Zonden in de gemeente/ in je gezin

[DDD]

In incidenteel of structureel. Dat is een enorm verschil. Als iemand in zonde valt, is dat wat anders dan voortdurend in zonde leven.

[Valcke]

In incidenteel of structureel. Dat is een enorm verschil. Als iemand in zonde valt, is dat wat anders dan voortdurend in zonde leven.

Het grote verschil zit niet in de eerste plaats in de frequentie, maar in de vraag hoe de persoon staat tegenover de zonde.

[DDD]

Dat ben ik met je eens. Ik had het preciezer kunnen zeggen, hoewel het in de tweede zin mijns inziens wel goed staat.

Met structureel bedoel ik vanuit het geheel van de persoon en zijn overtuigingen bezien. Terwijl incidentele zonden niet stelselmatig zijn.

Maar de woorden zijn gebrekkig, want beide zonden komen voort uit de natuur van de mens en zijn in die zin structureel.

Toch is ook de houding ertegenover niet helemaal bepalend, want een tuchtmaatregel kan ook gelden voor een zonde die iemand betreurt maar niet nalaat. Het gaat om zowel betreuren als om nalaten. En in normale gevallen leidt dat ook tot een hooguit incidentele zonde.

[Arja]

Als onze kinderen (moreel) tekortschieten of zondigen, hebben wij toch de verantwoordelijkheid om naar manieren te zoeken om hen lief te hebben. We mogen ons kind niet verloochenen. Maar de wet van God mogen we ook niet verloochenen.

Maar als wij spreken over liefhebben, is dat dan het zelfde soort liefhebben als waar de Heere van spreekt? Want ik lees ook:

6 ‭‭Want dien de Heere liefheeft, ‭kastijdt‭ ‭Hij‭, en Hij geselt een iegelijken zoon, die Hij aanneemt.‭²³‭‭ 7 ‭‭Indien gij de kastijding verdraagt,‭²⁴‭ zo gedraagt Zich God‭²⁵‭ jegens u als zonen;‭²⁶‭ (want wat zoon is er, dien de vader niet kastijdt?)‭ 8 ‭‭Maar indien gij zonder kastijding zijt, welke allen deelachtig zijn geworden, zo zijt gij dan bastaarden, en niet zonen.‭²⁷‭‭ 9 ‭‭Voorts, wij hebben de vaders onzes vleses wel tot kastijders gehad,‭²⁸‭ en wij ontzagen hen; zullen wij ‭dan‭ niet veel meer den Vader der geesten‭²⁹‭ onderworpen zijn, en leven?‭ 10 ‭‭Want genen hebben ‭ons‭ wel voor een korten tijd,‭³⁰‭ naar dat het hun goed dacht, gekastijd; maar Deze kastijdt ‭ons‭ tot ‭ons‭ nut, opdat wij Zijner heiligheid‭³¹‭ zouden deelachtig worden.‭ 11 ‭‭En alle kastijding als die tegenwoordig is, schijnt geen ‭zaak‭ van vreugde, maar van droefheid te zijn; doch daarna geeft zij van zich een vreedzame vrucht‭³²‭ der gerechtigheid dengenen, die door dezelve geoefend zijn.‭³³‭‭

Waarmee straft de Vader meestal? Is dat niet met de onthouding van Zijn vriendelijk Aangezicht?

5 ‭‭En indien iemand van‭¹⁷‭ u ‭wijsheid‭ ontbreekt,‭¹⁸‭ dat hij ‭ze‭ van God begere, Die een iegelijk‭¹⁹‭ mildelijk geeft,‭²⁰‭ en niet verwijt;‭²¹‭ en zij zal hem gegeven worden.‭²²‭‭

Ik heb het over volwassen kinderen.
Je zit niet meer in de tuchtigingsfase als je volwassen kinderen hebt.

De Heere kan Zijn aangezicht verbergen, maar naar zijn Godheid, majesteit, genade en Geest wijkt Hij nimmermeer van Zijn kinderen.
Maar als ik mijn deur sluit ben ik totaal uit het zicht van mijn kind. Ook mijn betraande ogen zijn niet meer zichtbaar. Alle contact is weg.

[Zeeuw]

Want het is een zonde dat je dat wel doet ?
Het is weliswaar Gods Dienares maar zolang een kleine minderheid dat ziet heeft het praktisch weinig invulling.

?

