Gelezen, gedacht, gehoord...

[Ad Anker]

Als slotbeschouwing van onze lijdensnabetrachting zouden we nog een ure staan op het donkere Golgotha.
Duisternis over de gehele aarde; midden op de dag. Dit is het koloriet, de zwarte omlijsting van dit schrikkelijke gebeuren. Het vierde kruiswoord vertolkt wat daar in deze lijdensnacht is doorzwoegd; n.l. de verlatenheid: de Zoon, als Borg door God verlaten. Dat was voor Hem het dieponlogische: Christus in de helle neergedaald = waarom hebt Gij mij verlaten? Dit was niet maar een vraag, waarop Hij antwoord verwachtte; 't was een ontboezeming; de verbaasdheidsvertolking Zijner ziel, welke dit mysterie zó doorleefde en doorvoelde, dat Hij het mysterie als mysterie doorzwoegde; de hel is daarom met name de helle, omdat ze in feite en van huis uit niet behoort tot ons wezen en onze bestemming.
Dit Hebreeuwse Lama kan m.i. dan ook vertolken een uitroep als „Hoe", hoe is dit mogelijk, wat verschrikkelijk, wat een ijselijk mysterie. Wat een heerlijk practicale toepassing verbindt ons Avondmaalsformulier hier aan, als het zegt: opdat wij nimmermeer van God verlaten zouden worden.

Prof. G. Wisse

[ejvl]

Een interview met ds Kort naar aanleiding van zijn brief aan het gemeentebestuur:

http://www.afrikanervolksparty.org/inde ... k-het.html

[Terri]

Ik zag onderweg naar de poort van de hemel een grote stoet... En ik vroeg aan de engelen: "Wie zijn dat, voor wie ze zo juichen?" En toen zei de engel tot mij: "Dat zijn de profeten van Israel en dat zijn de apostelen van Jezus." En ik dacht: "bij dezen hoor ik niet."

Toen zag ik weer een optocht. "Martelaren", zei de stem, "martelaren zijn dat, die hun leven gaven voor het getuigenis van Jezus." En alweer dacht ik: "Bij hen hoor ik niet."

Maar toen zag ik me toch een optocht...! Ik zag tollenaars als Levi, en zondaressen en hoeren en een Maria Magdalena, en ik zag... ik zag die moordenaar voorop...
Toen weergalmde die stad van een gejuich als ik nog nooit had gehoord. Toen kreeg ik alle moed. En ik zei het: "met dezen kan ook ik zelfs binnengaan. Door het Lam Dat vrijkoopt en Dat redt. Hallelujah!"

Uit: Ds. H.S.J. Kalf, Voor eeuwig vrij

Dank je wel. Wat een herkenning!

[Adagio]

Petrus Wittewrongel in zijn Christelicke Huyshoudinge:

• Een goede conscientie is een gereinigde conscientie. Gelijk de wijsheid die van boven is, die is ten eerste zuiver, daarna vreedzaam, Jac. 3 :17. Zo is het met de conscientie. Haar goedheid bestaat eerst in reinheid. Zij moet gereinigd worden,
  • Van onwetendheid. Een blinde conscientie is een kwade conscientie. In de zaken van de wereld kan zij vaak veel dingen zien. Gelijk de uilen, die 's nachts met hun ogen beter kunnen zien, dan die dichtbij een scherper gezicht hebben.
  • Van dwalingen. Een dwalende conscientie zal met Herodes, om zijn geloften te houden, een Johannes doen ombrengen en zo Gods gebod overtreden. Een dwalende conscientie verkiest een Barabbas voor Christus, en zal ook meer werk maken van een oude traditie, dan van een Goddelijk gebod, en een discipel van de Farizeeën meer doen houden van zijn corban, dan zijn plicht te doen aan zijn gebrekkigen ouders.
  • Van natuurlijke hardigheid en dodigheid. De conscientie moet gereinigd worden van dode werken, om de levende God te dienen (Hebr. 9:14).
• Een goede conscientie is een bevredigde conscientie. Een slapende conscientie heeft wel vrede, maar die vrede is erger dan de oorlog. Zij moet echter vrijgemaakt worden van de heerschappij van de zonde.
• Een goede conscientie is een gelovige, een oprechte, een klaarziende, een eerlijke, een tere, een sterke, een met liefde vergezelschapte, een onergerlijke conscientie.
• Een goede conscientie is een welbespraakte conscientie. Zij is met David gereed om te zeggen: "Mijn hart zegt tot U: Gij zegt: Zoekt Mijn aangezicht; ik zoek Uw aangezicht, o HEERE." Of spreekt met Ps. 40: "Ik heb lust, o mijn God, om Uw welbehagen te doen." Ja, zij zegt met Samuël: "Spreek, want uw knecht hoort".

