Rechtvaardiging van Eeuwigheid, in de Wedergeboorte én in de Vierschaar?

JCRyle
Berichten: 2287
Lid geworden op: 29 mei 2017, 13:08

Rechtvaardiging van Eeuwigheid, in de Wedergeboorte én in de Vierschaar?

Bericht door JCRyle »

De laatste tijd wordt er veel gesproken over de relatie tussen wedergeboorte en rechtvaardigmaking. Nu wilde @Jantje met mij hierover doorspreken n.a.v. ds. Moerkerken. Ik sta daar zeker voor open. Alleen door anderen wordt hier momenteel ook over doorgesproken in het topic 'Standen in het genadeleven'. Bij het inlezen op de visie van ds. Moerkerken kwam ik bij dienst verhandeling van HC Zondag 23.
Daar gaat hij in zijn tweede gedacht het hebben over 'een heilige vierschaar'. Ik citeer een gedeelte:
(...) Nee, die rechtvaardigmaking van de zondaar staat op twee pilaren. Die wordt geschraagd door twee zuilen, evenals de oude tempelpoort van Salomo geschraagd werd door de pilaren Jachin en Boaz. Weet u waneer de eerste zuil onder de rechtvaardigmaking is gezet? Dat is gebeurd in de stilte van de eeuwigheid. Onze oude godgeleerden spraken van de rechtvaardigmaking van eeuwigheid. Er is dus nooit verdoemenis geweest voor degenen die in Christus Jezus zijn. Het is niet zo dat de Heere Zijn volk heeft lief gekregen toen Christus voor hen stierf! Het is ook nuet zo dat de Heere Zijn volk lief krijgt waneer Hij hen wederbaart, maar Hij heeft Zijn volk liefgehad met een eeuwige liefde. Daar komt alles uit voort. En in dat eeuw, Goddelijk welbehagen heeft het de Heere behaagd, in de raad des vredes, Zijn volk vrij te spreken in Christus, hun Borg, hun Middelaar en hun Hoofd. Toen, in die stille eeuwigheid, toen er nog geen hemel was en er nog geen engelen waren, heeft God de Vader gevraagd wie borg wilde worden met zijn hart om tot Hem te genaken. Toen is Hij gekomen en heeft het gezegd: 'Zie, Ik kom; (...) Ik heb lust, o Mijn God, om Uw welbehagen te doen; en Uw wet is in het midden Mijns ingewands.' Daarom kon van Abraham geschreven worden in Genesis 15: 'En hij geloofde in de Heere, en Hij rekende het hem tot gerechtigheid.' De Heere Jezus was nog niet gestorven, maar het Lam was geslacht voor de grondlegging der wereld. Vanwege dat geslachte Lam kon ook de Kerk van het oude verbond zalig worden. Johannes op Patmos ziet in de hemel het Lam, staande als geslacht. Hij ziet er tegelijkertijd bij wanneer dat Lam geslacht is. Voor de grondlegging der wereld. Het Lam Gods is niet pas op Golgotha geslacht, het Lam is al geslacht vóór de grondlegging der wereld. Toen heeft God Zichzelf een Lam ten brandoffer voorzien. Toen heeft hij in het 'slachten' van Zijn lieve Kind, in de raad des vredes, het heilige pardon, de vrijspraak uitgesproken over al degenen die in het bloed van Zijn Kind zouden begrepen zijn. Daar hebt u de eerste zuil.

