cultuur/opvoedingsverschillen?

[Mister]

Uhm, niet té negatief over verliefdheid hoor. Persoonlijk acht ik het de normale gang van zaken dat de verkeringstijd gepaard gaat met verliefdheid, wat langzaam omgezet wordt in liefde en trouw. Ik had het niet graag willen missen Alhoewel ik de liefde en trouw van nu niet zou willen omruilen voor die verliefdheid van het begin. Alles heeft zn bestemde tijd...

Ach ja , iedereen is verschillend, gelukkig wel.
sommige kinderen worden zo verliefd, die kunnen niet eens meer eten en daar kan natuurlijk misbruik van gemaakt worden, ze zien alles door een roze bril en de persoon in kwestie kan niets kwaads doen..Belangrijk dat ouders hier voor waarschuwen, denk ik....

Ik zou het liever sturen noemen. En verder zijn het zaken die eens moeten overzomeren en overwinteren, dan keert de nuchterheid over het algemeen weer terug hoor.

[refo]

Liefde ligt te dicht bij haat dan dat je daarop een huwelijk zou kunnen bouwen. Respect, waardering en trouw zijn betere ingrediënten. Huwen wordt niet voor niets 'trouwen' genoemd. De bedoeling is trouw te blijven.

Niet mee eens.
Je kunt alleen trouw blijven als daar een flinke dosis liefde aan ten grondslag ligt.

Alleen is liefde niet hetzelfde als verliefdheid.

Nee. Het is juist zaak trouw te blijven ook als je op dat moment geen liefde meer kunt vinden. Omdat je voor God en de mensen aan elkaar trouw hebt beloofd.

Je hebt elkaar net zo goed liefde beloofd:

Bovendien zult gij uw huisvrouw liefhebben als uw eigen lichaam, gelijk Christus zijn gemeente liefgehad heeft.

Gij zult uw wettige man liefhebben

Iemand die 'trouw blijft' maar tegelijk haatgevoelens of gevoelens van afkeer koestert, blijft in mijn ogen niet trouw aan die belofte. En is dus niet trouw.

Gezien de zakelijkheid die het fromulier uitstraalt zal het woord liefhebben wel een wat andere lading hebben.
Gij zult liefhebben, dat gaat niet op commando.

[Zita]

Liefde ligt te dicht bij haat dan dat je daarop een huwelijk zou kunnen bouwen. Respect, waardering en trouw zijn betere ingrediënten. Huwen wordt niet voor niets 'trouwen' genoemd. De bedoeling is trouw te blijven.

Niet mee eens.
Je kunt alleen trouw blijven als daar een flinke dosis liefde aan ten grondslag ligt.

Alleen is liefde niet hetzelfde als verliefdheid.

Nee. Het is juist zaak trouw te blijven ook als je op dat moment geen liefde meer kunt vinden. Omdat je voor God en de mensen aan elkaar trouw hebt beloofd.

Je hebt elkaar net zo goed liefde beloofd:

Bovendien zult gij uw huisvrouw liefhebben als uw eigen lichaam, gelijk Christus zijn gemeente liefgehad heeft.

Gij zult uw wettige man liefhebben

Iemand die 'trouw blijft' maar tegelijk haatgevoelens of gevoelens van afkeer koestert, blijft in mijn ogen niet trouw aan die belofte. En is dus niet trouw.

Je belooft elkaar zowel liefde als trouw, onvoorwaardelijk. Het is natuurlijk het mooiste als het er allebei, liefde en trouw, voortdurend is. Maar helaas blijkt dat niet het geval te zijn. Trouw kun je tot op zekere hoogte beslissen, liefde wat minder. Bovendien lijkt de trouw de liefde te volgen. Het denken van deze tijd is: de liefde (gevoel) is weg, dus ik hoef niet trouw (daad) te zijn. Ik denk juist dat je, zelfs als de liefde er niet meer is, trouw moet zijn. Wat niet wil zeggen dat liefdeloze trouw goed is.

[wim]

Bovendien zult gij uw huisvrouw liefhebben als uw eigen lichaam, gelijk Christus zijn gemeente liefgehad heeft.

Gij zult uw wettige man liefhebben

Iemand die 'trouw blijft' maar tegelijk haatgevoelens of gevoelens van afkeer koestert, blijft in mijn ogen niet trouw aan die belofte. En is dus niet trouw.

