Gelezen, gedacht, gehoord...

-DIA-
Berichten: 32701
Lid geworden op: 03 okt 2008, 00:10

Re: Gelezen, gedacht, gehoord...

Bericht door -DIA- »

Een vraag die al lang in de gereformeerde gezindte speelt, en ik dacht dat het niet verkeerd was om daar eens op te wijzen. Ik heb dat op dit fourm ook al eerder gedaan.
Ik citeer hier ds. van Ruitenburg in De Saambinder van 15-02-2001

Hoe moeten wij Spurgeon bezien?
De geschriften van Charles Haddon Spurgeon (1834-1892) zijn nooit helemaal geaccepteerd in onze gemeenten. Zijn stijl van preken is erg evangelisch en zeer direct en velen zouden zich eraan storen als er een preek van hem werd gelezen in de zondagse eredienst. Het feit dat sommigen een bijzondere liefde hebben voor zijn preken heeft hem zelfs meer doen wantrouwen. Daarom leven er vragen als: "leert hij niet de vrije wil van de mens", "dwingt hij mensen niet in een schijngeloof', en "zijn zijn geschriften wel betrouwbaar".
Anderzijds gebiedt de eerlijkheid te zeggen dat er vanouds in onze gemeenten waren - en niet de eersten de besten - die zijn boeken toch graag lazen. Sommigen waardeerden zijn preken en namen sommige uitdrukkingen op de koop toe, vonden hem soms eenzijdig, maar toch ook weer warm en bevindelijk.
Wat moeten we van hem denken? Is hij een van ons of moeten we voorzichtig zijn? In dit artikel wil ik proberen aan te tonen aan hen die met Spurgeon dwepen dat we wel de hele Spurgeon moeten lezen en hem niet selectief aanhalen. Anderzijds wil ik zijn tegenstanders laten zien dat Spurgeon niet de prediker is die sommigen van hem willen maken. Hij is meer gereformeerd en bijbels dan sommigen denken. Tenslotte wil ik uitleggen waarom we toch op onze hoede moeten zijn als we zijn boeken lezen.

Spurgeon verheerlijkt
Waarom dwepen sommigen zo met Spurgeon? Ik wil niet generaliseren, maar sommigen van zijn 'aanhangers' lezen hem niet helemaal. Ik ben zelfs bang dat Spurgeons boodschap vaak wordt misbruikt en uit het verband getrokken waarin hij het heeft gezegd. Of op zijn minst geloof ik dat velen geen rekening houden met wat hij heeft gezegd in andere preken. Het is algemeen bekend dat Spurgeon het evangelie vrijuit en gunnend preekte voor de grootste der zondaren. Dat is mooi en bijbels. Maar hij preekte meer. Ik vraag me af of preken zoals die met de titel: Geheeld of Ingebeeld, Wat is het? ook ter harte worden genomen. Laat ik een paar zinnen citeren uit deze preek, gehouden in 1882: "De moeilijke plicht tot zelfonderzoek wordt afgedaan als ongeloof en we worden gesmeekt onze ogen te sluiten en onszelf wijs te maken dat alles goed is. "Geloof dat het goed met je is, dan is het goed", schijnt het evangelie van velen te zijn. Maar het is niet het evangelie van Christus ".
Later in dezelfde preek zegt hij: "We moeten werkelijk veranderd zijn alsof we gestorven waren en begraven, en daarna wederom opgewekt uit de dood".

Over de noodzakelijkheid van een grondige zondekennis schrijft hij: "Als een leraar u hoop geeft dat u kunt zijn behouden zonder berouw en kennis der zonde, dan is die leraar niet (gezonden) van Christus. Ik beveel u de hoop weg te gooien die niet overeenkomt met uw algehele hopeloosheid buiten Jezus. Als u uzelf niet als zondaar hebt leren kennen, kunt u Christus niet kennen als Zaligmaker Sommigen prediken vandaag de dag een droog-oog geloof en men schijnt zich in zekerheid te storten alsof er geen wedergeboorte zou zijn, geen overtuiging van zonden en geen berouw. Maar het is zo niet. U moet wederom geboren worden. Die geboorte is niet zonder benauwdheid."
Spurgeon drong er blijkbaar bij zijn mensen op aan zichzelf te onderzoeken en niet eenvoudig te geloven dat alles wél is. Hij beschreef in zijn preken niet alleen dat zondaren Christus nodig hebben, maar ook op welke wijze de arme zondaar tot Christus wordt gebracht en maakte duidelijk dat men eerst verloren moet zijn om behouden te kunnen worden. Soms was Spurgeon wel heel direct en nam geen blad voor de mond. Wat te denken van uitdrukkingen als deze: "Vleiers zijn een nog niet uitgestorven ras. ...Ik zou u kunnen vertellen waar ze zijn te vinden, maar ik raad u niet aan hen te volgen, zij worden gevonden in verschillende plaatsen waar kerkdiensten gehouden worden in London. U doet er beter aan ze met rust te laten."
Als we Spurgeon willen lezen, lees hem niet selectief. Spurgeon heeft (soms) ook ernstig gewaarschuwd tegen zelfbedrog. Hij begon vooral bij het ouder worden steeds meer te bedenken dat velen zijn evangelieprediking misbruikten en zichzelf gelukkig maakten zonder waarachtige bekering. Wat denkt u, lezers, sommigen prijzen Spurgeon als de beste prediker aller tijden, maar stemmen zij ook allen in met wat ik zojuist aanhaalde uit zijn preken?

