Welke dag stierf Jezus?

[Aad]

Het citaat van Johannes in 19:36 heeft me te denken gezet. Inderdaad is het niet 1 op 1 duidelijk naar welke OT-tekst Johannes verwijst.
Toch kom ik nog (subjectief) met enig kracht van argument uit bij de gedachten van Ps.34.

Aldus:

Johannes wijst in hoofdstuk 19:36 op het woord uit de Schrift dat ‘geen been van Hem gebroken zal worden’. Jezus wordt samen met twee anderen, die naamloos blijven, gekruisigd met Jezus ‘in het midden’ (vers 18). Van de beide anderen worden de benen gebroken, maar van Jezus niet omdat Hij al gestorven was. Johannes wijst op de ongebrokenheid van de beenderen en dit is een kenmerk van het joodse paaslam, Ex.12:46. Maar die ongebrokenheid van de beenderen is ook een kenmerk van, en belofte aan de rechtvaardige van Ps.34:20.
De ongebrokenheid van de beenderen betekent volkomenheid, recht-schapenheid en rechtvaardigheid.
Hoewel de associatie met het joodse paaslam, waarvan de beenderen niet gebroken mogen worden, duidelijk aanwezig is, wordt door Johannes hier Jezus geschilderd als de Rechtvaardige, wiens benen niet gebroken worden, te midden van de naamloze onrechtvaardigen, wiens benen wel gebroken worden. De typologische overeenkomst met het joodse paaslam is hier slechts aanwezig voor zover het de ongebrokenheid van de beenderen betreft: de kwalitiet van het leven, de recht-schapenheid.

groet
Aad

[Zonderling]

Aad, ik kan voor een belangrijk deel van je posting met je meegaan.
Maar niet met de laatste zin alsof het niet breken van de beenderen de ENIGE (typologische) overeenkomst was van het paschalam met Christus, alsof Johannes verder geen enkele andere reden had om naar het paschalam te verwijzen en slechts - haast willekeurig - naar het paschalam zou hebben verwezen.
Immers, volgen we jouw opvatting, dan zou ook Paulus weinig reden gehad hebben om te zeggen: "Want ook ons Pascha is voor ons geslacht, namelijk Christus."

[Aad]

Aad, ik kan voor een belangrijk deel van je posting met je meegaan.
Maar niet met de laatste zin alsof het niet breken van de beenderen de ENIGE (typologische) overeenkomst was van het paschalam met Christus, alsof Johannes verder geen enkele andere reden had om naar het paschalam te verwijzen en slechts - haast willekeurig - naar het paschalam zou hebben verwezen.
Immers, volgen we jouw opvatting, dan zou ook Paulus weinig reden gehad hebben om te zeggen: "Want ook ons Pascha is voor ons geslacht, namelijk Christus."

Misschien overdrijf ik, omdat ik probeer de verbinding met het joodse paaslam minimaal te maken; daar zal ik nog over denken. Paulus' woord over Christus ons paaslam betreft het paaslam van het nieuwe verbond (een totaal ander soort paaslam), waar ik van harte achter sta.

Dank voor je tegenspel, ik heb ervan geleerd.

groet
Aad

[Hansie]

Ik vraag me af wat je drijfveer is achter het minimaasl proberen te maken van de verbinding met het joodse Pascha lam.
Is de kloof inmiddels na 2000 jaar, mede door kerkelijk anti-judaisme en vervangingsleer, niet groot genoeg ?

[Aad]

Ik vraag me af wat je drijfveer is achter het minimaasl proberen te maken van de verbinding met het joodse Pascha lam.
Is de kloof inmiddels na 2000 jaar, mede door kerkelijk anti-judaisme en vervangingsleer, niet groot genoeg ?

Er is duidelijk een relatie tussen het NT Paaslam en het joodse paaslam (schaduw, type, heenwijzing e.d.). Maar toch is er ook een groot verschil. Dat zoek ik.

Die kloof is inderdaad niet groot genoeg; ik vrees dat de judaisering van het christelijk geloof volop aanwezig is.

Christus is "aan de heidenen" overgeleverd: dat wil zeggen dat hij uit de synagoge gezet is, afgesneden van Israel, 'uit huis gezet'. Dit is het ergste wat een jood kan gebeuren, laat staan de Messias.

Onze verlossing is, denk ik, daardoor buiten de wet van Mozes om geschied.

Er is tegenwoordig veel geleun tegen het judaisme aan, maar Jezus is voor de (orthodoxe) joden nog altijd, en zal dit ook altijd blijven m.i., een valse profeet en gemankeerde messias.

