Geloven we nog....

[MoesTuin]

in Mattheus 9 staat het volgende

De roeping van Matteüs

9 En vandaar verder gaande zag Jezus iemand bij het tolhuis zitten, Matteüs genaamd, en Hij zeide tot hem: Volg Mij. En hij stond op en volgde Hem. 10 En het geschiedde toen Hij in het huis aanlag, zie, vele tollenaars en zondaars kwamen en lagen mede aan met Jezus en zijn discipelen. 11 En toen de Farizeeën dit zagen, zeiden zij tot zijn discipelen: Waarom eet uw meester met de tollenaars en zondaars? 12 Hij hoorde het en zeide: Zij, die gezond zijn, hebben geen geneesheer nodig, maar zij, die ziek zijn. 13 Gaat heen en leert, wat het betekent: Barmhartigheid wil Ik en geen offerande; want Ik ben niet gekomen om rechtvaardigen te roepen, maar zondaars.

In het kader van Evangelisatie, de rol van de E.O. probeert deze opdracht te vervullen.
Terechte vraag van ejvl en WimA
Hoe doen wij dit eigenlijk heel concreet?

Het is een opdracht zelfs van de Heere Jezus.

[MoesTuin]

Hier een concreet voorbeeld van Evangelisatie op straat en het krachtige werk hierdoorheen door de Heere God, als je de voorbeelden hoort van deze mensen, wat dit uitwerkt bij sommige mensen die hierdoor "aangeraakt" worden tot in het hart.
Deze mensen vervullen een opdracht vanuit de bijbel ons gegeven.



http://www.youtube.com/watch?v=OckaADRI_1I

Nu hoeven we echt niet allemaal de straat op morgen, het kan op vele verschillende manieren.
Men kent de uitdrukking, "waar het hart vol van is loopt de mond van over"
Laten we vooral bidden voor al het Evangelisatie werk overal in den lande en de wereld.

MoesTuin

[Isala]

Ik ben bang dat ook met evangelisatie, er iets van de mens bij zit. Kijk eens hoe goed ik ben?

Het is maar goed dat de apostelen de evangelisatieopdracht van de Heere Jezus uitgevoerd hebben, en zich niet lieten belemmeren door deze gedachtes.
Ik weet niet of de apostelen het nooit gedacht hebben, maar het verlangen, en de opdracht van de Heere om andere mensen het evangelie te brengen, was groter. Gelukkig maar!
De mogelijkheid voorbij laten gaan om te evangeliseren, te getuigen, of jezelf verloochenen, zal ons ooit aangerekend worden!
Het is een onmogelijkheid om jezelf Christen te noemen, en niets over Christus te zeggen ( in woorden of daden).

[Peregrina]

Het is maar goed dat de apostelen de evangelisatieopdracht van de Heere Jezus uitgevoerd hebben, en zich niet lieten belemmeren door deze gedachtes.
Ik weet niet of de apostelen het nooit gedacht hebben, maar het verlangen, en de opdracht van de Heere om andere mensen het evangelie te brengen, was groter. Gelukkig maar!
De mogelijkheid voorbij laten gaan om te evangeliseren, te getuigen, of jezelf verloochenen, zal ons ooit aangerekend worden!
Het is een onmogelijkheid om jezelf Christen te noemen, en niets over Christus te zeggen ( in woorden of daden).

Nee, wij moeten niet zulke gedachten aanvoeren als excuus om binnen ons huis en binnen onze eigen kring te blijven.
Maar ik denk dat de stelling van WimA anders bedoeld was.

Ik moet wel constateren dat de vraag "Wat doe je zelf concreet aan evangelisatie en/of zelfverloochening" een vraag is die niet te beantwoorden is omdat het het wezen van de zelfverloochening zal aantasten.

Zodra wij onze daden van zelfverloochening gaan aanwijzen, komt er eigen eer om de hoek kijken. En dat is juist het tegengestelde van zelfverloochening.
De werkelijke zelfverloochening zal een christen niet als zodanig bekend zijn. Denk maar aan "Heere! wanneer hebben wij U hongerig gezien, en gespijzigd, of dorstig, en te drinken gegeven?"(Matth. 25)

[Dodo]

Zelfverloochening gaat niet buiten je eigen wil om. Dat is vaak een bewuste keuze. Het is ook een houding, een instelling, maar er zit wel degelijk vaak een bewuste keus achter.
Wel is het zo dat wij mensen nooit helemaal goed kunnen zijn. Er zit ook vaak iets in van: kijk mij eens goed zijn, mooi bidden, nederig zijn, mezelf verloochenen. Maar we moeten al die dingen wel doen.

[Isala]

een aantal postings terug werd er de titel van een boekje genoemd: als je niet meer kunt zwijgen.
Nu ken ik het boekje (nog) niet, maar de titel is veelzeggend.
Wie zelf het wonder mocht meemaken door God gered te worden, wie kan zijn mond daarover houden?
Dat is toch niet mogelijk.
Dan bedoel ik niet dat iedereen de straat op moet, maar dan wordt dat, hoe dan ook gemerkt en gezien in de naaste kring.
Het werk van God kan niet verborgen blijven.
Dan kan je best vanbinnen bibberen uit angst, maar dan moet je spreken, en kan je niet meer zwijgen.
Al kan dat later weer zeer bestreden worden. Maar toch!

Christelijke zelfverloochening is de praktische kant. Dat kan in heel veel dingen.
Het komt voort uit liefde voor de Heere en liefde voor je naaste.
Deze liefde is door de Heere in je hart uit gestort. Zonder deze Liefde is er geen ware zelfverloochening, maar dan zijn het enkel goede werken.
Zelfverloochening heeft te maken met verootmoediging en dankbaarheid.

[MoesTuin]

Dankbaar dat op Televisie, Programma's bestaan als "Nederland Zingt"

Nu ik met Pasen moest werken, (en onze clienten geen mogelijkheid hebben om een kerkdienst te bezoeken, en stel dat je wel naar een kerk gaat, je toch helaas "een bezienswaardigheid bent")
Je de gevestigde orde te zeer verstoord (eigenlijk best triest, dat een dienst hier niet op aangepast kan worden)

Maar goed, Nederland Zingt is er gelukkig.
En sommige bewoners reageren op de liederen, of dansen mee, of zingen mee op hun manier.
Het was geweldig, tot Eer van de Heere God
"De Heer is Waarlijk opgestaan!"
"Daar Juicht een Toon, daar klinkt een stem"

Fijne 2e Paasdag allen!

MoesTuin