[Isala]

“Het bloed van Jezus Christus, zijn Zoon, reinigt ons van alle zonden,” van
zonden niet alleen, maar van alle zonden”; Lezers, met de onuitsprekelijke
zoetheid van dit woord kan ik u niet bekendmaken; maar ik vraag van de Heere,
dat Hij er u door zijn Heilige Geest een voorsmaak van geve. Ontelbaar zijn onze
zonden tegenover de Heere. De lijst dier overtredingen zij groot of wel klein,
hetzelfde voorschrift kan de één vrijspreken zowel als de ander. Het bloed van
Jezus Christus is een even zo gezegend als Goddelijk losgeld voor de
overtredingen van de Hem verloochenende Petrus, als voor de tekortkomingen
van de liefhebbende Johannes; onze overtreding is weggenomen, op eenmaal
weggenomen, voor eeuwig geheel weggenomen. Zalige volkomenheid!
Welk een zoet onderwerp ter overpeinzing, eer men zich ter ruste begeeft.

Overdenking over Jezus’ bloed – C.H. Spurgeon
Het bloed van Jezus Christus, Zijn Zoon, reinigt ons van alle zonde. 1 Joh. 1:7

[J.C. Philpot]

De steen, die de bouwlieden verworpen hadden, is tot een hoofd des hoeks geworden. (Ps.118:22).

De opstanding van Christus maakt het gehele werk der voldoening volkomen. Er mankeert nu niets meer aan! Vrienden, dit is de dag die de Heere gemaakt heeft om uit te gaan uit alle zondige, aardse genoegens en blijdschap. De Steen Die de bouwlieden verworpen hadden, is geworden tot een Hoofd des hoeks. O, dat het wonderlijk werd in onze ogen. Het gebouw is nu volkomen. Jezus is in Zijn opstanding de Grondsteen van het christendom. Hij is de Hoeksteen, Die het gebouw tezamen verenigt en vastmaakt. Ziehier de Leeuw uit de stam van Juda. Hij heeft overwonnen.

Bent u nog altijd zonder genade? Het zal uw eigen schuld zijn als u blijft die u nu bent, want dat hoeft zo niet. Al zijn uw ellenden nóg zo groot, al bent u nóg zo onkundig en onwetend, al bent u zeer oud van jaren en verhard geworden in het zondigen, al bent u in uw hart nóg zo vijandig tegen God geweest, al hebt u het werk der bekering in uw huis en in uzelf nóg zo tegengestaan, al hebt u de Geest nóg zoveel bedroeft, al hebt u met Demas de wereld weer lief gekregen, toch kunt u geen ellende noemen of er is aan de zijde van Jezus een mogelijkheid om er van te worden verlost, want Hij is opgestaan. Hing het van u af, dan werd er nooit iemand bekeerd.

En daarom, vrienden, niemand van u behoeft hier in zijn ellenden te blijven liggen. Niemand van u behoeft erin te sterven. Niemand van u behoeft de tweede dood te ondergaan en ter helle te dalen, want er is een opgestane Jezus, Die Zichzelf ten leven aanbiedt.


