Onopgeefbaar Verbonden

Toeschouwer
Berichten: 951
Lid geworden op: 19 jul 2004, 22:47

Re: Onopgeefbaar Verbonden

Bericht door Toeschouwer »

In deze discussie plaats ik een gedeelte van een studie van een oude vriend en broeder.
Probeer er in ider geval eens goed over na te denken!

Continuïteit en discontinuïteit in de Heilige Schrift

Mensen zijn maar kleine, beperkte wezens. Het Woord van God daarentegen is groot en alomvattend. Het is daarom geen wonder dat wij allemaal de neiging hebben theologische systemen op te bouwen vanuit ons verstaan van de Schrift. Zo ontstaat als vanzelf een overzichtelijk denkschema als oriëntatiepunt waaraan de hele uitleg van de Schrift wordt opgehangen. In de gereformeerde theologie heet dit schema “het verbond”. “De inhoud van het Woord Gods is het genadeverbond”. De gelovigen van alle tijden zijn verzoend door het bloed van Christus, het bloed des verbonds (Ex. 24:8, Hebr. 9:20). In dit opzicht is er dan ook sprake van één verbond, of testament. Maar al is de grond van onze relatie tot God dezelfde, de relatie als zodanig kan verschillend zijn. Als ik de naaste bloedverwant ben van een schatrijke oom en u hebt hem 40 jaar als tuinman gediend en wij blijken beiden bij zijn overlijden in zijn testament (verbond) te staan, dan spreekt het toch niet vanzelf dat wij hetzelfde erfdeel krijgen?
Zo ligt het ook in de verhouding Kerk-Israël. Hier ligt m.i. de cruciale denkfout in de gereformeerde theologie. Het massieve, ongenuanceerde verbondsdenken, dat de hele Schrift ‘overruled’ heeft. Eén verbond en dus één volk en één kerk van Adam tot de Jongste dag. Daarom weten zij ook geen raad met het nationaal herstelde volk Israël, dat een aardse roeping en erfenis heeft Deut. 28:10; En alle volken der aarde zullen zien, dat de Naam des HEEREN over u genoemd is, en zij zullen voor u vrezen.Daarom is er ook nog nooit een gereformeerde theoloog geweest, die een goede verklaring van de Openbaring gegeven heeft, waarin de hele Schrift tot zijn recht komt. Israël heeft in deze verbondsvisie nooit een eigen identiteit gehad. Zij was slechts een pseudoniem, een wegwerpverpakking, van de algemene Christelijke kerk. Al Gods beloften aan Israël moeten dus noodzakelijk in de kerk vervuld worden. De 144000 stellen dus de kerk voor, ondanks de uitdrukkelijke opsomming van de twaalf stammen. De schare uit de grote verdrukking (Dan. 12:1; Math. 24:21) is de kerk, de vrouw uit Openbaring 12 eveneens, enz. Hier is men zo dienstbaar aan zijn eigen denkkader dat men tot een wijze van schriftuitleg komt, die men in de vrijzinnigheid veroordeelt. Want die de eerste opstanding vergeestelijkt, die vergeestelijkt impliciet ook de opstanding van Christus. Die twee zijn n.l. aan elkaar verbonden zoals de eerstelingen aan de oogst (Lev. 23:17); Gijlieden zult uit uw woningen twee beweegbroden brengen, zij zullen van twee tienden meelbloem zijn, gedesemd zullen zij gebakken worden; het zijn de eerstelingen den HEERE
1 Kor. 15:20 Maar nu, Christus is opgewekt uit de doden, en is de Eersteling geworden dergenen, die ontslapen zijn. Hetzelfde woord ‘weder levend worden’ (Grieks: ana zaoo) wordt in Rom. 14:9 gebruikt voor de opstanding van Christus. Bovendien, als dit geen lichamelijke opstanding is, wat moeten wij dan met vers 5 ‘Maar de overige der doden werden niet wederlevend totdat…’? Taalkundig betekent dit toch dat de tweede opstanding van dezelfde aard is als de eerste en alléén in tijd verschilt van de eerste? Zo zou ik honderden voorbeelden kunnen noemen.
Waarom de geboorte uit een maagd letterlijk en de troon van David geestelijk? Waarom de intocht in Jeruzalem op een ezel letterlijk en Zijn heerschappij tot aan het einde der aarde geestelijk? Zach. 9:9,10 Verheug u zeer, gij dochter Sions! juich, gij dochter Jeruzalems! Ziet, uw Koning zal u komen, rechtvaardig, en Hij is een Heiland; arm, en rijdende op een ezel, en op een veulen, een jong der ezelinnen.10 En Ik zal de wagens uit Efraim uitroeien, en de paarden uit Jeruzalem; ook zal de strijdboog uitgeroeid worden, en Hij zal den heidenen vrede spreken; en Zijn heerschappij zal zijn van zee tot aan zee, en van de rivier tot aan de einden der aarde.
Hier wordt het Oude Testament op het procrustesbed van het Nieuwe gelegd. Wat er overheen steekt, wordt er afgehakt en wat tekort is, wordt opgerekt! Want er is immers maar één kerk en één volk. Israël past niet in de kerk en de kerk niet in Israël. Daarom moeten zowel het Oude Testament als de Openbaring door de gereformeerde bril gelezen worden. Want heel de Openbaring is Joods, zowel in taal en stijl, als in de symbolen. Het sluit naadloos aan op het Oude Testament. Zoals bij al de profeten en in Matth. 24, de komst en de wederkomst van de Messias over deze bedeling heen op elkaar aansluiten.
Alle pogingen om de Openbaring kerkhistorisch uit te leggen hebben dan ook jammerlijk gefaald.
De discipelen waren mensen die de Schrift verstonden Luk. 24:45 Toen opende Hij hun verstand, opdat zij de Schriften verstonden. Jezus had hen na Zijn opstanding onderwezen in de dingen van het Koninkrijk van God Hand. 1:3 Omdat zij toen ook nog niet wisten van de tussenliggende kerkgeschiedenis, stelden zij Hem die vraag Hand. 1:6 Zij dan, die samengekomen waren, vraagden Hem, zeggende: Heere, zult Gij in dezen tijd aan Israël het Koninkrijk wederoprichten? Als dit niet gezien wordt, zijn Sion, Juda, Efraïm, Jacob, Jeruzalem, enz. allemaal prototypen van de kerk. Dan vallen de grenzen van kerk en Koninkrijk Gods natuurlijk ook samen en worden identieke begrippen. Vandaar dat de gereformeerde theologie geen uitgewerkte eschatologie heeft.
Gebruikersavatar
Jacobse
Berichten: 415
Lid geworden op: 04 feb 2009, 19:40

