Zulk soort teksten vormen de kern als het om de predikinggaat. Het aanbod van genade zeg maar. Doordat in de Geest in het aanbieden een rol heeft gekregen (zonder de Geest betekent dit Woord niets) is geloof iets onzekers geworden. Het is altijd maar de vraag of het wel voor jou is. Want ja, de Geest hè? Als die niet werkt.wim schreef:Waar staat dat in de bijbel?jvdg schreef:Door Mijn Woord en Geest........wim schreef:Een halve waarheid, volgens mij. Heeft het Woord volgens jou geen kracht in zichzelf?Afgewezen schreef: Als het Woord niet valt in een weltoebereide aarde, brengt het geen vruchten voort.
Verontschuldiging? Nee.
Waarheid? Ja.
Ik weet wel een andere tekst:
Efeze 1:12-13:
Opdat wij zouden zijn tot prijs Zijner heerlijkheid, wij, die eerst in Christus gehoopt hebben.
13 In Welken ook gij zijt, nadat gij het woord der waarheid, namelijk het Evangelie uwer zaligheid gehoord hebt; in Welken gij ook, nadat gij geloofd hebt, zijt verzegeld geworden met den Heiligen Geest der belofte;
Theologisch is het natuurlijk waar dat de Geest gewerkt heeft in degene die gelooft. Maar dat aspect dient in de evangelieprediking geen plaats te hebben. Wanneer de predikers verstaanbaar (want dit gaat over Bijbelvertalingen, wie heeft deze discussie daaruit gevist?) preken en slechts over zonde en genade preken gaat dat vruchten afwerpen. Zeggen de predikers aan de onbekeerden dat we de Geest bij de genade nodig hebben dan is de Geest niet thuis. En werkt Hij niet.
Als de Geest niet werkt kun je dan de mens niet meer de schuld geven van onbekeerlijkheid. Het kan niet tegelijk zo zijn dat de Geest moet werken en dat het eigen schuld is.
De leer van de erfzonde bestrijd ik niet, maar wel is het zo dat wie ter wereld komt met een groot probleem ter wereld komt. Door te stellen dat de Geest dat op moet lossen verplaats je dat probleem naar God. God heeft in de Zoon een oplossing gegeven. De Middelaar is een volkomen Middelaar en geeft daar Zijn Geest bij.
Je moet er dus van uit gaan dat het Woord in Zichzelf kracht hééft. Maar niet in de zin van soms wel, soms niet. Altijd! Als je als prediker dat in je achterhoofd houdt en je van je mandaar bewust wordt ga je een uitdeler van meingerlei genade worden. Aan dode zondaren. Niet aan ontdekte zondaren. Dat is weer wat anders. Doden worden levendgemaakt en weten dat ze leven. Dat is namelijk een kenmerk van herschepping. Eerst was ik blind en nu zie ik. Al je moet gaan discussieren over het feit of je in het natuurlijk nu ziet of niet is er wel iets vreemd aan de hand.
Vervolgens kun je weer een andere discussie gaan starten over wat geloven nu precies is. Want wat gebeurt er met een mens die de prediking als genoemd hoort en deze 'gelooft'? 'Ziet' die dan wat of is het 'zalig die niet zien en toch geloven'? Moet je pas tevreden zijn als je iets gezien hebt? En hoe toets je dat wat je ziet waar is? Als de Satan een engel des lichts kan zijn, hoe weet ik dat in mijn geval wat ik gezien heb de Satan niet is? En als je nooit iets gezien hebt, kun je dan toch geloof hebben.
Ik weet het, het is ingewikkeld geworden.
Tenslotte: het kan zomaar gebeuren dat ik vanavond niet meer reageer. Dat recht heeft een forummer namelijk. Die heeft ook een real life waarin gewerkt (bijvoorbeeld) moet worden.
