Op dit forum wordt het laatste boek van ds. harinck besproken. Omdat het forum dat daar al over gaat zo uitgebreid is heb ik er een tweede bij gemaakt, zodat ook nieuwelingen mee kunnen doen. Op dit forum worden de samenvattingen geplaatst en besproken, en op het oude forum komen reacties die niet direct met de samenvattingen te maken hebben.
Ndonselaar,
Zou jij de samenvatting van hoofdstuk 3 kunnen verzorgen, dan zal ik ervoor zorgen dat de samenvatting van hoofdstuk 4 tzt DV hier geplaatst kan worden.
De toeleidende weg tot Christus II
-
Rinie
Op dit forum wordt het laatste boek van ds. harinck besproken. Omdat het forum dat daar al over gaat zo uitgebreid is heb ik er een tweede bij gemaakt, zodat ook nieuwelingen mee kunnen doen. Op dit forum worden de samenvattingen geplaatst en besproken, en op het oude forum komen reacties die niet direct met de samenvattingen te maken hebben.
Ndonselaar,
Zou jij de samenvatting van hoofdstuk 3 kunnen verzorgen, dan zal ik ervoor zorgen dat de samenvatting van hoofdstuk 4 tzt DV hier geplaatst kan worden.
Ndonselaar,
Zou jij de samenvatting van hoofdstuk 3 kunnen verzorgen, dan zal ik ervoor zorgen dat de samenvatting van hoofdstuk 4 tzt DV hier geplaatst kan worden.
-
Rinie
Hoofdstuk 2. DE SCHRIFT
De overtuiging door de Heilige Geest
De belangrijkste personen uit de heilsgeschiedenis zijn Adam en Christus. Door Adam is de zonde in de wereld gekomen, en door Christus de verlossing. Om die verlossing te verkrijgen moeten we deel aan Christus krijgen. Dit is het werk van de Heilige Geest. De Heilige Geest, de Andere Trooster, overtuigt de wereld van zonde, gerechtigheid en oordeel. De Heilige Geest roept op, door middel van Zijn knechten, tot bekering en geloof in Christus. Een werk met tweeërlei uitwerking. Een reuke des levens ten leven of een reuke des doods ten dode. Zo leidt God dan een zondaar tot Christus door hem te overtuigen van de zonde van zijn ongeloof, van de ellende van zijn huidige staat en van de reddende gerechtigheid van Christus.
Wet en Evangelie
Uit de werken van de Wet wordt geen mens zalig, door de zondeval in Adam. De mens is er niet toe in staat om de Wet te houden. Integendeel, de Wet wijst hem voortdurend op zijn onmacht ten goede. De Wet is rechtvaardig en goed, ze komt van God, net als het Evangelie, maar ze is niet geschikt als heilsmiddel.
Waarvoor is de Wet dan wel geschikt?
1) De Wet stelt de zondaar schuldig. Door de Wet is de kennis der zonde. De Wet, de letter, doodt.
2)De Wet is het middel in Gods hand om de zondaar tot Christus te brengen. Zo is dan de Wet onze tuchtmeester geweest tot Christus, opdat wij uit het geloof zouden gerechtvaardigd worden.
De Wet eist. De Wet eist zoveel, dat we er daardoor achterkomen dat we hem onmogelijk kunnen vervullen. Dat drijft uit naar Christus. Want ik ben door de Wet aan de Wet gestorven, opdat ik Gode leven zou. Zo is de Wet de dienstmaagd van het Evangelie. De Heere drijft de zondaar tot Christus door de Wet, en trekt hem tot Hem door Zijn Evangelie.
De voorbeelden in de Schrift
In de Bijbel staan verschillende voorbeelden van de bekering van Gods volk. Dit ter bemoediging van Gods volk van alle tijden en plaatsen, om moed te scheppen uit hun behoudenis. Daarom worden oudtestamentische gelovigen ook ten voorbeeld gesteld. Zo wordt de rechtvaardiging van Abraham gebruikt om de 'rechtvaardiging van de goddeloze' aan te tonen (Rom 4). Er is herkenning in het geloofsleven van bijbelheiligen. Het gaat om hetzelfde dierbare geloof in Christus. Maar nergens geeft de Bijbel aanwijzingen dat de weg van één persoon model zou staan voor die van heel Gods Kerk.
