Bussemaker: vrouw te veel afhankelijk van man

[Eloesje]

De pensioenpremie die ik heb betaald was en is fors. Want ik blijf die premie tot mijn 67ste betalen. Trouwens wees blij dat er een solidariteit zit in ons stelsel. Mensen die voor hun 67ste sterven hebben ook premie betaald en dat valt vrij voor alle andere deelnemers. Of je na je 67ste nog 1 maand leeft of nog 35 jaar je blijft het opgebouwde pensioen ontvangen zolang je leeft.

Bij jouw redenatie zou de pensioenuitkering niet onbeperkt genoten mogen worden.

Hier was ik naar aan het zoeken, dacht eigenlijk ook dat je gewoon door betaalde, maar wist dat niet zeker. In dat geval geeft het weer een ander beeld.

[Anselmus]

Jij benoemt allerlei diverse aspecten die wellicht samenhang hebben, maar uit verschillende potjes betaald worden. Pensioenen worden door de pensioenfondsen uitgekeerd. Die hebben niets te maken met overheidsgelden van toeslagen en uitkeringen. De pensioenen bouw je weliswaar op tijdens het werkende leven, maar worden ook opgebracht door de beroepsbevolking. Je kan op je vingers natellen dat als iemand langer pensioen krijgt dan degene gewerkt heeft dat dat ten koste gaat van degene die na hem pensioen krijgen.

Beide worden betaald door werkende mensen, via belasting en pensioen opbouw. Hoe erg is het nu dat een ander langer gebruik maakt van z'n pensioen (terecht in mijn ogen gezien het werk wat gedaan is) terwijl jij nog even door moet werken. Ik bouw helemaal geen pensioen op (zelfstandige) maar heb m'n eigen potje gemaakt. Misschien is dat nog het beste: zorgen voor je eigen pensioen, kun je nooit een ander verwijten dat hij jouw geld opeet.

Ene gaat met 67 met pensioen en komt te overlijden op z'n 68ste,de ander gaat met 55 al met pensioen en wordt mogelijk 80. Klinkt inderdaad oneerlijk, maar ik zie oprecht niet in wat het probleem is en waarom er zo fanatiek op gereageerd wordt. Jaloers??

Ik weet niet of gevoel van onrechtvaardigheid hetzelfde is als jaloezie, ik denk het niet. Weet zit soms een innerlijke verhouding en daar mag je een mening over hebben zonder dat dat gelijk jaloers is. Jaloersheid is ook weer zo'n frame waardoor je geen mening meer kunt geven zonder gestigmatiseerd te worden.

Ik zie die ongelijke verdeling niet alleen in pensioen, maar bijvoorbeeld ook in ouderschapsverlof of bevallingsverlof. Vier maanden doorbetaald verlof, daarna een gedeelte of in ieder geval zonder gedoe een jaar lang uren op kunnen nemen, terwijl anderen veel moeite moeten doen om een maand onbetaald verlof op te kunnen nemen. Of anderen die door zwangerschappen onevenredig veel nachtdiensten moeten doen om het rooster rond te krijgen. Ik zie dat dat ook niet altijd eerlijk verdeeld wordt en dat daar niet altijd bij stilgestaan wordt. Vrijgezelle verpleegkundigen die jaren lang hun rooster draaien en extra oplossen als er vanaf de tweede trimester geen nachtdienst meer gedaan hoeft te worden. Ik heb nog nooit een moeder twee jaar na de bevalling horen zeggen: nu ga ik voor jou een half jaar lang je nachten oplossen zoals je dat ook voor mij hebt gedaan. Ook daarin zit een mate van ongelijkheid vind ik, ook al kan ik het vanuit de zwangere begrijpen en vind ik een goede start thuis het mooiste wat er is, voor de overige werknemers is het niet altijd leuk, zeker niet als er voor vier kinderen achter elkaar ouderschapsverlof wordt opgenomen (=10 jaar). Daarin zou wat mij betreft ook meer oog mogen zijn voor eenverdieners die nooit een relatie gehad hebben. (Maar nu krijg ik vast de hele goegemeente over me heen met deze opmerking, want die is uiteraard niet genuanceerd ;-)).

