Meditaties

kerknieuwsg
Berichten: 32
Lid geworden op: 02 apr 2016, 19:21

Meditaties

Bericht door kerknieuwsg »

De laatste evaluatie

"Eens iegelijks werk zal openbaar worden dewijl het door vuur beproefd wordt." (1 Korinthe 3:13)

Er zijn heel wat momenten in ons leven waarop geëvalueerd wordt. Evalueren is in, zowel in de kerk als in het bedrijfsleven. Er zijn trouwens steeds meer momenten waarop het gevoel je bekruipt dat de kerk een soort bedrijf dreigt te worden. Maar in elk geval zien mensen aan het eind van een bepaald project of een bepaalde periode de noodzaak van het terugblikken en het opmaken van de balans. Wat hebben we gedaan en wat is het resultaat? Ook heel persoonlijk: heb ik met al het werk wat ik gedaan heb, het gestelde doel mogen bereiken? Paulus spreekt in 1 Kor. 3 ook over een evaluatie. Dé grote evaluatie, die ieder mens wacht. De definitieve terugblik, die verricht wordt door Hem, Die Zich nooit vergist. De apostel heeft hier bijzonder het oog op het oordeel, dat God zal vellen over het werk dat mensen deden in Zijn Koninkrijk. Maar ook van alle andere arbeid geldt: ''eens iegelijks werk zal openbaar worden.'' De Schrift spreekt daar veel vaker over, denk aan het slot van het boek Prediker. Dft gedeelte leert ons in ieder geval twee dingen. In de eerste plaats: de Jongste Dag zal een dag vol vuur zijn. Vuur zoals dat brandt in de werkplaats van een edelsmid, die zilver of goud in de smeltkroes werpt opdat alle onzuiverheden aan het licht komen en verbranden. De HEERE gaat uiteindelijk niet met Zijn schepselen in discussie over de vraag of en in hoeverre ze ''geslaagd'' zijn. Nee, alle gedachten, woorden en daden gaan in de smeltkroes van het oordeel. Zo wordt scheiding gemaakt tussen wat vuurvast en wat brandbaar is. Goud, zilver en kostelijke stenen blijven over. Hout, hooi en stoppels worden verzengd. En we stellen onszelf de vraag: wat betekent dat voor mijn leven en werk? Zou er van mij iets overblijven als de grote Schepper gaat evalueren en oordelen? In feite is dat onmogelijk. Er is niemand die goed doet, moet dezelfde apostel elders vaststellen. Toch geeft hij in 1 Kor. 3 zondaren hoop, de tweede les. Samen te vatten met een regel * een bekend lied: ''... maar wat'' gedaan werd uit liefde tot Jezus, dat houdt zijn waarde en zal blijven bestaan.'' De werken van mensen geven uiteindelijk niet de doorslag. Paulus wijst in dit gedeelte op het fundament waar mensen gedurende hun leven hun werkzaamheden op verrichten. Dat moet Christus zijn, de volkomen Borg van zondaren. Zijn liefde, die wederliefde wekt. 1 Kor. 3 zegt nadrukkelijk dat het kennen van het juiste fundament geen garantie is dat ik mijn werk volmaakt doe. Er is hier sprake van iemand wiens werk in de smeltkroes totaal verbrand wordt, terwijl hij toch zalig wordt. Hoe kan dat? Omdat God in Christus zondaren uit genade zalig maakt. In zoverre ze, geleid door Gods Geest, putten uit het werk van hun Zaligmaker, brengen ze vruchten der bekering waardig voort. Voor het overige blijven ze in zichzelf arm en ongeschikt. De smeltkroes zal het openbaren. Arme mens, in wiens leven dan niets van Christus teruggevonden wordt! ''Wat doet u?'' Een belangrijke vraag met het oog op de laatste evaluatie. Nog belangrijker: ''Wie bent u? Wie bent uvoor de HEERE?''. En: ''Wie is Christus voor u?''

Ds. A. van der Zwan

(bron: www.kerkelijknieuwsdekker.weebly.com)
kerknieuwsg
Berichten: 32
Lid geworden op: 02 apr 2016, 19:21

Re: Meditaties

Bericht door kerknieuwsg »

Van Céfas gezien

„En dat Hij is van Céfas gezien, daarna van de twaalve.”
1 Korinthe 15 vers 5
Paulus schrijft in zijn eerste brief aan de gemeente van Korinthe dat Christus is opgewekt uit de doden, naar de Schriften. De eerste die Hem ziet is Céfas, dat is Petrus.
Petrus had zijn Meester verloochend.
Tegenover een dienstmeisje had hij bij hoog en bij laag beweerd en gezworen dat hij nooit iets te maken had gehad met Jezus de Nazarener.
Daardoor trapte hij Hem op het hart en verzwaarde hij Zijn lijden immens. Jezus had Zich omgekeerd en hem aangezien. Toen was Petrus naar buiten gegaan en had bitter geweend.
Petrus was gevallen. Hij durfde zijn Meester niet meer onder de ogen te komen. Hij verdiende het te worden weggeworpen, uitgebannen, ja, verdoemd.

Petrus heeft zijn misdaad erkend, hartstochtelijk betreurd en zich diep verfoeid. Hoe had hij, die Jezus door dik en dun had willen volgen, tot zo’n ergerlijke daad kunnen komen? Petrus leerde dat er in hem geen goed woont.
Net zomin als in u en mij. Zelfs na ontvangen genade is een mens opnieuw tot alle boosheid geneigd. Dat in te zien, door de overtuigende werking van de Heilige Geest, maakt dat de zondaar zich verfoeit en Gods recht tot straf erkent. Psalm 51:2 (berijmd) wordt ingeleefd: „’k Erken mijn schuld, die U tot straf bewoog; Uw doen is rein, Uw vonnis gans rechtvaardig.”
Nadat Christus uit de doden is opgestaan, verschijnt Hij spoedig aan Petrus. Hij zoekt Zijn hopeloos verdwaalde discipel op. Hij bekommert Zich om een vloeker, spotter en leugenaar. Om een discipel die zich met geweld van Hem had losgescheurd. Hij staat niet toe dat Petrus verloren gaat. Hij laat zien Dezelfde te zijn. Want Hij zocht tijdens Zijn omwandeling op aarde verloren zondaars, hoeren en tollenaren. Na Zijn opstanding zoekt Hij nog altijd dat soort volk.
Hij zoekt Petrus omdat Hij weet dat Zijn discipel het nodig heeft. Petrus wankelt ten dode, was de wanhoop nabij geweest. Jezus grijpt hem vast, openbaart Zichzelf aan hem en spreekt met hem.
Er staat ‘dat Hij is van Céfas gezien’. Niet dat Petrus Hem zag, maar dat Hij door Petrus gezien werd. Is dat van belang? Jazeker! Hierdoor wordt duidelijk gemaakt dat Christus Zich aan Petrus geopenbaard heeft.
Christus zag Petrus als Eerste, niet andersom.
Alle begin is uit God. Een verloren mens zelf zoekt God niet. God zoekt het verlorene. Nooit heeft een mens naar God gevraagd. Maar God heeft gevraagd naar hen die Hem niet hebben gezocht. Eenzijdig zoekt en zaligt Hij. Wat een wonder, voor iemand die het zelf niet kan, noch wil, noch durft, noch weet, en die zich totaal ongeschikt bevindt!

