Bidden om bekering

ejvl
Berichten: 5726
Lid geworden op: 06 jun 2011, 11:15

Re: RE: Re: Bidden om bekering

Bericht door ejvl »

Mannetje schreef:En als dat jezelf bekeren dan niet lukt? Mag je dan niet roepen tot God of Hij het wil doen?
Ik geloof, kom mijn ongelovigheid te hulp.
Jongere
Berichten: 7754
Lid geworden op: 14 apr 2004, 15:45

Re: Bidden om bekering

Bericht door Jongere »

Ditbenik schreef:Ik ervaar steeds meer vervreemding bij het wegmoffelen van Christus en van 'het welgemeende aanbod van genade'.
Ik weet niet goed hoe je nu bij deze dingen komt. Uit mijn post kun je het niet halen, en als je het geheel van mijn bijdragen kent nog minder denk ik. Voor mij ligt er dus iets tussen het "wegmoffelen van Christus" of een afkeer hebben van een gebed om bekering. Uit je reactie merk ik dat je blijkbaar weinig kunt met die 'tussenlijn'. Ik zie evenmin een poging om te begrijpen wat ik bedoel, overigens. Je reageert erg sterk op wat je ziet gebeuren onder refo's. Dat zijn dingen die ik wel herken. Maar ik geloof dat het altijd een betere route is om er geen 'reactionaire theologie' op na te houden. Hoe je kijkt naar zaken als bekering, wordt dan altijd bepaald door wat anderen daarin fout zien.
Óf je zet hekken met voorwaarden om Christus, want "tegenwoordig neemt iedereen Jezus maar aan". Óf je kunt niet meer uit de voeten met een gebed om bekering, want "men verschuilt zich achter vrome voorwendselen".
Ditbenik schreef:De Schrift leert ons nergens dat we moeten bidden of God ons zou willen bekeren. Het is echt onbijbels om dat te leren. De Schrift leert ons dat we ons moeten bekeren.
Je gebruikt best stevige woorden, maar ik herken me toch niet in de lijn die je hier schetst. Je maakt vooral een valse tegenstelling tussen iets wat we moeten doen (opdracht) en iets waar we om mogen vragen (gebed). Ik voel me meer bij Augustinus thuis, die al vroeg aan God om hem te geven wat Hij hem beval.

In het kort zie ik het zo. Bekering is in de Bijbel altijd het woord dat wijst op een concrete, radicale omkeer van je leven in daden en (vooral in het NT) in je gedachtewereld. Daarnaast wordt het woord bekering (op twee plaatsen in de Bijbel na) altijd als een actief werkwoord gebracht, als een opdracht.
De realiteit is dat het juist in deze levensverandering onmogelijk is om gehoor te geven aan Gods opdracht. Het mag waar zijn dat velen dit gebruiken als een slap voorwendsel ("ik kan het toch zelf niet") of nog erger God verdacht houden ("ik wil me wel bekeren, maar Hij heeft het me nog niet gegeven"). Al hun tegenwerpingen doen echter niets af aan de Bijbelse realiteit dat bekering onmogelijk is.
Dat is geen onderwerp voor beschouwelijke theologie, maar moet je ervaren als reactie op Gods bevel, als je eigen pogingen om je te bekeren vast lopen.
En in die spanning leert de Schrift ons dat we bij de Heere moeten zijn. Dat we van Hem mogen vragen, "al wat ons ontbreekt". Daarom is ook het gebed of God ons wil bekeren een Bijbels gebed. Echter, herman schrijft terecht dat dit gebed een leugen is als ons hele leven zich niet uitstrekt naar die bekering. We kunnen deze vraag nooit bij God neerleggen en er dan weer 'vanaf zijn'.