Denk erom, de rechtvaardigmaking staat vast op onwankelbare grondpilaren! De tweede zuil (het is beeldspraak, dat begrijpt u wel) heeft de Heere eronder gezet in de tijd. In de stille hof van Jozef van Armathea, toen die vernederde Middelaar, die dierbare Heere Jezus, Zijn heilige ogen opsloeg toen het begon te lichten op de paasmorgen. Toen Hij daar in dat koude, nare graf, als het ware wakker gekust werd door Zijn Vader. Toen God de Vader aan deze Borg de kwitantie gegeven heeft van de betaalde schuld van Zijn Kerk. In de opstanding van Christus is de Kerk gerechtvaardigd voor God. Toen is de tweede pilaar onder de rechtvaardigmaking gezet.
Onze oude theologen noemden dit: de rechtvaardigmaking vóór het geloof. Die eeuwige, onveranderlijke vastheid van Gods raad is zo'n troost voor de Kerk. Als ze daar wel eens een indruk van krijgen, dat eer iets van hen begon te leven, ze al genade gevonden hadden in ogen Gods, o, dat is zo onbevattelijk! Daar smelt een mens onder weg als dat eenws waar mag worden in het leven. Gods wist álles wat ze zouden doen, wie ze zouden zijn, en toch ... wat kan die paasmorgen dierbaar zijn voor de Kerk. Overgeleverd om onze zonden en opgewekt om onze rechtvaardigmaking. Om die Opgestane Levensvorst te mogen ontmoeten, Die spreekt: 'Vrede laat Ik u, Mijn vrede geef Ik u; niet gelijkerwijs de wereld hem geeft, geef Ik hem u'.
Kunnen we nu 'amen' zeggen? Is dit het? Nee, dan zouden we u maar een halve waarheid verkondingen. Er zijn mensen geweest die van deze dingen - die naar mijn diepe overtuiging wáár zijn op grond van Gods Woord - een vreselijk misbruik hebben gemaakt. Zij leerden dat als een uitverkorene in zijn leven gerechtvaardigd wordt voor God, dat eigenlijk niet meer betekent dan dat hij tot het bewustzijn komt dat hij al van eeuwigheid gerechtvaardigd was. Dus, dan zoude rechtvaardigmaking een zich bewust worden zijn dat alles al goed was voor de grondlegging der wereld. Maar zo is het niet! Alles wat ik u gezegd heb over de rechtvaardigmaking vóór het geloof is waar, maar het is voorwerpelijk. Dat Woord kent u toch wel? Het voorwerpelijke ziet op het werk dat God voor Zijn volk heeft gedaan, buiten hen. Er is echter ook een onderwerpelijke zijde aan de waarheid. Als een uitverkoren mens hier op aarde geboren wordt, is hij van eeuwigheid gewassen in het bloed van het Lam, van eeuwigheid door de Vader bemind en door de Zoon aanvaard. Dat alles is waar. Maar moet er nu met zo'n mens nog wat gebeuren? Wat dacht u! Is zo'n mens rechtvaardig voor God? Nee, hij is verdoemelijk voor God en allerhande ellendigheid, ja, der verdoemenis zelf onderwerpen. Aan Gods zijde is hij een uitverkoren vat, o zeker, maar in zichzelf aangemerkt is hij een rampzalig mens voor God. Er is een rechtvaardigmaking voor het geloof. We houden dat vast. Maar wil het wel zijn, dan moeten we hier aan deze zijde van het graf persoonlijk de rechtvaardigmaking door het geloof leren kennen, zoals deze in antwoord 60 zo helder is omschreven. (...)


Bron: Ons Troostboek, pag. 326-328
Nu zou ik de hele tweede gedachte kunnen overnemen, vanwege de vele vragen die het oproept. Maar de rechtvaardiging van eeuwigheid ben ik nooit echt tegen gekomen bij het lezen van theologische literatuur. Dus vrij nieuw en interessant om te noemen. Het roept wel vragen op, waaronder:
1. Als God van eeuwigheid een volk heeft vrijgesproken van schuld en straf, waarom moet dat in de tijd dan nog eens door Christus gedaan worden?
2. Als God van eeuwigheid in Zijn recht is verheerlijkt, waarom moest Christus dan lijden en sterven?

