oke, duidelijk.

gravo schreef:
Nogmaals, mijn idee is het dat de concentratie van orthodoxe kerken in een aantal plaatsen in Nederland een opvallend fenomeen is. Niet omdat er hier en daar weer een kerkgbouw gebouwd wordt, maar wel, omdat het van die grote kerkgebouwen zijn en buiten de grote steden verrijzen. Dat orthodoxe groepen zich terugtrekken uit de stad is al langer merkbaar. Waarom? Trekken reformatorischen weg uit de stad? Of passen refo's zich langzamerhand zo aan, dat er geen strikt orthodoxe kerkelijkheid meer te organiseren valt? Goed voorbeeld: Rotterdam, Ger. Gem.: Mijnsherenpleinkerk dicht, Rotterdam West dicht, Boezemsingel (hoeveel mensen daar nog?). Maar wel: Barendrecht: gloednieuw kerkgebouw. Dus het is niet alleen Barneveld.

gravo

Misschien zou je eens een onderzoek naar ontwikkeling van de gereformeerde gezindte kunnen doen, en dan voornamelijk op demografisch, geografisch en maatschappelijk gebied. Ik denk dat de conclusies in grote lijnen aansluit bij eigenaardigheden die voor het Nederlandse volk in zijn geheel gelden. Om voor de vuist weg een simpel antwoord op je laatste constateringen inzake Rotterdam te geven. De volksverhuizing naar 'het platteland' heeft al decennia geleden plaatsgevonden. Een van de criteria om uit een stinkende, vieze en donkere stad weg te kunnen is een modaal inkomen. En voila, daar hebben we een verklaring voor het fenomeen dat er weinig gereformeerde rotterdammers meer in het centrum van Rotterdam kerken, maar wel er omheen (Capelle 2x, Krimpen, Rotterdam-Alexanderpolder, Ridderkerk, Barendrecht, Spijkenisse, Vlaardingen.)

Een wetenschappelijk verantwoorde studie over je vraag waarom er op de veluwe (het boerenplatteland) zoveel orthodox gereformeerde kerken zijn, zal je in de geijkte sociologische literatuur over dit onderwerp kunnen vinden.

Iemand dit stukje gelezen in de ...DAG?!


De Doorbrekers in Barneveld is de snelst groeiende kerkgemeente in Nederland.