De weg van de discipelen, de weg van de Borg en de orde van de heilsfeiten
Uit het leven van de discipelen vallen voor het geloofsleven nu zeker wel lessen te trekken. Dit geldt voor losse elementen, maar niet voor hun gehele weg. Nergens in de Schrift staan aanwijzingen voor de stelling: 'De weg van de discipelen is de weg van al Gods volk,' terwijl er voor de woestijnreis wel zo'n uitspraak staat (I Kor. 10:11).
Dat geldt ook voor 'de weg van de Borg is die van heel de Kerk.' Als er staat: Want indien wij met Hem een plant geworden zijn in de gelijkmaking Zijns doods, zo zullen wij het ook zijn in de gelijkmaking Zijner opstanding, dan geldt dat, gezien het verband, voor de heiligmaking, niet voor de rechtvaardigmaking. In de heiligmaking moeten we Hem gelijk worden, maar in het verlossingswerk was zijn werk uniek.
De laatste stelling hier is 'de heilsfeiten worden door Gods volk beleefd in de volgorde waarin zij hebben plaatsgevonden.' Door de apostelen worden veel geloofszaken aan de hand van de heilsfeiten besproken. Er ligt een troost in ieder heilsfeit op zich. Daarin ligt het belang ervan, niet in de volgorde waarin ze beleefd worden. Er staat dan ook nergens, dat de heilsorde parallel is aan de heilsgeschiedenis.
De analogie van het geloof
Voor het vergeestelijken van (levens)geschiedenissen is de uitlegger altijd gebonden aan de Schift. De analogie van een bepaald Bijbelgedeelte mag nooit iets nieuws toevoegen aan de Schrift. Binnen die grenzen is de waarde van een analogie afhankelijk van het volgende:
-het aantal vergelijkbare gedeelten
-de overeenstemming van die verschillende gedeelten
-de duidelijkheid van de gedeelten
-de verspreiding van de passages over de Bijbel (verschillende boeken, OT, NT)
Vergeestelijken mag altijd slechts ter illustratie, nooit om een bepaald dogma te bewijzen. En dan dus met inachtneming van bovenstaande zaken, zien dat de letterlijke betekenis de eerste is, en dat bij bijvoorbeeld bekeringsgeschiedenissen de vertroostende functie belangrijk is.
De diepte van de overtuiging
Het is duidelijk, dat schuldbesef vooraf gaat aan de bekering. Van velen van Gods volk staat in de Bijbel dat zij hun schuld voor God beleden; zie hiervoor alleen maar de psalmen. Van vele bekeringen zien we hetzelfde. Echter, vaak staat er ook niets van opgetekend. Dan is het dat God hen trok met mensenzelen, met koorden van goedertierenheid.
Het is daarom ook onjuist te zeggen, dat het zo diep moet gaan dat de zondaar Gods eer lief moet hebben boven de eigen zaligheid. Ook in de diepste schuldbelijdenissen (Psalm. 51: Tegen U, U alleen, heb ik gezondigd, en gedaan, dat kwaad is in Uw ogen; opdat Gij rechtvaardig zijt in Uw spreken, en rein zijt in Uw richten.), maar altijd gaat deze overtuiging van schuld gepaard met een pleiten op Gods genade: Wees mij genadig, o God! naar Uw goedertierenheid; delg mijn overtreding uit, naar de grootheid Uwer barmhartigheden.
De overtuiging van zonde moet daarom altijd zo diep gaan, dat het uitdrijft naar Christus, maar dan is het ook genoeg.