Maar vooral vind ik het een opmerkelijke gedachtengang, en eigenlijk moet je daarvoor de tweede gedachte in zijn geheel lezen, maar steeds zie je dat ds. Moerkerken de rechtvaardiging uitlegt, maar dat dan nog niet de rechtvaardiging is. Hij stelt dat er meerdere rechtvaardigingen zijn, zoals van eeuwigheid, in de wedergeboorte en in de vierschaar. Ik vroeg mij hierover af:
a - Welke Schriftbewijzen de fundering zijn voor deze visie?
b - Waar in de Belijdenisgeschriften kan je deze drieërlei rechtvaardigmaking terugvinden?
c - Ds. Moerkerken spreekt over de 'oude theologen'. Welke theologen (naast Comrie wss.) leren deze drieslag?
Ditbenik
Inactief
Berichten: 3465
Lid geworden op: 25 feb 2011, 17:09

Re: Rechtvaardiging van Eeuwigheid, in de Wedergeboorte én in de Vierschaar?

Bericht door Ditbenik »

JCRyle schreef:De laatste tijd wordt er veel gesproken over de relatie tussen wedergeboorte en rechtvaardigmaking. Nu wilde @Jantje met mij hierover doorspreken n.a.v. ds. Moerkerken. Ik sta daar zeker voor open. Alleen door anderen wordt hier momenteel ook over doorgesproken in het topic 'Standen in het genadeleven'. Bij het inlezen op de visie van ds. Moerkerken kwam ik bij dienst verhandeling van HC Zondag 23.
Daar gaat hij in zijn tweede gedacht het hebben over 'een heilige vierschaar'. Ik citeer een gedeelte:
(...) Nee, die rechtvaardigmaking van de zondaar staat op twee pilaren. Die wordt geschraagd door twee zuilen, evenals de oude tempelpoort van Salomo geschraagd werd door de pilaren Jachin en Boaz. Weet u waneer de eerste zuil onder de rechtvaardigmaking is gezet? Dat is gebeurd in de stilte van de eeuwigheid. Onze oude godgeleerden spraken van de rechtvaardigmaking van eeuwigheid. Er is dus nooit verdoemenis geweest voor degenen die in Christus Jezus zijn. Het is niet zo dat de Heere Zijn volk heeft lief gekregen toen Christus voor hen stierf! Het is ook nuet zo dat de Heere Zijn volk lief krijgt waneer Hij hen wederbaart, maar Hij heeft Zijn volk liefgehad met een eeuwige liefde. Daar komt alles uit voort. En in dat eeuw, Goddelijk welbehagen heeft het de Heere behaagd, in de raad des vredes, Zijn volk vrij te spreken in Christus, hun Borg, hun Middelaar en hun Hoofd. Toen, in die stille eeuwigheid, toen er nog geen hemel was en er nog geen engelen waren, heeft God de Vader gevraagd wie borg wilde worden met zijn hart om tot Hem te genaken. Toen is Hij gekomen en heeft het gezegd: 'Zie, Ik kom; (...) Ik heb lust, o Mijn God, om Uw welbehagen te doen; en Uw wet is in het midden Mijns ingewands.' Daarom kon van Abraham geschreven worden in Genesis 15: 'En hij geloofde in de Heere, en Hij rekende het hem tot gerechtigheid.' De Heere Jezus was nog niet gestorven, maar het Lam was geslacht voor de grondlegging der wereld. Vanwege dat geslachte Lam kon ook de Kerk van het oude verbond zalig worden. Johannes op Patmos ziet in de hemel het Lam, staande als geslacht. Hij ziet er tegelijkertijd bij wanneer dat Lam geslacht is. Voor de grondlegging der wereld. Het Lam Gods is niet pas op Golgotha geslacht, het Lam is al geslacht vóór de grondlegging der wereld. Toen heeft God Zichzelf een Lam ten brandoffer voorzien. Toen heeft hij in het 'slachten' van Zijn lieve Kind, in de raad des vredes, het heilige pardon, de vrijspraak uitgesproken over al degenen die in het bloed van Zijn Kind zouden begrepen zijn. Daar hebt u de eerste zuil.