Dat de Opgestane eerst naar Petrus gaat, alvorens Zich aan de overige discipelen te laten zien, is een wonder. Want Petrus was het het minst waard. Van zijn grote woorden en voornemens was niets overgebleven.
Hij werd een nietsnut, een onbetrouwbare. Maar de Heere verheerlijkt Zich het meest in hem.
Is het niet tot verwondering dat de Heere Zich tot hem wendt? Hij verheerlijkt Zich in hen die nietig stof gelijk zijn. Hij Die de dood overwon, maakt doden levend. Jezus neemt de zondaars aan, ja, zondaars bij uitstek.
En doet hen roemen van Zijn vrije gunst alleen.

ds. H. Lassche

Bron: www.kerkelijknieuwsdekker.weebly.com
kerknieuwsg
Berichten: 32
Lid geworden op: 02 apr 2016, 19:21

Re: Meditaties

Bericht door kerknieuwsg »

Een brandoffer

En Abraham noemde den Naam van die plaats: De Heere zal het voorzien. Waarom heden ten dage gezegd wordt: Op de berg des Heeren zal het voorzien worden.
Genesis 22:14
Wat is voorzien op de berg des Heeren? Is het niet de ram, in de verwarde struiken vast met zijn hoornen? Het geloof is niet beschaamd toen Abraham antwoordde op de vraag van zijn zoon Izak en daarmede al zijn ware kinderen. Waar is het lam ten brandoffer? "God zal Zichzelf een lam ten brandoffer voorzien mijn zoon!" En Hij offerde Hem ten brandoffer in zijns zoons plaats. Daar op de Berg des Heeren is Hij geofferd in de plaats van al de kinderen van Abraham, die uit het oprechte geloof zijn.
Een brandoffer is een offer dat geheel door het vuur op het hout van het altaar verteerd wordt tot een lieflijke reuk den Heere. Een brandoffer is totale plaatsvervanging. We lazen het immers: en Hij offerde hem ten brandoffer in zijns zoons plaats (vers 13b). Plaatsvervanging is: de Heere eist de kinderen van Abraham en daarom ook Abraham ten brandoffer, om geheel te verteren in het vuur van Gods toorn, op het hout van de vervloeking. En de Heere geeft in plaats van Abraham en zijn zaad, zijn eigen Zoon ten brandoffer, de enige Die Hij liefheeft, een ram in de doornen verward, gekroond met de vloek van Adam. Maar dat moet wel toegepast worden! En zie, zo gaan de kinderen van Abraham onder de vloeken de wet de berg des Heeren op en ze roepen uit: Wie kan bestaan? God eist en zij buigen.
Abraham, Ik eis betaling van uw hemelhoge schuld, neem uw zoon uw enige die gij liefhebt en offer hem aldaar op mijn Heilige Berg tot een brandoffer. Zwijgend gaan ze. In deze gang wordt alle mond gestopt. Daar is geen wegvluchten, maar een toevallen. Uw doen is rein, uw vonnis gans rechtvaardig! Daar gaan ze.
In de Hebreeuwse taal horen we de cadans van de zwijgende voetstap van Abraham en zijn zoon. Abraham legde het hout van de vervloeking op Izak en droeg zelf het vuur van Gods toorn en het zwaard der wraak oefenende gerechtigheid Gods, de Heere, Die betaling eist voor alle schuld van Zijn Kerk. Zo gaat de Kerk met vuur en hout de Berg des Heeren op, en ze roept uit: Maar waar is het lam ten brandoffer? Kan Izak voor Abraham voldoen? Kan een onreine voor een onreine betalen? Niemand zal zijn broeder kunnen verlossen. Want de verlossing hunner ziel is te kostelijk en zal in eeuwigheid ophouden. O, al degenen die met God verzoend worden leren deze gang. God eist een onschuldige natuur en een volkomen gerechtigheid. Adam, in een onschuldige natuur en met een volkomen gerechtigheid bekleed, zondigde in het paradijs, en daarom moet een onschuldige natuur betalen, dat is de tijdelijke en de eeuwige dood sterven. Schuldige naturen kunnen niet voldoen maar maken de schuld dagelijks meerder. De hel is daarom een eeuwig straflijden zonder te kunnen voldoen. Daar is aan onze kant een eeuwige onmogelijkheid. Het zwaard van Gods recht snijdt af!
En Abraham geloofde God en het is hem tot rechtvaardigheid gerekend. Hoor in het oordeel de zegepraal des geloofs: "God zal Zichzelf een Lam ten brandoffer voorzien, mijn zoon." Het geloof Gods is een gave Gods. Dat geloof dat God gelooft in het oordeel, gaande onder het vervloekende hout en het brandende vuur en geen lam. En hij heeft Izak geofferd in het geloof dat God machtig was hem uit de dood op te wekken, door de dood en opstanding van Christus; het Lam Gods dat Hij Zichzelf voorzien zou, dat de zonde der wereld wegneemt. Zo wordt Gods Kerk geestelijk met hem gedood en met Hem opgewekt. Gedood door de wet, om te leven naar het Evangelie. Jezus, die mijn leven is. Vrede met God door onzen Heere Jezus Christus. En dan een lam komende van achteren, immers Abraham zag om. O, zo verborgen voor een veroordeelde ziel, maar geopenbaard te Zijner tijd. Abraham hief zijn ogen op om te zien op het lam Gods. En Hij zag en omhelsde en slachtte het en was vrij, door een volkomen plaatsvervanging. Doe uw zoon geen kwaad, Abraham, neem Mijn zoon. Mijn Enige Die Ik liefheb en offer Hem in uws, en uws zoons plaats. Eeuwige liefde en een bevredigd recht. Daar wordt de vrede met een kus van het recht begroet. O, wonder van rechtvaardig zalig worden. Hij gekruist, o wonder, niet ik! Hij voor mij, daar ik anders de eeuwige dood moet sterven. Ik zou het rechtvaardig verdiend hebben, maar nu ben ik rechtvaardig zalig geworden door de toegepaste kruisdood van Christus. Hem te missen is alles te missen en Hem te kennen is het leven en de gerechtigheid. O, eeuwige liefde des Vaders die zijn Zoon niet spaarde o, eeuwige liefde des Zoons die zichzelf vernietigde O, eeuwige liefde des Geestes die dat bloed der verzoening toepast aan gans verloren zondaren!