Een bekering waarin het ootmoedige smeekgebed aan God ontbreekt, gebeden vanuit het besef dat Hij ons niet verplicht is en daarom alleen uit genade ons kan schenken wat wij missen - dat is in mijn overtuiging geen Bijbelse bekering.
mirjam
Verbannen
Berichten: 99
Lid geworden op: 01 jan 2018, 12:42

Re: Bidden om bekering

Bericht door mirjam »

Dankjewel, Jongere, voor je leerzame uitleg. Ik heb heel veel gehoord, dat je niet mocht bidden om bekering. En dat bracht mij in verwarring.
Jantje
Berichten: 16185
Lid geworden op: 18 mei 2017, 20:42
Locatie: Walcheren - jantjevanrefoforum@gmail.com

Re: Bidden om bekering

Bericht door Jantje »

Ditbenik schreef:
Jongere schreef:
Ditbenik schreef:
Jantje schreef:We moeten juist bidden tot God of Hij ons wil bekeren.
Verder is het absoluut geen vraag of God je wil bekeren. Hij wil.
Voor de duidelijkheid: ik geloof ook dat er Bijbels méér te zeggen valt tegen een ongelovige dan alleen dat hij moet bidden tot God. Bovendien is juist bidden vanuit onszelf minstens zo onmogelijk als geloven. De cirkel van verantwoordelijkheid vs. onmacht blijft met deze oproep bestaan. Sterker nog, mensen worden onterecht 'aan het werk gezet'. Dat is anders met het bevel tot geloof. Daaraan wil God de gave van het geloven zelf verbinden.

Toch vind ik de bovenstaande reactie altijd wat flauw en ook vervreemdend.
Ten eerste ga je voorbij aan wat normaal spraakgebruik is. Als ik aan iemand vraag: "Wil je mij de boter geven?" en zijn reactie is: "Ja hoor, dat wil ik," maar er komt geen boter, dan word ik terecht boos (een beetje maar hoor). In normaal spraakgebruik betekent de vraag naar iemands wil tegelijk de vraag naar iemands daad. Zo is dat ook met de vraag naar bekering, al besef ik dat er bij de 'natuurlijke mens' altijd ongelovig wantrouwen bestaat tov Gods gewilligheid.

Ten tweede ervaar ik ook wat vervreemding. Ik weet van Gods gewilligheid om zondaren zalig te maken. In tegenstelling tot veel gereformeerde theologen/de kanttekeningen, geloof ik wel dat de tekst uit Timotheüs daadwerkelijk betekent dat God wil dat "alle mensen zalig worden."
Maar betekent dit dat het gebed of God zou willen bekeren, onjuist is? Ik ervaar dat als te "klinisch", alsof je in je nood van onbekeerlijkheid kunt leven met deze conclusie. Ik geloof niet dat dat de praktijk van het geloofsleven is. Juist als je iets ziet van je eigen schuld voor God, verlies je voor Hem alle rechten. Zijn genade en gewilligheid is dan geen vanzelfsprekendheid, maar een onverdiend wonder. Lees bijv. Psalm 51, hoe David smeekt of de Heilige Geest niet van hem genomen zal worden. Een gebed uit de diepten beseft wat er gebeurt als God Zijn rechtvaardigheid handhaaft en op onze zonden ziet.
Juist in die nood krijgt Gods evangelie kracht en waarde. Als God Zelf Zijn gewilligheid aan je openbaart in Zijn Zoon, vindt het geloof daarin houvast om te kunnen geloven.

Laten we de oprechte vraag of God ons wil bekeren, niet te snel doodschieten met allerlei dogmatische waarheden. De grens tussen een oprecht geloof dat zich vanuit de dood vastgrijpt aan Gods beloften in Christus, met een "conclusiegeloof" - vergeef me die term even - is dun!
Ik ervaar steeds meer vervreemding bij het wegmoffelen van Christus en van 'het welgemeende aanbod van genade'. Dat is geen 'misschientje' maar dat is een zekerheid. Dat kun je goddeloos aan de kant schuiven (ik leef mijn eigen leven en heb met God niks te maken), dat kun je goddienstig aan de kant schuiven (het moet je maar gegeven worden, als je niet uitverkoren bent kom je er toch niet, ik bid al jaren of God mij wil bekeren maar er gebeurt niks, enz, enz). Maar de Heere laat in Zijn Woord zien dat Hij zondaren wil zalig maken. Dat heeft niets van doen met een conclusiegeloof maar met Gods openbaring.

