Jantje schreef:Ik heb een stukje gekeken. Maar mij kan het niet bekoren.
Ik begrijp dat wel. Want Bach luisteren is een kwestie van herhalen, het wordt dan steeds indrukwekkender.
W.b. de Mattheus Passion, deze moet je beluisteren met de tekst ernaast,(vind ik) dan gaat het veel meer leven.
Maar als ik eerlijk ben, kan ik de solo partijen nog steeds niet zo waarderen, weet niet zo goed waar dat aan ligt.
Jantje schreef:Ik heb namelijk nog nooit de Mattheüs Passion gezien.
Wat een gemis! Dit zou verplichte kost op school moeten zijn tijdens de kunstlessen.
Terri schreef:
Jantje schreef:Ik heb een stukje gekeken. Maar mij kan het niet bekoren.
Ik begrijp dat wel. Want Bach luisteren is een kwestie van herhalen, het wordt dan steeds indrukwekkender.
W.b. de Mattheus Passion, deze moet je beluisteren met de tekst ernaast,(vind ik) dan gaat het veel meer leven.
Maar als ik eerlijk ben, kan ik de solo partijen nog steeds niet zo waarderen, weet niet zo goed waar dat aan ligt.
En dat is waar. Veel en vaak luisteren. Het is bijzondere muziek.
'Zie, God is groot, en wij begrijpen Hem niet' - Job 36:26 (HSV)
Jantje schreef:Ik heb een stukje gekeken. Maar mij kan het niet bekoren.
Heb je geen melodie van uit onze psalmen kunnen ontdekken?
Jawel. Psalm 22.
Ik vind de muziek gewoon niet zo mooi. Het is vreselijk langdradig en ik vind de wijs ook vaak niet mooi. Het is niet een vloeiende lijn.
Het is gewoon niet mijn smaak. Je moet er van houden of niet. En ik houd er niet van. Het spijt me.
Als je altijd alleen maar (alleen maar) volkorenbrood met oude kaas eet, is zelfs een stuk koninklijk gebak in eerste instantie niet smakelijk.
Je gaat veel te snel: 'een stukje(!) gekeken (!)' 'vreselijk langdradig' (en een kerkdienst zoals je die gewend bent dan?) 'Wijs niet mooi'. 'Niet vloeiend'.
Jantje schreef:Ik heb een stukje gekeken. Maar mij kan het niet bekoren.
Heb je geen melodie van uit onze psalmen kunnen ontdekken?
Jawel. Psalm 22.
Ik vind de muziek gewoon niet zo mooi. Het is vreselijk langdradig en ik vind de wijs ook vaak niet mooi. Het is niet een vloeiende lijn.
Het is gewoon niet mijn smaak. Je moet er van houden of niet. En ik houd er niet van. Het spijt me.
Als je altijd alleen maar (alleen maar) volkorenbrood met oude kaas eet, is zelfs een stuk koninklijk gebak in eerste instantie niet smakelijk.
Je gaat veel te snel: 'een stukje(!) gekeken (!)' 'vreselijk langdradig' (en een kerkdienst zoals je die gewend bent dan?) 'Wijs niet mooi'. 'Niet vloeiend'.
Ik heb de MP meerdere keren helemaal bekeken en ben het eens met Jantje. Ik hou gewoon niet van het hoge gezang en (jaja, subjectief) van de Duitse taal.
Ik ben meer een liefhebber van mannenkoren.
Maanenschijn schreef:Heb je geen melodie van uit onze psalmen kunnen ontdekken?
Jawel. Psalm 22.
Ik vind de muziek gewoon niet zo mooi. Het is vreselijk langdradig en ik vind de wijs ook vaak niet mooi. Het is niet een vloeiende lijn.
Het is gewoon niet mijn smaak. Je moet er van houden of niet. En ik houd er niet van. Het spijt me.
Als je altijd alleen maar (alleen maar) volkorenbrood met oude kaas eet, is zelfs een stuk koninklijk gebak in eerste instantie niet smakelijk.
Je gaat veel te snel: 'een stukje(!) gekeken (!)' 'vreselijk langdradig' (en een kerkdienst zoals je die gewend bent dan?) 'Wijs niet mooi'. 'Niet vloeiend'.
Ik heb de MP meerdere keren helemaal bekeken en ben het eens met Jantje. Ik hou gewoon niet van het hoge gezang en (jaja, subjectief) van de Duitse taal.
Ik ben meer een liefhebber van mannenkoren.
Zelf voel ik me ongemakkelijk om naar uitvoering van MP te gaan of te luisteren. Enige jaren geleden heb ik hierover artikelen gelezen en laat dit hieronder ingekort volgen:
Bach heeft met de Mattheüs Passion een heel knap en kunstig muziekstuk geschreven over de lijdensgeschiedenis. Daarbij was het Bach waarschijnlijk niet in de eerste plaats te doen om persoonlijke eer. In zijn tijd was hij niet geliefd; hij componeerde niet wat de mensen mooi vonden, maar componeerde vooral als een muzikaal vakman. Zijn doel was de Bijbeltekst aan het volk door te geven. Op zich kan er geen bezwaar zijn tegen het bezingen van Bijbelse geschiedenis en Bijbelse waarheden. Het is wel belangrijk hoe dit gezongen wordt. Zijn vorm en inhoud niet strijdig met elkaar? Bach gaat te ver bij de rolverdeling met onder andere de Jezus-partij. Degene die deze partij zingt (wat een uitdrukking!) probeert zich (zoals bij het toneel) zoveel mogelijk in te leven in de persoon die men nadoet. Dat kan en mag zéker niet als het gaat om de Heere Jezus. Ook wil Bach in zijn Mattheüs Passion het lijdensverhaal vooral uitbeelden, schilderen met woorden en muziek. Het muziekstuk op zich, komt dus heel dicht bij toneel.