Re: Onopgeefbaar Verbonden

Bericht door Jacobse »

Graag toch een woord ten gunste van de Gereformeerde Theologie,
waarbij ik doel op de visies van de "oude schrijvers ", de oudvaders, over Israël.
Het is samengevat in een studie van dr.M. van Campen, 658 blz., titel: "GANS ISRAEL, Voetiaanse en Coccejaanse visies op Joden gedurende de zeventiende en achttiende eeuw.".
Dr. van Campen beschrijft wat die oudvaders als visie hadden over Israël. Vrijwel over de hele lijn spreken zij met grote zekerheid en dankbare verwachting van Gods beloften én voor Israël als te herleven staat én over het wegnemen van de tijdelijke bedekking op hen voor wat betreft onze Heere Jezus Christus.
Dat spoort in dat opzicht algeheel met het bovenstaande.
Jacobse
Gebruikersavatar
Afgewezen
Berichten: 17323
Lid geworden op: 12 mei 2005, 21:50

Re: Onopgeefbaar Verbonden

Bericht door Afgewezen »

Mensen zijn maar kleine, beperkte wezens. Het Woord van God daarentegen is groot en alomvattend. Het is daarom geen wonder dat wij allemaal de neiging hebben theologische systemen op te bouwen vanuit ons verstaan van de Schrift.
Tja, het zijn altijd de anderen die zich hieraan schuldig maken, hè. ;)
Online
Gebruikersavatar
Mister
Administrator
Berichten: 11397
Lid geworden op: 25 jul 2005, 12:06

Re: Onopgeefbaar Verbonden

Bericht door Mister »

Afgewezen schreef:
Mensen zijn maar kleine, beperkte wezens. Het Woord van God daarentegen is groot en alomvattend. Het is daarom geen wonder dat wij allemaal de neiging hebben theologische systemen op te bouwen vanuit ons verstaan van de Schrift.
Tja, het zijn altijd de anderen die zich hieraan schuldig maken, hè. ;)
"We" impliceert de schrijver ;)
Gebruikersavatar
Jacobse
Berichten: 415
Lid geworden op: 04 feb 2009, 19:40

Re: Onopgeefbaar Verbonden

Bericht door Jacobse »