Denk erom, de rechtvaardigmaking staat vast op onwankelbare grondpilaren! De tweede zuil (het is beeldspraak, dat begrijpt u wel) heeft de Heere eronder gezet in de tijd. In de stille hof van Jozef van Armathea, toen die vernederde Middelaar, die dierbare Heere Jezus, Zijn heilige ogen opsloeg toen het begon te lichten op de paasmorgen. Toen Hij daar in dat koude, nare graf, als het ware wakker gekust werd door Zijn Vader. Toen God de Vader aan deze Borg de kwitantie gegeven heeft van de betaalde schuld van Zijn Kerk. In de opstanding van Christus is de Kerk gerechtvaardigd voor God. Toen is de tweede pilaar onder de rechtvaardigmaking gezet.
Onze oude theologen noemden dit: de rechtvaardigmaking vóór het geloof. Die eeuwige, onveranderlijke vastheid van Gods raad is zo'n troost voor de Kerk. Als ze daar wel eens een indruk van krijgen, dat eer iets van hen begon te leven, ze al genade gevonden hadden in ogen Gods, o, dat is zo onbevattelijk! Daar smelt een mens onder weg als dat eenws waar mag worden in het leven. Gods wist álles wat ze zouden doen, wie ze zouden zijn, en toch ... wat kan die paasmorgen dierbaar zijn voor de Kerk. Overgeleverd om onze zonden en opgewekt om onze rechtvaardigmaking. Om die Opgestane Levensvorst te mogen ontmoeten, Die spreekt: 'Vrede laat Ik u, Mijn vrede geef Ik u; niet gelijkerwijs de wereld hem geeft, geef Ik hem u'.
Kunnen we nu 'amen' zeggen? Is dit het? Nee, dan zouden we u maar een halve waarheid verkondingen. Er zijn mensen geweest die van deze dingen - die naar mijn diepe overtuiging wáár zijn op grond van Gods Woord - een vreselijk misbruik hebben gemaakt. Zij leerden dat als een uitverkorene in zijn leven gerechtvaardigd wordt voor God, dat eigenlijk niet meer betekent dan dat hij tot het bewustzijn komt dat hij al van eeuwigheid gerechtvaardigd was. Dus, dan zoude rechtvaardigmaking een zich bewust worden zijn dat alles al goed was voor de grondlegging der wereld. Maar zo is het niet! Alles wat ik u gezegd heb over de rechtvaardigmaking vóór het geloof is waar, maar het is voorwerpelijk. Dat Woord kent u toch wel? Het voorwerpelijke ziet op het werk dat God voor Zijn volk heeft gedaan, buiten hen. Er is echter ook een onderwerpelijke zijde aan de waarheid. Als een uitverkoren mens hier op aarde geboren wordt, is hij van eeuwigheid gewassen in het bloed van het Lam, van eeuwigheid door de Vader bemind en door de Zoon aanvaard. Dat alles is waar. Maar moet er nu met zo'n mens nog wat gebeuren? Wat dacht u! Is zo'n mens rechtvaardig voor God? Nee, hij is verdoemelijk voor God en allerhande ellendigheid, ja, der verdoemenis zelf onderwerpen. Aan Gods zijde is hij een uitverkoren vat, o zeker, maar in zichzelf aangemerkt is hij een rampzalig mens voor God. Er is een rechtvaardigmaking voor het geloof. We houden dat vast. Maar wil het wel zijn, dan moeten we hier aan deze zijde van het graf persoonlijk de rechtvaardigmaking door het geloof leren kennen, zoals deze in antwoord 60 zo helder is omschreven. (...)


Bron: Ons Troostboek, pag. 326-328
Nu zou ik de hele tweede gedachte kunnen overnemen, vanwege de vele vragen die het oproept. Maar de rechtvaardiging van eeuwigheid ben ik nooit echt tegen gekomen bij het lezen van theologische literatuur. Dus vrij nieuw en interessant om te noemen. Het roept wel vragen op, waaronder:
1. Als God van eeuwigheid een volk heeft vrijgesproken van schuld en straf, waarom moet dat in de tijd dan nog eens door Christus gedaan worden?
2. Als God van eeuwigheid in Zijn recht is verheerlijkt, waarom moest Christus dan lijden en sterven?

