Preekluisterkring

[DDD]

Dank!

Overigens heeft DIA alleen maar het eerste van de drie punten besproken. De preek was immers verdeeld in drie punten:

Stefanus lijkt op Jezus in zijn leven
Stefanus lijkt op Jezus in zijn sterven
Stefanus lijkt op Jezus in zijn begrafenis

[Johannes 3:16]

@DIA:

Ik wil ook nog wel wat over de preek van ds. S. de Jong zeggen. Maar ik heb nog niet alles geluisterd. Hij herhaalt veel, en ik weet niet zo goed hoe je deze preek onderweg kunt luisteren zonder een betaalde YouTube-app.

Via YouTube converter kun je een videobestand van YouTube omzetten naar een mp3 bestand.
De link kopieren en dan plakken in de converter daarna kun je hem downloaden.

Hier moet je wel erg mee oppassen, want in veel gevallen haal je hier een virus mee binnen.

[-DIA-]

Dank!

Overigens heeft DIA alleen maar het eerste van de drie punten besproken. De preek was immers verdeeld in drie punten:

Stefanus lijkt op Jezus in zijn leven
Stefanus lijkt op Jezus in zijn sterven
Stefanus lijkt op Jezus in zijn begrafenis

Dat klopt maar het zou te uitgebreid worden. Daarom heb ik het ingekort. In het afsluitend stukje heb ik het in een paar woorden nog genoemd. Overigens noemde ds. de Jong zelf geen punten. De punten had ik eruit gehaald.

[DDD]

Hij noemt wel degelijk punten. Maar er is geknipt in de opname, misschien zijn de punten er ook uitgeknipt. Hij noemt ze voor de tussenzang in ieder geval.

Ik zal het in verhouding met DIA kort houden. Het zangtempo werkt ietwat op mijn zenuwen. Men zingt zo traag dat voor de laatste noot nauwelijks nog adem is, de zinnen gaan als een nachtkaars uit, terwijl het geluid nog niet is weggestorven of de dominee is alweer aan het woord. Terwijl hij verder voor zijn eigen preek ruimschoots de tijd neemt, en geen haastige indruk maakt.

Naar ik aanneem, is het een opname uit Nederhemert. En uit welke tijd? Klopt het, dat er in de opname is geknipt?

De inhoud van de preek:
1) Stefanus lijkt op Jezus in zijn leven

Wat ik heel sterk vond, is dat de dominee zegt dat állen, die in Christus leven, hier op aarde vervolgd zullen worden. Dat kan zijn in het eigen hart, maar soms ook van buiten. Dat vond ik wel een wijze gedachte.
Stefanus had zelf geen reden of oorzaak voor vervolging gegeven, maar getuigde van het werk van God en de liefde van Christus. Zelf aanleiding geven kan ook. Dat heeft de dominee heel scherp opgemerkt. En daarnaast vind ik het heel goed dat hij opmerkt dat de vervolging in ieder geval door de duivel en de oude natuur is. Dat voorkomt discussies die we hier op het forum wel eens hadden, alsof iemand die met mensen geen ruzie maakt geen kind van God zou zijn. Ik denk eerlijk gezegd, dat dat eerder andersom is.


2) Stefanus lijkt op Jezus in zijn sterven

Stefanus sterft net als Jezus, niet gelijk. Hij wordt wel gestenigd, maar hij kan nog op zijn knieen vallen en met een grote stem roepen: Heere, reken hun deze zonden niet toe. En toen hij dat gezegd had, ontsliep hij. Hoe is het mogelijk om dat zo te zeggen in deze omstandigheden. Dat is mij eerlijk gezegd ook nooit zo opgevallen of ik ben het vergeten.
Stefanus mocht sterven. Een onbekeerd mens moet sterven. Hij verwijst naar de HC: de dood is geen betaling voor de zonde, maar een doorgang in het eeuwige leven.
Spreekt over het afsterven van het zondige lichaam en het ingaan in de eeuwige sabbathsrust. Op aarde maar bij ogenblikken. Maar straks in de hemel voor altijd, zonder af te zwakken.

