Gelezen, gedacht, gehoord...

Charles
Berichten: 1553
Lid geworden op: 06 jan 2014, 08:44

Re: Gelezen, gedacht, gehoord...

Bericht door Charles »

Erasmiaan schreef:
Charles schreef:
Erasmiaan schreef: Verder: het is allemaal wel erg instrumenteel en horizontaal. Als het nood wordt in het leven, dan kun je je niet voorstellen dat je nog een minuut aan andere zaken denkt dan aan Goddelijke zaken. Dat is een door God gewerkte "stille" tijd. Dat zou pas een tijd zijn waar we echt naar uit moesten zien.
Dat riekt naar valse lijdelijkheid. Als God het geeft dan komt het wel en dan is het pas echt.
Maar ik pleit toch niet voor lijdelijkheid en al helemaal niet voor valse? Alleen verkies ik die tijden verre boven door mij gecreëerde stille momenten, waarbij ik de maat toch nooit haal. Maar zijn we in een levend Godsgemis of in grote nood (bij aanvang of bij voortgang) dan is het toch wel een geheel andere sfeer dan waarin dit soort huisgodsdienstartikelen ons wil hebben. Helaas mis ik dat. Met alle respect verder voor wat er wordt geschreven.
Ik val écht van mn stoel. Dus omdat je de maat niet haalt blijf je met de armen over elkaar zitten? Hoe, wanneer bestudeer je dan Gods Woord?? Als je er zin in hebt?

Lezenswaardig: https://www.terdege.nl/artikelen/op-zoek-naar-zekerheid
Gebruikersavatar
Forummer
Berichten: 1718
Lid geworden op: 23 sep 2020, 19:51

Re: Gelezen, gedacht, gehoord...

Bericht door Forummer »

Goed artikel, dank voor het delen.
De wereld staat in brand, maar wij gooien olie op het vuur door ons toekijken aan de kant
GerefGemeente-lid
Berichten: 6575
Lid geworden op: 14 apr 2021, 23:55
Locatie: Zeeland

Re: Gelezen, gedacht, gehoord...

Bericht door GerefGemeente-lid »

Charles schreef:
Erasmiaan schreef:
Charles schreef:
Erasmiaan schreef: Verder: het is allemaal wel erg instrumenteel en horizontaal. Als het nood wordt in het leven, dan kun je je niet voorstellen dat je nog een minuut aan andere zaken denkt dan aan Goddelijke zaken. Dat is een door God gewerkte "stille" tijd. Dat zou pas een tijd zijn waar we echt naar uit moesten zien.
Dat riekt naar valse lijdelijkheid. Als God het geeft dan komt het wel en dan is het pas echt.
Maar ik pleit toch niet voor lijdelijkheid en al helemaal niet voor valse? Alleen verkies ik die tijden verre boven door mij gecreëerde stille momenten, waarbij ik de maat toch nooit haal. Maar zijn we in een levend Godsgemis of in grote nood (bij aanvang of bij voortgang) dan is het toch wel een geheel andere sfeer dan waarin dit soort huisgodsdienstartikelen ons wil hebben. Helaas mis ik dat. Met alle respect verder voor wat er wordt geschreven.
Ik val écht van mn stoel. Dus omdat je de maat niet haalt blijf je met de armen over elkaar zitten? Hoe, wanneer bestudeer je dan Gods Woord?? Als je er zin in hebt?

Lezenswaardig: https://www.terdege.nl/artikelen/op-zoek-naar-zekerheid
Nee. Ik vond het artikel van mevr. Stam zeker lezenswaardig. Maar ik begrijp heel goed van @Erasmiaan bedoelt.

We kunnen menen met onze eigen gecreëerde stille momenten Gode nog wel iets goeds te behagen. Maar als er écht een gemis is en een nood tot God, dan is dat zo anders. Dan leren we dat we zelf niets zijn, zelfs niet met onze stille tijd. En dan pas krijg je echt een stille tijd, maar ook een tijd waarin God spreekt en de mens zwijgt.
Het kromme kan niet recht gemaakt worden, en hetgeen dat ontbreekt, kan niet geteld worden. (Prediker 1: 14 en 15)
Alles heeft een bestemden tijd, en alle voornemen onder den hemel heeft zijn tijd. (...) een tijd om te zwijgen (...). (Prediker 3: 1 en 7m)
Charles
Berichten: 1553
Lid geworden op: 06 jan 2014, 08:44

Re: Gelezen, gedacht, gehoord...