De overtuiging door de Heilige Geest
De belangrijkste personen uit de heilsgeschiedenis zijn Adam en Christus. Door Adam is de zonde in de wereld gekomen, en door Christus de verlossing. Om die verlossing te verkrijgen moeten we deel aan Christus krijgen. Dit is het werk van de Heilige Geest. De Heilige Geest, de Andere Trooster, overtuigt de wereld van zonde, gerechtigheid en oordeel. De Heilige Geest roept op, door middel van Zijn knechten, tot bekering en geloof in Christus. Een werk met tweeërlei uitwerking. Een reuke des levens ten leven of een reuke des doods ten dode. Zo leidt God dan een zondaar tot Christus door hem te overtuigen van de zonde van zijn ongeloof, van de ellende van zijn huidige staat en van de reddende gerechtigheid van Christus.
Wet en Evangelie
Uit de werken van de Wet wordt geen mens zalig, door de zondeval in Adam. De mens is er niet toe in staat om de Wet te houden. Integendeel, de Wet wijst hem voortdurend op zijn onmacht ten goede. De Wet is rechtvaardig en goed, ze komt van God, net als het Evangelie, maar ze is niet geschikt als heilsmiddel.
Waarvoor is de Wet dan wel geschikt?
1) De Wet stelt de zondaar schuldig. Door de Wet is de kennis der zonde. De Wet, de letter, doodt.
2)De Wet is het middel in Gods hand om de zondaar tot Christus te brengen. Zo is dan de Wet onze tuchtmeester geweest tot Christus, opdat wij uit het geloof zouden gerechtvaardigd worden.
De Wet eist. De Wet eist zoveel, dat we er daardoor achterkomen dat we hem onmogelijk kunnen vervullen. Dat drijft uit naar Christus. Want ik ben door de Wet aan de Wet gestorven, opdat ik Gode leven zou. Zo is de Wet de dienstmaagd van het Evangelie. De Heere drijft de zondaar tot Christus door de Wet, en trekt hem tot Hem door Zijn Evangelie.
De voorbeelden in de Schrift
In de Bijbel staan verschillende voorbeelden van de bekering van Gods volk. Dit ter bemoediging van Gods volk van alle tijden en plaatsen, om moed te scheppen uit hun behoudenis. Daarom worden oudtestamentische gelovigen ook ten voorbeeld gesteld. Zo wordt de rechtvaardiging van Abraham gebruikt om de 'rechtvaardiging van de goddeloze' aan te tonen (Rom 4). Er is herkenning in het geloofsleven van bijbelheiligen. Het gaat om hetzelfde dierbare geloof in Christus. Maar nergens geeft de Bijbel aanwijzingen dat de weg van één persoon model zou staan voor die van heel Gods Kerk.
De weg van de discipelen, de weg van de Borg en de orde van de heilsfeiten
Uit het leven van de discipelen vallen voor het geloofsleven nu zeker wel lessen te trekken. Dit geldt voor losse elementen, maar niet voor hun gehele weg. Nergens in de Schrift staan aanwijzingen voor de stelling: 'De weg van de discipelen is de weg van al Gods volk,' terwijl er voor de woestijnreis wel zo'n uitspraak staat (I Kor. 10:11).
Dat geldt ook voor 'de weg van de Borg is die van heel de Kerk.' Als er staat: Want indien wij met Hem een plant geworden zijn in de gelijkmaking Zijns doods, zo zullen wij het ook zijn in de gelijkmaking Zijner opstanding, dan geldt dat, gezien het verband, voor de heiligmaking, niet voor de rechtvaardigmaking. In de heiligmaking moeten we Hem gelijk worden, maar in het verlossingswerk was zijn werk uniek.
De laatste stelling hier is 'de heilsfeiten worden door Gods volk beleefd in de volgorde waarin zij hebben plaatsgevonden.' Door de apostelen worden veel geloofszaken aan de hand van de heilsfeiten besproken. Er ligt een troost in ieder heilsfeit op zich. Daarin ligt het belang ervan, niet in de volgorde waarin ze beleefd worden. Er staat dan ook nergens, dat de heilsorde parallel is aan de heilsgeschiedenis.