Is het zonde als je kritisch bent op de overheid ?

Kritisch is volgens mij geen zonde tegen het 9e gebod. Maar vaak is het niet op waarheid berust en van het niveau 'Mark Rutte is een zakkenvuller'. Het was overigens maar een voorbeeld he. Ik denk dat een zonde tegen het 9e gebod vaak begint met 'Heb je het al gehoord?'

[Zeeuw]

Als het goed is, wordt in de prediking dit ten scherpste veroordeeld en de mens hierop aangesproken.
En als het goed is spreken we een ander hier ook op aan.

Ik denk dat het laatste weinig gebeurd, omdat het een niet zo opvallende zonde is. Roddelen en lekker kletsen gebeuren heel eenvoudig en de grens tussen wel en niet zonde is een stuk vager dan in het eerder genoemde voorbeeld. Dat maakt het heel moeilijk.

[John Galt]

@John Galt zulke argumenten maken een discussie in de toekomst vast heel lastig, als je kind met 2 vrouwen thuiskomt beschouw je ze allebei als schoondochter?

Ik vind het een heel lastig probleem. Het nadeel van jouw vraag op een forum is dat je al zoekend naar een antwoord al heel snel in een discussie over (homo)seksualiteit terechtkomt, met alleen verliezers.

Ik noemde het voorbeeld niet voor niets. Het klinkt heel principieel om te zeggen: De Bijbel verbiedt homorelaties, dus in mijn huis is dat niet toegestaan. Afgezien van de vraag of de Bijbelse gegevens daarover echt zo in marmer gehouwen zijn als wij suggereren, (Spreekt de Bijbel over homorelaties, of alleen over promiscuïteit? Zie je ook geen ontwikkeling rondom polygame relaties door de Bijbel heen?), zo heel Bijbelgetrouw zijn we bij andere zedelijke teksten ook niet. Wie van ons zal een meisje opdragen met haar verkrachter te trouwen, terwijl dat toch echt óók in de Bijbel staat? En het afwijzen van hertrouwde gescheiden mensen blijven we ook lastig vinden in de praktijk.

Je kunt je lesbische schoondochter de deur wijzen, maar hoe doe je dat als er kleinkinderen komen? Zijn die ook niet welkom? En hoe zou je dat doen met (kinderen van) ongehuwd samenwonende kinderen? En ga je andersom ook niet bij hen thuis op bezoek?

Verder, als je de keuze maakt om je schoonkind niet te erkennen, moet je ook je ongehuwd samenwonende buren of collega's niet thuis uitnodigen voor een barbecue of een kopje koffie.

In Spreuken 3:3 staat in het Nederlands "goedertierenheid en trouw", maar in het Engels "mercy and truth", barmhartigheid en waarheid. Die 2 begrippen vatten volgens mij de hele Bijbel samen. Benoem de zonde (waarheid), maar omarm de zondaar (barmhartigheid).

[Adje]

Bij de vraag op die avond ging het over het aanvaarden van een homoseksuele partner van je (volwassen) kind.
Mag je kind hem meenemen naar huis?
Aanvaard je hem als gezinslid? (schoonkind)

Ook wij hebben als ouders met bovenstaande vragen te maken gehad.
Je moet keuzes maken die je eigenlijk liever helemaal niet wil maken!
Persoonlijk denk ik dat iedere situatie weer anders is. Belangrijk is hoe de onderlinge relatie van het desbetreffende kind met de ouders en de andere gezinsleden is. Je kan dus nooit situaties met elkaar vergelijken.
Wij hebben er voor gekozen om de partner van onze zoon ook als lid van ons gezin te accepteren. Zij behoren beiden volledig tot ons gezin en we delen liefde, vreugde en moeite met elkaar. Nu is dat voor ons allen ook niet zo moeilijk, beiden zijn sympathieke, meelevende personen.