Maar vooral vind ik het een opmerkelijke gedachtengang, en eigenlijk moet je daarvoor de tweede gedachte in zijn geheel lezen, maar steeds zie je dat ds. Moerkerken de rechtvaardiging uitlegt, maar dat dan nog niet de rechtvaardiging is. Hij stelt dat er meerdere rechtvaardigingen zijn, zoals van eeuwigheid, in de wedergeboorte en in de vierschaar. Ik vroeg mij hierover af:
a - Welke Schriftbewijzen de fundering zijn voor deze visie?
b - Waar in de Belijdenisgeschriften kan je deze drieërlei rechtvaardigmaking terugvinden?
c - Ds. Moerkerken spreekt over de 'oude theologen'. Welke theologen (naast Comrie wss.) leren deze drieslag?
Ik vind het niet zo interessant wat oude theologen er over zeggen, maar het gaat om de vraag wat leert de Schrift. Daar vind ik dit niet terug. En als het daar niet terug te vinden is, is het dwaalleer.
Jantje
Berichten: 16185
Lid geworden op: 18 mei 2017, 20:42
Locatie: Walcheren - jantjevanrefoforum@gmail.com

Re: Rechtvaardiging van Eeuwigheid, in de Wedergeboorte én in de Vierschaar?

Bericht door Jantje »

Ik vind dit moeilijk, eerlijk gezegd.
Was getekend,
uw medeforummer Jantje
Jongere
Berichten: 7754
Lid geworden op: 14 apr 2004, 15:45

Re: Rechtvaardiging van Eeuwigheid, in de Wedergeboorte én in de Vierschaar?

Bericht door Jongere »

Ditbenik schreef: Ik vind het niet zo interessant wat oude theologen er over zeggen, maar het gaat om de vraag wat leert de Schrift. Daar vind ik dit niet terug. En als het daar niet terug te vinden is, is het dwaalleer.
Kijk eens aan, jij bent snel klaar met nut en noodzaak van theologie. Makkelijk moet dat zijn!
Gebruikersavatar
refo
Berichten: 23811
Lid geworden op: 29 dec 2001, 11:45

Re: Rechtvaardiging van Eeuwigheid, in de Wedergeboorte én in de Vierschaar?

Bericht door refo »

Jongere schreef:
Ditbenik schreef: Ik vind het niet zo interessant wat oude theologen er over zeggen, maar het gaat om de vraag wat leert de Schrift. Daar vind ik dit niet terug. En als het daar niet terug te vinden is, is het dwaalleer.
Kijk eens aan, jij bent snel klaar met nut en noodzaak van theologie. Makkelijk moet dat zijn!
Je moet niet de bewijslast omdraaien. De vraag is 'wat leert de Schrift. Dat is een valide uitgangspunt. Deden dominees dat maar meer ipv zo te theologiseren over verschillende rechtvaardigmakingen.
Ditbenik
Inactief
Berichten: 3465
Lid geworden op: 25 feb 2011, 17:09

Re: Rechtvaardiging van Eeuwigheid, in de Wedergeboorte én in de Vierschaar?

Bericht door Ditbenik »

Jongere schreef:
Ditbenik schreef: Ik vind het niet zo interessant wat oude theologen er over zeggen, maar het gaat om de vraag wat leert de Schrift. Daar vind ik dit niet terug. En als het daar niet terug te vinden is, is het dwaalleer.
Kijk eens aan, jij bent snel klaar met nut en noodzaak van theologie. Makkelijk moet dat zijn!
Het ging hier niet over nut en noodzaak van de theologie. Maar goed, omdat u er zo vriendelijk naar vraagt wil ik wel geven wat voor mij in alle theologie het uitgangspunt en norm moet zijn. Voor mij is dat de Schrift.
eilander
Moderator
Berichten: 16786
Lid geworden op: 15 okt 2007, 21:42

Re: Rechtvaardiging van Eeuwigheid, in de Wedergeboorte én in de Vierschaar?