3) Stefanus lijkt op Jezus in zijn begrafenis

Er waren enkele godvrezende mannen die Stefanus begroeven. Net als bij Jezus.
Bespreekt de waarde van kinderen van God als kurken waar de aarde op drijft. Zij zijn hier op aarde niet meer thuis. Slechts op doorreis.
Dominee zegt dat spreken over de eeuwige heerlijkheid alsof mensen daar met hun woorden alleen maar afbreuk aan kunnen doen.
Hij roept op tot bekering, zelfs de grootste en voornaamste zondaar roept hij op om de Heere te zoeken.


Ik vind het inhoudelijk afgezien van een wat lijdelijke formulering, een goede preek. Maar wat ik erg jammer vind, is dat de dominee in het geheel geen poging lijkt te doen om zijn luisteraars persoonlijk aan te spreken. Het is een preek die zo over de hoofden kan heengaan. De voordracht draagt daar heel erg aan bij, het is eigenlijk als je niet oplet een soort achtergrondgebrul.

De preekstijl is verder zeer lijdelijk, valt mij op. Zelfs het votum past de predikant in lijdelijke zin aan. Dat gaat wel ver. Ik wist niet dat dat gebeurde, want daarmee pas je wel de bijbeltekst aan in zijn betekenis. Ook een leven nabij God benoemt de dominee alleen in passieve zin.

De dictie van de voorganger is mooi, maar het ‘geloei’ of gebrul vind ik oneerbiedig overkomen. Vooral de ‘ee’ vind ik erg raar. Het heeft wel wat weg van ds. Paauwe.
De preekstijl is erg langdradig en heeft veel hinderlijke taalfouten en niet goed lopende zinnen. Hij hakkelt nogal eens. Ik begrijp niet hoe dat toch mogelijk is. Het moet toch een goed-opgeleide predikant zijn. Misschien wilde hij geen papier gebruiken. Ik vind het wel storend in ieder geval. Misschien wist hij het, want hij zegt in het gebed dat zijn taal zo arm was.
Wellicht is het een preek van de tijd waarin deze predikant al wat ouder was. Hij bidt in het dankgebed twee keer voor het gezin en de kinderen van de predikant. Dat wekt de indruk dat hij wat in de war is.


De vragen van DIA zijn ook nog niet echt aan de orde geweest.

A. Zou de mens in onze tijd barmhartiger zijn t.a.v. de Kerk?

Het is van alle tijden dat er verschillen zijn tussen mensen. Ik denk dat het eenvoudig is vast te stellen dat agressieve vervolging in Nederland in onze tijd niet voorkomt. Maar in andere landen is dat heel anders.

B. Zouden ook nu niet verschillende kerkelijke leiders knersen met hun tanden over het niet te weerspreken werk Gods?

Dat lijkt mij niet. Waarom zouden ze dat doen? Ik denk dat de meeste kerkelijke leiders heel goed in staat zijn om blij te zijn met het werk van God in allerlei kerken en groepen. Als er dominees zijn die knersen met hun tanden, dan kun je daar maar beter niet naar luisteren. Dan hebben ze nog niet genoeg van de liefde van Christus meegekregen.

C. Zien we niet dat door alle eeuwen de Satan het gemunt heeft op de Kerk? Ook in onze dagen? En zouden we daar voorbeelden van kunnen noemen?

Ja. Je ziet dat in de kerken mensen elkaar verbijten en vereten. Ze maken zich druk om kleinigheden, ze filteren mugjes uit de soep maar slikken complete kamelen door. Dat zie je ook op Refoforum wel. Ik hoop dat ik daar niet te veel aan mee doe. Het probleem is alleen, dat je uit jezelf meestal beter ziet wat andermans tekortkomingen zijn.

[-DIA-]

Hij noemt wel degelijk punten. Maar er is geknipt in de opname, misschien zijn de punten er ook uitgeknipt. Hij noemt ze voor de tussenzang in ieder geval.

