Orgaandonatie
Re: Gelezen, gedacht, gehoord... [4]
Om eerlijk te zijn zie ik de vergelijking ook niet zo scherp.
Re: Gelezen, gedacht, gehoord... [4]
Ik vind dat @Wandelende wel een punt heeft. Je zou verwachten dat er nóg strengere regels zouden zijn als het gaat om je eigen lichaam (na het sterven), dan als het gaat om je eigen privégegevens.
Je moet bewust JA zeggen, anders mogen ze niet in privacygevoelige informatie kijken.
Maar je moet bewust NEE zeggen om organen uit je lichaam te halen na je dood.
Dus ik ben het met Wandelende eens dat dat krom is.
Ik denk dat je het niet los kunt zien van een onbijbelse gedachte over de dood, en de opstanding. De waarde van het menselijk lichaam na het sterven lijkt alleen te liggen in de bruikbaarheid van de organen, verder niets.
Natuurlijk staat dit de opstanding uit de doden totaal niet in de weg. En ik zeg ook zeker niet dat je onbijbels bezig bent als je je organen doneert. Ik weet dat niet zo precies. Maar het mag ons zeker niet onverschillig laten, en dat is wat je dan nog wel eens tegenkomt: 'nou ja, wat maakt het uit; ik ben dan toch dood?'
Overigens zou het resultaat nog wel eens tegen kunnen vallen. Ten eerste gaan veel mensen actief NEE registreren gezien het karakter van deze wet, en ten tweede is er altijd de 'ontsnapping' via de nabestaanden; ik denk dat die in heel veel gevallen ook NEE zeggen als de overledene geen actieve JA-registratie heeft gedaan. Dat zou in elk geval zeker mijn insteek zijn.
Je moet bewust JA zeggen, anders mogen ze niet in privacygevoelige informatie kijken.
Maar je moet bewust NEE zeggen om organen uit je lichaam te halen na je dood.
Dus ik ben het met Wandelende eens dat dat krom is.
Ik denk dat je het niet los kunt zien van een onbijbelse gedachte over de dood, en de opstanding. De waarde van het menselijk lichaam na het sterven lijkt alleen te liggen in de bruikbaarheid van de organen, verder niets.
Natuurlijk staat dit de opstanding uit de doden totaal niet in de weg. En ik zeg ook zeker niet dat je onbijbels bezig bent als je je organen doneert. Ik weet dat niet zo precies. Maar het mag ons zeker niet onverschillig laten, en dat is wat je dan nog wel eens tegenkomt: 'nou ja, wat maakt het uit; ik ben dan toch dood?'
Overigens zou het resultaat nog wel eens tegen kunnen vallen. Ten eerste gaan veel mensen actief NEE registreren gezien het karakter van deze wet, en ten tweede is er altijd de 'ontsnapping' via de nabestaanden; ik denk dat die in heel veel gevallen ook NEE zeggen als de overledene geen actieve JA-registratie heeft gedaan. Dat zou in elk geval zeker mijn insteek zijn.
Re: Gelezen, gedacht, gehoord... [4]
Ik ga mijn ja veranderen in nee.
Ik vind deze wet echt niet kunnen.
Ik vind deze wet echt niet kunnen.
O HEERE, wat is de mens, dat Gij hem kent? Het kind des mensen, dat Gij het acht?
Re: Gelezen, gedacht, gehoord... [4]
daar zijn doodzieke mensen op de wachtlijst ook niet mee geholpen.
Ze zijn wat vergeten in deze wet: wie geen organen afstaat, krijgt er ook geen.
Ze zijn wat vergeten in deze wet: wie geen organen afstaat, krijgt er ook geen.
Kijk niet naar de spelling en grammatica, ik ben dyslectisch.
Re: Gelezen, gedacht, gehoord... [4]
Ik kan heel goed begrijpen waarom mevrouw Dijkstra zo hard gewerkt heeft om deze wet erdoor te krijgen.
Zij heeft in haar werk vele malen met ernstig zieke jongeren gesproken die lange tijd op de wachtlijst stonden en uiteindelijk overleden.
Er zou een jonge vrouw komen spreken in de eerste kamer, om te pleiten voor deze wet. Zij had een ernstige hartziekte, werd onwel voordat ze kon spreken en overleed een paar dagen later.
Als je dus vanuit de praktijk spreekt, kan ik heel goed begrijpen en vind ik het ook prijzenswaardig, dat zij zich zo heeft ingezet voor de donorwet.