Gezien de zakelijkheid die het fromulier uitstraalt zal het woord liefhebben wel een wat andere lading hebben.
Gij zult liefhebben, dat gaat niet op commando.

Zakelijk? Zoals Christus zijn gemeente liefgehad heeft. Is dat zakelijk?
Op commando? Net als het gebod: gij zult uw naasten liefhebben als uzelf. Dat kan ook niet op commando. Toch?

Eerlijk gezegd zou ik niet uit de voeten kunnen met een 'zakelijk' huwelijk.
Als de liefde ontbreekt, ontbreekt het meest wezenlijke element. Als we onze naasten liefde verschuldigd zijn, dan zeker je echtgeno(o)t(e)?
Ik snap heus wel de praktijk zoals Zita die schetst. Maar om nu een zakelijk huwelijk als normaal te beschouwen vind ik wel ver gaan. Zonder liefde is er geen goede basis om aan een huwelijk te beginnen. Als de liefde verdwijnt, is het mooi dat je 'trouw' kunt zijn. Maar het is verre van optimaal.

[vlinder]

Uhm, niet té negatief over verliefdheid hoor. Persoonlijk acht ik het de normale gang van zaken dat de verkeringstijd gepaard gaat met verliefdheid, wat langzaam omgezet wordt in liefde en trouw. Ik had het niet graag willen missen Alhoewel ik de liefde en trouw van nu niet zou willen omruilen voor die verliefdheid van het begin. Alles heeft zn bestemde tijd...

[Tiberius]

Bovendien zult gij uw huisvrouw liefhebben als uw eigen lichaam, gelijk Christus zijn gemeente liefgehad heeft.

Gij zult uw wettige man liefhebben

Iemand die 'trouw blijft' maar tegelijk haatgevoelens of gevoelens van afkeer koestert, blijft in mijn ogen niet trouw aan die belofte. En is dus niet trouw.

Gezien de zakelijkheid die het fromulier uitstraalt zal het woord liefhebben wel een wat andere lading hebben.
Gij zult liefhebben, dat gaat niet op commando.

Zakelijk? Zoals Christus zijn gemeente liefgehad heeft. Is dat zakelijk?
Op commando? Net als het gebod: gij zult uw naasten liefhebben als uzelf. Dat kan ook niet op commando. Toch?

Eerlijk gezegd zou ik niet uit de voeten kunnen met een 'zakelijk' huwelijk.
Als de liefde ontbreekt, ontbreekt het meest wezenlijke element. Als we onze naasten liefde verschuldigd zijn, dan zeker je echtgeno(o)t(e)?
Ik snap heus wel de praktijk zoals Zita die schetst. Maar om nu een zakelijk huwelijk als normaal te beschouwen vind ik wel ver gaan. Zonder liefde is er geen goede basis om aan een huwelijk te beginnen. Als de liefde verdwijnt, is het mooi dat je 'trouw' kunt zijn. Maar het is verre van optimaal.

Helemaal mee eens.
Liefde en trouw zijn de beide pijlers onder een huwelijk. Geen van beide kan je (langdurig) missen.

[Terri]

Eigenlijk zoek ik bijbelse voorbeelden.
Jacob was helemaal weg van Rachel.....
Izak kreeg zijn Rebekka....
Misschien naief, maar ook in je huwelijk... "Al wat u ontbreekt, schenk Ik, zo gij het smeekt".
Een leven dicht bij de Heere, zal ook je huwelijk zegenen.
"Ze gaven zich eerst aan de Heere, daarna aan elkaar".