Ik zal het in verhouding met DIA kort houden. Het zangtempo werkt ietwat op mijn zenuwen. Men zingt zo traag dat voor de laatste noot nauwelijks nog adem is, de zinnen gaan als een nachtkaars uit, terwijl het geluid nog niet is weggestorven of de dominee is alweer aan het woord. Terwijl hij verder voor zijn eigen preek ruimschoots de tijd neemt, en geen haastige indruk maakt.

Naar ik aanneem, is het een opname uit Nederhemert. En uit welke tijd? Klopt het, dat er in de opname is geknipt?

De inhoud van de preek:
1) Stefanus lijkt op Jezus in zijn leven

Wat ik heel sterk vond, is dat de dominee zegt dat állen, die in Christus leven, hier op aarde vervolgd zullen worden. Dat kan zijn in het eigen hart, maar soms ook van buiten. Dat vond ik wel een wijze gedachte.
Stefanus had zelf geen reden of oorzaak voor vervolging gegeven, maar getuigde van het werk van God en de liefde van Christus. Zelf aanleiding geven kan ook. Dat heeft de dominee heel scherp opgemerkt. En daarnaast vind ik het heel goed dat hij opmerkt dat de vervolging in ieder geval door de duivel en de oude natuur is. Dat voorkomt discussies die we hier op het forum wel eens hadden, alsof iemand die met mensen geen ruzie maakt geen kind van God zou zijn. Ik denk eerlijk gezegd, dat dat eerder andersom is.


2) Stefanus lijkt op Jezus in zijn sterven

Stefanus sterft net als Jezus, niet gelijk. Hij wordt wel gestenigd, maar hij kan nog op zijn knieen vallen en met een grote stem roepen: Heere, reken hun deze zonden niet toe. En toen hij dat gezegd had, ontsliep hij. Hoe is het mogelijk om dat zo te zeggen in deze omstandigheden. Dat is mij eerlijk gezegd ook nooit zo opgevallen of ik ben het vergeten.
Stefanus mocht sterven. Een onbekeerd mens moet sterven. Hij verwijst naar de HC: de dood is geen betaling voor de zonde, maar een doorgang in het eeuwige leven.
Spreekt over het afsterven van het zondige lichaam en het ingaan in de eeuwige sabbathsrust. Op aarde maar bij ogenblikken. Maar straks in de hemel voor altijd, zonder af te zwakken.

3) Stefanus lijkt op Jezus in zijn begrafenis

Er waren enkele godvrezende mannen die Stefanus begroeven. Net als bij Jezus.
Bespreekt de waarde van kinderen van God als kurken waar de aarde op drijft. Zij zijn hier op aarde niet meer thuis. Slechts op doorreis.
Dominee zegt dat spreken over de eeuwige heerlijkheid alsof mensen daar met hun woorden alleen maar afbreuk aan kunnen doen.
Hij roept op tot bekering, zelfs de grootste en voornaamste zondaar roept hij op om de Heere te zoeken.


Ik vind het inhoudelijk afgezien van een wat lijdelijke formulering, een goede preek. Maar wat ik erg jammer vind, is dat de dominee in het geheel geen poging lijkt te doen om zijn luisteraars persoonlijk aan te spreken. Het is een preek die zo over de hoofden kan heengaan. De voordracht draagt daar heel erg aan bij, het is eigenlijk als je niet oplet een soort achtergrondgebrul.

De preekstijl is verder zeer lijdelijk, valt mij op. Zelfs het votum past de predikant in lijdelijke zin aan. Dat gaat wel ver. Ik wist niet dat dat gebeurde, want daarmee pas je wel de bijbeltekst aan in zijn betekenis. Ook een leven nabij God benoemt de dominee alleen in passieve zin.

De dictie van de voorganger is mooi, maar het ‘geloei’ of gebrul vind ik oneerbiedig overkomen. Vooral de ‘ee’ vind ik erg raar. Het heeft wel wat weg van ds. Paauwe.
De preekstijl is erg langdradig en heeft veel hinderlijke taalfouten en niet goed lopende zinnen. Hij hakkelt nogal eens. Ik begrijp niet hoe dat toch mogelijk is. Het moet toch een goed-opgeleide predikant zijn. Misschien wilde hij geen papier gebruiken. Ik vind het wel storend in ieder geval. Misschien wist hij het, want hij zegt in het gebed dat zijn taal zo arm was.
Wellicht is het een preek van de tijd waarin deze predikant al wat ouder was. Hij bidt in het dankgebed twee keer voor het gezin en de kinderen van de predikant. Dat wekt de indruk dat hij wat in de war is.


