Gelezen, gedacht, gehoord...

[Susan]

Je hoort nogal eens de oproep om te gaan getuigen. Deze mensen missen het geestelijk leven, want er staat geschreven dat een christen getuige is; gij zijt mijn getuigen.

Eens met je post. Deze zin is echter een onjuiste, overhaaste, veroordelende en onchristelijke conclusie. Personen die iets verkeerd begrepen hebben missen niet automatisch geestelijk leven. In een andere post van jou zag ik ook zo'n zwart-wit conclusie, lijkt me niet de juiste denkwijze.

Ik wil hier op reageren. (misschien aparte topic maken?) Jesaja 43:10 Gij zijt mijn getuigen gaat meer over Israël dan over ons, als gelovigen uit de heidenen. Israël was Gods speciale dienstknecht die was geschapen om tot de wereld te getuigen en het evangelie van Gods komende koninkrijk te verkondigen aan goddeloze, afgodendienende naties. Ze moesten getuigen van de goedheid en genade van de Heere tegenover degenen die dood waren in hun zonde. Zij waren het volk van God dat vertellen mocht over het komende koninkrijk van God. De opstandige natie luisterde echter niet naar het Woord van God en bracht hun gerechtvaardigde straf op zich. Afgezien van een steeds groter wordend overblijfsel, dat gelooft in de Heere Jezus Christus, leeft Israël nog steeds ongeloof. Hoewel velen naar het land zijn teruggekeerd, blijven velen verspreid over de aarde - in ongeloof. Maar Zijn woord is onbreekbaar: "Gijlieden zijt Mijn getuigen, spreekt de HEERE, en Mijn knecht, dien Ik uitverkoren heb; opdat gij het weet, en Mij gelooft, en verstaat, dat Ik Dezelve ben, dat voor Mij geen God geformeerd is, en na Mij geen zijn zal."

Zie ook vers 12 getuigen

Nieuwtestamentische gelovigen, getuigen ook.

"Juist zij die werkelijke getuigen belijden: God is Zijn eigen getuige, God kan mijn getuigenis niet gebruiken. Ik ben geen geschikt instrument in Gods handen, en als God mij toch gebruikt, dan geschiedt er een wonder. Als ik spreek, dan kan ik slechts spreken, omdat God Zelf spreekt, en mijn spreken zal dan altijd slechts een wijzen naar dat spreken Gods kunnen zijn. God laat het wonder geschieden, laat het in het mysterie van Zijn wil, dat wij niet kunnen ontsluieren, waarvoor wij geen grond kunnen vinden, welks werkelijkheid wij ook nooit zullen kunnen bewijzen, geschieden, dat er mensen zijn, die nochtans Zijn getuigen zijn. Hij beveelt en het geschiedt." Karl Barth

[Adagio]

Citaatje van drs. Jan Schippers (SGP - Guido de Bres Stichting):

Vanaf de jaren zestig neemt het argument dat iets niet meer van deze tijd is een steeds hogere vlucht. Vandaag de dag is het niet van de lucht. Gelet op de frequentie schijnt het een zwaarwegend argument te zijn. Maar laat u niet van de wijs brengen. Goed beschouwd is het zo licht als lucht en zo ijl als de ijdelheid waar de Prediker op doelde. Het is een non-argument waarmee iemand de vraag wil ontlopen of het nieuwe echt beter is dan het oude.
Maar is het toch een argument ten gunste van de moderniteit? De Nijmeegse filosoof Marin Terpstra bekritiseert deze redenering. Want een wezenskenmerk van de moderniteit is dat iedere externe maatstaf wordt losgelaten. Wie zich op de tijd beroept, verwijst naar een externe maatstaf. Aan de hand daarvan wordt bepaald of iets al dan niet passend is. Maar écht modern is: alles in twijfel trekken. Zoals René Descartes dat deed. Of poogde. Dus niet alleen de Bijbel of de christelijke moraal betwijfelen, maar ook zoiets als ”de tijd”. Want ook die is van ”een hogere orde”, zo betoogt Terpstra.
Laat dit even op u inwerken. Wie beweert modern te zijn en daarom zegt dat een mens met de tijd mee moet gaan, is allesbehalve modern bezig. Let op de ijzeren dwang in deze denkwijs. Hij steunt op het vooruitgangsgeloof. Het verleden was slecht, de toekomst wordt beter. Vroeger was er armoede, vandaag hebben we sociale zekerheid. Vroeger waren er godsdienstoorlogen, met de mensenrechten zijn we op weg naar de wereldvrede.
Het verhaal dat we dankzij de verlichting onderweg zijn naar een betere toekomst is een vorm van mythisch denken. Door rationeel denken en handelen zal de mens het verloren paradijs terugwinnen. Dit is een bijgeloof dat het christelijke geloof brutaal verdringt. Vandaar dat ‘heilige’ moeten: je moet met de tijd meegaan, anders loopt het slecht met je af. De moderne mens die zich maar wat graag uit de kluisters van kerk en moraal wil bevrijden, belandt in een dwangbuis van deze tijd. Als een seculier politicus zich met profetisch aureool op ”de tijd” als een hogere maatstaf beroept, waarom dan moeilijk doen over een beroep op de Bijbel, het Woord van de levende God? Dat is meten met twee maten.

