Waar ligt de sleutel?

[Gian]

2 Kor. 3:6
... die ons ook bekwaam gemaakt heeft om dienaren te zijn van een nieuw verbond, niet der letter, maar des Geestes, want de letter doodt, maar de Geest maakt levend.

Kanttekening Nieuwe Vertaling:
"Door de zonde heeft de wet dodende kracht |zie Rom. 7:10|, want op zichzelf is zij heilig, rechtvaardig en goed |Rom. 7:12|. Vandaar gaat het bij de tegenstelling van letter en geest niet om een absolute tegenstelling, alsof het nieuwe verbond geen 'woorden' behoeft. De letter als wet doodt, wanneer zij letter blijft."

Eens. Gelukkig dat de wet zijn dodende kracht behouden heeft. Anders had zelfs Paulus niet geleerd om uit de Geest te leven.
Gal. 3
24 Zo dan, de wet is onze tuchtmeester geweest tot Christus, opdat wij uit het geloof zouden gerechtvaardigd worden.
25 Maar als het geloof gekomen is, zo zijn wij niet meer onder den tuchtmeester.
26 Want gij zijt allen kinderen Gods door het geloof in Christus Jezus.
27 Want zovelen als gij in Christus gedoopt zijt, hebt gij Christus aangedaan.

Het is zeker niet de bedoeling om terug te keren naar de letter. Paulus leert ons dat overduidelijk in oa Rom. 7
Nogmaals, ik leer geen 2 tegengestelde wetten, maar wel 2 openbaringsvormen. De wet als tuchtmeester en de de wet als liefdesgebod.
'10 geboden' heeft alles te maken met de tuchtmeester, de geestelijke wet of de samenvatting met het 'doen uit liefde tot'.

Daarom zijn de 10 geboden uit dankbaarheid onlogisch. Alleen al om het feit dat we dan het 4e gebod verwerpen.
Als we elke zondagochtend nog wachtten op een veroordelende wet vanwege onze zonden, hebben we niets begrepen van de vrijheid in Christus. En ik ben bang dat er heel wat kinderen van God zijn die zo met de 10 geboden omgaan.

[Rochus]

Hoe ga je dan om met dagelijkse bekering?

Verder moet je volgens mij de door jou aangehaalde tekst anders lezen:
Het zijn van de wet als tuchtmeester tot Christus heeft afgedaan wanneer je aan Zijn hand wandelt. Dat wil nog niet zeggen dat de wet zelf heeft afgedaan. Alleen de functie is veranderd.
Uit de kerkgeschiedenis zijn vele voorbeelden te noemen van hen die uit de Geest leefden (of beter meenden uit de Geest te leven) en daarom de wet aan de kant schoven. Je weet op wat voor gruwelijke praktijken dat uitgelopen is.
Alles dient altijd aan het Woord getoest te worden. Dat is de geopenbaarde wil van God.
Daarom is ook alles wat je door de Geest geleerd wordt in overeenstemming met Gods Woord. Anders zou God in Zichzelf tegenstrijdig zijn, hetgeen onmoglijk is.
Daarom kan en moet de wet voorgelezen worden.
Ik zie ook een ander probleem niet: Je hebt het over de christelijke vrijheid. Je hebt gelijk. Die vrijheid is er. En zo moeten we in het leven staan. Paulus roept het ons toe: Sta dan in de vrijheid!
Maar waar bestaat die vrijheid uit? Kan en mag nu in eens alles? Je weet net zo goed als ik dat dat niet waar is.
Waar ligt de grens?
Bij Gods wil. Wij moeten in vrijheid een Godebehaagelijk leven leven.
En dan zijn er voor de mens twee soorten grenzen: Een absolute grens en een grens aangaande ons geweten.
De absolute grens wordt aangegeven door o.a. de tien geboden. Zij gelden voor iedereen.
De grens aangaande ons geweten geldt meer de middelmatige zaken waarvan je zelf al een mooi voorbeeld gaf.
Aangezien het niet zo kan zijn dat God die Een is tegen Zichzelf getuigt zal de Geest ook nooit jou iets opdragen wat tegen de tien geboden is. Zij zijn immers de absolute grens? God liefhebben boven alles, en tegelijk zijn geboden overtreden is onmogelijk.
Daarom moeten de tien geboden iedere zondag gelezen worden.
De wet is nog geldig (Niet als tuchtmeester tot Christus, en al helemaal niet als tuchtmeester tot wettisisme)
Zij is een toetsteen, een leefregel der dankbaarheid.
Leef je tot zijn eer wanneer je zijn wetten overtreedt?
Dus niet onder de wet kruipen. Het is geen last.
Dank God veel liever dat Hij een 'handleiding' geeft hoe Hij gediend wil worden.
Dus in de woorden van de openingspost: Een liefdesrelatie waarin de wet een sturende functie heeft. (en geen dwingende!)

Het zijn zomaar wat gedachtenspinsels, mijn excuses voor de onsamenhangendheid. Toch denk ik dat er genoeg in staat om verder te forummen.

[Erasmiaan]

Voor de val in het paradijs leefden we in heilige harmonie, volgens Gods wet. In de val hebben we God verlaten en Zijn wet overtreden. Nu ligt de eis van die wet er maar we kunnen hem nooit meer houden omdat we een verdorven natuur hebben. Toen kwam Christus en Hij heeft de wet volkomen vervuld waardoor we in Christus weer overeenkomstig Zijn wet kunnen leven. Dus voordat we in Christus zijn zegt de wet: betaal me wat ge schuldig zijt. Maar als we in Christus zijn moeten we de wet gaan houden (maar gelukkig, dat willen we ook, we kunnen het echter nog niet volkomen). Want de wet=God, namelijk de uitdrukking van Zijn Beeld.