De Schrift leert ons nergens dat we moeten bidden of God ons zou willen bekeren. Het is echt onbijbels om dat te leren. De Schrift leert ons dat we ons moeten bekeren. Dat mag je op geen enkele manier wegredeneren. Vanuit de Schrift klinkt de eis: bekeert u! En failliet met grote letters moet je schrijven op al het geredeneer wat daar van af wil of daar onder wil komen. Jezus zegt Zelf: "Ik ben de Weg, de Waarheid en het Leven. Niemand komt tot de Vader dan door Mij". Gaan naar Hem, je zonden belijden en jezelf aan Hem toe vertrouwen. Een andere weg is er niet.
De mens heeft een grote verantwoordelijkheid. Dát is waar.
Maar deze post is té eenzijdig.
Want het feit dat een mens dit van nature níet kan, wordt hierin niet benadrukt.
Ik vind dus dat er een essentieel onderdeel gemist wordt in deze topic.

Als er iemand zou reageren met: 'Wij zijn slecht; God moet het doen; en ik kan het niet.', zou ik ook zo'n reactie plaatsen.

Hoe verklaart u de tekst: "Er is niemand die naar God zoekt, ook niet één." (Ps. 14 en Ps. 53) hierin?


Ik kan het volmondig eens zijn met de hierboven geplaatste reacties van Jongere. Dát is wél bijbels.
Was getekend,
uw medeforummer Jantje
Mara
Berichten: 23141
Lid geworden op: 15 jun 2010, 15:54

Re: Bidden om bekering

Bericht door Mara »

a. Je moet je bekeren.
b. Je wilt je niet bekeren.
c. Je kunt je niet bekeren.
d. God moet je bekeren.
e. Je moet God vragen om bekering.
f. Je moet wachten of/tot je bekeerd wordt.
Welke van deze zes uitspraken is niet Bijbels? Nummer f. Alleen nummer f. Bij de andere uitspraken zal ik elk één Bijbeltekst geven (maar bij allemaal zijn er veel meer te noemen):
a. 1 Kon. 18 : 21.
b. Ef. 2 : 3.
c. Ef. 2 : 1.
d. 1 Kon. 18 : 37
e. Ps. 51 : 12
En dan nog een tekst waaraan je kunt zien dat f niet waar is: Hand. 2 : 40.

