ejvl schreef:Verder is het lichaam geen staatseigendom. Als je geen donor wil zijn kun je dat aangeven.
Deze maatregel is alleen bedoeld om iedereen een keuze te laten maken met als doel meer donoren te krijgen maar je kunt ook kiezen om geen donor te zijn.

Volgens mij beschikt de staat nu over je lichaam, tenzij je zelf anders beslist. Hiervoor was het dat je ten alle tijde zelf (of de aangewezen nabestaanden) de beschikking had over de keuze. Als je in termen van eigendom en beschikking denkt, dan is dus de zeggenschap fundamenteel verschoven.

Dodo schreef:

Zeeuw schreef:

Posthoorn schreef:
Dat weet je niet. Maar als ik er niet zeker van ben dat het 'kosher' gegaan is, wil ik er dus geen gebruik van maken.

Tsja, ik heb in 2005 een donor hartklep ontvangen. Denk je echt dat je bij die klep een bundeltje achtergrondinformatie krijgt?

Ik heb altijd begrepen dat het aparte systemen zijn. Een tam van artsen doet zijn uiterste best voor de patiënt, een ander team doet de uitname van de organen, en weer andere artsen plaatsen de organen of lichaamsdelen.
De ontvanger weet volgens mij doorgaans ook vrijwel niets over de overledene, en de familie van de overledene weet vrijwel niets over de ontvangers.

Dat laatste soms wel. Bij hartkleppen is het anders omdat die bewaard kunnen blijven. Tijd tussen overlijden en inbrengen in een levende persoon kan vrij lang zijn.

Aan een bekend neuroloog werd de vraag voorgelegd: christenen geloven dat de dood er is op het moment dat ziel en lichaam vaneenscheiden.
Hij gaf het volgende antwoord: ‘Dat is een te respecteren standpunt, waarin ik zelf overigens ook geloof, maar medici kunnen alleen maar uitgaan van wat meetbaar is. Het moment dat de ziel het lichaam verlaat, is medisch niet aantoonbaar. Dat is voor ons verborgen. Wat we wel kunnen vaststellen is de onomkeerbare uitval van de hersenfuncties. Omdat de hersenen de drager vormen van de verstandelijke vermogens, van de menselijke geest, gaan we ervan uit dat met het verloren gaan van de hersenen, ook de persoon er niet meer is en dus is overleden. Wie daar anders over denkt, hoeft zich daarover niet bezwaard of schuldig te voelen. Er blijft respect en ook vrijheid voor een individuele interpretatie.
Wie van mening is dat een hersendode een stervende is die nog een ziel heeft of in zich heeft, en dus twijfels heeft over het dood zijn, kan mijns inziens langs deze weg geen donor zijn van organen. Tot zover de neuroloog.

Uit een artikel in de Veluwse Kerkbode, ds. J.D. Heikamp

Mara schreef:Aan een bekend neuroloog werd de vraag voorgelegd: christenen geloven dat de dood er is op het moment dat ziel en lichaam vaneenscheiden.
Hij gaf het volgende antwoord: ‘Dat is een te respecteren standpunt, waarin ik zelf overigens ook geloof, maar medici kunnen alleen maar uitgaan van wat meetbaar is. Het moment dat de ziel het lichaam verlaat, is medisch niet aantoonbaar. Dat is voor ons verborgen. Wat we wel kunnen vaststellen is de onomkeerbare uitval van de hersenfuncties. Omdat de hersenen de drager vormen van de verstandelijke vermogens, van de menselijke geest, gaan we ervan uit dat met het verloren gaan van de hersenen, ook de persoon er niet meer is en dus is overleden. Wie daar anders over denkt, hoeft zich daarover niet bezwaard of schuldig te voelen. Er blijft respect en ook vrijheid voor een individuele interpretatie.
Wie van mening is dat een hersendode een stervende is die nog een ziel heeft of in zich heeft, en dus twijfels heeft over het dood zijn, kan mijns inziens langs deze weg geen donor zijn van organen. Tot zover de neuroloog.