Dat is precies mijn bezwaar.
Terug naar de vloekende wet om onze dankbaarheid te tonen. Dankbaarheid is logisch, maar waarom terug naar de Mozaïtiasche wet?
Gods wil te willen is vrucht van de geestelijke wet. Daar heeft Gods kind echt de vloek van de 10 geboden niet voor nodig.

Dit zegt Paulus:

12 Alzo is dan de wet heilig, en het gebod is heilig, en rechtvaardig, en goed.
13 Is dan het goede mij de dood geworden? Dat zij verre. Maar de zonde is mij de dood geworden; opdat zij zou openbaar worden zonde te zijn; werkende mij door het goede den dood; opdat de zonde boven mate werd zondigende door het gebod.

De wet is niet iopgehouden, de zonde is de dood geworden. We kunnen het echt niet mooier zeggen als onze gereformeerde theologie: de wet als leefregel der dankbaarheid.

[Afgewezen]

....Alleen al om het feit dat we dan het 4e gebod verwerpen....

Dat zou niet zo best zijn! Hoe we ook over het vierde gebod denken, het behoudt zijn kracht. Nee, niet meer in de zin dat we er één dag per week een verbodsdag op nahouden, maar - hoe dat ook moge zijn - het vierde gebod verwijst naar de rust die er overblijft voor Gods volk.
Verder sluit ik me aan bij Rochus.

[Marnix]

Daarom zijn de 10 geboden uit dankbaarheid onlogisch. Alleen al om het feit dat we dan het 4e gebod verwerpen.
Als we elke zondagochtend nog wachtten op een veroordelende wet vanwege onze zonden, hebben we niets begrepen van de vrijheid in Christus. En ik ben bang dat er heel wat kinderen van God zijn die zo met de 10 geboden omgaan

Gian, je hebt gelijk, zolang de wet nog een veroordelende wet is. Wij zijn niet meer onder de wet, niet meer onder de vloek van de wet. De wet veroordeelde ons omdat we die niet konden houden en Gods geboden overtreden. De vrijheid in Christus houdt niet in dat we de wet overboord kunnen gooien. De wetten zijn immers gouden leefregels voor een christelijk leven. We worden niet meer veroordeeld omdat we zo vaak Gods geboden overtreden, we worden vrijgesproken door Christus. En dan wordt de wet geen moeten maar een mogen. Geen veroordeling door de wet maar vrijspraak door Christus. Als we op die manier naar de wet luisteren kan de wet wel degelijk de wet der dankbaarheid zijn en meer dan dat. We houden de wet dan niet vooral om dankbaarheid te tonen maar om als kinderen van Hem te leven.

[Lourens]

Gian, je hebt gelijk, zolang de wet nog een veroordelende wet is. Wij zijn niet meer onder de wet, niet meer onder de vloek van de wet. De wet veroordeelde ons omdat we die niet konden houden en Gods geboden overtreden. De vrijheid in Christus houdt niet in dat we de wet overboord kunnen gooien. De wetten zijn immers gouden leefregels voor een christelijk leven. We worden niet meer veroordeeld omdat we zo vaak Gods geboden overtreden, we worden vrijgesproken door Christus. En dan wordt de wet geen moeten maar een mogen. Geen veroordeling door de wet maar vrijspraak door Christus. Als we op die manier naar de wet luisteren kan de wet wel degelijk de wet der dankbaarheid zijn en meer dan dat. We houden de wet dan niet vooral om dankbaarheid te tonen maar om als kinderen van Hem te leven.

Wat hebben we dan toch een geweldige Verlosser en wie zou dan niet als kind van Hem willen leven.

Wijlen ds.J.H.Velema zei eens: een bekeerd mens doet minder zonden maar ziet bij zichzelf steeds meer zonden.

Hij mag dus weten dat hij verlost is door Zijn bloed maar dat hij in dit leven blijft zondigen en dus een dagelijkse bekering nodig heeft.

[caprice]

Wat hebben we dan toch een geweldige Verlosser en wie zou dan niet als kind van Hem willen leven.

Het antwoord noem je zelf al:

Wijlen ds.J.H.Velema zei eens: een bekeerd mens doet minder zonden maar ziet bij zichzelf steeds meer zonden.

Hij mag dus weten dat hij verlost is door Zijn bloed maar dat hij in dit leven blijft zondigen en dus een dagelijkse bekering nodig heeft.

Inleving van de zonden en de misdaden. Dat er niemand verstandig is. En dat niemand God zoekt. Dat er zijn die verwaardigd worden krachtdadige wederbarende genade te ontvangen is een Goddelijke daad waaraan een mens niet toe of af kan doen.
Het eigen ik wil op de troon. Daar zijn we mee begonnen in het paradijs, en daarom hebben wij onszelf nog steeds veel liever dan God en Zijn aanbiddelijke deugden. Zo blind zijn wij van nature.

[Marnix]

Inderdaad, zo zijn we van nature! Dat heeft volgens mij iets te maken met oude en nieuwe mens toch?

Dan ziet een bekeerd mens meer zonden... maar ook meer genade. Dat werkt de Geest en door Hem gaan gelovigen steeds meer Hem op de troon zetten en steeds minder zichzelf. Hij opent onze ogen.