Ds. K. Veldman

(Bron: www.kerkelijknieuwsdekker.weebly.com Archief nieuwsbrieven 2015)
kerknieuwsg
Berichten: 32
Lid geworden op: 02 apr 2016, 19:21

Re: Meditaties

Bericht door kerknieuwsg »

De witte keursteen

„Die overwint, Ik zal hem geven... een witte keursteen, en op den keursteen een nieuwe naam geschreven, welke niemand kent, dan die hem ontvangt". Openbaring 2:17(slot)

De Heere Jezus heeft een brief geschreven aan Zijn gemeente in Pergamus. Hij weet ze wel te vinden tussen al die indrukwekkende afgodische tempels. Hij heeft ze gewaarschuwd, maar ook bemoedigd. Aan de getrouwe strijders beloofde Hij teerkost voor onderweg: het hemelse manna. Maar heerlijker nog is de belofte die Hij geeft voor als de vermoeide pelgrims komen aan het eind van de reis: de witte keursteen.
Aan het eind van de reis kreeg de pelgrim een teken van de overwinning: een witte marmeren steen. Dat was vroeger een publiek bewijs van de overwinning. Iedereen kon dat zien. En nu staat er: keursteen. Dat wijst op kiezen. Wie moest er kiezen? De rechter! In de oudheid pleegde de rechter iemands schuld of onschuld aan te geven door het uitreiken van een witte of een zwarte steen. Zo deed hij uitspraak. Haalde hij de zwarte steen uit de vaas, dan was de aangeklaagde veroordeeld. Kreeg de verdachte echter de witte steen, dan was hij vrijgesproken.
En zo zal nu eenmaal voor ieders oog de hemelse Rechter, gezeten op Zijn troon, ons allen publiekelijk oordelen. Zijn volk zal dan de witte steen ontvangen en alle ongelovigen en goddelozen de zwarte. Hoe kan dat? Hoe kan nu een in zichzelf zo schuldig volk de witte steen van de vrijspraak ontvangen? Hebben ze dan geen schuld meer?
Inderdaad! Die is vergeven. Hoe kan dat? Omdat Christus de zwarte steen ontving uit de hand van de Vader, toen Hij Borg voor hen stond. Hij heeft hun oordeel vrijwillig op Zich genomen en hun schuld gedragen. Hij ging de dood in om de Zijnen vrij te kopen met Zijn dierbaar bloed. Daarvoor werd Hij aan het vloekhout des kruises genageld. Hij is veroordeeld en schuldig verklaard. Hij werd publiekelijk door Zijn God en Vader verlaten In Zijn helse smarten, om voor een schuldig volk de vrijspraak te verwerven!!
Hebt u zo wel eens heerlijkheid In Hem mogen zien, in Die lijdende en stervende Zaligmaker? Wie immers straks de witte steen uit de handen van God ontvangen zal, heeft door het geloof in dit leven al iets geleerd van de vrijspraak op grond van Christus'' verdiensten. Weet u daar ook van?
Dat u in het uur van uw veroordeling, toen u voor de heilige God niet bestaan kon in al uw schuld en zonden, het zicht mocht ontvangen op die witte keursteen? Toen u erkennen moest de zwarte steen verdiend hebben. Heere, ik ben schuldig! Ik moet voor eeuwig veroordeeld worden! Maar Christus kwam, Die Schuldovernemende Borg. En Hij opende uw oog ervoor dat Hij in de plaats van Zijn schuldige volk de zwarte steen ontving uit de handen van de Vader toen Hij veroordeeld werd en vervloekt.
En als de Heilige Geest ons oog daarvoor opent en de toepassing schenkt van die Goddelijke vrijspraak om Christus'' wil, wordt dat zo''n groot wonder, dat je met Paulus gaat uitroepen: „Wie zal beschuldiging inbrengen tegen de uitverkorenen Gods".? Dan kun je weer voor God bestaan, gereinigd door Zijn bloed en geheiligd door Zijn Geest. De troost van die vrijspraak is echter hier nog maar ten dele. Die troost is afhankelijk van de mate van het geloof. Maar straks zal ze ten volle zijn. Dan zal God Zijn volk ten volle rechtvaardigen voor het oog van heel de wereld!
Op die keursteen staat een nieuwe naam. De oude naam op die zwarte steen die we allen verdiend hebben Is: „zondaar, kind des toorns, schuldige en des doods waardige". De nieuwe naam op die witte steen is: „rechtvaardige, kind van God, vrijgesprokene, erfgenaam van het eeuwige leven". En wat zullen we vol verwondering opblikken naar de doorboorde handen van Hem Die de keursteen verdiende. Wat een genade! Ja, van die keursteen staat ook dat hij gegeven wordt. Nu wordt hij al ontvangen door de hand van het geloof En daar kan heel wat nood en strijd aan voorafgaan. Vooral als we zien op de straf die we verdiend hebben en het oordeel dat we ons hebben waardig gemaakt. Maar wat een genade, als God die keursteen alvast eens even laat zien. Als de ruimte van zalig worden ontsloten wordt in het dierbaar bloed van Christus!
Niemand kent die steen, dan dié hem ontvangt! Het is dus een zeer persoonlijke zaak. De wereld kent die vergeving niet! De naamchristen kent die vrede ook niet ! Zij wringen zich in duizend bochten om ook de wereld nog te vriend te houden. Kent u hem? Hebt u die vergeving leren zoeken en die vrijspraak wel eens mogen horen uit het Evangelie, toegepast door de Heilige Geest in uw hart? Ziet u er wel eens naar uit, naar het eind van de reis?
Is er iemand onder de lezers die bang is dat hij straks de zwarte steen ontvangt? De steen van het eeuwige oordeel, de eeuwige verlorenheid! Kom, de Heere wil die witte steen nog geven! We leven nog in de genadetijd! God wil uw oog er nog voor openen, dat u de zwarte steen verdiende en de witte kunt krijgen - uit louter genade. Het is een strijd om in te gaan! Maar, „wie overwint Ik zal hem geven de witte keursteen! Wie oren heeft die hore, wat de Geest tot de gemeenten zegt!".