We zouden aantal Bijbelteksten kunnen gaan turven. Ik denk dat u dan een beetje gelijk hebt. Er staat (veel) vaker in de Bijbel dat wij ons zelf moeten bekeren, dan dat er staat wij moeten bidden om bekering.
Er staat vaker in de Bijbel dat wij onwillig zijn dan dat het ons onmogelijk is. Maar vaker of minder vaak – het staat allebei duidelijk in de Bijbel. Daar kunnen we niet omheen…
U niet als hoorder, ik niet als prediker.
Maar dat is wel lastig….!
Dan kom je in de knoop te zitten, of in een spagaat. Als je de oproep hoort dat je je moet bekeren, en in één adem dat Gód het moet doen – dan wordt je toch alsnog lijdelijk?
Als je niet alleen hoort dat je je niet wilt bekeren, maar ook dat je het niet eens kunt, dan heeft het toch geen enkele zin om te beginnen, want er komt toch niets van terecht?
Kortom….moeilijk.
Is het dan een oplossing om deze dingen wel te noemen, maar niet in één preek? Soms kies ik voor die lijn. In de ene preek ben ik veel ‘activistischer’ dan in de andere. Omdat in het ene Bijbelgedeelte de oproep centraal staat en in het andere Gods werk. Maar ja, in ons geheugen weten we nog wel van die ándere preek….
Is het dan een oplossing als een predikant één van beide kanten maar verzwijgt? U begrijpt: dat kan ook niet, want dan doe je Gods Woord geen recht. Wat dan?
Als eerste over dat niet willen of niet kunnen. Waarom is het belangrijk om te belijden dat wij ons niet willen bekeren? Om te leren dat het onze eigen schuld is. Wie weigert om zich tot God te bekeren, kan er God niet op aan kijken als hij verloren gaat….
En waarom is het zo belangrijk om te belijden dat wij ons niet kunnen bekeren? Om te leren hoe diep de zonde zit, zodat wij werkelijk geestelijk dood zijn. En om te leren waarom we God en Zijn genade zo hard nodig hebben.
Maar wat is nu belangrijk bij deze twee dingen? Dat wij leren dat wij het niet kunnen juist doordat wij het niet willen. Wij mogen er niet God de schuld van geven dat wij ons niet kunnen bekeren! Nee, want God heeft ons niet zo onbekwaam geschapen. God heeft ons zo geschapen dat wij Hem konden dienen. Maar wij wilden Hem niet meer dienen, en daardoor kunnen wij Hem niet meer dienen.
Dus als wij in de kerk horen dat wij ons niet kunnen bekeren, dan maakt dat onze schuld niet kleiner maar juist groter. Dan is dat geen reden om achterover te zakken, maar om in het stof te buigen in diepe schaamte. Want zó ernstig heeft onze zonde onze ziel vernield, terwijl God die zo mooi gemaakt had.
Maar dan. Als wij belijden dat wij ons niet kunnen bekeren, wat heeft het dan voor zin om te zeggen dat wij ons moeten bekeren? Nee, nóóit mag de ene uitspraak er toe leiden dat we de andere uitspraak aan de kant schuiven. De één wil alleen nog maar horen dat God het moet doen. De ander wil alleen nog maar horen dat wij het moeten doen. Dat is echter ongeloof en ongehoorzaamheid. Als deze twee dingen in de Bijbel staan, moeten ze ook allebei gepreekt worden. En als ze allebei in één preek klinken, dan moeten we ze ook allebei laten staan. Moeilijk hè?
Maar zo nodig. Dan wordt ons verstand gekruisigd. Dan leren we dat wat wij niet bij elkaar kunnen krijgen bij God tóch bij elkaar past. Dan leren we ook, om niet lijdelijk te worden én niet activistisch. Niet lijdelijk afwachten en niets doen omdat God het toch moet doen.
Niet activistisch aan het werk, alsof nu alles van ons afhangt.
In plaats van lijdelijk afhankelijk.

In plaats van activistisch actief. Actief, omdat we de oproep niet meer naast ons neer kunnen leggen. We kunnen Gods Woord niet meer gesloten laten, we kunnen de zonde niet meer aan de hand houden, ons hart mag niet langer hetzelfde blijven. Maar….o, wat voel je dan je onmogelijkheid.
Je kunt met wat moeite nog wel stoppen met je zondige gedrag, maar niet met je zondige hart.
Je kunt met wat discipline nog wel meer in de Bijbel lezen, maar niet Gods Woord liefkrijgen.
Je hart mag niet hetzelfde blijven, maar je krijgt het niet omgedraaid. Dan is er nog maar één weg: heel je hart en heel je bestaan voor God neerleggen en aan Gods handen toevertrouwen. ‘Heere, geeft wat U beveelt, en beveel dan wat U wilt’. Afhankelijk.
Ook al begrijpt u het niet, ik hoop dat u het toch begrijpt, en aan uw kinderen uit kunt leggen.
Het is niet erg als twee ‘tegengestelde’ dingen gezegd worden in één preek. Het is wél erg, als dat gebeurt in de toon van: ‘U moet het wel, maar u kunt het niet, dus begin er maar niet aan’.
Of juist: ‘Bekering is wel Gods werk, maar daar moeten we het maar niet over hebben’.
Zo moet het niet gezegd worden, zo moeten we niet naar luisteren. De twee uitspraken moeten elkaar niet opheffen, maar juist versterken.
Als we horen dat we ons moeten bekeren (maar niet kunnen), moet dat ons uitdrijven naar God om hulp daarbij.
Als we horen dat God ons moet bekeren (maar dat we er zélf toe geroepen worden), moet dat ons verlangend maken om er aan te beginnen. Niet het één of het ander, niet iets er tussenin, maar allebei, 100%. Leer de kinderen te vragen om een nieuw hart. En leer hen dat zij zich moeten bekeren, niet morgen, maar vandaag.