[J.C. Philpot]

INTERVIEW BIJ HET VIJFTIGJARIG AMBTSJUBILEUM VAN GERALD HAMSTA MET HEM EN ZIJN VROUW
JUNI 4, 2020DOOR DR. P. DE VRIES

Als student kwam ik in contact met ds. G. Hamstra, die toen de Christelijke Gereformeerde Kerk van Alphen aan de Rijn diende. Hij sprak toen op een studentenkring en vertelde over zijn opleiding aan Westminster Theological Seminary te Philadephia en de betekenis die het onderwijs van mannen als Corne­lius van Til, John Murray (afkomstig uit de Free Presbyterian Church of Scotland) en Edward Young voor hem had gehad. Als jong predikant stond ik in Zwartebroek-Terschuur en ds. Hamstra in Elburg. Regelmatig spraken wij elkaar en deze vaderlijke vriend is mij meer dan eens tot grote steun geweest.

Het contact is gebleven, ook toen ds. Hamstra in 1985 naar Clifton – niet ver van New York – vertrok. Toen ik in Opheusden stond, heef hij bij een verblijf in Nederland wel eens een door­deweekse dienst geleid. In 1999 ging hij met emeritaat en vestigde hij zich met zijn vrouw in St. George. Niet ver van zijn tweede gemeente Dundas. In zijn laatste gemeente Toronto en na zijn emeritaat in Dundas heb ik hem in totaal driemaal opgezocht. In 2018 is deze broeder in Christus overleden. Een dag of wat ervoor had ik hem nog aan de telefoon gehad.

Naar aanleiding van zijn vijftigjarig ambtsjubileum stond in 2012 in The Messenger, het blad Free Reformed Churches of North America, een interview met hem en zijn vrouw. Op een aantal vragen en antwoorden die mee rop feitelijke zaken betrekking hebbe, geef ik hier dat interview in vertaling weer.

Vraag

U bent allebei niet erg jong meer. Kunt u ons vertellen hoe oud u bent en een beetje over eventuele gezondheidsproblemen die u hebt? Wat is het dagelijkse en wekelijkse leven van dominee en mevrouw Hamstra?

Ds. Hamstra:

Door de genade van God heb ik de leeftijd van de zogenaamde zeer sterken bereikt en ben ik er zelfs een paar jaar voorbij. Gezien mijn leeftijd ben ik in goede gezondheid. Meestal zie ik mijn arts slechts eenmaal per jaar voor een routinegezondheidsonderzoek en met goede resultaten. Ik houd ervan om actief te zijn met studeren. Het Woord van God is een oneindig rijke schat en goede boeken behoren tot mijn beste vrienden. Ik houd er ook van een stevige wandeling te maken. We zijn de Heere dankbaar dat we samen in ons eigen huis mogen zijn, en de maaltijden bereid door mevrouw Hamstra zijn nog net zo gezond en smakelijk als ze ooit zijn geweest. We genieten van elkaars gezelschap en houden ervan om elkaar te helpen. We hebben ook familieleden en vrienden en veel leden van onze voormalige gemeenten met wie we nuttige contacten hebben. De warme stralen van de Zon van Gerechtigheid kunnen van ouderdom een genot maken met zegeningen van geheel eigen aard.

Mevrouw Hamstra:

Bijna vierentachtig jaar geleden beviel mijn moeder van een tweeling. Ik ben eerst geboren, een heel klein meisje. Daarna kwam mijn broer. Zijn gewicht was normaal, maar hij was een doodgeboren baby. Er was vreugde en verdriet. De Heer geeft en Hij neemt weg. Het was allemaal in Zijn voorzienigheid. Met veel liefde en tedere zorg omringd name ik geleidelijk toe in gewicht en was gezond. Het is mij een

reden tot grote dankbaarheid dat ik door de genade van God deze leeftijd heb bereikt. Mijn beide ouders haalden de leeftijd van zeventig niet. Niettemin, de zwakheden van ouderdom zijn er voor gekomen. Wandelen is moeilijk, maar mijn man heeft er geen probleem voor mij naar beneden te gaan als ik iets nodig heb. We zijn een hand en een voet voor elkaar. Onze dagen en weken gaan snel voorbij. Het bereiden van maaltijden, het houden van onze dagelijkse huisgodsdienstoefeningen en stille tijden, telefoongesprekken, correspondentie, naaien, het ontvangen van bezoekers, het verzorgen van mijn planten, het vrijwilligerswerk voor Woord en Daad om geld te verzamelen om hongerige kinderen te voeden, enz. Er is nooit een saai moment.