In feite verandert er voor ons vrij weinig, je moet alleen nu echt in actie komen.
En je nabestaanden houden het laatste woord.
Wat ik zelf heel bijzonder vind is dat mensen hun nier afstaan aan een volslagen vreemde.
Of stamcellen doneren.
Zij heeft in haar werk vele malen met ernstig zieke jongeren gesproken die lange tijd op de wachtlijst stonden en uiteindelijk overleden.
Er zou een jonge vrouw komen spreken in de eerste kamer, om te pleiten voor deze wet. Zij had een ernstige hartziekte, werd onwel voordat ze kon spreken en overleed een paar dagen later.
Als je dus vanuit de praktijk spreekt, kan ik heel goed begrijpen en vind ik het ook prijzenswaardig, dat zij zich zo heeft ingezet voor de donorwet.
In feite verandert er voor ons vrij weinig, je moet alleen nu echt in actie komen.
En je nabestaanden houden het laatste woord.
Wat ik zelf heel bijzonder vind is dat mensen hun nier afstaan aan een volslagen vreemde.
Of stamcellen doneren.
Als er schaduw is, dan moet er ook licht zijn ~ Spurgeon
Re: Gelezen, gedacht, gehoord... [4]
Dat vind ik nu weer niet kunnen.samanthi schreef:Ik ga mijn ja veranderen in nee.
Ik vind deze wet echt niet kunnen.
Je gaat toch niet uit 'wraak' je keuze veranderen?
Re: Gelezen, gedacht, gehoord... [4]
Dus: eerst was je donor. Vervolgens wijzigt het registratiesysteem om dan je donorschap op te zeggen?samanthi schreef:Ik ga mijn ja veranderen in nee.
Ik vind deze wet echt niet kunnen.
Re: Gelezen, gedacht, gehoord... [4]
Eerst zei Samanthi: ik schenk mijn donoren
Nu zegt Samanthi: ik wil niet dat de overheid mijn orgaan afpakt
Ik leer mijn kinderen dat als er een schaaltje met chocolaatjes op tafel staat, dat zij vragen: mag ik een chocolaatje? Zolang ik geen antwoord geeft, mogen zij er niet aankomen.
Ik accepteer niet dat zij er één pakken en dan zeggen: Had u maar moeten zeggen dat ik er geen één mocht.
Nu zegt Samanthi: ik wil niet dat de overheid mijn orgaan afpakt
Ik leer mijn kinderen dat als er een schaaltje met chocolaatjes op tafel staat, dat zij vragen: mag ik een chocolaatje? Zolang ik geen antwoord geeft, mogen zij er niet aankomen.
Ik accepteer niet dat zij er één pakken en dan zeggen: Had u maar moeten zeggen dat ik er geen één mocht.
-
Re: Gelezen, gedacht, gehoord... [4]
Die vergelijking gaat volledig mank want de oude situatie waarin de toezegging voor organen er al stond wordt er niet in meegenomen. Dan kun je het nog zo oneens zijn met het registratiesysteem, het principe van je organen schenken blijft exact hetzelfde. De kern blijft dus staan, de manier waarop deze tot stand komt wijzigt echter. Daar kun je het uiteraard mee oneens zijn, maar kom dan niet met rare metaforen waarin je de overheid - burger neerzet als een ouder-kind vergelijking.Mannetje schreef:Eerst zei Samanthi: ik schenk mijn donoren
Nu zegt Samanthi: ik wil niet dat de overheid mijn orgaan afpakt
Ik leer mijn kinderen dat als er een schaaltje met chocolaatjes op tafel staat, dat zij vragen: mag ik een chocolaatje? Zolang ik geen antwoord geeft, mogen zij er niet aankomen.
Ik accepteer niet dat zij er één pakken en dan zeggen: Had u maar moeten zeggen dat ik er geen één mocht.
Re: Gelezen, gedacht, gehoord... [4]
Zo gaat het niet. Als jouw vrouw zegt, ik wil het niet, omdat mijn man dit beslist niet wilde, gebeurt het ook niet!Mannetje schreef: Ik accepteer niet dat zij er één pakken en dan zeggen: Had u maar moeten zeggen dat ik er geen één mocht.
Bovendien is ook niet iedereen geschikt als donor.
