Mannetje schreef:Net was ik gewoon wat aan het mijmeren over de vraag wat nu een echt gevoel van geestelijke herkenning geeft.
Het antwoord waar ik op kwam was: daar waar je samen je mag verwonderen over Gods genade in Christus voor arme zondaren.
Een vervolgvraag kwam boven of ik met iedereen bij wie deze herkenning er mag zijn ook een organisatorische eenheid op kerkelijk gebied zou zien zitten. Het verraste mij eigenlijk, maar dat dus niet.
Dit voelt weer als een spagaat.
Zijn dit herkenbare gedachten?
Zeker herkenbaar, beide gedachten.
Theoretisch zou ik ook de tweede gedachte volmondig beamen, maar ik zie dat in praktische zin ook toch niet zo zitten. Met beide kanten niet trouwens. Dat verrast mijzelf eigenlijk ook. Ik ben namelijk wel groot voorstander van eenheid.
De wereld staat in brand, maar wij gooien olie op het vuur door ons toekijken aan de kant
Mannetje schreef:Net was ik gewoon wat aan het mijmeren over de vraag wat nu een echt gevoel van geestelijke herkenning geeft.
Het antwoord waar ik op kwam was: daar waar je samen je mag verwonderen over Gods genade in Christus voor arme zondaren.
Een vervolgvraag kwam boven of ik met iedereen bij wie deze herkenning er mag zijn ook een organisatorische eenheid op kerkelijk gebied zou zien zitten. Het verraste mij eigenlijk, maar dat dus niet.
Dit voelt weer als een spagaat.
Zijn dit herkenbare gedachten?
Ja, dit zijn herkenbare gedachten.
Ik ben met regelmaat (geweest) in de landen van de voormalige Sovjet-Unie. Ik heb daar veel geestelijke herkenning mogen ondervinden in de definitie die jij omschrijft. Maar of een organisatorische eenheid met hen mogelijk zou zijn lijkt mij moeilijk. Want buiten de herkenning van een Gods genade in Jezus Christus voor arme zondaren is er ook zoveel dat geen herkenning geeft.
De vraag dringt zich op: als er geestelijke herkenning is, mogen we dan de verschillen die ons nu organisatorisch scheiden wel als oorzaak van dat schisma laten bestaan of moeten we steven naar een kerk waar we de geestelijke herkenning vinden, maar elkaar vrij laten in de verschillen die er bestaan (denk dan aan stevige onderwerpen als aan de doop, afval van het geloof etc. Niet aan verschillen als zingen op hele noten, SV versus HSV, etc.).
Mijn gedachte was vooral aan een vrouw die ouderlinge is geweest. Op dat punt worden we het waarschijnlijk nooit eens, maar in het wonder van genade was er diepe herkenning en verwondering.
Mannetje schreef:Mijn gedachte was vooral aan een vrouw die ouderlinge is geweest. Op dat punt worden we het waarschijnlijk nooit eens, maar in het wonder van genade was er diepe herkenning en verwondering.
Ja snap ik dat je dat lastig vond en je tweede vraag problemen gaf.
Ieder die gelooft dat Jezus de Christus is, is uit God geboren. 1Johannes 5 vers 1
Uit Skepter, jaargang 34, nr. 1, Mijn verlichte familie.
De echte illuminati waren een groep intellectuelen in Beieren rond de filosoof Adam Weishaupt, hoogleraar kerkrecht aan de universiteit van Ingolstadt, die genoeg had van het door de jezuïeten gevormde, streng-katholieke klimaat van halverwege de achttiende eeuw. Weishaupt doceerde heimelijk de ideeën van de verlichting in het keurvorstendom Beieren. Erger, hij bepleitte de scheiding van kerk en staat. Aangezien dat niet in openheid kon geschieden, richtte hij in 1776 een 'geheim genootschap'op - meer een soort leesclub, zoals die destijds in de mode waren. Nieuwe leden onderwierp hij aan inwijdingsrituelen ontleend aan de Eleusische Mysteriën, een cult uit de Griekse Oudheid.
