Tiberius schreef:Ik denk, dat je gelijk hebt...refo schreef:Wil je het echt weten?
jullie zijn vast man. kan niet missen.
Tiberius schreef:Ik denk, dat je gelijk hebt...refo schreef:Wil je het echt weten?
daar is zeker een verklaring voor, die teruggaat tot de wat diepere, hormonale instincten van de man, testosteron heet dat geloof ik.MarthaMartha schreef:Wat ik me afvraag en waarvoor ik tot nu toe geen verklaring kan vinden
(jullie mogen me helpen)
In het algemeen is het zo dat vrouwen beter zonder man kunnen dan mannen zonder vrouw (bij singles bijvoorbeeld)
In een huwelijk lijkt dit echter een beetje omgekeerd. In mijn vriendenkring zijn verschillende huwelijken waarin de man regelmatig voor zijn werk een poosje naar het buitenland moet en daardoor een paar dagen tot een week van huis is.
Op dat moment is het zo (óf lijkt het zo) dat de mannen dat gewoon doen, zonder moeite, en dus prima die tijd zonder hun vrouw kunnen (haar niet missen???), terwijl de vrouwen daar vaak veel meer moeite mee hebben en hun man juist enorm missen.
Wat zou hier een verklaring voor kunnen zijn???
Of is mijn omschrijving van de mannelijke kant niet juist? Ik kijk er ook maar naar als vrouw natuurlijk....
Ik snap je reactie niet helemaal? en de smiley helemaal niet?Orchidee schreef:"Liefde maakt blind...getrouwd zijn is de bril..."MarthaMartha schreef:Wat ik me afvraag en waarvoor ik tot nu toe geen verklaring kan vinden
(jullie mogen me helpen)
In het algemeen is het zo dat vrouwen beter zonder man kunnen dan mannen zonder vrouw (bij singles bijvoorbeeld)
In een huwelijk lijkt dit echter een beetje omgekeerd. In mijn vriendenkring zijn verschillende huwelijken waarin de man regelmatig voor zijn werk een poosje naar het buitenland moet en daardoor een paar dagen tot een week van huis is.
Op dat moment is het zo (óf lijkt het zo) dat de mannen dat gewoon doen, zonder moeite, en dus prima die tijd zonder hun vrouw kunnen (haar niet missen???), terwijl de vrouwen daar vaak veel meer moeite mee hebben en hun man juist enorm missen.
Wat zou hier een verklaring voor kunnen zijn???
Of is mijn omschrijving van de mannelijke kant niet juist? Ik kijk er ook maar naar als vrouw natuurlijk....
dit zou idd een soort verklaring kunnen zijn, dat zit je dan helemaal in je natuur verweven zeg maar... klinkt me niet gek...refo schreef:Zo hoef ik al niet meer uit te leggen hoe een vrouw zich voelt als de man ’s avonds niet thuiskomt. Dat is tegen haar natuur. Terwijl er in wezen niets aan de hand is. En de man is gewoon weg op jacht, het duurt alleen wat langer en hij is er rustig onder, want voor het nest wordt gezorgd.
waanzin, mijn ouders deden alles samen, koken, vaat wassen, boodschappen enz.refo schreef:We moeten terug in de geschiedenis.
Het gezin woonde in een hol.
De man ging op jacht en zorgde voor aanvoer van het voedsel.
De vrouw zat met de kinderen thuis.
Die bereidde de maaltijd met datgene wat de man de vorige dagen thuisbracht.
Kwam hij thuis en was er geen vrouw, dan was er voor hem geen eten.
Datgene wat hij bij zich had was ongeschikt voor onmiddelijke consumptie.
Het is de man in de genen gaan zitten (evolutie) of de man is zo gemaakt (schepping) dat als hij thuis komt, hij in principe niets meer kan doen.
Dat hoefde ook niet. Niemand zei hem dat hij lui was, want hij was uiterst nuttig: ging hij niet op jacht, dan stierf het gezin van de honger.
Hij werd gewaardeerd en waardeerde zijn vrouw. En de kinderen beiden.
Zij zit met de kinderen thuis. Zonder man. Ze is daarom super waakzaam. Iedere verandering in de omgeving valt haar op. Elke verandering kan namelijk de status quo van veiligheid van dat moment van het gezin bedreigen.
Van nature voelt een vrouw zich fijn op het nest.
