DDD schreef:Dat lijkt me een van de beste argumenten tégen, inderdaad. Maar goed, dat was niet de vraag van Ad Anker. Er zijn al meer argumenten tegen genoemd. Overigens is het juist het christendom dat het onderscheid tussen het leven vóór en na het sterven relativeert. Jezus zegt dat God geen God is van doden, maar alleen van levenden. En de catechismus zegt dat de dood voor de (kinderen van de) gelovigen niets anders is dan een doorgang tot het eeuwige leven.
Het enige principiële argument tegen het dopen van een stoffelijk overschot van een overleden kind lijkt me dat je feitelijk niet meer het kind, maar slechts de lichamelijke overblijfselen daarvan doopt. Maar om nou gelijk te zeggen dat dat goddeloos is en wat er nog meer is gezegd, dat gaat mij véél te ver. Ik vrees dat daar meer heidens en magisch denken achter zit dan een christelijke visie op over-lijden.
Wat betreft de vertalingen. Ja er zit verschil tussen vertalingen die uitgaan van moderne tekstedities en de oudere.
Ook de KJV houdt dus de lijn aan zoals te vinden in Sv en HSV.
Wanneer je het een met het ander vergelijkt is het meer dan logisch om uit te gaan van dat het gaat over de zwangere vrouw en haar kind. Wanneer bijvoorbeeld de zwangere vrouw komt te overlijden is dat meestal ook zo voor het kind. Het is onlogisch om dat uit elkaar te trekken binnen twee verzen. Zeker in die tijd.
Wat is het dat je het verschil tussen het aardse leven en het leven hierna wil wegpoetsen. Het is een doorgang. Maar niet slechts .
Ja ieder die leeft buiten Christus ligt nu onder het oordeel.
Toch gaat tot een ieder de roep uit tot bekering, de uitnodiging on het Evangelie. Want het is nog steeds genadetijd. Ja je hebt gelijk als je zegt het eeuwige heerlijke leven is voor Gods kinderen nu al begonnen. Maar het is nog maar een
klein beginsel daarvan. En komt na het sterven tot volle heerlijkheid. Geen zondig lichaam meer. Geen zondige gedachten en gevoelens meer. Etc. En ook geen noodzaak tot (dagelijkse) bekering meer.... dus ook geen verkondiging daarvan en de doop meer. Het zondige lichaam is er niet meer tezamen met de ziel.
Een christenouder zegt we staren hem of haar na. Zij weten dat hun zaligheid bij Christus is. En zij weten hun kind daar nu al mag juichen voor Gods troon. Terstond. Omdat zij ook weten dat de doop zelf niet zalig maakt.
Dus d i e doop die doet er helemaal niet meer toe. En dat de belofte in de doop voor hen persoonlijk waarheid is en zij dat mogen zien in hun eigen doop. Waar God die belofte aan hen persoonlijk heeft gedaan.
Ik vraag mij overigens af of jij zelf wel de definitie van over-lijden helder hebt.
Of jij zelf wel helder hebt dat verkondiging en doop onlosmakelijk met elkaar verbonden zijn en wat de betekenis daarvan is.
En ik vraag mij af of jij je wel zo druk moet maken of anderen een magisch heidensdenken hebben als je zelf blijkbaar niet het Bijbelsdenken lijkt te kennen of laat blijken te denken. Wanneer dit laatste volgens de moderators te persoonlijk is knippen jullie maar.
De maatschappelijke tendens om een overleden kind achteraf bij te schrijven is voor de ouders meer een erkenning dat zij een kind bij zich hebben gehad wat eerder "verzwegen" werd. Maar ze krijgen hun kind er niet mee terug.