De vragen van DIA zijn ook nog niet echt aan de orde geweest.

A. Zou de mens in onze tijd barmhartiger zijn t.a.v. de Kerk?

Het is van alle tijden dat er verschillen zijn tussen mensen. Ik denk dat het eenvoudig is vast te stellen dat agressieve vervolging in Nederland in onze tijd niet voorkomt. Maar in andere landen is dat heel anders.

B. Zouden ook nu niet verschillende kerkelijke leiders knersen met hun tanden over het niet te weerspreken werk Gods?

Dat lijkt mij niet. Waarom zouden ze dat doen? Ik denk dat de meeste kerkelijke leiders heel goed in staat zijn om blij te zijn met het werk van God in allerlei kerken en groepen. Als er dominees zijn die knersen met hun tanden, dan kun je daar maar beter niet naar luisteren. Dan hebben ze nog niet genoeg van de liefde van Christus meegekregen.

C. Zien we niet dat door alle eeuwen de Satan het gemunt heeft op de Kerk? Ook in onze dagen? En zouden we daar voorbeelden van kunnen noemen?

Ja. Je ziet dat in de kerken mensen elkaar verbijten en vereten. Ze maken zich druk om kleinigheden, ze filteren mugjes uit de soep maar slikken complete kamelen door. Dat zie je ook op Refoforum wel. Ik hoop dat ik daar niet te veel aan mee doe. Het probleem is alleen, dat je uit jezelf meestal beter ziet wat andermans tekortkomingen zijn.

Ik merk dat u op een geheel andere manier luistert en verstaat dan ik. Daarom is het ook onmogelijk om elkaar te verstaan. Hier wordt wat opgemerkt over het zangtempo: Dat heeft niets met de preek te maken. Of de preek is gehouden in Nederhemert heeft ook helemaal niets met de preek van doen. De uiterlijke vorm wordt besproken "Hij hakkelt nogal eens. Ik begrijp niet hoe dat toch mogelijk is. Het moet toch een goed-opgeleide predikant zijn. Misschien wilde hij geen papier gebruiken. Ik vind het wel storend in ieder geval. Misschien wist hij het, want hij zegt in het gebed dat zijn taal zo arm was." Best een bijzonder vreemde opmerking!
En de preekstijl: Wat heeft dat met de preek te maken? Er worden veel uiterlijkheden genoemd. En de vragen die "beantwoordt worden" werpen zoveel andere vragen op dat ik er niet aan kan beginnen.
Ik zou veel kunnen zeggen, maar ik voel goed aan dat het niet verstaan wordt. Dan wordt het, wat we kunnen verwachten, een ongeestelijke bespreking, of beter een twist.
Dat kan toch de bedoeling niet zijn? En zeg nu niet dat ik weer op de persoon speel. Dat doe ik niet. Ik merk alleen in het algemeen iets op over het geschrevene.

[gallio]

...Het zangtempo werkt ietwat op mijn zenuwen. Men zingt zo traag dat voor de laatste noot nauwelijks nog adem is, de zinnen gaan als een nachtkaars uit, terwijl het geluid nog niet is weggestorven of de dominee is alweer aan het woord. Terwijl hij verder voor zijn eigen preek ruimschoots de tijd neemt, en geen haastige indruk maakt.....

Ik vind het inhoudelijk afgezien van een wat lijdelijke formulering, een goede preek. Maar wat ik erg jammer vind, is dat de dominee in het geheel geen poging lijkt te doen om zijn luisteraars persoonlijk aan te spreken. Het is een preek die zo over de hoofden kan heengaan. De voordracht draagt daar heel erg aan bij, het is eigenlijk als je niet oplet een soort achtergrondgebrul.

