Vraag (algemeen)

[merel]

Wat is "verschuilen achter"? Zijn er mensen die zeggen: Ik heb ADHD dus ik mag dingen die een ander niet mag?

Ja, je hebt van die leerlingen...
Waarbij een oudcollega aangaf tegen een leerling die dat zei: dan moet je dus dubbel je best doen om je goed te gedragen.
Dat was natuurlijk niet invoelend, enz, maar wel helder. Leerling heeft zich daar altijd netjes gedragen.

Welk kind verschuilt zich nooit ergens achter? Ik denk dat het kind eigen is om iets soms in je voordeel te gebruiken .

Tegelijkertijd moet de norm helder blijven inderdaad. Maar “je moet dubbel je best doen” vind ik een slechte opmerking. Iets wat echt voorkomt uit onmacht los je niet op “met dubbel je best doen” maar het risico is dat dit via deze opmerkingen vooral zorgt voor een minderwaardigheidscomplex, helaas ken ik dit uit de praktijk.

Het is inderdaad helder maar daarmee nog geen goede opmerking.

Ik vind de opmerking van de collega van @ mannetje een prima opmerking en dat is ook hetgeen wij onze kinderen proberen bij te brengen. De maatschappij past zich niet aan aan de 'afwijking' en je zal toch echt later in de maatschappij moeten functioneren. De gemiddelde werkgever houdt namelijk geen rekening met etiketjes. In sommige opzichten is dat inderdaad harder werken.

En misschien zeg ik dit wel vanuit bepaalde ervaringen

Nou, Merel heeft ook wel deels gelijk natuurlijk. Er zijn mensen die de kinderen maar laten stuiteren, want ja, ze hebben ADHD dus wat kun je doen?
De goeden moeten nogal eens onder de kwaden lijden, helaas.

Precies, Heel storend! Ik kan er zo een handvol opnoemen die opgehouden zijn met corrigeren en opvoeden, omdat hun kind 'iets' had.

N.B. het gaat dan over mensen/kinderen die in het reguliere onderwijs moeten functioneren. Niet over de 'zware afwijkingen'.

[Mannetje]

Wat is "verschuilen achter"? Zijn er mensen die zeggen: Ik heb ADHD dus ik mag dingen die een ander niet mag?

Ja, je hebt van die leerlingen...
Waarbij een oudcollega aangaf tegen een leerling die dat zei: dan moet je dus dubbel je best doen om je goed te gedragen.
Dat was natuurlijk niet invoelend, enz, maar wel helder. Leerling heeft zich daar altijd netjes gedragen.

Welk kind verschuilt zich nooit ergens achter? Ik denk dat het kind eigen is om iets soms in je voordeel te gebruiken .

Tegelijkertijd moet de norm helder blijven inderdaad. Maar “je moet dubbel je best doen” vind ik een slechte opmerking. Iets wat echt voorkomt uit onmacht los je niet op “met dubbel je best doen” maar het risico is dat dit via deze opmerkingen vooral zorgt voor een minderwaardigheidscomplex, helaas ken ik dit uit de praktijk.

Het is inderdaad helder maar daarmee nog geen goede opmerking.

Mijn collega blonk niet uit in tact, en toch gaf hij met deze opmerking, en zijn hele persoon erbij, deze leerling wel iets wat nodig was: structuur.

Maar ik weet maar al te goed dat sommig gedrag echt onmacht is. Tegen een leerling met een TIC-stoornis ga je ook niet zeggen: zit eens stil.

[TSD]

Wat is "verschuilen achter"? Zijn er mensen die zeggen: Ik heb ADHD dus ik mag dingen die een ander niet mag?

Ja, je hebt van die leerlingen...
Waarbij een oudcollega aangaf tegen een leerling die dat zei: dan moet je dus dubbel je best doen om je goed te gedragen.
Dat was natuurlijk niet invoelend, enz, maar wel helder. Leerling heeft zich daar altijd netjes gedragen.

Welk kind verschuilt zich nooit ergens achter? Ik denk dat het kind eigen is om iets soms in je voordeel te gebruiken .