Bron: Veluwse kerkbode, ds. M. van Reenen
Als er schaduw is, dan moet er ook licht zijn ~ Spurgeon
Gebruikersavatar
samanthi
Berichten: 7880
Lid geworden op: 16 jul 2009, 10:30
Locatie: rotterdam

Re: Bidden om bekering

Bericht door samanthi »

Mara schreef:a. Je moet je bekeren.
b. Je wilt je niet bekeren.
c. Je kunt je niet bekeren.
d. God moet je bekeren.
e. Je moet God vragen om bekering.
f. Je moet wachten of/tot je bekeerd wordt.
Welke van deze zes uitspraken is niet Bijbels? Nummer f. Alleen nummer f. Bij de andere uitspraken zal ik elk één Bijbeltekst geven (maar bij allemaal zijn er veel meer te noemen):
a. 1 Kon. 18 : 21.
b. Ef. 2 : 3.
c. Ef. 2 : 1.
d. 1 Kon. 18 : 37
e. Ps. 51 : 12
En dan nog een tekst waaraan je kunt zien dat f niet waar is: Hand. 2 : 40.

We zouden aantal Bijbelteksten kunnen gaan turven. Ik denk dat u dan een beetje gelijk hebt. Er staat (veel) vaker in de Bijbel dat wij ons zelf moeten bekeren, dan dat er staat wij moeten bidden om bekering.
Er staat vaker in de Bijbel dat wij onwillig zijn dan dat het ons onmogelijk is. Maar vaker of minder vaak – het staat allebei duidelijk in de Bijbel. Daar kunnen we niet omheen…
U niet als hoorder, ik niet als prediker.
Maar dat is wel lastig….!
Dan kom je in de knoop te zitten, of in een spagaat. Als je de oproep hoort dat je je moet bekeren, en in één adem dat Gód het moet doen – dan wordt je toch alsnog lijdelijk?
Als je niet alleen hoort dat je je niet wilt bekeren, maar ook dat je het niet eens kunt, dan heeft het toch geen enkele zin om te beginnen, want er komt toch niets van terecht?
Kortom….moeilijk.
Is het dan een oplossing om deze dingen wel te noemen, maar niet in één preek? Soms kies ik voor die lijn. In de ene preek ben ik veel ‘activistischer’ dan in de andere. Omdat in het ene Bijbelgedeelte de oproep centraal staat en in het andere Gods werk. Maar ja, in ons geheugen weten we nog wel van die ándere preek….
Is het dan een oplossing als een predikant één van beide kanten maar verzwijgt? U begrijpt: dat kan ook niet, want dan doe je Gods Woord geen recht. Wat dan?
Als eerste over dat niet willen of niet kunnen. Waarom is het belangrijk om te belijden dat wij ons niet willen bekeren? Om te leren dat het onze eigen schuld is. Wie weigert om zich tot God te bekeren, kan er God niet op aan kijken als hij verloren gaat….
En waarom is het zo belangrijk om te belijden dat wij ons niet kunnen bekeren? Om te leren hoe diep de zonde zit, zodat wij werkelijk geestelijk dood zijn. En om te leren waarom we God en Zijn genade zo hard nodig hebben.
Maar wat is nu belangrijk bij deze twee dingen? Dat wij leren dat wij het niet kunnen juist doordat wij het niet willen. Wij mogen er niet God de schuld van geven dat wij ons niet kunnen bekeren! Nee, want God heeft ons niet zo onbekwaam geschapen. God heeft ons zo geschapen dat wij Hem konden dienen. Maar wij wilden Hem niet meer dienen, en daardoor kunnen wij Hem niet meer dienen.
Dus als wij in de kerk horen dat wij ons niet kunnen bekeren, dan maakt dat onze schuld niet kleiner maar juist groter. Dan is dat geen reden om achterover te zakken, maar om in het stof te buigen in diepe schaamte. Want zó ernstig heeft onze zonde onze ziel vernield, terwijl God die zo mooi gemaakt had.
Maar dan. Als wij belijden dat wij ons niet kunnen bekeren, wat heeft het dan voor zin om te zeggen dat wij ons moeten bekeren? Nee, nóóit mag de ene uitspraak er toe leiden dat we de andere uitspraak aan de kant schuiven. De één wil alleen nog maar horen dat God het moet doen. De ander wil alleen nog maar horen dat wij het moeten doen. Dat is echter ongeloof en ongehoorzaamheid. Als deze twee dingen in de Bijbel staan, moeten ze ook allebei gepreekt worden. En als ze allebei in één preek klinken, dan moeten we ze ook allebei laten staan. Moeilijk hè?
Maar zo nodig. Dan wordt ons verstand gekruisigd. Dan leren we dat wat wij niet bij elkaar kunnen krijgen bij God tóch bij elkaar past. Dan leren we ook, om niet lijdelijk te worden én niet activistisch. Niet lijdelijk afwachten en niets doen omdat God het toch moet doen.
Niet activistisch aan het werk, alsof nu alles van ons afhangt.
In plaats van lijdelijk afhankelijk.