Bericht door Charles »

Eens. Maar dat spreekt niemand tegen. Zeker Stam niet. Kortom; onderzoek het Woord.
Erasmiaan
Berichten: 8596
Lid geworden op: 17 okt 2005, 21:25

Re: Gelezen, gedacht, gehoord...

Bericht door Erasmiaan »

Charles schreef:
Erasmiaan schreef:
Charles schreef:
Erasmiaan schreef: Verder: het is allemaal wel erg instrumenteel en horizontaal. Als het nood wordt in het leven, dan kun je je niet voorstellen dat je nog een minuut aan andere zaken denkt dan aan Goddelijke zaken. Dat is een door God gewerkte "stille" tijd. Dat zou pas een tijd zijn waar we echt naar uit moesten zien.
Dat riekt naar valse lijdelijkheid. Als God het geeft dan komt het wel en dan is het pas echt.
Maar ik pleit toch niet voor lijdelijkheid en al helemaal niet voor valse? Alleen verkies ik die tijden verre boven door mij gecreëerde stille momenten, waarbij ik de maat toch nooit haal. Maar zijn we in een levend Godsgemis of in grote nood (bij aanvang of bij voortgang) dan is het toch wel een geheel andere sfeer dan waarin dit soort huisgodsdienstartikelen ons wil hebben. Helaas mis ik dat. Met alle respect verder voor wat er wordt geschreven.
Ik val écht van mn stoel. Dus omdat je de maat niet haalt blijf je met de armen over elkaar zitten? Hoe, wanneer bestudeer je dan Gods Woord?? Als je er zin in hebt?

Lezenswaardig: https://www.terdege.nl/artikelen/op-zoek-naar-zekerheid
Wat een theatraliteit. Dat kan ook wel een onsje minder. Waarom wil je mijn standpunt parafraseren totdat ik lijdelijkheid promoot? Wat is je agenda? Ik plaats een kanttekening bij het artikel en wijs er op dat naast het goede wat er in voorkomt helaas wel iets belangrijks gemist wordt. En mevrouw Stam spreekt dat inderdaad niet tegen, maar spreekt er ook niet over. Dat is een gemis. Een belangrijk en wezenlijk gemis.
DDD
Berichten: 28484
Lid geworden op: 11 jul 2012, 17:48

Re: Gelezen, gedacht, gehoord...

Bericht door DDD »

Ze spreekt er wel over. Maar ze laat het daar niet bij.
Charles
Berichten: 1553
Lid geworden op: 06 jan 2014, 08:44

Gelezen, gedacht, gehoord...

Bericht door Charles »

Deze video van Latzel met grote aandacht beluisterd. Gaat over bekering (hij wordt naar zn eigen bekering gevraagd), wat bekering is, hoe men kan weten wedergeboren te zijn, wat het uitwerkt etc.

https://youtu.be/oeoxcUJ60XU
Gebruikersavatar
Jeremiah
Berichten: 1471
Lid geworden op: 25 mar 2016, 12:43

Re: Gelezen, gedacht, gehoord...

Bericht door Jeremiah »

DE SOLLICITANT


Het sollicitatiegesprek is bijna afgerond. Het laatste dat nog aan de orde moet komen is de identiteit. In de advertentie is wat dit betreft duidelijk vermeld dat de sollicitanten Gods Woord en de Drie Formulieren van Enigheid van harte moeten onderschrijven.


“Het is wellicht overbodig om het te vragen” zegt de voorzitter, “maar sta je helemaal en zonder meer achter de Drie Formulieren van Enigheid?”

“Jazeker” antwoordt de sollicitant, “ik onderschrijf die van harte, hoewel ik liever gehad zou hebben dat de eerste paragrafen van de hoofdstukken in de Dordtse Leerregels wat anders geformuleerd zouden zijn. Er wordt daar tegenwoordig zoveel misbruik van gemaakt. Als de opstellers dat geweten zouden hebben, zouden ze zich wel wat zorgvuldiger uitgedrukt hebben, denk ik. Maar goed, u hoeft wat dat betreft niet bang te zijn dat ik onzuiver in de leer ben!”


De voorzitter knikt en vervolgt: “Je hebt volgens mij wel over deze zaken nagedacht. Uit je antwoord blijkt namelijk dat je stevig in de bevindelijk-gereformeerde traditie staat en dat je je niet laat meeslepen met allerlei wind van leer. Als laatste punt dan nog een vraag. Let wel, het is een formele vraag, want nodig is het eigenlijk niet, maar formeel moet ik je de vraag toch echt stellen. Onderschrijf je de Bijbel werkelijk van kaft tot kaft?”

