Onopgeefbaar Verbonden

Gebruikersavatar
Jacobse
Berichten: 415
Lid geworden op: 04 feb 2009, 19:40

Onopgeefbaar Verbonden

Bericht door Jacobse »

ONOPGEEFBAAR VERBONDEN.
Er is ook op kerkelijk erf, momenteel veel te doen over Israël. Er zijn diverse, verschillende, meningen over de bestaande en over de wenselijke relatie van de christelijke kerken met Israël.
Onopgeefbaar verbonden, zo duidt de PKN de relatie met Israël.
Lange tijd hebben de christelijke kerken gemeend dat de kerk in de plaats van Israël is gekomen, als het gaat om de beloften van God zoals die te lezen zijn in de Bijbel ten gunste van Israël. Die beloften zouden dan niet langer gelden voor de Joden, maar alleen voor de kerk(en); voor de Joden blijft in die gedachte over de mogelijkheid om christen te worden en zo Gods heil te ontvangen. Dit wordt aangeduid als de vervangingstheologie. Die vervangingstheologie is wel op haar retour, maar leeft bepaaldelijk nog in meerdere christelijke kringen en kerken. In de visie van die vervangingstheologie hebben Joden geen bijzonder plaats meer bij God, ze staan zelfs niet op dezelfde lijn als de christenen, en vandaar uit is het niet zo een grote stap om te menen dat ze aan Gode onwelgevallig zijn; en dat is weer niet zo ver weg van hen behandelen als dwalenden of erger: als vijanden van God.
Zo kan men evenwel niet omgaan met Gods beloften aan Israël; die zijn vast en zeker, zoals alles trouw en waarachtig is wat God zegt en belooft. Jegens Israël zegt HIJ dat HIJ Israël heeft liefgehad met een eeuwige liefde; en Paulus in de brief aan de Romeinen geeft een verdere verduidelijking van hoe God met Israël wil handelen: HIJ heeft op Israël zo zegt Paulus in Romeinen 11, tijdelijk en gedeeltelijk - als het om Jezus Christus gaat - een bedekking gelegd,totdat de volheid der heidenen, wij, tot Gods heil gebracht zijn, en dan zal God Zich weer tot Israël wenden met als uitkomst dat gans Israël behouden zal worden. Gans Israël , Romeinen 11 verzen 26, 27 en 32.
Voor Israël dus een grote en hopelijk nabije toekomst in geestelijk opzicht.
Maar Gods beloften aan Israël hebben ook een verdere en andere inhoud. Ezechiël, hoofdstuk 37,spreekt er van - zo ook Jesaja 11 vers 12, Jeremia 31 vers 10 - dat God de Joden zal doen opkomen uit alle landen waarheen ze verstrooid zijn, en ze zal terugbrengen naar het beloofde land waar ze veilig zullen wonen terwijl de naam van Jerusalem dan voortaan zal zijn: de HEERE is aldaar ( Ezechiël het laatste vers ). Wat een wonder dat na ongeveer 1.900 jaar die zaken nu, in onze dagen, in vervulling gaan. Israël is er weer , de Staat Israël is er sinds 14 mei 1948. En naar ik geloof, God houdt dat Israël overeind, en hoe! Dwars door alles heen. Immers, met 14 mei 1948 als startdatum: de dag er na vielen de legers van zeven omringende Arabische staten Israël aan, maar ze vermochten niet. Daarna de oorlogen tegen Israël van 1956, 1967/68-70, 1973, en de twee intifada's van 1987-1933 alsmede van 200-2005. Op 23 september 2011 vroeg de Palestijnse president M. Abbas bij de Verenigde Naties om erkenning van de Palestijnse gebieden als zelfstandige staat, echter - in overeenstemming met het PLO-handvest - zonder Israël als staat te erkennen en zonder voorafgaand vrede met Israël te hebben of te willen maken. Hamas, bij monde van haar leider Ismael Haniya wil van een Palestijnse staat als door Abbas gewenst niet weten; hij wil één staat omvattende alles ten westen van de Jordaan dus inclusief Gaza en inclusief wat nu Israël is, het einde derhalve van Israël als staat. De huidige houding van Turkije met haar president Erdogan ten opzichte van Israël is meer dan vijandig, zo ook die van Iran met president Ahmedinejad, en voor wat betreft Syrië dat Libanon beheerst met haar president Bashar Assad met grote invloed van de sjiïtische sjeik Hassan Nasrallah tevens voorzitter van Hezbollah is het evenzo. In Egypte wordt na het weggaan van president
-2-
Moebarak aangedrongen op het beëindigen van het vredesverdrag met Israël, en in Jordanië zijn er dezelfde geluiden. Overigens, het was met Egypte "land voor vrede", zodoende werd bij de verdragssluiting de Sinaï teruggegeven aan Egypte; mocht Egypte het verdrag met Israël opzeggen, dan behoort dienovereenkomstig de Sinaï terug te gaan naar Israël.
Israël evenwel is er, Deuteronomium 23 vers 9: Israël, een volk dat alleen woont en onder de natiën zich niet rekent; Deuteronomium 24 vers 9: Israël, gezegend die U zegenen, en vervloekt die U vervloeken.
Er is meer.