[Eloesje]

Jij benoemt allerlei diverse aspecten die wellicht samenhang hebben, maar uit verschillende potjes betaald worden. Pensioenen worden door de pensioenfondsen uitgekeerd. Die hebben niets te maken met overheidsgelden van toeslagen en uitkeringen. De pensioenen bouw je weliswaar op tijdens het werkende leven, maar worden ook opgebracht door de beroepsbevolking. Je kan op je vingers natellen dat als iemand langer pensioen krijgt dan degene gewerkt heeft dat dat ten koste gaat van degene die na hem pensioen krijgen.

Beide worden betaald door werkende mensen, via belasting en pensioen opbouw. Hoe erg is het nu dat een ander langer gebruik maakt van z'n pensioen (terecht in mijn ogen gezien het werk wat gedaan is) terwijl jij nog even door moet werken. Ik bouw helemaal geen pensioen op (zelfstandige) maar heb m'n eigen potje gemaakt. Misschien is dat nog het beste: zorgen voor je eigen pensioen, kun je nooit een ander verwijten dat hij jouw geld opeet.

Ene gaat met 67 met pensioen en komt te overlijden op z'n 68ste,de ander gaat met 55 al met pensioen en wordt mogelijk 80. Klinkt inderdaad oneerlijk, maar ik zie oprecht niet in wat het probleem is en waarom er zo fanatiek op gereageerd wordt. Jaloers??

Ik weet niet of gevoel van onrechtvaardigheid hetzelfde is als jaloezie, ik denk het niet. Weet zit soms een innerlijke verhouding en daar mag je een mening over hebben zonder dat dat gelijk jaloers is. Jaloersheid is ook weer zo'n frame waardoor je geen mening meer kunt geven zonder gestigmatiseerd te worden.

Ik zie die ongelijke verdeling niet alleen in pensioen, maar bijvoorbeeld ook in ouderschapsverlof of bevallingsverlof. Vier maanden doorbetaald verlof, daarna een gedeelte of in ieder geval zonder gedoe een jaar lang uren op kunnen nemen, terwijl anderen veel moeite moeten doen om een maand onbetaald verlof op te kunnen nemen. Of anderen die door zwangerschappen onevenredig veel nachtdiensten moeten doen om het rooster rond te krijgen. Ik zie dat dat ook niet altijd eerlijk verdeeld wordt en dat daar niet altijd bij stilgestaan wordt. Vrijgezelle verpleegkundigen die jaren lang hun rooster draaien en extra oplossen als er vanaf de tweede trimester geen nachtdienst meer gedaan hoeft te worden. Ik heb nog nooit een moeder twee jaar na de bevalling horen zeggen: nu ga ik voor jou een half jaar lang je nachten oplossen zoals je dat ook voor mij hebt gedaan. Ook daarin zit een mate van ongelijkheid vind ik, ook al kan ik het vanuit de zwangere begrijpen en vind ik een goede start thuis het mooiste wat er is, voor de overige werknemers is het niet altijd leuk, zeker niet als er voor vier kinderen achter elkaar ouderschapsverlof wordt opgenomen (=10 jaar). Daarin zou wat mij betreft ook meer oog mogen zijn voor eenverdieners die nooit een relatie gehad hebben. (Maar nu krijg ik vast de hele goegemeente over me heen met deze opmerking, want die is uiteraard niet genuanceerd ;-)).

Ik kan ook slecht tegen onrecht, daarom vind ik het zo jammer dat hier zo tegen in gegaan wordt. Alsof iemand geen recht heeft op z'n pensioen, op jongere leeftijd

Verder eens, oog voor vrijgezellen en kinderlozen is heel belangrijk en ik ben het dan ook niet eens dat zij altijd in de zomer vakantie bijvoorbeeld alle zeilen bij moeten zetten.
Daarom is het goed als moeders weer gaan werken, maar eigenlijk heb je weinig aan moeders die een halve dag voor de klas willen staan of 2 korte avonddiensten willen werken... Qua verantwoordelijkheid/continuïteit heb je gewoon mensen nodig die zeker 24 uur kunnen werken

[Anselmus]

Jij benoemt allerlei diverse aspecten die wellicht samenhang hebben, maar uit verschillende potjes betaald worden. Pensioenen worden door de pensioenfondsen uitgekeerd. Die hebben niets te maken met overheidsgelden van toeslagen en uitkeringen. De pensioenen bouw je weliswaar op tijdens het werkende leven, maar worden ook opgebracht door de beroepsbevolking. Je kan op je vingers natellen dat als iemand langer pensioen krijgt dan degene gewerkt heeft dat dat ten koste gaat van degene die na hem pensioen krijgen.

