Gemeenschap met de triumferende Kerk

[Zonderling]

En het is wat DIA opmerkt een bijzondere werking van Gods Geest.
Ook zonder deze bijzondere werking wordt een zondaar zalig.

Even een kleine verbetering. Je spreekt over 'bijzondere werking', maar je bedoelt waarschijnlijk 'buitengewone werking'. De bijzondere werking van de Heilige Geest hebben we allemaal nodig, zonder deze bijzondere werking kan geen mens zalig worden. Laten we ons woordgebruik, juist ook in deze begrippen nauwkeurig houden.

[-DIA-]

En het is wat DIA opmerkt een bijzondere werking van Gods Geest.
Ook zonder deze bijzondere werking wordt een zondaar zalig.

Even een kleine verbetering. Je spreekt over 'bijzondere werking', maar je bedoelt waarschijnlijk 'buitengewone werking'. De bijzondere werking van de Heilige Geest hebben we allemaal nodig, zonder deze bijzondere werking kan geen mens zalig worden. Laten we ons woordgebruik, juist ook in deze begrippen nauwkeurig houden.

Dat is toch ook, als ik het wèl heb, de letterlijke betekenis van extraordinair?

[SecorDabar]

Als het waar is dat we gemeenschap hebben met Jezus Christus, dan verplaatst zich ons leven naar de hemelse gewesten.
Dan weet ik best dat we ook hier een roeping hebben.
Maar dat we hier leven, daar komen we steeds weer al te snel achter.
De vraag is of we nu al in de hemel thuis raken.
Want een kind van God zal zich straks niet afvragen waar het is.
Men zal dan niet zeggen: „Dit ken ik niet".
Maar hij of zij zal dan zeggen in de hemel echt thuis te zijn".


Gemeenschap met de triumferende Kerk, wordt dat hier op aarde (in beginsel) geproefd en gesmaakt ?
Op welke wijze krijgt dit in ons leven gestalte?

Vooraf: ik vind dit een moeilijk onderwerp en twijfelde of ik zou reageren. Ik weet dat er van Gods kinderen zijn die aangeven dat zij inderdaad gemeenschap hebben mogen beoefenen met kinderen des Heeren, die de strijd al te boven zijn.

'k Heb daar wel een vraag bij.
Als de strijdende kerk gemeenschap heeft met de triumferende kerk houdt dat een bepaalde vorm van wederkerigheid in. Dus de triumferende kerk heeft dan ook gemeenschap met de strijdende kerk (of niet?). Alleen, in de hemel zal Christus toch zijn alles en in allen. Ik bedoel: het gaat toch om Christus en om Hem alleen? Of toch ook om de Kerk hier op aarde? Maar misschien sluit het ene het andere niet uit?

Of de triumferende Kerk ook gemeenschap heeft met de strijdende Kerk op aarde....

Ik las het volgende in de 96e oefening over Zondag 21, van Ds. Henricus de Frein, uitgave 1753:

Gods kinderen oefenen gemeenschap met de hemelingen.
En wel ten eerste met de engelen.
Zo verheft de Heere Zijn kinderen, dat zij met de engelen verkeren.
En wat is hier een ongelijkheid!
Echter ziet: Collozensen 1:20, Zacharia 3:7, Filippenzen 3:20,
Hebreën 12: 22-23 en Openbaring 19:10.
Jezus Christus is beider Hoofd, beide genieten zij eene zaligheid, Hebreën 1:14,
zij hebben vermaak in haar vergaderingen, zij zijn daar, 1 Korinthe 11:10

Ten tweede, hebben Gods kinderen gemeenschap met de zielen der verheerlijkten, Hebreën 12:23.
Zij * weten dat er op aarde een strijdende Kerk is, zij zijn hun al vooruit gegaan.
Openbaring 6:10.
Zij dienen God in glorie,
en wij in gratie,
verlangende zeer om bij haar te zijn.

(* Secor Dabar denkt dat hier bedoeld wordt: de verheerlijkten).

[SecorDabar]

Nog een stukje uit het dagboek van de Lutherse Kerk in Duitsland "Zoekt in de Schrift",
Dr. Joh. Sam. Büttner te Hannover, uitgave 1895:

Er zijn wel uren van bijzondere genade.
Het geloof kent zijn feesturen, waarin het vergund wordt ook eens
te genieten, en iets van datgene te zien, wat eenmaal ons eeuwig eigendom zal worden.
Voor de christen breken ook Thaborsstonden aan, waarin de hemel zich opent,
en het ons is, als behoefden wij slechts door het dunne voorhangsel door Gods Geest te grijpen,
om de goederen der eeuwigheid de onze te kunnen noemen.
Zulke uren zijn heerlijk.
Maar wij kunnen ze niet altijd bij ons hebben;
want wij bevinden ons nog op de aarde.
En zij zijn ook niet onze eigenlijke zielespijs, want wij wandelen in het geloof,
en niet in de aanschouwing.
Daarom varen zij snel heen als vluchtige minuten.
En wat blijft er over?
"Zij zagen niemand dan Jezus alleen!"