In plaats van activistisch actief. Actief, omdat we de oproep niet meer naast ons neer kunnen leggen. We kunnen Gods Woord niet meer gesloten laten, we kunnen de zonde niet meer aan de hand houden, ons hart mag niet langer hetzelfde blijven. Maar….o, wat voel je dan je onmogelijkheid.
Je kunt met wat moeite nog wel stoppen met je zondige gedrag, maar niet met je zondige hart.
Je kunt met wat discipline nog wel meer in de Bijbel lezen, maar niet Gods Woord liefkrijgen.
Je hart mag niet hetzelfde blijven, maar je krijgt het niet omgedraaid. Dan is er nog maar één weg: heel je hart en heel je bestaan voor God neerleggen en aan Gods handen toevertrouwen. ‘Heere, geeft wat U beveelt, en beveel dan wat U wilt’. Afhankelijk.
Ook al begrijpt u het niet, ik hoop dat u het toch begrijpt, en aan uw kinderen uit kunt leggen.
Het is niet erg als twee ‘tegengestelde’ dingen gezegd worden in één preek. Het is wél erg, als dat gebeurt in de toon van: ‘U moet het wel, maar u kunt het niet, dus begin er maar niet aan’.
Of juist: ‘Bekering is wel Gods werk, maar daar moeten we het maar niet over hebben’.
Zo moet het niet gezegd worden, zo moeten we niet naar luisteren. De twee uitspraken moeten elkaar niet opheffen, maar juist versterken.
Als we horen dat we ons moeten bekeren (maar niet kunnen), moet dat ons uitdrijven naar God om hulp daarbij.
Als we horen dat God ons moet bekeren (maar dat we er zélf toe geroepen worden), moet dat ons verlangend maken om er aan te beginnen. Niet het één of het ander, niet iets er tussenin, maar allebei, 100%. Leer de kinderen te vragen om een nieuw hart. En leer hen dat zij zich moeten bekeren, niet morgen, maar vandaag.

Bron: Veluwse kerkbode, ds. M. van Reenen
Mooi evenwichtig uitgelegd.
O HEERE, wat is de mens, dat Gij hem kent? Het kind des mensen, dat Gij het acht?
eilander
Moderator
Berichten: 16786
Lid geworden op: 15 okt 2007, 21:42

Re: Bidden om bekering

Bericht door eilander »

Tja, ik ben misschien vervelend maar ik vind dit géén goed stuk. Er wordt met niet één woord gerept over de Heere Jezus en Diens werk. Het zal ongetwijfeld bedoeld zijn, maar dan nog sla je de plank mis als je dit in een tekst van deze omvang over dit onderwerp niet noemt.
Gebruikersavatar
Jeremiah
Berichten: 1471
Lid geworden op: 25 mar 2016, 12:43

