Berichtdoor -DIA- » 06 Mei 2021, 21:08
Mijn meest ergerlijke 'stoornissen' voor sommige mensen dan, is dat ik recht door zee wil, openheid najaag, en zodra ik merk dat er achterbaks gedaan wordt en om de hete brei heen draait, dan heb ik den neiging om er me nog dieper in te wringen, en te laten voelen dat ik degene die draait door heb. Dat geeft wel een minder plezierige opmerkingen van mensen die, dat valt me op, introvert zijn!
Hoewel ik niet introvert ben is het voor mij altijd een beetje lastig om contacten te onderhouden. Ik denk dat hier mijn grootste problemen liggen. Tot ongeveer mijn 50ste levensjaar wist ik niet dat ik mogelijk het syndroom van Asperger kon hebben. Sterker nog, hoewel ik van mijn jonkheid aan met vele dokters en geneesheren in contact kwam, heeft niemand in de richting van een AAS gezocht. Ik werd er zelf door overrompeld doordat ik een nieuwe arts kreeg die deze diagnose dacht te moeten stellen. Ik heb ne zelf daarna wat verdiept in deze materie. Ik heb zelfs een poosje deelgenomen in een groepje zogenaamde, of zo gedachte lotgenoten. Het resultaat was ongedacht. Ik heb mensen ontmoet die formidabele codes moeiteloos konden onthouden, maar met diezelfde mensen kon je niet een fatsoenlijk gesprek mee hebben. Steeds viel men terug op een zeer beperkt interessegebied, dat mijn op mijn beurt, niet bar veel kon boeien. Anders gezegd: Ik was snel uitgepraat met iedereen. En iedereen van hun kant met mij. De reden: Ik was te ingewikkeld, te geleerd, of ik had zaken te snel door.
Of de diagnose dan wel juist is? Ik denk het wel. Er zijn wel typische trekjes die dit doen vermoeden: zoals gezegd ben ik een vreemde in het onderhouden van contacten, en het maken van nieuwe contacten. Maar daar heb ik in mijn leven nooit last van gehad.
Het punt dat voor sommigen ook als ergerlijk kan worden gevonden is dat ik een perfectionist ben. Wat ik doe, daar zet ik me voor 200 % voor in. Dat leidt ook weer tot onbegrip: Zo netjes hoeft het ook niet, want tijd is geld. Dat was de reactie van mijn eerste baas in de supermarkt aan het Beatrixplein.... Maar later werd dit bij een andere baas juist zeer op prijs gesteld. Een mens is soms ondoorgrondelijk. Ik las wel een een mooi blaadje: Psychologie Magazine. Dat kan me wel boeien. Alles was met techniek te maken heeft vindt ik in eerste instantie lastig. Ik nam pas autorijles toen mijn broer dat twee jaar later deed. Nou ja, een auto is mooi, maar dan kijk ik naar de vormgeving en de kleur... De pc heb ik nooit gewild. Maar ja, mijn tekstverwerker gaf het een keer op, en ze werden nauwelijks meer gemaakt. Ik van armoede een pc aangeschaft zonder internet. Dus puur voor Word en Excel etc. Maar toen de tijd voortschreed schreed het inzicht verder van de mogelijke voordelen die we met internet zouden kunnen doen. Dus ja, het kwam ervan: een heuse pc en filternet...
En dat kwam van pas toen een arts meende een diagnose te moeten stellen van een Syndroom van Asperger, en waar toentertijd het MSN-chatprogramma populair was dacht het de goede arts goed om in een MSN-groepje met lotgenoten te spreken... Ik heb het geweten wat dat was. Nee, ik kon er geen gesprek op enig niveau beginnen. De meesten hadden een eenzijdige belangstelling. Het duurde dan ook niet lang of ik had veel kennis opgedaan met mensen die aan een ASS leden. Nou ja, ik kon er niet mee praten... Een voorbeeld: er zat een jongeman in die MSN-groep die gek was van het sportwagenmerk Ferrari. Als je weet dat dit merk zoveel verschillende types heeft, en vaak zeer onbekend, in een zeer beperkte oplage, en dat deze wagens allen een nogal lastige typeaanduiding hebben van de combinatie letter en cijfers, en eventueel aangevuld met GT of de naam van een carrosseriebouwer, en dat der honderden modellen zijn, en iemand kent die typeaanduidingen uit zijn hoofd, nou, dan kan ik wel zeggen dat dit een hele prestatie is. En toch... Ik kon ondanks dit geniale punt niet op niveau met hem een gesprek onderhouden. Mensen die ik trof waren over het algemeen niet erg snugger, tja, hoe zeg je dat met goed fatsoen? Dat was ook duidelijk waar te nemen in hun taal. Hun Nederlands barstte van de fouten... Tja, dat kon je dan zien op een medium als MSN.
Ik kwam er al heel snel achter dat ik niet in die groep Aspergers kon aarden. Weinig diepgang, en desinteresse in de meeste zaken, uitgenomen vaak enkele punten waar men zich in verdiepte.
Laten we aannemen dat de dokter die me toen de diagnose S.v.A. gaf, deskundig was, maar we moeten tevens constateren dat ik niet in een groepje lotgenoten pas. Overigens.... en dat is ook opmerkelijk, juist in die tijd werd het Syndroom van Asperger een zeer populaire diagnose bij artsen.... als ik dat zo waarneem. Waarnemen doe ik veel. Sommige mensen menen meer dat ik een Highly Sensitive Person leek te zijn. Ik weet het niet, maar ik accepteer me zoals ik ben. Asperger dan wel HSP, dat maakt me dan niet uit.
© -DIA-