De sollicitant aarzelt even en zegt dan, tot grote schrik van de benoemingscommissie: “Nou, u zult het wel vreemd vinden, maar eerlijk gezegd, niet helemaal…”.

Het is even stil in de kamer. Dan vraagt de voorzitter verbaasd: “Hoezo dan niet? Niet helemaal….? Dit verdient enige uitleg, dat begrijp je wel”.

De voorzitter gaat wat rechter zitten en zo ook de andere aanwezigen. Allen kijken nu naar de sollicitant. Ondertussen proberen enkele leden in gedachten te raden wat de reden kan zijn van dit onverwachte antwoord. Misschien iemand die beïnvloed is door de moderne theologie, denkt iemand. Maar nee, uit het antwoord van zojuist kan toch opgemaakt worden dat de sollicitant echt stevig in de gereformeerde traditie staat.


Na een lastige stilte vervolgt de sollicitant: “Tsja, ik begrijp dat ik dit uit moet leggen. Eens even kijken, waar moet ik beginnen? Wel, iets waar ik bijvoorbeeld grote moeite mee heb is dat Bijbel zoveel keer oproept tot bekering. Ik bedoel oproepen als:‘bekeert u, bekeert u’. Ik heb eens geteld met behulp van de Concordantie en kom zo op een paar honderd keer! Ik begrijp dat niet. Misschien zijn het wel vertaalfouten, maar dat ga ik nog uitzoeken. Weet u, volgens mij zou er moeten staan: ‘u moet bekeerd wórden, u moet bekeerd wórden’. Dat is wat onze dominees tenminste altijd zeggen en schrijven. Wij moeten vragen aan God of Hij ons wil bekeren, en dat staat er nu net maar een paar keer in. Hebben de Bijbelschrijvers dan niet begrepen dat een mens zich niet kan bekeren, of hebben theologen uit de 19e en 20e eeuw dat pas ontdekt?”


“Nou nou …” onderbreekt een van de commissieleden verschrikt, “dat kun je niet zomaar zeggen. Er staat ook ergens dat de Heilige Geest de Bijbelschrijvers geïnspireerd heeft. Dus wees alsjeblieft voorzichtig met zulke opmerkingen!”


De anderen knikken instemmend.


De voorzitter vraagt de sollicitant om verder te gaan. Deze vervolgt: “Waar ik ook moeite mee heb is dat ik regelmatig in de Bijbel lees dat mensen zomaar opgeroepen worden om tot Christus te gaan, zonder dat ze aan hun schuld en verloren staat ontdekt worden. De doodstaat wordt gemist, zeg maar. Dat is nu net iets waar onze predikanten zo voor waarschuwen. Dan krijg je mensen met een Jezus van vijf letters, mensen met een ingebeelde hemel.

Neem nu teksten als Spreuken 1 vers 20 tot 26. Daar worden mensen opgeroepen zich tot de opperste Wijsheid te keren, terwijl ze hun slechtigheid beminnen. Daar had moeten staan: betreuren! Eerst ellende, dan verlossing! Paulus en de ander apostelen hebben dat ook nog niet helemaal begrepen, denk ik. Er staat in de Handelingen verschillende keren dat ze ergens kwamen, Christus verkondigden en de mensen bewogen tot geloof. Gelukkig hebben onze predikanten dat Evangelie wat bijgesteld. Zij zeggen altijd dat Christus alleen verkondigd mag worden aan de schuldverslagenen, aan degenen die helwaardig zijn. De wet moet dus altijd eerst gepredikt worden. Want wat hebben mensen nu bij Jezus te zoeken als ze nog niet aan hun schuld ontdekt zijn?”


De sollicitant zwijgt even. Hij haalt een zakdoek te voorschijn en veegt daarmee zijn bezwete voorhoofd af. In de kamer is het nog steeds doodstil. Dan neemt de voorzitter weer het woord. “Zo zo, dit is nogal wat. Wat moet ik hierop zeggen? Het zijn nogal beschuldigingen, maar het klinkt wel, ja, hoe moet ik het zeggen, eh.. vrij rechtzinnig.”