Bericht door eilander »

Vragen naar bijbelse onderbouwing is heel legitiem en nuttig. Reken er op voorhand op dat er geen tegenstelling is met de vraag naar wat bv. oudvaders erover zeggen omdat die ook de Bijbel probeerden na te spreken. Dat is iets anders dan op voorhand al van tafel vegen.
Ditbenik
Inactief
Berichten: 3465
Lid geworden op: 25 feb 2011, 17:09

Re: Rechtvaardiging van Eeuwigheid, in de Wedergeboorte én in de Vierschaar?

Bericht door Ditbenik »

eilander schreef:Vragen naar bijbelse onderbouwing is heel legitiem en nuttig. Reken er op voorhand op dat er geen tegenstelling is met de vraag naar wat bv. oudvaders erover zeggen omdat die ook de Bijbel probeerden na te spreken. Dat is iets anders dan op voorhand al van tafel vegen.
Ik veegde geen oudvaders van tafel maar wil weten waar in de Schrift gesproken wordt over de zaken die in het stuk werden geponeerd. En in dat verband vind ik het niet interessant wat oudvaders er van zeggen. Ook die zijn voor mij niet de uiteindelijke norm.
Gebruikersavatar
Posthoorn
Berichten: 6464
Lid geworden op: 04 dec 2008, 11:22

Re: Rechtvaardiging van Eeuwigheid, in de Wedergeboorte én in de Vierschaar?

Bericht door Posthoorn »

Ditbenik schreef:Ik veegde geen oudvaders van tafel maar wil weten waar in de Schrift gesproken wordt over de zaken die in het stuk werden geponeerd. En in dat verband vind ik het niet interessant wat oudvaders er van zeggen. Ook die zijn voor mij niet de uiteindelijke norm.
Misschien behoor jij dan niet tot de doelgroep van deze topic. ::please
Brbndr
Berichten: 430
Lid geworden op: 19 mei 2018, 00:02

Re: Rechtvaardiging van Eeuwigheid, in de Wedergeboorte én in de Vierschaar?

Bericht door Brbndr »

Van Comrie uit zijn preek Het geloof is een genade, waardoor de ziel gerechtvaardigd wordt:

Deze waarheid strekt ook tot wederlegging van al de antinomianen of wetbestrijders, die ten stelligste beweren, dat de mens dadelijk gerechtvaardigd is van eeuwigheid. Wij stellen wel, dat God een voornemen had van voor de tijden der eeuwen, om de mens te rechtvaardigen; dat Hij besloten heeft dit te doen in de tijd. Zodat wij kunnen zeggen, dat de mensen in het voornemen van God, en in Zijn besluit gerechtvaardigd zijn. Maar dat is niet dadelijk; want dan zijn de gelovigen van eeuwigheid zalig. Doch zij worden eerst dadelijk zalig, wanneer zij dadelijk in de volle genieting van God ingaan. De Apostel leert, dat wij door het geloof gerechtvaardigd worden, derhalve niet eerder dadelijk gerechtvaardigd, voordat wij dadelijk geloven. Ja, de Apostel beschrijft de staat van de gelovigen, van nature als een staat, strijdig met de staat van de rechtvaardigmaking, zeggende in Ef. 2:3, dat zij van nature kinderen des toorns waren, gelijk alle anderen. Dat is, liggende onder Gods toorn en vloek, gelijk alle mensen, hetgeen strijdig is met de staat van rechtvaardigmaking.

