Gelezen, gedacht, gehoord...

[eilander]

Lieve Heere Jezus! Deze dag komen wij tot U met onze beden, hoewel ons hart nog koud, onze gedachten verward, en wij met lichaam en ziel - ach God - nog meer van de tijdelijke dingen houden dan dat wij naar Uw hemelse schatten en gaven zouden verlangen, of ook maar op een goede manier U daarvoor zouden kunnen bidden of aanroepen. Wilt U vandaag - o goede Heere Jezus - vanwege onze zwakheid onze Voorbidder zijn? Wilt U de Vader voor ons bidden, dat wij de Heilige Geest ontvangen, Die ons hart vernieuwt, door Uw liefde ontvlamt en in de kennis van de Zoon en de Vader leidt?

Mooi! Dank voor het plaatsen.

[Pioenroosje]

Ik las vannacht Jesaja 26. Hoe aansprekend in deze tijd!

Hier een paar verzen:

8 Ook in de weg van Uw oordelen, HEERE, hebben wij U verwacht;
naar Uw Naam en naar Uw gedachtenis gaat het verlangen van onze ziel uit.
9 Met heel mijn ziel verlang ik naar U in de nacht, ja, met mijn geest diep in mij zoek ik U ernstig.
Want wanneer Uw oordelen over de aarde komen, leren de bewoners van de wereld wat gerechtigheid is.
10 Al wordt de goddeloze genade bewezen, hij leert niet wat gerechtigheid is:
in een land van recht bedrijft hij onrecht en de hoogheid van de HEERE ziet hij niet.
11 HEERE, Uw hand is opgeheven, maar zij zien het niet.

Neem en lees!

Jesaja 26 is een loflied. Wat is de profeet positief over het herstel van Juda. Binnen de context van Jesaja 24 en 25 verwijst dit naar de dag van de uiteindelijke overwinning van de Messias, de dag waarop de Hij regeert over Israël en over de hele wereld. Ook bijzonder dat er in v. 13 tot uitdrukking komt dat Israel ondanks ballingschap tussen afgodendienaars, trouw bleef aan God trouw. "HEERE, onze God! andere heren, behalve Gij, hebben over ons geheerst; doch door U alleen gedenken wij Uws Naams." En dan vers 26
Uw doden zullen leven, ook mijn dood lichaam, zij zullen opstaan; waakt op en juicht, gij, die in het stof woont! want uw dauw zal zijn als een dauw der moeskruiden, en het land zal de overledenen uitwerpen.

Een zekere verwachting van opstanding. Ook toen al.
Wat voor les leer jij er uit @Pioenroosje?

Bedankt voor je reactie De zin 'Ook in de weg van Uw oordelen, HEERE, hebben wij U verwacht' blijft bij mij hangen. De persoonlijke situatie, die moeilijk is momenteel, en ook wel de situatie wb het virus voelt aan als een oordeel > ik ben niet wie ik zou moeten zijn, en wat ligt er een schuld ook in de secularisatie van het verlangen, zoals dhr. Paul dat beschrijft. En hoe raar ook; dan is er toch ook herkenning in vers 9: 'Met heel mijn ziel verlang ik naar U in de nacht'. Ik begrijp mezelf dan ook zo vaak niet; een leven zo vol van heimwee en verlangen, van uitzien en verwachten, van buigen onder God en Zijn weg. En ook een leven zo vol egoïsme, zelfhandhaving, wegzwerven, zonde en leegheid. Ik vind het soms zo moeilijk om zo'n tweemens te zijn...

[Bertiel]

