Zonden in de gemeente/ in je gezin

[Valcke]

In de Bijbel staan verschillende aanwijzingen hoe om te gaan met zonden in de gemeente.
Matth. 18 is daar een voorbeeld van.
Gaat het dan alleen over de gemeente? Of kan je (moet je) dat ook zo toepassen in je gezin?

Bij een recente bijeenkomst van OFRA ging het o.a over het aanvaarden van een partner in een homoseksuele relatie als gezinslid.
Er werd toen gezegd door de spreekster dat we wel opgeroepen worden om barmhartig te zijn maar nergens opgeroepen worden om te oordelen.

Iemand vroeg toen of dat klopte met bijvoorbeeld Matth. 18 en wat dan evt zou betekenen 'zo zij hij u als de heiden en de tollenaar'
Er werd gezegd dat dat gedeelte ging over de gemeente en niet over je gezin.
Dat Jezus ook at met tollenaren en zondaren.

Maar wat betekent 1 Korinthe 5 dan?
Geldt dat alleen voor de gemeente of ook voor je gezin?

In de vraagstelling gaat het m.i. over meerdere zaken;
1. Moet de zonde jegens het gezinslid benoemd en besproken worden (bij een verborgen zonde: tussen u en hem alleen, bij een openbare zonde eventueel met andere gezinsleden erbij)?
2. Mag over deze zonde een oordeel uitgesproken worden?
3. Heeft het blijven in de zonde gevolgen? Mag een gezinslid het huis ontzegd worden? En moet dit ook?

Op 1. is het antwoord m.i. zonder meer ja: de zonde indien deze ernstig is (n.b. het gaat niet om zwakheden) en er zijn geen blijken van berouw, moet dit zeker naar het gezinslid toe benoemd te worden en zo mogelijk besproken. Dat geldt noodzakelijk voor ouders jegens hun kind, maar het is ook gewenst naar de eigen partner of van kind naar vader of moeder, in zeer ernstige gevallen. Natuurlijk moet dit in liefde gebeuren en vanuit het besef dat wij allen zondaren zijn en in velerlei zonden vallen; dus zonder zelfverheffing. Zie als voorbeeld van te weinig vermaning: Eli tegenover zijn zoons, al sprak hij er wel over met hen. Het aanspreken en vermanen is dus wel degelijk geboden.

2. Over de zonde mag en moet een oordeel worden uitgesproken. Over de persoon zelf wordt géén oordeel uitgesproken. In ernstige gevallen (bv overspel) mag/moet ook Matth 18 worden gevolgd en de specifieke zonde dus ook met anderen worden gedeeld. Dan wordt er ook door anderen van buiten het gezin met het desbetreffende gezinslid gesproken.

3. Het is mi onvermijdelijk dat het volharden in de (tuchtwaardige) zonde ook gevolgen heeft voor de relatie tussen de gezinsleden onderling. Wel meen ik dat een blijvende breuk Zoveel mogelijk moet worden voorkomen. Ouders mogen hun samenwonend kind gewoon blijven ontvangen, ook een kind dat in overspel of in een homofiele relatie leeft. Wel is tijdelijke breuk soms heel begrijpelijk en hoeft dit ook niet verkeerd te zijn (zie de breuk van David met Absalom na de doodslag door Absalom). Ook is niet gezegd dat ouders de partner van hun zoon of dochter ook maar dienen te accepteren en daarmee ‘normaal’ om te gaan. Soms is dat echter op den duur onvermijdelijk; zaken kunnen ook niet altijd benoemd blijven worden. In het huiselijke kan er weer onderlinge omgang zijn, ook als de zonde voortduurt. Maar dan blijft toch helder voor betrokkene dat vader, moeder of het andere gezinslid hen als persoon wel aanvaart, maar daarmee zijn of haar zonde niet goedkeurt,

[helma]

Hem niet thuis laten zou ik onbarmhartig vinden
Wat juist liefde is is het om grenzen te stellen en te spreken met elkaar over de liefde en hen op Jezus wijzen.