Beide worden betaald door werkende mensen, via belasting en pensioen opbouw. Hoe erg is het nu dat een ander langer gebruik maakt van z'n pensioen (terecht in mijn ogen gezien het werk wat gedaan is) terwijl jij nog even door moet werken. Ik bouw helemaal geen pensioen op (zelfstandige) maar heb m'n eigen potje gemaakt. Misschien is dat nog het beste: zorgen voor je eigen pensioen, kun je nooit een ander verwijten dat hij jouw geld opeet.

Ene gaat met 67 met pensioen en komt te overlijden op z'n 68ste,de ander gaat met 55 al met pensioen en wordt mogelijk 80. Klinkt inderdaad oneerlijk, maar ik zie oprecht niet in wat het probleem is en waarom er zo fanatiek op gereageerd wordt. Jaloers??

Ik weet niet of gevoel van onrechtvaardigheid hetzelfde is als jaloezie, ik denk het niet. Weet zit soms een innerlijke verhouding en daar mag je een mening over hebben zonder dat dat gelijk jaloers is. Jaloersheid is ook weer zo'n frame waardoor je geen mening meer kunt geven zonder gestigmatiseerd te worden.

Ik zie die ongelijke verdeling niet alleen in pensioen, maar bijvoorbeeld ook in ouderschapsverlof of bevallingsverlof. Vier maanden doorbetaald verlof, daarna een gedeelte of in ieder geval zonder gedoe een jaar lang uren op kunnen nemen, terwijl anderen veel moeite moeten doen om een maand onbetaald verlof op te kunnen nemen. Of anderen die door zwangerschappen onevenredig veel nachtdiensten moeten doen om het rooster rond te krijgen. Ik zie dat dat ook niet altijd eerlijk verdeeld wordt en dat daar niet altijd bij stilgestaan wordt. Vrijgezelle verpleegkundigen die jaren lang hun rooster draaien en extra oplossen als er vanaf de tweede trimester geen nachtdienst meer gedaan hoeft te worden. Ik heb nog nooit een moeder twee jaar na de bevalling horen zeggen: nu ga ik voor jou een half jaar lang je nachten oplossen zoals je dat ook voor mij hebt gedaan. Ook daarin zit een mate van ongelijkheid vind ik, ook al kan ik het vanuit de zwangere begrijpen en vind ik een goede start thuis het mooiste wat er is, voor de overige werknemers is het niet altijd leuk, zeker niet als er voor vier kinderen achter elkaar ouderschapsverlof wordt opgenomen (=10 jaar). Daarin zou wat mij betreft ook meer oog mogen zijn voor eenverdieners die nooit een relatie gehad hebben. (Maar nu krijg ik vast de hele goegemeente over me heen met deze opmerking, want die is uiteraard niet genuanceerd ;-)).

Ik kan ook slecht tegen onrecht, daarom vind ik het zo jammer dat hier zo tegen in gegaan wordt. Alsof iemand geen recht heeft op z'n pensioen, op jongere leeftijd

Verder eens, oog voor vrijgezellen en kinderlozen is heel belangrijk en ik ben het dan ook niet eens dat zij altijd in de zomer vakantie bijvoorbeeld alle zeilen bij moeten zetten.
Daarom is het goed als moeders weer gaan werken, maar eigenlijk heb je weinig aan moeders die een halve dag voor de klas willen staan of 2 korte avonddiensten willen werken... Qua verantwoordelijkheid/continuïteit heb je gewoon mensen nodig die zeker 24 uur kunnen werken