Vraag

U weet zich bovenal een christen. Wat betekent dat voor u?’

Ds. Hamstra:

Christen zijn betekent voor mij dat ik door de genade van God mij mag verheugen in de meest zalig vereniging die een mens kan kennen. Ik ben namelijk door een levend geloof met Christus verenigd. Door dit ge­loof heb ik zaligmakend deel aan de gehoorzaamheid en het offer van het Lam van God. Mijn geloof is niet van menselijke oorsprong. Het is een vrucht van de bij­zon­dere ge­na­de van de Heilige Geest. Genade schenkt een wondervolle troost in alle om­stan­dig­heden van het leven en met het oog op het einde van mijn reis hier op aarde. De liefde van God in Christus is mij meer waard dan alle schatten van de hemel en de aarde. Die liefde is on­­eindig en is de enige troost van de voornaamste van de zondaren.

Mevr. Hamstra:

Christen zijn betekent voor mij, en ik beken dit ootmoedig, want het is allemaal onverdiend, dat ik de hoop heb dat ik met God verzoend ben door het bloed van Christus. Verder moet ik met mijn leven getuigen wat ik belijd. Toen ik in Canada en getrouwd was, werd ik lid van een conservatieve pres-byteriaanse kerk. Hier kregen we les uit de Korte Catechismus van Westminster (Shorter Catechism). De eerste vraag en het antwoord troffen mij diep. De vraag is: ‘Wat is het hoofddoel van de mens? ‘ Het antwoord is: ‘God te verheerlijken en voor altijd van Hem te genieten.’ Hoe vaak kom ik er dan in tekort de Heere in alle omstandigheden van het leven te verheerlijken. Alleen de Heilige Geest kan mij deze genade geven ijn weg van gebed en smekingen.

Vraag

Gedurende tientallen jaren hebt u tal van keren gepreekt. Zelf ben ik nog relatief een nieuwkomer in de bediening van het Woord, maar ik kan wel zeggen dat prediking een wondervol Tegelijkertijd is het werk dat zeer veel vraagt. Kunr u ons vertellen wat een aantal uitdagingen voor u waren in de prediking, en hoe u, door de genade van God me deze uitdagingen omging en hen overwon?

Ds. Hamstra:

Wat je zegt is zeer waar, prediking is een prachtig werk, maar tegelijkertijd vraagt het zeer veel. Je zou zelfs nog een stap verder kunnen gaan, en zeggen dat preken het mooiste werk hier op aarde is, en tegelijkertijd is het een onmogelijk werk. Daarom moet een prediker een leven leiden op gebogen knie. Hij is en blijft altijd volkomen afhankelijk van goddelijke genade en leiding. Het is ook een grote zegen om een biddende consistorie en congregatie te hebben. De apostel Paulus zei: ‘Broeders bidden voor ons.’

Aan het begin van de geschiedenis van ons kerkverband werd vaak benadrukt dat de prediking gebaseerd moest zijn op het onfeilbare Woord van God; tegelijkertijd werd vaak onderstreept, dat op basis van het Woord van God prediking bevindelijk moest zijn. Dit is vandaag nog even waar als het toen was. Zij die slechts een vorm van godzaligheid hebben maaar de kracht evan niet kennen, hebben geen waar geestelijk leven. De ernstige waarschuwing van de apostel Paulus is in dit opzict heel duidelijk is. Zie 2 Tim. 3:5.

Het is belangrijk voor een prediker om te benadrukken hoe Christus de verlossing heeft volbracht en ook hoe deze verlossing door de Heilige Geest wordt toegepast. Ik vond het zeer nuttig in dit verband om Bijbelstudies voor volwassenen te hebben, vooral over de orde van het heil. Het is ook een heilige moeten (sacred must) om een Bijbelse andacht te hebben voor het dagelijks leven. Bevindelijke prediking is van zeer weinig waarde, als we in ons dagelijks leven niet leven volgens het Woord van God.

Vraag

U preekt niet zo veel meer, maar als u wordt gevraagd te preken, waarom doet het het dan nog steeds graag? Wat is uw grootste vreugde in het bedienen van het Woord van God?