De analogie van het geloof
Voor het vergeestelijken van (levens)geschiedenissen is de uitlegger altijd gebonden aan de Schift. De analogie van een bepaald Bijbelgedeelte mag nooit iets nieuws toevoegen aan de Schrift. Binnen die grenzen is de waarde van een analogie afhankelijk van het volgende:
-het aantal vergelijkbare gedeelten
-de overeenstemming van die verschillende gedeelten
-de duidelijkheid van de gedeelten
-de verspreiding van de passages over de Bijbel (verschillende boeken, OT, NT)
Vergeestelijken mag altijd slechts ter illustratie, nooit om een bepaald dogma te bewijzen. En dan dus met inachtneming van bovenstaande zaken, zien dat de letterlijke betekenis de eerste is, en dat bij bijvoorbeeld bekeringsgeschiedenissen de vertroostende functie belangrijk is.
De diepte van de overtuiging
Het is duidelijk, dat schuldbesef vooraf gaat aan de bekering. Van velen van Gods volk staat in de Bijbel dat zij hun schuld voor God beleden; zie hiervoor alleen maar de psalmen. Van vele bekeringen zien we hetzelfde. Echter, vaak staat er ook niets van opgetekend. Dan is het dat God hen trok met mensenzelen, met koorden van goedertierenheid.
Het is daarom ook onjuist te zeggen, dat het zo diep moet gaan dat de zondaar Gods eer lief moet hebben boven de eigen zaligheid. Ook in de diepste schuldbelijdenissen (Psalm. 51: Tegen U, U alleen, heb ik gezondigd, en gedaan, dat kwaad is in Uw ogen; opdat Gij rechtvaardig zijt in Uw spreken, en rein zijt in Uw richten.), maar altijd gaat deze overtuiging van schuld gepaard met een pleiten op Gods genade: Wees mij genadig, o God! naar Uw goedertierenheid; delg mijn overtreding uit, naar de grootheid Uwer barmhartigheden.
De overtuiging van zonde moet daarom altijd zo diep gaan, dat het uitdrijft naar Christus, maar dan is het ook genoeg.
-
ralph
Rinie,
Hartelijk dank voor dit werk. Prachtig om het boek zo op hoofdlijnen door te nemen.
Is het een idee dat jij zelf de discussie leidt? Want er zijn diverse mogelijkheden om op te reageren: de functie van de wet, overtuiging van zonden, voorbereiding tot het geloof, diepte van schuldovertuiging, instemmen met het eigen vonnis. Misschien kun je een stelling formuleren? Of mogen we voor de vuistweg reageren?
Groet, Ralph
Hartelijk dank voor dit werk. Prachtig om het boek zo op hoofdlijnen door te nemen.
Is het een idee dat jij zelf de discussie leidt? Want er zijn diverse mogelijkheden om op te reageren: de functie van de wet, overtuiging van zonden, voorbereiding tot het geloof, diepte van schuldovertuiging, instemmen met het eigen vonnis. Misschien kun je een stelling formuleren? Of mogen we voor de vuistweg reageren?
Groet, Ralph
-
Refojongere
Komen al die samenvattingen dan niet op dezelfde onderwerpen neer? De onderwerpen die Ralph neerschreef? Alleen wordt het in het 2de hfdst. vanuit de Schrift bezien, daarna door de reformatoren, de nadere reformatoren. En ze hebben allemaal min of meer dezelfde mening met zo hun eigen accenten.
Oftewel: hebben we aan 1 samenvatting als deze niet genoeg?
Oftewel: hebben we aan 1 samenvatting als deze niet genoeg?
-
de Paus
Zelf vond ik het mooi dat Luther heeft gezegd dat hij de wet die ons onze ellende leert even wil weghalen als mensen hun eigen ellende hebben leren inzien en er onder gebukt gaan. Luther wil de wet dan even weghalen om dan het Evangelie voluit tot z'n recht te laten komen: om zo het Evangelie nog meer te laten schitteren.De overtuiging van zonde moet daarom altijd zo diep gaan, dat het uitdrijft naar Christus, maar dan is het ook genoeg.
de paus
-
sochrio
-
Rinie
Beste allemaal,
Laten we dan eerst enkele onderwerpen uit dit hoofdstuk bekijken, dan kunnen we later nog zien of er behoefte is aan samenvattingen van volgende hoofdstukken (die inderdaad vergelijkbaar zijn).