“Ja”, vervolgt de sollicitant, “ik hoop dat u begrijpt dat ik dit niet zomaar zeg. Maar ik vind het gewoon onbegrijpelijk dat ik dingen in de Bijbel tegenkom, waar onze dominees nu juist zo tegen waarschuwen. Vooral over dat geloven. Als de stokbewaarder aan Paulus vraagt wat hij moet doen om behouden te worden, zegt hij nota bene gelijk: geloof in Jezus Christus! Dat is nu het gevaar… Tegenwoordig hoor je dat overal, je moet maar geloven, gewoon geloven. Onze dominee zegt altijd, we kunnen niet, we zullen niet en we willen niet. Ik geloof overigens wel dat Paulus begrepen heeft dat het geloof een gave is, maar het lijkt erop dat hij dat soms gewoon vergeet. Neem nou die teksten in 2 Korinthe 5. Daar schrijft hij dat hij de mensen beweegt tot het geloof. Ja, sterker nog, hij smeekt de mensen, namens God staat erbij, maar dat moet een latere toevoeging zijn, om zich met God te laten verzoenen! Alsof het van de mens af zou hangen…. Onbegrijpelijk vind ik ook in dit verband dat de Heere Zelf ook gelijk begint met de oproep tot geloof en bekering. Ik vraag me werkelijk af of dat wel zo gegaan is. Nogmaals, we kunnen ons toch niet bekeren en we kunnen toch niet geloven? Als je dan oproept om dat toch te doen, dan krijg je van die doe-het-zelvers, en die hebben we al genoeg in onze dagen, zegt onze predikant.

En wat denkt u van die levensgevaarlijke leer van de algemene verzoening? Ik vraag me echt af waarom de Bijbelschrijvers niet zorgvuldiger waren als het gaat om de reikwijdte van de verzoening. Zo hebben ze die algemene-verzoeningsdrijvers een stok in de hand gegeven. Al die teksten waarin staat dat God ‘de wereld’ liefheeft, dat Hij een verzoening is voor de zonden der, ja, let op, der ‘gehele wereld’, dat Hij een Behouder is ‘aller mensen’, dat de zaligmakende genade Gods verschenen is aan ‘alle mensen’, dat Hij wil dat ‘alle mensen’ zalig worden, enzovoort, enzovoort. Waarom hebben de auteurs er niet gelijk bijgeschreven dat eigenlijk de ‘uitverkoren wereld’ en ‘allerlei mensen’ bedoeld worden. Dan hadden onze predikanten dat niet hoeven uit te leggen en zou er niet zoveel misbruik van gemaakt worden.”


Hier zwijgt hij. In de kamer is het nog steeds doodstil, hoewel hier en daar wat ongemakkelijk heen en weer geschoven wordt.


Om zijn opvattingen nog wat verder te onderbouwen, vervolgt de sollicitant: “Weet u, eigenlijk zit het Evangelie heel logisch in elkaar: God is almachtig, dat staat vast. Als Hij wil dat alle mensen zalig worden, dan zou dat ook gebeuren. Straks zal blijken dat niet alle mensen zalig zijn, dus dan heeft God dat ook niet gewild. En die teksten die aangeven dat God dat wel wil, nou ja, dat kun je verklaren door het gegeven dat God een geopenbaarde en een verborgen wil heeft. Wel, en als God niet wil dat alle mensen verlost worden, dan is het logisch dat je niet iedereen op moet roepen tot geloof en bekering, want dan bied je wellicht iemand iets aan voor wie het niet bestemd is.

En daar waar staat dat het Evangelie aan alle mensen gepredikt moet worden, wordt de uitwendige roeping bedoeld. Je moet dus voor de zekerheid de beloften aan de mensen voorstellen en niet aanbieden. Je moet ze vertellen dat ze eerst aan hun schuld ontdekt moeten worden en vertellen hoe dat gaat. Het beste is als een ware dienstknecht daarbij zijn eigen weg als voorbeeld en maatstaf gebruikt.

Ik vind het trouwens ook belangrijk dat een predikant vooral in wensende zin spreekt, zoals ik al gezegd heb, bijvoorbeeld: we moeten bekeerd worden, mocht de Heere ons dat ware geloof nog eens schenken, God mocht ons nog eens genadig zijn, we moeten een nieuw hart ontvangen, schenke God ons die wederbarende genade, enzovoorts. Dat is de ware prediking!

Veel passages in de Bijbel komen hier wel niet mee overeen, maar er zijn tegenwoordig gelukkig nog predikers in het land, die nog meer licht kregen en dat gecorrigeerd hebben.