"We kunnen elk moment beginnen", staat er op een van de drie projectieschermen. "Welkom, God op 1", meldt de middelste. Mannen met gele hesjes en walkietalkies begeleiden de gasten naar de laatste vrije plaatsen. Buiten schijnt de zon, binnen zit de Veluwehal in Barneveld stampvol. Dan wordt het donker. Een keiharde beat knalt uit de geluidsboxen, lichtbundels zwenken over het podium waar intussen een groep jongeren in spijkerbroeken en witte T-shirts is opgedoken. De streetdance-act - op het nummer One way, Jesus - gaat vergezeld van snel verschietende beelden van snelwegen, auto's en verkeersborden met daarop 'One way'en 'Jesus'. Met een daverend applaus wordt het optreden door de zaal beloond.
De Doorbrekers is de snelst groeiende kerk van Nederland. Rond de duizend mensen vierden eind vorige maand het eenjarig bestaan van de 'christengemeente' in de Veluwehal in Barneveld. Sinds voorganger Peter Paauwe en zijn echtgenote Ilona in 2005 het initiatief namen, is de gemeente elk jaar verdubbeld. Totdat het genootschap - een jaar geleden alweer - zijn toevlucht moest zoeken tot de Veluwehal, een sporthal annex cultureel centrum met 2.100 zitplaatsen.
Waar die toeloop vandaan komt? Vooral van 'de kaartenbakleden'van de andere kerken, zegt Paauwe. "We begonnen in 2005 met veertig volwassenen en veertig kinderen, nu zitten we op zeshonderd leden."Het succes ligt volgens hem "natuurlijk aan God", maar verder aan "de orthodoxe leer in eigentijdse jas". Paauwe: "De kernboodschap is hetzelfde. We geloven ook dat wat in de Bijbel staat van kaft tot kaft waar is. Alleen de wijze van communiceren is anders, in hedendaagse taal."
Wanneer de voorganger nieuwelingen verwelkomt, zoals bij deze jubileumviering, dan zegt hij bijvoorbeeld dat ze "heus niet hoeven te springen en te gillen'. Ze moeten vooral "lekker zichzelf blijven".
Zo staat het ook beschreven in de Visie van de Doorbrekers (op Doorbrekers.nl), onder het hoofdstukje "Onze Droom voor Barneveld": "Een gemeente waar jong en oud met groot plezier en in alle vrijheid de ruimte krijgen hun volle potentieel van gaven en talenten in te zetten voor God."
Multimediaal
Dansen, zingen en een rockende huisband op het podium: er zijn meer kerken die het zo uitbundig doen. Wat evenzeer in het oog springt, is de uitgesproken multimediale aanpak. Want als de huisband is uitgespeeld, is er een uitgebreid televisiemoment. Alle activiteiten van de kerk komen in reclameachtige blokken op grootbeeld voorbij. Zo kunnen leden elkaar ontmoeten bij Doorbrekers@home. Dat zijn gesprekskringen waarvoor twaalf gezinnen hun huis openstellen. Er zijn jeugdclubs met namen als D-light, U-nite en BreakThrough.
De promo's worden afgewisseld met korte getuigenissen van nieuwe bekeerlingen. Twee broers hadden hadden een wietkwekerij, totdat ze God vonden. En een vrouw was onvruchtbaar, maar ze werd toch zwanger en nu heeft ze baby Guus. "U kunt ze nog es zien op YouTube", aldus de voice-over. "Met een goed getimed filmpje komt de boodschap over", luidt de simpele redenering.
Het is bijna vloeken in de kerk. Alles wat 'werelds' is op de bible belt - televisie, internet, moderne muziek, zang en dans - wordt met een zekere gretigheid over de hoofden van de mensen uitgestort. De Doorbrekers voeren het plezier tot in het extreme op. Tijdens de collecte blaast een windmachine gouden confetti de zaal in. En als na afloop de gordijnen opengaan, staat daar een complete kermis. Met lichtjes, kraampjes, een draaimolen, een popcornmachine en een loeigroot springkussen.
"Buiten heerst de 21ste eeuw, binnen ook", verklaart Bert Hiemstra. De zaal zit vol met vrolijk lachende dertigers en veertigers met kinderen in fleurige kleren. Hiemstra was lid van de vrijgemaakte kerk, maar had behoefte aan groei, persoonlijke groei. Met zijn gezin is hij gaan zoeken en terechtgekomen in de Veluwehal. "Ik ben de Bijbel op een heel andere manier gaan ontdekken."
Straattaal
Tijdens de preek lijkt de boodschap nog hetzelfde als die van andere evangelische genootschappen. Jezus is er voor iedereen. Alle schapen, gespikkeld of bruin, heeft hij even lief.
Voorganger Peter Paauw doet een verwoede poging aan te sluiten bij de taal van de straat. Hij begint en eindigt zijn zinnen met "weet je". "Weet je, Jezus praat nooit over je verleden, weet je, hij heeft het over je toekomst."
Maar dan gooit hij het roer inhoudelijk om. Er zijn geen regels, er is alleen vrijheid. "Als ik een relatie met een vrouw zou beginnen die mij de tien geboden zou opleggen, bleef ik liever vrijgezel. Want je haalt het niet, je komt iedere dag tekort."
Het vooruitzicht dat hij schetst op 'een zwaar, saai en onaantrekkelijk' leven dat volgt op het juk van regels is duidelijk een verwijzing naar de omgeving, waar vrouwen lange haren en rokken dragen en mannen in het donker gekleed gaan. Zij gaan gebukt onder hun zondebesef. Niet alleen de zwaarte van dat geloof wordt hier afgelegd, maar ook bijna de zonde zelf.
Pastoraal medewerker Cees van der Hout beaamt dat: ‘We leggen mensen geen regels op.’ Daar ligt het succes van de Doorbrekers, zegt hij. "Het gaat om vrijheid én we zijn heel relatiegericht. We kennen elkaar allemaal."
De jongeren, zo vertelt Van der Hout, gaan rustig na de kerkdienst naar de McDonald’s, winkelen of samen naar het strand. "Ze doen heel leuke dingen en voelen zich volkomen vrij om dat te doen. Ook op zondag."
Dat is precies wat andere predikanten steekt, zegt Paauwe. "We doen te weinig aan de wet."De concurrenten waren aan het woord in een lokale krant en becommentarieerden de groei van de jongste kerk in hun midden. "Maar ze beseffen door onze explosie ook dat zij steken laten vallen."
Snelle hap
Ilona en Peter Paauwe, het stel dat de kerk begon en er samen anderhalve baan aan heeft, komen zelf uit de gereformeerde gemeente. Daar wachten de gelovigen hun levenlang op het moment dat God hen 'aanraakt'. Zij hebben zelf niets over hun uitverkiezing te zeggen en kunnen door geloof of vroom leven er ook niets aan bijdragen.
"Je kunt alleen maar afwachten", zucht Ilona, "Wat ben ik blij dat ik daar van af ben."
Ze waren 30 en 33 toen ze eruit stapten. Hij was door bijbellezen zelf tot geloof gekomen en zag dat de kerk niet overeenkwam met wat hij las. Zij kwam tot geloof bij het Kruispunt, een gemeente in Voorthuizen, waaruit de Doorbrekers is voortgekomen. Aanvankelijk was er schrik, zo zonder orgel en psalmen. Maar het meest, en nog steeds, moet ze wennen aan het feit "dat God er is voor iedereen."
Maar voor geen goud zouden ze terug willen. De suggestie dat hun geloofsbeleving gepaard gaat met een zekere oppervlakkigheid, wijzen ze af. Hebben ze dan geen behoefte aan diepgang of beproefde gebruiken?
Nee, het echtpaar gruwelt juist van de starre rituelen van de traditionele geloven. Peter: "Zijn dat niet juist de kerken die leeglopen?" Ilona: "Op zo'n dag als vandaag moet de boodschap gemakkelijk zijn, een snelle hap. Op andere zondagen hebben Peters preken veel meer inhoud." Bij het echtpaar ontbreekt de halleluja-blijheid, die veel gelovigen aankleeft. Ze zijn tamelijk aards en nuchter.
De volwassenendoop die frequent plaatsvindt, gebeurt zonder veel omhaal in een opblaasbaar zwembadje naast het podium. "Gewoon kopje onder, zonder poespas." Mensen die gedoopt willen worden, kunnen zich aanmelden en hoeven 'niet eerst op cursus", zoals elders.
De voorganger en zijn vrouw hebben niet de intentie hun boodschap ook op andere plekken in het land te gaan verkondigen. Maar wie wil, kan zelfstandig eenzelfde gemeente stichten. In Barneveld zit een eigen gebouw er in de toekomst wellicht ook in.
Paauwe: "Voor tien-, twintig-, of veertigduizend mensen. Waarom niet? Groei is van het begin af aan onze missie geweest."