Re: Bidden om bekering

Bericht door Jeremiah »

eilander schreef:Tja, ik ben misschien vervelend maar ik vind dit géén goed stuk. Er wordt met niet één woord gerept over de Heere Jezus en Diens werk. Het zal ongetwijfeld bedoeld zijn, maar dan nog sla je de plank mis als je dit in een tekst van deze omvang over dit onderwerp niet noemt.
Maar God bekeerd toch mensen, door Zijn Geest. De Heere Jezus toch niet? Dat zal de ds bedoelen.
Gebruikersavatar
huisman
Berichten: 17245
Lid geworden op: 12 nov 2009, 23:38

Re: Bidden om bekering

Bericht door huisman »

eilander schreef:Tja, ik ben misschien vervelend maar ik vind dit géén goed stuk. Er wordt met niet één woord gerept over de Heere Jezus en Diens werk. Het zal ongetwijfeld bedoeld zijn, maar dan nog sla je de plank mis als je dit in een tekst van deze omvang over dit onderwerp niet noemt.

Eens.
Artikel is erg mensmiddelpuntig geschreven. De verwerving van het heil door Christus werk en de toepassing/toe-eigening door de Heilige Geest komt amper/niet aan de orde.
.....en (ver)wachten is Bijbels gezien een heilig werk . Dus of f niet voorkomt in de Bijbel is maar de vraag



Ik verwacht den HEERE; mijn ziel verwacht, en ik hoop op Zijn Woord.
Mijn ziel wacht op den HEERE, meer dan de wachters op den morgen; de wachters op den morgen.
Er gaan er met twee verbonden verloren en met drie en er worden er met twee verbonden behouden en met drie. Prof. G. Wisse.
eilander
Moderator
Berichten: 16786
Lid geworden op: 15 okt 2007, 21:42

Re: RE: Re: Bidden om bekering

Bericht door eilander »

Jeremiah schreef:
eilander schreef:Tja, ik ben misschien vervelend maar ik vind dit géén goed stuk. Er wordt met niet één woord gerept over de Heere Jezus en Diens werk. Het zal ongetwijfeld bedoeld zijn, maar dan nog sla je de plank mis als je dit in een tekst van deze omvang over dit onderwerp niet noemt.
Maar God bekeerd toch mensen, door Zijn Geest. De Heere Jezus toch niet? Dat zal de ds bedoelen.
Het kan toch niet buiten 'verzoening door voldoening' om, hoor. Anders kon Paulus toch niet het bekende gedeelte 'ik heb niet voorgenomen iets te weten onder u dan Jezus Christus, en Dien gekruisigd' schrijven?
Gebruikersavatar
samanthi
Berichten: 7880
Lid geworden op: 16 jul 2009, 10:30
Locatie: rotterdam

Re: RE: Re: Bidden om bekering

Bericht door samanthi »

eilander schreef:
Jeremiah schreef:
eilander schreef:Tja, ik ben misschien vervelend maar ik vind dit géén goed stuk. Er wordt met niet één woord gerept over de Heere Jezus en Diens werk. Het zal ongetwijfeld bedoeld zijn, maar dan nog sla je de plank mis als je dit in een tekst van deze omvang over dit onderwerp niet noemt.
Maar God bekeerd toch mensen, door Zijn Geest. De Heere Jezus toch niet? Dat zal de ds bedoelen.
Het kan toch niet buiten 'verzoening door voldoening' om, hoor. Anders kon Paulus toch niet het bekende gedeelte 'ik heb niet voorgenomen iets te weten onder u dan Jezus Christus, en Dien gekruisigd' schrijven?
Ik heb het gelezen als verduidelijking of jij je moet bekeren of dat God dat moet doen, ds van Reenen probeert dit uit te leggen en dat vindt ik niet verkeerd, je kunt toch niet in ieder stukje wat je schrijft alle peilen opschieten, ik ken ds van Reenen niet, maar hij zal toch zeker wel over het Borgwerk van Christus schrijven of preken?
O HEERE, wat is de mens, dat Gij hem kent? Het kind des mensen, dat Gij het acht?
Mara
Berichten: 23141
Lid geworden op: 15 jun 2010, 15:54

Re: Bidden om bekering

Bericht door Mara »

eilander schreef:Tja, ik ben misschien vervelend maar ik vind dit géén goed stuk. Er wordt met niet één woord gerept over de Heere Jezus en Diens werk. Het zal ongetwijfeld bedoeld zijn, maar dan nog sla je de plank mis als je dit in een tekst van deze omvang over dit onderwerp niet noemt.
Misschien maakt het verschil als je weet dat dit erboven stond? Ik had het omwille van de lengte weggelaten.

