Gelezen, gedacht, gehoord...

[Zeeuw]

Ik heb ervaren dat er flink druk wordt uitgeoefend als men gekozen is voor ouderling of diaken.
Het kwam er op neer dat er geen nee mocht worden gezegd. Herkennen jullie dit?

Ik denk dat er vooral als iemand gekozen wordt, diep moet worden nagedacht over 'Ten eerste: Bent u er in uw hart van overtuigd dat u wettig door Gods gemeente en daarom door God Zelf tot deze heilige dienst geroepen bent?'

Een ambtsdrager wordt niet zomaar gekozen. Nee zeggen is dus echt een grote zaak. En dat soms omkleedt met 'ik ben het niet waard etc' maakt het niet anders.

[refo]

Mitsdien door God geroepen. Dat zinsdeel wordt vaak verkeerd uitgelegd. De uitleg is dan: je bent gekozen, DUS door God geroepen. Dat klopt niet, want de vraag is bedoeld als laatste check.
De kerkenraad ziet aan wat voor ogen is en stelt een tweetal. De gemeente idem en kiest de meest geschikte. De enige die eventueel weet dat God er niet van weet, is de te bevestigen kandidaat. Vandaar dat alleen hij die vraag kan beantwoorden. Druk uitoefenen is daarom onverstandig.

En als hij toch ten onrechte, 'ja' zegt, moedwillig of dwalend? Dan is er nog de beperkte ambtstermijn in de kerkorde. Waardoor zo iemand niet te lang invloed heeft. Het is allemaal heel verstandig geformuleerd en geregeld. Het wordt alleen met voeten getreden.

[Charles]

Ik had een oom die gekozen werd als diaken in een zware GG op de Veluwe. Daar wilde hij voor bedanken maar toen werd er idd zware druk uitgeoefend (moeten we tegen de gemeente dan maar zeggen dat de dienst van de Heere u niet lief is). Het nam het dus aan (en dan ben je het voor het leven). Het was een zware last voor hem. Als hij als diaken het gebed in de consistorie moest doen lag hij de nacht ervoor wakker van de zenuwen.

In mijn gemeente bedankt men zonder druk voor zover ik weet. Als die druk er wel is zijn vele onafhankelijk genoeg om een eigen beslissing te nemen. Bijv. door zorgen in het gezin: dat is je eerste taak dus past een ambt daar niet bij.

[pierre27]

Ik heb ervaren dat er flink druk wordt uitgeoefend als men gekozen is voor ouderling of diaken.
Het kwam er op neer dat er geen nee mocht worden gezegd. Herkennen jullie dit?

Wanneer mag je een ambt neerleggen? In Goes hebben nu in twee weken tijd een ouderling en diaken hun ambt neergelegd om persoonlijke redenen.
Kan dit te maken hebben met eerste alinea?

Als ik je goed begrijp wil je liever praten over je 2e alinea dan over de eerste. Ken je de situatie in de gemeente Goes een beetje? Dan weet je ws al lang dat het antwoord is dat het niks met het eerste te maken heeft.

Over je eerste vraag: Als men Gods leiding ervaart wíl en kán men geen nee zeggen. En zonder de wetenschap en het vertrouwen dat God leidde en blijft leiden gaat het niet. God gaat niet mee met de ambtsdrager, de ambtsdrager mag achter zijn Meester gaan.

Hoe heb je ervaren dat er druk uitgeoefend wordt? Hoe moet ik dat concreet zien?

Ik ben nog even benieuwd naar de uitleg van CvdW over hoe hij heeft ervaren dat er flinke druk uitgeoefend wordt.

[Mistig]

Ik had een oom die gekozen werd als diaken in een zware GG op de Veluwe. Daar wilde hij voor bedanken maar toen werd er idd zware druk uitgeoefend (moeten we tegen de gemeente dan maar zeggen dat de dienst van de Heere u niet lief is). Het nam het dus aan (en dan ben je het voor het leven). Het was een zware last voor hem. Als hij als diaken het gebed in de consistorie moest doen lag hij de nacht ervoor wakker van de zenuwen.

In mijn gemeente bedankt men zonder druk voor zover ik weet. Als die druk er wel is zijn vele onafhankelijk genoeg om een eigen beslissing te nemen. Bijv. door zorgen in het gezin: dat is je eerste taak dus past een ambt daar niet bij.

Bizar verhaal zeg. Hoewel ik best ben ingevoerd heb ik zelf nooit verhalen gehoord van mensen die onder druk hebben aangenomen. Ik dacht juist dat het in 'zwaardere' kringen een teken van vroomheid was als men bedankte.
In onze gemeente maak ik het namelijk bijna nooit mee dat iemand bedankt. Maar de keren dat het wel gebeurd is was dat volgens mij geen probleem en werd die persoon niets nagedragen.

[Tiberius]

Wijlen ds. A.F. Honkoop was daar nogal straight in.
Er kwam een man bij hem op bezoek die tot ouderling gekozen was, die zei: 'Dominee, ik wil met u praten; ik weet niet of ik het aan moet nemen of bedanken.'
Waarop hij antwoordde: 'Dan ben je aan het verkeerde adres, man. Daarvoor moet je boven zijn.'

(Overigens hebben ze dat gesprek alsnog gehad).

[Zeeuw]

Mitsdien door God geroepen. Dat zinsdeel wordt vaak verkeerd uitgelegd. De uitleg is dan: je bent gekozen, DUS door God geroepen. Dat klopt niet, want de vraag is bedoeld als laatste check.