Spurgeon verguisd
Spurgeon wordt ook verguisd. Is dat eerlijk? Kunnen we hem een remonstrant noemen en een bedrieger? Is zijn prediking gevaarlijk? Ik moet zeggen dat deze 'prins der predikers' ferme tegenstand bood aan Arminianen. Hij was een waardig verdediger van de gereformeerde leer van vrije en soevereine genade. Er is geen verschil tussen zijn leer en die van John Owen en andere puriteinse oudvaders. Hij zei in een van zijn preken: Ik heb het vaak horen bevestigen dat als je geloojt dat Jezus Christus voor je is gestorven, je zalig zal worden. Mijn geliefde hoorders, laat u niet verleiden door zo 'n idee. U zou kunnen geloven dat Jezus Christus voor u stierf, en geloven wat niet waar is!
Het is waar dat Spurgeon een sterke, een hele sterke, nadruk legt op de ver¬ antwoordelijkheid van de mens, maar hij was geen remonstrant. Hij zegt: Ik waarschuw u dat u nooit uzelf kunt wedergeboren doen worden. En al is de wedergeboorte absoluut noodzakelijk, het is absoluut onmogelijk voor u, tenzij God de Heilige Geest het zal doen.
Ik twijfel er niet aan dat Spurgeon als het er op aan komt zuiver is in de leer, zelfs zuiverder dan bijvoorbeeld J.C. Ryle die soms over de schreef gaat in zijn leer der verzoening. De vraag is echter hoe de leer gefunctioneerd heeft in Spurgeon's prediking. Waren zijn preken evenwichtig genoeg? Hij was zich bewust van het gevaar van zelfbedrog en hij waarschuwde er soms tegen. Maar is hij duidelijk genoeg geweest?

Kanttekeningen bij Spurgeon
Drie dingen zijn mij opgevallen: Spurgeons biograaf Iain Murray schrijft dat Spurgeon in de loop van zijn dienstwerk steeds meer bezorgd werd over zelfbedrog. Vooral de laatste vijftien jaar van zijn leven sprak hij meer over hen die nooit "gedood" waren en ook nooit waarlijk zijn opgewekt. Wat ik begrepen heb is dat Spurgeon er pas later achter gekomen is hoe gemakkelijk men zich kan bedriegen. Heeft hij misschien de vruchten geplukt van zijn eigen prediking? Werd hij steeds meer bezorgd over het misverstaan van zijn preken en voelde hij zich schuldig? We kunnen hem deze vraag niet stellen, maar het zou me niet verbazen dat zijn nuancering werd veroorzaakt door het inzicht dat hij kreeg in hoe men zijn preken beluisterde.
Een ander ding dat me opviel is dat Spurgeon zich nooit duidelijk heeft opgesteld tegen een nieuw soort van prediking die ook in zijn kring binnen drong en werd geïntroduceerd door Amerikanen zoals Moody. Dit nieuwe soort predikers begon aan het einde van de kerkdiensten de hoorders te vragen op te staan en voor Jezus te kiezen als hun persoonlijke Verlosser. Volgens de mening van velen in zijn dagen was deze methode erg effectief en kwamen velen tot "bekering". En al was Spurgeon bezorgd over deze manier van evangelieprediking, en al hield hij het bij het oude, er was een tweeslachtige houding in hoe hij dit probleem benaderde. Hij heeft niet veel meer gedaan dan te zeggen dat het zo voor hem niet hoefde. Heeft Spurgeon voldoende de gevaren van deze beweging ingezien? Of heeft hij het wel gezien maar heeft hij niet de kracht gehad zich er feller tegen te kanten? Het vereist ongelofelijk veel moed om je van je eigen kring te vervreemden, en het kan zijn dat dat teveel voor hem was. Het bleef bij waarschuwen. Intussen moeten we stellen dat of Spurgeon het gevaar niet voldoende heeft onderkend, of dat zijn eigen gemeente al zover was afgedwaald dat hij ze niet meer kon redden. In beide gevallen geeft ons dit stof tot nadenken!