Bij de tweede wereldoorlog verloor Finland het oostelijk deel van Karelië alsmede het gebied rond het Ladogameer en de stad Vipuri aan Rusland, Hongarije verloor Transsylvanië aan Roemenië, Duitsland verloor Oost-Pruisen voor de noordelijke helft aan Rusland, en aan Polen de zuidelijke helft van Oost-Pruisen alsmede Pommeren en Silezië, aan ( toen ) Tsecho-Slovakije het Sudetenland, en aan Frankrijk de Elzas. Dienaangaande ooit gehoord van "bezet gebied "of van terugkeer daarheen of van financiële vergoeding, hoe redelijk op zichzelf dat laatste ook zou zijn, evenals financiële schadeloosstelling voor alle opgelopen schaden van de ten onrechte begonnen oorlogen ? Maar als de Arabische staten Israël letterlijk van de kaart willen vegen doch integendeel ondanks al hun oorlogen tegen Israël terrein moeten prijsgeven, dan zijn het "bezette gebieden"en er is "recht op terugkeer "? Meten met twee maten, maar dat is niet ongebruikelijk als het om d.w.z. tegen Joden gaat. Die overigens immer land tegen vrede hebben aangeboden; en zo is het ook gegaan met Egypte dat prompt de Sinaï terug kreeg en dat overigens de evenzo aangeboden Gazastrook niet terug wilde hebben. Maar ondanks dat aanbod van Israël ook nu, willen de Arabische staten en ook de Palestijnen kennelijk juist geen vrede met Israël. En wat "terugkeer" betreft, terugkeer in letterlijke zin zou zich alleen kunnen voordoen ten aanzien van iemand die rond medio mei 1948 vertrokken zou zijn maar tevens en vooral vóór 15 mei 1948 zou zijn geboren, d.w.z. nu 63 jaar of ouder zou zijn; alle anderen zijn buiten Israël geboren!
Anti-semitisme is officieel not done. Neen, zo luidt het tegenwoordig, we zijn niet tegen de Joden, we zijn alleen tegen het Zionisme. Dat is evenwel de nieuwe vorm waaronder het anti-semitisme voet aan de grond wil krijgen en houden. Want de uitkomst er van is, dat de Joden maar weer "gast" moeten zijn in de diaspora, met geen eigen land, geduld worden waar in de wereld een plaatsje voor hen open wordt gelaten. Iedereen mag een eigen staat hebben, iedereen mag een eigen nationaliteit hebben, zelfs de Palestijnen - hoezeer er vele omliggende Arabische staten zijn, die hen zo zouden kunnen opnemen - maar de Joden ten diepste niet want het Zionisme moet weg van de aarde. Wat is het anders dan dat Israël van de kaart moet, in de meest letterlijke zin van het woord ?
Christenen in moslimgebieden hebben het verre van gemakkelijk. Zij vormen meestal een ook nog eens kleine minderheid. Bethlehem en Ramallah waren voorheen overwegend christen, in Ramallah zijn er weinig christenen over gebleven, en ook uit Bethlehem zijn al velen weggetrokken. Joden hebben daar in het geheel geen kans om er te wonen. Minderheden van christenen en joden in moslimgebieden: ze werden meestal niet meer dan geduld, tweederangs inwoners, soms werd een extra belasting van hen gevorderd de jizaya . De Armeense christenen hebben 90 jaar geleden 1,5 miljoen mensen verloren door de genocide van Turkije; indien men er thans over spreekt of schrijft in
-3-
Turkije gaat men alsnog onherroepelijk de gevangenis in. Hoe het ligt met de christenen in Iran en de Koptische christenen in Egypte, is uit het nieuws bekend. Veelal kunnen christenen in moslimgebieden er alleen maar blijven als ze als het ware nog meer anti -joods zijn dan de Arabieren zelf.
In plaats van zich te keren tegen de overheersing en discriminatie van hen door de moslims, hopen die christenen kennelijk op de gunst van de moslims, door zich fel te keren tegen Israël. In het licht daarvan Sabeel. Raadpleging van het internet doet zien, dat Sabeel Jerusalem pretendeert te zijn: Ecumenical Liberation Theology Center; onder leiding van de Palestijnse bevrijdings-theoloog Naïm Ateek wordt gepoogd en uitgedragen een vermeende Bijbelse onderbouwing te maken en te geven tegen Israël.
De Nederlandse stichting Vrienden van Abeel steunt dat en propageert dat, en kreeg recent vanuit de PKN een subsidie van meer dan 100.000 euro.
Ateek sprak er recent van dat wat de Palestijnen van Israël ervaren, te vergelijken is met wat Achab deed met Naboth en diens wijngaard. Mij komt het voor dat hij die valse vergelijking volstrekt en terstond moet inwisselen door te gaan spreken allereerst over de ontrechting en discriminatie van christenen en joden in moslimgebieden en vervolgens niet minder over de talloze moordaanslagen en zelfmoordaanslagen die Palestijnen hebben aangericht bij de Joden, en waar de Joden teneinde raad geen andere voorziening tegen wisten dan hekken plaatsen; met alle last en lastigheden van- dien voor een ieder. Iets wat meteen van de baan kan gaan en zal zijn, indien de Palestijnen én die aanslagen voorkomen en afstraffen én vrede maken met Israël. Iets wat ze kunnen, maar algeheel nalaten, en daarmee de volksgenoten waar ze zeggen voor te staan, daarentegen volledig letterlijk en perspectiefloos in de kou laten staan.
Israël zal een zegen zijn in het midden der naties.
Momenteel verhinderen de omliggende Arabieren en Arabische staten met alle macht dat Israël dat kan gaan waarmaken. Israël snakt naar vrede en naar veiligheid. Na alles wat hen is overkomen vanaf 1948 , zijn ze begrijpelijkerwijs meer dan voorzichtig bij alles wat speelt met name internationaal, en blijven ze ook militair paraat terwille van hun zeer bedreigde bestaan en bestaansrecht.
Wij zijn niettemin onopgeefbaar verbonden met Israël. Met de beminden om der vaderen wil. Om Gods eeuwige en onberouwelijke beloften aan hen, uit wie onze Heer en Heiland Jezus Christus is geboren.
Vrede zij over Jerusalem.

