Gelezen (geloofsopbouwend)

[J.C. Philpot]

Hoop is de zakdoek die God in de handen van Zijn volk legt, om de tranen van hun ogen af te vegen, die hun tegenwoordige moeiten, en het lange wachten op verwachte barmhartigheden, van hen trekken, Jer. 31:16-17: Zo zegt de HEERE: Bedwing uw stem van geween en uw ogen van tranen; want er is loon voor uw arbeid, spreekt de HEERE, want zij zullen uit des vijands land wederkomen. En er is verwachting voor uw nakomelingen, spreekt de HEERE; want uw kinderen zullen wederkomen tot hun landpale.
(...)

Kan een vogel vliegen, als een van zijn vleugels gebroken is? Geloof en een goed geweten zijn de twee vleugels van de hoop; indien gij daarom uw geweten door enige zonde hebt verwond, vernieuw dan uw berouw, opdat gij geloof moogt oefenen voor de vergiffenis daarvan, en hervind uw hoop.

William Gurnall, The Christian in Complete Armor

[Marck]

Alles wat wij van de schepping gezegd hebben, is niet om uw nieuwsgierigheid te voldoen, maar om u door de zienlijke dingen tot de onzienlijke God op te leiden. Om Gods grootheid, macht, heerlijkheid en goedheid te doen zien.
De heidenen beschamen menig Christen, die met de schepping nog nooit werkzaam is geweest en uit de schepselen de Schepper nog nooit heeft gezien.
Lezer kom, beschouw dit grote gebouw van de schepping, en daarin Hem, Die dit alles gemaakt heeft. Zie Zijn hoogheid, dat Hij een volstrekte macht over u heeft en dat u verbonden bent om ten dienste van uw Maker te zijn.
Al uw veiligheid, vrijheid en rust, vrede en heil bestaat in de goedheid en liefde van uw Maker tot u. Pas als uw Maker weer met U in Christus verzoend en uw bevredigde Vader geworden is, bent u waarlijk vrij. Zolang u een voorwerp van de toorn van uw Maker is, zijn alle schepselen tegen u gekant, en wacht elk als op toestemming om u te mogen verderven.

Redelijke Godsdienst, Brakel

[J.C. Philpot]

De werking van de Geest in gelovigen, de gemeenschap van de Heilige Geest, is een groot mysterie. Hij werkt meer op hen in dan zij voelen en weten; en zij voelen meer dan zij in woorden kunnen uitdrukken; en zij drukken meer uit dan iemand die niet 'dezelfde Geest des geloofs' (2 Kor. 4:13) heeft ontvangen, kan begrijpen. Maar dit weten wij, dat telkens wanneer de Geest van Christus Zijn genade en kracht toepast op het hart van een zondaar, er die dag iets wordt bewerkt dat tot in eeuwigheid zal duren. Er is, door deze vinger van God, die indruk gemaakt in de ziel, en dat merkteken erop achtergelaten, dat nooit zal slijten, en dat zonde en Satan nooit meer zullen kunnen uitwissen; maar het zal blijven, en groeien, en gezien worden bij de komst van Christus ten jongsten dage, Phil. 1:6.

Robert Traill, Sixteen Sermons on the Lord’s Prayer, for his People, in John 17:24, 50.

[Marck]

De werking van de Geest in gelovigen, de gemeenschap van de Heilige Geest, is een groot mysterie. Hij werkt meer op hen in dan zij voelen en weten; en zij voelen meer dan zij in woorden kunnen uitdrukken; en zij drukken meer uit dan iemand die niet 'dezelfde Geest des geloofs' (2 Kor. 4:13) heeft ontvangen, kan begrijpen. Maar dit weten wij, dat telkens wanneer de Geest van Christus Zijn genade en kracht toepast op het hart van een zondaar, er die dag iets wordt bewerkt dat tot in eeuwigheid zal duren. Er is, door deze vinger van God, die indruk gemaakt in de ziel, en dat merkteken erop achtergelaten, dat nooit zal slijten, en dat zonde en Satan nooit meer zullen kunnen uitwissen; maar het zal blijven, en groeien, en gezien worden bij de komst van Christus ten jongsten dage, Phil. 1:6.

Robert Traill, Sixteen Sermons on the Lord’s Prayer, for his People, in John 17:24, 50.

Mooi!

[Marck]

Accipe, Redde, Fuge. Ofwel Neemt, Geeft, Vliedt.
Neemt en ontvangt hetgeen God u geeft. Geeft het terug door dankzegging aan Dien van Wie het kwam. En vlliedt het misbruik ervan en u daarin te bezondigen.

[J.C. Philpot]

Het sterven van Samuel Rutherford.