Auteur: Justus Vermeer
Titel: Uw heil alleen, Bijbels dagboek.
Uitg.: Den Hertog
ISBN: 9033119226

[Susan]

Ik kan niet onderwijzen of leven volgens het geloof van anderen. Ik moet leven volgens mijn eigen geloof, zoals de Geest van de Heere mij door Zijn Woord heeft geleerd. M. Simons

[Mara]

Gebedsgestalten

Het gaat hierom, dat een bidder niet te klein van God zal denken en te weinig zal verwachten van de Hoorder der gebeden. Er kan wel te weinig, maar niet te veel van God worden verwacht. O, dat ongeloof, dat wantrouwen, dat steun zoeken buiten God. Het maakt de gebeden zo krachteloos. Daarentegen zijn alle dingen mogelijk voor een ieder die gelooft. Alle dingen. Wat zou er een krachtiger gebedsleven zijn als er meer vertrouwen op God was. Is het dan toch waar, dat het een gebrek aan geloof is, als we bijvoorbeeld ziek zijn en zo graag genezen willen worden?

De vragen zijn hier te vermenigvuldigen. En zo kan men tot de benauwende slotsom komen: ‘Als ik wel eens met kracht had gebeden, dan zou ik met deze ziekte niet neerliggen of met dit kruis niet rondlopen’. Maar vergeet dan niet, dat er in het leven des gebeds nog meerdere en hogere dingen zijn dan deze.

Er lag eens iemand ernstig ziek in het ziekenhuis, die iets méér, iets hógers had te bidden dan om zijn genezing. Hij had daar maar één bede, namelijk dat de Heere onder zijn kruis verheerlijkt mocht worden. Hij wilde wel graag genezen worden, maar de Heere Zelf was hem nog meer waard. Zijn gebed werd verhoord. Er gebeurde op dat ziekbed een wonder. Niet aan zijn lichaam, maar aan zijn ziel. Was dat ook niet een krachtig gebed? Wees dan maar stil, als u merkt dat uw gebed om het wegnemen of krijgen van een zaak geen doorgang vindt. Het is er een bewijs van dat de Heere andere wegen met u bedoelt. Dat hoeft ook zeker uw gebed niet weg te nemen. Een gebed om kracht kan evengoed een krachtig gebed zijn. Het gaat tenslotte niet om wát we lijden, maar hóe we lijden.

wijlen ds. F. Bakker, eerder gepubliceerd in kerkbode HHG Elspeet

[Arja]

Gebedsgestalten

Het gaat hierom, dat een bidder niet te klein van God zal denken en te weinig zal verwachten van de Hoorder der gebeden. Er kan wel te weinig, maar niet te veel van God worden verwacht. O, dat ongeloof, dat wantrouwen, dat steun zoeken buiten God. Het maakt de gebeden zo krachteloos. Daarentegen zijn alle dingen mogelijk voor een ieder die gelooft. Alle dingen. Wat zou er een krachtiger gebedsleven zijn als er meer vertrouwen op God was. Is het dan toch waar, dat het een gebrek aan geloof is, als we bijvoorbeeld ziek zijn en zo graag genezen willen worden?

De vragen zijn hier te vermenigvuldigen. En zo kan men tot de benauwende slotsom komen: ‘Als ik wel eens met kracht had gebeden, dan zou ik met deze ziekte niet neerliggen of met dit kruis niet rondlopen’. Maar vergeet dan niet, dat er in het leven des gebeds nog meerdere en hogere dingen zijn dan deze.