[Democritus]

De kern van liefde is dat liefde een keuze is en geen gevoel. Dit is wat vaak vergeten wordt.
Daarnaast heeft liefde verschillende invalshoeken (Ed Wheat, Huwelijk vol liefde):

Naar bijbels model worden verschillende soorten liefde die in een huwelijk gevonden.D
De Griekse terminologie voor liefde te onderscheiden. De vijf Griekse woorden voor liefde betreffen:
(1) epithumia, een sterk verlangen van enige aard - soms goed ('verlangen'), soms slecht ('begeerte')
(2) Eros.3 'Eros is niet altijd zinnelijk, maar sluit het idee in van het smachten naar vereniging met de geliefde'.
(3) Storge 'kan beschreven worden als een comfortabele, gelukkige relatie, natuurlijke genegenheid, het gevoel bij elkaar te horen. Deze liefde [...] is de liefde die ouders en kinderen of broers en zussen delen'
(4) 'Phileo4 koestert en heeft een tedere genegenheid voor de geliefde, maar verwacht altijd een antwoord. Het is een relatie van kameraadschap, van delen, uitwisseling, vriendschap'
(5) 'Agape, de volkomen onzelfzuchtige liefde die het vermogen heeft te geven en te blijven geven zonder iets terug te verwachten'

De laatste vorm van liefde is de meest diepe dan ga je alleen maar uit van je plicht (huwelijk is een verbond met verplichtingen) en niet van de ander. Deze vorm van liefde vinden we terug bij Christus.

[Terri]

De kern van liefde is dat liefde een keuze is en geen gevoel. Dit is wat vaak vergeten wordt. De liefde van Christus voor zijn kerk is een keuze geweest.

Daarnaast heeft liefde verschillende invalshoeken (Ed Wheat, Huwelijk vol liefde):

Naar bijbels model worden verschillende soorten liefde die in een huwelijk gevonden.D
De Griekse terminologie voor liefde te onderscheiden. De vijf Griekse woorden voor liefde betreffen:
(1) epithumia, een sterk verlangen van enige aard - soms goed ('verlangen'), soms slecht ('begeerte')
(2) Eros.3 'Eros is niet altijd zinnelijk, maar sluit het idee in van het smachten naar vereniging met de geliefde'.
(3) Storge 'kan beschreven worden als een comfortabele, gelukkige relatie, natuurlijke genegenheid, het gevoel bij elkaar te horen. Deze liefde [...] is de liefde die ouders en kinderen of broers en zussen delen'
(4) 'Phileo4 koestert en heeft een tedere genegenheid voor de geliefde, maar verwacht altijd een antwoord. Het is een relatie van kameraadschap, van delen, uitwisseling, vriendschap'
(5) 'Agape, de volkomen onzelfzuchtige liefde die het vermogen heeft te geven en te blijven geven zonder iets terug te verwachten'

De laatste vorm van liefde is de meest diepe dan ga je alleen maar uit van je plicht (huwelijk is een verbond met verplichtingen) en niet van de ander. Deze vorm van liefde vinden we terug bij Christus.

Leerzaam en duidelijk! Dank je.

[refo]

Bovendien zult gij uw huisvrouw liefhebben als uw eigen lichaam, gelijk Christus zijn gemeente liefgehad heeft.

Gij zult uw wettige man liefhebben

Iemand die 'trouw blijft' maar tegelijk haatgevoelens of gevoelens van afkeer koestert, blijft in mijn ogen niet trouw aan die belofte. En is dus niet trouw.

Gezien de zakelijkheid die het fromulier uitstraalt zal het woord liefhebben wel een wat andere lading hebben.
Gij zult liefhebben, dat gaat niet op commando.

Zakelijk? Zoals Christus zijn gemeente liefgehad heeft. Is dat zakelijk?
Op commando? Net als het gebod: gij zult uw naasten liefhebben als uzelf. Dat kan ook niet op commando. Toch?

Eerlijk gezegd zou ik niet uit de voeten kunnen met een 'zakelijk' huwelijk.
Als de liefde ontbreekt, ontbreekt het meest wezenlijke element. Als we onze naasten liefde verschuldigd zijn, dan zeker je echtgeno(o)t(e)?
Ik snap heus wel de praktijk zoals Zita die schetst. Maar om nu een zakelijk huwelijk als normaal te beschouwen vind ik wel ver gaan. Zonder liefde is er geen goede basis om aan een huwelijk te beginnen. Als de liefde verdwijnt, is het mooi dat je 'trouw' kunt zijn. Maar het is verre van optimaal.

Het formulier is zakelijk getoonzet, ja. Daarom denk ik dat er een andere liefde bedoeld wordt. En inderdaad zijn er verschillende soorten.