Die visie deel ik niet. Ik denk dat dat alleen vanuit kapitalistisch bedrijfsbelang is bedacht. Ik denk dat moeders juist waardevol kunnen zijn en een stabiele factor in een team kunnen zijn. Ze laten zich niet gek maken door het zoveelste protocol en ze hebben ervaring dat alles wel goed komt, ook in een drukke dienst. En ja, ik weet ook dat fulltimers van onschatbare waarde zijn voor het begeleiden van leerlingen en het bemannen van werkgroepen en dat ze ook weleens zuchten als die moeder weer eens de notulen niet goed gelezen heeft. Ik denk juist dat niet alleen voor moeders, maar voor alle teamleden meer gekeken moet worden naar hoe prive en werk het beste gecombineerd kunnen worden. Dan houd iedereen het het langst vol. Dus ook een vrijgezel die eens mag zeggen: vier maanden geen nachtdienst of elk jaar een maand onbetaald verlof opnemen, gewoon om eens dingen te doen die energie opleveren. Maar in de praktijk lijkt dit onmogelijk. Ik heb ook de antwoorden niet, maar zie veel mensen de zorgsector verlaten omdat het op de lange termijn geen fijne combinatie is voor thuis. Dat moet toch anders kunnen... De vraag is alleen, hoe?

[merel]

Ik denk dat dit niet alleen geldt voor de zorg. In mijn eigen vakgebied zie ik ook velen die opgebrand raken van de continue stroom van ellende van mensen.
Ik denk dat door de afname van de beroepsbevolking de werkdruk de komende jaren enorm zal toenemen met alle gevolgen van dien.

[Eloesje]

Ik denk juist dat niet alleen voor moeders, maar voor alle teamleden meer gekeken moet worden naar hoe prive en werk het beste gecombineerd kunnen worden. Dan houd iedereen het het langst vol. Dus ook een vrijgezel die eens mag zeggen: vier maanden geen nachtdienst of elk jaar een maand onbetaald verlof opnemen, gewoon om eens dingen te doen die energie opleveren. Maar in de praktijk lijkt dit onmogelijk. Ik heb ook de antwoorden niet, maar zie veel mensen de zorgsector verlaten omdat het op de lange termijn geen fijne combinatie is voor thuis. Dat moet toch anders kunnen... De vraag is alleen, hoe?

Ik maak het rooster van een zorgteam. Bij ons is dit dus wel mogelijk. We hebben dan ook een erg stabiel basis team met wat wisselende krachten tijdens piek momenten zoals bij verlof/zomervakantie. Als je 3 maanden onbetaald verlof wil kan dat. Wel op tijd aangeven graag. In de praktijk wordt er weinig gebruik van gemaakt, zo'n lange periode. We hadden ooit iemand die om de week vrij was ivm het werk van haar partner. Uiteindelijk is ze helemaal gestopt en met hem mee naar het buitenland gegaan, maar dat was dus ook gewoon te regelen. Ik ben van mening dat je vooral met elkaar moet kijken naar hoe jij goed in je werk zit, zo kun je het zo lang mogelijk vol houden. Als je alleen overdag wil werken prima. Of alleen savonds. Het enige is het weekend, daarin moet je echt wel meedraaien, dat gaat wel in overleg (bijvoorbeeld liever zaterdag of juist zondag, iedere week één dienst of om de week een heel weekend. Of juist maar eens per maand, ligt ook aan je uren natuurlijk) maar iedereen werkt weekenddiensten.
Omdat iedereen op elkaar is ingespeeld en er één aanspreekpunt (team coördinator) is voor de 'regelzaken', is dit super. Als je allemaal parttimers hebt die alleen willen werken en dan weer naar huis gaan, maar geen andere zaken oppakken, dan loopt het fout.

[Anselmus]

Ik denk juist dat niet alleen voor moeders, maar voor alle teamleden meer gekeken moet worden naar hoe prive en werk het beste gecombineerd kunnen worden. Dan houd iedereen het het langst vol. Dus ook een vrijgezel die eens mag zeggen: vier maanden geen nachtdienst of elk jaar een maand onbetaald verlof opnemen, gewoon om eens dingen te doen die energie opleveren. Maar in de praktijk lijkt dit onmogelijk. Ik heb ook de antwoorden niet, maar zie veel mensen de zorgsector verlaten omdat het op de lange termijn geen fijne combinatie is voor thuis. Dat moet toch anders kunnen... De vraag is alleen, hoe?