Ds. Hamstra:

Waarom ik nog altijd zo graag preek? Wel de liefde van Christus dringt mij. Ik heb een zeer goed onderwerp. Met graagte verheugt mijn tong zich te spreken over Hem Die boven alle schoon is. Het geeft mij een ver­zadiging tot diep in mijn hart zoals niets anders dat kan. Ik wens met hen die gelijk gezind zijn, de rijkdommen van de boodschap van het evangelie te delen en ik begeer aan zondaren die zo hulpbehoevend zijn, te spreken over de onmetelijke rijkdommen die in Christus te vinden zijn. Ik doe niets graag dat spreken over het feit waarom wij Christus nodig hebben en hoe Hij als Zaligmaker aan al onze noden beantwoordt en dat Hij boven alles dierbaar is.’

Vraag

Mevrouw Hamstra, u bent met uw man naar Nederland en vanuit Nederland gereisd in dienst van de Heere. Ongetwijfeld gaf dat uitdagingen – al het verhuizen, bijvoorbeeld. Maar als u door de jaren heen terugkijkt, wat zijn dan de dingen waarvoor u erg dankbaar bent?

Mevr. Hamstra:

Het reizen begon voor mij met emigratie uit Nederland naar Canada. Trouwen en een hulp zijn voor een dienaar van de Heere is geen geringe taak. Ik ben dankbaar dat ik reeds door de Heere in die richting geleid werd, voordat ik naae Canada kwam. Na acht jaar maatschappelijk werkster te zijn geweest, was ik gewend om mensen bij te staan en te helpen in het oplossen van problemen. Ik hield van mijn werk. Op een bepaalde manier was het een overgang, omdat ik nu meer op de achtergrond ging werken. In het werk van een predikant komt het geestelijke leven op de eerste plaats, maar sociale problemen kunnen een zware last zijn als ze niet worden opgelost.

Met betrekking tot uw vraag over verhuizen, vooral van het ene continent naar het andere, daar kan ik wel een boek over schrijven. Het is een hele ervaring geweest. Ik probeerde het zo plezierig te maken als mogelijk. Staat u mij toe dat te illustren aan de hand van de verhuizing van Elburg naar Clifton. Voordat het beroep aangenomen werd, vreogen mensen van de kerk die ik ontmoette mij hoe ik ervoer dacht. Ik vertelde hen dat de tekst: ‘En de Heere zal u geduriglijk leiden’ (Jes. 58:11a) in mijn gedachten en in mijn hart was. Hun antwoord was: ‘Als de Heere u er klaar voor heeft gemaakt, dan gaat onze dominee weg.’ De tijd kwam dat er een grote verhuiswagen voor de pastorie stond. Elke week kwam een man die vis verkocht aan de deur. Hij vroeg me: ‘Wat is hier aan de hand?’ Ik antwoordde: ‘’We verhuizen naar de Verenigde Staten, maar kom mee naar binnen. We vieren de verjaardag van een van de verhuizers met koffie en appeltaart.’

Na de verhuizing vond alles een plaats in de nieuwe pastorie. Soms vroeg ik me af, hoe lang zal de Zaanse klok ons de tijd op deze muur vertellen? Ik ben erg dankbaar dat we in staat waren om samen te blijven als een gezin. Voor de kinderen, ook wel domineeskinderen genoemd, was het niet gemakkelijk om vrienden achter te laten en naar een nieuwe gemeente te gaan. Na een bepaalde verhuzing huilde een van onze dochters in haar slaapkamer. Ik vroeg: ‘Vind je deze mooie kamer niet leuk? Het heeft ook een balkon waar je bloemenmanden kunt zetten.’ Ze antwoordde: ‘Ik ken hier niemand.’ Dat gaf me pijn in het hart. Als ik terugkijk door de jaren heen en nadenken over de verschillende plaatsen, dan zijn ze als een keten en ik zou niet graag een schakel ervan wullen missen. De grote Herder leidde ons stap voor stap en we vertrouwen erop dat Hij ons tot het einde zal leiden.

Vraag

Dominee Hamstra, ik heb de andere emerituspredikanten dezelfde vraag gesteld: Het is waarschijnlijk heel gemakkelijk voor ons om ervan uitgaan dat onze vrouwen zullen aanvaarrden dat lopen zoals ze lopen, maar ze zijn een grote hulp voor ons. Kunt u samenvatten hoe uw vrouw u heeft gediend in het werk van uw bediening?

