mvf schreef:Over dit onderwerp gaat dit boek binnenkort weer heel wat discussie opleveren vermoed ik...:
http://www.hetbakenkatwijk.nl/nl/produc ... iking.html

Ah, hoop het snel te kunnen lezen.

Wil je dan hier een recensie plaatsen? Of nog liever: een beknopte samenvatting?

Met separeren is niets mis, zolang het woord althans recht gesneden wordt. Anders verwordt de prediker tot een slager, die levende zielen ontleedt, totdat er geen leven meer in te bespeuren is. Al gaat het beeld daarin gelukkig mank, maar niet in de beleving van de gelovigen.

Vergeving van zonden en vrede met God ontvang je alleen door het geloof in Jezus Christus.
Niet door andere verlangens of andere interesses.
Er worden ook geen opgeknapte mensen met God verzoend maar vijanden.
En jezelf als een vijand van God te leren kennen is moeilijk en pijnlijk (sterven aan jezelf).
Het doel van een separerende prediking is dat we als zondaren terecht komen aan de voeten van de Heere Jezus.

Het is ook heel slecht voor een jonge gelovige als anderen hem/haar rust geven buiten Christus.
Ook al is het wel het werk van God. Want dit kan zorgen voor jarenlange twijfel, duisternis, zwakheid, etc.
Natuurlijk moet je zo'n zoeker wel aanmoedigen en wijzen op de noodzaak en de nodigingen van Christus.
Want het is zeker geen hopeloze zaak! Want er is een Zaligmaker die vriendelijk nodigt.

RotterS schreef:

Tiberius schreef:Maar het is maar zeer de vraag of het krijgen van andere interesses na een gesprek met een predikant een werk van de Heere is.

Wel, waarom niet?

Zie de bijdrage hieronder van Panny. Samengevat: geen rust geven of handen opleggen buiten Christus om; en zeker niet vanwege andere interesses.

RotterS schreef:Het in twijfel trekken (is dit ook niet een vorm van oordelen waar wij niet te oordelen hebben?) van zaken die ook vrucht van geloof/bekering/wedergeboorte zijn vind ik heel eng. M.i. zet het de deur open naar het ontkennen dat een bepaalde vrucht voortkomt uit wat van de Heere is.

In twijfel trekken en zeker veroordelen is dan weer een te ver gaande stap de andere kant op. Het ging in de beginvraag om rust geven, zover ik begreep.

RotterS schreef:En als het niet van de Heere is, is het of van de mens of van de duivel.

Daar ben ik ook bang voor ja.

mvf schreef:Over dit onderwerp gaat dit boek binnenkort weer heel wat discussie opleveren vermoed ik...:
http://www.hetbakenkatwijk.nl/nl/produc ... iking.html

Ah, dank voor de link.
Ik heb nog een boekenbon, waar ik een goede bestemming voor zocht en ik houd zelfs nog over.
Goed gespreksonderwerp op een volgend huisbezoek.

Uit: Gelezen, gedacht, gehoord:

Ons oud-bestuurslid en vroegere tweede voorzitter wijlen ds. E. du Marchie van Voorthuysen maakte weleens het onderscheid tussen het toegekeerd zijn en het bekeerd zijn.
Zo kan een mens door omstandigheden, die hem vernederen en in zekere zin ook vertederen, toegekeerd worden zonder ooit waarlijk van God, door God, tot God bekeerd te worden.
In zijn prediking wees hij er ook menigmaal op dat het einde het begin verklaarde. Met andere woorden: wat niet zaligmakend uit God begonnen is, zal ook nooit in Hem eindigen.
https://www.refoforum.nl/forum/viewtopi ... 60#p919460

Gevaarlijk iets denk ik.
Mensen zullen daar nooit de toe-eigening van het heil kunnen hebben.

Geytenbeekje schreef:Gevaarlijk iets denk ik.
Mensen zullen daar nooit de toe-eigening van het heil kunnen hebben.

Waarom vind jij het gevaarlijk?
Klopt het niet wat hier gezegd wordt?

Mara schreef:

Geytenbeekje schreef:Gevaarlijk iets denk ik.
Mensen zullen daar nooit de toe-eigening van het heil kunnen hebben.

Waarom vind jij het gevaarlijk?
Klopt het niet wat hier gezegd wordt?

Dat als mensen in een treurige periode zitten maar denken als ze dit horen : Het kan niet in deze tijd omdat ik al verdrietig ben..
etc.

Het is denk ik realiteit. In de twee wereldoorlog zaten de kerken vol. De jaren daarna begon echter de leegloop.

Een mens kan zich uitwendig reformeren, zonder dat er inwendig de levende gemeenschap en omgang met Christus is gekomen.

Mara schreef:

Tiberius schreef:

Mara schreef:Maar toch, wat de Heere begint in een mens, voleindigt Hij toch ook?

Wat de Heere begint, wel ja.
Maar het is maar zeer de vraag of het krijgen van andere interesses na een gesprek met een predikant een werk van de Heere is.

Omdat ik die separatie steeds vaker mis.
De broeders zijn blij met een jongere die belijdenis aflegt, dat tevens de toegang naar het H.A. is.
Maar wordt er nog wel eens doorgevraagd, zoals wij dat gewend waren?
Er wordt nu al snel geprikkeld gereageerd - en dan bedoel ik in het algemeen! - als de spade wat dieper wordt gestoken.
Ik hoorde laatst iemand zeggen: jazeker ben ik een kind van God, waarom zou ik dat niet zijn?
Maar daar bleef het bij.
Ds. Vreugdenhil benoemt het ook als een proces: het begin van een echte bekering.
M.a.w. dan kom je toch in het ouderwetse "bezomeren en bewinteren" terecht, wat nu als achterhaald wordt bevonden.

