Naar aanleiding van het tekstgedeelte (een drievoudig snoer wordt niet haast gebroken.) op een trouwkaart hoorden we een predikant zeggen dat dit niet gaat over God, man en vrouw. Dit baseerde hij op de kanttekeningen, naar eigen zeggen. Thuisgekomen e.e.a. even opgezocht:

-In de Bijbel lezen we over een drievoudig snoer in Prediker 4 : 12 En indien iemand den een mocht overweldigen, zo zullen de twee tegen hem bestaan; en een drievoudig snoer wordt niet haast gebroken.

-De kanttekeningen zeggen daarbij: een drievoudig snoer - De zin is: Indien zij nog meer dan met hun tweeën zijn, ja zo zij velen met elkander verbonden zijn, zo zullen zij des te beter hun vijand, die hen wil beschadigen, kunnen weerstaan.

-Matthew Henry zegt hier: "Twee tesamen vergelijkt hij (= de prediker) met een drievoudig snoer waar twee nauw verbonden zijn in heilige liefde en gemeenschap zal Christus door Zijn Geest tot hen komen en de derde zijn (zoals Hij Zich bij de Emmaüsgangers voegde, en dan is er een drievoudig snoer dat nooit verbroken kan worden.)"

Sluiten de kanttekeningen en Matthew Henry / de onder ons gangbare uitleg elkaar uit? Iemand die daar wat over kan zeggen?

(Om nog maar niet te spreken van een drievoudig snoer in de zin van God, Nederland en Oranje)

maar de uitleg van M. Henry sluit die verklaring van man/vrouw/God toch niet uit?

het huwelijk zou daar juist een mooie illustratie van kunnen zijn lijkt mij...

Het lijkt me duidelijk dat het een zegswijze is.

Als je overmeesterd wordt is het goed iemand te hebben die je bijstaat. En met z'n drieën worden je niet snel de baas.

MarthaMartha schreef:maar de uitleg van M. Henry sluit die verklaring van man/vrouw/God toch niet uit?

Nee klopt. Bedoel in deze de kanttekeningen.

het kan natuurlijk ook een algemene uitdrukking zijn die je voor diverse situaties kunt gebruiken.

zoals prediker het dan gebruikt voor deze situatie kan hetzelfde ook gelden voor andere situaties.....

Kortom, de tekst gaat niet over het huwelijk. Het is algemener. Je kan het wel op het huwelijk toepassen, als vergeestelijking (aangezien prediker het hier niet in geestelijk opzicht lijkt te noemen)

Tegelijkertijd is het ook wel goed voor ons om te zien in welke context het staat, doordat wij het vooral van het huwelijk kennen is er natuurlijk kans dat we die tekst wat eenzijdig lezen.

In het topic: Vrouw in de politiek, ontstond een nieuwe discussie.

Philpot gaf deze reactie:
"In de bijbel lees ik echt niets over een termijn.

Romeinen 7:3 Daarom dan, indien zij eens anderen mans wordt, terwijl de man leeft, zo zal zij een overspeelster genaamd worden; maar indien de man gestorven is, zo is zij vrij van de wet, alzo dat zij geen overspeelster is, als zij eens anderen mans wordt.
Hier staat echt geen termijn op.

Als er al iets was voor de echtgenoot/echtgenote overleden was, moeten we dit bijbels gezien veroordelen.

Maar als dat niet het geval was: iemand is vrij om te hertrouwen als zijn of haar echtgenoot/echtgenote gestorven is. Al is het 1 week na het overlijden (ik zou het niet goed kunnen snappen hoe je zo snel kunt schakelen), dan zal ik er geen mening over uitspreken. Simpelweg omdat de bijbel dat niet doet, en het huwelijk (mits het een bijbels huwelijk is) een goede zaak is, die ik iedereen toewens. En al helemaal aan een weduwe of weduwnaar, die veel verdriet te verwerken heeft."