de redelijke Godsdienst - W. á Brakel

Dewijl nu Christus allen, die onder de bediening zijn, aangeboden wordt, zo mag niet alleen een ieder komen, en niemand behoeft achter te blijven, uit vrees of hij wel geroepen wordt, maar een ieder moet tot Christus komen en Hem aannemen, om door Hem gerechtvaardigd, geheiligd, bewaard en verheerlijkt te worden. Dit moet men niet opvatten, alsof een ieder verplicht zou zijn te geloven, dat Christus voor hem gestorven en zijn Zaligmaker is. Dat zij verre. Dat is het geloof niet. Het geloof is niet de verzekering, die is een gevolg van het geloof. Maar het bestaat in de uitgang uit zichzelf van iemand die verlegen is over zijn ellendige staat, en van een begerige ziel naar verzoening, vrede, heiligheid en heerlijkheid, en in het overgaan in Christus, en in het aannemen van Hem, Die Zichzelf aanbiedt, en een ieder tot Zich roept en nodigt,met de belofte, dat die komen, niet uitgeworpen zullen worden, en in het verlaten van zijn ziel op Hem, als de almachtige, waarachtige en getrouwe Zaligmaker. Als iemand nu in de oefening van die daden levendig is, en die waarlijk in zich bevindt, dan volgt eerst de verzekering,

[Terri]

de redelijke Godsdienst - W. á Brakel

Dewijl nu Christus allen, die onder de bediening zijn, aangeboden wordt, zo mag niet alleen een ieder komen, en niemand behoeft achter te blijven, uit vrees of hij wel geroepen wordt, maar een ieder moet tot Christus komen en Hem aannemen, om door Hem gerechtvaardigd, geheiligd, bewaard en verheerlijkt te worden. Dit moet men niet opvatten, alsof een ieder verplicht zou zijn te geloven, dat Christus voor hem gestorven en zijn Zaligmaker is. Dat zij verre. Dat is het geloof niet. Het geloof is niet de verzekering, die is een gevolg van het geloof. Maar het bestaat in de uitgang uit zichzelf van iemand die verlegen is over zijn ellendige staat, en van een begerige ziel naar verzoening, vrede, heiligheid en heerlijkheid, en in het overgaan in Christus, en in het aannemen van Hem, Die Zichzelf aanbiedt, en een ieder tot Zich roept en nodigt,met de belofte, dat die komen, niet uitgeworpen zullen worden, en in het verlaten van zijn ziel op Hem, als de almachtige, waarachtige en getrouwe Zaligmaker. Als iemand nu in de oefening van die daden levendig is, en die waarlijk in zich bevindt, dan volgt eerst de verzekering,

Ik heb dit stukje een paar keer gelezen, maar begrijp ( rood gemaakt) deze zinnen en woorden niet, wie helpt mij?

[J.C. Philpot]

de redelijke Godsdienst - W. á Brakel

Dewijl nu Christus allen, die onder de bediening zijn, aangeboden wordt, zo mag niet alleen een ieder komen, en niemand behoeft achter te blijven, uit vrees of hij wel geroepen wordt, maar een ieder moet tot Christus komen en Hem aannemen, om door Hem gerechtvaardigd, geheiligd, bewaard en verheerlijkt te worden. Dit moet men niet opvatten, alsof een ieder verplicht zou zijn te geloven, dat Christus voor hem gestorven en zijn Zaligmaker is. Dat zij verre. Dat is het geloof niet. Het geloof is niet de verzekering, die is een gevolg van het geloof. Maar het bestaat in de uitgang uit zichzelf van iemand die verlegen is over zijn ellendige staat, en van een begerige ziel naar verzoening, vrede, heiligheid en heerlijkheid, en in het overgaan in Christus, en in het aannemen van Hem, Die Zichzelf aanbiedt, en een ieder tot Zich roept en nodigt,met de belofte, dat die komen, niet uitgeworpen zullen worden, en in het verlaten van zijn ziel op Hem, als de almachtige, waarachtige en getrouwe Zaligmaker. Als iemand nu in de oefening van die daden levendig is, en die waarlijk in zich bevindt, dan volgt eerst de verzekering,

Ik heb dit stukje een paar keer gelezen, maar begrijp ( rood gemaakt) deze zinnen en woorden niet, wie helpt mij?

Samengevat:
Het geloof word hier uitgelegd als een komen tot Christus, een aannemen van Hem. De vrucht van het ware geloof is dat je zeker mag weten dat de Heere Jezus ook voor jou gestorven is.

Nu zou je ook de eerste stap over kunnen slaan (het ware geloof / komen tot / aannemen van), en zeggen: ik geloof dat de Heere Jezus ook voor mij is gestorven (zonder eerst de toevlucht tot Hem te nemen). Maar dat is niet het ware geloof, en dan verwar je het ware geloof met de vrucht. Je kunt dit namenlijk zeggen, zonder werkelijk tot Hem te komen.