Ik weet niet of dit in deze draad past; misschien is hier elders al volop over gesproken?

groet
Aad

[Zonderling]

Onze verlossing is, denk ik, daardoor buiten de wet van Mozes om geschied.

Christus heeft gedaan wat wij niet konden doen: Hij heeft de wet volkomen volbracht.
Dat betreft de eeuwigdurende zedelijke wet, maar ook de ceremoniële wet.
De ceremoniële wet was trouwens een louter Evangelie. In de ceremoniële wetten zag het gelovige Israël de Christus voorafgebeeld.

Inderdaad: Onder het NT wordt niemand zalig door de wet, maar alleen uit vrije genade door de Middelaar Christus.
Maar dit is omdat Christus deze zaligheid verworven heeft door geheel aan de wet te voldoen.

Romeinen 3:

31 Doen wij dan de wet teniet door het geloof? Dat zij verre; maar 63wij bevestigen de wet.

63 Namelijk omdat de leer des Evangelies verklaart, dat Christus de wet voor ons heeft volbracht, tot onze rechtvaardigmaking; en dat Hij degenen die gerechtvaardigd worden, ook door Zijn Geest alzo vernieuwt, dat zij naar alle geboden Gods hun leven zoeken te richten, Rom. 8:1, 2, 3. Niet om daardoor voor God gerechtvaardigd te worden, maar om God voor deze Zijn weldaad behoorlijke dankbaarheid te bewijzen, zijn naaste te stichten, en van zijns zelfs rechtvaardigmaking voor God meer en meer verzekerd te worden; gelijk Paulus hierna, hfdst. 6; 7; 8, breder zal verklaren.

[Hansie]

Er staat op diverse plaatsen: één van de sabbattoon = eerste dag van de sabbatten = eerste dag van de week.
Uit dat meervoud kun je helemaal niets halen over het aantal sabbatten, het meervoud is onderdeel van het taaleigen (een hebraïsme).
Net zoals in het Oude Testament geldt: één van de maanden = eerste dag van de maand.
(Eén wordt in het Hebreeuws vaak gebruikt als rangtelwoord: eerste.)

Ik zou graag een voorbeeld zien van waar in het NT (grieks) ''de eerste dag van de maand'' voorkomt.
de enige keer is dat volgens mij in Colossenzen 2:16 Laat dan niemand u blijven oordelen inzake eten en drinken of op het stuk van een
feestdag, NIEUWE MAAN of sabbat …
Net zoals in het OT, inderdaad, ''nieuwe maan''.

Ik bedoelde wel het Grieks, maar het Oude Testament, namelijk de Septuaginta. Maar ik heb de plaats(en) niet paraat.

Komt ''eerste der sabbatten'' in het NT niet telkens voor, wanneer het een en ander zich afspeelt binnen de 7 weken van het Wekenfeest?

Eerste der sabbatten betekent - nogmaals - gewoon eerste dag van de week.
Het komt ook voor in Handelingen 20:7 en 1 Korinthe 16:2.
Ook DAAR staat in het Grieks meervoud (sabbattoon).
In 1 Korinthe 16:2 gaat het heel duidelijk om iedere eerste dag van de week ongeacht welke.
Het meervoud is onderdeel van het taaleigen. De meervoudsVORM heeft geen specifieke meervoudsBETEKENIS.
Verder meen ik maar gewoon naar de woordenboeken te verwijzen.

Neem nog even het hele schriftgedeelte door, alsjeblieft.
1. Handelingen 20:6 Het feest van de gezuurde broden, gevolgd door Pinksteren (vers 16)
2. 1 Korinthe 16:8 TOT PINKSTEREN zal Paulus wegblijven, welke is het einde van het WEKENFEEST!
Als alle leden dan 7 weken lang geld apart hebben gelegd, naar vermogen, hoeft dat niet meer ingezameld te worden, als de apostel met Pinksteren pas weer terug is.
3. Dit loopt geheel synchroon met Deut 16:10 , waar wederom als deel van het WEKENFEEST word verzocht vrijwillig te geven naar de mate vande gaven !!!

Ik had deut 6 ipv 16 getikt, wat nu gecorrigeerd is....(opvallend genoeg (!)heeft niemand dus deze tekst gelezen, anders was het wel opgemerkt )

[Zonderling]

Je moet er maar opkomen om de inzameling op elke eerste dag van de week (onze zondag dus) volgens 1 Korinthe 16 te relateren aan de vrijwillige gave op de dag van het Wekenfeest.