Tot en met ongeveer de jaren 60 van de vorige eeuw ging het traditioneel zo. Het hol werd een hut werd een huis.
Zo hoef ik al niet meer uit te leggen hoe een vrouw zich voelt als de man ’s avonds niet thuiskomt. Dat is tegen haar natuur. Terwijl er in wezen niets aan de hand is.
En de man is gewoon weg op jacht, het duurt alleen wat langer en hij is er rustig onder, want voor het nest wordt gezorgd.
Een bijkomend probleem:
Eigenlijk is onze generatie de eerste waarin de man moet uitleggen dat hij geen zin/geen verplichting heeft iets in het kader van het huishouden te doen.
Eventueel kun je het terugvoeren tot testosteron, als je dat leuk vindt. Maar dat is altijd bedoeld geweest als oplossing. Daar moet de man trots op zijn. Ze kunnen niets in het huishouden en daar moeten ze trots op zijn.
Ik snap geen bal van wat je bazelt en wat daarin een antwoord op mijn vraag zou kunnen zijn....Joannah schreef: waanzin, mijn ouders deden alles samen, koken, vaat wassen, boodschappen enz.
Dat dwingende testosteron is geen oplossing maar een iets wat beheerst dient te worden.Waar de man de baas over moet leren te worden.
Daar kan hij dan trots op zijn.
Tja, als mijn man een paar dagen weg moet (wat hij het liefst vermijdt) dan mist hij ons enormMarthaMartha schreef:Wat ik me afvraag en waarvoor ik tot nu toe geen verklaring kan vinden
(jullie mogen me helpen)
In het algemeen is het zo dat vrouwen beter zonder man kunnen dan mannen zonder vrouw (bij singles bijvoorbeeld)
In een huwelijk lijkt dit echter een beetje omgekeerd. In mijn vriendenkring zijn verschillende huwelijken waarin de man regelmatig voor zijn werk een poosje naar het buitenland moet en daardoor een paar dagen tot een week van huis is.
Op dat moment is het zo (óf lijkt het zo) dat de mannen dat gewoon doen, zonder moeite, en dus prima die tijd zonder hun vrouw kunnen (haar niet missen???), terwijl de vrouwen daar vaak veel meer moeite mee hebben en hun man juist enorm missen.
Wat zou hier een verklaring voor kunnen zijn???
Of is mijn omschrijving van de mannelijke kant niet juist? Ik kijk er ook maar naar als vrouw natuurlijk....
Het is ook maar een oud, flauw grapje, en moet je niet al te serieus nemen...Orchidee schreef:Ik snap je reactie niet helemaal? en de smiley helemaal niet?MarthaMartha schreef: "Liefde maakt blind...getrouwd zijn is de bril..."
het was ook een antwoord op refo, leek me wel redelijk duidelijk toch....MarthaMartha schreef:Ik snap geen bal van wat je bazelt en wat daarin een antwoord op mijn vraag zou kunnen zijn....Joannah schreef: waanzin, mijn ouders deden alles samen, koken, vaat wassen, boodschappen enz.
Dat dwingende testosteron is geen oplossing maar een iets wat beheerst dient te worden.Waar de man de baas over moet leren te worden.
Daar kan hij dan trots op zijn.
oké, begreep ik niet, (en omdat de vriendin die ik noemde al meer dan 20 jaar getrouwd is, is die bril inmiddels ook al oud )Orchidee schreef:Het is ook maar een oud, flauw grapje, en moet je niet al te serieus nemen...Orchidee schreef:Ik snap je reactie niet helemaal? en de smiley helemaal niet?MarthaMartha schreef: "Liefde maakt blind...getrouwd zijn is de bril..."
Dat kan ik me wel voorstellen ja.vlinder schreef:Ik herken niet helemaal wat je schrijft MM. Als memento voor een conferentie o.i.d. 3 dagen weg is, zijn we allbei reuze blij dat ie weer terug is. Hij heeft mij gemist en ik hem (althans, dat zegt hij... ). Hij belt en smst tussendoor om te zeggen hoe het daar is.
Bij ons is het eerder omgedraaid. Ik heb elke maand 4 tot 8 nachtdiensten. Je leeft dan ongelooflijk langs elkaar heen, vooral als je 's avonds nog weg moet. Dan wil het wel gebeuren dat we elkaar 2 tot 3 dagen niet zien. Ik heb minder moeite met de nachtdiensten. Memento slaapt heel slecht.