T. Jacobse, 28 november 2011 A.D.
elbert
Berichten: 1332
Lid geworden op: 30 jul 2004, 09:04
Contacteer:

Re: Onopgeefbaar Verbonden

Bericht door elbert »

voor de Joden blijft in die gedachte over de mogelijkheid om christen te worden en zo Gods heil te ontvangen. Dit wordt aangeduid als de vervangingstheologie.
Even voor de goede orde: bedoel je nu te zeggen dat het mogelijk is om Gods heil te ontvangen buiten de ene Naam door Wie we moeten zalig worden?
Want ik krijg weleens het gevoel bij mensen die Israël een warm hart toedragen, dat ze zozeer tegen vervangingstheologie ageren, dat ze voor het gemak maar een tweewegenleer omarmen. Dan is "christen worden" voor joden bijna iets wat we erg zouden moeten vinden.
Israël zal een zegen zijn in het midden der naties.
Momenteel verhinderen de omliggende Arabieren en Arabische staten met alle macht dat Israël dat kan gaan waarmaken.
Een zegen jawel, maar ook hier de vraag: kan dit buiten de Messias van Israël om?
Gebruikersavatar
memento
Berichten: 11339
Lid geworden op: 29 dec 2001, 11:42

Re: Onopgeefbaar Verbonden

Bericht door memento »

elbert schreef:
voor de Joden blijft in die gedachte over de mogelijkheid om christen te worden en zo Gods heil te ontvangen. Dit wordt aangeduid als de vervangingstheologie.
Even voor de goede orde: bedoel je nu te zeggen dat het mogelijk is om Gods heil te ontvangen buiten de ene Naam door Wie we moeten zalig worden?
Want ik krijg weleens het gevoel bij mensen die Israël een warm hart toedragen, dat ze zozeer tegen vervangingstheologie ageren, dat ze voor het gemak maar een tweewegenleer omarmen. Dan is "christen worden" voor joden bijna iets wat we erg zouden moeten vinden.
Wie het OT leest, ziet dat de zaligheid gelegen is aan het gehoorzamen van God en Zijn Woord. Hoe kan echter iemand zalig worden, ook al is hij Jood, wanneer hij Gods eigen Zoon ongehoorzaam is, weigert in Hem te geloven, en meent zelf zijn zaligheid te kunnen verdienen. Wie Christus verwerpt, verwerpt in wezen het hele OT wat volstaat met heenwijzingen naar Hem.

Jezus, de grootste Profeet, de Zoon van God, die sprak wat de Vader Hem bekend gemaakt had, preekte:
16 Want alzo lief heeft God de wereld gehad, dat Hij Zijn eniggeboren Zoon gegeven heeft, opdat een iegelijk die in Hem gelooft, niet verderve, maar het eeuwige leven hebbe.
17 Want God heeft Zijn Zoon niet gezonden in de wereld, opdat Hij de wereld veroordelen zou, maar opdat de wereld door Hem zou behouden worden.
18 Die in Hem gelooft, wordt niet veroordeeld, maar die niet gelooft, is alrede veroordeeld, dewijl hij niet heeft geloofd in den Naam des eniggeboren Zoons van God.
19 En dit is het oordeel, dat het licht in de wereld gekomen is, en de mensen hebben de duisternis liever gehad dan het licht; want hun werken waren boos.


Let wel: Dit preekt de Zoon van God tegen Joden. Ook voor de Jood is er enkel oordeel wanneer hij de Zoon van God niet geloofd.
elbert schreef:
Israël zal een zegen zijn in het midden der naties.
Momenteel verhinderen de omliggende Arabieren en Arabische staten met alle macht dat Israël dat kan gaan waarmaken.
Een zegen jawel, maar ook hier de vraag: kan dit buiten de Messias van Israël om?
Sterker nog: Als je zegt dat die belofte nog vervuld moet worden, ontken je dan in wezen niet dat DÉ zegen voor de naties Christus is. Volgens mij is het hele punt van Mattheús dat Jezus de rol van het nieuwe Israël vervuld (zie "uit Egypte zal ik mijn zoon roepen" en vele andere Israël-teksten die Mattheüs op Christus betrekt). Waar Israël faalde als zoon van God, heeft dé Zoon van God volmaakt Gods raad vervuld en is Hij Gode volkomen gehoorzaam geweest. In deze Grote Zoon van Abraham zijn alle geslachten van het aardrijk gezegend.

Wie deze belofte als onvervuld ziet, doet m.i. het werk van Christus tekort.
ZWP
Berichten: 1663
Lid geworden op: 29 dec 2001, 12:43

Re: Onopgeefbaar Verbonden

Bericht door ZWP »

memento schreef:Sterker nog: Als je zegt dat die belofte nog vervuld moet worden, ontken je dan in wezen niet dat DÉ zegen voor de naties Christus is. Volgens mij is het hele punt van Mattheús dat Jezus de rol van het nieuwe Israël vervuld (zie "uit Egypte zal ik mijn zoon roepen" en vele andere Israël-teksten die Mattheüs op Christus betrekt). Waar Israël faalde als zoon van God, heeft dé Zoon van God volmaakt Gods raad vervuld en is Hij Gode volkomen gehoorzaam geweest. In deze Grote Zoon van Abraham zijn alle geslachten van het aardrijk gezegend.

