Ik vond het ook een vreemde formulering.
Zij is toch ook getrouwd?
Het kan zijn twee kinderen van hem en een van haar, dan hebben ze samen drie kinderen.
Dan is hij getrouwd met een vrouw, samen hebben ze drie kinderen...
De formulering over het gezin vond ik zo vreemd dat ik in eerste instantie ook dacht aan een samengesteld gezin. Maar het lijkt me sterk dat dat in alledrie de gevallen zo is.
Hendrikus schreef:De schrijver heeft op het vakgebied van de hoofdpersoon de klok horen luiden, maar slaat voortdurend de plank mis als het erom gaat waar de klepel hangt.
Met taal kun je veel zeggen. Taal is ook iets om iets te verduidelijken. Communiceren is iets wat niet iedereen even goed kan. Daar zal schrijver dezes zich niet boven, noch buiten plaatsen. Toch, als je zo stil zit, wat nadenkt, en je hebt een blanco Word-pagina voor je, dan gebeurt het niet zelden dat er zomaar een verhaal ontstaat. Op die manier heeft schrijver dezes verschillende 'boeken' geschreven, meest slechts voor eigen gebruik en niet voor een breed publiek toegankelijk.
Vanmorgen zat ik dan weer eens op mijn bureaustoel. Een blanco Word-pagina voor me. Geen idee wat erop zou komen. Gewoon beginnen met één zin. En de rest komt vanzelf. Vooruit, deze keer geef ik een blik in mijn 'schijfkunst'. Tot zover ik geschreven heb vanzelf, want dit verhaal (of hoe je dat noemen wil) is bij lange na niet af. Misschien zouden er onder ons mensen gevonden kunnen worden die het 'verhaal' af zouden willen of kunnen maken? Enkele voorwaarden: Geen grof taalgebruik, maar een klassieke uitdrukking. En... belangrijk: Het moet leuk of leerzaam zijn. Het laatste voorop!
Hier begint het dan:
----------------------------------------------
WAT HARMEN BEWOOG,
of HARMEN, EEN ONBEGREPEN MENS.
Door DIA, scribent op Refoforum.nl
Daar zat hij dan weer. Harmen heette hij. Harmen Sijsje. Daar zat hij dan weer in zijn Peinsstoel. Hij zat er graag, want zo werd je wijzer, zo zei hij het wel eens.
Zijn Peinsstoel… Nee, dat is wat anders dan een pijnstoel, of nog erger, een elektrische stoel. Sommige mensen kunnen er wat van maken! Dat had Harmen in zijn Peinsstoel ook al vaak overdacht.
Wie was Harmen? Ik denk dat velen hem, wellicht onbewust, toch wel ergens kennen. Harmen Sijsje.
Een mooie naam? Harmen zelf, dacht van wel. Harmen was immers geen rare of onuitsprekelijke naam. Nee, verre, verre daarvan! Niemand had daar moeite mee.
Behalve één dan. Een van zijn buurvrouwen. Eigenlijk was ze nog maar net of nauwelijks volwassen. Ja, een jong, knap, en in eigen oog o zo wijs mensje. Lente heette ze. Lente Tjilper. Er was dan ook wel dag en nacht verschil tussen haar en Harmen. Die beiden gingen een eigen weg. Doorgaans meed ze echt alle contact met Harmen. Waarom eigenlijk?
Ach, dat is moeilijk uit te leggen, maar feit is dat Lente niet zo van alle oude namen hield, evenals alles wat zij niet meer van deze tijd achtte. En praten met Lente, dat was voor een mens als Harmen dan ook niet te doen.
Harmen hield van vogels, van de natuur. Hij had er honderden boeken over. Alles bestudeerde hij, de zin en de onzin in zijn boeken markeerde hij nauwkeurig. De sijsjes hadden een warm plekje in zijn hart. Het is ook daarom dat hij bij Justis zijn achternaam had laten veranderen. Nee, nou ook weer niet denken aan iemand als Justin Bieber, in het geheel niet! Harmen zou zelf niet weten wie Justin Bieber ook maar mocht zijn. Nou ja, hij moest wel erkennen dat zoiets niet zijn normale doen was, want doorgaans zou het dat niet dan met ijdelheid en zo bestempelen. Maar ja, gedane zaken nemen geen keer. Herhaaldelijk werd hij door enkele wijze mensen gevraagd of hij iets had met het nieuws. Neen, niet bepaald, was dan steevast zijn antwoord, maar het zette hem wel aan het denken. Waarom linken veel mensen mijn naam met nieuws! Harmen Sijsje… Wat heeft dat nou toch met nieuws van doen?
En met deze gedachten vervuld treffen we hen vandaag weer aan op zijn Peinsstoel. Zoals gezegd, dat deed hij wel vaker: Denken, nadenken, graven in het verleden. Graven in het hoe en waarom, over de zin en de onzin des levens… Denken, peinzen, en soms ging dat wel eens over in een soort van mediteren.
Wie was Harmen eigenlijk? We stelden de vraag reeds. Hij begon zomaar over zichzelf te denken. Hij dacht over veel dingen in zijn leven. Hij dacht aan zijn broeder in Love, zoals hij dat placht te zeggen. Niet iedereen begreep hem dan. En ook zijn Broeder in Love leek hem niet te begrijpen. Broeder in Love! Alsof je van me houdt, zo had zijn broeder hem eens toegebeten...
