-DIA- schreef:Zeeuw schreef:-DIA- schreef:Ik weet niet of ik het zeggen mag, maar de hier genoemde tendens heb ik al jaren hier bij tijd en wijle geconstateerd en er aandacht voor gevraagd, want ik acht het wel een teken van de tijd.
De ouders tegen de kinderen, de kinderen tegen de ouders, de liefde verkilt en de we wensen niet meer gecorrigeerd te worden. Wat we op scholen zien (of er van horen) speelt net zo wel in de kerken. Het ambt wordt omlaag gehaald. Zelfs niet zelden door de ambtsdragers zelf. Hoe denkt men dan nog over achting en onderdanigheid?
En nog verder: Wat in het gezin speelt, zien we toch terug op de scholen, in de kerken, in de politiek, in het hele wereldgebeuren. Als we het maar goed zien, en niet zoals zo vaak gebeurt de zaken in minder of meerdere mate bagatelliseren of nuanceren, in de trant van: Van de dagen onzer vaderen af blijft alles zoals het is. Want deze vorm van tegenspreken en nuanceren komt steeds meer voor. Later blijkt niet zelden dat uitgesproken nuances toch noodwendig moeten worden bijgesteld.
In de tweede zendbrief van Petrus lezen we het volgende (hoofstuk 3):
1 Dezen tweeden zendbrief, geliefden, schrijf ik nu aan u, in welke beide ik door vermaning uw oprecht gemoed opwekke;
2 Opdat gij gedachtig zijt aan de woorden, die van de heilige profeten te voren gesproken zijn, en aan ons gebod, die des Heeren en Zaligmakers apostelen zijn;
3 Dit eerst wetende, dat in het laatste der dagen spotters komen zullen, die naar hun eigen begeerlijkheden zullen wandelen,
4 En zeggen: Waar is de belofte Zijner toekomst? want van dien dag, dat de vaders ontslapen zijn, blijven alle dingen alzo gelijk van het begin der schepping.
Tsja, mijn ouders groeiden op tijdens de koude oorlog, de provo tijd en de kerkscheuringen. Me dunkt dat die tijd niet beter was.
Nee, toen begon het in feite. Het was de tijd dat alles op z'n kop ging. De koude oorlog was dreigend, maar van binnenuit verrotte ons land. Normen en waarden vervaagden of verschoven. (Als het gaat over de jaren 60 dan). De kerken liepen leeg, Nieuwe vertalingen en nieuwe gezangen, en tenslotte kerksluitingen die thans zelfs normaal lijken te worden. Alles is nadien doorgegaan. En dat in een steeds sneller tempo. De meeste mensen hebben er niet opgemerkt. Het was een tijd van hoogconjunctuur. Mensen verdienden meer geld, ook wel afgedwongen door vele stakingen. We zien waar het ons heeft gebracht.
Het gezinsleven verrotte van binnenuit, jongeren verlieten de kerken om tv en discotheek, popmuziek werd heftiger, denk aan The Beatles en Elvis Presley. Drugsgebruik nam hand over hand toe. De opstand van kinderen tegen hun ouders werd groter. Dit alles speelde zich in een betrekkelijk korte tijd af. Ook de gezingsstructuren werden anders. Moeders dropten hun kinderen in kinderopvangcentra. Alternatieve samenlevingsvormen ontstonden. Dat waren de revolutionaire jaren 60. Daarbij speelde (niet te vergeten) de seksuele revolutie. Alles moest kunnen, alles moest bespreekbaar worden, en we zagen de gezagsverhoudingen veranderen. Kinderen werden meer en meer door ouders als gelijken behandeld.
De toen ingezette revolutionaire veranderingen gaan in feite nog steeds door. Het is een stille revolutie geweest en we zijn er vaak aan gewend geraakt. Maar de revolutie is daarmee wel ongekend groot. Mensen die na rond 1965 zijn geboren weten vaak niet anders. De rust was voorgoed voorbij. De mens werd meer en meer gejaagd. We zien nu de gevolgen: Werkdruk, stress, burn-out, en welvaarsziekten. Deze gevolgen mogen we ook opmerken.
Ik denk dat je qua jaren 60 helemaal gelijk hebt. Vwb het laatste ook. Al zie ik daar langzaam met de nieuwe generatie wel een kentering in. Het materialisme van de generaties jaren 50/60/70/80 wordt minder.