De volgende vraag kreeg ik afgelopen zomer. Hij was op de plank blijven liggen, maar ‘wat in het vat zit verzuurt niet’.
Tijdens het gesprek dat wij thuis na de ochtenddienst met elkaar hadden, vroeg één van onze kinderen waarom er in onze kerk gezegd wordt dat we ons moeten bekeren, maar dat er dan (soms direct) achteraan wordt gezegd dat we dat echter niet kunnen. U zei op een gegeven moment namelijk dat we ons niet alleen niet willen bekeren, maar ook niet kunnen bekeren. Onze zoon begreep dat niet. Want zo ontkracht je de vele oproepen tot geloof en bekering die duidelijk in de Bijbel staan. Eerlijk gezegd heb ik aan het in één adem noemen van zowel de oproep tot als de onmacht daartoe moeite. Naar ik weet staan er in de Bijbel heel veel oproepen, aansporingen en zelfs bevelen om ons te bekeren. Daartegenover weet ik niet zo snel teksten te vinden waar duidelijk in staat dat we dat niet kunnen. Wel dat we dat niet willen (bijv. Matth. 23 : 37). Zou u hierover eens wat in bijv. de kerkbode willen schrijven?
Als er schaduw is, dan moet er ook licht zijn ~ Spurgeon
eilander
Moderator
Berichten: 16786
Lid geworden op: 15 okt 2007, 21:42

Re: Bidden om bekering

Bericht door eilander »

Sorry, ik mis gewoon de kern. Alle goede bedoelingen (daar twijfel ik echt niet aan) ten spijt.
Jongere
Berichten: 7754
Lid geworden op: 14 apr 2004, 15:45

Re: Bidden om bekering

Bericht door Jongere »

Ik geloof echt niet dat ik het met je eens ben, eilander. Volgens mij overvraag je dit stuk veel teveel. Deze predikant geeft m.i. een goed en volledig antwoord op de vraag naar het spanningsveld tussen onmacht en onwil. Namelijk: het moet je uitdrijven naar de Heere, om van Hem alles te leren verwachten.
Ik vind dat Bijbels en volledig. En inderdaad, in die weg wordt Christus onmisbaar en noodzakelijk voor je hart. Dat is uiteindelijk de kern, en zonder die kern is er ook van oprechte bekering geen sprake. Buiten Christus is er de dood. Als dat in de predikung zou ontbreken, is er geen prediking.
Maar als je in dit stukje naar "verzoening door voldoening" zoekt, doe je het antwoord op deze vraag geen recht.
eilander
Moderator
Berichten: 16786
Lid geworden op: 15 okt 2007, 21:42

Re: RE: Re: Bidden om bekering

Bericht door eilander »

Jongere schreef:Ik geloof echt niet dat ik het met je eens ben, eilander. Volgens mij overvraag je dit stuk veel teveel. Deze predikant geeft m.i. een goed en volledig antwoord op de vraag naar het spanningsveld tussen onmacht en onwil. Namelijk: het moet je uitdrijven naar de Heere, om van Hem alles te leren verwachten.
Ik vind dat Bijbels en volledig. En inderdaad, in die weg wordt Christus onmisbaar en noodzakelijk voor je hart. Dat is uiteindelijk de kern, en zonder die kern is er ook van oprechte bekering geen sprake. Buiten Christus is er de dood. Als dat in de predikung zou ontbreken, is er geen prediking.
Maar als je in dit stukje naar "verzoening door voldoening" zoekt, doe je het antwoord op deze vraag geen recht.
Vind je het dan logisch dat wat jij hier terecht als de kern benoemt, in dit stuk niet genoemd wordt?
Begrijp me goed, ik vind deze tekst niet goed. Ik ga er echter zonder meer van uit dat deze predikant dezelfde kern zal leren.
Plaats reactie