Ds. C. G. Vreugdenhil

(Bron: www.kerkelijknieuwsdekker.weebly.com, onder archief nieuwsbrieven 2015)
kerknieuwsg
Berichten: 32
Lid geworden op: 02 apr 2016, 19:21

Re: Meditaties

Bericht door kerknieuwsg »

Vrede door het bloed

"Toen Jezus dan den edik genomen had, zeide Hij: Het is volbracht! En het hoofd buigende, gaf den geest."
Johannes 19:30
Goede Vrijdag herinnert ons aan het verloren paradijs. Toen viel de nacht over deze wereld.
Openlijk verbrak Adam de gemeenschap met God. Nu kan geen mens meer leven tot eer van zijn Schepper. En tot dat hoge doel had Hij ons toch geschapen! Zo zijn we in de diepe zin van het woord zondaren geworden, mensen die het doel van God missen. Want dat is de letterlijke betekenis van een belangrijk kernwoord voor zonde in de Bijbel. En omdat wij Gods eer niet bedoelen, ligt Zijn oordeel over deze wereld en over heel ons leven. Waar is hier op aarde nog licht, heil en vrede te vinden?
Laten we in gedachten naar Golgotha gaan. Een duisternis die drie uur duurde, is over deze wereld gevallen. Daarin is de Heere Jezus een van de diepste afgronden van Zijn lijden binnengegaan. Zo ergens, dan heeft Hij hier de onuitsprekelijke benauwdheid en de helse kwellingen moeten ondergaan, omdat Hij van Zijn God was verlaten (Heidelbergse Catechismus, zondag 16, vraag 44). Maar na Zijn klacht over de verlatenheid is de zon weer doorgebroken. Nu wist de Heere Jezus dat het einde van Zijn lijden gekomen is. Met luide stem riep Hij: "Het is volbracht!"
Wat heeft Hij volbracht? Al het werk dat de Vader Hem had opgedragen. Tot de bodem heeft Hij de beker van het lijden leeggedronken. De toorn van God is volkomen gestild. De schuld van de Zijnen is tot de laatste penning betaald. De macht van de boze is voor altijd gebroken...
Zo horen we hier de overwinningsroep van de Zaligmaker vlak voor Zijn sterven. Laat de hel nu beven en laten de hemelen druisen van vreugde. Maar laten vooral zondige mensen die niet aan Gods doel kunnen beantwoorden en daaronder gebukt gaan, moed vatten. Christus zegt hier namelijk heel letterlijk vertaald: "Het doel is door Mij bereikt!" Dat betekent dat er voor doodschuldige zondaren bij Hem redding en behoud te vinden is. Wij moeten belijden: "Jezus, niet mijn eigen kracht, niet het werk door mij volbracht, niet het offer dat ik breng, niet de tranen die ik pleng, schoon ik ganse nachten ween, kunnen redden... Gij alleen!" (Augustus Toplady).
Met die laatste uitdrukking: "Gij alleen kunt redden!", neemt het geloof de toevlucht in de schuilplaats van het volbrachte werk van Jezus Christus. Wat de gelovige daar vindt? In één woord gezegd: vrede! Dat wordt bijzonder duidelijk als we de woorden "Het is volbracht" terugvertalen in de taal van het Oude Testament. Letterlijk betekent deze overwinningsroep volgens de Griekse grondtekst: "Het doel is bereikt!" De moedertaal van de Heere Jezus was echter geen Grieks, maar Hebreeuws, of liever Aramees. Als we deze woorden in die taal omzetten, krijgen we: "Nisjlam!" De wortel van dit woord is: "sjalom", "vrede." Zo betekenen Christus'' woorden dan ook: "De vrede is door Mij aangebracht", of "de vrede is door Mij hersteld." Dat wil zeggen: God schenkt in Christus'' volbrachte werk vrede aan vijanden, namelijk: vrede met een toornig God boven ons, met de naasten en de wereld rondom ons en met ons hart dat ons aanklaagt in ons.
Zoekt u die vrede? Die is te vinden bij Hem, Die in Zijn sterven volkomen beantwoordde aan het doel van Zijn Vader en de vrede met God hersteld heeft door Zijn bloed. Al het heil dat u nodig hebt, ligt in het werk dat Hij volbracht heeft.
Zo breekt op de Goede Vrijdag het licht van het herwonnen paradijs door in een verloren wereld.

(Bron meditatie: www.kerkelijknieuwsdekker.weebly.com) Deze nieuwsbrieven zijn ook hartelijk aan te bevelen ook door deze mooie meditaties en andere artikelen die worden meegestuurd met de nieuwsbrief
Gebruikersavatar
freek
Berichten: 5711
Lid geworden op: 24 nov 2005, 13:55

Re: Meditaties

Bericht door freek »

Is dit de manier om een persoonlijke website te promoten?
Ik ben daar niet zo voor.
Gebruikersavatar
Posthoorn
Berichten: 6446
Lid geworden op: 04 dec 2008, 11:22

Re: Meditaties

Bericht door Posthoorn »

freek schreef:Is dit de manier om een persoonlijke website te promoten?
Ik ben daar niet zo voor.
En als je 'n website opent, zorg dan voor een behoorlijke stijl en spelling van de Nederlandse taal. :)
Gebruikersavatar
BJD
Berichten: 2464
Lid geworden op: 29 jun 2006, 21:37

Re: Meditaties

Bericht door BJD »

Posthoorn schreef:
freek schreef:Is dit de manier om een persoonlijke website te promoten?
Ik ben daar niet zo voor.
En als je 'n website opent, zorg dan voor een behoorlijke stijl en spelling van de Nederlandse taal. :)
Tabblad "verjaardagen voorgangers" Dan haak ik af :)
Gebruikersavatar
freek
Berichten: 5711
Lid geworden op: 24 nov 2005, 13:55

Re: Meditaties

Bericht door freek »

BJD schreef:
Posthoorn schreef:
freek schreef:Is dit de manier om een persoonlijke website te promoten?
Ik ben daar niet zo voor.
En als je 'n website opent, zorg dan voor een behoorlijke stijl en spelling van de Nederlandse taal. :)
Tabblad "verjaardagen voorgangers" Dan haak ik af :)
Misschien is dat een prakticale toepassing van het Bijbelwoord 'vier uw vierdagen' :quoi
DDD
Berichten: 28406
Lid geworden op: 11 jul 2012, 17:48

