Hertrouwen na echtscheiding?

[samanthi]

Ik wil niets bagatelliseren, maar ik hoor heel vaak na een scheiding dat de man narcist is en de vrouw bordeline...

[Zeeuw]

Ik begrijp dat laatste geval niet zo nee. Bijbels vind ik het ook niet te verantwoorden. Iemand vertoont toch niet ineens dergelijk gedrag pas op zijn 61e? Ik denk dat je als partner dan ook gewoon je eigen plan kan trekken qua activiteiten etc. Maar scheiden vind ik nogal wat.

Daar moet je vrouw voor zijn om dat te begrijpen.
Deze mensen leefden niet vanuit de Bijbel.
De man werkte graag en veel, hij ging smorgens vroeg de deur al uit en kwam er tegen de avond in.
Hij was nooit een prater geweest, maar hij raakte verbitterd na zijn pensionering. Zij heeft eerst geprobeerd hem uit die lethargie te halen, maar dat lukte niet.
Zij kon vanwege een ongelukje maandenlang niet zelfstandig weg, dus ze kon geen afleiding zoeken.
Zoals velen dan zouden zeggen: ik zou knetter worden met zo'n man.

Een narcist kan geen relatie aangaan van liefde en trouw.

En met het gegeven dat hij de ander volledig leegzuigt.

Ik lees er vooral iemand die met zichzelf in de knoop zit. Geen narcist.
En het stukje 'daarvoor moet je vrouw zijn' is al helemaal een gevaarlijke.

[Tiberius]

Kan een narcist ook nog worden benaderd als mens en dus voorwerp van genade en liefde? Of is het een kind van de duivel, zoals ik het eens sterk hoorde uitdrukken.

Ja dat laatste wordt in bepaalde kringen van alle kinderen gezegd.
Maar zo mag je iemand niet benaderen nee. In dit topic gaat het echter over huwelijksrelaties.

[Tiberius]

Kan een narcist ook nog worden benaderd als mens en dus voorwerp van genade en liefde? Of is het een kind van de duivel, zoals ik het eens sterk hoorde uitdrukken.

Daarnaast bestaat narcisme in allerlei vormen en gradaties. In de post van Tiberius mis ik dit.

Ik heb over mensen met een narcistische persoonlijkheidsstoornis (volgens de DSM IV of 5), niet over iemand met narcistische trekjes, die iedereen in meer of mindere mate heeft.

[Valcke]

Deze mensen leefden niet vanuit de Bijbel.

Waarom moeten we dan zo'n voorbeeld naar boven halen om echtscheiding goed te praten in een situatie waar niets is aan Bijbelse gronden om een ander te verlaten? (in jouw casus: geen hoererij of overspel, geen fysiek en zelfs geen verbaal geweld)

[Mara]

Ik lees er vooral iemand die met zichzelf in de knoop zit. Geen narcist.

Ik heb hem geen narcist genoemd, hij was een autist.
Ik heb nog een paar maanden wat mantelzorg aan hem verleend, op verzoek van de Thuiszorg.
Ik heb het gedaan vanuit mijn christenplicht, maar het is me ontzettend zwaar gevallen.
Ik heb voor hem gewassen, maaltijden gebracht, boodschappen voor hem gedaan, maar ik heb niet 1 keer
iets van dankbaarheid gezien. Ik kreeg een snauw omdat ik 5 minuten te laat kwam, of ik bracht kippensoep
(dat mot ik niet, neem maar weer mee).
Ik ben echt wel wat gewend van ouderen, maar dit was niet te doen.

En het stukje 'daarvoor moet je vrouw zijn' is al helemaal een gevaarlijke.

Er stond een achter. Dus niet zo overdrijven.

[Mara]

Ik wil niets bagatelliseren, maar ik hoor heel vaak na een scheiding dat de man narcist is en de vrouw bordeline...

Dat lijkt mij nogal overdreven.
Een autist of narcist voelt zich altijd aangetrokken door een zorgzame vrouw. En de zorgzame vrouw kan haar zorg kwijt aan die "hulpeloze" man.
Dus die combi zal weleens voorkomen, maar in de praktijk is dit niet te doen. Borderline is nl. ook een zeer grillige en ernstige ziekte.