Wat doe je dan met 2 Johannes 10 en 11 ?

10. Indien iemand tot ulieden komt, en deze leer niet brengt, ontvangt hem niet in huis, en zegt tot hem niet: Zijt gegroet.
11. Want die tot hem zegt: Zijt gegroet, die heeft gemeenschap aan zijn boze werken.

Jezus kwam toch ook bij hoeren en tollenaren ?
Zou je dan ook niet met mensen mogen omgaan die anti-kerk zijn ?
Je haalt zo een Bijbelgedeelte erg uit de context

Als Jezus dat deed had Hij als doel hen te bekeren. Hij deed het als Zaligmaker. Mensen veranderden dan ook, bekeerden zich.
Ik weet niet of wij ons hierin moeten vergelijken met Jezus of dat voor ons toch de teksten gelden uit o.a. Matth. 18/1 Kor 5
Waarom zouden die dingen anders in de Bijbel staan? (geen strikvraag hoor, het is voor mij een zoektocht op vragen waarop ik zelf ook geen simpele antwoorden heb)

[ejvl]

Ik denk dat de lijn hier is: wel je kind thuis uit blijven nodigen, maar niet de partner.

Ik zou ook de partner uitnodigen maar blijven wijzen op bekering van zonden, ernaast gaan staan, nooit erboven.

Dus je zou hem aanvaarden als schoonkind?
Wat is je Bijbelse motivatie? Als je kijkt naar genoemde Bijbelgedeeltes?
En wat als je zoon met 2 vrouwen thuiskomt? (als dat in de maatschappij geaccepteerd zou zijn)

Sorry dat ik doorvraag, maar er zitten wel wat haken en ogen aan een antwoord.

Ik zou mijn kind altijd toelaten, ookal heeft het 5 mannen en is moslim geworden. Aanvaarden in de zin van accepteren zal ik het nooit maar in gesprek blijven, ook bij ons thuis, zal altijd mogelijk blijven.
De genoemde gedeelten moet ik nog bestuderen maar ik zie zo snel geen verschil met de samenwonende buren die op kennissmakingsbezoek komen.
Ik zal nooit de zonden accepteren of aanvaarden, dat is wat anders, maar de deur staat altijd open voor het gesprek, ook voor welke partner dan ook.
De persoon wordt niet veroordeeld maar de zonden wel zoals eerder gezegd in dit topic.

[gallio]

Daarom is mijn vraag ook bij welke zonde het begint of stopt.
De Bijbel spreekt zich ook best expliciet uit over homoseksualiteit. Het is tegennatuurlijk, misschien maakt dat er sneller aversie tegen deze zonde is. Romeinen 1 zegt heel aangrijpend dat de Heere ze overgegeven heeft aan zichzelf.
En in het laatste vers worden ook veroordeeld die er mede een welgevallen aan hebben.

Buiten dat ben je als hoofd(en) van het gezin verantwoordelijk voor welke zonden je toelaat in je huis. Je accepteert geen vloeken, geen porno, geen stelen, geen liegen enz. En je accepteert ook geen zondige relatie. Toch?

Ik denk niet dat iemand hier een ander een regel in kan stellen. Maar wel dat, als je een kind toch thuis laat komen, je ze er bij elk bezoek op moet wijzen op het zondige van hun gedrag. Want de geschiedenis van Eli is ons ook bekend.

[helma]

@Valcke, dank voor je antwoord.
Nog een vervolgvraag:
Denk je dat het in Matth 18 : 18 over vergeving gaat? Gezien de vervolgvraag van Petrus in vers 22 en de verwijzing van de ktt naar Joh 20:23

Wat zou dit praktisch betekenen in een situatie in je gezin waar een kind van je (steeds) in zonde 'valt'?

[John Galt]

Zou je tegen Jakob gezegd hebben: Jij bent welkom, maar alleen of samen met Lea?

