Ik ben bang/angstig voor…

[J.C. Philpot]

Ik heb ook wat dingetjes (bijv. telefoonangst, controledrang), maar mijn grootste angsten zijn: hoe zal het met mijn kinderen gaan? Zullen ze in de wegen van de Heere gaan? Verder het stervensproces, en vervolgens de daarop volgende Godsontmoeting (dan komt het er wel opaan dat ik me niet bedrogen heb, en echt in de Heere Jezus hebt geloofd).

Bij tijd en wijle komen deze zaken terug, en bij tijd en wijle mag ik het ook bij de Heere voorleggen.

Ik las overigen pas van R.C. Sproul, dat hij ook angstig was voor het stervensproces.

I recently heard a young Christian remark, “I have no fear of dying.” When I heard this comment I thought to myself, “I wish I could say that.”

I am not afraid of death. I believe that death for the Christian is a glorious transition to heaven. I am not afraid of going to heaven. It’s the process that frightens me. I don’t know by what means I will die. It may be via a process of suffering, and that frightens me.

I know that even this shouldn’t frighten me. There are lots of things that frighten me that I shouldn’t let frighten me. The Scripture declares that perfect love casts out fear. But love is still imperfect, and fear hangs around.

Ik herinner me ook de predikant waar ik belijdeniscatechese van kreeg. Hij liet soms ook merken tegen het sterven op te zien. Hij had het dan over de dood als dat "enge poortje" waar we doorheen moeten. Hij is er nu doorgeen, en we mogen geloven dat het voor hem eeuwig is meegevallen.

Luther vergeleek de dood voor Gods kind met het geboortekanaal. Met het gevaar om om te komen moet een kind daar doorheen, om tot het leven te komen. Zo is het ook voor Gods kind als het gaat om de dood. Gods kind moet daardoor om in het eeuwige leven te komen. Het gevaar om eeuwig om te komen kan Gods kind aangrijpen, maar de Heere zorgt dat zijn kinderen niet omkomen maar thuiskomen.

Maar het blijft staan: die laatste reis moet voorbereid worden.

[Mannetje]

Het was ook een plaats met een iets andere inslag en zeker geen Randstad mentaliteit.

Je maakt me razend nieuwsgierig...

Ik was er al bang voor

[Mannetje]

I recently heard a young Christian remark, “I have no fear of dying.” When I heard this comment I thought to myself, “I wish I could say that.”

I am not afraid of death. I believe that death for the Christian is a glorious transition to heaven. I am not afraid of going to heaven. It’s the process that frightens me. I don’t know by what means I will die. It may be via a process of suffering, and that frightens me.

I know that even this shouldn’t frighten me. There are lots of things that frighten me that I shouldn’t let frighten me. The Scripture declares that perfect love casts out fear. But love is still imperfect, and fear hangs around.

Een mooi citaat, zo treffend ook. De angst voor het sterven zou er niet hoeven zijn. Zou niet hoeven...

[DDD]

Het was ook een plaats met een iets andere inslag en zeker geen Randstad mentaliteit.

Je maakt me razend nieuwsgierig...

Maar eens met @DDD, dat zou bij ons ook zeker niet gebeuren.

Ja hoor, dat zou bij jou ook gebeuren. Als er iemand in een vale spijkerbroek, met een trui en een sik binnenkomt, wordt daar onwennig naar gekeken. Dat vind ik ook niet zo raar. Er wordt altijd gekeken naar iemand die afwijkt van de rest. Het gaat er om hoe vervolgens met die persoon wordt omgegaan verder.

Je gaat veel te veel uit van je eigen context. Ik ben mij heel goed bewust van wat opvalt. Een vale spijkerbroek valt sowieso niet op en een fleecetrui zal hooguit het idee geven dat iemand uit een wat arm deel van de bevolking komt.

[Ambtenaar]

Je gaat veel te veel uit van je eigen context. Ik ben mij heel goed bewust van wat opvalt. Een vale spijkerbroek valt sowieso niet op en een fleecetrui zal hooguit het idee geven dat iemand uit een wat arm deel van de bevolking komt.