Ik wil deze discussie wel leiden.
Mijn voorstel is daarom om eerst de stelling "De mens moet Gods eer liefhebben boven de eigen zaligheid" te bespreken, omdat die, gezien de reacties, het meest aanspreekt.
In dit verband wil ik ook een frase uit de bespreking van ds. P. de Vries van dit boek aanhalen:
Harinck maakt in dit verband een kritische opmerking over wijlen ds. J. van der Poel die kon zeggen dat men eerst de hel moet liefhebben om de hemel lief te krijgen. Nu kon van der Poel in de lijn van Luther nog al krasse uitspraken doen en de genoemde is daarvan een voorbeeld. Meer dan eens heb ik hem echter horen preken en ik meen dat Harinck hier in Van der Poel toch meer leest dan deze heeft bedoeld. Afgaande op de preken die ik van hem heb gehoord, ben ik ervan overtuigd dat bij hiermee slechts wilde onderstrepen dat alleen een mens die weet heeft van handen van de dood en angsten van de hel ook deel kan krijgen aan de heerlijkheid van de hemel. (onderstreping van mij).
Laten we dan eerst enkele onderwerpen uit dit hoofdstuk bekijken, dan kunnen we later nog zien of er behoefte is aan samenvattingen van volgende hoofdstukken (die inderdaad vergelijkbaar zijn).
Ik wil deze discussie wel leiden.
Mijn voorstel is daarom om eerst de stelling "De mens moet Gods eer liefhebben boven de eigen zaligheid" te bespreken, omdat die, gezien de reacties, het meest aanspreekt.
In dit verband wil ik ook een frase uit de bespreking van ds. P. de Vries van dit boek aanhalen:
Harinck maakt in dit verband een kritische opmerking over wijlen ds. J. van der Poel die kon zeggen dat men eerst de hel moet liefhebben om de hemel lief te krijgen. Nu kon van der Poel in de lijn van Luther nog al krasse uitspraken doen en de genoemde is daarvan een voorbeeld. Meer dan eens heb ik hem echter horen preken en ik meen dat Harinck hier in Van der Poel toch meer leest dan deze heeft bedoeld. Afgaande op de preken die ik van hem heb gehoord, ben ik ervan overtuigd dat bij hiermee slechts wilde onderstrepen dat alleen een mens die weet heeft van handen van de dood en angsten van de hel ook deel kan krijgen aan de heerlijkheid van de hemel. (onderstreping van mij).
-
ndonselaar
- Berichten: 3105
- Lid geworden op: 29 dec 2001, 12:34
- Contacteer:
Beste Rinie,
Je stelling komt niet overeen met verwoordde door Ds. P. de Vries.
Jouw stelling neigt sterk naar labadisme, terwijl Ds. P. de Vries eigenlijk zegt dat diegenen die verstaan wat de Godverlatenheid die Jezus aan het kruis deed uitroepen: "Eloi, Eloi, Lama Sabachtani" is, diegenen die kunnen ook deel krijgen aan de heerlijkheid van de hemel. Waarom, wel dat zijn hemelgangers die verstaan wat de hemel is, nl. eeuwig God groot maken in Zijn tegenwoordigheid.
Je stelling komt niet overeen met verwoordde door Ds. P. de Vries.
Jouw stelling neigt sterk naar labadisme, terwijl Ds. P. de Vries eigenlijk zegt dat diegenen die verstaan wat de Godverlatenheid die Jezus aan het kruis deed uitroepen: "Eloi, Eloi, Lama Sabachtani" is, diegenen die kunnen ook deel krijgen aan de heerlijkheid van de hemel. Waarom, wel dat zijn hemelgangers die verstaan wat de hemel is, nl. eeuwig God groot maken in Zijn tegenwoordigheid.