Tenslotte wil ik niet onvermeld laten dat Spurgeons gemeente na zijn dood inderdaad is afgegleden naar een oppervlakkige godsdienst en opgenomen is in de Moody beweging. Jammer dat zijn volgelingen het spoor bijster raakten en niet op de oude paden wandelden. Of is het ook gedeeltelijk Spurgeons eigen schuld? Het is mogelijk dat zijn volgelingen het verschil met zijn opvolgers niet zo voelden omdat de aanzetten tot eenzijdigheid al te vinden zijn bij Spurgeon. De manier waarop hij gestalte gaf aan het bevel tot bekering en geloof lijkt soms erg op die van Moody en kan opgevat worden als een bevel om snel een verstandelijke keus te maken voor Jezus. Spurgeon heeft dat mijns inziens niet zo bedoeld, maar zo kwam en komt het soms wel over. De atmosfeer van zijn preken was anders dan die van de Puriteinen. Om een voorbeeld te noemen, hij zegt in een van zijn preken dat hij gelooft dat er meer mensen in de hemel zullen komen dan in de hel. Hij voegde eraan toe dat de zielen van al de gestorven kinderen, zodra zij sterven, zich naar de hemel haasten. Dit is een taal die we niet in Gods woord tegenkomen en waartegen we bedenkingen hebben.

Begrijpt u me niet verkeerd. Ik wil deze godvrezende prediker niet hard afvallen en veroordelen. Ik heb ook geen bezwaar tegen de prediking van de ernstige roeping tot berouw en geloof in Christus. Ik stem met Spurgeon in dat de Heere van ons vraagt wat we Hem door onze val niet meer kunnen geven. Spurgeon preekte een zuivere leer, waarschuwde zelfs tegen schijngeloof en oppervlakkigheid. Maar toch vraag ik me af waarom hij zo vaak verkeerd is verstaan. Was dat ook niet door de accenten die hij zelf legde? Ik weet wel dat een sterk ac- cent op de onmacht van de mens zonder een duidelijke evangelieprediking ook ernstige gevolgen kan hebben voor de hoorders, maar toch meen ik dat zijn voorbeeld een teken aan de wand is.

Hoe ik tegen Spurgeon aankijk? Ik beschouw hem op dezelfde manier als we in onze gemeenten sommige andere bekende theologen beschouwen. Om hem met anderen te vergelijken, ik waardeer de geschriften van Philpot ten zeerste, maar ik betreur dat hij niet zo duidelijk is in de leer van de uitwendige roeping. Of een andere vergelijking: ik beschouw Spurgeon net als Kohlbrugge als een man van eenzijdigheden waar we niettemin wat van kunnen leren. En ik wilde dat ik wat meer had van het vuur van mannen als Philpot en Spurgeon en Kohlbrugge.
Om kort te zijn: naar mijn mening zijn om maar enkele te noemen schrijvers als John Owen, John Bunyan en vele andere Puriteinse, Nederlandse en Amerikaanse oud-vaders evenwichtiger dan Spurgeon was. Verguizen? Nee, dat gaat te ver. Maar het zij toegegeven, met alle waardering voor Spurgeon, hij had zijn eigenaardigheden en eenzijdigheid. En hij wordt soms voor de kar gespannen door hen die juist eenzijdigheid voorstaan.

Chilliwack, ds. P. van Ruitenburg.
© -DIA- Laatst actief: 00 xxx 24??
-DIA-
Berichten: 32701
Lid geworden op: 03 okt 2008, 00:10

Re: Gelezen, gedacht, gehoord...

Bericht door -DIA- »

Misschien is het ook wel goed om hier nog een boekbespreking van ds. J. Roos in De Wachter Sions aan toe te voegen. Hier bespreekt hij twee boekjes van C.H. Spurgeon. Duidelijk constateert ook hij dat Spurgeon geen Armiaan was. Maar merkt ook op dat we wel met onderscheid hebben te lezen. Dit geldt vanzelf niet alleen voor Spurgeon, maar ik zou hetzelfde willen aanbevelen voor de huidige predikanten die nu in onze gezindte spreken: Weet wat u leest. Ga er niet op af wat deze of gene zegt, maar probeer te verstaan of wat u leest Bijbels gegrond is. Waarom ik dit nu zeg is omdat we in een tijd leven waarin het onderscheiden verstaan zo miniem is geworden. Vaak lijken mensen op de klank af te gaan, om het daarop af- en wel goed te keuren. Dat is niet Bijbels.
BOEKBESPREKING
C.H. SPURGEON
'DE STEM DES BLOEDS' en 'ALLER OOG ZAL HEM ZIEN'