Om bij de categorieën van Democritus te blijven:
Wat mensen in beweging zet is categorie 1 en 2. Na een zekere tijd samen geweest te zijn besluit men tot een huwelijk, waarbij men rekent op 3. Op grond van 1 en 2 bemerkt men namelijk een 4, waardoor 3 een vaststaand feit lijkt. Aan 5 komt men meestal niet toe in verkeringstijd. En net die bedoelt het formulier.
Ze maant daar (als buitenstaander, redelijk zakelijk ) de huwelijkspartners toe aan.

[memento]

Wat mensen in beweging zet is categorie 1 en 2. Na een zekere tijd samen geweest te zijn besluit men tot een huwelijk, waarbij men rekent op 3. Op grond van 1 en 2 bemerkt men namelijk een 4, waardoor 3 een vaststaand feit lijkt. Aan 5 komt men meestal niet toe in verkeringstijd. En net die bedoelt het formulier.

Ligt eraan. Ik ken wel gevallen waarin de verkeringstijd erg moeilijk was, bv omdat één van de 2 op dat moment hulp had voor psychische problemen. In zo'n geval is er soms best sprake van de agape-liefde. En zo zijn er wel meer dingen te noemen.

[Democritus]

Wat mensen in beweging zet is categorie 1 en 2. Na een zekere tijd samen geweest te zijn besluit men tot een huwelijk, waarbij men rekent op 3. Op grond van 1 en 2 bemerkt men namelijk een 4, waardoor 3 een vaststaand feit lijkt. Aan 5 komt men meestal niet toe in verkeringstijd. En net die bedoelt het formulier.

Ligt eraan. Ik ken wel gevallen waarin de verkeringstijd erg moeilijk was, bv omdat één van de 2 op dat moment hulp had voor psychische problemen. In zo'n geval is er soms best sprake van de agape-liefde. En zo zijn er wel meer dingen te noemen.

Ik denk dat Refo wel gelijk heeft dat het formulier de Agape-liefde bedoeld. Want bruid en bruidegom wordt gewezen op zijn plichten jegens de ander zonder dat er wederkerigheid geeist wordt. Als beide hun plicht doen dan zal dat voor beide het beste zijn en komt liefde in al zijn facetten to uiting.

Daarom je mag Gid wel vragen om liefde voor de ander maar om verandering van de ander kan je jaren bidden. Want de liefde waarom gevraagd is een schaduw van de liefde van Christus voor zijn kerk. Als wij god om die liefde vragen op grond van het werk van Zijn Zoon dan wil hij die liefde geven.

[Sola Scriptura]

Opzich is er niets mis mee, als je niet verliefd bent, en op basis van trouw te trouwen. ALLEEN, er is één groot gevaar, namelijk dat je iemand tegenkomt bij wie je wél verliefde gevoelens krijgt. Dan zul je NEE moeten zeggen tegen jezelf, en jezelf niet zielig gaan vinden dat je nooit die gevoelens hebt gehad, en ze nu niet meer mag hebben...

super mooi gezegd! onderschrijf ik 100%

ik bedoel je kan ook verliefd op een getrouwd persoon worden (collega op het werk ofzo)
dat kan nooit van God zijn, dat is het volgen van je eigen hart(stochten)

[Hinde]

Opzich is er niets mis mee, als je niet verliefd bent, en op basis van trouw te trouwen. ALLEEN, er is één groot gevaar, namelijk dat je iemand tegenkomt bij wie je wél verliefde gevoelens krijgt. Dan zul je NEE moeten zeggen tegen jezelf, en jezelf niet zielig gaan vinden dat je nooit die gevoelens hebt gehad, en ze nu niet meer mag hebben...

super mooi gezegd! onderschrijf ik 100%

ik bedoel je kan ook verliefd op een getrouwd persoon worden (collega op het werk ofzo)
dat kan nooit van God zijn, dat is het volgen van je eigen hart(stochten)

Hoe bedoel je?
Als je verliefd bent op de 'goede persoon' is de liefde van God afkomstig,
word je verliefd op de 'verkeerde' dan komt het van de duivel?

Kan het niet zijn dat het van God komt omdat God je wil beproeven?

En mocht je verliefd worden op de 'verkeerde', en het wordt ten goede gekeerd, hoe moeten we dat dan zien?

[Tiberius]

Hoe bedoel je ten goede gekeerd?
Zoals bij David en Bathseba?