De volgorde is eerst het ware geloof en het beoefenen daarvan, en daarna de vrucht.

[J.C. Philpot]

Daarom is het dit zien van de lieflijkheid van Christus, dat het verschil maakt tussen de reddende genade van de Heilige Geest en de ervaringen van duivelen. Dit gezicht of gevoel is wat de ware christelijke ervaring anders doet zijn dan al het andere. Het geloof van Gods uitverkoren volk is hierop gebaseerd. Wanneer iemand de uitnemendheid van het Evangelie ziet, voelt hij de schoonheid en lieflijkheid van Gods reddingsplan. Hij is overtuigd dat het van God is en hij gelooft het met geheel zijn hart. Zoals de apostel Paulus zegt in 2 Korinthe 4:3-4: ‘Doch indien ook ons Evangelie bedekt is, zo is het bedekt in degenen die verloren gaan; in dewelke de god dezer eeuw de zinnen verblind heeft, namelijk der ongelovigen, opdat hen niet bestrale de verlichting van het Evangelie der heerlijkheid van Christus, Die het Beeld Gods is.’ Dat betekent dat ongelovigen kunnen zien dat er een Evangelie is en dat ze de feiten erover kunnen begrijpen, maar dat ze niet het licht zien.

Het licht van het Evangelie is de glorie van Christus, Zijn heiligheid en schoonheid. Aansluitend lezen we in 2 Korinthe 4:6 ‘Want God, Die gezegd heeft dat het licht uit de duisternis zou schijnen, is Degene Die in onze harten geschenen heeft, om te geven verlichting der kennis der heerlijkheid Gods in het aangezicht van Jezus Christus.’ Waarlijk, het is dit Goddelijke licht dat in onze harten schijnt, dat ons in staat stelt de schoonheid van het Evangelie te zien en een reddend geloof in Christus te hebben.

Dit bovennatuurlijke licht toont ons de ongeëvenaarde schoonheid en lieflijkheid van Jezus. Het overtuigt ons van Zijn algenoegzaamheid als onze Zaligmaker. Alleen zo’n glorieuze, majesteitelijke Zaligmaker kan Middelaar zijn tussen schuldige, helwaardige zondaren zoals wij zijn, en een oneindig heilige God. Dit bovennatuurlijke licht geeft ons een gevoel van Christus dat ons overtuigt op een manier zoals niets anders dat kan.

Wanneer de meest zondige zondaar ertoe gebracht wordt Christus’ Goddelijke lieflijkheid te zien, speculeert hij niet langer over de vraag waarom God in hem geïnteresseerd zou zijn om hem te redden. Voorheen kon hij niet begrijpen hoe het bloed van Christus de schuld van de zonde kon betalen. Maar nu kan hij de dierbaarheid van Christus’ bloed zien en hoe dit het waard is om geaccepteerd te worden als het rantsoen voor de grootste zonden. Nu kan de ziel erkennen dat ze aangenomen is door God. Niet om wie hij zelf is, maar om de waarde die God aan het bloed, de gehoorzaamheid en de tussenkomst van Christus geeft. Het zien van deze waarde geeft de arme, schuldige ziel een rust die niet gevonden kan worden in welke preek of welk boek dan ook.

Wanneer iemand het juiste fundament van geloof en vertrouwen met zijn eigen ogen gaat zien, is dit reddend geloof. ‘En dit is de wil Desgenen Die Mij gezonden heeft, dat een iegelijk die den Zoon aanschouwt, en in Hem gelooft, het eeuwige leven hebbe’ (Joh. 6:40). ‘Ik heb Uw Naam geopenbaard den mensen die Gij Mij uit de wereld gegeven hebt. Zij waren Uwe, en Gij hebt Mij dezelve gegeven, en zij hebben Uw Woord bewaard. Nu hebben zij bekend dat alles wat Gij Mij gegeven hebt, van U is. Want de woorden die Gij Mij gegeven hebt, heb Ik hun gegeven, en zij hebben ze ontvangen, en zij hebben waarlijk bekend dat Ik van U uitgegaan ben, en hebben geloofd dat Gij Mij gezonden hebt’ (Joh. 17:6-8). Het is dit zicht op de Goddelijke schoonheid van Christus dat de wil gevangenneemt en de harten van mensen trekt.