Eens was mijn ziel beladen met zonde. Ik had tegen God gerebelleerd en zwaar overtreden. De verschrikkingen van de wet grepen mij aan, mijn geweten benauwde mij. Ik zag dat ik schuldig was. Ik keek op naar de hemel en boven mij was een vertoornd God, Die gezworen had mij te straffen. Ik keek naar beneden en zag een gapende hel, gereed om mij te verslinden. Ik zocht naar goede werken om mijn geweten gerust te stellen, maar tevergeefs. Door deel te nemen aan godsdienstige plechtigheden probeerde ik de angsten die ik inwendig voelde, te sussen, maar zonder gevolg. Mijn ziel was uitermate bedroefd, bijna tot stervens toe.
Ik kon met Job gezegd hebben: 'Mijn ziel kiest de verworging meer dan het leven. 'Dit was de grote vraag die mij altijd bezighield: 'Ik heb gezondigd, God moet mij straffen. Hoe kan Hij rechtvaardig zijn, als Hij het niet doet? En omdat Hij rechtvaardig is, wat moet er van mij worden?' Ten slotte hoorde ik die heerlijke woorden: 'Het bloed van Jezus Christus, Gods Zoon, reinigt van alle zonde.' Wie heeft deze zuivere leiding van de Heilige Geest met een zondaar zo intens beleefd en opgeschreven? C.H. Spurgeon, de prins der predikers (1834-1892). Spurgeon? De leraar die in de Metropolitan Tabernacle vaak voor 5 à 6000 toehoorders preekte, en ook wel de laatste van de Puriteinen wordt genoemd?
Reageert men niet met een zekere scepsis ten opzichte van deze leraar? Ja, het is ons bekend. In het boekje getiteld 'De stem des bloeds' schrijft hij in zijn derde preek hoe de Heere hem zijn verlorenheid deed inleven en voor Christus plaats maakte. Hij beschrijft in zijn kostelijke verklaring over Matthéüs 20:28, dat Gods rechtvaardigheid niet in het minst strijdt met Zijn liefde. Vervolgens merkt hij op: Wij kunnen echter nooit de volheid van de voldoening verstaan, als wij niet vooraf de bijbelse waarheid van Gods onmetelijke rechtvaardigheid hebben aangenomen.'
In zijn tweede preek schrijft hij hoe hij als jongen door genade overtuigd werd, en drie jaar geprobeerd had om in een weg van bidden en tranen Christus te vinden en vergeving deelachtig te worden. Doch dit alles was te vergeefs, totdat de Heere hem een weg buiten zichzelf in Christus aanwees. Hij schrijft ervan: 'Met de eenvoudige blik op Christus verwierp ik al mijn vorig vertrouwen (...).' Hij eindigt dit citaat met een waarschuwing: 'Zo moet het u ook gaan.'
U kunt zich afvragen of Spurgeon, als hij dit door Gods Geest had geleerd, dit dan ook in zijn preken naar voren bracht. We kunnen dit bevestigen. We denken aan wat de leraar Florentius Costerus ervan zegt: 'De krachtigste preken zijn die preken die naar de regel van Gods Woord gedaan worden, en voortkomen uit eigen gevoelen en bevinding!' Bevinding valt niet te loochenen, en we kunnen dit ook terugvinden in de preken van Spurgeon. We willen dit bevestigen met twee voorbeelden, anders wordt deze boekrecensie te lang. De eerste gaat over de overtuiging van onze verloren toestand: 'De beste aanbeveling voor een ziekenhuis is: ziekte. Als ik voor de deur sta en op het punt sta te bezwijken, dan heb ik niet de minste aanbeveling nodig voor het ziekenhuis: de deur vliegt open en ik word direct opgenomen. Zo is de overtuiging van uw verloren en verdorven toestand de enige aanbeveling die u nodig hebt om tot Christus te gaan' (17).
De tweede handelt over de deugd van Gods rechtvaardigheid. Spurgeon schrijft dan: 'Kinderen vol vermoeienis en angst, wat u voelt is de goddelijke rechtvaardigheid die u vervolgt. En gelukkig dat u die voelt, want voor u predik ik nu het heerlijke Evangelie van de eeuwige gezegende God' (54).
We hopen dat u het ons niet kwalijk neemt dat we het vorenstaande wat uitgebreid hebben neergeschreven. De reden waarom we dit doen, is omdat men onder ons nogal kritisch over Spurgeon denkt. Een vooroordeel zonder zijn preken gelezen te hebben is strijdig met Gods Woord. Al gauw wordt gezegd dat hij de mensen aanspoort om in Christus te geloven. Zijn wij als dienstknechten deze aansporing dan niet verplicht? We weten wel dat we door bepaalde mensen om die reden in een zeker hokje worden geplaatst. Dat zij dan zo; als wij maar weten naar Gods Woord te zijn, doet bepaalde kritiek ons niet veel. Overigens, Spurgeon is geen Arminiaan, want hij ageert duidelijk tegen hen (46, 60, 61, 133). Verder protesteert hij krachtig tegen een predikant die had geroepen: 'Geloof! Geloof! Geloof! De mensen verlieten Gods huis, en zeiden: 'Ik ben een gelovige'. Echter zij konden geen rekenschap geven van de hoop die in hen was' (89). Spurgeon roept terecht zondaars op tot bekering en geloof, maar voegt er dan wel het volgende aan toe, zoals we bijvoorbeeld op bladzij 104 lezen: 'Mag God u helpen om dit te doen, om Christus' wil (104).
In het tweede boekje 'Aller oog zal hem zien' met als kernthema 'Christus' tweede komst', vindt u hetzelfde terug. We moeten echter eerlijk zeggen dat het vorige boekje ons meer aanspreekt. In het tweede boekje is Spurgeon zeer uitgebreid in zijn verklaring over verschillende teksten. We lezen behalve zeer behartigenswaardige zaken, ook uitdrukkingen die we voor rekening van de schrijver laten. Zo hebben we bijvoorbeeld onze vragen bij de zevende preek. De schrijver denkt dat het duizendjarige rijk begint nà Zijn wederkomst. Die in Christus zijn gestorven zullen eerst opstaan, maar de overigen nà duizend jaar. Er ligt dus een millennium tussen beide opstandingen. De schrijver gaat er vervolgens voorzichtig vanuit dat de Joden tot Christus bekeerd worden nà Zijn wederkomst. We hebben hierover andere gedachten. Maar we zijn het met Spurgeon eens als hij schrijft dat één ding zeker is, namelijk dat de Heere komt. Het is duidelijk dat de prins der predikers C.H. Spurgeon niet de zielenverklaarder J.C. Philpot is. Laatstgenoemde is een uitmuntende leraar, die de bevindelijke gangen zo helder heeft omschreven. Spurgeon daarentegen legt de tekst uitvoerig uit, en wijst tevens op de noodzaak om Christus te kennen. Beiden zijn door de Heere geleerd. Gelijk elk vogeltje zingt zoals het gebekt is, zo preekt elke leraar naar de genade en gaven die de Heere hem gegeven heeft. We houden zielsveel van Philpot, maar hebben ook Spurgeon hoog. We moeten de ene leraar niet met de andere vergelijken en hem daarom afkeuren. Het is beter om aan de Heere te vragen of Hij de inhoud van de preken aan ons hart wil heiligen.