[Valcke]

@Valcke, dank voor je antwoord.
Nog een vervolgvraag:
Denk je dat het in Matth 18 : 18 over vergeving gaat? Gezien de vervolgvraag van Petrus in vers 22 en de verwijzing van de ktt naar Joh 20:23

Wat zou dit praktisch betekenen in een situatie in je gezin waar een kind van je (steeds) in zonde 'valt'?

In Matth. 18:18 gaat het over de kerkelijke tucht.
Het 'binden' betekent de tucht en in de uiterste vorm de kerkelijke afsnijding.
Het 'ontbinden' betekent de opheffing van de tucht en wederaanneming in de gemeente.
Het woord 'vergeven' in Johannes 20:23 gaat m.i. over kerkelijke 'vergeving', dus de opheffing van de tucht. Het gaat in dit vers niet over de vergeving van persoon tot persoon, maar alleen over een vergeving vanuit het ambt. Zie ook de voorafgaande twee verzen.
Dus Matth. 18:18 en Joh. 20:23 hebben inderdaad verband met elkaar

Er is m.i. geen verband met de persoonlijke vergeving in de vervolgvraag van Petrus in Matth. 18:22. Deze vervolgvraag heeft geen betrekking op een persoon die in de zonde volhardt, maar op een persoon die met berouw wederkeert.

[Arja]

Bij een recente bijeenkomst van OFRA ging het o.a over het aanvaarden van een partner in een homoseksuele relatie als gezinslid. Er werd toen gezegd door de spreekster dat we wel opgeroepen worden om barmhartig te zijn maar nergens opgeroepen worden om te oordelen.

Iemand vroeg toen of dat klopte met bijvoorbeeld Matth. 18 en wat dan evt zou betekenen 'zo zij hij u als de heiden en de tollenaar'
Er werd gezegd dat dat gedeelte ging over de gemeente en niet over je gezin.
Dat Jezus ook at met tollenaren en zondaren.

Maar wat betekent 1 Korinthe 5 dan?
Geldt dat alleen voor de gemeente of ook voor je gezin?

Als onze kinderen (moreel) tekortschieten of zondigen, hebben wij toch de verantwoordelijkheid om naar manieren te zoeken om hen lief te hebben. We mogen ons kind niet verloochenen. Maar de wet van God mogen we ook niet verloochenen.

Het gebod om niet te eten verbiedt de christelijke gemeenschap. Dat omvat ten minste het avondmaal. In het gezin: blijf alle verplichtingen nakomen. Heb lief met heel je hart maar doe niets om te insinueren dat hij of zij 'goed met God' is. Praktisch zou dat er op neer komen dat je wel verjaardagscadeautjes koopt voor kind en partner. Maar geen bruiloftscadeau (mocht er een bruiloft komen). Onvoorwaardelijk liefhebben en tegelijk niets doen om de zonde te ondersteunen of te bevestigen. Een nauw pad om te gaan.

Mattheus 18. Het gaat hier om een samenkomst van de ecclesia/gemeente (niet de kerk in het algemeen maar de gezamenlijke bijeenkomst van de leerlingen. Wanneer de man, die zondigt tegen een discipel van Jezus, zich niet liet gezeggen door het vermaan van de hele discipel-kring, moet hij voor de verongelijkte (en de anderen) zijn als de niet-Israëliet en de tollenaar". Toch breekt hier het draadje niet. Juist tot de heidenen en tollenaren richt het evangelie zich. Men zal de de hardnekkige zondaar niet langer als een bekeerde broeder of zuster kunnen behandelen in de gemeente. Hij komt buiten het broederschap te staan. Zolang hij zich niet bekeert is er geen echte gemeenschap mogelijk als broeders. De hele discipel-kring brengt hem op deze manier de ernst van zijn hardnekkigheid onder het oog. De Heere Jezus wil dat bezorgdheid in de kring om Hem heen over de vraag 'wie is de grootste in het hemelrijk' (18:1) omslaat in een gezamenlijk verantwoordelijkheid voor het behoud van zondaren, ook/zelfs in eigen kring van discipelen (18:17).