Ds. Hamstra

Allereerst is Theresa niet alleen een zeer goede vrouw voor mij, maar ook mijn speciale en trouwe vriend. Ten tweede, ze is altijd en is nog steeds een meest liefdevolle en zorgzame moeder voor onze kinderen geweest en ze gebruikte haar huishoudelijke vaardigheden met veel wijsheid. Ten derde is ze voor mij altijd een zeer waardevolle assistent geweest. Iedereen was altijd welkom in de pastorie. Hoewel ze liever op de achtergrond bleef, was de gunstige invloed van haar aanwezigheid er altijd. Ik heb vaak mijn voordeel gedaan van haar gezonde en opmerkelijke inzichten in de menselijke natuur. Theresa is een wonderbaarlijke hulp voor mij in het ministerie. Ik ben haar dankbaar en vooral de Heere Die haar aan mij heeft gegeven.

Vraag

Als u met elk van onze kerkeraden een ontmoeting zou hebben, bijvoorbeeld als doorwinterde predikant/kerkganger, welk advies zou u dan zeker aan ons allemaal geven?

Ds. Hamstra:

Ik zou dringend adviseren om het volgende gebed van dr. Maarten Luther te bidden: ‘Almachtige God, geef toe dat alle predikers Christus en Uw Woord overal met kracht en zegen mogen verkondigen. Geef toe dat allen die Uw Woord horen prediken zijn Christus mogen leren kennen en hun wegen beteren. Wilt Gij ook genadig alle prediking en leringen die Christus niet eren uit de kerk verwijderen. Amen.’

Vraag

Welke gedachten gaan er door uw hoofd als u nadenkt over de toekomst? We moeten allemaal sterven, tenzij onze Heere in de tussentijd terugkeert. Maar ouderen weten dat de tijd snel komt. Hoe bereid u zich daarop voor en hoe beïnvloedt dit uw leven?

Ds. Hamstra:

Reeds als kind is mij de belangrijke waarheid geleerd dat de voorbereiding voor de eeuwigheid niet mag worden uitgesteld tot de dagen van ouderdom. Het Woord van God leert dit duidelijk. ‘En gedenk aan de Schepper in de dagen uwer jongelingschap, eer dat de kwade dagen komen, en de jaren naderen, van dewelke gij zeggen zult: Ik heb geen lust in dezelve.’ (Pred. 12:1). Voorbereiding op de eeuwigheid is een levenslange opdracht. Het behaagde de Heere om deze waarheden op mijn hart te schrijven.

Diepe zorg over of ik voor­be­­reid was op de eeuwigheid begon mij te vervullen. Die zorg was altijd bij mij. De Heilige Geest overtuigde mij zowel van mijn erfzonde als van mijn concrete zonden. Hij deed mij zien dat ik een verloren zondaar was op reis naar de rampzaligheid die het verdiende voor eeu­­­wig weggeworpen te worden. Ik voelde dat ik totaal onmachtig was in mijn ellendige en ve­r­­­loren toestand verandering aan te brengen. Ik vond geen rust en vrede voor mijn ziel, totdat Christus in Zijn niet te beschrijven medelijdende liefde en genade Zichzelf aan mij open­baarde als de Zaligmaker van het verlorene.

Geen menselijke tong kan ooit beschrijven wat de liefde van Christus voor mij heeft betekend, sinds de dag dat Hij mijn zonden wegnam. Wat moet ik zeggen over de tijd dat Hij Zijn aangezicht voor mij verbergt? Wanneer Hij Zijn lief­de­­­rijk aan­­gezicht voor mij verbergt, mag ik toch vertrouwen in Zijn onveranderlijke genade. Ik wens voor allen die dit lezen dat zij de rijkdom van deze genade mogen kennen. Niemand is meer ge­zegend dan hij die wordt bemind door God de Vader, verlost door de Zoon en geleid door de Heilige Geest.

Dit najaar zal bij uitgeverij Den Hertog een bundel verschijnen met levensschetsen van christenen die ik goed heb gekend en die inmiddels juichen voor de troon van het Lam. Daaronder zal ik ook een levensschets over Gerald Hamstra zijn. De titel van de bundel wordt Dan zingen zij in God verblijd.

Voor wie redelijk Engels beheerst maar nog nooit theologisch Engels las, kan ik een bundel met meditaties hartelijk die rond het ambtsjubileum van Gerald Hamstra verscheen. Dat geldt uiteraard ook voor hen die al gewend zijn theologisch Engels te lezen. De titel van deze bundel is The King in His Beauty. Het is een uitgave van Free Reformed Publications, Calgary 2012. De bundel is met harde band uitgeven, telt 550 en de prijs is $18,–. Hij kan besteld worden via email publications@frcna.org.

Deze meditaties weerspiegelen de vrucht van tientallen jaren van omgang met Gods Woord. Zij tonen ons de Koning in Zijn schoonheid en maken duidelijk hoe hij voor een zondaar door de werking van Diens Geest boven alles dierbaar wordt. Zij doen een appel op iedereen die Hem nog niet toebehoort, zich tot Hem te wenden. Wie tot Hem komt, zal Hij geenszins uitwerpen.