Er lag eens iemand ernstig ziek in het ziekenhuis, die iets méér, iets hógers had te bidden dan om zijn genezing. Hij had daar maar één bede, namelijk dat de Heere onder zijn kruis verheerlijkt mocht worden. Hij wilde wel graag genezen worden, maar de Heere Zelf was hem nog meer waard. Zijn gebed werd verhoord. Er gebeurde op dat ziekbed een wonder. Niet aan zijn lichaam, maar aan zijn ziel. Was dat ook niet een krachtig gebed? Wees dan maar stil, als u merkt dat uw gebed om het wegnemen of krijgen van een zaak geen doorgang vindt. Het is er een bewijs van dat de Heere andere wegen met u bedoelt. Dat hoeft ook zeker uw gebed niet weg te nemen. Een gebed om kracht kan evengoed een krachtig gebed zijn. Het gaat tenslotte niet om wát we lijden, maar hóe we lijden.

wijlen ds. F. Bakker, eerder gepubliceerd in kerkbode HHG Elspeet

Heel mooi @Mara. Het gaat denk ik ook om bidden naar Gods wil.

[Adje]

Weemoed en hoop tijdens een lockdown

‘Als ik zou het willen, zou ik hier hele dagen een potje kunnen gaan janken.’ Mijn moeder mist de aanloop van kinderen, kleinkinderen en achterkleinkinderen. Ze mist het bezoek van vriendinnen, bezoek aan de kerk. Want het is nu zo stil, zo verschrikkelijk stil.

Als we zouden willen, zouden we allemaal elke dag wel om iets kunnen huilen. Om de angst van mensen die door het coronavirus besmet zijn of bang zijn dat te worden. Om de mensen die in een onmenselijke eenzaamheid zijn gestorven. Om de begrafenissen waar we niet bij mogen zijn.

Om onze geliefden die in een verpleeghuis opgesloten zitten en inmiddels niet meer weten wat erger is, besmetting door het virus of de verstikkende eenzaamheid. Om onze bedrijven die kopje onder dreigen te gaan en onze banen die op het spel staan. Als we het zouden willen, zouden we naast de dichter van psalm 42 kunnen neerploffen en een potje meehuilen:
'Tranen zijn mijn brood,
Bij dag en bij nacht.'

Als ik het toelaat, zou ik gemakkelijk mijn hele ziel kunnen vullen met gemis. Zeker in deze dagen van de ‘intelligente lockdown’. Ik wil zo graag mijn moeder een zoen op haar wang geven. Ik wil weer een cappuccino op het Plein drinken en even met een collega of medewerker de benen op tafel leggen.

Ik mis de hugs van mijn broers en zussen. Mijn loopje naar de bus en mijn dagelijkse treinrit naar Den Haag. De taart bij de fractievergadering als iemand jarig is, de felicitaties. Ik wil weer op donderdagavond aan de lasagne op het Ministerie van Landbouw en dan tijdens het overleg met onze bewindslieden en medewerkers luisteren naar hun wel en wee en weer merken hoezeer we echt kameraden van elkaar zijn geworden.

Ik mis de begroetingen in de kerk, het samen zingen tijdens de dienst, het gebed voor elkaar, het koffiepraatje na afloop.
'Weemoed vervult mijn ziel
Nu ik mij herinner hoe
Ik meeliep in een dichte stoet
En optrok naar het huis van God –
Een feestende menigte,
Juichend en lovend.'

Als ik het toelaat, kan heimwee m’n way of life worden. We hebben hier thuis pas oude videobanden op DVD’s laten zetten en laven ons met aan het vertederende gekeuvel en gedribbel van onze kleine meisjes. Ik kijk naar de stoffige kinderboekjes in de kast op zolder, naar de schommel voor het huis die nooit meer gebruikt wordt, naar de rolschaatsen die nog in de hoek van ons schuurtje liggen en weet dat het nooit meer terugkomt.

Ik ben nog weleens teruggegaan naar het huis van mijn jeugd in Leeuwarden. De stenen van het huis stonden nog op elkaar, de Douwe Kalmaleane lag er nog steeds netjes bij, maar het leven was eruit weggevloeid. Het pleintje waarop we voetbalden was leeg, door de straat waar we ‘stoeprandden’ fietsten mensen die ik helemaal niet kende. Zo kan ik ook door de stad van mijn studententijd lopen, nog eens terugblikken op onze buitenlandse avonturen. Hoe ouder je wordt, hoe meer verleden je hebt en hoe meer tijd er is vergleden zoals er zand door je vingers glipt.
'Wat ben je bedroefd, mij ziel
En onrustig in mij.'