Even zwijgt de sollicitant, kijkt de kring rond en vervolgt: “Ik voel me soms echt geroepen om mensen te waarschuwen tegen allerlei wind van leer. We worden de laatste tijd steeds meer overspoeld met geluiden die tegen de zuivere waarheid ingaan. Als je je verdiept hebt in de aloude waarheid die bij ons nog gehoord mag worden en die te vinden is in de prekenboeken, die de laatste tijd gelukkig op grote schaal uitgegeven worden, zult u dat wel met mij eens zijn. Even terzijde, vindt u het ook zo fijn dat onze predikanten zo vaak de behoefte hebben om hun preken alvast in schrift uit te laten geven? Ik zeg altijd tegen de jongeren: Jongelui, lees ze toch veel! We hebben natuurlijk ook nog wat Oudvaders en Puriteinen, maar eerlijkheidshalve moet ik bekennen dat ook velen van hen niet zo dicht bij de waarheid gekomen zijn als de predikanten in onze tijd.

Maar goed, ik zei net aloude waarheid, omdat die al zeker meer dan honderd jaar oud is en zelfs te vinden is bij sommige theologen die nog eerder leefden! Hoe meer je je in die waarheid verdiept, hoe meer je erachter komt dat er zoveel is dat de toets van rechtzinnigheid niet kan doorstaan. En weet u, niet alleen nu hebben we te maken met allerlei wind van leer, zelfs heel vroeger was dat al zo. U mag best weten dat het voor mij dan ook schrikken was dat, nadat ik me verdiepte in onze bevindelijk-gereformeerde waarheid, zelfs iemand als Paulus die waarheid dus toch niet ten volle bracht. Ik heb het daar al over gehad en ik begrijp dat dat veel onbegrip oproept. Ik wil dan ook, als dat mag, toch nog even kort uitleggen wat ik daarmee bedoelde. Kan dat nog even?”


De voorzitter kijkt de andere commissieleden aan. Omdat hij ziet dat iedereen aandachtig luistert, knikt hij en zegt: “Ga door, we hebben de tijd.”


De sollicitant vervolgt. “Ik wil dat dan doen aan de hand van enkele van zijn preken die opgetekend staan in het boek Handelingen. U weet dat onze predikanten altijd veel nadruk leggen op de totale onmacht van de mens en heel voorzichtig zijn als het gaat om het aanbod van genade, als er eigenlijk wel van aanbod gesproken kan worden. Het is voor mij dan ook onbegrijpelijk dat Paulus dat toch niet altijd ingezien heeft. In hoofdstuk 2 bijvoorbeeld spreekt Petrus de Joden en allen die in Jeruzalem wonen toe. Hij geeft eerst een verklaring van de gebeurtenissen (de vervulling met de Heilige Geest). Vervolgens gaat hij vanuit het Oude Testament bewijzen dat de Heere Jezus de Messias is. Voorts beschuldigt hij de Joden van het feit dat zij Jezus hebben verworpen en zelfs gekruisigd hebben. Gelukkig spreekt hij nog wel over schuld, over zondekennis. Maar dan? Alle toehoorders worden verslagen, staat in vers 37, en roepen uit: wat zullen wij doen mannen broeders? Dan volgt het antwoord van Petrus aan allen: Bekeert u en een ieder van u worde gedoopt… Er wordt in deze preek helemaal niet gesproken over de val, de onmacht van de mens en de uitverkiezing! Nee sterker nog, er staat dat niet alle verslagenen worden gedoopt, alleen diegenen die zijn woord gaarne aannemen en geloven, vers 41en 44.

Gelukkig staat er aan het eind van het hoofdstuk nog wel dat de Heere dagelijks toedeed tot de gemeente die zalig werden. Maar helaas komt deze dingen in de preek zelf niet aan de orde!

Bij ons is het juist andersom. Gelukkig maar! De schuld wordt aangewezen, de uitverkiezing gepredikt en de onmacht van de mens benadrukt. Die oproep tot bekering, laat staan dat spreken over aannemen, dat hoor je bij ons nauwelijks. We vinden dat maar remonstrants. Logisch eigenlijk ook, wat de Heere Zelf zal dat wel uitwerken in Zijn uitverkoren volk. Daar hoef je toch in de preek niet zo op aan te dringen… Dan krijg je dus allemaal van die mensen die het zelf kunnen.