Vers 18. Jezus onderbouwt hier de bevoegdheid van de discipel-kring. Hij doet dit door een herhaling te geven van het eerder (16:19) speciaal tot Petrus gesproken woord: "wat u op aarde bindt, zal in de hemel gebonden zijn, wat u losmaakt op aarde zal losgemaakt zijn in de hemel". De woorden "Voorwaar Ik zeg u!" (Amen, Ik zeg u) èn het feit van de herhaling geven grote nadruk aan deze uitspraak. Wat Jezus al eerder zei, is werkelijk van kracht en heeft dus te maken met de bevoegdheid om de leer van Christus met gezag te brengen. Het is bedoeld als een grote les en bemoediging voor hun bediening.

[Valcke]

Zou je tegen Jakob gezegd hebben: Jij bent welkom, maar alleen of samen met Lea?

Nee, vanzelfsprekend niet. Maar niet alle gevallen zijn gelijk al wil je ze gelijk maken.

[Zeeuw]

Ik denk dat de lijn hier is: wel je kind thuis uit blijven nodigen, maar niet de partner.

Ik zou ook de partner uitnodigen maar blijven wijzen op bekering van zonden, ernaast gaan staan, nooit erboven.

Dus je zou hem aanvaarden als schoonkind?
Wat is je Bijbelse motivatie? Als je kijkt naar genoemde Bijbelgedeeltes?
En wat als je zoon met 2 vrouwen thuiskomt? (als dat in de maatschappij geaccepteerd zou zijn)

Sorry dat ik doorvraag, maar er zitten wel wat haken en ogen aan een antwoord.

Ik vind het ook een lastige. Ik ken tig mensen, waaronder mezelf, die tegen het 9e gebod zondigen. Niet meer uitnodigen zou best ingewikkeld worden.

[Valcke]

Ik denk dat de lijn hier is: wel je kind thuis uit blijven nodigen, maar niet de partner.

Ik zou ook de partner uitnodigen maar blijven wijzen op bekering van zonden, ernaast gaan staan, nooit erboven.

Dus je zou hem aanvaarden als schoonkind?
Wat is je Bijbelse motivatie? Als je kijkt naar genoemde Bijbelgedeeltes?
En wat als je zoon met 2 vrouwen thuiskomt? (als dat in de maatschappij geaccepteerd zou zijn)

Sorry dat ik doorvraag, maar er zitten wel wat haken en ogen aan een antwoord.

Ik vind het ook een lastige. Ik ken tig mensen, waaronder mezelf, die tegen het 9e gebod zondigen. Niet meer uitnodigen zou best ingewikkeld worden.

Zeeuw, we hebben het hier wel over tuchtwaardige zonden waarbij geen sprake is van berouw...

Het is wel mogelijk (en is ook soms de praktijk in gevallen die ik ken) dat kind en partner bij de ouders wel welkom zijn voor een persoonlijk bezoek, maar niet (althans niet samen) voor gebeurtenissen waar ook anderen uitgenodigd zijn. Dus niet bv. wanneer jezelf of je man/vrouw verjaardag viert of op je eigen 25- of 40-jarige bruiloft. Dat kan ik mij goed voorstellen. Niet omdat je jezelf boven de ander verheft, maar wel om duidelijk te maken dat niet sprake is van een 'aanvaarde' relatie.

[helma]

Ik denk dat de lijn hier is: wel je kind thuis uit blijven nodigen, maar niet de partner.

Ik zou ook de partner uitnodigen maar blijven wijzen op bekering van zonden, ernaast gaan staan, nooit erboven.

Dus je zou hem aanvaarden als schoonkind?
Wat is je Bijbelse motivatie? Als je kijkt naar genoemde Bijbelgedeeltes?
En wat als je zoon met 2 vrouwen thuiskomt? (als dat in de maatschappij geaccepteerd zou zijn)

Sorry dat ik doorvraag, maar er zitten wel wat haken en ogen aan een antwoord.

Ik vind het ook een lastige. Ik ken tig mensen, waaronder mezelf, die tegen het 9e gebod zondigen. Niet meer uitnodigen zou best ingewikkeld worden.