Ds. J. Roos
© -DIA- Laatst actief: 00 xxx 24??
Gebruikersavatar
samanthi
Berichten: 7880
Lid geworden op: 16 jul 2009, 10:30
Locatie: rotterdam

Re: Gelezen, gedacht, gehoord...

Bericht door samanthi »

@DIA
Ik begrijp echt niet dat mensen zo over CH Spurgeon denken en schrijven, naast dat hij de Heere Jezus laat schitteren en Hem aanbiedt door middel van zijn preken, laat hij geen spaander heel van een mens en zijn zondige doodstaat, leert hij naast de onwil ook de onmacht, alleen voert dat niet de boventoon, het borgwerk van de Heere Jezus staat altijd vooraan.
O HEERE, wat is de mens, dat Gij hem kent? Het kind des mensen, dat Gij het acht?
Mannetje
Berichten: 7692
Lid geworden op: 23 mei 2014, 09:54
Locatie: Tholen

Re: Gelezen, gedacht, gehoord...

Bericht door Mannetje »

samanthi schreef:@DIA
Ik begrijp echt niet dat mensen zo over CH Spurgeon denken en schrijven, naast dat hij de Heere Jezus laat schitteren en Hem aanbiedt door middel van zijn preken, laat hij geen spaander heel van een mens en zijn zondige doodstaat, leert hij naast de onwil ook de onmacht, alleen voert dat niet de boventoon, het borgwerk van de Heere Jezus staat altijd vooraan.
Je begrijpt niet dat ds. van Ruitenburg en ds. Roos zo over Spurgeon schrijven? Of begrijp je niet tegen wie zij schrijven?
-
Gebruikersavatar
samanthi
Berichten: 7880
Lid geworden op: 16 jul 2009, 10:30
Locatie: rotterdam

Re: Gelezen, gedacht, gehoord...

Bericht door samanthi »

Mannetje schreef:
samanthi schreef:@DIA
Ik begrijp echt niet dat mensen zo over CH Spurgeon denken en schrijven, naast dat hij de Heere Jezus laat schitteren en Hem aanbiedt door middel van zijn preken, laat hij geen spaander heel van een mens en zijn zondige doodstaat, leert hij naast de onwil ook de onmacht, alleen voert dat niet de boventoon, het borgwerk van de Heere Jezus staat altijd vooraan.
Je begrijpt niet dat ds. van Ruitenburg en ds. Roos zo over Spurgeon schrijven? Of begrijp je niet tegen wie zij schrijven?
Tegen wie zij schrijven. Toch ook wel een beetje over het schrijven van de predikanten, net of Spurgeon toch onderscheiden gelezen moet worden.
Laatst gewijzigd door samanthi op 23 jul 2020, 15:26, 2 keer totaal gewijzigd.
O HEERE, wat is de mens, dat Gij hem kent? Het kind des mensen, dat Gij het acht?
Gebruikersavatar
J.C. Philpot
Berichten: 8917
Lid geworden op: 22 dec 2006, 15:08

Re: Gelezen, gedacht, gehoord...

Bericht door J.C. Philpot »

Ds. F. Bakker | Schatgraven - GG Terneuzen schreef:‘Onrustig is ons hart totdat het rust vindt in U’ (Augustinus.)