Helemaal met je eens @Mara. Het is of dood, of leven.
Zolang iemand buiten Christus is, is hij of zij nog geen nieuw schepsel.
Er wordt zelden doorgevraagd.

Interesse kan wel een begin zijn. Maar is geen rustbank.

Jezus waarschuwt ervoor dat niet een iegelijk, die tot Hem zegt: Heere, Heere! zal ingaan in het Koninkrijk der hemelen, maar die daar doet den wil Mijns Vaders, Die in de hemelen is. En wat is de wil van de Vader? Dat zegt Hij zelf: "En dit is de wil des Vaders, Die Mij gezonden heeft, dat al wat Hij Mij gegeven heeft, Ik daaruit niet verlieze, maar hetzelve opwekke ten uitersten dage. En dit is de wil Desgenen, Die Mij gezonden heeft, dat een iegelijk, die den Zoon aanschouwt, en in Hem gelooft, het eeuwige leven hebbe; en Ik zal hem opwekken ten uitersten dage."

Daar draait het om. Het aanschouwen van de Zoon. Het zien op Jezus. Onze verantwoordelijkheid is voor ons neergelegd in een reeks opdrachten en uitnodigingen in het Evangelie: kom, zie ....

Arja schreef:

Mara schreef:

Tiberius schreef:

Mara schreef:Maar toch, wat de Heere begint in een mens, voleindigt Hij toch ook?

Wat de Heere begint, wel ja.
Maar het is maar zeer de vraag of het krijgen van andere interesses na een gesprek met een predikant een werk van de Heere is.

Omdat ik die separatie steeds vaker mis.
De broeders zijn blij met een jongere die belijdenis aflegt, dat tevens de toegang naar het H.A. is.
Maar wordt er nog wel eens doorgevraagd, zoals wij dat gewend waren?
Er wordt nu al snel geprikkeld gereageerd - en dan bedoel ik in het algemeen! - als de spade wat dieper wordt gestoken.
Ik hoorde laatst iemand zeggen: jazeker ben ik een kind van God, waarom zou ik dat niet zijn?
Maar daar bleef het bij.
Ds. Vreugdenhil benoemt het ook als een proces: het begin van een echte bekering.
M.a.w. dan kom je toch in het ouderwetse "bezomeren en bewinteren" terecht, wat nu als achterhaald wordt bevonden.

Helemaal met je eens @Mara. Het is of dood, of leven.
Zolang iemand buiten Christus is, is hij of zij nog geen nieuw schepsel.
Er wordt zelden doorgevraagd.

Interesse kan wel een begin zijn. Maar is geen rustbank.

Jezus waarschuwt ervoor dat niet een iegelijk, die tot Hem zegt: Heere, Heere! zal ingaan in het Koninkrijk der hemelen, maar die daar doet den wil Mijns Vaders, Die in de hemelen is. En wat is de wil van de Vader? Dat zegt Hij zelf: "En dit is de wil des Vaders, Die Mij gezonden heeft, dat al wat Hij Mij gegeven heeft, Ik daaruit niet verlieze, maar hetzelve opwekke ten uitersten dage. En dit is de wil Desgenen, Die Mij gezonden heeft, dat een iegelijk, die den Zoon aanschouwt, en in Hem gelooft, het eeuwige leven hebbe; en Ik zal hem opwekken ten uitersten dage."

Daar draait het om. Het aanschouwen van de Zoon. Het zien op Jezus. Onze verantwoordelijkheid is voor ons neergelegd in een reeks opdrachten en uitnodigingen in het Evangelie: kom, zie ....

Prachtige postings, geheel met instemming gelezen.

Geytenbeekje schreef: Dat als mensen in een treurige periode zitten maar denken als ze dit horen : Het kan niet in deze tijd omdat ik al verdrietig ben..
etc.

Dat is zo. Maar hoeveel worden er niet in een valse rust gepraat?
Ik heb zelf de algemene indruk dat die separatie niet overal meer gehoord wordt.
Het is ook wat men hier mee doet. Lijdzaam zitten, ik kan er toch zelf niks aan doen, of neemt iemand dan de toevlucht tot de Heere?
Want dat is toch ook een kenmerk van een levend geloof, het vluchten tot Jezus, omdat in het binnenste niets gevonden kan worden.

Mara schreef:

Geytenbeekje schreef: Dat als mensen in een treurige periode zitten maar denken als ze dit horen : Het kan niet in deze tijd omdat ik al verdrietig ben..
etc.

Dat is zo. Maar hoeveel worden er niet in een valse rust gepraat?
Ik heb zelf de algemene indruk dat die separatie niet overal meer gehoord wordt.
Het is ook wat men hier mee doet. Lijdzaam zitten, ik kan er toch zelf niks aan doen, of neemt iemand dan de toevlucht tot de Heere?
Want dat is toch ook een kenmerk van een levend geloof, het vluchten tot Jezus, omdat in het binnenste niets gevonden kan worden.

Dat is ook zeker de predikanten aan te rekenen die dat doen.