Het is oude wijn in nieuwe zakken.
Oftewel: satan stopt de aloude antinoimiaanse en pelagiaanse dwalingen in een nieuwe, aantrekkelijke, multimediale zak.

"De kernboodschap is hetzelfde. We geloven ook dat wat in de Bijbel staat van kaft tot kaft waar is. Alleen de wijze van communiceren is anders, in hedendaagse taal."
(...)
Niet alleen de zwaarte van dat geloof wordt hier afgelegd, maar ook bijna de zonde zelf.
(...)
Zij hebben zelf niets over hun uitverkiezing te zeggen en kunnen door geloof of vroom leven er ook niets aan bijdragen.
"Je kunt alleen maar afwachten", zucht Ilona, "Wat ben ik blij dat ik daar van af ben."

Het lijkt zo mooi aan het begin: we geloven de Bijbel van kaft tot kaft, beweert hij (waarschijnlijk) met droge ogen.
Maar enkele regels later komt de pelagiaanse aap al uit de mouw: ze briesen (zoals velen) tegen de doodsstaat en de uitverkiezing en propageren een doe-het-zelf geloof.

Hmm buurjongen en meisje van mijn ouders zijn daar ook heengegaan. Ze hebben zich ook over laten dopen....

vlinder schreef:Hmm buurjongen en meisje van mijn ouders zijn daar ook heengegaan. Ze hebben zich ook over laten dopen....

Tja, dan kun je echt helemaal opnieuw beginnen he. Lekker al dat oude en dat starre achter je laten en een nieuw leven beginnen!

Tiberius schreef: satan stopt de aloude antinoimiaanse en pelagiaanse dwalingen in een nieuwe, aantrekkelijke, multimediale zak.
[..]
ze briesen (zoals velen) tegen de doodsstaat en de uitverkiezing en propageren een doe-het-zelf geloof.

Ik vind dat je alleen recht heb op zulke uitspraken als je een levend geloof hebt. Ik denk dat je dan voorzichtiger zou zijn met deze grote woorden. Het oordeel waarmee je oordeelt zul jezelf mee geoordeeld worden.

Overigens heb ik ook wel mijn bedenkingen. Jezus en Paulus zijn ook geen snelle hap. De wet wordt ons niet opgelegd, maar jagen we na uit dankbaarheid voor onze verlossing. Het afdoen van de wet is hetzelfde als het afdoen van het verlossingswerk van Jezus.

Kaw schreef:Ik vind dat je alleen recht heb op zulke uitspraken als je een levend geloof hebt. Ik denk dat je dan voorzichtiger zou zijn met deze grote woorden. Het oordeel waarmee je oordeelt zul jezelf mee geoordeeld worden.

Ik weet niet of je het door hebt, maar hiermee oordeel je zelf ook. En dat nog wel persoonlijk.

Tiberius schreef:

Kaw schreef:Ik vind dat je alleen recht heb op zulke uitspraken als je een levend geloof hebt. Ik denk dat je dan voorzichtiger zou zijn met deze grote woorden. Het oordeel waarmee je oordeelt zul jezelf mee geoordeeld worden.