Als de gemeente homogeen, dan valt een afwijking sneller op.

[Dodo]

Ik vind het wel jammer dat mensen schrijven over echte angsten die ze hebben, en dat anderen lopen te neuzelen over kleine gebeurtenissen waar ze zelf niet eens bij waren, en daar almaar over doorgaan.
Open dan een slow chat of zo.

[HersteldHervormd]

Ik vind het wel jammer dat mensen schrijven over echte angsten die ze hebben, en dat anderen lopen te neuzelen over kleine gebeurtenissen waar ze zelf niet eens bij waren, en daar almaar over doorgaan.
Open dan een slow chat of zo.

Ja het was inderdaad mijn bedoeling om een topic te starten over serieuze angsten, maar we zitten natuurlijk op een forum, en hoe democratisch, iedereen werkt mee aan hetzelfde topic

[HersteldHervormd]

Ik heb ook wat dingetjes (bijv. telefoonangst, controledrang), maar mijn grootste angsten zijn: hoe zal het met mijn kinderen gaan? Zullen ze in de wegen van de Heere gaan? Verder het stervensproces, en vervolgens de daarop volgende Godsontmoeting (dan komt het er wel opaan dat ik me niet bedrogen heb, en echt in de Heere Jezus hebt geloofd).

Bij tijd en wijle komen deze zaken terug, en bij tijd en wijle mag ik het ook bij de Heere voorleggen.

Ik las overigen pas van R.C. Sproul, dat hij ook angstig was voor het stervensproces.

I recently heard a young Christian remark, “I have no fear of dying.” When I heard this comment I thought to myself, “I wish I could say that.”

I am not afraid of death. I believe that death for the Christian is a glorious transition to heaven. I am not afraid of going to heaven. It’s the process that frightens me. I don’t know by what means I will die. It may be via a process of suffering, and that frightens me.

I know that even this shouldn’t frighten me. There are lots of things that frighten me that I shouldn’t let frighten me. The Scripture declares that perfect love casts out fear. But love is still imperfect, and fear hangs around.

Ik herinner me ook de predikant waar ik belijdeniscatechese van kreeg. Hij liet soms ook merken tegen het sterven op te zien. Hij had het dan over de dood als dat "enge poortje" waar we doorheen moeten. Hij is er nu doorgeen, en we mogen geloven dat het voor hem eeuwig is meegevallen.

Luther vergeleek de dood voor Gods kind met het geboortekanaal. Met het gevaar om om te komen moet een kind daar doorheen, om tot het leven te komen. Zo is het ook voor Gods kind als het gaat om de dood. Gods kind moet daardoor om in het eeuwige leven te komen. Het gevaar om eeuwig om te komen kan Gods kind aangrijpen, maar de Heere zorgt dat zijn kinderen niet omkomen maar thuiskomen.

Maar het blijft staan: die laatste reis moet voorbereid worden.

Wat is precies telefoonangst?

Probeer maar vast te houden aan de doop!

[Mistig]

Het was ook een plaats met een iets andere inslag en zeker geen Randstad mentaliteit.

Je maakt me razend nieuwsgierig...

Maar eens met @DDD, dat zou bij ons ook zeker niet gebeuren.

Ja hoor, dat zou bij jou ook gebeuren. Als er iemand in een vale spijkerbroek, met een trui en een sik binnenkomt, wordt daar onwennig naar gekeken. Dat vind ik ook niet zo raar. Er wordt altijd gekeken naar iemand die afwijkt van de rest. Het gaat er om hoe vervolgens met die persoon wordt omgegaan verder.

Er is een groot verschil tussen gezien worden en bekeken worden. Natuurlijk wordt het opgemerkt, dat is ook niet zo gek. Maar zelfs als hele normale refo heb ik me wel eens bekeken gevoeld toen we met ons gezin op de Veluwe naar de kerk gingen. Want daar werd, voor mijn gevoel, iedereen aangestaard die 'vreemd' was.