Het is nog waar wat Augustinus reeds eeuwen geleden zei: ‘Onrustig is ons hart totdat het rust vindt in U’. Dat is eigenlijk volkomen natuurlijk in de volle scheppingszin van het woord. Want het mensenhart is tot God geschapen en kan niet rusten buiten de Bron van leven.

Wie dan ook echt tot zichzelf komt, die komt terecht in de onrust van zijn hart. Hij heeft aan de edelste gaven niet genoeg, zolang hij geen rust kan vinden in de Gever Zelf. Waar Gods Geest dan ook werkt, daar werkt God op Zichzelf aan. Daar wordt de pijn gevoeld van wat het is om van de Bron des levens gescheiden te zijn. De oorzaak van deze pijn wordt dan de zonde.

Hoe ongelukkig wordt zo iemand als die dorst waarlijk ontwaakt. Maar toch ook, hoe gelukkig wanneer iemand zich niet langer meer verzadigen kan met wat buiten God is. Het is immers een bewijs dat God in dat hart een werk der genade begonnen is?

Ja waarlijk, de zielsbehoefte zelf is reeds een lafenis. Het is een ongeluk dat hij voor al het geluk van deze wereld niet wil ruilen. Hij wil ook in deze woestijn liever van de dorst sterven dan nog langer de bekers der zonde drinken. Geef zulke dorstigen al wat de aarde biedt. Ja, geef ze de hemel. En dan zijn ze nog niet verzadigd, want ze hebben niet om de hemel, maar om God gevraagd.

Deze dorst komt ook Gods volk niet te boven. Het is zelfs zo, hoe meer zij uit die Levensbron gedronken hebben, des te meer verlangen zij. Waar die dorst naar God eenmaal is gewekt, daar is hij in zekere zin onverzadiglijk. Het wekt een verlangen naar meer. En de dorst naar de volle verzadiging daar boven ontstaat niet omdat het op aarde zo slecht kan zijn, maar juist omdat het in die voorsmaak zo goed kan zijn. Er is ook geen dorst die zo mild en rijk bevredigt als deze. Al is het midden in de woestijn des levens, geen groter vreugde dan deze verzadiging. Daar krijgen ze aan God genoeg. Al zaten ze met Job op de scherven van een gebroken leven.

Hoewel er in deze dorst reeds een zoetheid ligt, kunnen ze toch van de dorst niet leven. Ze moeten sterven als de Levensbron Zich niet opent. Want buiten God is geen leven. Maar zij zullen verzadigd worden. Die verzadiging komt van God, want de dorst was ook van God. Nog nooit is iemand in die dorst omgekomen. Nog op de laatste bladzijde van de Schrift nodigt diezelfde God:
‘Die dorst heeft, die kome, en die wil, neme het water des levens om niet’.

Kent u die zieledorst? Kent u die verzadiging? Dan zijn die beide uit Hem, Die eens heeft geroepen: ‘Mij dorst’. Want door Hem een eeuwige verzadiging.


Auteur: ds. F. Bakker (1919-1965).
Titel: Het eeuwige Woord III, pg. 103-104.
Uitg.: De Banier
Man is nothing: he hath a free will to go to hell, but none to go to heaven, till God worketh in him to will and to do of His good pleasure.

George Whitefield
Mannetje
Berichten: 7692
Lid geworden op: 23 mei 2014, 09:54
Locatie: Tholen

Re: Gelezen, gedacht, gehoord...

Bericht door Mannetje »

samanthi schreef: Tegen wie zij schrijven. Toch ook wel een beetje over het schrijven van de predikanten, net of Spurgeon toch onderscheiden gelezen moet worden.
Moet dat niet dan? Beide predikanten spreken volgens mij heel eerlijk over Spurgeon en merken terecht op dat je met Spurgeon ook een verkeerde kant op kunt, zonder dat meteen Spurgeon zelf te verwijten.
-
Hendrien
Berichten: 1328
Lid geworden op: 01 mar 2012, 17:44

Re: Gelezen, gedacht, gehoord...

Bericht door Hendrien »

Mannetje schreef:
samanthi schreef: Tegen wie zij schrijven. Toch ook wel een beetje over het schrijven van de predikanten, net of Spurgeon toch onderscheiden gelezen moet worden.
Moet dat niet dan? Beide predikanten spreken volgens mij heel eerlijk over Spurgeon en merken terecht op dat je met Spurgeon ook een verkeerde kant op kunt, zonder dat meteen Spurgeon zelf te verwijten.
Toch vraag ik me echt af of je met Spurgeon een verkeerde kant op kan. Misschien in hele incidentele gevallen... We weten dat Spurgeon tot zeer grote zegen is geweest en nog steeds!
Mannetje
Berichten: 7692
Lid geworden op: 23 mei 2014, 09:54
Locatie: Tholen

Re: Gelezen, gedacht, gehoord...