De preekstijl is verder zeer lijdelijk, valt mij op. Zelfs het votum past de predikant in lijdelijke zin aan. Dat gaat wel ver. Ik wist niet dat dat gebeurde, want daarmee pas je wel de bijbeltekst aan in zijn betekenis. Ook een leven nabij God benoemt de dominee alleen in passieve zin.

De dictie van de voorganger is mooi, maar het ‘geloei’ of gebrul vind ik oneerbiedig overkomen. Vooral de ‘ee’ vind ik erg raar. Het heeft wel wat weg van ds. Paauwe. De preekstijl is erg langdradig en heeft veel hinderlijke taalfouten en niet goed lopende zinnen. Hij hakkelt nogal eens....

In grote lijnen ben ik het hier mee eens. Met de opmerking over het zangtempo niet - dat hangt er grotendeels van af van wat we gewend zijn en als we ons wat aan kunnen passen. Wel mee eens dat het de preek heel lijdelijk is. Zelf in een preek over een kerkhistorische gebeurtenis kan de prediker de toehoorders er bij betrekken door vraagsgewijs bepaalde dingen aan de orde te stellen. Dat deed deze predikant niet, iig niet in deze preek.

Wat me echt opviel is dat hij beschrijft dat Stefanus vol van de Heilige Geest was en dat verklaart door te zeggen dat hij een nabij leven had en vol van geloof was. Dat versta ik toch eigenlijk niet onder wat in Handelingen 6 genoemd wordt. Er zullen heden ten dage ook best wel mensen zijn die een nabij leven hebben en veel geloof hebben, maar dan gebruiken we toch deze uitdrukking niet. Matthew Henry denkt dat de 7 diakenen vol van de HG waren omdat de HG in ruime mate over hen uitgestort is zoals voorzegt in Hand. 2:38. Dat lijkt me een betere verklaring.

[-DIA-]

...Het zangtempo werkt ietwat op mijn zenuwen. Men zingt zo traag dat voor de laatste noot nauwelijks nog adem is, de zinnen gaan als een nachtkaars uit, terwijl het geluid nog niet is weggestorven of de dominee is alweer aan het woord. Terwijl hij verder voor zijn eigen preek ruimschoots de tijd neemt, en geen haastige indruk maakt.....

Ik vind het inhoudelijk afgezien van een wat lijdelijke formulering, een goede preek. Maar wat ik erg jammer vind, is dat de dominee in het geheel geen poging lijkt te doen om zijn luisteraars persoonlijk aan te spreken. Het is een preek die zo over de hoofden kan heengaan. De voordracht draagt daar heel erg aan bij, het is eigenlijk als je niet oplet een soort achtergrondgebrul.

De preekstijl is verder zeer lijdelijk, valt mij op. Zelfs het votum past de predikant in lijdelijke zin aan. Dat gaat wel ver. Ik wist niet dat dat gebeurde, want daarmee pas je wel de bijbeltekst aan in zijn betekenis. Ook een leven nabij God benoemt de dominee alleen in passieve zin.

De dictie van de voorganger is mooi, maar het ‘geloei’ of gebrul vind ik oneerbiedig overkomen. Vooral de ‘ee’ vind ik erg raar. Het heeft wel wat weg van ds. Paauwe. De preekstijl is erg langdradig en heeft veel hinderlijke taalfouten en niet goed lopende zinnen. Hij hakkelt nogal eens....

In grote lijnen ben ik het hier mee eens. Met de opmerking over het zangtempo niet - dat hangt er grotendeels van af van wat we gewend zijn en als we ons wat aan kunnen passen. Wel mee eens dat het de preek heel lijdelijk is. Zelf in een preek over een kerkhistorische gebeurtenis kan de prediker de toehoorders er bij betrekken door vraagsgewijs bepaalde dingen aan de orde te stellen. Dat deed deze predikant niet, iig niet in deze preek.

Wat me echt opviel is dat hij beschrijft dat Stefanus vol van de Heilige Geest was en dat verklaart door te zeggen dat hij een nabij leven had en vol van geloof was. Dat versta ik toch eigenlijk niet onder wat in Handelingen 6 genoemd wordt. Er zullen heden ten dage ook best wel mensen zijn die een nabij leven hebben en veel geloof hebben, maar dan gebruiken we toch deze uitdrukking niet. Matthew Henry denkt dat de 7 diakenen vol van de HG waren omdat de HG in ruime mate over hen uitgestort is zoals voorzegt in Hand. 2:38. Dat lijkt me een betere verklaring.

