Herman schreef:Het begint gewoon met elke dag 'ik ga slapen ik ben moe' zingen en dat volhouden. En dan de kinderbijbel. Dus je hoeft ze nog niet voor te lezen uit een verantwoorde dogmatiek.
Maar wat als de kinderen ‘tot hun verstand gekomen zijn’ en het zingen van ‘ik ga slapen...’ en de kinderbijbel niet meer toereikend zijn? Hoe moet je dan de huisgodsdienst verder vorm geven?
Het is (voor mij) een grote worsteling, om de kinderen in het opgroeien te blijven betrekken op Gods Woord en de weg naar de zaligheid. Tot mijn schaamte en verdriet moet ik terugkijkend zeggen dat het veel beter had gemoeten.
Onze huisgodsdienst bestaat (ongeveer) nu uit:
- Bidden en Bijbel lezen aan tafel,
- Gezamenlijke kerkgang,
- Motiveren van het wekelijks catechesatiebezoek,
- Zondagavond zingen en om beurten een gebed,
- Goede gesprekken tussendoor proberen te arrangeren.
Eigenlijk heel mager. Graag had ik nog toegevoegd:
- Elke dag een gebed om beurten,
- Elke dag zingen,
- Gezamenlijke dagsluiting, (en opening).
- Veel meer kerkelijke activiteiten, die als gezin mogelijk zijn en gespreksstof geven.
Deze laatsten lukken me nu niet meer, daar ben ik te laat mee. En ook de diverse agenda’s zijn soms weerbarstig.
Naast de inhoud is ook de vorm (en gewenning) erg belangrijk, begin er vooral jong mee!
Ik ben erg benieuwd hoe anderen het doen met jongere en oudere jeugd. Bij ons in de leeftijd van 21 tot 12 jaar. Wat mij betreft wel een apart topic waard (als het nog niet bestaat).
Wie lege handen heeft, kan ze altijd vouwen.