Deze waarheid strekt ook tot weerlegging van zulken, die voorgeven, dat de ziel ten enenmale lijdelijk is in de rechtvaardigmaking. Deze dwaling spruit uit het voorgaande. Zijn wij van eeuwigheid gerechtvaardigd, gelijk zij menen, dan is het geloof geen uitgaande daad van de ziel, om Christus, in het Evangelie aangeboden, te omhelzen, maar een inkerende daad in de ziel, om te zien, dat ik alreeds gerechtvaardigd ben. Hiervandaan veroordelen dezulken het vluchten, het hongeren, dorsten en reikhalzen naar Jezus, en het uitgaan van de ziel tot Jezus, alsof het slechts werk van de wet was en geen geloofswerk, onder voorgeven, - omdat het niet naar hun zin is – dat het ten enenmale lijdelijk is. Wacht u, mijn geliefden, voor zulke misvattingen en verkeerdheid! Terwijl gij gezien hebt, dat het geloof een uitgaande daad van de ziel is, om de Borg te omhelzen. De Bijbel beschrijft het ook zo, en het is het beste bij de Bijbelse beschrijvingen te blijven.
Laatst gewijzigd door Brbndr op 07 aug 2018, 17:54, 1 keer totaal gewijzigd.
Brbndr
Berichten: 430
Lid geworden op: 19 mei 2018, 00:02

Re: Rechtvaardiging van Eeuwigheid, in de Wedergeboorte én in de Vierschaar?

Bericht door Brbndr »

JCRyle schreef: 1. Als God van eeuwigheid een volk heeft vrijgesproken van schuld en straf, waarom moet dat in de tijd dan nog eens door Christus gedaan worden?
2. Als God van eeuwigheid in Zijn recht is verheerlijkt, waarom moest Christus dan lijden en sterven?
1. God kon van eeuwigheid een volk vrijspreken van schuld en straf, want wat God besloten heeft zal ook gebeuren. Dus omdat Christus het zou doen kon er vrijgesproken worden. God is onveranderlijk en wat beloofd is zal gebeuren.
2. Zie punt 1.
Ditbenik
Inactief
Berichten: 3465
Lid geworden op: 25 feb 2011, 17:09

Re: Rechtvaardiging van Eeuwigheid, in de Wedergeboorte én in de Vierschaar?

Bericht door Ditbenik »

Posthoorn schreef:
Ditbenik schreef:Ik veegde geen oudvaders van tafel maar wil weten waar in de Schrift gesproken wordt over de zaken die in het stuk werden geponeerd. En in dat verband vind ik het niet interessant wat oudvaders er van zeggen. Ook die zijn voor mij niet de uiteindelijke norm.
Misschien behoor jij dan niet tot de doelgroep van deze topic. ::please
In dat geval moet ik mijn beeld over reformatorisch bijstellen. Ik dacht dat het 'alleen de Schrift' uit de reformatie daar nog opgeld deed, maar u maakt me duidelijk dat ook de oudvaders de uiteindelijke norm zijn. In dat geval val ik inderdaad buiten de doelgroep en ben ik blijkbaar niet reformatorisch. Dan zal ik me terugtrekken. Het gaat u verder goed.
Gebruikersavatar
helma
Berichten: 18661
Lid geworden op: 11 sep 2006, 10:36
Locatie: Veenendaal

Re: Rechtvaardiging van Eeuwigheid, in de Wedergeboorte én in de Vierschaar?

Bericht door helma »

Abraham Kuiper leerde heel stellig rechtvaardiging van eeuwigheid.
En ook ds Kersten noemt het wel.
Gebruikersavatar
AnJa
Berichten: 225
Lid geworden op: 17 jul 2018, 08:14

Re: Rechtvaardiging van Eeuwigheid, in de Wedergeboorte én in de Vierschaar?