[-DIA-]

Citaatje van drs. Jan Schippers (SGP - Guido de Bres Stichting):

Vanaf de jaren zestig neemt het argument dat iets niet meer van deze tijd is een steeds hogere vlucht. Vandaag de dag is het niet van de lucht. Gelet op de frequentie schijnt het een zwaarwegend argument te zijn. Maar laat u niet van de wijs brengen. Goed beschouwd is het zo licht als lucht en zo ijl als de ijdelheid waar de Prediker op doelde. Het is een non-argument waarmee iemand de vraag wil ontlopen of het nieuwe echt beter is dan het oude.
Maar is het toch een argument ten gunste van de moderniteit? De Nijmeegse filosoof Marin Terpstra bekritiseert deze redenering. Want een wezenskenmerk van de moderniteit is dat iedere externe maatstaf wordt losgelaten. Wie zich op de tijd beroept, verwijst naar een externe maatstaf. Aan de hand daarvan wordt bepaald of iets al dan niet passend is. Maar écht modern is: alles in twijfel trekken. Zoals René Descartes dat deed. Of poogde. Dus niet alleen de Bijbel of de christelijke moraal betwijfelen, maar ook zoiets als ”de tijd”. Want ook die is van ”een hogere orde”, zo betoogt Terpstra.
Laat dit even op u inwerken. Wie beweert modern te zijn en daarom zegt dat een mens met de tijd mee moet gaan, is allesbehalve modern bezig. Let op de ijzeren dwang in deze denkwijs. Hij steunt op het vooruitgangsgeloof. Het verleden was slecht, de toekomst wordt beter. Vroeger was er armoede, vandaag hebben we sociale zekerheid. Vroeger waren er godsdienstoorlogen, met de mensenrechten zijn we op weg naar de wereldvrede.
Het verhaal dat we dankzij de verlichting onderweg zijn naar een betere toekomst is een vorm van mythisch denken. Door rationeel denken en handelen zal de mens het verloren paradijs terugwinnen. Dit is een bijgeloof dat het christelijke geloof brutaal verdringt. Vandaar dat ‘heilige’ moeten: je moet met de tijd meegaan, anders loopt het slecht met je af. De moderne mens die zich maar wat graag uit de kluisters van kerk en moraal wil bevrijden, belandt in een dwangbuis van deze tijd. Als een seculier politicus zich met profetisch aureool op ”de tijd” als een hogere maatstaf beroept, waarom dan moeilijk doen over een beroep op de Bijbel, het Woord van de levende God? Dat is meten met twee maten.

Mag ik misschien even zeggen dat ik uw bijdragen zeer waardeer. Zonder nare discussies geef je zo toch een duidelijke boodschap door.
Misschien is het wijs om niet met mensen in discussie te gaan, waarvan je tevoren kunt weten dat het tot onstichtelijke woordenwisselingen leidt.

[Bertiel]

Mooie interview Philpot! Je ziet het wel vaker bij oudere predikanten, alle spanning is er af, ze hoeven met geen kerkenraad rekening te houden, geen dogmatiek, alleen een rijke Christus voor een arme zondaar. Heb dat ook zo opgemerkt bij ds M.C. Tanis, Ds Meuleman en ds. Oorschot.

las net op rd:
”Coronavirus en Christus”

In Arnemuiden hebben zeven predikanten onlangs gezamenlijk een open brief gestuurd naar alle dorpsbewoners. De predikanten C. Bijman, G. Kater, M. Klaassen, P. van der Kraan, M. Krijgsman, C. J. Meeuse en W. F. van de Woestijne schrijven in de brief over de coronacrisis en verwijzen naar het boekje ”Coronavirus en Christus” van John Piper. Dorpsbewoners die er prijs op stellen kunnen het boekje gratis ontvangen.

Bijzonder mooi dat al deze predikanten zonder omslag naar John Piper verwijzen! van GKN tot GGiN

[pierre27]

Mooie interview Philpot! Je ziet het wel vaker bij oudere predikanten, alle spanning is er af, ze hoeven met geen kerkenraad rekening te houden, geen dogmatiek, alleen een rijke Christus voor een arme zondaar. Heb dat ook zo opgemerkt bij ds M.C. Tanis, Ds Meuleman en ds. Oorschot.

las net op rd:
”Coronavirus en Christus”

In Arnemuiden hebben zeven predikanten onlangs gezamenlijk een open brief gestuurd naar alle dorpsbewoners. De predikanten C. Bijman, G. Kater, M. Klaassen, P. van der Kraan, M. Krijgsman, C. J. Meeuse en W. F. van de Woestijne schrijven in de brief over de coronacrisis en verwijzen naar het boekje ”Coronavirus en Christus” van John Piper. Dorpsbewoners die er prijs op stellen kunnen het boekje gratis ontvangen.