Het waarnemen van de uiterlijke grootheid van God in Zijn glorie kan overweldigend zijn en meer dan iemand kan verdragen. Toch kan de vijandschap van iemands hart in volle kracht blijven bestaan en de tegenstand van de wil doorgaan. Maar als een enkele straal van de heiligheid en glorie van God en van de uitnemende lieflijkheid van Christus het hart binnenkomt, zal alle vijandschap overwonnen zijn. De ziel wordt ingenomen om God lief te hebben als door een allesoverheersende kracht, zodat nu niet alleen het verstand maar het gehele wezen de liefhebbende Zaligmaker ontvangt en omhelst.

Deze ontdekking van de schoonheid van Christus is het begin van een waar reddend geloof in het leven van een ware bekeerde. Het verschilt totaal van elk vaag gevoel dat Christus hem liefheeft of voor hem stierf. Zulke vage gevoelens kunnen een soort van liefde en vreugde teweegbrengen omdat men een dankbaarheid voelt voor het ontsnappen aan het oordeel voor zijn zonden. In feite zijn deze gevoelens gebaseerd op eigenliefde en niet op liefde tot Christus. Het is verdrietig dat zoveel mensen misleid zijn door dit valse geloof. Aan de andere kant veroorzaakt een glimpje van de glorie van God in het aangezicht van Jezus Christus een uitnemende echte liefde voor God in het hart. Dat komt omdat het Goddelijke licht de uitnemende lieflijkheid van Gods natuur toont. Een liefde die hierop gebaseerd is, gaat ver, ver boven alles wat voortkomt uit eigenliefde, een liefde die ook duivelen kunnen hebben. De ware liefde tot God die voortkomt uit het zicht op Zijn schoonheid, veroorzaakt een geestelijke en heilige vreugde in de ziel. Een vreugde in God en een juichen in Hem. Het is geen vreugde in onszelf, maar in God alleen.

Het zien van de schoonheid van Goddelijke dingen veroorzaakt een oprecht verlangen naar de dingen van God. Dit verschilt van de verlangens van duivelen. Zij hebben verlangens omdat zij weten dat de verdoemenis hen te wachten staat en omdat zij wensen dat het op de een of andere manier anders zou zijn. De verlangens die voortkomen uit dit zicht op Christus’ schoonheid zijn natuurlijke, vrije verlangens zoals een baby naar melk verlangt. Omdat deze ware verlangens zo verschillen van de valse, helpen ze de ware ervaringen van Gods genade te onderscheiden van onechte.

Valse geestelijke ervaringen hebben de neiging trots te veroorzaken. Dat is in het bijzonder de zonde van de duivel. ‘Geen nieuweling, opdat hij niet opgeblazen worde en in het oordeel des duivels valle’ (1 Tim. 3:6). Trots is onlosmakelijk het gevolg van valse geestelijke ervaringen, zelfs al zijn ze vaak bedekt met een masker van nederigheid. Valse ervaringen zijn verliefd op het eigen ik en groeien op het eigen ik. Ze leven van het zichzelf op de een of andere manier in de lucht steken. Iemand kan veel liefde hebben tot God en trots zijn op de grootheid van zijn liefde. Hij kan erg nederig zijn en erg trots op zijn nederigheid. Maar de emoties en ervaringen die voortkomen uit Gods genade zijn precies het tegenovergestelde. Gods ware werk in het hart veroorzaakt nederigheid. Zij leiden niet tot het vestigen van de aandacht op zichzelf of zelfverheerlijking. Het gevoel van de ontzagwekkende, heilige, glorieuze schoonheid van Christus doodt trots en vernedert de ziel. Alleen het licht van Gods lieflijkheid toont de ziel zijn eigen verderfelijkheid. Wanneer iemand dit echt begrijpt, begint hij onlosmakelijk God groter en groter te maken en zichzelf kleiner en kleiner.