Tegelijkertijd moet de norm helder blijven inderdaad. Maar “je moet dubbel je best doen” vind ik een slechte opmerking. Iets wat echt voorkomt uit onmacht los je niet op “met dubbel je best doen” maar het risico is dat dit via deze opmerkingen vooral zorgt voor een minderwaardigheidscomplex, helaas ken ik dit uit de praktijk.

Het is inderdaad helder maar daarmee nog geen goede opmerking.

Ik vind de opmerking van de collega van @ mannetje een prima opmerking en dat is ook hetgeen wij onze kinderen proberen bij te brengen. De maatschappij past zich niet aan aan de 'afwijking' en je zal toch echt later in de maatschappij moeten functioneren. De gemiddelde werkgever houdt namelijk geen rekening met etiketjes. In sommige opzichten is dat inderdaad harder werken.

En misschien zeg ik dit wel vanuit bepaalde ervaringen

Nou, Merel heeft ook wel deels gelijk natuurlijk. Er zijn mensen die de kinderen maar laten stuiteren, want ja, ze hebben ADHD dus wat kun je doen?
De goeden moeten nogal eens onder de kwaden lijden, helaas.

Precies, Heel storend! Ik kan er zo een handvol opnoemen die opgehouden zijn met corrigeren en opvoeden, omdat hun kind 'iets' had.

N.B. het gaat dan over mensen/kinderen die in het reguliere onderwijs moeten functioneren. Niet over de 'zware afwijkingen'.

Ik weet ook wel hoe de maatschappij werkt en dat die zich niet aanpast. Dat wil niet zeggen dat de oplossing dan ligt in je kind het gevoel geven dat ze beter hun best moeten doen. Helaas zie ik er de wrange vruchten van.

(Om over onmacht van de opvoeders in sommige complexe situaties maar te zwijgen, het oordeel is snel geveld)

Wat wel helpt is kinderen leren welke "beperkingen" ze hebben en hoe ze hiermee kunnen omgaan, wat ze moeten vermijden en welke hulpmiddelen ze kunnen gebruiken.

[merel]

.

[merel]

[
Ik weet ook wel hoe de maatschappij werkt en dat die zich niet aanpast. Dat wil niet zeggen dat de oplossing dan ligt in je kind het gevoel geven dat ze beter hun best moeten doen. Helaas zie ik er de wrange vruchten van.

(Om over onmacht van de opvoeders in sommige complexe situaties maar te zwijgen, het oordeel is snel geveld)

Wat wel helpt is kinderen leren welke "beperkingen" ze hebben en hoe ze hiermee kunnen omgaan, wat ze moeten vermijden en welke hulpmiddelen ze kunnen gebruiken.

Juist en daar schort het vaak aan.

[TSD]

Wat is "verschuilen achter"? Zijn er mensen die zeggen: Ik heb ADHD dus ik mag dingen die een ander niet mag?

Ja, je hebt van die leerlingen...
Waarbij een oudcollega aangaf tegen een leerling die dat zei: dan moet je dus dubbel je best doen om je goed te gedragen.
Dat was natuurlijk niet invoelend, enz, maar wel helder. Leerling heeft zich daar altijd netjes gedragen.

Welk kind verschuilt zich nooit ergens achter? Ik denk dat het kind eigen is om iets soms in je voordeel te gebruiken .

Tegelijkertijd moet de norm helder blijven inderdaad. Maar “je moet dubbel je best doen” vind ik een slechte opmerking. Iets wat echt voorkomt uit onmacht los je niet op “met dubbel je best doen” maar het risico is dat dit via deze opmerkingen vooral zorgt voor een minderwaardigheidscomplex, helaas ken ik dit uit de praktijk.

Het is inderdaad helder maar daarmee nog geen goede opmerking.

Mijn collega blonk niet uit in tact, en toch gaf hij met deze opmerking, en zijn hele persoon erbij, deze leerling wel iets wat nodig was: structuur.

Maar ik weet maar al te goed dat sommig gedrag echt onmacht is. Tegen een leerling met een TIC-stoornis ga je ook niet zeggen: zit eens stil.