Bericht door Mannetje »

Laat helder zijn: dat laatste deel ik volkomen!

Maar als ik puur naar mijzelf kijk: de eerste mensen die mij stukjes van Spurgeon lieten lezen, lieten mij beslist niet de gehele Spurgeon lezen, maar vooral de stukjes waarin zijn indringende nodiging naar voren kwam. Veelal omdat ze dat misten (of meenden te missen) in de prediking die zij hoorden.
Toen ik later wat meer van Spurgeon ging lezen, heb ik herhaaldelijk gedacht: "Dit zouden ze mij toen beslist niet hebben laten lezen."
-
Gebruikersavatar
samanthi
Berichten: 7880
Lid geworden op: 16 jul 2009, 10:30
Locatie: rotterdam

Re: Gelezen, gedacht, gehoord...

Bericht door samanthi »

Mannetje schreef:
samanthi schreef: Tegen wie zij schrijven. Toch ook wel een beetje over het schrijven van de predikanten, net of Spurgeon toch onderscheiden gelezen moet worden.
Moet dat niet dan? Beide predikanten spreken volgens mij heel eerlijk over Spurgeon en merken terecht op dat je met Spurgeon ook een verkeerde kant op kunt, zonder dat meteen Spurgeon zelf te verwijten.
Dat kun je met alle geschriften, daarom moet je alles aan de Bijbel toetsen, maar ik geloof niet dat dit waar is, mensen die niet willen, bekeren zich niet en mensen die bang zijn zich te bedriegen bekeren zich ook niet, mensen die zichzelf goed genoeg vinden ook niet en mensen die het wel leuk of makkelijk lijkt, ook niet, ik bedoel dit even menselijke beredeneerd.

Ik zie juist bij Spurgeon evenwicht, ook al nodigt hij meer dan wij gewend zijn en hij niet over elke tekst het zelfde raster legt

Lees de preken eens over onze onwil en de preken over uit het Johannesevangelie
Uitverkiezing: de wil van de Vader, Johannes 6:39,40
Onze onmacht, Johannes 6:44
Gehoorzaamheid doet leven, Johannes 8:51-53

Je ziet dat hij niets schuwt.
O HEERE, wat is de mens, dat Gij hem kent? Het kind des mensen, dat Gij het acht?
Gebruikersavatar
Orchidee
Berichten: 10424
Lid geworden op: 30 dec 2009, 15:06
Locatie: Naast de buren

Re: RE: Re: Gelezen, gedacht, gehoord...

Bericht door Orchidee »

Mannetje schreef:
samanthi schreef: Tegen wie zij schrijven. Toch ook wel een beetje over het schrijven van de predikanten, net of Spurgeon toch onderscheiden gelezen moet worden.
Moet dat niet dan? Beide predikanten spreken volgens mij heel eerlijk over Spurgeon en merken terecht op dat je met Spurgeon ook een verkeerde kant op kunt, zonder dat meteen Spurgeon zelf te verwijten.
Terecht???
Stil mijn ziel wees stil, en wees niet bang voor de onzekerheid van morgen. God omgeeft je steeds, Hij is erbij, in je beproevingen en zorgen!
Gebruikersavatar
samanthi
Berichten: 7880
Lid geworden op: 16 jul 2009, 10:30
Locatie: rotterdam

Re: RE: Re: Gelezen, gedacht, gehoord...

Bericht door samanthi »

Orchidee schreef:
Mannetje schreef:
samanthi schreef: Tegen wie zij schrijven. Toch ook wel een beetje over het schrijven van de predikanten, net of Spurgeon toch onderscheiden gelezen moet worden.
Moet dat niet dan? Beide predikanten spreken volgens mij heel eerlijk over Spurgeon en merken terecht op dat je met Spurgeon ook een verkeerde kant op kunt, zonder dat meteen Spurgeon zelf te verwijten.
Terecht???
Nee ik vind zoals nu k schreef Spugeon juist evenwichtig.
O HEERE, wat is de mens, dat Gij hem kent? Het kind des mensen, dat Gij het acht?
Jantje
Berichten: 16185
Lid geworden op: 18 mei 2017, 20:42
Locatie: Walcheren - jantjevanrefoforum@gmail.com

Re: Gelezen, gedacht, gehoord...

Bericht door Jantje »

J.C. Philpot schreef:
Ds. F. Bakker | Schatgraven - GG Terneuzen schreef:‘Onrustig is ons hart totdat het rust vindt in U’ (Augustinus.)

Het is nog waar wat Augustinus reeds eeuwen geleden zei: ‘Onrustig is ons hart totdat het rust vindt in U’. Dat is eigenlijk volkomen natuurlijk in de volle scheppingszin van het woord. Want het mensenhart is tot God geschapen en kan niet rusten buiten de Bron van leven.