Re: Meditaties

Bericht door DDD »

Eerder van het gedenken van je voorgangers, mijns inziens. Ik kan er werkelijk geen kwaad in zien.
kerknieuwsg
Berichten: 32
Lid geworden op: 02 apr 2016, 19:21

Re: Meditaties

Bericht door kerknieuwsg »

Meditatie van ds. M. van Kooten uit Elspeet

Repos Ailleurs
"Er blijft dan een rust over voor het volk Gods." Hebr. 4 vers 9

Het levensdevies van Marnix van St. Aldegonde, de vermeende dichter van het Wilhelmus, was "Repos Ailleurs". Elders de rust. Hij kon het weten. In de bange strijd tegen de Spaanse dwingelandij heeft hij aan den lijve moeten ervaren dat de rust aan deze zijde van het graf niet te vinden is. Bij de inname van Antwerpen door de hertog van Parma in 1585 moest hij als burgemeester met duizenden die stad verlaten en moest hij elders rust zoeken om de Heere te kunnen dienen. Repos Ailleurs. In deze tijd van het jaar zijn er ook velen die elders de rust zoeken. Er wordt afstand genomen van het werk op school of in het bedrijf In onze geautomatiseerde, jachtige tijd, waarin het gemak de mens moet dienen, blijkt rust toch spaarzamenlijk te vinden te zijn. Met drommen trekt men uit naar bergen, bos en strand. Even naar een andere omgeving om tot rust te komen. Hoewel de vakantiemogelijkheden groter worden en rustoorden en rustkuren steeds meer moeten worden voorgeschreven, wordt de maatschappij er niet rustiger op. Het kan ook niet. Repos Ailleurs. Elders de rust. Op een rouwkaart wordt wel eens gedrukt dat de gestorvene nu uit mag rusten omdat de strijd gestreden is. Op de grafsteen leest men: "Hier rust..." Men denkt dat elders de rust is verkregen. Repos Ailleurs. Of het altijd waar is?
De tekst spreekt ook van rust. Een rust die elders is. Repos Ailleurs. Er blijft dan een rust over voor het volk van God. Wie krijgt echt rust? Gods volk. Zijn dat alle mensen, omdat de Heere toch Eigenaar is van alles wat op aarde beweegt en leeft? Nee. Zijn dat alle gedoopte of belijdende lidmaten van de gemeenten? De ambtsdragers? Zij die voor de waarheid zijn of er voor ijveren? Ook niet. Er zijn er van het verbondsvolk die nooit in het beloofde land zijn gekomen vanwege hun ongeloof Zo is het ook geestelijk. Zonder geloof is het onmogelijk om God te behagen. Het Evangelie kan worden toegestemd, er kan mee worden ingestemd. Er kan zelfs vreugde over bedreven worden en alles zonder hartelijke overgave aan Christus. Zonder het volkomen vertrouwen op Zijn gerechtigheid, met verachting van al het onze. Van hen zegt de Heere: „Indien zij in Mijn rust zullen ingaan!" Dat wil zeggen: Zij zullen zeker de eeuwige rust niet ingaan.
Gods Woord zegt dat er een rust overblijft voor het volk van God. God heeft een volk op aarde. Uitverkoren van de grondlegging der wereld. En het kenmerk van dat volk is dat ze ingelijfd zijn in Christus door het geloof. Om daar weet van te hebben, maakt de Heere door Zijn Geest de zondaar eerst onrustig, zodat deze met Augustinus moet zeggen: „Onrustig is ons hart, totdat het rust vindt in U, o God!" Dan wordt geen rust meer gevonden in de zonden, de wereld, zichzelf, zijn godsdienstplichten. Een brok zonde word ik dan. Het oordeel Gods waard. Wat wordt de ware Rustaanbrenger Silo dan begeerd! Ja, de Heilige Geest doet op Hem rusten en betrouwen. Daar rusten de vermoeiden van kracht."

En wat is de rust die overblijft voor het volk van God? De eeuwige zaligheid. De rust is hier vaak van tijdelijke aard. De Rustaanbrenger verbergt Zich soms. Maar niet in de zaligheid. Daar mag ook volkomen gerust worden van de slaafse werken der zonden. Er blijft een rust over. De eeuwige rust is een blijvende rust. Nooit trekt Silo meer weg. En van de rustverstoorders zal gelden: „God roeit hen uit die ''s vromen rust verstoren." Er blijft een rust over. Dat wil zeggen dat die rust nog te vinden is voor een arme, afgetobde zondaar. Er is rust over. Daarom de nodiging van de Rustaanbrenger. Komt allen tot Mij die vermoeid en belast zijt, en Ik zal u rust geven."

(Overgenomen uit nieuwsbrief week 41 2015 van de site: www.kerkelijknieuwsdekker.weebly.com)
Ik hoorde van de kennis die deze site heeft dat er nog geen enkele aanmelding op het kerknieuws is binnengekomen. Daarom een oproep aan forumleden en niet-forumleden die deze site zien: MELDT U NU AAN VOOR HET KERKNIEUWS)
Martijn
Berichten: 717
Lid geworden op: 20 mar 2012, 21:34

Re: Meditaties

Bericht door Martijn »