Wie deze belofte als onvervuld ziet, doet m.i. het werk van Christus tekort.
Interessant! Kun je hier wat meer over vertellen of verwijzen naar verdere onderbouwing?
Gebruikersavatar
Jacobse
Berichten: 415
Lid geworden op: 04 feb 2009, 19:40

Re: Onopgeefbaar Verbonden

Bericht door Jacobse »

Er zal geen verschil van mening zijn over wat Petrus uitspreekt, en het belang er van, in Handelingen 4 vers 12: er is onder de hemel geen andere NAAM ( dan die van de Heere Jezus) waardoor we behouden worden. Echter, onverminderd geldt evenzo wat Paulus schrijft in Romeinen 11, dat als de volheid der heidenen ( u en ik ) zijn ingegaan, de Heere Zich weer tot Israël zal wenden, met als uitkomst dat de tijdelijke bedekking ( vers 25 ) die over Israël ligt zal worden weggenomen en dat dan ( vers 26 ): gans Israël behouden zal worden. En Paulus begint dat hoofdstuk met namens de Heere te zeggen, sprekend over de Joden: "heeft God dan Zijn volk verstoten? Dat zij verre ! "
Jacobse.
Gebruikersavatar
Gian
Berichten: 6325
Lid geworden op: 27 nov 2004, 21:24

Re: Onopgeefbaar Verbonden

Bericht door Gian »

Volgens mij zegt niemand dat de jood zonder geloof in Jezus als de Christus zalig worden.
Dat stichting 'christenen voor Israel' dat indirect beweren zegt niets over de andere christenen die nog in een bijzondere toekomst voor Israel geloven.
Iedereen die tot geloof komt is een christen, ongeacht de afkomst. Dat heeft niets met vervangingstheologie te maken.
Alleen omdat de PKN niet in bedelingen denkt moet ze hier inconsequent zijn, en wordt deze optie onder de vervangingstheologie geschaard.
memento schreef: Sterker nog: Als je zegt dat die belofte nog vervuld moet worden, ontken je dan in wezen niet dat DÉ zegen voor de naties Christus is. Volgens mij is het hele punt van Mattheús dat Jezus de rol van het nieuwe Israël vervuld (zie "uit Egypte zal ik mijn zoon roepen" en vele andere Israël-teksten die Mattheüs op Christus betrekt). Waar Israël faalde als zoon van God, heeft dé Zoon van God volmaakt Gods raad vervuld en is Hij Gode volkomen gehoorzaam geweest. In deze Grote Zoon van Abraham zijn alle geslachten van het aardrijk gezegend.

Wie deze belofte als onvervuld ziet, doet m.i. het werk van Christus tekort.
Israel was niet de zoon van God, maar de vrouw.
Het gaat niet zozeer of een belofte definitief vervuld is, vervulling kan net zo goed een principe zijn wat zich herhaald. Er zijn heel wat profetieen die gedeeltelijke vervuld zijn of waarvan de vervulling steeds groter of rijker zal zijn om maar te zwijgen over de vele profetieen die niet vervuld zijn.
Hedendaagse bijbelstudie is voor een belangwekkend deel het elimineren van traditioneel-theologische en hermeneutische contradicties.
Simon
Berichten: 2035
Lid geworden op: 19 sep 2011, 23:34

Re: Onopgeefbaar Verbonden

Bericht door Simon »

elbert schreef:
voor de Joden blijft in die gedachte over de mogelijkheid om christen te worden en zo Gods heil te ontvangen. Dit wordt aangeduid als de vervangingstheologie.
Even voor de goede orde: bedoel je nu te zeggen dat het mogelijk is om Gods heil te ontvangen buiten de ene Naam door Wie we moeten zalig worden?
Want ik krijg weleens het gevoel bij mensen die Israël een warm hart toedragen, dat ze zozeer tegen vervangingstheologie ageren, dat ze voor het gemak maar een tweewegenleer omarmen. Dan is "christen worden" voor joden bijna iets wat we erg zouden moeten vinden.
Israël zal een zegen zijn in het midden der naties.
Momenteel verhinderen de omliggende Arabieren en Arabische staten met alle macht dat Israël dat kan gaan waarmaken.
Een zegen jawel, maar ook hier de vraag: kan dit buiten de Messias van Israël om?
Dat is inderdaad een interessante vraag.
In Rom 11:27-30 lijkt de apostel te zeggen dat door Zijn ontferming, en door de verbondsbeloften aan hen, zij naar de verkiezing geliefden zijn om der vaderen wil.
32 Want God heeft hen allen onder ONgehoorzaamheid besloten, zich over hen allen te ontfermen.
het antwoord lijkt dus JA.
Onvoorstelbaar zouden we misschien denken, maar ook daar is de apostel op voorbereid; vers 33:Zijn wegen zijn ondoorgrondelijk en Zijn beschikkingen onnaspeurlijk.
“Wij prediken tot mensen alsof zij zich ervan bewust zijn stervende zondaars te zijn; dat zijn zij niet; zij hebben een goede tijd, en ons spreken over wedergeboren worden ligt op een domein waarvan zij niets weten. De natuurlijke mens wil niet wedergeboren worden”.
- Oswald Chambers -
Gebruikersavatar
TAF
Berichten: 363
Lid geworden op: 19 okt 2011, 11:29

Re: Onopgeefbaar Verbonden

Bericht door TAF »

Er is EEN boom, die in Christus zijn wortel, in abraham zijn stam, en in alle CHRISTEN zijn takken vind (elk mens een enkele tak)

alleen zij die AAN de boom zijn zijn gered.. zij die niet verbonden zijn aan de boom verloren.

Hoewel de joden of moet ik de rasterm semiten gebruiken (ik noem niet graag de term israel omdat ik wel het joodse volk bijbels onderbouwd steun, maar geen wereldse staat israel erken) dus de tamme loten zijn.. kunnen zij worden afgesneden en dus evengoed als heidenen verloren gaan.