Juist!Johannus schreef:Dan kun je het nog zo oneens zijn met het registratiesysteem, het principe van je organen schenken blijft exact hetzelfde. De kern blijft dus staan, de manier waarop deze tot stand komt wijzigt echter.
Nu was het lekker gemakkelijk, je hoefde er niet eens over na te denken en nu word je gedwongen om dat wel te doen. En daar is niets mis mee!
Je wordt bepaald bij je sterfelijkheid en dat is best confronterend voor veel mensen.
Als er schaduw is, dan moet er ook licht zijn ~ Spurgeon
Re: Gelezen, gedacht, gehoord... [4]
Nee, het is principieel, de overheid zegt: wie zwijgt stemt toe.
Als je niets zegt, zijn je organen van de overheid.
Dat de overheid je wil dwingen te kiezen: prima. Maar die dwang is er niet, want de mogelijkheid om niet te kiezen is er nog steeds.
Als je niets zegt, zijn je organen van de overheid.
Dat de overheid je wil dwingen te kiezen: prima. Maar die dwang is er niet, want de mogelijkheid om niet te kiezen is er nog steeds.
-
Re: Gelezen, gedacht, gehoord... [4]
Iedereen die zich niet heeft laten registreren, krijgt een brief thuis. Als je niet reageert, krijg je er 6 weken later nog een. Als je dan nog niet reageert, wordt aangenomen dat je geen bezwaar hebt.Mannetje schreef:Nee, het is principieel, de overheid zegt: wie zwijgt stemt toe.
Als je niets zegt, zijn je organen van de overheid.
Dat de overheid je wil dwingen te kiezen: prima. Maar die dwang is er niet, want de mogelijkheid om niet te kiezen is er nog steeds.
Maar dan nog, kun je ten allen tijde zelf veranderen, al is dat 6 keer bij wijze van spreken.
Ik vind dat je nu klaagt over iets wat je zelf kunt regisseren.
Als er schaduw is, dan moet er ook licht zijn ~ Spurgeon
Re: Gelezen, gedacht, gehoord... [4]
Mooi, dan kunnen je bezwaren de prullenbak in.Mannetje schreef:Nee, het is principieel, de overheid zegt: wie zwijgt stemt toe.
Als je niets zegt, zijn je organen van de overheid.
Dat de overheid je wil dwingen te kiezen: prima. Maar die dwang is er niet, want de mogelijkheid om niet te kiezen is er nog steeds.
Re: Gelezen, gedacht, gehoord... [4]
Inzet is goed, het doel is ook wel goed (denk ik), maar de aanpak en dus de uitkomst is naar mijn mening totaal verkeerd. Ze had deze energie beter kunnen steken in betere voorlichting en extra aandacht, dat had uiteindelijk misschien ook nog meer resultaat gehad.Mara schreef:Ik kan heel goed begrijpen waarom mevrouw Dijkstra zo hard gewerkt heeft om deze wet erdoor te krijgen.
Zij heeft in haar werk vele malen met ernstig zieke jongeren gesproken die lange tijd op de wachtlijst stonden en uiteindelijk overleden.
Er zou een jonge vrouw komen spreken in de eerste kamer, om te pleiten voor deze wet. Zij had een ernstige hartziekte, werd onwel voordat ze kon spreken en overleed een paar dagen later.
Als je dus vanuit de praktijk spreekt, kan ik heel goed begrijpen en vind ik het ook prijzenswaardig, dat zij zich zo heeft ingezet voor de donorwet.
In feite verandert er voor ons vrij weinig, je moet alleen nu echt in actie komen.
En je nabestaanden houden het laatste woord.
Wat ik zelf heel bijzonder vind is dat mensen hun nier afstaan aan een volslagen vreemde.
Of stamcellen doneren.
Kortom, niet prijzenswaardig maar droevig wat mij betreft. Ik vind het ook van een ontstellend niveau als iemand die tegen deze wet is, aangewreven wordt dat ze niet willen opkomen voor patiënten - zoals ik gisteren weer hoorde.
En het is nu juist het principe van doneren wat gewijzigd is.
Re: Gelezen, gedacht, gehoord... [4]
@Johannus:
Nee, mijn bezwaren gaan niet de prullenbak ik.
De overheid dwingt je niet om een keuze te maken, maar zegt wel: van wie zwijgt zijn de organen van ons.
Nee, mijn bezwaren gaan niet de prullenbak ik.
De overheid dwingt je niet om een keuze te maken, maar zegt wel: van wie zwijgt zijn de organen van ons.
-