Dat laatste lijkt me het onderzoeken zeker waard. Er zijn (gelukkig) nog wel enige mensen waarvan we zouden kunnen zeggen "met een nabij leven". Hoewel ook dit onder het levende volk minder wordt, naar eigen getuigenis, en ook als we zien hoe er eerder mensen waren die zo nauw 'met God wandelden'. Ik probeer er wat nader van op te zoeken.

[DDD]

Het evangelie komt in een context, namelijk die van de eredienst. Het is niet juist om de preek los te maken van deze eredienst, en dus heeft de gehele kerkdienst onze aandacht nodig.

Verder is het evangelie ook niet los te zien van de formulering en stijl. Een oneerbiedig grappende stijl kan afbreuk doen aan de verhevenheid van het evangelie, een voortdurend gebrul eveneens. Het is niet om het even hoe wij het evangelie brengen. Daarin moeten we navolgers zijn van de bijbelse evangelisten en van de Heere Jezus zelf. Zij deden hun best om het de luisteraars zo gemakkelijk mogelijk te maken de preek te beluisteren en te onthouden. Als een predikant dat niet doet, is dat wat mij betreft reden om daarbij stil te staan.

Ik vind daar dus niets ongeestelijk aan, integendeel, maar dat neemt niet weg dat het helemaal niet verplicht is om er op te reageren.

Maar dat het onmogelijk zou zijn om elkaar te verstaan, daar ben ik het toch nadrukkelijk niet mee eens. Dat is een kwestie van willen, anders niet.

[Posthoorn]

Matthew Henry denkt dat de 7 diakenen vol van de HG waren omdat de HG in ruime mate over hen uitgestort is zoals voorzegt in Hand. 2:38. Dat lijkt me een betere verklaring.

Vind het altijd wat wonderlijk dat de naam van de Heilige Geest afgekort wordt tot HG.

@DIA, je had je commentaar kunnen geven op DDD, zonder de hele lap tekst te quoten.

[Jantje]

@DIA, je had je commentaar kunnen geven op DDD, zonder de hele lap tekst te quoten.

Moet dat nu?

[Posthoorn]

@DIA, je had je commentaar kunnen geven op DDD, zonder de hele lap tekst te quoten.

Moet dat nu?

Ja, want daar zijn pasgeleden wat afspraken over gemaakt (als je het zo noemen wilt). Jammer als die vervolgens vergeten worden.

[Jantje]

@DIA, je had je commentaar kunnen geven op DDD, zonder de hele lap tekst te quoten.

Moet dat nu?

Ja, want daar zijn pasgeleden wat afspraken over gemaakt (als je het zo noemen wilt). Jammer als die vervolgens vergeten worden.

Waar zijn die afspraken gemaakt? Want dan heb ik dat gemist. En dat wil toch wel wat zeggen.

[-DIA-]

Wat me echt opviel is dat hij beschrijft dat Stefanus vol van de Heilige Geest was en dat verklaart door te zeggen dat hij een nabij leven had en vol van geloof was. Dat versta ik toch eigenlijk niet onder wat in Handelingen 6 genoemd wordt. Er zullen heden ten dage ook best wel mensen zijn die een nabij leven hebben en veel geloof hebben, maar dan gebruiken we toch deze uitdrukking niet. Matthew Henry denkt dat de 7 diakenen vol van de HG waren omdat de HG in ruime mate over hen uitgestort is zoals voorzegt in Hand. 2:38. Dat lijkt me een betere verklaring.

Ik had beloofd om hierop nog terug te konen.
De gaven van de Heilige Geest waren in de vroege kerk extraordinair. Dit is dacht ik algemeen bekend. Het gaf getuigenis, en bevestiging van de Waarheid van de opstanding van Christus. De wonderen die er geschiedden waren door niemand te loochenen, maar als het waar was dan was de godsdienst van de Farizeeën en Schriftgeleerden niet waar.
En dat zet kwaad bloed met gevolg: vervolging.
Toch bloeide de kerk, het werk van de Geest werkte krachtdadig, enerzijds om alle onschuld te benemen van hen die de Kerk vervolgden en anderzijds tot uitbreiding van de Kerk.