Uit een artikel in de Veluwse Kerkbode, ds. J.D. Heikamp

Ook daarin moet je de mensen vrij laten.

Geytenbeekje schreef:Ook daarin moet je de mensen vrij laten.

Mara schreef:Wie daar anders over denkt, hoeft zich daarover niet bezwaard of schuldig te voelen. Er blijft respect en ook vrijheid voor een individuele interpretatie.

!

Mara schreef:Aan een bekend neuroloog werd de vraag voorgelegd: christenen geloven dat de dood er is op het moment dat ziel en lichaam vaneenscheiden.
Hij gaf het volgende antwoord: ‘Dat is een te respecteren standpunt, waarin ik zelf overigens ook geloof, maar medici kunnen alleen maar uitgaan van wat meetbaar is. Het moment dat de ziel het lichaam verlaat, is medisch niet aantoonbaar. Dat is voor ons verborgen. Wat we wel kunnen vaststellen is de onomkeerbare uitval van de hersenfuncties. Omdat de hersenen de drager vormen van de verstandelijke vermogens, van de menselijke geest, gaan we ervan uit dat met het verloren gaan van de hersenen, ook de persoon er niet meer is en dus is overleden. Wie daar anders over denkt, hoeft zich daarover niet bezwaard of schuldig te voelen. Er blijft respect en ook vrijheid voor een individuele interpretatie.
Wie van mening is dat een hersendode een stervende is die nog een ziel heeft of in zich heeft, en dus twijfels heeft over het dood zijn, kan mijns inziens langs deze weg geen donor zijn van organen. Tot zover de neuroloog.

Uit een artikel in de Veluwse Kerkbode, ds. J.D. Heikamp

Ikvraag me af wie die bekende neuroloog is, het hele verhaal is niet te achterhalen, ik heb het niet over eens of oneens, maar over vind het een er was eens.... verhaal.

samanthi schreef:

Mara schreef:Aan een bekend neuroloog werd de vraag voorgelegd: christenen geloven dat de dood er is op het moment dat ziel en lichaam vaneenscheiden.
Hij gaf het volgende antwoord: ‘Dat is een te respecteren standpunt, waarin ik zelf overigens ook geloof, maar medici kunnen alleen maar uitgaan van wat meetbaar is. Het moment dat de ziel het lichaam verlaat, is medisch niet aantoonbaar. Dat is voor ons verborgen. Wat we wel kunnen vaststellen is de onomkeerbare uitval van de hersenfuncties. Omdat de hersenen de drager vormen van de verstandelijke vermogens, van de menselijke geest, gaan we ervan uit dat met het verloren gaan van de hersenen, ook de persoon er niet meer is en dus is overleden. Wie daar anders over denkt, hoeft zich daarover niet bezwaard of schuldig te voelen. Er blijft respect en ook vrijheid voor een individuele interpretatie.
Wie van mening is dat een hersendode een stervende is die nog een ziel heeft of in zich heeft, en dus twijfels heeft over het dood zijn, kan mijns inziens langs deze weg geen donor zijn van organen. Tot zover de neuroloog.

Uit een artikel in de Veluwse Kerkbode, ds. J.D. Heikamp

Ikvraag me af wie die bekende neuroloog is, het hele verhaal is niet te achterhalen, ik heb het niet over eens of oneens, maar over vind het een er was eens.... verhaal.

Google is je beste vriend...
https://www.digibron.nl/viewer/collecti ... 81bca100b0

samanthi schreef: Ikvraag me af wie die bekende neuroloog is, het hele verhaal is niet te achterhalen, ik heb het niet over eens of oneens, maar over vind het een er was eens.... verhaal.

Als hij erbij gezet zou hebben, aan dr. Flipse werd de vraag gesteld..... weet je toch net zo goed niet of het waar is of niet?
Ik ga er van uit dat een predikant geen verzinseltjes in een serieuze kerkbode zet.