[Herman]

In dit topic gaat het echter over huwelijksrelaties.

Dat vind ik een ontwijkend antwoord, alsof bijbelse genade geen enkele rol speelt in dergelijke huwelijksproblematieken.

[Tiberius]

In dit topic gaat het echter over huwelijksrelaties.

Dat vind ik een ontwijkend antwoord, alsof bijbelse genade geen enkele rol speelt in dergelijke huwelijksproblematieken.

Daar heb je gelijk in.
Ik denk dat iemand die van Gods genade leeft, tegen zijn of haar zondige aard zal vechten, (op termijn) ook zijn persoonlijkheidsstoornis onder ogen gaat zien en zich daarvoor laten behandelen en (eveneens op termijn) zal proberen de aangerichte schade - ook in de huwelijksrelatie - te herstellen.
Die voorbeelden zullen er wel zijn. Maar ik word denk ik beperkt in mijn blik, omdat ik dat nog niet heb mee mogen maken.

[Lilian1975]

We kunnen over deze casus niet oordelen. Maar ik geloof wel dat het bij systematische mishandeling geoorloofd is om gescheiden te gaan wonen. Of dit ook een echtscheidingsgrond is, is een andere zaak.

En omdat gescheiden wonen geen daadwerkelijke scheiding is. Hoeft er ook geen schuldbelijdenis worden gedaan. Maar mag er ook niet hertrouwt worden. Door beide partijen.
Als bij hertrouwen dat wel zou moeten snap ik dat niet. Want je zegt daarmee dat het ongeoorloofd was daadwekelijke scheiding. ( m.i. terecht) En dat hertrouwen dus ook niet goed is. Want hertrouwen na ongegronde scheiding is niet toegestaan. En ben je dus vreemd bezig als kerk. Of je zegt het was geoorloofd. Maar voor wat geoorloofd was is geen schuldbelijdenis noodzakelijk.

Wanneer een weduwe hertrouwt hoeft er geen schuldbelijdenis worden gedaan. Want het is geoorloofd. Ps los van het feit of er überhaupt gegronde en toegestane echtscheidingsgronden zijn. Zie eerdere discussie hiervoor. Van ruim jaar of 1 of 2 geleden.

Je eerste alinea komt mij over als een wat onsamenhangend verhaal.

Nergens geeft de Bijbel enige grond om te gaan scheiden bij (langdurige) mishandeling van echtgenoot en/of kinderen. Het huwelijk is een geheiligde instelling die vanuit het paradijs is overgebleven. Voor de veiligheid van echtgenoot en/of kinderen kan het wel mogelijk zijn om (al dan niet tijdelijk) elders te gaan wonen. Men blijft echter ten opzichte van elkaar de man en de vrouw en ten opzichte van de kinderen de ouders. Hertrouwen is dan Bijbels (en dus ook kerkelijk) onjuist.

Ps. Het spreken hierover betreft géén specifieke casus.

We zeggen hetzelfde. Im bedoelde als reacrie op Orchidee. Dat als er in deze casus sprake is van geoorloofde scheiding. ( maar dat vind ik dus niet) kan er ook geen schuldbelijdenis worden gevraagd. En ik bedoel met scheiden het juridisch eindigen. Niet het vanwege veiligheid bijvoorbeeld tijdelijk elders wonen. Of als situatie blijft bestaan voortdurend.

Ja helemaal eens met laatste alinea. Er is geen enkele grond op juridisch te scheiden en dus te hertrouwen.

Verstuurd vanaf mijn SM-A520F met Tapatalk

[Lilian1975]

Daar heb je nog zo'n punt:
Hij wilde al heel snel scheiden nadat zij was gevlucht en dat was om weer te kunnen hertrouwen.
Dus wat mij betreft heeft ze de juiste beslissing genomen om bij hem vandaan te vluchten

Ongelofelijk trouwens dat er hier mensen zijn die goed praten wat krom is en krom praten wat goed is

Van een afstand is het altijd makkelijk praten.
Niemand kan over individuele zaken oordelen.
Zelf ben ik van mening dat langdurige mishandeling wel een grond is voor een scheiding al staat dit niet letterlijk zo in de Bijbel. Een scheiding van tafel en bed is een soort maas om toch maar aan de letterlijke voorschriften van de Bijbel te voldoen.