Ook in hoofdstuk 13 van Handelingen komt duidelijk naar voren dat Paulus de aloude waarheid nog niet helemaal begrepen had. Paulus en de zijnen zijn in Antiochie en worden daar in de synagoge uitgenodigd om een woord te spreken. Hij begint met de geschiedenis om aan te tonen dat Jezus de beloofde Messias is. Daarna zegt hij zomaar tot allen, u!, vers 26, dat het woord der zaligheid tot hen gezonden is. Een algemeen aanbod dus! Hoe kon hij nu weten of al die mensen wel uitverkoren waren? Hij verkondigt vervolgens aan allen de belofte, namelijk dat een iegelijk die gelooft, gerechtvaardigd wordt. Weer zo algemeen! Beseft Paulus dan niet dat die belofte alleen voor de Zijnen geldt? Aangezien een prediker niet weet wie dat zijn, moet hij de kenmerken preken en de belofte alleen de schuldverslagenen voorhouden. En dan staat er gelukkig wel weer aan het eind van het gedeelte dat er zovelen geloofden als er verordineerd waren tot het eeuwige leven (vs. 48). Maar ook in deze prediking wordt niet gesproken over de val, de onmacht van de mens, de voorwaarde om eerst van zonden overtuigd te zijn, de weg van Gods volk en de uitverkiezing. Snapt u nu wat ik bedoel?


Maar goed, het is weer een lang antwoord geworden en ik zou nog veel meer kunnen noemen. In ieder geval onderschrijf ik de Bijbel zeker, behalve dan de zojuist genoemde zaken.”


Inmiddels is het veel later geworden dan de bedoeling was. De voorzitter staat op, bedankt de sollicitant voor zijn uitvoerige antwoorden en vraagt hem even de kamer uit te gaan. Na enige tijd wordt hij geroepen en ontvangt een blijde boodschap. Hij mag werknemer worden. Dankbaar neemt hij dan ook dat aanbod aan.


Op de gang wordt hij nog even aangesproken door een van de oudere bestuursleden. “Zeg” zo spreekt hij, terwijl hij de sollicitant even apart neemt, “we zijn het bij ons wel niet zo gewend, maar ik wil je toch vragen of je er nou ook persoonlijk iets van mag kennen..”

De sollicitant kijkt hem wat verbaasd aan, staart vervolgens naar zijn schoenen en zegt niets. Even blijft het stil. Dan zegt het bestuurslid: “Bid er maar veel om. Het is je in ieder geval van harte gegund! En blijf vooral vasthouden aan de oude waarheid die al Gods volk heeft geleerd."


Ze nemen afscheid van elkaar en gaan elk hun eigen weg.
Gebruikersavatar
Herman
Moderator
Berichten: 11945
Lid geworden op: 29 dec 2001, 12:21
Locatie: Geldermalsen

Re: Gelezen, gedacht, gehoord...

Bericht door Herman »

Beetje over de top.
DDD
Berichten: 28484
Lid geworden op: 11 jul 2012, 17:48

Re: Gelezen, gedacht, gehoord...

Bericht door DDD »

Zeker. Maar ik hoor geregeld dominees in de Gereformeerde Gemeenten de bijbeltekst corrigeren. Ik moet zeggen dat het in leespreken iets minder vaak voorkomt.

Het zal niet heel snel openlijk gezegd worden, maar ik denk dat de meerderheid van de predikanten vindt dat de bijbelschrijvers zich wel wat zorgvuldiger hadden mogen uitdrukken. Er zijn er in ieder geval best veel die teksten veranderen naar eigen inzicht of maar deels citeren en dan is het niet willekeurig wat achterwege blijft.
Ambtenaar
Berichten: 9146
Lid geworden op: 15 apr 2017, 14:37

Re: Gelezen, gedacht, gehoord...

Bericht door Ambtenaar »

https://www.trouw.nl/cs-bff1ee79

De pandemie wakkert complot- en eindtijddenken aan. In christelijke kringen overlapt dit elkaar.
KDD
Berichten: 1503
Lid geworden op: 17 okt 2020, 21:40

Re: Gelezen, gedacht, gehoord...

Bericht door KDD »