VOL DES HEILIGEN GEESTES
Wat dat inhoudt op grond van de Schrift. Als we de preek zo wat opmerkend langs gaan zien we wat een nabij leven inhoudt en wat het is om in deze wereld een nabij leven te mogen leven.

Ik ga de preek even op wat punten na, dat verduidelijkt het wellicht.
In het begin van de preek wordt erop gewezen wat wij uit het Woord van hem weten.
Ten eerste het belangrijkste: Hij is in dit leven getrokken met koorden der liefde, uit de duisternis tot Gods wonderbaar licht. Van een kind des toorns gemaakt tot een kind van God gemaakt. Merk op: Hierbuiten zullen we nooit 'vol des Heiligen Geestes' kunnen zijn, en weten we ook niet wat dat is.

Verder is het vrije soevereine genade:
Niet dat wij daar enig recht of aanspraak op kunnen doen gelden. Dominee wijst af van de mens, want bij ons is het niet. Nodig om te kennen: Het is niet uit ons. Wij zijn in ons verbondshoofd Adam (in onze val) hebben wij alle rechten verloren.

Een nabij leven, de eer van God hoger dan de eer van mensen:
Het betekent dat Stefanus in zijn leven veel de eer van Zijn Heere mocht beogen. Zowel persoonlijk als ambtelijk. Ambtelijk mocht jij het welzijn van de gemeente en de eer Gods bedoelen Verder heeft de Heere Jezus Zelf gezegd voor hij van de aarde scheidde: Ze hebben mij vervolgd, ze zullen ook u vervolgen. Ze hebben Mij gehaat, ze zullen ook u haten
Een nabij leven, een strijd tegen de satan, en ons eigen vlees:
Merk op: Stefanus, en allen die zo leven hebben, naar Gods Woord, ook niet anders te verwachten. Vervolging en haat is tegen ons vlees en bloed. Maar tegelijk is het iets wat verbonden is aan het belijden van deze waarheid, en het brengen tot een aangebonden (nauw) leven met God.
Een nabij leven: Hij mocht de voetstappen van de Heere Jezus drukken. Dat houdt vanzelf verdrukking in en haat van de wereld. Dat is aan elkaar verbonden.

Volgen betekent vervolging (naar de Schrift).
Hoewel hij de Heere zo onuitsprekelijk goed voor hem was, zo heeft hij hier op aarde een bittere vervolging gekend.
Paulus sluit ook niemand buiten: Allen die godzalig willen leven in Christus Jezus zullen vervolgd worden.
Nabij leven en vervolging zijn nauw aan elkaar verbonden voor heel de Kerk:
De vervolging zal zeker in de eerste plaats een vervolging vanbinnen zijn, maar vaak ook van buiten. Zo ook in het leven van Stefanus
Vervolging, niet zelf oorzaak geven:
Merk op: Stefanus werd vervolgd, niet omdat hij daar zelf oorzaak voor had gegeven. Ds. merkt op dat een mens zelf reden kan geven dat hij gehaat wordt. Maar hier bij Stefanus was dat anders. Het was een vervolging omdat hij zo op de Heere Jezus mocht gelijken in zijn leven.
Vervolging geeft ook geeft een nabij leven, bindt aan de Troon der genade:
Hij mocht de eer van God bedoelen.
Nabij leven houdt ook in een strijd met satan:
Er is voor de vorst der duisternis, ofwel de duivel niets erger dan als een kind van God verwaardigd mag worden om de eer van de Heere te mogen beogen.

Op deze manier kunnen we zo de hele preek langs gaan en opmerken wat een nabij leven is.
We merken op: Dat dit heden minder voorkomt. We merken op hoe de hele kerk ver van de plek is. Daarom is dit ook oorzaak dat een nabij leven tot een zeldzaamheid behoord. Een mens, en ook wel na ontvangen genade, heeft zich dan niet voor de strijd over. Gods Woord eist van ons: Zijt heilig want Ik ben heilig.