Ik kan het op de site van het rd niet vinden maar wat een prachtig stuk overgenomen uit de wachter Sions over het gebed
Wien heb ik nevens U in den hemel? Nevens U lust mij ook niets op de aarde!
Bezwijkt mijn vlees en mijn hart, zo is God de Rotssteen mijns harten, en mijn Deel in eeuwigheid.
Mannetje schreef:Net was ik gewoon wat aan het mijmeren over de vraag wat nu een echt gevoel van geestelijke herkenning geeft.
Het antwoord waar ik op kwam was: daar waar je samen je mag verwonderen over Gods genade in Christus voor arme zondaren.
Een vervolgvraag kwam boven of ik met iedereen bij wie deze herkenning er mag zijn ook een organisatorische eenheid op kerkelijk gebied zou zien zitten. Het verraste mij eigenlijk, maar dat dus niet.
Dit voelt weer als een spagaat.
Zijn dit herkenbare gedachten?
Heel herkenbaar.
Heeft vooral te maken met het feit dat we structuur nodig hebben in ons leven , en die is cultureel gevormd.
Dat zie je ook bv in de vele immigranten gemeenten die er zijn in NL. Mensen uit een heel andere cultuur, waar je geestelijke herkeninning mee kunt hebben, maar die er cultureel zo anders in staan, dat het voor veel mensen lastig is om samen gemeente te zijn. Dat kan niet iedereen.
Dit zie je in het buitenland ook. Diepe verwondering en herkenning kan er zijn. Maar sommigen gebruiken zou je dan niets mee kunnen. Soms in het buitenland nog wel, maar in NL zou je er toch moeite mee hebben.
Een Rooms Katholieke wetenchapper die tot bekering kwam, maar aanvankelijk zijn evolutionistische overtuiging probeerde te combineren met de bijbel. Daarna door God daarvan overtuigd werd, wetenschappelijke onderbouwing daarvan vond, en uiteindelijk daardoor werd ontslagen.
Het is óók in deze tijd van de verkiezing-hype een verademing de Schriften te lezen om daarin te ontdekken dat er ‘niets nieuws’ onder de zon is als je leest over wat zegt en doet Absalom in 2 Sam. 15 : 1-12 om aan de macht te komen. Zijn gelikt populisme (die tot een coup en een burgeroorlog leidt) wordt nog altijd ‘geliked’: het volk stroop om de mond smeren, paaien met mooie beloften, afgeven op de zittende macht, kortom liegen en bedriegen blijken van alle tijden. Die constante van verleiding is terug te voeren op ‘populist’ nummer 1: de duivel die al begon met uw en mijn belang voorop te stellen…..!
Ook stuiten we hier op de grenzen van het koningschap in Israël dat eerder al (1 Sam. 8) onder dubieuze omstandigheden er komen moest (immers om reden dat Israël gelijk wilde zijn aan de volkeren en geen vertrouwen had dat God Koning in Israël was. Als er dan een koning naar Gods hart komt, David, de herder-koning en tevens dichter van vele psalmen, blijken zijn zonen zich toch weer zich in het koningschap als machtsfactor te verliezen (Adonia, Absalom en ook Amnon). Ook Salomo is dé zoon niet met z’n paarden, vrouwen en poenige rijkdom. Totdat we Iemand zien staan en horen zeggen dat ‘Zijn Koningschap niet van deze wereld is’ en dat Hij Zijn dienaren niet heeft laten strijden om Hem te verdedigen. Hier komt de ware Zone Davids naar voren. Pilatus snapt hier (net als wij!) helemaal niets van. Hoe kan dat: een koning die van alle macht afziet, die niet neemt, maar geeft, die geef offers laat brengen, maar Zichzelf ten offer geeft. Het verschil is dat Koning Jezus slechts ziet op de eer van God en die hoog houdt, zo hoog als het kruis van Golgotha laat zien! En uiteindelijk zijn dáár mensen wel echt bij gebaat…..