Mister schreef:
Afgewezen schreef:
Mensen zijn maar kleine, beperkte wezens. Het Woord van God daarentegen is groot en alomvattend. Het is daarom geen wonder dat wij allemaal de neiging hebben theologische systemen op te bouwen vanuit ons verstaan van de Schrift.
Sola scriptura, de Schrift alleen. En : reformatio reformanda.
Dat moge uitgelegd en gebruikt worden, door de Schrift te laten spreken, Schrift met Schrift te vergelijken.
Niet door uit te gaan van enigerlei theologische opvatting of systeem , en dan daarbij alleen die Bijbelteksten opzoeken die - naar eigen mening - zo moeten worden gelezen of dat staven, een en ander met weglaten of wegpraten van gans andersluidende en andersbedoelende teksten.
Een belangrijk voorbeeld.Als God zegt, sprekend over het volk Israël : IK heb u liefgehad met een eeuwige liefde, Jeremia 31 vers 3, dan zegt HIJ dat over Israël, over de Joden. Geldt dat Woord des Heeren dan niet, of niet meer? Belooft God het voor eeuwig maar doet HIJ dat dan toch niet? Geldt het niet voor de Joden, of niet meer voor hen; maar voortaan voor de kerk ( welke, bij al haar verschrikkelijke verscheurdheid ) ?
Wat is de uitkomst van zulk denken ? Ik waag het nauwelijks het op schrift te stellen, zo erg vind ik het, maar het is wel zo: De Heere presenteren als iemand wiens woorden niet ja en amen zijn, en HEM eigenlijk tot leugenaar maken? De beloften van Godswege aan de Joden gedaan, aan hen ontnemen ? En die beloften niet alleen aan hen ontnemen, maar die zelf toe eigenen, eigenlijk stelen?
Het gaat om het betrachten van de grootste eerbied jegens God en Zijn Woord, en dat voor waar houden, en zich zelf voor tijd een eeuwigheid daar aan toe vertrouwen, en het een ieder evenzo van harte gunnen en daar voor bidden.
Jacobse
Simon
Berichten: 2035
Lid geworden op: 19 sep 2011, 23:34

Re: Onopgeefbaar Verbonden

Bericht door Simon »

Toeschouwer schreef:In deze discussie plaats ik een gedeelte van een studie van een oude vriend en broeder.
Probeer er in ider geval eens goed over na te denken!