Een ander gevolg van Gods genade in het hart is, dat men alle kwaad gaat haten en een geheiligd hart en leven krijgt. Ook valse ervaringen kunnen een zekere mate van ijver veroorzaken en zelfs leiden tot een grote mate van wat vaak godsdienst genoemd wordt. Het is echter geen ijver tot goede werken. Deze godsdienst is niet het dienen van God, maar het dienen van zichzelf. Dat is de context waarin de apostel Jakobus zijn woorden plaatst: ‘Gij gelooft dat God een enig God is; gij doet wel; de duivelen geloven het ook, en zij sidderen. Maar wilt gij weten, o ijdel mens, dat het geloof zonder de werken dood is?’ (Jak. 2:19-20). Met andere woorden: het bewijs van een waarachtige ervaring van Gods genade in de harten is te vinden in deugden en goede werken. ‘En hieraan kennen wij dat wij Hem gekend hebben, zo wij Zijn geboden bewaren. Die daar zegt: Ik ken Hem, en Zijn geboden niet bewaart, die is een leugenaar, en in dien is de waarheid niet’ (1 Joh. 2:3-4). Wanneer het hart verrukt is door de schoonheid van Christus, hoe zou het dan anders antwoorden?

Hoe uitnemend is die innerlijke goedheid en ware godsdienst, die voortkomt uit het zicht op de schoonheid van Christus! Hier vindt u de heerlijkste ervaringen van heiligen en engelen in de hemel. Hier vindt u de beste ervaring van Jezus Christus Zelf. Hoewel wij slechts schepselen zijn, is het een soort van deelhebben aan Gods eigen schoonheid. ‘Door welke ons de grootste en dierbare beloften geschonken zijn, opdat gij door dezelve der Goddelijke natuur deelachtig zoudt worden’ (2 Petr. 1:4). ‘Deze kastijdt ons tot ons nut, opdat wij Zijner heiligheid zouden deelachtig worden’ (Hebr. 12:10). Vanwege de kracht van dit Goddelijke werk is er een wederzijds inwonen van God bij Zijn volk en Zijn volk in Hem.

‘God is Liefde; en die in de Liefde blijft, die blijft in God en God in hem’ (1 Joh. 4:16).
Deze bijzondere relatie geeft de grootste blijdschap en zegening. Het is een speciale gave van God die Hij alleen geeft aan Zijn gunstelingen. Goud, zilver, diamanten en aardse koninkrijken worden door God gegeven aan mensen die de Bijbel onzin noemen. Maar de geweldige gave van het zien van Gods schoonheid is de speciale zegen van God aan Zijn meest dierbare kinderen. Vlees en bloed kunnen dit niet geven: alleen God kan het schenken. Dit was de bijzondere gave waarvoor Christus stierf. Hij deed dat om het voor Zijn uitverkorenen te verwerven. Het is het hoogste teken van Zijn eeuwigdurende liefde, de beste vrucht van Zijn werken en het meest kostbare dat Hij door Zijn bloed heeft verworven.

Bron: een nieuwsbrief

[Adagio]

Dewijl nu Christus allen, die onder de bediening zijn, aangeboden wordt, zo mag niet alleen een ieder komen, en niemand behoeft achter te blijven, uit vrees of hij wel geroepen wordt, maar een ieder moet tot Christus komen en Hem aannemen, om door Hem gerechtvaardigd, geheiligd, bewaard en verheerlijkt te worden. Dit moet men niet opvatten, alsof een ieder verplicht zou zijn te geloven, dat Christus voor hem gestorven en zijn Zaligmaker is. Dat zij verre. Dat is het geloof niet. Het geloof is niet de verzekering, die is een gevolg van het geloof.

Ik heb dit stukje een paar keer gelezen, maar begrijp ( rood gemaakt) deze zinnen en woorden niet, wie helpt mij?

Er is geen verschoning, een ieder moet zich afkeren van zichzelf, van een Adamiet en bekeren tot God (als een verloren zoon tot zijn vader). Joh. 3 "Verwonder u niet dat Ik u gezegd heb: Gijlieden moet wederom geboren worden." Mal. 1: "Ben Ik dan een Vader, waar is Mijn eer? En ben Ik een Heere, waar is Mijn vreze? zegt de HEERE der heirscharen tot u".
Een waar geloof (ook het allergeringste, of meest prille, het toevluchtnemende, en het daarna weer bestredene) vertrouwt altijd op Iemand. Iemand Die wat doet, gedaan heeft en zal doen.
Een levend geloof is geen doodstaand water. Volgens het avondmaalsformulier: "Want wij komen niet tot dit Avondmaal om daarmede te betuigen dat wij in onszelven volkomen en rechtvaardig zijn; maar integendeel, aangezien wij ons leven buiten onszelven in Jezus Christus zoeken, zo bekennen wij daarmede dat wij midden in den dood liggen. Daarom, al is het dat wij nog vele gebreken en ellendigheid in ons bevinden, als namelijk: enz. "