Hoe we tot bovenstaande keuze zijn gekomen? Door ons af te vragen wat de Heere in een dergelijke situatie van ons vraagt!
Hoe was de omwandeling van de Heere Jezus hier op aarde? In ieder geval met innerlijke ontferming bewogen over de schare die Hij voor zich zag. De Heere Jezus ging de omgang met hoeren en tollenaren ook niet uit de weg!
Zouden wij het dan anders moeten doen dan onze Heere Jezus Christus?
Ook ons spreken en ons gedrag kan mensen dichter bij God brengen of juist (ver) bij Hem vandaan.
Je ziet niet alleen de zonde van je kind, als het goed is heb je ook iets van de worsteling van je kind gezien. Verdriet gezien over het anders geaard zijn en alles wat dat met zich mee brengt of kan brengen.
Je kind maakt keuzes waar je niet achter kan staan, daar ben je persoonlijk ook niet verantwoordelijk voor (al voelt het vaak anders), maar wij moeten wel verantwoording afleggen over hoe wij in dit geval met ons kind en zijn partner omgaan. De zonde afwijzen, maar je kind en zijn partner als persoon accepteren. En dat dan ook van harte!

Bovenstaand komt misschien allemaal wel gemakkelijk over, dat was het echter niet. Om tot een dergelijk standpunt te komen heb je een weg afgelegd van moeite en verdriet. Wij ervaren echter ook rust op de manier waarop wij één en ander hebben aangepakt. In onze situatie was dit de beste weg. Tot op de dag van vandaag (en dat is inmiddels al heel wat jaren) hebben wij geen spijt dat wij op deze manier met onze zoon en zijn partner om gaan.

[Mara]

Ik heb het over volwassen kinderen.

De Heere kan Zijn aangezicht verbergen, maar naar zijn Godheid, majesteit, genade en Geest wijkt Hij nimmermeer van Zijn kinderen.
Maar als ik mijn deur sluit ben ik totaal uit het zicht van mijn kind. Ook mijn betraande ogen zijn niet meer zichtbaar. Alle contact is weg.

Als je kind ernstig verslaafd is aan drugs of drank, krijg je van de instanties te horen dat je letterlijk de deur moet sluiten voor je kind.
Dan zit je in het stadium dat hij geld steelt uit je portemonnee he.
Je zul je volledig moeten onttrekken aan je kind, geen contact onderhouden, ook niet telefonisch.
Anders kan hij niet afkicken.
Een predikant uit onze gezindte moest zijn kerkenraad en gemeenteleden aanraden om zijn zoon niet binnen te laten en absoluut geen geld te geven. Hoe smartelijk moet dit geweest zijn voor hem en zijn vrouw. Kind van zoveel gebed....maar de Heere hoorde niet (?)

[merel]

dat is volgens mij een hele andere situatie Mara!

Ik deel het standpunt van Adje volkomen. Ik denk ook dat dat de meest christelijke weg is. Ik heb deze situatie van dichtbij meegemaakt en de ouders van deze dochter kunnen op deze wijze nog spreken over het geloof met haar en laten haar niet los. Ik vind het juist verschrikkelijk om een kind de deur te wijzen als hij/zij homoseksueel is. Dat ken en mag niet. Ook de partner zou bij ons welkom zijn.

Wat doe je dan met een kind dat samenwoont? Ook de deur wijzen? Of met een kind dat nog wel naar de kerk gaat, maar onverschillig is, of zondigt tav een van de andere geboden van God? Dan mag je niemand namelijk meer binnen laten. Ik denk dat dat niet de bedoeling is.

[Arja]

Ik heb het over volwassen kinderen.

De Heere kan Zijn aangezicht verbergen, maar naar zijn Godheid, majesteit, genade en Geest wijkt Hij nimmermeer van Zijn kinderen.
Maar als ik mijn deur sluit ben ik totaal uit het zicht van mijn kind. Ook mijn betraande ogen zijn niet meer zichtbaar. Alle contact is weg.

Als je kind ernstig verslaafd is aan drugs of drank, krijg je van de instanties te horen dat je letterlijk de deur moet sluiten voor je kind.
Dan zit je in het stadium dat hij geld steelt uit je portemonnee he.
Je zul je volledig moeten onttrekken aan je kind, geen contact onderhouden, ook niet telefonisch.
Anders kan hij niet afkicken.
Een predikant uit onze gezindte moest zijn kerkenraad en gemeenteleden aanraden om zijn zoon niet binnen te laten en absoluut geen geld te geven. Hoe smartelijk moet dit geweest zijn voor hem en zijn vrouw. Kind van zoveel gebed....maar de Heere hoorde niet (?)

Ik ken dat uit eigen ervaring. Ons kind leefde op straat.

Maar ik doelde meer op Helma's vraag.