De muziek van Bach was vooral bedoeld als verkondiging van het Evangelie in de kerkdienst! Dat is heel belangrijk om te weten. Nu wordt de Mattheüs Passion buiten de kerkdienst geplaatst en alleen gezien als een groots cultureel gebeuren.
Je begrijpt dat we met het onderwerp 'lijden, kruisiging en sterven van de Heere Jezus' op heilig terrein zijn. Mag je dan bij zoiets heiligs zelfs het spreken van de Heere Jezus naspelen? Zondige mensen die doen alsof zij de Heere Jezus zijn? Het spelen van rollen. Dat gebeurt in het toneelspel ook. Hier spelen mensen de rol van Jezus. Nee, ze zijn niet verkleed, maar doen toch alsof ze de Heere Jezus zijn. Je begrijpt, dat mag echt niet. Wie kijkt naar de gezichten en de lichaamstaal van de solisten, ziet dat deze mensen met overgave de tekst tot klinken brengen. Ze denken zich helemaal in te kunnen leven in het lijden van Jezus. Dat kan nooit! Geen mens beseft hoe erg dat lijden is geweest. Bovendien zijn het vaak ook mensen die 'met de Bijbel en de kerk niets hebben'. Dus wereldse mensen. Het is onbegrijpelijk dat mensen die zichzelf ongelovig noemen, dit soort teksten willen zingen. Dat versterkt nog meer het feit dat het om toneelspel gaat. Het heilige wordt (soms zelfs enthousiast!) nagespeeld. Dit kan en mag écht niet. Dit is al reden genoeg om weg te blijven bij een uitvoering van de Mattheüs Passion.
De Mattheüs Passion bevat als kern een muzikale weergave van wat geschreven staat in genoemde hoofdstukken uit het gelijknamige Evangelie. Er zijn drie soorten teksten te vinden in de Mattheüs Passion:
1. de tekst van het Evangelie, op basis van Luthers vertaling;
2. vrije teksten van Christian Henrici (ook Picander genoemd);
3. orthodox-Lutherse kerkliederen (meestal van Paul Gerhardt).
De schrijver van de vrije teksten, Picander, was niet zo orthodox-Luthers als Bach zelf. Daarom heeft Bach aan Picander de opdracht gegeven zijn teksten te schrijven op basis van preken van de predikant Heinrich Müller, een overtuigd aanhanger van Luther. Müller wijst er in zijn preken op dat de christen Jezus moet volgen. Het dagelijks kruis moet worden opgenomen. Picander heeft de teksten van Müller echter zo verdraaid, dat Jezus' lijden moest oproepen tot mee- en medelijden, precies zoals Rome dat wil. Ook heeft hij gedeelten over de rechtvaardigheid Gods weggelaten. Daarom heeft Bach oude kerkliederen ingevoegd waarin de aloude, orthodoxe verzoeningsleer uitgedragen wordt. Dit alles geeft de Mattheüs Passion een dubbel gezicht. Meerdere theologische stromingen uit Bachs tijd komen erin voor. Oftewel: de ene keer roept de tekst van de Mattheüs Passion herkenning voor ons op, een andere keer het gevoel van vervreemding.
Calvijn schrijft over de vorm en inhoud in zijn Institutie, Boek III, hoofdstuk 20, par. 32. (vertaling dr: A. Sizoo). Ongetwijfeld, wanneer het gezang gematigd is en zich aanpast aan die verhevenheid, welke past voor het aanschijn Gods en der engelen, dan schenkt het aan de heilige handelingen waardigheid en aangenaamheid, en draagt het er zeer veel toe bij om de harten op te wekken tot ware ijver en vurigheid om te bidden. Maar toch moet men zich er naarstig voor hoeden, dat de oren meer aandacht schenken aan de schone melodie dan de harten aan de geestelijke zin der woorden. (...) Wanneer dus deze matiging in acht genomen wordt, is het zonder twijfel een zeer heilige en heilzame instelling. Gelijk aan de andere kant de gezangen die slechts op liefelijkheid en streling der oren zijn ingericht, niet passen bij de majesteit der kerk, en Gode wel ten zeerste mishagen moeten.
Als ik wat luister van meneer N., dan denk ik bij begin van de samenzang: o ja, dat is waar ook, we zouden gaan zingen.
De goede man heeft weinig of nooit les gehad. Het zou kunnen dat het 'prachtig' is. Hij hoort zichzelf graag.
Zo te zien, heeft hij nogal wat CD's geproduceerd, maar je mag ze niet terugsturen als ze niet bevallen. Dat geeft te denken.