[Terri]

de redelijke Godsdienst - W. á Brakel

Dewijl nu Christus allen, die onder de bediening zijn, aangeboden wordt, zo mag niet alleen een ieder komen, en niemand behoeft achter te blijven, uit vrees of hij wel geroepen wordt, maar een ieder moet tot Christus komen en Hem aannemen, om door Hem gerechtvaardigd, geheiligd, bewaard en verheerlijkt te worden. Dit moet men niet opvatten, alsof een ieder verplicht zou zijn te geloven, dat Christus voor hem gestorven en zijn Zaligmaker is. Dat zij verre. Dat is het geloof niet. Het geloof is niet de verzekering, die is een gevolg van het geloof. Maar het bestaat in de uitgang uit zichzelf van iemand die verlegen is over zijn ellendige staat, en van een begerige ziel naar verzoening, vrede, heiligheid en heerlijkheid, en in het overgaan in Christus, en in het aannemen van Hem, Die Zichzelf aanbiedt, en een ieder tot Zich roept en nodigt,met de belofte, dat die komen, niet uitgeworpen zullen worden, en in het verlaten van zijn ziel op Hem, als de almachtige, waarachtige en getrouwe Zaligmaker. Als iemand nu in de oefening van die daden levendig is, en die waarlijk in zich bevindt, dan volgt eerst de verzekering,

Ik heb dit stukje een paar keer gelezen, maar begrijp ( rood gemaakt) deze zinnen en woorden niet, wie helpt mij?

Samengevat:
Het geloof word hier uitgelegd als een komen tot Christus, een aannemen van Hem. De vrucht van het ware geloof is dat je zeker mag weten dat de Heere Jezus ook voor jou gestorven is.

Nu zou je ook de eerste stap over kunnen slaan (het ware geloof / komen tot / aannemen van), en zeggen: ik geloof dat de Heere Jezus ook voor mij is gestorven (zonder eerst de toevlucht tot Hem te nemen). Maar dat is niet het ware geloof, en dan verwar je het ware geloof met de vrucht. Je kunt dit namenlijk zeggen, zonder werkelijk tot Hem te komen.

De volgorde is eerst het ware geloof en het beoefenen daarvan, en daarna de vrucht.

Dank je!
Wat een bijzondere les zoals jij het uitlegt. Dat kon ik er niet uit op maken. Blijf het een lastig en cryptisch beschreven stuk vinden.

[DDD]

Wellicht helpt het om je er van bewust te zijn dat 'dan volgt eerst' betekent 'dan volgt pas'.

Overigens is deze tekst voor de helft van de kerkgangers onbegrijpelijk. Ik hoop dat de nieuwe redacteur van De Banier dit soort teksten voortvarend laat hertalen.

[Nathanaël]

Wellicht helpt het om je er van bewust te zijn dat 'dan volgt eerst' betekent 'dan volgt pas'.

Overigens is deze tekst voor de helft van de kerkgangers onbegrijpelijk. Ik hoop dat de nieuwe redacteur van De Banier dit soort teksten voortvarend laat hertalen.

De hertaling van de Redelijke Godsdienst is net afgerond, dus het lijkt me stug dat de nieuwe redacteur van De Banier dat nog eens dunnetjes over gaat doen.

[DDD]

Ik bedoelde het meer in zijn algemeenheid: 'dit soort teksten'.