Bericht door AnJa »

JCRyle schreef:
Het roept wel vragen op, waaronder:
1. Als God van eeuwigheid een volk heeft vrijgesproken van schuld en straf, waarom moet dat in de tijd dan nog eens door Christus gedaan worden?
2. Als God van eeuwigheid in Zijn recht is verheerlijkt, waarom moest Christus dan lijden en sterven?
(...)
Hij stelt dat er meerdere rechtvaardigingen zijn, zoals van eeuwigheid, in de wedergeboorte en in de vierschaar. Ik vroeg mij hierover af:
a - Welke Schriftbewijzen de fundering zijn voor deze visie?
b - Waar in de Belijdenisgeschriften kan je deze drieërlei rechtvaardigmaking terugvinden?
c - Ds. Moerkerken spreekt over de 'oude theologen'. Welke theologen (naast Comrie wss.) leren deze drieslag?
Dezelfde vragen komen bij mij naar boven.
Drieërlei rechtvaardigmaking?
-Het is ingewikkeld geworden-
" Geeft U mij wijsheid vandaag"
Brbndr
Berichten: 430
Lid geworden op: 19 mei 2018, 00:02

Re: Rechtvaardiging van Eeuwigheid, in de Wedergeboorte én in de Vierschaar?

Bericht door Brbndr »

Ditbenik schreef:
Posthoorn schreef:
Ditbenik schreef:Ik veegde geen oudvaders van tafel maar wil weten waar in de Schrift gesproken wordt over de zaken die in het stuk werden geponeerd. En in dat verband vind ik het niet interessant wat oudvaders er van zeggen. Ook die zijn voor mij niet de uiteindelijke norm.
Misschien behoor jij dan niet tot de doelgroep van deze topic. ::please
In dat geval moet ik mijn beeld over reformatorisch bijstellen. Ik dacht dat het 'alleen de Schrift' uit de reformatie daar nog opgeld deed, maar u maakt me duidelijk dat ook de oudvaders de uiteindelijke norm zijn. In dat geval val ik inderdaad buiten de doelgroep en ben ik blijkbaar niet reformatorisch. Dan zal ik me terugtrekken. Het gaat u verder goed.
Onderwijs van ds. C. DenBoer:

De overdracht van de boodschap van de Schrift in alle tijden is een ‘must’. De vraag kan echter gesteld worden, of dat per se moet in de vorm van belijdenisgeschriften? Is de Schrift alleen niet genoeg?

In de kerk des Heeren altijd behoefte geweest aan een geloofsbelijdenis als ‘akkoord van gemeenschap’. Wij belijden niet moederziel alleen. Verdeeldheid binnen de gelederen van hen die de strijd van het geloof voeren, is een kwalijke zaak. Guydo de Brès schreef aan Philips, de koning van Spanje, dat niet alleen de meerderheid van de bevolking van Doornik, maar ook velen in den lande achter de 37 geloofsartikelen van de Nederlandse Geloofsbelijdenis stonden.
Een geloofsbelijdenis is naar haar wezen: kerkelijk belijden; algemeen, ongetwijfeld (ontwijfelbaar) christelijk geloof. Geloven doet een mens niet op zijn eentje, maar samen met anderen. En daarbij gaat het niet slechts om de geloofsrelatie (‘fides qua’), maar ook om de geloofsinhoud (‘fides quae’), het geloof als ‘depositum’ (pand), om de gezonde leer (‘pura doctrina’). Het dient zich aan als fundamenteel belijden waarin de kern van het Schriftgetuigenis is samengevat.

Dat belijden grijpt ook over de grenzen van de eeuwen heen. Het wil katholiek belijden zijn. Calvijn en de Calvijnse Reformatie zijn er zich van bewust, dat zij over de donkere Middeleeuwen heen teruggrepen op de dogmatische bezinning in de traditie van de Vroege Kerk. Hoe vaak worden de oude kerkvaders door de Reformatoren niet geciteerd? De belijdenis der Reformatie wil geen nieuwe uitvinding zijn, maar een opnieuw doorleefd verstaan van de boodschap van de Schrift, ‘met al de heiligen’.
Als zodanig is die belijdenis dan ook basis – document voor de kerk, niet voor tweeërlei uitleg vatbaar.
Plaats reactie