Er staan hier al verschillende reacties, o.m. dat het niet alleen op het huwelijk zou slaan.

Wat betekent het concreet als het drievoudig snoer verbroken wordt en er te snel een nieuw snoer aan wordt geknoopt?
Is het de taak van de predikant om tijdens het "huwelijksgesprek" te wijzen op een bezinningsperiode?

Mara schreef:In het topic: Vrouw in de politiek, ontstond een nieuwe discussie.

Philpot gaf deze reactie:
"In de bijbel lees ik echt niets over een termijn.

Romeinen 7:3 Daarom dan, indien zij eens anderen mans wordt, terwijl de man leeft, zo zal zij een overspeelster genaamd worden; maar indien de man gestorven is, zo is zij vrij van de wet, alzo dat zij geen overspeelster is, als zij eens anderen mans wordt.
Hier staat echt geen termijn op.

Als er al iets was voor de echtgenoot/echtgenote overleden was, moeten we dit bijbels gezien veroordelen.

Maar als dat niet het geval was: iemand is vrij om te hertrouwen als zijn of haar echtgenoot/echtgenote gestorven is. Al is het 1 week na het overlijden (ik zou het niet goed kunnen snappen hoe je zo snel kunt schakelen), dan zal ik er geen mening over uitspreken. Simpelweg omdat de bijbel dat niet doet, en het huwelijk (mits het een bijbels huwelijk is) een goede zaak is, die ik iedereen toewens. En al helemaal aan een weduwe of weduwnaar, die veel verdriet te verwerken heeft."

Er staan hier al verschillende reacties, o.m. dat het niet alleen op het huwelijk zou slaan.

Wat betekent het concreet als het drievoudig snoer verbroken wordt en er te snel een nieuw snoer aan wordt geknoopt?
Is het de taak van de predikant om tijdens het "huwelijksgesprek" te wijzen op een bezinningsperiode?

Ik denk dat het huwelijksgesprek voor welke bezinning dan ook rijkelijk laat is. Maar ik denk dat de predikant hier zeer terughoudend in moet zijn.

Mara schreef:

Hollander schreef: Laat staan dat een kerkenraad cq. dominee hier kerkrechtelijk iets van moet vinden in het wel of niet bevestigen van zo'n huwelijk. Volgens mij gaat het dan vooral om de legitieme Bijbelse basis voor zo'n huwelijk en niet zo zeer om de termijn.

Ik kan me herinneren dat wij confronterende vragen kregen toen wij de kerkelijke bevestiging gingen aanvragen.
Dan bemoeit de dominee er zich ook mee en kan het zelfs verhinderen.
Waarom dan in geval van te snel hertrouwen niet?

Ik weet niet goed wat ik mij moet voorstellen bij confronterende vragen. Voor een kerkenraad gaat het erom dat een nieuw huwelijk gesloten kan worden op basis van legitieme gronden. Een huwelijk moet dus zowel Bijbels als kerkrechtelijk akkoord zijn.
Dan kan een kerkenraad toch niet zeggen: 'Eén jaar na overlijden is uw rouw nog niet goed genoeg verwerkt dus we verhinderen uw kerkelijke bevestiging, meneer en mevrouw'.
Het lijkt mij vanzelfsprekend dat een ambtsdrager eerder al belangstelling en meeleven heeft getoond en daar mogelijkheden zijn gezocht tot het aangaan van een gesprek. In een goede cyclus van pastorale gesprekken is een rouwdragende niet binnen een enkele week aan het eigen lot overgelaten.

Het lijkt mij overigens heel verstandig dat een getrouwde man en vrouw, voordat de dood scheiding brengt, over dit onderwerp al eerlijk spreken.

Ik moet in dit hele gesprek aan het verhaal van Jan Proos denken. Hoe kijk je daar dan naar, Mara?