Maar waarom zou er onwennig naar gekeken worden naar bepaalde kleding, terwijl een deel van de jongeren er zelf ook al zo bij loopt?
Bij ons in de gemeente hebben heel veel mannen een baard, en lopen er genoeg mensen in een spijkerbroek. Truien zien we (gelukkig) dan weer niet zo veel. Zelfs dames die (eenmalig) in de kerk komen zonder hoedje en/of in een broek, hebben niet het idee dat ze enorm opvallen. Misschien omdat het (voor coronatijd) ook regelmatig (zelfs wekelijks een vaste bezoekster) gebeurde en de gemeente er dus ook behoorlijk aan gewend is. Dat is het voordeel van een kerk in het centrum van de stad.

Maar even on topic...
Ik heb niet echt angsten, denk ik.
Er zijn wel dingen die ik wat minder prettig vind. Maar om dat nu angsten te noemen.
Ik ben wel bang voor ruzie binnen de familie. Bij dat idee kan ik erg slecht slapen. Waarschijnlijk omdat ik daar negatieve ervaringen aan heb overgehouden als kind.

[GerefGemeente-lid]

Het was ook een plaats met een iets andere inslag en zeker geen Randstad mentaliteit.

Je maakt me razend nieuwsgierig...

Maar eens met @DDD, dat zou bij ons ook zeker niet gebeuren.

Ja hoor, dat zou bij jou ook gebeuren. Als er iemand in een vale spijkerbroek, met een trui en een sik binnenkomt, wordt daar onwennig naar gekeken. Dat vind ik ook niet zo raar. Er wordt altijd gekeken naar iemand die afwijkt van de rest. Het gaat er om hoe vervolgens met die persoon wordt omgegaan verder.

Nee. Dat zou hier niet gebeuren. Want er zijn ook gemeenteleden die zo gekleed naar de kerk gaan. Dus dat valt helemaal niet op.

[Terri]

Een leven zonder eigen huis, gezin en zoals de gemiddelde Nederlander.
Door domme fouten uit mijn verleden is dit eigenlijk zo.
En het word er niet beter op. Relatie na relatie loopt uit op niets.

Ik schrik van dit bericht.
Is het concreet nu zo: geen huis, familie enz of ben je bang dat dit gaat gebeuren?
Kunnen we wat voor je betekenen?

[Zeeuw]

Je gaat veel te veel uit van je eigen context. Ik ben mij heel goed bewust van wat opvalt. Een vale spijkerbroek valt sowieso niet op en een fleecetrui zal hooguit het idee geven dat iemand uit een wat arm deel van de bevolking komt.

Als de gemeente homogeen, dan valt een afwijking sneller op.

Dat bedoel ik inderdaad ja.

[HersteldHervormd]

Je gaat veel te veel uit van je eigen context. Ik ben mij heel goed bewust van wat opvalt. Een vale spijkerbroek valt sowieso niet op en een fleecetrui zal hooguit het idee geven dat iemand uit een wat arm deel van de bevolking komt.

Als de gemeente homogeen, dan valt een afwijking sneller op.

Krijg je de een homogen-sneltest om te kijken of het in orde is met de gemeente?

[refo]

Bij ons wordt ook wel gekeken naar iemand die niet helemaal voldoet aan de standaarduitdossing. Dat is maar goed ook. De één geeft een bijbel, de ander wijst een plekje, weer een ander legt de mores uit.

[Zeeuw]

Je gaat veel te veel uit van je eigen context. Ik ben mij heel goed bewust van wat opvalt. Een vale spijkerbroek valt sowieso niet op en een fleecetrui zal hooguit het idee geven dat iemand uit een wat arm deel van de bevolking komt.

Als de gemeente homogeen, dan valt een afwijking sneller op.

Krijg je de een homogen-sneltest om te kijken of het in orde is met de gemeente?

Oei, ga je nu stiekem zelf ook verder op een post die niet over een serieuze angst gaat?