-
sochrio
Moet je Gods eer liever krijgen dan je eigen zaligheid? Nee, ik denk het niet. God vraagt van ons namelijk dat we Hem om vergeving vragen en dat Hij ons dan ook daadwerkelijk zal vergeven. Gods eer is juist gelegen in het zaligmaken van zondaren. Daardoor wordt God op het meest verheerlijkt. (Er is vreugde in de hemel over 1 zondaar die zich bekeert).
Nergens in de Bijbel wordt gezegd dat je Gods eer liever moet krijgen dan je eigen zaligheid. Wel wordt er gesproken van schuldbesef, dat de weg baant tot Christus.
Nergens in de Bijbel wordt gezegd dat je Gods eer liever moet krijgen dan je eigen zaligheid. Wel wordt er gesproken van schuldbesef, dat de weg baant tot Christus.
Ik denk dat de tegenstelling Godzoeker-hemelzoeker niet Bijbels is. De druk op mensen wordt daardoor onnodig groot: wie bedoel ik nu, mezelf of God. De wijze waarop we zalig worden zal zo zijn, dat God aan z'n eer komt, zelfs al lijkt het alsof we 'zelf geloven'. Dan zal uiteindelijk toch alles blijken Gods werk te zijn geweest.
Dat iemand zover moet komen dat hij/zij Jezus lijden in Godverlatenheid over zou moeten doen (al of niet als voorwaarde noodzakelijkheid tot) daar ben ik het nadrukkelijk mee oneens. Dan zou Jezus'lijden en sterven nog aanvulling nodig hebben.
Dat iemand zover moet komen dat hij/zij Jezus lijden in Godverlatenheid over zou moeten doen (al of niet als voorwaarde noodzakelijkheid tot) daar ben ik het nadrukkelijk mee oneens. Dan zou Jezus'lijden en sterven nog aanvulling nodig hebben.
-
Rinie
Beste Refo,
Geheel mee eens. Ik denk dat de vermeende tegestelling Gods eer - eigen zaligheid geheel oneigenlijk is. Het zalig worden van zondaren strekt geheel tot Gods eer.
Gisteren hoorde ik in de kerk vergleijkbare goddeloze regels (van Witsius):
Maar zijt Gij met mijn doem gediend,
Neemt Gij Uw eer, ik heb 't verdiend
Waarom goddeloos? Wel, omdat je op deze manier God voor een leugenaar houdt. Als God zegt: "Ik heb geen lust in de dood van zondaren, maar daarin dat zij zich bekeren en leven", dan sluit dat iedere mogelijkheid uit, dat God met onze doem gediend zou zijn.
Geheel mee eens. Ik denk dat de vermeende tegestelling Gods eer - eigen zaligheid geheel oneigenlijk is. Het zalig worden van zondaren strekt geheel tot Gods eer.
Gisteren hoorde ik in de kerk vergleijkbare goddeloze regels (van Witsius):
Maar zijt Gij met mijn doem gediend,
Neemt Gij Uw eer, ik heb 't verdiend
Waarom goddeloos? Wel, omdat je op deze manier God voor een leugenaar houdt. Als God zegt: "Ik heb geen lust in de dood van zondaren, maar daarin dat zij zich bekeren en leven", dan sluit dat iedere mogelijkheid uit, dat God met onze doem gediend zou zijn.
-
sochrio
Voorbijganger,
Als God verplicht zou zijn om ons zailg te maken, dan was het geen genade. Hee, God WIL ons zaligmaken, ondanks dat wij rechtstreeks tegen Hem ingaan. Van verplichting is dus geen sprake.
Ik krijg de indruk dat jij in je post wil zeggen dat het 1 van 2-en is: of God is verplicht ons zalig te maken, of wij moeten het zelf doen.
Ik weet niet of je dit werkelijk zo bedoeld hebt. Ik ben het daar in ieder geval niet mee eens.
