elbert schreef:Nee, ze worden geen geestelijk zaad door natuurlijke geboorte, maar door Gods belofte.
Wat je me eigenlijk probeert te laten zeggen is dat het feit dat we geboren zijn genoeg is om ons geestelijk zaad te doen zijn. Dat is onjuist. We worden niet alleen geboren, maar we worden ook in de christelijke (verbonds)gemeente geboren aan wie God zijn belofte heeft gegeven. Daarin worden ook de kinderen ingelijfd.
Het op natuurlijke wijze geboren worden in een christelijke verbondsgemeente is niet genoeg om kinderen geestelijk zaad te doen zijn. Daar is méér voor nodig.
elbert schreef:Het alternatief dat je voorstelt is dat kinderen in vijandig gebied geboren worden en dat God niet Zijn beslag op ons legt door ons in Zijn gemeente op te nemen. Het zijn volgens die visie dan geen gemeenteleden en ze behoren ook niet tot de gemeente.
Ik weet niet of ik een ‘alternatief’ moet hebben. Een kind in de gemeente geboren, wordt in uitwendige zin apart gezet, is zelfs ‘heilig’ (1 Kor. 7:14). Maar zolang het kind niet in Christus is, bevindt het zich inderdaad op vijandig gebied en is het in groot gevaar.
elbert schreef:Afgewezen schreef:Je haalt nu een element binnen dat niets met deze discussie te maken heeft. Om te beginnen wordt de belofte niet aan elk kind vervuld, dat is Bijbels en heeft niets met wantrouwen te maken.
De vraag is aan wie dat ligt: aan God of aan degenen die de belofte verachten.
Die vraag is niet relevant: je kunt als ouders niet geloven dat je kind gaat geloven. Zulk geloof wordt van niemand gevraagd.
elbert schreef:Afgewezen schreef:Maar, de 'belofte' is helemaal geen reden om een kind te dopen! De belofte komt namelijk tot iedereen die het Evangelie hoort. Vroeger was de belofte slechts beperkt tot het (besneden) Israël, maar dat is nu niet meer het geval. Besnijdenis is niet meer nodig om toch deel te mogen hebben aan het Evangelie!
Je stelt dat de vervulling van de belofte pas reden is om iemand te dopen. Maar wat betekent vervulling hier eigenlijk? Volgens jou dat iemand gelooft. Maar de vervulling gaat verder dan slechts geloof: de vervulling is pas compleet bij het aanschouwen (de eeuwige bezitting), niet bij het geloof. Als je het zo stelt, mag je pas in het hiernamaals dopen, omdat dan pas de belofte ten volle vervuld is.
Zo geredeneerd, is iemand ook pas wedergeboren in het hiernamaals. Nee, de vervulling betekent wat Christus Zelf gezegd heeft, toen Hij verwees naar het nieuwe verbond: “Een ieder die het van de Vader gehoord en geleerd heeft, die komt tot Mij” (Joh. 6:45).
elbert schreef:Het gaat er bij het verbond nu eenmaal om dat God Zijn verbond sluit met de gelovigen en hun zaad (Gen. 17), daarbij beloften doet en een teken instelt. Zo is het nog.
God sluit Zijn verbond met
Abraham en zíjn zaad. En hét Zaad waar het hier ten diepste over gaat, is Christus. En wie in Christus zijn, die zijn “zaad van Abraham en naar de beloftenis erfgenamen”.
elbert schreef:Daarnaast: als in het Oude Testament een heiden tot geloof kwam en bij het volk Israel wilde horen, werd hij besneden. Als nu iemand tot geloof komt en tot de christelijke gemeente gaat behoren, wordt hij/zij gedoopt. Daarmee is de doop een sacrament van de inlijving in de gemeente. De vraag is: horen de kinderen er nu wel of niet bij? De gedachte dat ze er wel bijhoren, maar niet gedoopt worden, is daarbij inconsequent.
Ze horen in uiterlijke zin tot de gemeente, maar ze zijn, als ze ongelovig zijn, niet ‘in’ Christus en behoren daarom niet gedoopt te wezen. Als een heiden tot geloof kwam in het OT, was hij in de eerste plaats iemand die deel had aan het genadeverbond, het wezen dus, en in tweede instantie iemand die zich bij het schaduwverbond, gesloten met Israël, voegde. Want dáár was de plaats waar God Zich bekendmaakte en waar men God moest dienen.
elbert schreef:Afgewezen schreef:We moeten van de doop niet een nieuw soort 'besnijdenis' maken, alsof de doop een soort exclusief recht op de belofte zou verzegelen.
Dat doet het dan ook niet. We dopen niet om mensen rechten te geven. Omdat kinderen van de gelovigen delen in dezelfde beloften en daarom tot de gemeente gerekend worden, worden die beloften door de doop aan hen verzegeld.
Kinderen die nog niet tot geloof gekomen zijn, delen in geen enkele belofte. De belofte wordt hun bekendgemaakt en ze worden opgeroepen tot geloof, zodra ze tot de leeftijd des onderscheids gekomen zijn. Maar ze delen nergens in buiten het geloof in Christus.
elbert schreef:Afgewezen schreef:De doop hoort niet bij de toezegging ván de belofte, maar bij het geloof ín die belofte. Vandaar 'geloofsdoop'.
Dat is een onterechte tegenstelling: de doop hoort zowel bij de toezegging als het geloof in de belofte. Daarom is de kinderdoop ook geloofsdoop. Juist omdat we geloven dat God zal doen wat Hij belooft, laten we onze kinderen dopen.
“Die dan zijn woord gaarne
aannamen werden gedoopt…” Dus nogmaals: toezegging is ten enenmale ontoereikend, geloof is nodig.
elbert schreef:Afgewezen schreef:Dat God Zijn beloften vervult, is duidelijk. Maar het betekent niet dat je daar alvast een voorschot op mag nemen door een kind te dopen, dat nog niet tot geloof gekomen is.
Dan is toch mijn vraag: waarom mag dat niet en welke bijbelse gegevens voer je aan om dit
verbod te onderbouwen?
En dan gaan we de hele discussie weer overdoen.
Maar nog even kort: je gaat een kind dat misschien wel, misschien niet wedergeboren wordt, niet op voorhand dopen. De besnijdenis verzegelde het opgenomen zijn in het schaduwachtige verbond, de doop verzegelt het opgenomen zijn in het nieuwe verbond. Dus pas wie is opgenomen in het nieuwe verbond, wordt gedoopt.
De eis dat de geloofsdopers maar eens moeten aantonen dat het dopen van kinderen verboden is, is natuurlijk absurd. Nergens in het zendingsbevel lezen we ook maar iets van de opdracht dat kinderen gedoopt moeten worden. Dat moest ons op zijn minst te denken geven.