kerknieuwsg schreef:Meditatie van ds. M. van Kooten uit Elspeet

Repos Ailleurs
"Er blijft dan een rust over voor het volk Gods." Hebr. 4 vers 9

Het levensdevies van Marnix van St. Aldegonde, de vermeende dichter van het Wilhelmus, was "Repos Ailleurs". Elders de rust. Hij kon het weten. In de bange strijd tegen de Spaanse dwingelandij heeft hij aan den lijve moeten ervaren dat de rust aan deze zijde van het graf niet te vinden is. Bij de inname van Antwerpen door de hertog van Parma in 1585 moest hij als burgemeester met duizenden die stad verlaten en moest hij elders rust zoeken om de Heere te kunnen dienen. Repos Ailleurs. In deze tijd van het jaar zijn er ook velen die elders de rust zoeken. Er wordt afstand genomen van het werk op school of in het bedrijf In onze geautomatiseerde, jachtige tijd, waarin het gemak de mens moet dienen, blijkt rust toch spaarzamenlijk te vinden te zijn. Met drommen trekt men uit naar bergen, bos en strand. Even naar een andere omgeving om tot rust te komen. Hoewel de vakantiemogelijkheden groter worden en rustoorden en rustkuren steeds meer moeten worden voorgeschreven, wordt de maatschappij er niet rustiger op. Het kan ook niet. Repos Ailleurs. Elders de rust. Op een rouwkaart wordt wel eens gedrukt dat de gestorvene nu uit mag rusten omdat de strijd gestreden is. Op de grafsteen leest men: "Hier rust..." Men denkt dat elders de rust is verkregen. Repos Ailleurs. Of het altijd waar is?
De tekst spreekt ook van rust. Een rust die elders is. Repos Ailleurs. Er blijft dan een rust over voor het volk van God. Wie krijgt echt rust? Gods volk. Zijn dat alle mensen, omdat de Heere toch Eigenaar is van alles wat op aarde beweegt en leeft? Nee. Zijn dat alle gedoopte of belijdende lidmaten van de gemeenten? De ambtsdragers? Zij die voor de waarheid zijn of er voor ijveren? Ook niet. Er zijn er van het verbondsvolk die nooit in het beloofde land zijn gekomen vanwege hun ongeloof Zo is het ook geestelijk. Zonder geloof is het onmogelijk om God te behagen. Het Evangelie kan worden toegestemd, er kan mee worden ingestemd. Er kan zelfs vreugde over bedreven worden en alles zonder hartelijke overgave aan Christus. Zonder het volkomen vertrouwen op Zijn gerechtigheid, met verachting van al het onze. Van hen zegt de Heere: „Indien zij in Mijn rust zullen ingaan!" Dat wil zeggen: Zij zullen zeker de eeuwige rust niet ingaan.
Gods Woord zegt dat er een rust overblijft voor het volk van God. God heeft een volk op aarde. Uitverkoren van de grondlegging der wereld. En het kenmerk van dat volk is dat ze ingelijfd zijn in Christus door het geloof. Om daar weet van te hebben, maakt de Heere door Zijn Geest de zondaar eerst onrustig, zodat deze met Augustinus moet zeggen: „Onrustig is ons hart, totdat het rust vindt in U, o God!" Dan wordt geen rust meer gevonden in de zonden, de wereld, zichzelf, zijn godsdienstplichten. Een brok zonde word ik dan. Het oordeel Gods waard. Wat wordt de ware Rustaanbrenger Silo dan begeerd! Ja, de Heilige Geest doet op Hem rusten en betrouwen. Daar rusten de vermoeiden van kracht."

En wat is de rust die overblijft voor het volk van God? De eeuwige zaligheid. De rust is hier vaak van tijdelijke aard. De Rustaanbrenger verbergt Zich soms. Maar niet in de zaligheid. Daar mag ook volkomen gerust worden van de slaafse werken der zonden. Er blijft een rust over. De eeuwige rust is een blijvende rust. Nooit trekt Silo meer weg. En van de rustverstoorders zal gelden: „God roeit hen uit die ''s vromen rust verstoren." Er blijft een rust over. Dat wil zeggen dat die rust nog te vinden is voor een arme, afgetobde zondaar. Er is rust over. Daarom de nodiging van de Rustaanbrenger. Komt allen tot Mij die vermoeid en belast zijt, en Ik zal u rust geven."

(Overgenomen uit nieuwsbrief week 41 2015 van de site: http://www.kerkelijknieuwsdekker.weebly.com)
Ik hoorde van de kennis die deze site heeft dat er nog geen enkele aanmelding op het kerknieuws is binnengekomen. Daarom een oproep aan forumleden en niet-forumleden die deze site zien: MELDT U NU AAN VOOR HET KERKNIEUWS)
Blijkbaar zijn er niet veel mensen geïnteresseerd in de verjaardagen van predikanten. :)
kerknieuwsg
Berichten: 32
Lid geworden op: 02 apr 2016, 19:21

Re: Meditaties

Bericht door kerknieuwsg »

Meditatie ds. J. C. de Groot

WENDT U… …NAAR MIJ

"Wendt u naar Mij toe; wordt behouden, alle gij einden der aarde! want Ik ben God, en niemand meer".
Jesaja 45 vers 22