Mara schreef:

samanthi schreef: Ikvraag me af wie die bekende neuroloog is, het hele verhaal is niet te achterhalen, ik heb het niet over eens of oneens, maar over vind het een er was eens.... verhaal.

Als hij erbij gezet zou hebben, aan dr. Flipse werd de vraag gesteld..... weet je toch net zo goed niet of het waar is of niet?
Ik ga er van uit dat een predikant geen verzinseltjes in een serieuze kerkbode zet.

Als ik zie wat er over mijn vader verteld wordt, terwijl er geen predikant aanwezig was toen hij stierf, maar er wel vanaf de kansel/kerkblad grote verhalen over hem gaan, geloof ik niet alles meer.

Ik heb er ook altijd een hekel aan als in de preek of in een opiniestuk wordt gezegd: iemand zei eens ... Dat is toch een waardeloze bron, het kan net zo goed verzonnen zijn. Zeg dan liever: ik las een keer in de krant dat ...

Dodo schreef:Ik heb er ook altijd een hekel aan als in de preek of in een opiniestuk wordt gezegd: iemand zei eens ... Dat is toch een waardeloze bron, het kan net zo goed verzonnen zijn. Zeg dan liever: ik las een keer in de krant dat ...

Dit betrof geen preek, noch een opinieartikel, maar een stukje in de kerkbode.
Dan kun je de predikant altijd vragen naar zijn bron.
Maar op voorhand ervan uitgaan dat het weleens een dikke duimverhaal zou kunnen zijn, vind ik niet echt christelijk.
1 predikant in 1 kerkblad zegt toch niets over de rest?

Een vriend van me kreeg in de kerk tijdens een weekdienst een hartaanval. Naar het ziekenhuis vervoerd en in de ambulance werd gezegd dat hij hersendood was. Hij is een tijd heel kritiek geweest, maar wat een wonder, hij kwam er door. Toen we elkaar voor het eest weer een hand gaven, dat was zo vreemd. Hijzelf had op de dood gerekend en ik dacht ook dat ik hem niet meer levend zou terugzien.
Daarna is hij langzaam wat opgeknapt en begon zelfs weer wat te fietsen. Hij heeft zo nog enige jaren geleefd, maar zijn kracht (die was groot!) was toen gebroken.

-DIA- schreef:Een vriend van me kreeg in de kerk tijdens een weekdienst een hartaanval. Naar het ziekenhuis vervoerd en in de ambulance werd gezegd dat hij hersendood was. Hij is een tijd heel kritiek geweest, maar wat een wonder, hij kwam er door. Toen we elkaar voor het eest weer een hand gaven, dat was zo vreemd. Hijzelf had op de dood gerekend en ik dacht ook dat ik hem niet meer levend zou terugzien.
Daarna is hij langzaam wat opgeknapt en begon zelfs weer wat te fietsen. Hij heeft zo nog enige jaren geleefd, maar zijn kracht (die was groot!) was toen gebroken.

Hersendood kunnen ze toch in de ambulance niet vaststellen? Als hij inderdaad hersendood was dan gaat het om een wonder ja.

parsifal schreef:

-DIA- schreef:Een vriend van me kreeg in de kerk tijdens een weekdienst een hartaanval. Naar het ziekenhuis vervoerd en in de ambulance werd gezegd dat hij hersendood was. Hij is een tijd heel kritiek geweest, maar wat een wonder, hij kwam er door. Toen we elkaar voor het eest weer een hand gaven, dat was zo vreemd. Hijzelf had op de dood gerekend en ik dacht ook dat ik hem niet meer levend zou terugzien.
Daarna is hij langzaam wat opgeknapt en begon zelfs weer wat te fietsen. Hij heeft zo nog enige jaren geleefd, maar zijn kracht (die was groot!) was toen gebroken.

Hersendood kunnen ze toch in de ambulance niet vaststellen? Als hij inderdaad hersendood was dan gaat het om een wonder ja.

Dat zal dan wel in het ziekenhuis vastgesteld zijn. Ik was er vanzelf niet bij. Al hoorde ik wel live via de kerktelefoon dat het gebeurde.