Bijzonder mooi dat al deze predikanten zonder omslag naar John Piper verwijzen! van GKN tot GGiN

Prachtig dit zo te lezen!

[J.C. Philpot]

Mooie interview Philpot! Je ziet het wel vaker bij oudere predikanten, alle spanning is er af, ze hoeven met geen kerkenraad rekening te houden, geen dogmatiek, alleen een rijke Christus voor een arme zondaar. Heb dat ook zo opgemerkt bij ds M.C. Tanis, Ds Meuleman en ds. Oorschot.

Dat zie je soms inderdaad bij het klimmen der jaren komen, maar soms ook door moeilijke gebeurtenissen in het leven, of door depressies heen. Ik denk bijvoorbeeld aan de predikanten J.C. de Groot of wijlen M. Pronk. Door gebeurtenissen in hun leven gelouterd, zijn ze des te rijker Christus gaan prediken.

Ds. Meuleman heb ik een tijd geleden ook mogen horen spreken. Een authentiek man, en op zeer hoge leeftijd nog groen en fris.

las net op rd:
”Coronavirus en Christus”

In Arnemuiden hebben zeven predikanten onlangs gezamenlijk een open brief gestuurd naar alle dorpsbewoners. De predikanten C. Bijman, G. Kater, M. Klaassen, P. van der Kraan, M. Krijgsman, C. J. Meeuse en W. F. van de Woestijne schrijven in de brief over de coronacrisis en verwijzen naar het boekje ”Coronavirus en Christus” van John Piper. Dorpsbewoners die er prijs op stellen kunnen het boekje gratis ontvangen.

Bijzonder mooi dat al deze predikanten zonder omslag naar John Piper verwijzen! van GKN tot GGiN

Heel bijzonder inderdaad!

[Orchidee]

Wij hebben afgelopen week per gezin/adres het boekje: Coronavirus en Christus opgestuurd gekregen met een persoonlijke boodschap van de kerkenraad

Verstuurd vanaf mijn BAH2-W19 met Tapatalk

[FlyingEagle]

Het boekje is zeker aan te bevelen, ook als podcast te beluisteren.

[Orchidee]

Via geloofstoerusting?

[Johannes S]

En op de laatste dag, de grote dag van het feest, stond Jezus en riep, zeggende: Zo iemand dorst heeft, die kome tot Mij en drinke. Johannes 7:37

De volharding werkte volledig door in het leven van de Heere Jezus. Tot op de laatste dag hield Hij Zich bezig met de Joden. Zo spreekt Hij op de laatste dag van het jaar ook tot ons. Hij wacht om ons genadig te zijn. Het geduld van onze Heere is groot. Hij verdraagt sommige mensen al jaren, ondanks hun zonden en opstand tegen Hem. Velen weerstaan Zijn Heilige Geest al jaren. Het is een enorm wonder dat wij nog in leven zijn en mogen genieten van de genadetijd. Wat blijkt uit deze woorden ook heel bijzonder de ontferming van Jezus. Hij sprak deze woorden niet alleen met kracht uit, maar ook vol tederheid. Hij smeekt ons om ons met God te verzoenen. Hoe diep moet de liefde zijn, die ervoor zorgt dat onze Heere huilt over zondaars. Hij nodigt ons zoals een moeder haar kinderen. Als wij zo’n bijzondere uitnodiging krijgen, zullen wij toch wel gewillig komen? Er is een grote voorraad van Gods genade beschikbaar. Alles wat een mens nodig heeft om de dorst van zijn ziel te lessen, is in Jezus voorhanden. Hij geeft het geweten rust, Hij voedt ons met de waarheid en Hij herstelt onze verhongerde zielen. De nodiging is zo ruim mogelijk, want elke dorstige is welkom. Er wordt geen enkele voorwaarde gesteld, behalve dat je dorstig moet zijn. Misschien dorst jij wel naar rijkdom, eer, genot of rust. Dan word jij ook genodigd. Deze dorst is op zichzelf genomen nog geen teken van genade, maar misschien juist wel van de zonde. Maar deze uitnodiging krijg je ook niet omdat de Heere Jezus iets goeds in jou vindt; bij Hem is geen aanzien des persoons. Onze tekst maakt heel duidelijk dat je naar een Persoon moet komen. Een zondaar moet naar Jezus komen, en niet naar een bepaalde leer. Wij mogen naar een Zaligmaker komen, Die Zelf onze zonden in Zijn lichaam gedragen heeft. Voor een zondaar is de lijdende, stervende en opgestane Heiland de enige Ster der hoop. Het is mijn wens dat wij de genade ontvangen om vandaag nog te komen en te drinken, voor de zon op deze laatste dag van het jaar ondergaat. Er wordt niets gezegd over een bepaalde voorbereiding, die nodig zou zijn. Drinken betekent ontvangen, en daarvoor heb je geen bepaalde status nodig. Zelfs een dief of een overspeler kan drinken. Als je een zondig karakter hebt, hoeft dit dus geen verhindering te zijn om in Jezus te geloven. Je hebt geen gouden beker nodig om water naar een dorstige te brengen. Zieke, melaatse en onreine lippen mogen de stroom van Gods liefde aanraken; zij kunnen deze stroom niet verontreinigen, maar ze zullen zelf gereinigd worden! Jezus is de bron van onze hoop. Lieve lezer, hoor de stem van Jezus, nu Hij ons allemaal toeroept: ‘Als iemand dorst heeft, laat hij of zij/hem of haar naar Mij toe komen en drinken'.