Het gaat er niet om dat je niet met zondige mensen zou mogen omgaan. Dat is onmogelijk.
Het gaat erom welke zonden je accepteert in je huis. Zou jij een regelmatige bezoeker bij mij zijn en je zou regelmatig zondigen in mijn huis en je zou niet luisteren naar vermaningen dan zou ik een keus moeten maken of ik dat wel of niet blijf accepteren. Het gaat om zonden die je toe laat in je huis.

@Arja, dank. Ik ga het rustig bekijken.
Het is inderdaad een nauw pad waarin je zorgvuldig moet en wil afwegen.

@John Galt zulke argumenten maken een discussie in de toekomst vast heel lastig, als je kind met 2 vrouwen thuiskomt beschouw je ze allebei als schoondochter?

Mijn zoektocht is niet wat ik ervan vindt of wat ik erbij voel. Ik wil graag Bijbelse antwoorden.

@Valcke , dank voor je toevoegen antwoord. Duidelijk.

[Arja]

@Valcke, dank voor je antwoord.
Nog een vervolgvraag:
Denk je dat het in Matth 18 : 18 over vergeving gaat? Gezien de vervolgvraag van Petrus in vers 22 en de verwijzing van de ktt naar Joh 20:23

Wat zou dit praktisch betekenen in een situatie in je gezin waar een kind van je (steeds) in zonde 'valt'?

Ik las als uitleg over "tig" keer vergeven:

"Geef je broeder niet een aantal tegoedbonnen maar uw hele hart!"

Het vergeven van de broeder moet gebeuren vanuit volledige liefde en niet binnen de grenzen van een aftelsysteem. Context is belangrijk. Zie de verbinding in vers 23 "Daarom wordt het Koninkrijk der hemelen vergeleken bij ..." Hoe anders gaat het er in het Koninkrijk der hemelen aan toe. Vers 35 is weer gelinkt aan vers 22. Van harte Met je hele hart.

[Zeeuw]

Zeeuw, we hebben het hier wel over tuchtwaardige zonden waarbij geen sprake is van berouw...

Het is wel mogelijk (en is ook soms de praktijk in gevallen die ik ken) dat kind en partner bij de ouders wel welkom zijn voor een persoonlijk bezoek, maar niet (althans niet samen) voor gebeurtenissen waar ook anderen uitgenodigd zijn. Dus niet bv. wanneer jezelf of je man/vrouw verjaardag viert of op je eigen 25- of 40-jarige bruiloft. Dat kan ik mij goed voorstellen. Niet omdat je jezelf boven de ander verheft, maar wel om duidelijk te maken dat niet sprake is van een 'aanvaarde' relatie.

Is de zonde tegen het 7e gebod tuchtwaardiger dan de continue overtreding van het 9e Valcke?
Het lijkt mij nl dat deze laatste in onze gezindte behoorlijk geaccepteerd is.

[DDD]

Zijn er trouwens niet-tuchtwaardige openbare zonden? Daar ben ik nooit zo mee bezig geweest, maar voor zover ik weet, is dat niet zo.

@Helma:
Het grote probleem is, dat wat jij hierover in de bijbel leest, nogal sterk samenhangt met jouw manier van lezen. Jehova's getuigen lezen de bijbel in ieder geval zo, dat de regels voor de kerk ook voor het gezin gelden. Gereformeerde kerken hanteren vaak een minder extreme bijbelinterpretatie, maar het is allemaal een keuze.

Ik snap wel dat ouders zeggen dat kinderen daaraan wennen. Dat is inderdaad waar. Dat zal ook zo zijn bij buren en andere mensen in de omgeving.

De keuze om het kind wel te accepteren maar de partner niet, zal in de praktijk in de meeste gevallen betekenen dat je kind niet meer komt en dat je kleinkinderen niet zult zien. Wat dat betreft, vind ik dat Jantje de zaken wel erg simpel benadert. Ik vind het sektarisch, maar dat is ook geen bijbels argument.