Als God verplicht zou zijn om ons zailg te maken, dan was het geen genade. Hee, God WIL ons zaligmaken, ondanks dat wij rechtstreeks tegen Hem ingaan. Van verplichting is dus geen sprake.
Ik krijg de indruk dat jij in je post wil zeggen dat het 1 van 2-en is: of God is verplicht ons zalig te maken, of wij moeten het zelf doen.
Ik weet niet of je dit werkelijk zo bedoeld hebt. Ik ben het daar in ieder geval niet mee eens.
-
Zeeuw
Beste Voorbijganger, Rinie en Sochrio,
Misschien een kleine opmerking tussendoor; houden we bij dit topic ook het onderscheid tussen de verborgen en geopenbaarde dingen wel in het oog ?
"Omdat God met onze doem niet is gediend is Hij nu wel verplicht om ons zalig te maken. Zoals Hij zelf zegt;"Ik heb geen lust in...."."
God is nergens toe verplicht, zalig worden is enkel genade, verloren gaan eigen schuld. Als God niet alleen zegt, maar zelfs zweert (Zo waarachtig als Ik leef!) geen lust te hebben in de dood van de goddeloze, dan spreekt de Heere hier naar zijn geopenbaarde wil. "de verborgen dingen zijn voor de Heere onze God, de geopenbaarde voor ons en onze kinderen", ik meen uit Deut.
Of God met onze doem gediend is, is niet aan ons; de uitverkiezing behoort tot de verborgen dingen.
Overigens, zonder het voor het betreffende gedicht op te willen nemen, zoals het hier geciteerd is, is volgens mij niet de juiste versie;
"Zij Gij met mijn doem gediend ?(!!vr. wijs!)
Zoek Uw eer, ik heb het verdiend".
Door de vragende wijs, is het minder stellig, hoewel ik het ook niet Bijbels vind.
In Gods Woord lees je nergens een berusting in "de doem" alleen, ZONDER dat er tegelijk een roepen om ontferming uit de diepte tot God in Christus is.
"Ik ben Uw gramschap dubbel waardig" maar tegelijk ook "hoor, hoe een boetling pleit, en reinig mij van al mijn vuile zonden".
Dit zoals ds. Harinck in hetzelfde hoofdstuk terecht stelt.
Groeten.
Misschien een kleine opmerking tussendoor; houden we bij dit topic ook het onderscheid tussen de verborgen en geopenbaarde dingen wel in het oog ?
"Omdat God met onze doem niet is gediend is Hij nu wel verplicht om ons zalig te maken. Zoals Hij zelf zegt;"Ik heb geen lust in...."."
God is nergens toe verplicht, zalig worden is enkel genade, verloren gaan eigen schuld. Als God niet alleen zegt, maar zelfs zweert (Zo waarachtig als Ik leef!) geen lust te hebben in de dood van de goddeloze, dan spreekt de Heere hier naar zijn geopenbaarde wil. "de verborgen dingen zijn voor de Heere onze God, de geopenbaarde voor ons en onze kinderen", ik meen uit Deut.
Of God met onze doem gediend is, is niet aan ons; de uitverkiezing behoort tot de verborgen dingen.
Overigens, zonder het voor het betreffende gedicht op te willen nemen, zoals het hier geciteerd is, is volgens mij niet de juiste versie;
"Zij Gij met mijn doem gediend ?(!!vr. wijs!)
Zoek Uw eer, ik heb het verdiend".
Door de vragende wijs, is het minder stellig, hoewel ik het ook niet Bijbels vind.
In Gods Woord lees je nergens een berusting in "de doem" alleen, ZONDER dat er tegelijk een roepen om ontferming uit de diepte tot God in Christus is.
"Ik ben Uw gramschap dubbel waardig" maar tegelijk ook "hoor, hoe een boetling pleit, en reinig mij van al mijn vuile zonden".
Dit zoals ds. Harinck in hetzelfde hoofdstuk terecht stelt.
Groeten.