Uiteindelijk wist Rutherford het uur van zijn dood: „Ik zal in Christus ontslapen, en als ik zal opwaken, zal ik verzadigd worden met Zijn beeld. Deze nacht zal de deur sluiten en zal ik mijn anker binnen het voorhangsel leggen en morgenochtend zal ik om vijf uur van hier gaan. Och, had ik armen om Hem te omhelzen! Och, of ik in het bezit was van een welluidende harp!" Op 19 maart 1661, 's morgens om exact vijf uur, overleed dominee Samuel Rutherford.

Bron: https://www.digibron.nl/viewer/collecti ... 980855f106

[J.C. Philpot]

Hoewel de veronderstelling van onze genade ons tot enige troost kan zijn, zou Christus Zelf ons veel meer tot troost moeten zijn. Genade is alleen maar de knecht en dienaar van Christus. Het zijn slechts tekenen van Hem, niet Hijzelf. Een mens moet niet alleen zijn zonde, maar ook zijn genade verlaten, in het uitgaan naar Christus. (...) Houd de vriend van de bruidegom niet voor de bruidegom zelf.

[J.C. Philpot]

Wij mogen en zouden een sober gebruik moeten maken van de bewijzen van onze genadige staat, tot onze ondersteuning, troost en bemoediging op weg naar de hemel. Maar steeds in ondergeschiktheid aan Christus, en tot de verse en veelvuldige oefeningen van het geloof jegens de Persoon, het bloed en de gerechtigheid van Jezus.

[J.C. Philpot]

Nederigheid houdt de ziel vrij van de vele pijlen die Satan werpt, en van de vele dwaalsporen die hij verspreidt. Zoals lage bomen en struiken vrij zijn van vele hevige windstoten, die de hogere doen schudden en scheuren, zo zijn nederige zielen vrij van die windstoten van dwaling, die trotse verheven zielen verscheuren en verscheuren. Satan en de wereld hebben meer moeite om dwalingen aan nederige zielen te bevestigen.

Thomas Brooks, Precious Remedies, 110.

[J.C. Philpot]

Bent u niet dikwijls een raadsel voor uzelf?
Nu eens warm, daarna koud;
uzelf het ene uur verlagende, het volgende uzelf verheffende;
de wereld liefhebbende en er u, als ’t ware, heden in badende;
morgen roepende, kermende en zuchtende om een lieflijke openbaring van de liefde Gods;
diep gevoel van nietigheid, bedekt met schaamte en verwarring, op uw knieën voor u uw kamer verlaat;
vol trotsheid en gevoel van eigen waarde voordat u onder aan de trap bent;
de wereld verachtende en alles willende geven voor een teug van Jezus, zo lang u in de eenzaamheid bent;
haar met beide handen aangrijpende te midden van uw bezigheden.
Welk een raadsel bent u!
Getroffen door liefde, geprikkeld door vijandschap;
weinig wijsheid en veel dwaasheid bezittende,
aardsgezind en toch getrokken naar de hemel;
vóórwaarts spoedende en toch vertragende; vol traagheid en toch het koninkrijk innemende met geweld!'

En aldus leidt ons de Geest, door een werking, welke wij mogen gevoelen, maar niet juist kunnen beschrijven, in de verborgenheid der twee naturen, die ‘rij van twee heiren’, die voortdurend met elkander in strijd zijn en in dezelfde boezem worstelen; zodat de ene mens niet meer van de ander verschillen kan, dezelfde mens van zichzelf verschilt. Maar spreken de natuur, het verstand en de rede dit niet tegen? Ontkennen de wijzen en voorzichtigen dit niet?

‘Er moet een trapsgewijze vooruitgang zijn’, zeggen zij, ‘in heiligheid; er moet een trapsgewijze verbetering van onze natuur plaats hebben, tot eindelijk alle zonde is uitgeroeid en wij volmaakt worden gelijk Christus’.

Maar de verborgenheid van het koninkrijk der hemelen is deze, dat ons vleselijk gemoed geen verandering ondergaat, maar een immer voortdurende strijd voert tegen de genade; en dus hoe dieper wij zinken in zelfvernedering onder een gevoel van onze onreinheid, des te hoger wij stijgen in een kennis van Christus; en hoe zwarter wij zijn in ons eigen oog, des te liefelijker schijnt ons de Heere Jezus toe.

[J.C. Philpot]

@Moderatoren: Kan deze discussie afgesplits worden, zodat dit topic weer Gelezen (geloofsopbouwend) is?