Aardig, DIA. Als ik mij niet vergis, bevat het verhaal nogal wat autobiografische elementen. Het afmaken van dit verhaal kan een ander moeilijk van je overnemen!
Valcke schreef:Aardig, DIA. Als ik mij niet vergis, bevat het verhaal nogal wat autobiografische elementen. Het afmaken van dit verhaal kan een ander moeilijk van je overnemen!
Dat is inderdaad wel enigszins het geval in veel van mijn schrijfsels. Maar vaak wel in een wat overdreven of andere vorm, waardoor dit er niet dik bovenop ligt.
Valcke schreef:Aardig, DIA. Als ik mij niet vergis, bevat het verhaal nogal wat autobiografische elementen. Het afmaken van dit verhaal kan een ander moeilijk van je overnemen!
Dat is inderdaad wel enigszins het geval in veel van mijn schrijfsels. Maar vaak wel in een wat overdreven of andere vorm, waardoor dit er niet dik bovenop ligt.
Ik acht u toch als één van de meest welbespraakte personen op dit forum.
''Niemand is armer dan hij die in tijden van nood zijn geloof verliest.''
Hendrikus schreef:De schrijver heeft op het vakgebied van de hoofdpersoon de klok horen luiden, maar slaat voortdurend de plank mis als het erom gaat waar de klepel hangt.
Is dit taalkundig correct Nederlands?
Ja. Alleen worden er een spreekwoord en een gezegde door elkaar gebruikt. Qua stijl zou een redacteur het wellicht afkeuren, maar taalkundig kan het wel.
Hendrikus schreef:De schrijver heeft op het vakgebied van de hoofdpersoon de klok horen luiden, maar slaat voortdurend de plank mis als het erom gaat waar de klepel hangt.
Is dit taalkundig correct Nederlands?
Ja. Alleen worden er een spreekwoord en een gezegde door elkaar gebruikt. Qua stijl zou een redacteur het wellicht afkeuren, maar taalkundig kan het wel.
Vervolgde schreef:Ik zie gespeel met taal. Ik zie schrijfsels. Ik zie zomercolumn.
Maar wat is taal nu eigenlijk? En wat doet taal met de mens? En wat doet de mens met taal?
Zomaar wat vragen.
Taal is een communicatiemiddel, in de Bijbel wordt er ook over gesproken.Jakobus 3
8 Maar de tong kan geen mens temmen; zij is een onbedwingelijk kwaad, vol van dodelijk venijn.
9 Door haar loven wij God en den Vader, en door haar vervloeken wij de mensen, die naar de gelijkenis van God gemaakt zijn. 10 Uit denzelfden mond komt voort zegening en vervloeking. Dit moet, mijn broeders, alzo niet geschieden.
O HEERE, wat is de mens, dat Gij hem kent? Het kind des mensen, dat Gij het acht?
Vervolgde schreef:Ik zie gespeel met taal. Ik zie schrijfsels. Ik zie zomercolumn.
Maar wat is taal nu eigenlijk? En wat doet taal met de mens? En wat doet de mens met taal?
Zomaar wat vragen.
In Gen 3 de stem van God: "En zij hoorden de stem van den HEERE God, wandelende in den hof, aan den wind des daags."
Kanttek. bij 'stem': "of: geluid".
Kanttek. bij 'wind des daags': "Dat is (zoals sommigen verklaren), aan de koelte of wind van den morgen- of avondtijd, of bij het waaien van enigen wind op zekeren tijd des daags, waardoor de stem des Heeren tot Adam is overgebracht geworden."
Jesaja over de stem van Gods Kerk: "Dit volk heb Ik Mij geformeerd, zij zullen Mijn lof vertellen." Daarom werd de mond van Zacharias geopend en zijn tong losgemaakt; en hij sprak, God lovende: "Gelijk Hij gesproken heeft door den mond Zijner heilige profeten, die van het begin der wereld geweest zijn".
Mijn vragen hadden niet direct betrekking op het spreken van en door God. Mijn vragen hadden meer betrekking op het gebruik van taal door de mens. En wat is dan de aard van taal?
In de Bijbel komen we het gebruik van ‘taal’ door de mens voor het eerst tegen in Gen. 2. Daar valt te lezen dat Adam namen geeft. Taal staat zo in het teken van de verwoording van de realiteit waarin de mens leeft. Dan is ook eenvoudig de verbinding te leggen van namen naar begrippen. Ook in begrippen wordt de wezenlijke inhoud van de realiteit gepresenteerd. Hoe meer eenduidig het begrip, des te meer inzicht en grip we hebben op onze ervaringen en de realiteit waarin wij leven. Het afzien van duidelijke onderscheidingen in begrippen betekent een verlies aan inzicht op de realiteit en een afname van keuzemogelijkheden in het bewustzijn. Het gaat bij taal dus om veel meer.
Zonder direct heel uitgebreid een verhandeling te geven over taal hierbij een link die meer duidelijkheid geeft waar ik met mijn vragen naar toe wil.
Maar vaak wel in een wat overdreven of andere vorm, waardoor dit er niet dik bovenop ligt.