Over Gods lankmoedigheid:
Stephen Charnock schreef: Zijn geduld is duidelijk, in het matigen van zijn oordelen, wanneer hij ze zendt. Leegt hij zijn pijlkoker van zijn pijlen, of put hij zijn voorraad van donder uit? Nee; hij kon achtereenvolgens één bliksemschicht op de hele mensheid afwerpen; het is voor hem net zo gemakkelijk om een ​​voortdurende beweging van bliksem en donder te creëren, als van de zon en de sterren, en de wereld door de een even verschrikkelijk als door de ander verrukkelijk te maken. Hij opent niet zijn hele magazijn, hij zendt een lichte partij uit om met mannen te vechten, en stelt niet zijn hele leger in slagorde; "Hij wekt niet al zijn toorn op" (Psalm 78:38); hij knijpt slechts, waar hij in stukken zou kunnen scheuren; als hij veel wegneemt, laat hij genoeg achter om ons te onderhouden; als hij al zijn woede had aangewakkerd, had hij alles weggenomen, en ook ons ​​leven. Hij haalt maar een paar vonken op, neemt maar één brandhout om op de mensen te werpen, wanneer hij de hele oven op hen kan ontladen; hij zendt slechts een paar druppels uit de wolk, die hij zou kunnen maken om in het grove te breken en op ons hoofd neer te vallen om ons te overweldigen; hij vermindert veel van wat hij zou kunnen doen. Wanneer hij een hele natie zou kunnen wegvagen door watervloeden, verdorvenheid van de lucht, of stuiptrekkingen van de aarde, of door andere manieren die op zijn bevel niet ontbreken; hij kiest slechts enkele personen, enkele families, enkele steden; zendt een plaag in het ene huis, en niet in het andere; hier is geduld voor de stam van een natie, terwijl hij straf oplegt aan enkele van de meest beruchte zondaars daarin. Herodes wordt plotseling weggerukt, gewillig gevleid in de gedachten dat hij een god is; God wees het hoofd van de kudde aan ter wille van wie hij was beledigd door het gepeupel (Handelingen 12:22, 23). Sommigen merken dat hij ze spaart, terwijl anderen voelen dat hij ze vernietigt; hij arresteert sommigen, terwijl hij ze allemaal zou kunnen grijpen, omdat ze allemaal zijn schuldenaars zijn; en vaak in grote verwoestingen over een volk gebracht vanwege hun zonde, heeft hij een boomstronk in de aarde gelaten, zoals Daniël spreekt (Dan. 4:15), zodat een natie er weer op kan groeien en opstaan ​​tot een sterker gestel. Hij straft “minder dan onze ongerechtigheden verdienen” (Ezra 9:13), en beloont ons “niet naar onze ongerechtigheden” (Psalm 103:10). De grootsheid van elke straf in dit leven, beantwoordt niet aan de grootsheid van de misdaad. Hoewel er een gelijkheid is in alles wat hij doet, is er toch geen gelijkheid aan wat we verdienen; onze ongerechtigheden zouden een strengere behandeling van ons rechtvaardigen; zijn rechtvaardigheid gaat hier niet tot het einde van zijn lijn, het wordt tegengehouden in zijn voortgang, en de slagen ervan worden verzwakt door zijn geduld; hij vervloekte de aarde niet na Adams val, dat ze geen vrucht zou voortbrengen, maar dat ze geen vrucht zou voortbrengen zonder het vermoeiende zwoegen van de mens, en hij onderwierp hem weldra aan kwalen, maar bracht niet onmiddellijk de dood toe; terwijl hij hem strafte, steunde hij hem; en terwijl hij hem uit het paradijs verdreef, beval hij hem niet zijn blik er niet op te richten en enige hoop te koesteren om die gelukkige plaats terug te krijgen.

Vertaald door google translate
Gebruikersavatar
J.C. Philpot
Berichten: 8917
Lid geworden op: 22 dec 2006, 15:08

Re: Gelezen, gedacht, gehoord...

Bericht door J.C. Philpot »