Wie dan ook echt tot zichzelf komt, die komt terecht in de onrust van zijn hart. Hij heeft aan de edelste gaven niet genoeg, zolang hij geen rust kan vinden in de Gever Zelf. Waar Gods Geest dan ook werkt, daar werkt God op Zichzelf aan. Daar wordt de pijn gevoeld van wat het is om van de Bron des levens gescheiden te zijn. De oorzaak van deze pijn wordt dan de zonde.

Hoe ongelukkig wordt zo iemand als die dorst waarlijk ontwaakt. Maar toch ook, hoe gelukkig wanneer iemand zich niet langer meer verzadigen kan met wat buiten God is. Het is immers een bewijs dat God in dat hart een werk der genade begonnen is?

Ja waarlijk, de zielsbehoefte zelf is reeds een lafenis. Het is een ongeluk dat hij voor al het geluk van deze wereld niet wil ruilen. Hij wil ook in deze woestijn liever van de dorst sterven dan nog langer de bekers der zonde drinken. Geef zulke dorstigen al wat de aarde biedt. Ja, geef ze de hemel. En dan zijn ze nog niet verzadigd, want ze hebben niet om de hemel, maar om God gevraagd.

Deze dorst komt ook Gods volk niet te boven. Het is zelfs zo, hoe meer zij uit die Levensbron gedronken hebben, des te meer verlangen zij. Waar die dorst naar God eenmaal is gewekt, daar is hij in zekere zin onverzadiglijk. Het wekt een verlangen naar meer. En de dorst naar de volle verzadiging daar boven ontstaat niet omdat het op aarde zo slecht kan zijn, maar juist omdat het in die voorsmaak zo goed kan zijn. Er is ook geen dorst die zo mild en rijk bevredigt als deze. Al is het midden in de woestijn des levens, geen groter vreugde dan deze verzadiging. Daar krijgen ze aan God genoeg. Al zaten ze met Job op de scherven van een gebroken leven.

Hoewel er in deze dorst reeds een zoetheid ligt, kunnen ze toch van de dorst niet leven. Ze moeten sterven als de Levensbron Zich niet opent. Want buiten God is geen leven. Maar zij zullen verzadigd worden. Die verzadiging komt van God, want de dorst was ook van God. Nog nooit is iemand in die dorst omgekomen. Nog op de laatste bladzijde van de Schrift nodigt diezelfde God:
‘Die dorst heeft, die kome, en die wil, neme het water des levens om niet’.

Kent u die zieledorst? Kent u die verzadiging? Dan zijn die beide uit Hem, Die eens heeft geroepen: ‘Mij dorst’. Want door Hem een eeuwige verzadiging.


Auteur: ds. F. Bakker (1919-1965).
Titel: Het eeuwige Woord III, pg. 103-104.
Uitg.: De Banier
Dank voor het delen!
Was getekend,
uw medeforummer Jantje
Gebruikersavatar
samanthi
Berichten: 7880
Lid geworden op: 16 jul 2009, 10:30
Locatie: rotterdam

Re: Gelezen, gedacht, gehoord...

Bericht door samanthi »

Mannetje schreef:Laat helder zijn: dat laatste deel ik volkomen!

Maar als ik puur naar mijzelf kijk: de eerste mensen die mij stukjes van Spurgeon lieten lezen, lieten mij beslist niet de gehele Spurgeon lezen, maar vooral de stukjes waarin zijn indringende nodiging naar voren kwam. Veelal omdat ze dat misten (of meenden te missen) in de prediking die zij hoorden.
Toen ik later wat meer van Spurgeon ging lezen, heb ik herhaaldelijk gedacht: "Dit zouden ze mij toen beslist niet hebben laten lezen."
Andersom: mensen die Spurgeon veelvuldig aanhalen laten die ruime kant niet lezen, toen ik mijn eerste Spurgeon preek las dacht ik dat het niet klopte, terwijl er vanaf de kansel regelmatig uitspraken van Spurgeon werden geciteerd.

Ik heb er toen met de dominee, die we toen hadden, over gesproken, die zei alleen; je kunt er de verkeerde kant mee opgaan.
O HEERE, wat is de mens, dat Gij hem kent? Het kind des mensen, dat Gij het acht?
Mannetje
Berichten: 7692
Lid geworden op: 23 mei 2014, 09:54
Locatie: Tholen

Re: RE: Re: Gelezen, gedacht, gehoord...

Bericht door Mannetje »

samanthi schreef:
Orchidee schreef:
Mannetje schreef:
samanthi schreef: Tegen wie zij schrijven. Toch ook wel een beetje over het schrijven van de predikanten, net of Spurgeon toch onderscheiden gelezen moet worden.
Moet dat niet dan? Beide predikanten spreken volgens mij heel eerlijk over Spurgeon en merken terecht op dat je met Spurgeon ook een verkeerde kant op kunt, zonder dat meteen Spurgeon zelf te verwijten.
Terecht???
Nee ik vind zoals nu k schreef Spugeon juist evenwichtig.
Lees mijn post een stukje hierboven. Ja, gezien mijn ervaringen vind ik het terecht.
-
Plaats reactie