Gelukkig dat het dit keer goed heeft uitgepakt.

Ik heb helaas ervaring met het omgekeerde. Voor mij/ons is het echt een worsteling waarbij we voortdurend aanlopen tegen een gebrek aan 'wijsheid' om de goede dingen te doen/te zeggen/corrigeren/sturen. Wat werkt en wat niet (heel veel veel niet ) en ja, bij ons is het meer dan gemiddeld chaotisch denk ik, maar dat reflecteert niet de energie die er ingestoken wordt om dat juist te voorkomen.

[Mannetje]

Hebben we het nu telkens over dezelfde kinderen?
Prof. Micha de Winter gaf ooit aan dat maar 10% van de kinderen met een diagnose ADHD daadwerkelijk ADHD heeft.
Voor de 90% is er vaak een andere oorzaak, en kan een stevige vorm van structuur al heel veel doen. (Ik had er ooit een, waarbij tijdens een gesprek samen met ouders de moeder zij: de huisarts zei pas wel dat hij beter geen energiedrank kon drinken en ook moest gaan ontbijten. Dan denk je: ADHD?)

Maar voor die 10% is het heel vervelend als er gereageerd wordt dat het kind zich maar aan moet passen. Het kind kan het niet.

[TSD]

Nou, Merel heeft ook wel deels gelijk natuurlijk. Er zijn mensen die de kinderen maar laten stuiteren, want ja, ze hebben ADHD dus wat kun je doen?
De goeden moeten nogal eens onder de kwaden lijden, helaas.

Het geldt natuurlijk in algemene zin dat je je soms verbaast over wat in bepaalde gezinnen allemaal kan en mag, dat heeft i.m.o. helemaal niets maar ADHD te maken. Dat is van alle tijden en bij alle type mensen / kinderen. Er is op heel veel plekken verwaarlozing in opvoeding.

Juist door hier specifiek de koppeling te maken met kinderen met een stoornis werkt stigmatiserend. Je lijkt geen idee te hebben hoeveel worstelingen het geeft bij ouders hoe kinderen met een dergelijke stoornis op te voeden en hoe vaak dat ook voor je gevoel "mislukt" omdat je de juiste aanpak niet weet. En dan vaak het sticker van "slechte opvoeder" opgeplakt te krijgen.

Nee, ik heb echt geen begrip voor dergelijke opmerkingen, als je als buitenstaander het zogenaamd "zo goed weet", ga er maar aan staan dan.

Ik geloof oprecht dat de meest gemaakte fout bij de behandeling van deze kinderen is om ze impliciet of expliciet het gevoel te geven dat ze het wel kunnen, als ze maar heel goed hun best doen. Als je als kind maar genoeg tegen je grens aanloopt en er achter komt dat wat je ook doet, toch nooit goed genoeg is, stop je vanzelf met proberen.

En dan noemt de buitenwereld het "verschuilen achter een etiket", nota bene het verschuilen wat ze zelf in de hand hebben gewerkt.

ADHD wordt vastgesteld adhv een vragenlijst door ouders ingevuld en vervolgens kan je een recept voor ritalin meekrijgen

https://www.kenniscentrum-kjp.nl/ouders ... 20vrienden.

Het spijt met dat ik je van zoveel vooroordelen moet afhelpen maar zo werkt het niet kan ik vertellen uit dubbele ervaring. Ik ben heel blij dat bij de diagnoses waar ik bij betrokken ben geweest het niet op die manier is gegaan.

Ik herken wat jij zegt vooral vanuit school ja, vooral lekker makkelijk de oplossing naar ouders schuiven, zorgen dat er ritalin in komt en door ( ).

[TSD]

Hebben we het nu telkens over dezelfde kinderen?
Prof. Micha de Winter gaf ooit aan dat maar 10% van de kinderen met een diagnose ADHD daadwerkelijk ADHD heeft.
Voor de 90% is er vaak een andere oorzaak, en kan een stevige vorm van structuur al heel veel doen. (Ik had er ooit een, waarbij tijdens een gesprek samen met ouders de moeder zij: de huisarts zei pas wel dat hij beter geen energiedrank kon drinken en ook moest gaan ontbijten. Dan denk je: ADHD?)