(hoewel zij dus begonnen AAN de boom, zijn zij er doordat ze niet in Christus geloven van afgesneden met eeuwige gevolgen)

andersom zijn wij die heidenen zijn, wilde loten die slechts als wij in Christus geloven worden bijgezet, en daarmee het erfdeel met hen ontvangen,

(hoewel wij dus beginnen VERWIJDERD van de boom, zijn wij er door ons geloof in Christus aan verbonden, met eeuwige gevolgen.

hiermee word ook de belofte aan abraham vervult dat zijn nazaten uit elk ras, elke taal, elke stam elk volk zullen komen en ontelbaar zullen zijn

In strikte zin dus is er geen verschil meer tussen jood en griek, of zoals wij het zouden zeggen tussen jood of eender welk ander ras en volk, behoudenis is in Christus alleen.

toch is er nog EEN uitzondering... een "restand" oud verbond.. hoewel de bekeerden in Christus nu Israel zijn.. en de joden zonder niet langer... is God deze Joden niet in zijn geheel vergeten... zoals geschreven staat rond alle rampen van de eindtijd zal ook een mooi ding gebeuren.. een groot gedeelte van de joden zal zich alsnog bekeren tot Christus.

GEEN ANDER RAS/VOLK heeft God die belofte aangedaan, dat een MEERDERHEID van hun zielen, op eender welk moment van de tijd, laat STAAN in die zware eindtijddagen (als het aantal christenen zeer schaars is... en het aantal echte nog schaarser) het is dus geen nietszeggende belofte, integendeel!!

dat betekend echter NIET behoud voor alle joden ervoor.. die in de tijd tussen Christus en nu.. en tussen nu en de eindtijd sterven... maar het betekend wel behoud voor een groot deel van de dan levende joden in een zeer moeilijke en zware tijd die ooit komen zal.
Simon
Berichten: 2035
Lid geworden op: 19 sep 2011, 23:34

Re: Onopgeefbaar Verbonden

Bericht door Simon »

TAF schreef:Er is EEN boom, die in Christus zijn wortel, in abraham zijn stam, en in alle CHRISTEN zijn takken vind (elk mens een enkele tak)

alleen zij die AAN de boom zijn zijn gered.. zij die niet verbonden zijn aan de boom verloren.

Hoewel de joden of moet ik de rasterm semiten gebruiken (ik noem niet graag de term israel omdat ik wel het joodse volk bijbels onderbouwd steun, maar geen wereldse staat israel erken) dus de tamme loten zijn.. kunnen zij worden afgesneden en dus evengoed als heidenen verloren gaan.

(hoewel zij dus begonnen AAN de boom, zijn zij er doordat ze niet in Christus geloven van afgesneden met eeuwige gevolgen)

andersom zijn wij die heidenen zijn, wilde loten die slechts als wij in Christus geloven worden bijgezet, en daarmee het erfdeel met hen ontvangen,

(hoewel wij dus beginnen VERWIJDERD van de boom, zijn wij er door ons geloof in Christus aan verbonden, met eeuwige gevolgen.

hiermee word ook de belofte aan abraham vervult dat zijn nazaten uit elk ras, elke taal, elke stam elk volk zullen komen en ontelbaar zullen zijn

In strikte zin dus is er geen verschil meer tussen jood en griek, of zoals wij het zouden zeggen tussen jood of eender welk ander ras en volk, behoudenis is in Christus alleen.

toch is er nog EEN uitzondering... een "restand" oud verbond.. hoewel de bekeerden in Christus nu Israel zijn.. en de joden zonder niet langer... is God deze Joden niet in zijn geheel vergeten... zoals geschreven staat rond alle rampen van de eindtijd zal ook een mooi ding gebeuren.. een groot gedeelte van de joden zal zich alsnog bekeren tot Christus.
Zou een jood ZICH wel kunnen bekeren, terwijl wij leren dat een mens bekeerd moet WORDEN?
Rom 11:21
Wees dan niet hoogmoedig, maar vrees.
Want indien God de natuurlijke takken niet gespaard heeft, hij zal ook u niet sparen.

Verder staat er in Rom 11:26 dat Israel slechts gedeeltelijk verhard is TOTDAT de volheid der heidenen ingaat.(Pas dan zal Israel behouden worden .
(toch weer iets anders dan ''zich bekeren''?)
Hoe zie je deze tijdsbepaling?
“Wij prediken tot mensen alsof zij zich ervan bewust zijn stervende zondaars te zijn; dat zijn zij niet; zij hebben een goede tijd, en ons spreken over wedergeboren worden ligt op een domein waarvan zij niets weten. De natuurlijke mens wil niet wedergeboren worden”.
- Oswald Chambers -
elbert
Berichten: 1332
Lid geworden op: 30 jul 2004, 09:04
Contacteer:

Re: Onopgeefbaar Verbonden

Bericht door elbert »

Simon schreef:
elbert schreef:Een zegen jawel, maar ook hier de vraag: kan dit buiten de Messias van Israël om?
Dat is inderdaad een interessante vraag.
In Rom 11:27-30 lijkt de apostel te zeggen dat door Zijn ontferming, en door de verbondsbeloften aan hen, zij naar de verkiezing geliefden zijn om der vaderen wil.
32 Want God heeft hen allen onder ONgehoorzaamheid besloten, zich over hen allen te ontfermen.
het antwoord lijkt dus JA.
Onvoorstelbaar zouden we misschien denken, maar ook daar is de apostel op voorbereid; vers 33:Zijn wegen zijn ondoorgrondelijk en Zijn beschikkingen onnaspeurlijk.
Dat lijkt me van niet: een tweewegenleer. In Rom. 11 wordt gesproken over wederom te enten (vers 23-24). Waarin? In de olijfboom, dat wil zeggen: in Christus. De ongehoorzaamheid zit namelijk hierin dat ze ongehoorzaam zijn aan Christus: ze geloven niet in Hem. Wanneer God Zich over hen zal ontfermen, zal er ook oog zijn voor Zijn Gezalfde, de Messias van Israël. Dat kan niet anders.
Gebruikersavatar
TAF
Berichten: 363
Lid geworden op: 19 okt 2011, 11:29

Re: Onopgeefbaar Verbonden

Bericht door TAF »

als er gesproken word dat israel behouden word... nu er kan geen behouding zijn zonder geloof, geen geloof zonder bekering, en geen bekering zonder verkiezing.

dus met die zin... valt dat alles samen... -> als ze behouden worden kan dat maar op een manier : door geloof in Christus. dus staat daar indirect dat ze gaan geloven in Christus.