[ejvl]

Het is wel mogelijk (en is ook soms de praktijk in gevallen die ik ken) dat kind en partner bij de ouders wel welkom zijn voor een persoonlijk bezoek, maar niet (althans niet samen) voor gebeurtenissen waar ook anderen uitgenodigd zijn. Dus niet bv. wanneer jezelf of je man/vrouw verjaardag viert of op je eigen 25- of 40-jarige bruiloft. Dat kan ik mij goed voorstellen. Niet omdat je jezelf boven de ander verheft, maar wel om duidelijk te maken dat niet sprake is van een 'aanvaarde' relatie.

Het dikgedrukte lijkt mij ook lastig.
Stel dat een kind breekt met de kerk en het geloof, wel getrouwd is maar op zondag naar het zwembad gaat, nooit meer naar de kerk en dergelijken. Dan zou je deze ook niet kunnen uitnodigen op je eigen verjaardag of bruilofsjubilieum.

(Ook benieuwd wat @jantje hiervan vind.)

[Terri]

Het raakt me, deze strijd bij ouders, ze hebben hun kinderen zo lief en willen het beste voor hen, en vooral een relatie met God.
Als ze jong zijn neem je ze nog bij de hand, maar bij het volwassen worden gaan sommigen zo een andere kant op, dat je vertwijfelt ze na kijkt.
Maar van je hart en huis open te houden kan zo'n boodschap uit gaan, zeker als ze dan met Gods Woord in aanraking komen en het gebed.
Wel lijkt het me duidelijk dat je de 'zonde' waarin ze leven niet bagatelliseert of goed praat.
Dat bespreek je en het lijkt me dan genoeg, je vertelt ze dat je 'dit probleem' in Gods handen hebt mogen leggen.
Nog moeilijker wordt het als kinderen aangeven dit met God te doen en Zijn goedkeuring ontvangen hebben.
Overigens komt dit op heel veel fronten voor, het claimen van Gods gunst over onze daden.

[Valcke]

Het is wel mogelijk (en is ook soms de praktijk in gevallen die ik ken) dat kind en partner bij de ouders wel welkom zijn voor een persoonlijk bezoek, maar niet (althans niet samen) voor gebeurtenissen waar ook anderen uitgenodigd zijn. Dus niet bv. wanneer jezelf of je man/vrouw verjaardag viert of op je eigen 25- of 40-jarige bruiloft. Dat kan ik mij goed voorstellen. Niet omdat je jezelf boven de ander verheft, maar wel om duidelijk te maken dat niet sprake is van een 'aanvaarde' relatie.

Het dikgedrukte lijkt mij ook lastig. Stel dat een kind breekt met de kerk en het geloof, wel getrouwd is maar op zondag naar het zwembad gaat, nooit meer naar de kerk en dergelijken. Dan zou je deze ook niet kunnen uitnodigen op je eigen verjaardag of bruilofsjubilieum.

(Ook benieuwd wat @jantje hiervan vind.)

Jouw interpretatie volg ik overigens niet. De gevallen zijn geheel verschillend. In jouw geval kun je de partner van je kind als partner aanvaarden, hoewel je zijn of haar keus niet onderschrijft.
In het geval waar we eerder over spraken zit het probleem in de zondigheid van de relatie zelf.

[ejvl]

Jouw interpretatie volg ik overigens niet. De gevallen zijn geheel verschillend. In jouw geval kun je de partner van je kind als partner aanvaarden, hoewel je zijn of haar keus niet onderschrijft.
In het geval waar we eerder over spraken zit het probleem in de zondigheid van de relatie zelf.

Ok, maar stel dat de dochter een relatie aangaat met een ongelovige man, met de kerk breekt en hier ook mee trouwt. Het is ook een zonde om een relatie met een ongelovige aan te gaan, te breken met de kerk en dergelijken. De zonde zit hem dan niet in man-man of vrouw-vrouw maar in trouwen met een ongelovige en breken met de kerk.
Waarom zou je zo iemand wel als partner kunnen aanvaarden en iemand van hetzelfde geslacht niet? Ze leven in beide situaties in zonden.
En met aanvaarden bedoel ik dan niet accepteren maar bijvoorbeeld uitnodigen op een verjaardag.

Overigens heb ik hier zelf niet mee te maken hoor, echter ken ik wel een voorbeeld van een vader die niet op bezoek wilde bij z'n samenwonende dochter met ongelovige partner en toen ze getrouwd waren na een bepaalde tijd, weer wel. Ik begrijp dat voor mijzelf (nog) niet.