Ik maak het rooster van een zorgteam. Bij ons is dit dus wel mogelijk. We hebben dan ook een erg stabiel basis team met wat wisselende krachten tijdens piek momenten zoals bij verlof/zomervakantie. Als je 3 maanden onbetaald verlof wil kan dat. Wel op tijd aangeven graag. In de praktijk wordt er weinig gebruik van gemaakt, zo'n lange periode. We hadden ooit iemand die om de week vrij was ivm het werk van haar partner. Uiteindelijk is ze helemaal gestopt en met hem mee naar het buitenland gegaan, maar dat was dus ook gewoon te regelen. Ik ben van mening dat je vooral met elkaar moet kijken naar hoe jij goed in je werk zit, zo kun je het zo lang mogelijk vol houden. Als je alleen overdag wil werken prima. Of alleen savonds. Het enige is het weekend, daarin moet je echt wel meedraaien, dat gaat wel in overleg (bijvoorbeeld liever zaterdag of juist zondag, iedere week één dienst of om de week een heel weekend. Of juist maar eens per maand, ligt ook aan je uren natuurlijk) maar iedereen werkt weekenddiensten.
Omdat iedereen op elkaar is ingespeeld en er één aanspreekpunt (team coördinator) is voor de 'regelzaken', is dit super. Als je allemaal parttimers hebt die alleen willen werken en dan weer naar huis gaan, maar geen andere zaken oppakken, dan loopt het fout.

Mooi dat dit mogelijk is. Ik denk dat je net als ik weet dat dit niet overal zo soepel verloopt.

[Eloesje]

Ik denk juist dat niet alleen voor moeders, maar voor alle teamleden meer gekeken moet worden naar hoe prive en werk het beste gecombineerd kunnen worden. Dan houd iedereen het het langst vol. Dus ook een vrijgezel die eens mag zeggen: vier maanden geen nachtdienst of elk jaar een maand onbetaald verlof opnemen, gewoon om eens dingen te doen die energie opleveren. Maar in de praktijk lijkt dit onmogelijk. Ik heb ook de antwoorden niet, maar zie veel mensen de zorgsector verlaten omdat het op de lange termijn geen fijne combinatie is voor thuis. Dat moet toch anders kunnen... De vraag is alleen, hoe?

Ik maak het rooster van een zorgteam. Bij ons is dit dus wel mogelijk. We hebben dan ook een erg stabiel basis team met wat wisselende krachten tijdens piek momenten zoals bij verlof/zomervakantie. Als je 3 maanden onbetaald verlof wil kan dat. Wel op tijd aangeven graag. In de praktijk wordt er weinig gebruik van gemaakt, zo'n lange periode. We hadden ooit iemand die om de week vrij was ivm het werk van haar partner. Uiteindelijk is ze helemaal gestopt en met hem mee naar het buitenland gegaan, maar dat was dus ook gewoon te regelen. Ik ben van mening dat je vooral met elkaar moet kijken naar hoe jij goed in je werk zit, zo kun je het zo lang mogelijk vol houden. Als je alleen overdag wil werken prima. Of alleen savonds. Het enige is het weekend, daarin moet je echt wel meedraaien, dat gaat wel in overleg (bijvoorbeeld liever zaterdag of juist zondag, iedere week één dienst of om de week een heel weekend. Of juist maar eens per maand, ligt ook aan je uren natuurlijk) maar iedereen werkt weekenddiensten.
Omdat iedereen op elkaar is ingespeeld en er één aanspreekpunt (team coördinator) is voor de 'regelzaken', is dit super. Als je allemaal parttimers hebt die alleen willen werken en dan weer naar huis gaan, maar geen andere zaken oppakken, dan loopt het fout.

Mooi dat dit mogelijk is. Ik denk dat je net als ik weet dat dit niet overal zo soepel verloopt.

Het is echt mogelijk, als je maar wil als organisatie zelf. Ik heb het al in meerdere instellingen gedaan, je hebt je team mee, als het dan een keer voorkomt dat je een dienst moet doen of moet invallen ivm ziekte bijvoorbeeld is er veel meer flexibiliteit. Omdat het basis rooster naar wens is. En minder ziekteverzuim!

Maar natuurlijk wel belangrijk om voldoende personeel te hebben, dat is nu de grootste uitdaging om het rooster überhaupt dicht te krijgen.