Verder je corrigeerd me op de stelling dat een Jood (of mens in het algemeen) ZICH moet bekeren.

laat ik daarbij aangeven hoe ik dat in dit verband bedoel :
bekering in deze, is het specefieke moment dat wij in onze lineare tijdsbeleving niet langer verlangen onze eigen wil te hebben en volgen.. maar die van Christus.. dit gaat gebruikelijk gepaart met het openbaar worden van onze zondigheid op een geestelijk vlak (het spreekt vanzelf dat iemand alle teksten kan kennen, maar dat is iets anders dan ze werkelijk in en voor je hebben leven en spreken)
Is dit een stap die een mens kan doen, ja en nee, in onze beleving kan het lijken van JA..

maar laat ik duidelijk zijn.. dat : als iemand niet al verkozen WAS.. hij of zij nooit op zoek zou zijn gegaan... en ook nimmer de schellen van zijn of haar ogen waren gevallen en hij al dit inzicht wat nodig is voor de bekering nooit zou hebben kunnen zien. de bekering daarmee is niets anders dan ons stamelend knielen Mijn Heer en Mijn God.. nadat we voor het eerst werkelijk bekend zijn met onze zonidgheid en Gods heiligheid.. hierbij is bij ware bekering niet primair zorg of we wel of niet in de hemel zullen komen.. maar oprecht lijden van onze zonde.. niet slechts onze schuld.. het gevolg van de zonde.. maar onze zondige verlangens en eigenschappen ZELF.. zijn waarvan wij diep verlangen verlost te worden. het verlangen hervormd te worden, naar het beeld van Christus..

Dit kan voor sommigen een duidelijk vast moment zijn (zoals voor mij en anderen die niet gelovig opgevoed zijn maar een duidelijk bekeringsmoment hadden) en voor anderen een onduidelijker verloop, waar wel op kan teruggekeken worden als een periode van diepe verandering.. maar niet een specefiek moment kan worden aangewezen.

het mag dus duidelijk zijn dat deze bekering slechts door Gods Geest kan worden aangezet (immers zonder de Geest zouden wij niet zien, niet gevoellig zijn, en zelfs niet eens op zoek zijn gegaan... ) en dus in weze een werk van God in ons is.. toch zal het voor ons voelen dat het een moment is dat WIJ voor God knielden... ook al was het in werkelijkheid God die ons deed knielen..

als Mijn Volk zich bekeerd van haar weg en bid....
Gebruikersavatar
memento
Berichten: 11339
Lid geworden op: 29 dec 2001, 11:42

Re: Onopgeefbaar Verbonden

Bericht door memento »

Gian schreef:
memento schreef: Sterker nog: Als je zegt dat die belofte nog vervuld moet worden, ontken je dan in wezen niet dat DÉ zegen voor de naties Christus is. Volgens mij is het hele punt van Mattheús dat Jezus de rol van het nieuwe Israël vervuld (zie "uit Egypte zal ik mijn zoon roepen" en vele andere Israël-teksten die Mattheüs op Christus betrekt). Waar Israël faalde als zoon van God, heeft dé Zoon van God volmaakt Gods raad vervuld en is Hij Gode volkomen gehoorzaam geweest. In deze Grote Zoon van Abraham zijn alle geslachten van het aardrijk gezegend.

Wie deze belofte als onvervuld ziet, doet m.i. het werk van Christus tekort.
Israel was niet de zoon van God, maar de vrouw.
Israël wordt ook "Gods zoon" genoemd in het OT. Onder andere in de profetie: Uit Egypte heb Ik mijn zoon gevoerd (een gedeelte wat gaat over Gods bevrijding van Israël uit Egypte, door Mattheüs toegepast op Jezus)
Gian schreef: Het gaat niet zozeer of een belofte definitief vervuld is, vervulling kan net zo goed een principe zijn wat zich herhaald. Er zijn heel wat profetieen die gedeeltelijke vervuld zijn of waarvan de vervulling steeds groter of rijker zal zijn om maar te zwijgen over de vele profetieen die niet vervuld zijn.
Kijkend naar het NT, dan moet je toch zeggen dat Christus de ultieme vervulling van de belofte is. Herhaaldelijk lezen we, dat in Hem de belofte "vervuld" (letterlijk: volgemaakt) is.

Bij alle openstaande profetiën zal je de vraag moeten stellen: Gaat dit over Israël, of is Israël hier beeld voor iets anders (zoals Christus).
ZWP schreef:
memento schreef:Sterker nog: Als je zegt dat die belofte nog vervuld moet worden, ontken je dan in wezen niet dat DÉ zegen voor de naties Christus is. Volgens mij is het hele punt van Mattheús dat Jezus de rol van het nieuwe Israël vervuld (zie "uit Egypte zal ik mijn zoon roepen" en vele andere Israël-teksten die Mattheüs op Christus betrekt). Waar Israël faalde als zoon van God, heeft dé Zoon van God volmaakt Gods raad vervuld en is Hij Gode volkomen gehoorzaam geweest. In deze Grote Zoon van Abraham zijn alle geslachten van het aardrijk gezegend.