Of iemand wel/niet mag/kan hertrouwen, is een ieder in z'n eigen gemoed verzekerd. Letterlijk genomen kan dit volgens de Bijbel niet maar ik zal nooit en te nimmer zaken op afstand veroordelen van mensen die dit wel doen. Wij weten niet wat er allemaal afgespeeld is.

Dat is toch ook mijn gevoel ja. Mishandeling staat zo ver af van hoe het huwelijk, in goede en slechte tijden, bedoeld is. Moedwillig je partner kapot maken, is m.i. vrijwel gelijk aan overspel. Het gaat qua gevolgen wellicht zelfs nog verder.

Dan moet je er dus vanuit gaan dat overspel grond van scheiden is. En daar ben ik het dus niet mee eens. Zie eerdere discussie. Onder andere ook omdat het nu opgerekt wordt naar deze casus. Maar niet voornamelijk. Scheiding van tafel en bed laat het het huwelijk juridisch in tact. Omdat het huwelijk onverbrekelijk is. Tot de dood ons scheidt
En sluit zo overspel door hertrouwen af. En laat ruimte om soms uit veiligheid op verschillende adressen te wonen.

Verstuurd vanaf mijn SM-A520F met Tapatalk

[Lilian1975]

Het huwelijk is een geheiligde instelling die vanuit het paradijs is overgebleven. Voor de veiligheid van echtgenoot en/of kinderen kan het wel mogelijk zijn om (al dan niet tijdelijk) elders te gaan wonen. Men blijft echter ten opzichte van elkaar de man en de vrouw en ten opzichte van de kinderen de ouders. Hertrouwen is dan Bijbels (en dus ook kerkelijk) onjuist.

Bekijk je het nu niet te juridisch?
Wanneer de Schrift spreekt over het huwelijk doet deze dat m.i. eigenlijk nooit juridisch, maar vooral feitelijk. Je woont dus samen, je hebt gemeenschap, je hebt samen een gezin etc. En zo zijn er nog vele kenmerken die de Bijbel verbindt aan een huwelijk. In hoeverre is er nog sprake van een Bijbels huwelijk wanneer je het gezin opsplitst en een gedeelte in een ander huis gaat leven? Zeker in een situatie waarin wel duidelijk is dat er geen verbetering van de onderlinge band zal optreden. Volgens de Nederlandse wet ben je dan nog getrouwd, dat is waar. Maar volgens de Bijbel?

Dus toen Sara bij die koning werd gebivakeerd en Abraham elders was; was er geen huwelijk meer? Immers woonde ze niet bijelkaar. Of Bathseba en Uria? Of als de man op de wereldzeeën vaart? Daarnaast een christen blijft hopen op de bekering van de ander. Als God al zo lankmoedig is naar ons zou dat dan ook niet andersom van mens tot mens zijn die een nieuwe eenheid hebben gevormd? En ja het is gemakkelijker om er als buitenstaander over te praten. Maar dat mag niet verhinderen dat er zuiver over huwelijk wordt gesproken.

Verstuurd vanaf mijn SM-A520F met Tapatalk

[Ambtenaar]

Er is altijd verschil tussen theorie en praktijk. Een huwelijk dat is ontwricht door huiselijk geweld, kun je moeilijk een Bijbels huwelijk noemen.

[Lilian1975]

Er is altijd verschil tussen theorie en praktijk. Een huwelijk dat is ontwricht door huiselijk geweld, kun je moeilijk een Bijbels huwelijk noemen.

Met dat gegeven dat een zondige praktijk niet ineens een andere zondige praktijk echtbreuk goed praat. Of goed kan keuren.


Verstuurd vanaf mijn SM-A520F met Tapatalk

[Orchidee]

Scheiden na overspel mag wel (moet niet).
Scheiden na huiselijk, geestelijk en lichamelijk mag niet???
Ook als er géén vooruitzicht is op bekering/verbetering en de kans op herhaling groot is?!
Ik denk (maar dat weet ik zelf niet) dat als iemand een misstap heeft gemaakt het gemakkelijker te vergeven (nooit vergeten) is dan alle zaken die ik hierboven noem?