Maar voor die 10% is het heel vervelend als er gereageerd wordt dat het kind zich maar aan moet passen. Het kind kan het niet.

Geen idee, als jij het hebt over een leerling die in feite geen ADHD heeft, tsja dan helpt inderdaad je best doen. Maar dan zit het probleem bij de diagnose stellen.

Precies wat Helma aangeeft: Als je meer weet / wist wat de juiste diagnose is/was dan had/kan je de juiste aanpak kiezen.

Het gevaar is dat ADHD wordt gezien als gewoon een normaal kind die meer dan gemiddeld druk / impulsief is en die je een beetje bij moet sturen. Dat is natuurlijk niet zo (en wordt inderdaad misschien in de hand gewerkt door foutieve diagnoses, geen idee).

[TSD]

Dat kan je toch als ouder ook wel zelf bedenken zonder diagnose? Met name ADHD is een afvinklijstje. Daar zadel je je kind toch niet de rest van hun leven mee op?

Ook in het latere leven, kan het nuttig zijn dat een kind zichzelf begrijpt.

En verder geloof ik niet dat je een kind ergens mee opzadelt, als je er op een doordachte manier mee om gaat.

Ik ben niet voor overdreven ettikettenplakkerij, maar net zo min voor de kop/het hoofd in het zand steken (struisvogelpolitiek). Daar lijkt me een kind ook niet bij gebaat.

Ik was ook altijd fel tegen die etikettenplakkerij, totdat je als ouder er achter komt welke opluchting het is het is als er een diagnose gesteld wordt en je weer vooruit kan kijken (weet waar je moet beginnen).

Als reguliere opvoedingsmethodes falen kom je daar vanzelf en nee, dat kan je niet bedenken zonder diagnose, sorry hoor. Dus helemaal eens met je reactie.

[Charles]

Wij hebben altijd gehinkt op twee gedachten qua diagnose; wel/niet doen. Niet gedaan en soms denk ik; moeten we het niet alsnog doen. De negatieve impact op ons als ouders en de andere kinderen is al jarenlang ontzaglijk groot. Draaglast overstijgt al jaren de draagkracht.

[merel]

Wordt de draaglast minder en de draagkracht groter als je een diagnose hebt?

[Dodo]

Een van mijn zoons heeft ADD. Klassiek geval. Liep vast op de middelbare school. Wat werd gezegd: als hij nou goed oplet in de klas, zijn huiswerk goed in zijn agenda schrijft en dat elke dag maakt, komt het vast wel goed.

Ja, dat denk ik ook. Maar dat zijn precies de dingen die de ADD'er niet kan. De school is toen voor mij lelijk door het ijs gezakt, ze zijn zo tekortgeschoten.

Was een zware periode voor hem en voor ons. En we hadden er nog een die niet helemaal gemiddeld was. Werd ook niet geholpen, ze vonden hem alleen maar lastig.

[Charles]

Wordt de draaglast minder en de draagkracht groter als je een diagnose hebt?

Precies één van de redenen om niet allerlei kosten te maken voor zo'n onderzoekstraject. Aan de andere kant zou er een rugzak kunnen komen die praktische hulpmiddelen mogelijk maakt (eens in de zoveel tijd uit huis ofzo).

[TSD]

Een van mijn zoons heeft ADD. Klassiek geval. Liep vast op de middelbare school. Wat werd gezegd: als hij nou goed oplet in de klas, zijn huiswerk goed in zijn agenda schrijft en dat elke dag maakt, komt het vast wel goed.

Ja, dat denk ik ook. Maar dat zijn precies de dingen die de ADD'er niet kan. De school is toen voor mij lelijk door het ijs gezakt, ze zijn zo tekortgeschoten.

Was een zware periode voor hem en voor ons. En we hadden er nog een die niet helemaal gemiddeld was. Werd ook niet geholpen, ze vonden hem alleen maar lastig.

Zó herkenbaar Dodo!!!