Wie deze belofte als onvervuld ziet, doet m.i. het werk van Christus tekort.
Interessant! Kun je hier wat meer over vertellen of verwijzen naar verdere onderbouwing?
Ik denk dat je voor een onderbouwing het beste een goed modern commentaar kan nemen. Ik zal vanavond eens in mijn kast kijken voor een goede aanbeveling (even kijken of van Bruggen (CNT) er in zijn commentaar op Mattheüs iets mee doet).
Gebruikersavatar
Gian
Berichten: 6325
Lid geworden op: 27 nov 2004, 21:24

Re: Onopgeefbaar Verbonden

Bericht door Gian »

memento schreef: Israël wordt ook "Gods zoon" genoemd in het OT. Onder andere in de profetie: Uit Egypte heb Ik mijn zoon gevoerd (een gedeelte wat gaat over Gods bevrijding van Israël uit Egypte, door Mattheüs toegepast op Jezus)
memento schreef:Bij alle openstaande profetiën zal je de vraag moeten stellen: Gaat dit over Israël, of is Israël hier beeld voor iets anders (zoals Christus).
Het zoonschap of eerstgeboorterecht blijkt bij Efraim terecht te komen. Die zullen samen met Christus het Koninkrijk erven.
Bovendien verdient het huidige Israel hun naam niet, omdat het een ongelovig volk is. Eigenlijk zijn het gewoon Kanaänieten.
Dan nog ligt er de onvervulde profetie van de aardse roeping er voor Juda. Juda zal het koninkrijk zijn, Christus en Efraïm zullen het koninkrijk beërven en er heersen.
Hedendaagse bijbelstudie is voor een belangwekkend deel het elimineren van traditioneel-theologische en hermeneutische contradicties.
Gebruikersavatar
memento
Berichten: 11339
Lid geworden op: 29 dec 2001, 11:42

Re: Onopgeefbaar Verbonden

Bericht door memento »

memento schreef:Wie deze belofte als onvervuld ziet, doet m.i. het werk van Christus tekort.
Interessant! Kun je hier wat meer over vertellen of verwijzen naar verdere onderbouwing?[/quote]
Ik denk dat je voor een onderbouwing het beste een goed modern commentaar kan nemen. Ik zal vanavond eens in mijn kast kijken voor een goede aanbeveling (even kijken of van Bruggen (CNT) er in zijn commentaar op Mattheüs iets mee doet).[/quote]
Ik heb net even lopen zoeken, maar tot mijn verbazing is er weinig over. Van Bruggen (CNT) noemt het wel in zijn uitleg van Matt. 2:15, maar gaat er niet echt ver op in. Zo ook de andere commentaren. Er zijn veel artikelen geschreven waarin Hos 11:2 / Mat 2:15 genoemd worden, maar die gaan meer over de hermeneutische vraag (hoe moeten wij het OT nu uitleggen).

Kortom, wie diepte informatie wil, zal die zelf moeten vergaren uit de verschillende onderwerpen. Ik wil best nog eea opzoeken, zeg maar welke richting je geinteresseerd bent (bv Israel als Zoon van God, Jezus als Zoon van God, Jezus als plaatsvervangend Zoon van God in plaats van Israel, etc)

Om toch wat te geven, hieronder wat commentaren:

New International Greek Testament Commentary
2:15 This verse deals with the time Joseph, Mary, and Jesus spent in Egypt, in anticipation of v. 19. Meanwhile the tragedy of vv. 16–18 will take place back in Bethlehem. On the set of formula quotations of which this is the second see the comments at 1:22; on ‘by the Lord’ see those at 1:23.
p 123 Not the stay in Egypt, but the call out of it is connected to Ho. 11:1: the sojourn in Egypt has as its purpose the call out of Egypt in that it allows for the necessary passage of time until the right conditions for the call are established (cf. the way in which ‘all this’ functions in 1:22). Matthew may have placed the text here rather than after v. 20 because close juxtaposition of the angel’s words and the quotation would have tended to put the two items of quoted speech in competition.158 The text form follows the MT closely and is quite different from the LXX.159
The quotation establishes an Israel typology: as a little later in adult life Jesus will be called upon to relive the wilderness temptations of Israel (4:1–11), so now as an infant he retraces in his own life the foundational experience of Israel in being called by God out of Egypt.160 The language of sonship will recur in 3:17; 4:1–11; etc. As Matthew unfolds his story, he will gradually clarify the specific content to be given to sonship in the case of Jesus.161

Welwyn Commentary
Hosea 11:1, quoted in verse 15, has no direct reference to the coming of Jesus; it is actually looking back to the Exodus, not forward to the incarnation. In addition, Jesus is going into ‘Egypt’, not coming ‘out’ as Hosea says. ‘Fulfil’ in Matthew does not refer only to direct predictions by the prophets, but has a broader significance, including the types and shadows of the law and historical books (see further in the commentary on 5:17). It is clear from Isaiah’s prophecy that Jesus is regarded as the true Servant of the Lord, unlike Israel, the blind and deaf one (contrast Isa. 41:8–9; 42:19 with 42:1; 49:5 etc.). He is the true Son of God, doing what Israel failed to do (Exod. 4:22–23, Deut. 32:5–6; Matt. 4:1–11). In the light of this, Matthew is assuring us that just as God protected his son, Israel, in the history referred to by Hosea, so he would protect his true Son, Jesus. In context, Hosea was telling Israel that God would not leave them under judgement, but would call them back to himself (Hosea 11:10–11). The implication is that just as God brought Israel safely out of Egypt and back from exile, so he will bring back his Son, Jesus, as he did in verse 21, and fulfil his purposes of grace through him. So we, as members of the true Israel in Christ, may be assured of God’s continuing care and protection. The kingdom of God may be subject to enmity and persecution, but God’s love will protect and redeem.

