Op het moment dat wij kinderen kregen, hebben wij nooit verwacht dat opa's en oma's standaard op zouden passen. Wij doen heel zelden een beroep op hen. Ziekte en vakantie lossen wij bijna altijd samen op. Nu is het voor ons qua afstand ook niet mogelijk.

Wij zijn van mening dat de rol van opa en oma een andere rol is dan van ouder. Als opa en oma moet je niet in de positie gedwongen worden om op te gaan voeden, hetgeen je toch moet als je op structurele basis oppast. Ik begrijp ook eigenlijk niet dat je het als kind kwalijk neem dat jouw ouders niet jouw verantwoordelijkheid over nemen. Ik denk dat dat ook deels al in de communicatie ligt tussen ouder en kind.

merel schreef:Op het moment dat wij kinderen kregen, hebben wij nooit verwacht dat opa's en oma's standaard op zouden passen. Wij doen heel zelden een beroep op hen. Ziekte en vakantie lossen wij bijna altijd samen op. Nu is het voor ons qua afstand ook niet mogelijk.

Wij zijn van mening dat de rol van opa en oma een andere rol is dan van ouder. Als opa en oma moet je niet in de positie gedwongen worden om op te gaan voeden, hetgeen je toch moet als je op structurele basis oppast. Ik begrijp ook eigenlijk niet dat je het als kind kwalijk neem dat jouw ouders niet jouw verantwoordelijkheid over nemen. Ik denk dat dat ook deels al in de communicatie ligt tussen ouder en kind.

Dat snap ik ook niet inderdaad, hoezo gedwongen? Als grootouder(s) kies je toch zelf of je wel of niet wil oppassen? Hoe kun je als kind je ouders dwingen, of vanzelfsprekend verwachten, om op te passen, onbegrijpelijk. Als ze het graag doen en leuk vinden, prima, maar altijd alleen daarom. Als zoon/dochter geïrriteerd is als opa/oma niet wil oppassen zegt dat heel veel over zoon/dochter, niet over opa/oma.
In mijn eigen situatie willen m'n ouders altijd oppassen als er iets aan de hand is, maar niet als vader/moeder moeten werken, prima lijkt mij.

ejvl schreef:

merel schreef:Op het moment dat wij kinderen kregen, hebben wij nooit verwacht dat opa's en oma's standaard op zouden passen. Wij doen heel zelden een beroep op hen. Ziekte en vakantie lossen wij bijna altijd samen op. Nu is het voor ons qua afstand ook niet mogelijk.

Wij zijn van mening dat de rol van opa en oma een andere rol is dan van ouder. Als opa en oma moet je niet in de positie gedwongen worden om op te gaan voeden, hetgeen je toch moet als je op structurele basis oppast. Ik begrijp ook eigenlijk niet dat je het als kind kwalijk neem dat jouw ouders niet jouw verantwoordelijkheid over nemen. Ik denk dat dat ook deels al in de communicatie ligt tussen ouder en kind.

Dat snap ik ook niet inderdaad, hoezo gedwongen? Als grootouder(s) kies je toch zelf of je wel of niet wil oppassen? Hoe kun je als kind je ouders dwingen, of vanzelfsprekend verwachten, om op te passen, onbegrijpelijk. Als ze het graag doen en leuk vinden, prima, maar altijd alleen daarom. Als zoon/dochter geïrriteerd is als opa/oma niet wil oppassen zegt dat heel veel over zoon/dochter, niet over opa/oma.
In mijn eigen situatie willen m'n ouders altijd oppassen als er iets aan de hand is, maar niet als vader/moeder moeten werken, prima lijkt mij.

Oma's in mijn omgeving voelen zich schuldig als het niet lukt of als ze het te zwaar vinden om op hun kleinkinderen te passen! Dat vind ik geen goede ontwikkeling! Het moet een vrije keus zijn! En geen verplichting... Bij deze mensen komt vaak ook nog de zorg voor hun eigen (schoon)ouders om de hoek kijken en ze hebben het drukker dan ooit!

Klopt, ik merk aan onze ( schoon) ouders ook dat zij het best druk vinden als wij een weekend komen. Laat staan als wij de verwachting zouden hebben dat zij het wekelijks zouden moeten doen.
Daarbij is het leuke van opa en oma zijn dat je de kinderen enorm mag/kan verwennen zonder je druk te maken over de gevolgen vd opvoeding.