[J.C. Philpot]

Mijn lieve zuster,
Als ik de figuurlijke taal van Bunyan zou overnemen, zou ik deze brief kunnen dateren uit het land van Beulah, waarvan ik sinds enkele weken een gelukkige inwoner ben. De hemelse stad is vol in mijn uitzicht. Haar glorie straalt me toe, haar briesjes waaien me toe, haar geuren worden me toegewuifd, haar geluiden treffen in mijn oren, en haar geest wordt in mijn hart geblazen. Niets scheidt mij van haar, behalve de rivier... van de dood, die nu slechts een onbeduidende stroom is, die kan worden overgestoken met een enkele stap, wanneer God toestemming geeft. De Zon der Gerechtigheid is geleidelijk steeds dichterbij, en leek groter en helderder naarmate hij dichterbij kwam, en nu vult hij het hele een vloed van glorie waarin ik lijk te zweven als een insect in de stralen van de zon. Ik verheug me, maar beef bijna, terwijl ik staar naar deze buitensporige helderheid, en vraag me af, met onuitsprekelijke verwondering, waarom God zich verwaardigt zo te schijnen op een zondige worm. Een enkel hart en een enkele tong lijken volkomen ontoereikend voor mijn behoeften: Ik wil een heel hart voor elke afzonderlijke emotie, en een hele tong om die emotie uit te drukken.

Maar waarom spreek ik zo over mijzelf en mijn gevoelens? Waarom spreek ik niet alleen over onze God en Verlosser? Het is omdat ik niet weet wat ik moet zeggen. Als ik over hen wil spreken, zijn mijn woorden verzwolgen. Ik kan u alleen vertellen welke effecten hun aanwezigheid heeft, en zelfs daarvan kan ik maar heel weinig vertellen. Oh, mijn zuster, mijn zuster! Als u eens wist wat de christen te wachten staat; Als u zoveel zou weten als ik, dan zou u zich niet kunnen weerhouden om u te verheugen, en zelfs te springen van vreugde. Arbeid, beproevingen, moeilijkheden zouden niets zijn: u zou zich verheugen in verdrukkingen, en roemen in en, zoals Paulus en Silas, Gods lof zingen in de donkerste nacht, en in de diepste kerker. U hebt een weinig van mijn beproevingen en conflicten gekend, en weet dat ze noch gering of klein waren; en ik hoop dat dit glorieuze einde van hen zal dienen om uw geloof te versterken en uw hoop te verheffen. En nu, mijn lieve, dierbare zuster, vaarwel. Houd uw christelijke koers nog maar een paar dagen langer, en u zult elkaar ontmoeten in de hemel.

Uw gelukkige en toegenegen broer,
Edward Payson

Bron: https://www.chapellibrary.org:8443/pdf/books/ldoe.pdf

[Isala]

Wat mooi. Dank.

[J.C. Philpot]

De tekst zegt ons, dat ná de opstanding het oordeel volgt. Zondaar, u hebt God gevloekt. Die vervloeking heeft God opgeschreven in het gedenkboek dat Hij voor Zich heeft liggen. Mogelijk bent u de verblijven van ontucht en ongerechtigheden binnengetreden; heeft u zich overgegeven aan allerlei wellust en onreinheid; ja, heeft u zich als in de zonden gebaad. U hebt de duisternis liever gehad dan het licht. Meen niet dat God dat alles vergeten heeft. De boeken zullen geopend worden. Ik zie u daar staan met verbleekte wangen en met gesloten ogen, omdat u niet durft opzien tot de Rechter, die de bladzijden van uw levensgeschiedenis openlegt. Ik hoor u uitroepen: Bergen, valt op mij! U zult liever wensen gekruisigd te worden, omdat de blik van de Rechter onverdraaglijk voor u is. – Maar weet dat de bergen onwrikbaar zullen staan en de heuvels u niet kunnen noch zullen bedekken. De blik van de Rechter zal u geheel en al doorboren en verpletteren. Hij zal u met elke nieuwe bladzijde nieuwe zonden en nieuwe ongerechtigheden doen horen, en zal u al uw zondige gedachten, woorden en werken openbaren, niet alleen in de nabijheid van Zijn heilige engelen, maar ook de mensen die door Hem verlost zijn. Ik zie uw ontroering terwijl u daar zal staan, en op dat alles niets kan antwoorden. Ik hoor reeds het vonnis van uw veroordeling. Het zal u zijn zoals Belazer die vreselijk ontroerde toen hij dat veel betekenende schrift op de wand zag schrijven, dat ook zijn veroordeling aankondigde. Zo zal het u zijn in de grote dag van het gericht. En toch, toch zult u telkens uitroepen: “Verberg mij, verberg mij toch voor het aangezicht van Hem die op de troon zit en voor de toorn van het Lam.”

Na de dood het oordeel, en na het oordeel de uitvoering van de straf: het eeuwig verdoemd zijn. Zal het voor u al vreselijk zijn om uit de dood te zijn opgestaan en weer te ‘leven’, wat zal het voor u zijn wanneer u het vonnis van uw veroordeling (= verdoemenis) verneemt en de eeuwige straf over u wordt uitgesproken! Wij geloven dat de ziel van de zondaar al genoeg smarten leidt, maar na dat vonnis van de veroordeling worden lichaam en ziel in de hel geworpen.

