Forummer schreef:Of we het nu leuk vinden of niet, we hebben gewoonweg te maken met de beeldvorming. Ook al is die beeldvorming vertekend, of onjuist. Als Christen hebben wij er dan gewoonweg rekening mee te houden dat Gods naam niet om onzentwil gelasterd worde. Sterker nog, als Christen zouden wij een afspiegeling van Christus moeten zijn richting de maatschappij. Christus was de minste, waste de voeten van zijn leerlingen. Zijn wij ook de minste? Of eisen we ons recht op? Met een rechthebbende houding denk ik niet dat we het beeld van Christus laten zien.
Dus beïnvloed? Als het goed is wel. Door de Koning. In afhankelijkheid van de Koning. Om zo te leiden tot die Koning.
Als reformatorische gemeenschap zijn we veel te veel naar binnen gericht.
We hebben niet alleen te maken met beeldvorming; ook met trouw aan Gods instellingen. Ja, we moeten alles doen wat in ons vermogen ligt dat Gods Naam niet gelasterd wordt door ons gedrag. Maar daaraan zitten grenzen; en die lijken me wat de kerkgang wel bereikt. Inderdaad, we moeten het beeld van Christus vertonen, maar dat betekent wel dat we Christus' instellingen altijd hoger achten dan wat de buitenwereld van ons vindt. Kerkenraden die gewetensvol in een afweging van lichamelijke en geestelijke belangen in alle voorzichtigheid groepen mensen toelaten zijn als het goed is geen kerkenraden die dat doen om 'rechten in de samenleving' op te eisen. Met een koude, rechthebbende houding winnen we niemand voor Christus. Maar als de kroonrechten van Christus in het geding zijn, dan zullen die ons toch meer waard zijn dan de ruimte die er is om boodschappen te doen in volle supermarkten.