C. Spurgeon

[crossmountain]

Mooi artikel mét mooie foto's in het FD Magazine vandaag met als titel "Zingeving op de Zuidas".

"Bij de kennismaking met een cliënt krijgt advocaat Isabella Wijnberg steevast een starende blik op haar bovenlijf. De reden is het grote houten kruis dat daar hangt. Pas later komen de vragen. Ze vindt het altijd leuk om haar verhaal te vertellen. ‘Het verhaal over hoe je verliefd bent geworden, is natuurlijk niet iets wat snel verveelt. Daar kun je het mee vergelijken.’
(...)
Als klein meisje uit een niet-religieus gezin was Wijnberg via een protestantse buurvrouw al vertrouwd geraakt met het christelijk geloof. Maar die verliefdheid waarover ze spreekt, begon pas op haar 16de, toen ze tijdens een tussenjaar in een klooster van de broeders van Franciscus van Assisi terechtkwam. Hun sobere levensstijl in combinatie met hun vreugdevolle uitstraling was voor Wijnberg mind blowing. Terug in Nederland maakte ze studie van de catechismus en voelde ze voor het eerst een sterke verbondenheid met Jezus.
Er wordt nooit lacherig gedaan over haar roeping als non, het celibaat of haar dagelijkse tenue commune, bestaande uit dat houten kruis, een lange, blauwe rok en vanboven ‘iets wits’.
(...)
‘Concreet: in hoeverre vind ik het nou belangrijk dat we met een cliënt gaan lunchen in een chic restaurant? Het is weleens voorgekomen dat ik onrustig werd van het idee. Het bleek dan geen punt om samen gewoon een broodje te eten. En bij een andere gelegenheid, waar enorme schalen met voedsel dreigden te worden weggegooid, heb ik gevraagd om doggybags, zodat ik het voedsel kon geven aan mensen die het niet zo breed hebben.’
(...)
Ze nodigt weleens collega’s uit om mee te gaan naar een gebedsavond in De Papegaai, de kerk in hartje Amsterdam, waar Wijnberg woont. Ze ziet dan vaak ‘iets gebeuren’ bij degenen die daarop ingaan. Maar van een missie om de Zuidas in aanraking te brengen met het geloof wil ze niet spreken. ‘Laat ik het anders formuleren: voor mij is het geloof, mijn relatie met Jezus, het beste dat me ooit is overkomen. Dat is iets wat ik ook anderen gun, maar verder moet het niet gaan.’

Voor gehele tekst en foto:
https://drive.google.com/file/d/1aMqnGB ... 3yclY/view

[Delftenaar]

De kerk die het dichtst bij de Zuidas staat houdt (in "normale" tijden) wel eens korte lunchpauzediensten voor werknemers aan de Zuidas.
Al deze dingen zijn mooi: zo komen mensen de kerk binnen die op zondagmorgen liever naar hockey gaan en horen ze het Woord van God.

[Wet en Evangelie]

Gelezen wat Ds. Van Oordt (GG, o.a. Zeist) zei: Ik heb licht in mijzelf en daarom moet ik zoveel zwijgen. En sommige mensen hebben veel licht over een ander en daarom praten ze zoveel.

[samanthi]

Gelezen wat Ds. Van Oordt (GG, o.a. Zeist) zei: Ik heb licht in mijzelf en daarom moet ik zoveel zwijgen. En sommige mensen hebben veel licht over een ander en daarom praten ze zoveel.

Is dit een cryptische omschrijving?