[J.C. Philpot]

Hoe heerlijk is de Heere Jezus in de ogen van de gelovigen! Toen Adam zondigde, stond hij beschaamd, vreesde en beefde hij als iemand die gereed stond om voor eeuwig onder het zware ongenoegen Gods verloren te gaan. Hij verdiende de dood en verwachtte niet anders dat dat het vonnis onmiddelijk voltrokken zou worden. In deze toestand komt de Heere Jezus Christus in de belofte tot hem en zegt: "Arm schepsel! Wat is uw toestand vreselijk! Wat bent u nu mismaakt! Wat is er van de schoonheid, de heerlijkheid van het beeld Gods waarnaar u geschapen was, geworden? Kijk eens hoe u het monsterachtige beeld van de satan op u hebt genomen. En toch is het verdrietige dat u nu hebt, dat u lichamelijk tot stof en duisternis wederkeert, op geen enkele wijze te vergelijken met wat zal volgen. Eeuwige ellende ligt voor u. Maar kijk nu naar boven en zie op mij, en u zult een vluchtige blik hebben van wat de oneindige wijsheid, liefde en genade voor u hebben besloten. Blijf u niet voor mij verbergen. Ik zal uw plaats innemen. Ik zal uw schuld dragen en de straf ondergaan, die u voor eeuwig in de afschuwelijke diepten van de hel zou doen verzinken. Ik zal betalen wat Ik nooit geroofd hebt. Ik zal een vloek voor u gemaakt worden, zodat u voor eeuwig zalig zult zijn."

Bron: John Owen, De heerlijkheid van Christus (via een kerkblad)

[J.C. Philpot]

Waarom zweeg Christus stil onder zijn lijden?Omdat Hij wist dat zijn lijden oneindig rechtvaardig was. Wanneer iemand een verhoor ondergaat, wanneer hij beschuldigd wordt, als daar getuigen tegen hem worden gehoord, en hij veroordeeld wordt, en hij is inderdaad schuldig aan de hem ten laste gelegde feiten, dan zwijgt hij stil, omdat hij zeggen moet: ik heb het alles verdiend. Indien hij nog enig gevoel van recht in zijn binnenste heeft, dan zal hij toestemmen in het oordeel van de rechter en zijn geweten, hij zal niet een woord antwoorden, hij gevoeld dat zijn oordeel billijk en rechtvaardig is, en dat doet hem verstommen. Evenzo was het met Christus. Christus had een oneindig gevoel van recht; vandaar antwoordde Hij ook niet een woord, noch op de beschuldigingen van mensen, noch op de verbrijzeling onder de toorn Gods. Hij was het zwijgende lam. Als een lam werd Hij ter slachting geleid, en als een schaap, dat stom is voor het aangezicht Zijner scheerders, alzo deed Hij Zijn mond niet open. Zijt gij èèn geworden met Christus? Dan is er ook voor u een sterke vertroosting. Hij zweeg stil en opende Zijn mond niet, toen de toorn Gods over Hem werd uitgestort. Maar o, Hij zou luid roepen, als de toorn Gods over u uitgestort werd. Gij zijt reeds veroordeeld geworden. Gij zijt reeds met vuisten geslagen en in het aangezicht gespogen. Gij zijt reeds verbrijzeld geworden onder de toorn Gods. Gij zult in eeuwigheid niets meer te lijden hebben. "Wie zal beschuldigingen inbrengen tegen de uitverkorenen Gods? God is het die rechtvaardig maakt. Wie is het die verdoemt? Christus is het die gestorven is. (Romeinen 8:34)"

Bron: een kerkblad

[J.C. Philpot]

We are immortal until our work on earth is done.

[Adagio]

Gelijk den mens bestaat in een uitwendig en zichtbaar lichaam, en een inwendige ziel. Zo heeft ook deze Goddelijke roeping twee delen. De uitwendige roeping, die zichtbaar is, bestaat voornamelijk in de uiterlijke verkondiging van het Goddelijke Woord. Daar komen nog drie stemmen bij; de stem van de werken Gods; de stem van Gods oordelen [Wittewrongel noemt in dit verband Micha 6:9 “Hoort de roede en Wie ze besteld heeft.”] en de stem van zijn eigen conscientie. De inwendige, onzichtbare roeping is de bijzondere en krachtdadige werking van de Heilige Geest, waardoor de mens aan zijn ziel zo bewerkt wordt, dat hij naar Gods genadige roeping luisterende, de nodiging aanneemt en opvolgt, en alzo met de daad van de wereld afgezonderd, en met Christus door het ware geloof verenigd wordt.