Ik lees mitsdien als 'daarom/daardoor'. De gemeente heeft als het ware het lot geworpen in biddend opzicht. Dus m.i. niet iets waar je licht over mag denken.

[Zeeuw]

Ik had een oom die gekozen werd als diaken in een zware GG op de Veluwe. Daar wilde hij voor bedanken maar toen werd er idd zware druk uitgeoefend (moeten we tegen de gemeente dan maar zeggen dat de dienst van de Heere u niet lief is). Het nam het dus aan (en dan ben je het voor het leven). Het was een zware last voor hem. Als hij als diaken het gebed in de consistorie moest doen lag hij de nacht ervoor wakker van de zenuwen.

In mijn gemeente bedankt men zonder druk voor zover ik weet. Als die druk er wel is zijn vele onafhankelijk genoeg om een eigen beslissing te nemen. Bijv. door zorgen in het gezin: dat is je eerste taak dus past een ambt daar niet bij.

Ik denk dat dit niet goed is. Hou netjes de termijnen aan.
Het gebed doen is voor veel mensen spannend. Maar mijn tip zou zijn, zoals ik ooit begon in gezelschap, voor jezelf een klein briefje met punten die je zeker wil noemen. Of...eerlijk tegen de anderen zeggen dat je er tegenop ziet. Vaak komen er dan reacties die behoorlijk gelijksoortig zijn.
Als er zorgen in het gezin zijn, zou het toch zo moeten zijn dat de kerkenraad dit weet en je dus niet verkiesbaar stelt?

[Charles]

Max. twee termijn zou het idd een stuk 'lichter' gemaakt hebben.

[Zeeuw]

Max. twee termijn zou het idd een stuk 'lichter' gemaakt hebben.

Ook daarin kunnen m.i. individuele leden van een kerkenraad veel steviger zijn. Al is dat vast moeilijk als het niet is zoals het normaal gaat.

[Ararat]

Mitsdien door God geroepen. Dat zinsdeel wordt vaak verkeerd uitgelegd. De uitleg is dan: je bent gekozen, DUS door God geroepen. Dat klopt niet, want de vraag is bedoeld als laatste check.

Ik lees mitsdien als 'daarom/daardoor'. De gemeente heeft als het ware het lot geworpen in biddend opzicht. Dus m.i. niet iets waar je licht over mag denken.

Handelingen 1:23-26
- Een tweetal
- Gebed
- Het lot
- Instemming van allen
... Zeg dan maar eens nee...

[DDD]

@refo:
Dat klopt niet.

Het woord mitsdien betekent 'daarom', of eventueel 'daardoor', en niets anders. Alweer een reden om het formulier te hertalen.

[Herman]

Als je gekozen bent, valt het ambt vanzelf op je. Dan heb je weinig te kiezen. Tegenwoordig staat het aan de gekozene om te aanvaarden of te bedanken. Volgens mij dient het antwoord altijd ja te zijn en kan je hoogstens ontheffing aanvragen, mocht je doorslaggevende argumenten hebben om het ambt te weigeren. We zijn het helaas kwijt geraakt om middelen (verkiezing) als vanzelf te betrekken op Gods roeping. Je zou dat kunnen duiden als een gebrek aan geloof en aan de armzalige tijd waarin we blijkbaar leven.

[Adagio]

Als je gekozen bent, valt het ambt vanzelf op je.

O. In het formulier lees ik toch, dat er gevraagd wordt of dat ook in het hart gevoeld wordt of niet, namelijk: "En eerstelijk vraag ik u, of gij niet gevoelt in uw harten dat gij wettiglijk van Gods gemeente, en mitsdien van God Zelven, tot dezen heiligen dienst beroepen zijt."
Begrijpelijk c.q. menselijk is, dat men erop uit kan zijn om te weten of men bijv. als een Saul en een Judas wordt geroepen, of als een Samuël. De eerste vraag uit het formulier gaat daar niet op in (wij mogen elkaar geen 'ruimte' gunnen om onbekeerd door te leven), maar bevraagt het eigen-hart-onderzoek, of men zich überhaupt geroepen gevoelt: "of gij niet gevoelt in uw harten, dat".

Met deze vraag in de gemeente, dient het betreffend mensenkind voor Gods Aangezicht en alwetendheid te antwoorden. De Heere weet alle dingen, Jeremia schrijft daarvan: "Ik heb gehoord wat de profeten zeggen, die in Mijn Naam leugen profeteren, zeggende: Ik heb gedroomd, ik heb gedroomd. Hoe lange? Is er dan een droom in het hart der profeten die de leugen profeteren? Ja, het zijn profeten van huns harten bedriegerij; Die daar denken om Mijn volk Mijn Naam te doen vergeten door hun dromen, die zij een ieder zijn naaste vertellen; gelijk als hun vaders Mijn Naam vergeten hebben door den Baäl."

[Herman]

Als je gekozen bent, valt het ambt vanzelf op je.

O. In het formulier lees ik toch, dat er gevraagd wordt of dat ook in het hart gevoeld wordt of niet

Ja, dat wil ik overigens niet ontkennen. Maar in een goed functionerende christelijke gemeente zou het vanzelf zo moeten zijn dat broeders die op tweetal komen waarachtig christen zijn. Dan liggen de zaken ten principale anders dan onder ons huidige bestel, waarin er een gekunsteld onderscheid valt tussen belijdende leden en leden die waarachtig God vrezen. En dus moeten we meer benadrukken dat we ook ons hart beproeven.