Ik weet niet of je het door hebt, maar hiermee oordeel je zelf ook. En dat nog wel persoonlijk.

Zeg dan: ik ben bekeerd en we praten nergens meer over.

Kaw schreef:

Tiberius schreef:

Kaw schreef:Ik vind dat je alleen recht heb op zulke uitspraken als je een levend geloof hebt. Ik denk dat je dan voorzichtiger zou zijn met deze grote woorden. Het oordeel waarmee je oordeelt zul jezelf mee geoordeeld worden.

Ik weet niet of je het door hebt, maar hiermee oordeel je zelf ook. En dat nog wel persoonlijk.

Zeg dan: ik ben bekeerd en we praten nergens meer over.

Het gaat niet om mij, maar om het gevaar van het afdoen van de wet (antinomianisme) en het prediken van een doe-het-zelf geloof (pelagianisme). Bekeerd of onbekeerd: dat zijn gewoon dwalingen uit satans koker. Of vind je van niet?

Kaw schreef:

Tiberius schreef:

Kaw schreef:Ik vind dat je alleen recht heb op zulke uitspraken als je een levend geloof hebt. Ik denk dat je dan voorzichtiger zou zijn met deze grote woorden. Het oordeel waarmee je oordeelt zul jezelf mee geoordeeld worden.

Ik weet niet of je het door hebt, maar hiermee oordeel je zelf ook. En dat nog wel persoonlijk.

Zeg dan: ik ben bekeerd en we praten nergens meer over.

Mag je dan alles zeggen? Is dat belangrijk voor jou om te weten? Praat je dan nergens meer over? Vind je het handig om op internet persoonlijk te worden?

Niet iedereen loopt als een farizeëer met zijn bekering te koop!

Graag on-topic maar weer.

Niet iedereen loopt als een farizeëer met zijn bekering te koop!

Met deze uitspraak heb ik principieel moeite. Alsof bekeerd zijn iets aparts, iets heel bijzonders, behoort te zijn voor een christen. Nee! Onbekeerdheid is raar, apart, zondig, gruwelijk. Bekeerd zijn is wat hoort, wat normaal is, voor een christen.

Ja, het is toch absurd dat iemand die de boodschap van genade, redding en vergeving van alle zonden hoort, en de liefelijkheid van Christus afgeschilderd krijgt, en aangespoort wordt tot Hem te vluchten, maar koud en onverschillig zegt: Doe ik niets mee. Te raar voor woorden...

memento schreef:

Niet iedereen loopt als een farizeëer met zijn bekering te koop!

Met deze uitspraak heb ik principieel moeite. Alsof bekeerd zijn iets aparts, iets heel bijzonders, behoort te zijn voor een christen. Nee! Onbekeerdheid is raar, apart, zondig, gruwelijk. Bekeerd zijn is wat hoort, wat normaal is, voor een christen.

Ja, het is toch absurd dat iemand die de boodschap van genade, redding en vergeving van alle zonden hoort, en de liefelijkheid van Christus afgeschilderd krijgt, en aangespoort wordt tot Hem te vluchten, maar koud en onverschillig zegt: Doe ik niets mee. Te raar voor woorden...

Zo is de mens helaas wel, van nature. Alleen Godelijke genade kan dat veranderen.

Erasmiaan schreef:Niet iedereen loopt als een farizeëer met zijn bekering te koop!

Ik vind dit een nogal negatieve houding. Wel eens gehoord van 'aanstekelijk christen zijn' of 'leesbare brieven van Christus zijn'? Liepen er maar wat meer mensen met hun bekering te koop! Als ze er maar bij zeggen dat de koop in dit geval zonder prijs is en dat bekering geen schaarste-artikel is.

Waarom de farizeërs hier naar voren gebracht worden, begrijp ik overigens niet. Als er een groep overtuigd was van het idee dat bekering voor hen niet nodig was, dan waren het de farizeërs wel... Of wil je er iets mee suggereren?

Josephus schreef:

Erasmiaan schreef:Niet iedereen loopt als een farizeëer met zijn bekering te koop!

Ik vind dit een nogal negatieve houding. Wel eens gehoord van 'aanstekelijk christen zijn' of 'leesbare brieven van Christus zijn'? Liepen er maar wat meer mensen met hun bekering te koop! Als ze er maar bij zeggen dat de koop in dit geval zonder prijs is en dat bekering geen schaarste-artikel is.

Waarom de farizeërs hier naar voren gebracht worden, begrijp ik overigens niet. Als er een groep overtuigd was van het idee dat bekering voor hen niet nodig was, dan waren het de farizeërs wel... Of wil je er iets mee suggereren?

Als je een echt oprecht christen bent kun je inderdaad een leesbare brief van Christus zijn en dat was te wensen ook, maar ze gaan dan niet als een farizeëer rondlopen.