Naar aanleiding een termijn voor den volgende huwelijk (uit topic Vrouwelijke politica):

Mara schreef:Het heeft met fatsoen niets te maken.
Er is niet voor niets een rouwperiode. Dat heeft een reden.
Vroeger was het duidelijk, vanwege witte lakens voor de ramen, rouwdracht voor een bepaalde periode, zodat iedereen kon zien, hij of zij heeft iemand verloren aan de dood.
Dat is allemaal vervaagd.
Maar als je "je eigendom" zo snel kunt inwisselen voor iemand anders, vraag ik me af wat de waarde dan was.
En dat een predikant dit kennelijk ook heel normaal vindt.

Wat mij betreft is een termijn wel zinnig; niet alleen vanwege de rouw, maar ook vanwege het fatsoen.

Daar komt nog bij dat een vrouw zwanger kan zijn van de overleden man. De Nederlandse wet kende om die reden een termijn van 10 maanden (306 dagen). Toen dit afgeschaft was, vereiste de wet een doktersverklaring dat de vrouw niet zwanger was - immers, bij zwangerschap vóór het overlijden van de vorige man, is het kind wettelijk een kind uit het vorige huwelijk en dient dus ook als kind van de vorige man te worden geregistreerd.

Ook voor de man gold vroeger een wettelijke termijn. Misschien enkele maanden, dat durf ik niet met zekerheid te zeggen.

Nu de burgerlijke overheid dit soort normen niet meer hanteert, vind ik het niet meer dan normaal dat de kerk wel een norm hanteert:
a) de norm dat een vrouw niet zwanger mag zijn van de overleden man;
b) een fatsoensnorm dat enkele maanden gewacht wordt; in elk geval minimaal een maand (de periode van rouw onder Israël).

Ik zie eerlijk gezegt niet in wat zwangerschap van de vorige man bijbels gezien met het opnieuw trouwen te maken heeft.

Ik lees enkel enkel over het sterven van de echtgenoot/echtgenote als criterium, en niet sterven + niet zwanger zijn. Het criterium van niet zwanger zijn heeft voor mij dus de waarde van een persoonlijke mening. Kerken doen er mijns inziens goed aan om geen persoonlijke meningen tot officiele criteria te verheffen.

J.C. Philpot schreef:Ik zie eerlijk gezegt niet in wat zwangerschap van de vorige man bijbels gezien met het opnieuw trouwen te maken heeft.

Ik lees enkel enkel over het sterven van de echtgenoot/echtgenote als criterium, en niet sterven + niet zwanger zijn. Het criterium van niet zwanger zijn heeft voor mij dus de waarde van een persoonlijke mening. Kerken doen er mijns inziens goed aan om geen persoonlijke meningen tot officiele criteria te verheffen.

Dat ben ik niet met je eens.
Wanneer een vrouw zwanger is van een kind en haar man sterft, en ze trouwt daarna - nog steeds zwanger - met een andere man, dan is dat kind van haar eerste man en niet van haar tweede.

Zelfs wanneer dit niet uitdrukkelijk in de Bijbel staat, mogen we zeker voor geloofwaardig achten dat noch in het OT noch in de oude kerk zulke huwelijken - vóór de geboorte van het kind - geoorloofd waren.

Een tweede huwelijk verandert daar toch niets aan, Valcke?

Valcke schreef:Wanneer een vrouw zwanger is van een kind en haar man sterft, en ze trouwt daarna - nog steeds zwanger - met een andere man, dan is dat kind van haar eerste man en niet van haar tweede.

Dat ben ik met je eens. Echter ik zie niet in wat een tweede huwelijk daaraan zou veranderen.

Valcke schreef:Zelfs wanneer dit niet uitdrukkelijk in de Bijbel staat, mogen we zeker voor geloofwaardig achten dat noch in het OT noch in de oude kerk zulke huwelijken - vóór de geboorte van het kind - geoorloofd waren.

Tenzei er iets is in de schrift waar we dat uit kunnen afleiden, vind ik dat speculatief.