Wat zijn er veel mensen, die menen dat de boodschap van het Evangelie hen niet geldt. Je ontmoet dat zo vaak in de pastorale gesprekken. Altijd maar weer de gedachte dat genade, zaligheid, vergeving van zonden, behoud, alleen voor een heel select gezelschap geldt. Het dodelijk gevaar van zo''n redenering is, dat wij ons niet aangesproken weten door het Woord der prediking. Wanneer wij in de prediking geschilderd worden als verloren zondaren, willen wij dat verstandelijk nog wel toestemmen. Kunnen we zelfs kritiek hebben wanneer deze zaken in de prediking gemist worden. Maar als het onvoorwaardelijk aanbod van Gods genade daar tegenover wordt gesteld in datzelfde Woord, weten we er geen raad meer mee. We horen het aan. Kunnen ons met de inwoners van Nazareth verwonderen over zoveel aangename woorden, maar ten diepste blijkt dit woord vijandschap op te wekken. Keren we ons er vanaf als zijnde niet tegen ons gesproken.
Welnu, om alle vrijblijvendheid uit te bannen richt de sprekende God deze tekstwoorden tot u. "Wendt u naar Mij toe; wordt behouden, alle gij einden der aarde".
Wie nu nog meent buiten schot te kunnen blijven, verklaart de sprekende God onmiskenbaar tot een leugenaar.
Uit het verhand van de tekstwoorden blijkt dat deze woorden, die in eerste instantie tot het volk van Israël zijn uitgesproken, duidelijk heenwijzen naar het heil dat tot de heidenvolken zal uitgaan.
En hoe heeft God dit woord bevestigd? Door de komst van Zijn lieve Zoon, door Zijn bitter lijden en sterven, werd de scheiding die er was tussen Joden en heidenen opgeheven. Het heil moest wereldwijd geproclameerd worden. De Koning der Kerk, Jezus Christus, heeft Zijn dienaren daartoe de strikte opdracht gegeven: "Predikt het Evangelie aan alle creaturen". Daarin zien we hoe God deze profetische woorden, eenmaal door Jesaja gesproken, in Zijn Zoon in volle heerlijkheid heeft geopenbaard. Want juist in Jezus Christus heeft God de weg des behouds geschonken.
Nu worden wij in deze tekstwoorden opgeroepen om ons tot deze God te wenden, teneinde behouden te worden. En om alle ontsnappingsmogelijkheden voor u en jou weg te nemen wordt daar bijgevoegd: "Alle gij einden der aarde". Wie van ons zal nu nog durven zeggen: dit woord is niet voor mij! Dit is het bevel van de Heere der Heeren: Wendt u tot Hem en wordt behouden.
Al schrijvende realiseer je jezelf, dat er weer velen zullen zijn die ook deze meditatie weer naast zich neer zullen leggen als niet terzake doende. Misschien zegt u wel; ja maar zo makkelijk gaat het niet. Mag ik u nu eens op de man af vragen: hoe weet u dat nu eigenlijk? Ik vrees dat velen zich met hun vermeende rechtzinnigheid op de been houden. Hun eigen weg willen blijven gaan. Beladen met de zware last van jaren lang opgetaste godsdienstigheid.
In vers 20 staat zo kennelijk: "Zij (dat zijn de heidenen) weten niets, die hun houten gesneden beelden dragen en een god aanbidden, die niet verlossen kan". Ik durf gerust te zeggen dat er velen zijn, die van hun godsdienst een god gemaakt hebben. De god van hun rechtzinnigheid aanbidden, die niet verlossen kan. Wie eerlijk is zal dat ook moeten beamen, want waar heeft het u alles gebracht? Het antwoord laat zich raden: nergens. U bent al die jaren geen streep verder gekomen. U bent nog even koud en dood als voorheen.
Welnu, de Heere wil dit alles radicaal doorbreken met deze tekstwoorden. In vers 21 zegt Hij: "Er is geen God meer behalve Mij, een rechtvaardige God, een Heiland, niemand is er dan Ik". Opmerkelijk toch dat God hier zich de rechtvaardige God noemt en als in één adem ook een Heiland, dat wil zeggen een geneesmeester.
U die dit leest moet heel duidelijk weten dat de rechtvaardige God u moet veroordelen vanwege uw zonden. Daar is geen ontkoming aan. God is een rechtvaardig God, Die geenszins onschuldig zal houden, die Zijn wet overtreden en Zijn Naam miskennen. Maar Hij is ook een Heiland in Christus. Dat is die gezegende Zaligmaker, Die de toom van God over de zonde droeg, Die de schuld wegnam en Gods wet op een volmaakte wijze heeft gehoorzaamd. De strikte eenvoud van het Evangelie leert mij dit; dat alleen in een gelovig zien op Christus ik behouden kan en zal worden.
Vandaar dat onze tekstwoorden zeggen: "Wendt u naar Mij toe, wordt behouden". Ik kan u van de waarheid van deze woorden niet overtuigen. Maar het is de sprekende God, Die deze woorden tot u en jou spreekt. En Hij spreekt als machthebbende. Ik weet, ook uit mijn eigen leven, wat het zeggen wil dat het Woord daadwerkelijk doel treft, waardoor je hele leven in een totaal ander daglicht komt te staan en je het woord Gods mag aannemen voor wat het waarlijk is, nl. Gods Woord. Wie zo, geleid door de Heilige Geest, deze meditatie leest, zal bemerken dat het "wenden tot God om behouden te worden" onlosmakelijk aan dit horen verbonden is. Dan krijgt mijn leven in de meest letterlijke zin van het woord een wending. Wie oog krijgt voor zijn verloren leven buiten God door de wondere werking van de Heilige Geest, raakt betrokken op deze God. Dan wordt het levende werkelijkheid voor mij; ik kan deze God niet meer missen. Dan houdt alle redeneren op, dan moet u deze God tot uw deel krijgen. Dan zult u ook oog krijgen voor alle hindernissen die er zijn tussen God en uw ziel. Uw zonden, Uw hemelhoge schuld, maar merkwaardigerwijs vervreemden deze zaken u niet van de Heere, maar wordt u des te meer aan Hem verbonden. U zult merken dat de weg des behouds voor u geopenbaard moet worden. Dat wordt dan ook uw verlangen.
En daarin wil deze tekst u helpen. God gebiedt u in dit woord om het geheel en al met Zijn Zoon te wagen. En dat is geen sprong in het duister, maar een heenwenden tot het Licht. In dit Woord schijnt het licht van Goddelijke genade en ontferming. Het bedoelt uw verduisterde ogen te verlichten, zodat u het zult zien en uit zult gaan tot Hem, Die in dit Woord met wijd uitgebreide armen u toe roept: "Wendt u naar Mij toe; wordt behouden". Het is God in Christus die deze woorden tot u spreekt. En dan zullen er komen, ik twijfel er niet aan. Met de koorden van veroordeling om de hals. In eigen oog verloren, maar in hun komen tot Christus bij God uitverkoren en dierbaar. O wonderlijke ontmoeting, als daar die genadige overgave er mag zijn. Ik heb nooit geweten dat het zo gemakkelijk was. Van mijn kant was het een nauwelijks zalig worden, maar in Christus worden de poorten der gerechtigheid wijd voor mij opengezet. In de geloofsontmoeting met Christus vallen alle zonden van mij af. Mag ik weten: "Ja waarlijk. Hij heeft onze krankheden op Zich genomen". In Christus mijn behoud en dat voor eeuwig. Dan kan ik volmondig met dit woord instemmen; "Ik ben God en niemand meer". Ja, "Wie, wie is een God als Gij, zo groot van macht en heerschappij?" Zo groot dat Hij zich in Christus wilde neerbuigen om mij te behouden. Er is niemand anders dan deze God. die mij kon redden. Daarom ben ik van nu voortaan geheel en al op Zijn reddende genade aangewezen. Keer op keer. Met in het vooruitzicht het eeuwig behoud. Het behoud hier en nu kent geen weg meer terug. Wie zich eenmaal in zijn zonden en ellenden tot God mocht wenden, mag het gelovig weten: "Hij verlaat niet wat Zijn hand begon". Maar dat zal de gerechtvaardigde zondaar ook des te meer aan deze Behouder der mensen verbinden, met de bede: "O Levensbron, wil bijstand zenden". Wie eenmaal op Christus mocht zien, zal zich bij de voortduur tot Hem wenden om Zijn genadige hulp en bijstand.
Dan wordt het wenden tot God in Christus een steeds maar weerkerende zaak. Het "zonder Mij kunt gij niets doen" krijgt met name gestalte in het leven van de heiliging. Dat is een leven uit Christus en met Christus. En de uitkomst zal niet falen, want aan het einde van de levensreis wacht het eeuwig behoud. Dan hoeven wij ons nooit meer tot God te wenden tot ons behoud. Nee, dan zal Hij alles zijn en in allen. Dan zal ons aangezicht voortdurend op de Drie-enige God gericht zijn om Hem in gerechtigheid te aanschouwen, verzadigd met Zijn Goddelijk beeld.
-DIA-
Berichten: 32685
Lid geworden op: 03 okt 2008, 00:10

