DDD schreef:Ik denk dat ik de analyse van Ad Anker best voor een groot deel kan volgen, alleen verschillen wij van mening over wat verrotting is. Over dat de tent uitvechten zich ik toch wel verschillen. Ik vind dat dat erg meevalt, maar voor zover er vechtersbazen gevonden worden, zie ik die zelf altijd ter rechterflank. Maar dat komt misschien omdat anderen mij ook als een vechtersbaas zien.
In ieder geval vind ik dat kerkscheidingen moeten gaan over de Twaalf artikelen, niet over (het tempo in adaptie van) culturele ontwikkelingen.
Heb ik 'de tent uitvechten' in mijn mond genomen? Ik kan me dat niet herinneren maar wellicht vergis ik me? Over de rechterflank: behoudend willen zijn in standpunten die vanuit het verleden volkomen zekerheid hadden is wel hun handelsmerk. Het roept weerstand op wanneer dit ter discussie gesteld wordt. Linkerflankmensen menen daarentegen dat het een kwestie van geduld is: alle veranderingen worden toch wel doorgevoerd, door de starheid van het behoudende deel duurt het alleen wat langer. Linkerflankmensen hebben wellicht veel geduld.
Daarbij zij wel aangetekend dat het 'alles verandert toch wel' een seculiere gedachte is. Zo ook het vrouwenstandpunt. Bij D66 zijn ze al veel verder bijvoorbeeld: daar zijn ze al een paar stappen verder: er is geen verschil, je geslacht is een keuze.
Ik herken het wel: euthanasie is bijvoorbeeld een standpunt waar we allemaal hetzelfde van vinden: doden van mensen is tegen de wet van God. Toch betrap ik me in mijn werk in de ouderenzorg op 'begrip' voor mensen die die keuze maken. Het is dan echt nodig om heel strak bij je standpunt te blijven en dat als basis te houden voor (het uiten van) je mening. Dat komt dan fundamentalistisch over, echter, zonder dat fundament blijf je nergens en wordt het een afglijdende schaal. En dat is zichtbaar in onze maatschappij. God van de troon, de mens er op, en je krijgt een bende. Daarom verwarm ik me aan mensen die duidelijk hun op de Bijbel gegronde standpunten uitdragen.