Continuïteit en discontinuïteit in de Heilige Schrift

Mensen zijn maar kleine, beperkte wezens. Het Woord van God daarentegen is groot en alomvattend. Het is daarom geen wonder dat wij allemaal de neiging hebben theologische systemen op te bouwen vanuit ons verstaan van de Schrift. Zo ontstaat als vanzelf een overzichtelijk denkschema als oriëntatiepunt waaraan de hele uitleg van de Schrift wordt opgehangen. In de gereformeerde theologie heet dit schema “het verbond”. “De inhoud van het Woord Gods is het genadeverbond”. De gelovigen van alle tijden zijn verzoend door het bloed van Christus, het bloed des verbonds (Ex. 24:8, Hebr. 9:20). In dit opzicht is er dan ook sprake van één verbond, of testament. Maar al is de grond van onze relatie tot God dezelfde, de relatie als zodanig kan verschillend zijn. Als ik de naaste bloedverwant ben van een schatrijke oom en u hebt hem 40 jaar als tuinman gediend en wij blijken beiden bij zijn overlijden in zijn testament (verbond) te staan, dan spreekt het toch niet vanzelf dat wij hetzelfde erfdeel krijgen?
Zo ligt het ook in de verhouding Kerk-Israël. Hier ligt m.i. de cruciale denkfout in de gereformeerde theologie. Het massieve, ongenuanceerde verbondsdenken, dat de hele Schrift ‘overruled’ heeft. Eén verbond en dus één volk en één kerk van Adam tot de Jongste dag. Daarom weten zij ook geen raad met het nationaal herstelde volk Israël, dat een aardse roeping en erfenis heeft Deut. 28:10; En alle volken der aarde zullen zien, dat de Naam des HEEREN over u genoemd is, en zij zullen voor u vrezen.Daarom is er ook nog nooit een gereformeerde theoloog geweest, die een goede verklaring van de Openbaring gegeven heeft, waarin de hele Schrift tot zijn recht komt. Israël heeft in deze verbondsvisie nooit een eigen identiteit gehad. Zij was slechts een pseudoniem, een wegwerpverpakking, van de algemene Christelijke kerk. Al Gods beloften aan Israël moeten dus noodzakelijk in de kerk vervuld worden. De 144000 stellen dus de kerk voor, ondanks de uitdrukkelijke opsomming van de twaalf stammen. De schare uit de grote verdrukking (Dan. 12:1; Math. 24:21) is de kerk, de vrouw uit Openbaring 12 eveneens, enz. Hier is men zo dienstbaar aan zijn eigen denkkader dat men tot een wijze van schriftuitleg komt, die men in de vrijzinnigheid veroordeelt. Want die de eerste opstanding vergeestelijkt, die vergeestelijkt impliciet ook de opstanding van Christus. Die twee zijn n.l. aan elkaar verbonden zoals de eerstelingen aan de oogst (Lev. 23:17); Gijlieden zult uit uw woningen twee beweegbroden brengen, zij zullen van twee tienden meelbloem zijn, gedesemd zullen zij gebakken worden; het zijn de eerstelingen den HEERE
1 Kor. 15:20 Maar nu, Christus is opgewekt uit de doden, en is de Eersteling geworden dergenen, die ontslapen zijn. Hetzelfde woord ‘weder levend worden’ (Grieks: ana zaoo) wordt in Rom. 14:9 gebruikt voor de opstanding van Christus. Bovendien, als dit geen lichamelijke opstanding is, wat moeten wij dan met vers 5 ‘Maar de overige der doden werden niet wederlevend totdat…’? Taalkundig betekent dit toch dat de tweede opstanding van dezelfde aard is als de eerste en alléén in tijd verschilt van de eerste? Zo zou ik honderden voorbeelden kunnen noemen.
Waarom de geboorte uit een maagd letterlijk en de troon van David geestelijk? Waarom de intocht in Jeruzalem op een ezel letterlijk en Zijn heerschappij tot aan het einde der aarde geestelijk? Zach. 9:9,10 Verheug u zeer, gij dochter Sions! juich, gij dochter Jeruzalems! Ziet, uw Koning zal u komen, rechtvaardig, en Hij is een Heiland; arm, en rijdende op een ezel, en op een veulen, een jong der ezelinnen.10 En Ik zal de wagens uit Efraim uitroeien, en de paarden uit Jeruzalem; ook zal de strijdboog uitgeroeid worden, en Hij zal den heidenen vrede spreken; en Zijn heerschappij zal zijn van zee tot aan zee, en van de rivier tot aan de einden der aarde.
Hier wordt het Oude Testament op het procrustesbed van het Nieuwe gelegd. Wat er overheen steekt, wordt er afgehakt en wat tekort is, wordt opgerekt! Want er is immers maar één kerk en één volk. Israël past niet in de kerk en de kerk niet in Israël. Daarom moeten zowel het Oude Testament als de Openbaring door de gereformeerde bril gelezen worden. Want heel de Openbaring is Joods, zowel in taal en stijl, als in de symbolen. Het sluit naadloos aan op het Oude Testament. Zoals bij al de profeten en in Matth. 24, de komst en de wederkomst van de Messias over deze bedeling heen op elkaar aansluiten.
Alle pogingen om de Openbaring kerkhistorisch uit te leggen hebben dan ook jammerlijk gefaald.
De discipelen waren mensen die de Schrift verstonden Luk. 24:45 Toen opende Hij hun verstand, opdat zij de Schriften verstonden. Jezus had hen na Zijn opstanding onderwezen in de dingen van het Koninkrijk van God Hand. 1:3 Omdat zij toen ook nog niet wisten van de tussenliggende kerkgeschiedenis, stelden zij Hem die vraag Hand. 1:6 Zij dan, die samengekomen waren, vraagden Hem, zeggende: Heere, zult Gij in dezen tijd aan Israël het Koninkrijk wederoprichten? Als dit niet gezien wordt, zijn Sion, Juda, Efraïm, Jacob, Jeruzalem, enz. allemaal prototypen van de kerk. Dan vallen de grenzen van kerk en Koninkrijk Gods natuurlijk ook samen en worden identieke begrippen. Vandaar dat de gereformeerde theologie geen uitgewerkte eschatologie heeft.

Hoi Toeschouwer, heeft je vriend ook een studie gedaan omtrent de vrouw in de efa die weggevoerd wordt, en de betekenis daarvan?
(zacharia en openbaring)
“Wij prediken tot mensen alsof zij zich ervan bewust zijn stervende zondaars te zijn; dat zijn zij niet; zij hebben een goede tijd, en ons spreken over wedergeboren worden ligt op een domein waarvan zij niets weten. De natuurlijke mens wil niet wedergeboren worden”.
- Oswald Chambers -
Plaats reactie