Re: Meditaties

Bericht door -DIA- »

Martijn schreef:
kerknieuwsg schreef:Meditatie van ds. M. van Kooten uit Elspeet

Repos Ailleurs
"Er blijft dan een rust over voor het volk Gods." Hebr. 4 vers 9

Het levensdevies van Marnix van St. Aldegonde, de vermeende dichter van het Wilhelmus, was "Repos Ailleurs". Elders de rust. Hij kon het weten. In de bange strijd tegen de Spaanse dwingelandij heeft hij aan den lijve moeten ervaren dat de rust aan deze zijde van het graf niet te vinden is. Bij de inname van Antwerpen door de hertog van Parma in 1585 moest hij als burgemeester met duizenden die stad verlaten en moest hij elders rust zoeken om de Heere te kunnen dienen. Repos Ailleurs. In deze tijd van het jaar zijn er ook velen die elders de rust zoeken. Er wordt afstand genomen van het werk op school of in het bedrijf In onze geautomatiseerde, jachtige tijd, waarin het gemak de mens moet dienen, blijkt rust toch spaarzamenlijk te vinden te zijn. Met drommen trekt men uit naar bergen, bos en strand. Even naar een andere omgeving om tot rust te komen. Hoewel de vakantiemogelijkheden groter worden en rustoorden en rustkuren steeds meer moeten worden voorgeschreven, wordt de maatschappij er niet rustiger op. Het kan ook niet. Repos Ailleurs. Elders de rust. Op een rouwkaart wordt wel eens gedrukt dat de gestorvene nu uit mag rusten omdat de strijd gestreden is. Op de grafsteen leest men: "Hier rust..." Men denkt dat elders de rust is verkregen. Repos Ailleurs. Of het altijd waar is?
De tekst spreekt ook van rust. Een rust die elders is. Repos Ailleurs. Er blijft dan een rust over voor het volk van God. Wie krijgt echt rust? Gods volk. Zijn dat alle mensen, omdat de Heere toch Eigenaar is van alles wat op aarde beweegt en leeft? Nee. Zijn dat alle gedoopte of belijdende lidmaten van de gemeenten? De ambtsdragers? Zij die voor de waarheid zijn of er voor ijveren? Ook niet. Er zijn er van het verbondsvolk die nooit in het beloofde land zijn gekomen vanwege hun ongeloof Zo is het ook geestelijk. Zonder geloof is het onmogelijk om God te behagen. Het Evangelie kan worden toegestemd, er kan mee worden ingestemd. Er kan zelfs vreugde over bedreven worden en alles zonder hartelijke overgave aan Christus. Zonder het volkomen vertrouwen op Zijn gerechtigheid, met verachting van al het onze. Van hen zegt de Heere: „Indien zij in Mijn rust zullen ingaan!" Dat wil zeggen: Zij zullen zeker de eeuwige rust niet ingaan.
Gods Woord zegt dat er een rust overblijft voor het volk van God. God heeft een volk op aarde. Uitverkoren van de grondlegging der wereld. En het kenmerk van dat volk is dat ze ingelijfd zijn in Christus door het geloof. Om daar weet van te hebben, maakt de Heere door Zijn Geest de zondaar eerst onrustig, zodat deze met Augustinus moet zeggen: „Onrustig is ons hart, totdat het rust vindt in U, o God!" Dan wordt geen rust meer gevonden in de zonden, de wereld, zichzelf, zijn godsdienstplichten. Een brok zonde word ik dan. Het oordeel Gods waard. Wat wordt de ware Rustaanbrenger Silo dan begeerd! Ja, de Heilige Geest doet op Hem rusten en betrouwen. Daar rusten de vermoeiden van kracht."

En wat is de rust die overblijft voor het volk van God? De eeuwige zaligheid. De rust is hier vaak van tijdelijke aard. De Rustaanbrenger verbergt Zich soms. Maar niet in de zaligheid. Daar mag ook volkomen gerust worden van de slaafse werken der zonden. Er blijft een rust over. De eeuwige rust is een blijvende rust. Nooit trekt Silo meer weg. En van de rustverstoorders zal gelden: „God roeit hen uit die ''s vromen rust verstoren." Er blijft een rust over. Dat wil zeggen dat die rust nog te vinden is voor een arme, afgetobde zondaar. Er is rust over. Daarom de nodiging van de Rustaanbrenger. Komt allen tot Mij die vermoeid en belast zijt, en Ik zal u rust geven."

(Overgenomen uit nieuwsbrief week 41 2015 van de site: http://www.kerkelijknieuwsdekker.weebly.com)
Ik hoorde van de kennis die deze site heeft dat er nog geen enkele aanmelding op het kerknieuws is binnengekomen. Daarom een oproep aan forumleden en niet-forumleden die deze site zien: MELDT U NU AAN VOOR HET KERKNIEUWS)
Blijkbaar zijn er niet veel mensen geïnteresseerd in de verjaardagen van predikanten. :)
Wist je dat...
ds. J. Karels op 7 april de leeftijd van 80 jaar mocht bereiken?
Ds. J.M. Kleppe net 1 maand eerder (ik meen) zijn 86e verjaardag vierde?
Bron: Kerkbode van de Gereformeerde Gemeenten te Rijssen.

Uit dezelfde bron, genoemde Kerkbode, zou ik wel eens wat meditaties willen plaatsen.
Zeer het lezen waard!
© -DIA- Laatst actief: 00 xxx 24??
Mara
Berichten: 23141
Lid geworden op: 15 jun 2010, 15:54

Re: Meditaties

Bericht door Mara »

freek schreef:Is dit de manier om een persoonlijke website te promoten?
Ik ben daar niet zo voor.
Volgens mij is dit niet zijn website, maar een tevreden lezer.
Waarom weer dat zure commentaar van sommigen?
Er zijn mensen die een predikant een kaartje willen sturen, vanwege verjaardag of jubileum.
De nieuwsbrief is gratis, wie hem wil ontvangen kan zich aanmelden, wie dit niet wil, doet het niet.
Als er schaduw is, dan moet er ook licht zijn ~ Spurgeon
Gesloten