Dat is het antwoord, het grote, troostrijke antwoord.
Want mijn oog mag niets anders zien dan Christus, den Gekruiste.
Mijn hart mag niets anders willen weten dan Zijn dierbaar bloed.
Mijn geloof mag op niets anders rusten dan op Zijn verdienste.
Mijn voet mag niet wandelen, dan alleen in Zijn voetstappen.
Mijn hoop mag op niets anders zich verlaten dan op Zijn ontferming.

Niemand mag, niemand wil ik zien dan Jezus alleen.
Noch de gemeenschap der heiligen, al waren het Mozes en Elia,
noch voorbijgaande genadetoestanden, noch mijn eigen doen,
kunnen mij zalig maken.
Hier heet het: tot U alleen, Heere Jezus Christus!

Gebed:
Almachtige God, hemelse Vader, Die Uwen Zoon van uit den hemel hebt verheerlijkt,
en het ons hebt leren verstaan, dat wij in Hem alleen U welgevallig kunnen zijn, wij bidden U,
regeer ons door Uw Heilige Geest, opdat wij Uwen Zoon vlijtig horen, Zijn Woord en stem
in het geloof aannemen, en in leven en sterven niemand aanzien en aanroepen dan Jezus alleen. Amen.

[SecorDabar]

Uit hetzelfde dagboek van de Lutherse kerk n.a.v. Hebreën 12: 14-24:

De Kerk Gods op aarde is des Heeren stad,
dóór de Heilige Geest vanuit de hemel op deze aarde gebracht,
vervuld met alle vernieuwende, heiligende, zaligmakende krachten der toekomende wereld,
de plaats der altijddurende wonderen, welke het verheerlijkt Hoofd,
volbrengt aan de leden van Zijn lichaam.
In dit vanuit de hemel gekomen Jeruzalem zijn wij door Gods genade,
burgers geworden met de heiligen en Gods huisgenoten.
Want wij zijn ten anderen gekomene tot de menigte veler duizend engelen,
en tot de gemeente der volmaakt rechtvaardigen.
Is de plaats heerlijk waarin wij zijn overgeplant,
dan is de gemeenschap, in welke wij intreden, eveneens heerlijk.
Want denk er wel aan, mijne ziel, gij zijt in één hemelzaal verenigd met
de duizendmaal duizend engelen, die voor God staan.
Gelijk zij in onze gemeenten en hare ontwikkeling een blik slaan,
Efeze 3:10, 1 Korinthe 11:10, om daarin 's Heeren menigvuldige wijsheid te erkennen,
alzo mogen wij aan hunne bezigheid om te loven en te dienen deelnemen.

Ja, wat de gemeente der eerstgeborenen, der zaligen uit de tijd der aartsvaders, profeten en apostelen daarboven geniet; wat de geesten der volmaakt rechtvaardigen aanschouwen,
dat alles is ons deel, wanneer wij het ook nog door een spiegel in een donker woord zien en erkennen.
En bovenal zijn wij gekomen, "tot God, den Rechter over allen, tot den Middelaar des Nieuwen Testaments, tot Jezus, en tot het bloed der besprenging, dat beter spreekt dan dat van Abel".
Daartoe zijn wij gekomen; dat mogen wij genieten en behouden, wanneer wij overeenkomstig ons groot en heerlijk bezit wandelen.
En hoe geschiedt dat?
"Jaagt naar de heiliging, zonder welke niemand God zien zal".
Want slechts zij, die rein en oprecht van harte zijn, zullen in Sion wonen,
bij de voleindigden blijven, de genade behouden.

Gebed:
Geloofd zijt Gij, Heere mijn God, dat Gij mij, arme zondaar,
in Uw Jeruzalem gebruikt en mij deel aan de genadegiften van Uw rijk gegeven hebt;
ik bid U, bewaar mij, dat ik mijne eerstgeboorte niet als Ezau verkoop voor
de lust van deze wereld, maar in de trouwe strijd der heiliging tot aan het einde volhard. Amen