We merken de grote wereldgelijkvormigheid op, waardoor een nabij leven om eigen schuld zo vaak ver weg is.
We geven zo makkelijk toe, en hebben onszelf niet over voor smaad en bespotting. Als het recht ligt, zo zeiden de ouden:
Liever een heilige oorlog dan een valse vrede.

Tenslotte:
Ik denk, dat als we de preek zo punt voor punt langs gaan: dat we met ons verstand wel begrijpen wat een nabij leven inhoudt. Nabij leven is: Gemeenschap der heiligen en geen afwijking kunnen dulden. Niet toegeeflijk, en niet slap, (zoals Eli zijn zonen niet hard bestrafte)

En hiermee zullen we ons allen wel schuldig kennen dat we niet altijd de wacht betrekken als het gaat om de eer van God en de Waarheid. We zwijgen liever dan dat we spreken. We willen (van nature) liever een valse vrede dan een heilige oorlog.

[gallio]

Wat me echt opviel is dat hij beschrijft dat Stefanus vol van de Heilige Geest was en dat verklaart door te zeggen dat hij een nabij leven had en vol van geloof was. Dat versta ik toch eigenlijk niet onder wat in Handelingen 6 genoemd wordt. Er zullen heden ten dage ook best wel mensen zijn die een nabij leven hebben en veel geloof hebben, maar dan gebruiken we toch deze uitdrukking niet. Matthew Henry denkt dat de 7 diakenen vol van de HG waren omdat de HG in ruime mate over hen uitgestort is zoals voorzegt in Hand. 2:38. Dat lijkt me een betere verklaring.

Ik had beloofd om hierop nog terug te konen.
De gaven van de Heilige Geest waren in de vroege kerk extraordinair. Dit is dacht ik algemeen bekend.
........
VOL DES HEILIGEN GEESTES
Wat dat inhoudt op grond van de Schrift. Als we de preek zo wat opmerkend langs gaan zien we wat een nabij leven inhoudt en wat het is om in deze wereld een nabij leven te mogen leven.
..........
Ik denk, dat als we de preek zo punt voor punt langs gaan: dat we met ons verstand wel begrijpen wat een nabij leven inhoudt. Nabij leven is: Gemeenschap der heiligen en geen afwijking kunnen dulden. Niet toegeeflijk, en niet slap, (zoals Eli zijn zonen niet hard bestrafte)

Dank, maar je begrijpt duidelijk niet wat ik bedoel. Er staat niet in dit hoofdstuk dat Stefanus een nabij leven had. Dat had hij allicht, maar dat had Obadja uit 1 Koningen 18 ook. Toch kunnen we van Obadja niet zeggen dat hij vol was van de Heilige Geest.
Door de uitdrukking "vol van de Heilige Geest" te interpreteren als hebbende een nabij leven doet de predikant geen recht aan de tekst. Het betekent volgens Matthew Henry dat de Heilige Geest in ruime mate over hem uitgestort is. Dit was ook voorzegt in Joel 2.

[-DIA-]

Dank, maar je begrijpt duidelijk niet wat ik bedoel. Er staat niet in dit hoofdstuk dat Stefanus een nabij leven had. Dat had hij allicht, maar dat had Obadja uit 1 Koningen 18 ook. Toch kunnen we van Obadja niet zeggen dat hij vol was van de Heilige Geest.
Door de uitdrukking "vol van de Heilige Geest" te interpreteren als hebbende een nabij leven doet de predikant geen recht aan de tekst. Het betekent volgens Matthew Henry dat de Heilige Geest in ruime mate over hem uitgestort is. Dit was ook voorzegt in Joel 2.

Van Obadja lezen we: Hij was de Heere zeer vrezende, en dat houdt vanzelf in dat hij een nabij leven had. Het een kan niet zonder het andere.
Een nabij leven zonder zonder de vreze des Heeren bestaat niet. Andersom is een leven in de vreze des Heeren een leven dichtbij God en anders gezegd: Een nabij leven.