Mannen en vrouwen, jongens en meisjes en allen die God niet eren en niet in Jezus geloven: ik kan u de verschrikkelijke rampzaligheid niet in alle omvang afschilderen en wil deze liever voor u bedekken. Maar ik bid u, zie toe voor uzelf, opdat u niet deze verschrikkelijke en nooit eindigende straf eens in alle verschrikking zal ervaren. Dit weet en geloof ik, dat de hel een plaats is, waar u zeer ver van God verwijderd bent; waar elke zonde, elke hartstocht en elke lust die gedaan is, diep en diep betreurd zal worden; waar God nacht en dag zal straffen, hen die nacht en dag zondigden; waar alle rust en alle hoop tevergeefs wordt gezocht; waar u tevergeefs ook maar één druppel water zal ontvangen, om het uiterste van uw tong te verkoelen in de helse vlammen; waar u niet meer van Gods woord noch van Zijn genade horen zal; waar de toorn van God op u zal blijven; waar het geweten niet zal zwijgen, wat de Bijbel noemt: “waar de worm niet sterft en het vuur niet wordt uitgeblust”; van rampzaligheid die u zich nooit zo hebt kunnen indenken. Geve God dat de hel een plaats mag zijn, die ú nooit, nooit zal zien, en nooit en nooit zult ervaren.

Zondaar ik bid u: vlucht van de toorn van God die komt. Sterft u in uw zonden dan zult u deze verschrikkelijke plaats niet kunnen ontgaan, want dan bent u verloren, voor eeuwig verloren. O ik bid u: – nog is het de goede en aangename tijd om u te vragen en te vermanen, – daarom: denk aan het einde! Dat er niet van u gezegd zal worden, dat u de tijd van genade, die u hier nog rest, misbruikt hebt, zodat u voor eeuwig verloren moest gaan. Bedenk toch dat deze waarschuwing van mij, mogelijk de laatste kan zijn. Dat u deze nooit meer zal horen. Bedenk toch dat u nu mogelijk voor het laatst naar de kerk bent gegaan of dat het voor het laatst is dat u dit leest. Dat terwijl u hier zit, de laatste minuten van het uur van uw leven aan het wegtikken zijn.

En dan? Ja, dan kan elke waarschuwing te laat zijn, omdat uw behoud en het ontkomen aan de toorn van God voor u onmogelijk is geworden. Zondaar, nu nog deel ik u mee: “Jezus Christus de Gekruiste!” Nog eens roep ik u toe, dat: “die in Hem gelooft, niet verloren gaat in eeuwigheid”. Zoals Mozes de slang in de woestijn verhoogd heeft, zo stel ik u Christus voor ogen, die aan het kruis verhoogd werd, om zondaren tot zich te trekken en zalig te maken.

Zondaar! Zie Zijn wonden in handen en voeten; zie dat bloedende en met doornen gekroonde hoofd; hoor, hoe Hij uitroept: “Mijn God, mijn God! waarom hebt Gij Mij verlaten!”; hoor hoe Hij uitroept: “Het is volbracht”. Volbracht, ja voor eeuwig! Zondaar, ik deel u de Gekruiste en de genade van God mee, die u in Hem, voor niets wordt aangeboden. Geloof in Hem en u zult zalig worden. Geloof in Hem, en alle machten van de hel zullen over u geen vermogen hebben. Maar de Heere zal u eer en heerlijkheid geven in Zíjn Toekomst!

O mochten velen van u voor het eerst in de Heere leren geloven, dan zult u – wanneer de Heilige Geest u uit genade verwekt tot “nieuw geboren kinderen” – niet meer nieuwsgierig en met angst vragen wat de toekomst u zal brengen. Maar dan zult u kalm en rustig het uur van de komst van de Heere verwachten en zeggen: Het zal wel zijn, “ik weet in Wie ik geloofd heb”. Want Hij is de Rots der eeuwen; daarom vrees ik geen kwaad en daarom: “Kom Heere Jezus, ja kom haastig!”

Amen.

[J.C. Philpot]

Zoals het ledigen van een vat het geschikt maakt om gevuld te worden met kostbare drank; zo past nederigheid, door het hart te ledigen van alle zelfvertrouwen, zelfvoldaanheid, eigengerechtigheid, eigenwil, de ziel in het gebed, voor datgene waarvoor zij bidt. Het hart van de nederige is een voorbereid hart om tot God te bidden, evenzo om de barmhartigheden die het in het gebed zoekt te ontvangen en te verbeteren; zo iemand is het meest flexibel en bereid om zowel de beste middelen te gebruiken om de gewenste barmhartigheden te verkrijgen, als om ze waardig te wandelen wanneer ze verkregen zijn.

Thomas Cobbet, Gospel Incense, 226.