New International Commentary on the New Testament
15 The statement that Joseph kept the family in Egypt until Herod died, which is apparently redundant (since the information will be repeated in vv. 19–21), is nevertheless needed here to justify Matthew’s quotation of Hos 11:1, since this refers not to the escape to Egypt but to the (as yet future) return. The point of mentioning the Egyptian visit at all, from the point of view of the fulfillment of Scripture, has been to prepare for Jesus’ coming “out of Egypt,” and so the quotation is introduced at this point, while the geographical focus on Egypt dominates the narrative, rather than at the more logical point after v. 21 when that focus might have been forgotten and when in p 80 any case Matthew’s interest (and supporting quotation) will not be in the point of departure but in the new destination of Nazareth.13
The quotation formula is exactly the same as in 1:22 except that the structure of the narrative here does not require a resumptive “All this happened.” The phrase “by the Lord” is included here in order to make it clear that the “I” who has called is God himself; while all Scripture is, in a sense, spoken by God,14 here the prophet has God speaking directly about “my son.”15 The quotation is in a form which fairly translates the Hebrew text but differs from the LXX in using the simple kaleō “call” for metakaleō, “call to oneself, summon,” and more importantly in that Matthew has not followed LXX in interpreting “my son” as “his [Israel’s] children.” This LXX rendering identifies the intended reference of the Hebrew text, but abandons its wording, and it is that wording which gives Matthew his specific point of entry to this instance of scriptural “fulfillment.”16
Hos 11:1 introduces a section of Hosea’s prophecy (11:1–11) in which God reflects on his experiences in trying to bring up his wayward child Israel/Ephraim. The focus is on the time of the original formation of the nation through the exodus and the wilderness period, and the calling of the “son” out of Egypt is clearly a reference to the historical event of the exodus.17 It is a statement about the past, not a prediction of the future. It is therefore sometimes argued that Matthew’s use of the text here is quite illegitimate, transferring to the future and to a different and individual “son” what God said about his “son” Israel in the past.
But of course that is the essence of typology, which depends not on predictions but on transferable “models” from the OT story. The exodus, p 81 leading as it did to the formation of a new people of God, was a potent symbol even within the OT of the even greater work of deliverance which God was yet to accomplish (e.g. Isa 43:16–21; 51:9–11; Jer 16:14–15; 31:31–34; Hos 2:14–15), and Matthew has taken up that prophetic typology and applied it to the “new exodus” which has now come about through Jesus. Later in this gospel we shall find the language of a new covenant (26:28) and we shall hear Jesus speaking to and about his disciples in terms which belong to the new people of God constituted at Sinai (see below e.g. on 5:5, 48; 8:11–12); as Jesus sets up “his ekklēsia” (16:18) with its twelve leaders “judging the twelve tribes of Israel,” (19:28) the message will be reinforced that the events which constituted Israel as the special people of God under Moses are now finding their counterpart in the even more fundamental and eschatological role of the “new Moses.”
But not only is Jesus in Matthew’s view the founder of a new community of the people of God, he also himself embodies it as not only Israel’s leader but himself the true Israel. Some of the most potent OT models for Jesus’ mission in this gospel are drawn from passages which in their original context spoke, at least in part, about Israel as a corporate entity under the figure of an individual representative: see on 8:17 for the Servant of Yahweh and on 10:23 for the Son of Man. More directly parallel to the present typology is that which undergirds the story of Jesus’ testing in the wilderness, when the nature of Jesus’ status as “Son of God” is explored in relation to Israel’s filial testing in the wilderness period which followed the first exodus (see on 4:1–11). Thus, far from Matthew’s having seized on a convenient use of the word “son” (which in any case is not there in the LXX version of Hos 11:1) in relation to Egypt and illegitimately transferred it to a quite different kind of situation involving a different kind of son, this quotation in fact expresses in the most economical form a wide-ranging theology of the new exodus and of Jesus as the true Israel which will play a significant role throughout Matthew’s gospel.18 As usual, Matthew’s christological interpretation consists not of exegesis of what the text quoted meant in its original context, but of a far-reaching theological argument which takes the OT text and locates it within an over-arching scheme of fulfillment which finds in Jesus the end-point of numerous prophetic trajectories. When Jesus “came out of Egypt,” that was to be the signal for a new exodus in which Jesus would fill the role not only of the God-sent deliverer but also of God’s “son” Israel himself.19
Gebruikersavatar
Jacobse
Berichten: 415
Lid geworden op: 04 feb 2009, 19:40

Re: Onopgeefbaar Verbonden

Bericht door Jacobse »

Hosea 11 vers 1 "toen Israël een kind was, heb IK het liefgehad, en uit Egypte heb IK Mijn zoon geroepen ". Dat zal terugzien op Exodus 4 vers 22, in hetgeen Mozes tot de Farao moet spreken: "zo zegt de Heere: Israël is mijn eerstgeboren zoon, daarom zeg IK u: laat Mijn zoon gaan opdat hij MIJ diene " .
Dat Mattheüs dat in hoofdstuk 2 vers 15 slot ( mede, of uitsluitend, ? ) toepast op de terugkeer van Jozef en Maria met
( toen ) het kind de Heere Jezus, lijkt in het licht van het vorenstaande en de mogelijke samenhang en interpretatie daarvan bijzonder.
Jacobse
Plaats reactie