Pagina 1 van 1

Al hun leven der dienstbaarheid onderworpen

Geplaatst: 23 jan 2013, 14:19
door SecorDabar
Al hun leven der dienstbaarheid onderworpen
Hebreën 2: 15b

Ik heb weleens de indruk dat er op dit forum mensen zijn
die nogal tobben als het om de toeëigening van het heil in Christus gaat.
Die bevreesd over de aarde gaan, als zij denken aan dood, graf en eeuwigheid.
Anderen daarentegen raken hierdoor licht geïrriteerd,
en wijten dit aan het ongeloof van zulke tobbers.
Al ontkennen ze niet dat aan het geloof strijd is verbonden.

Dan zijn er ook nog de vrije wildrijvers, (laten we hopen dat die er weinig zijn op dit forum),
die hebben hier al helemaal niets op met deze tobbers.
U kunt Jezus aannemen, probeer het maar in eigen kracht,
en u zult merken dat de Heilige Geest met u meewerkt.
En als u Jezus hebt aangenomen, dan nemen ze Die nooit meer van u af.
En laat u zich vooral niet uw eigen gekozen Jezus afpakken!

Maar nu staat er in Hebreën 2:15b de volgende woorden:
al hun leven der dienstbaarheid onderworpen.

Ik heb dat woord dienstbaarheid eens opgezocht in de Trommius concordantie
en daarna in de Bijbelverklaring van Matthew Henry die teksten eens opgezocht.
Zo spreekt Romeinen 8: 15 Want gij hebt niet ontvangen den geest der dienstbaarheid tot vreeze,
maar gij hebt ontvangen den Geest der aanneming tot kinderen.
Daarvan lees ik (met betrekking op die tobbende zielen)
op blz.60 in de bijbelverklaring van M. Henry:
De geest der dienstbaarheid, waaronder velen van de heidenen
zich voegden bij hunne bekering, onder de overtuiging door den Geest gewerkt
van zonde en toorn, gelijk in Hand.2:37; of de stokbewaarder in Hand. 16:30,
of Paulus, Hand.9:6.
Toen was de Geest Zelf voor die heiligen een geest van dienstbaarheid.
Maar zegt de apostel: bij u is dat voorbij. Dr. Manton merkt hier op:
Ofschoon een kind van God opnieuw onder vrees en dienstbaarheid kan komen
en zijn kindschap in twijfel trekken, toch wordt de gezegende Geest
niet weder een geest van dienstbaarheid, want dan zou Hij een onwaarheid getuigen.

Verder lezen wij in Romeinen 8:21: vrijgemaakt van de dienstbaarheid der verderfenis
tot de vrijheid van de heerlijkheid der kinderen Gods.
Matthew Henry schrijft hierover op blz.63:
Bij de wederkomst van Christus zal er een openbaring van de kinderen Gods zijn.
Nu zijn Gods heiligen verborgen mensen.
Het koren schijnt verloren onder een hoop kaf; maar dan zullen zij geopenbaard worden.
Het is nog niet geopenbaard wat wij zijn zullen, 1 Joh.3:2,
maar dan zal de heerlijkheid geopenbaard worden.
Al de vloek en de onreinheid, die nu op het schepsel rusten, zullen weggenomen worden,
wanneer zij, die met Christus op aarde hebben geleden, met Hem op aarde zullen heersen.

Volgens de Trommius-concordantie las ik over dit onderwerp
over de dienstbaarheid onderworpen te zijn ook bij de bekende tekst
in Hebreën 2:15b door al hun leven, der dienstbaarheid onderworpen waren.
Tenslotte zegt Matthew Henry op blz. 570 in zijn bijbelverklaring van deze tekst:
Er is hoop en hulp voor den voornaamste zondaar, in en door Christus.
Laat ons allen dan achtgeven op den dag onzer zalige bezoeking
en de onderscheidende barmhartigheid waarderen.
Nu heeft Christus hem, die het geweld des doods had,
in zoverre teniet gedaan, dat hij niemand meer onder de macht
van de geestelijke dood houden kan.
Opdat Hij Zijn volk mocht verlossen van de slaafse vrees des doods, waaraan zij dikwijls onderworpen zijn.
Dit kan zien op de Oud-testamentische heiligen, die meer in de geest
der dienstbaarheid verkeerden, omdat het leven en de onsterflijkheid
niet zo ten volle aan het licht gebracht waren, als door het Evangelie.
Ook kan het zien op al Gods volk, zowel onder het Nieuwe als onder het Oude Testament,
wier zielen verkeren in ontmoedigende vrees voor dood en eeuwigheid.
Christus kwam om een einde te maken aan al haar ellenden en klachten
en haar de doorgang te geven naar eeuwig leven en gelukzaligheid.
Christus heeft door Mens te worden en te sterven,
dien twist beslecht en verzoening teweeggebracht, zodat God bereid is
allen in gunst en vriendschap te ontvangen, die in Christus tot Hem komen.
De herinnering aan Zijn eigen zorgen en verzoekingen maakt Hem oplettend
voor de beproevingen van Zijn volk en gereed om hen te helpen.
Laat ons nooit rekenen op volkomen vrijblijven van verzoekingen in deze wereld.
Verzoekingen brengen onze zielen in zoveel droefenis en gevaar, dat zij troost en hulp behoeven.
Christus is bereid en gewillig om hen te helpen,
die onder hunne verzoekingen tot Hem roepen;
en Hij werd Mens en werd verzocht, opdat Hij in alle opzichten
bekwaam zou zijn om Zijn volk te helpen.

Ik moest denken aan het volgende versje wat men kan zingen op de wijs van Psalm 100:

De zwakken doet Hij zachtjes gaan,
de sterken drijft Hij harder aan.
Maar handelt met ’t gekrookte riet.
Zeer teder en verbreekt het niet.

En ’t rokend wiekje leidt Hij zacht.
Dat rookt in jamm’re boezemklacht.
Hij blust het niet, maar blaast het aan.
En doet het in Zijn wegen gaan.


Ik hoop dat veel forumleden zich hierin mogen herkennen.
Ik heb een aantal woorden onderstreept om aan te geven dat er
in een ziel zulke dienstbaarheid nog aanwezig kan zijn.

Re: Al hun leven der dienstbaarheid onderworpen

Geplaatst: 24 sep 2022, 14:59
door -DIA-
Een beetje vreemd, maar aan de andere kant begrijp ik het goed dat hier niet op gereageerd is sinds januari 2013 (meende ik dan).
In de eerste plaats wordt hier weinig of geen aandacht meer geschonken in de prediking, omdat dit misschien wel kan gerekend worden tot een vorm van wat we tegewoordig met zoiets als een 'standenleer' betitelen, en daarvan is de moderne godsdienst vreemd, en zelfs ook die zich nog wel reformatorisch noemen.
Ik wil er verder ook niet op ingaan, maar wel opmerken dat we hier een zaak hebben die zo het lijkt vergeten wordt. Ik zag dit per ongeluk bij onbeantwoorde berichten, vandaar.