Het prachtige van psalm 42 is dat heimwee en weemoed al zingend omslaan in hoop. Mijn verdriet heeft niet het laatste woord, dit gaat echt ook weer voorbij. Het mooie is dat dit geen goedkope hoop is, een positivisme dat mij door een mental coach is aangepraat. De hoop die we koesteren, is als het bereiken van een bergtop na een zware klim. Om zo’n bergtop te kunnen bereiken, kun je ook een helikopter huren en je er laten afzetten. Maar als je er een urenlange tocht voor over hebt gehad, dan zijn de voldoening van het bereiken van de top en het uitzicht daar zoveel bevredigender.

En zo is de christelijke hoop de dure hoop van bloed, zweet en tranen. Deze coronacrisis is echt, het verdriet is echt, maar ze gaan voorbij. En wat er ook allemaal achter ons ligt, het mooiste staat nog te gebeuren.
'Wat ben je bedroefd, mijn ziel,
En onrustig in mij.
Vestig je hoop op God,
Eens zal ik hem weer loven,
Mijn God die mij ziet en redt.'


Gert-Jan Segers
Column in ND en "openbaar" geplaatst op facebook

[Susan]

Hoe verhoudt de aanvechting zich tot de zekerheid van het geloof?
„Het geloof is beslist, maar zelden onbetwist. Het wordt betwist, omdat het door duizend tegenstemmen is omringd, vanbuiten en vanbinnen. Het is verzekerd, niet nadat het aanvankelijk toevluchtnemend was, maar omdat het toevluchtnemend blijft. Zoals een kuikentje veilig is onder de vleugels van de klokhen. Denk aan Job, die zijn rug niet fier kon rechten, maar zijn rug kromde en gebroken ter aarde viel en nochtans de Heere loofde en geloofde. Tegen alles in, zoals we hier in Zeeland vroeger zongen met Datheen: ‘Nochtans, wat mij Heer wedervaart, ik hang U aan, zijnde bezwaard.’ Geloven is met je lege kruik naar de rivier gaan om te scheppen. Nooit zal ik vergeten wat een oude christin me in mijn jonge jaren ooit verzekerde, toen mijn kruikje leeg was. ‘M’n jongen, de rivier Gods is nog vol van water’.”

Dr. A de Reuver
Digibron

[J.C. Philpot]

Mooi!

[Orchidee]

Hoe leg je uit dat broers en zussen, nichten en neven elkaar niet mogen bezoeken voor een verjaardag bijvoorbeeld maar dat alle verkering/verloofde stelletjes wel wederzijds bij elkaar over de vloer in elkaars gezinnen komen.
Ik hoor daar praktisch niemand over, iedereen vind het de normaalste zaak van de wereld.
Zo "normaal" is dat niet vind ik met alle ge en verboden rondom ons heen.

[DDD]

Dat zijn toch partners? Daar geldt sowieso een uitzondering voor. Ik zie het probleem niet. Het gaat erom dat de contacten beperkt worden. Dan ligt het niet erg voor de hand om bij mensen met een relatie te beginnen. In sommige gevallen komen zij dan in twee gezinnen. Dat zal meestal zijn als mensen nog erg jong zijn en dus weinig risico lopen.

[huisman]

Dat zijn toch partners? Daar geldt sowieso een uitzondering voor. Ik zie het probleem niet. Het gaat erom dat de contacten beperkt worden. Dan ligt het niet erg voor de hand om bij mensen met een relatie te beginnen. In sommige gevallen komen zij dan in twee gezinnen. Dat zal meestal zijn als mensen nog erg jong zijn en dus weinig risico lopen.

Geen symptomen gewoon op bezoek. Corona is best een kwetsbaar virus. Wees niet te bevreesd .