Hosea (10 : 3) zegt het later fijntjes: ‘Nu zeggen zij wel: wij hebben geen koning – maar, wanneer wij de Heere niet vrezen, wat zou dan de koning voor ons kunnen doen?’
Waarvan acte, ook in de verkiezing-hype van 2021!
ds. C.E. Lavooij, Vaassen, eerder gepubliceerd in de Veluwse Kerkbode.
Als er schaduw is, dan moet er ook licht zijn ~ Spurgeon
Het was om datgene te verbeteren en te herstellen wat door de eerste Adam in een hof was verdorven en verloren:
- In de hof had de dodelijke zielswonde, de schuld en zonde, haar eerste begin gevonden. Geen wonder dat ook de Verlosser in een hof in Zijn ziel wordt verwond om de balsem en olie tevoorschijn te doen stromen, waardoor onze zielen genezen en de zonden verzoend moeten worden! Wat was er gepaster dan dat het medicijn van onze ziel daar groeide, waar eerst onze geestelijke ziekte was geboren?
- In een hof had de eerste Adam veel genade en gunst ontvangen en ook verstoten. Hier gaat de tweede Adam in een hof om toorn te dragen en zo de gunst van God weer voor de Zijnen te herstellen.
- In een hof had de eerste Adam vrijheid en vreugde gehad en verloren. Hier gaat de tweede Adam in een hof om droefheid, angst en banden te ontvangen en zo de Zijnen vrijheid en vreugde toe te brengen.
- In een hof was de eerste Adam door een slang overwonnen. Hier gaat de tweede Adam in een hof om de slang de kop te vermorzelen.
- In de hof was de eerste Adam ongehoorzaam, en daardoor werden wij zondig. Hier gaat de tweede Adam in een hof om gehoorzaamheid te tonen, en daardoor worden de gunstgenoten des Heeren tot rechtvaardigen gesteld (Rom. 5:19)
- In de hof was het doodvonnis over alle zondaren afgekondigd. Maar in een hof gaat Christus de Zijnen er weer van ontheffen.
- Door Adams zondelust in de hof werd hem die lusthof tot een lasthof. Maar door het dragen van de zondelast in deze hof wordt de deur weer geopend tot de hemelse lusthof.
- In een hof was het Vrouwenzaad beloofd. Dat in vijandschap met de slang zou worstelen. Hier toont Hij daadwerkelijk de vijandschap, en het gevecht gaat zo hevig dat Hij wel overwint, maar dat Hem de verzenen worden vermorzeld.
Ben je dominee?
Wees dan geheel en al dominee, en geef je energie niet aan bijzaken.
Wat heb je met politieke partijen of ijdel vermaak te maken?
Ben je christen?
Zorg en dan voor dat je met de dienst van Jezus bezig bent.
Dat moet je levenswerk, je enig streven zijn.
Je moet helemaal ín Jezus Christus zijn, en dan helemaal vanuit Hem leven.
Anders zal je geen voortgang maken of van nut zijn.
Ook zullen de kerk en de wereld anders de krachtige invloed niet voelen die de Heere wil dat je uitoefent.
""We hebben het wel eens over het aanbod van genade. Heel vaak wordt het aanbod van genade eigenlijk weer verwisseld met de belofte. 1953 is nog springlevend helaas. Christus zegt niet tegen ons allemaal in de gemeente: Ik heb mijn bloed voor u gestort en Ik beloof u het water van Mijn Geest. Als dat zo zou zijn zou het aanbod van genade weer vereenzelvigd worden met de belofte van het genadeverbond. Hij biedt in de aanbieding van zijn genade wel de ruimte in Zijn wond. Hij zegt: er is ruimte, zelfs voor u. Nee, Hij belooft het niet aan ons allemaal. Maar laat het wel prediken en verkondigen."