17. In antwoord: een nieuw hart (ds. M. van Reenen, Oldebroek): gelezen in Veluwse Kerkbode van 29 oktober 2021 onder de berichten van de (Hersteld) Hervormde gemeente van Oldebroek
Ds. M. van Reenen schreef:Een moeder gaf me door wat haar peuter haar zei: Ik heb nog geen nieuw hartje van de Heere gekregen!
Als ik dit zo lees, dan zie ik jou in gedachten. Je bent wel eens ’s morgens wakker geworden en dacht: ‘Zou ik vandaag een nieuw hart krijgen?’
Net als toen je jarig was. Toen dacht je: wat zal ik vandaag voor cadeaus krijgen? Nou, zo hoop je het hierbij ook, en daar bid je ook voor. Dat op een dag je moeder zegt: ‘Weet je, vandaag is er een nieuw hartje voor jou gekomen!’
Mooi is dat, als je graag een nieuw hart wilt. Maar het gaat niet zó, niet zo als bij een cadeautje. Een nieuw hart kun je niet zien. Het zit van binnen.
Je hart, wat is dat? Wat je denkt en wat je voelt en wat je graag wilt.
Als we geboren worden, hebben we een oud hart, een zondig hart. Dat denkt verkeerde dingen. En het voelt de dingen verkeerd. En het wil graag dingen die niet goed zijn. Dat moet anders worden, en dat kan God alleen doen. Een nieuw hart kun je niet zelf maken, maar dat moet je van de Heere krijgen.
Als je een nieuw hart van de Heere krijgt, dan krijg je dat dus niet als een cadeautje dat je kunt zien. Het is een geschenk dat je niet kunt zien. Er gebeurt iets van binnen, er verandert iets.
Dat noem je ‘wedergeboren worden’. En wanneer gebeurt dat? Dat kan de Heere doen als je nog jong bent. Maar het gebeurt toch meestal als kinderen wat ouder zijn. Want weet je wat er nodig is? Dat je gaat leren wat je een oud en zondig hart je hebt. Dat moet je gaan ontdekken, want eigenlijk geloven wij dat uit onszelf helemaal niet. Maar hoe groter je wordt, hoe meer je kunt zien dat zondigen zo gemakkelijk gaat. Dat gaat haast vanzelf! Als je daar achter komt, dan wil de Heere je laten zien: ‘Kijk, dat komt nu doordat je van binnen verkeerd bent’. Daarom heb je Iemand nodig Die het weer goed maakt. Je hebt de Heere Jezus nodig. Hij is gekomen om zonden te vergeven. Misschien ken je wel het verhaal van die belangrijke man die bij de Heere Jezus kwam, midden in de nacht. Nicodemus heette hij, en hij wist heel veel over de Bijbel. Maar hij wist nog niet dat hij een nieuw hart nodig had. Dat vertelde de Heere Jezus hem. ‘Als u niet wedergeboren wordt, kunt u nooit in de hemel komen’! Daar schrok Nicodemus van, en hij snapte er niets van. Hij was al zo oud, en moest hij nu nog een keer geboren worden? Hoe kon dat? Dat wilde de Heere Jezus wel vertellen. Hij vertelde over Zichzelf. Dat Hij verhoogd zou worden aan het kruis, net zoals vroeger de koperen slang aan een stok. Zieke mensen moesten naar die slang kijken. En zondige mensen moeten op de Heere Jezus letten.
Nu wil God, dat er met jou hetzelfde gebeurt als met Nicodemus. Dat je voelt dat er iets moet gebeuren en dat je daarvoor bij de Heere Jezus moet zijn. En zó geeft de Heere een nieuw hart. Begrijp je dat? Ik bedoel het eerbiedig: een nieuw hart komt niet met de postbode mee. Een nieuw hart geeft de Heere als je echt leert te luisteren naar Zijn Woord, de Bijbel. Als je met je zondige hart naar Hem toe gaat. Als je weet dat je alleen door de Heere Jezus gered kunt worden. Dat wil Hij je juist leren bij het opgroeien. Door de vertellingen uit de Bijbel. Door het zingen. Door wat je merkt bij jezelf, van je zondige hart. Maar ook door wat je hoort en ziet van mensen die de Heere liefhebben. Ik hoop, dat je graag zou willen zijn zoals zij. Of nóg meer: dat je graag wilt gaan lijken op de Heere Jezus. En daarom dat je eerst iets wilt krijgen van de Heere Jezus: vergeving van je zonden. Hij ziet het zo graag, dat kinderen al jong naar Hem toekomen! ‘Laat de kinderen tot Mij komen’, zei Hij, ‘want voor zulken is het Koninkrijk der hemelen’.
Man is nothing: he hath a free will to go to hell, but none to go to heaven, till God worketh in him to will and to do of His good pleasure.

George Whitefield
-DIA-
Berichten: 32701
Lid geworden op: 03 okt 2008, 00:10

Re: Gelezen, gedacht, gehoord...

Bericht door -DIA- »

Misschien een nuttige opmerking? 'Stille tijd' lijkt me een woord dat stamt uit de Evangelische beweging. Deze beweging is nogal activistisch van aard. Niet dat dat ik de lijdelijkheid propageer, maar in ons activisme zit het hem niet. Mijn advies zou zijn: lees, en herlees het kleine maar zo waardevolle boekje van ds. F. Bakker "Gebedsgestalten". Dat is uit de praktijk, ontdekkend, onderwijzend, zonder opsmuk, maar eerlijk en oprecht.
© -DIA- Laatst actief: 00 xxx 24??
Charles
Berichten: 1553
Lid geworden op: 06 jan 2014, 08:44

Re: Gelezen, gedacht, gehoord...

Bericht door Charles »

Mijn tip zou zijn: neem stille tijd en onderzoek de Schriften. Daar kan geen F. Bakker tegenop.
Plaats reactie