Ander schreef:

Wilhelm schreef:

Jongere schreef:In de geschiedenis van de kerk zijn er ontzettend rijke tijden geweest. Met veel geloofszekerheid.
De preken die ik lees uit die tijd zijn anders dan hoe ik ze nu hoor. Ik geloof dat dat tot nadenken moet stemmen.

Eens.
Het ontkennen van een welgemeend aanbod van genade kan niet anders dan gevolgen hebben.
Dit moeten we onder ogen zien. In kerken met een hyper-calvinistische inslag bestaat het gevaar dat een mens zo op zichzelf geworpen wordt dat hierdoor het Evangelie wordt verduisterd.
Dit mogen we toch wel zeggen ?

Als we de geschiedenis nagaan zien we dat in alle opwekkingen er een prediking gebracht werd die zeer radicaal was. De doodstaat van de mens werd aangewezen. Een scherpe wetsprediking. Maar anderzijds was er altijd een ruime prediking van het aanbod van genade. Hier mogen we toch de hedendaagse prediking wel naastleggen ?

Ik citeer uit de Saambinder van vandaag, n.a.v. een boekbespreking van een boek van Thomas Hooker:

Misschien moet men van 'de arme twijfelende christen tot Christus getrokken' van de Engelse puritein Thomas Hooker zeggen dat het een uitmuntend medicijn biedt voor hen die altijd maar bekommerd blijven ronddolen in zichzelf, zich een levenlang blijven blindstaren op eigen verdorvenheden en steeds weer opnieuw 'de eigen zweer openkrabben zonder ooit tot de Geneesheer te gaan'. Wellicht is het boek echter minder geschikt voor hen die toch al zo gretig aanspraak maken op de beloften en op veronderstelde rechten tot Christus te gaan.

Die laatste zin laat zien hoe het Evangelie verduisterd wordt. Men wordt op zichzelf geworpen onder het mom van een ruim Evangelie waarin men moet aangrijpen en toeëigenen. Dan is het maar net de vraag waar de donkerheid het grootst is: in de donkere rechterflank of in kerken waar men zich met neplicht, zonder het licht des Geestes, op de been houdt.

II. Behalve de hier genoemde zijn er nog andere bezwaren. Deze beroven een mens
wel niet terstond van aanspraak en recht op de eeuwige gelukzaligheid, maar maken
de weg hiertoe lastig en ongemakkelijk. Dit komt omdat hij niet zo spoedig als hij wel
begeert tot Christus kan komen. Dit komt ook doordat de mens, uit vleselijke
beweegredenen, een andere weg bedenkt om tot Christus te komen dan Hij ooit
bevolen of geopenbaard heeft. Wij stellen dan, overeenkomstig het woord van
Ezechiël in hoofdstuk 43 : 8, onze dorpel aan Zijn dorpel en onze post naast Zijn post.
Als wij zo, naar eigen inbeelding, een ander soort geloof maken dan Christus ooit
vereist of verordend heeft, dan is het ook geen wonder dat wij Hem niet leren kennen.
Want wij richten hindernissen op en plaatsen slagbomen op onze weg. Wij boeien
onze handen en kluisteren onze voeten en zeggen vervolgens, dat wij niet vastgrijpen
of lopen kunnen. Zo is het met u, arme christenen, gesteld en het is uw eigen schuld.

Er is geen beter bewijsreden in de hele wereld om te beproeven dat u recht hebt op
Christus dan deze, namelijk dat u de Heere Christus als een volkomen Zaligmaker en
als een enige Man aanneemt. In Johannes 1 : 12 staat geschreven: Maar zovelen Hem
aangenomen hebben, dien heeft Hij macht gegeven kinderen Gods te worden, namelijk
die in Zijn Naam geloven. Het Woord zegt niet: aan zovelen, die zo'n genegenheid tot
plichten hadden en zo'n kracht tegen verdorvenheden. Maar het zegt: als u Christus
wilt aannemen op die voorwaarden, waarop Hij Zichzelf aanbiedt. Er is geen beter
bewijs onder de hemel dan dit om te bewijzen, dat u een aanspraak hebt op de belofte.

2011 schreef:OPHEUSDEN – De Gereformeerde Gemeenten in Nederland (GGiN) zijn in het jaar 2010 opnieuw flink gegroeid, dit keer met 638 leden en doopleden. Dat blijkt uit het woensdag verschenen Kerkelijk Jaarboek 2011.

In 2009 groeiden de GGiN met 771 leden, in 2008 met 409 leden. De gemeenten die de grootste groei lieten zien, waren deze maal Rijssen en Veenendaal. Door overkomst van leden van gereformeerde gemeenten in Nederland (buiten verband) werd het ledental in Rijssen meer dan verdubbeld (van 175 naar 377), terwijl Veenendaal groeide van 730 naar 931 leden. Overige gemeenten die groeiden waren onder meer Alblasserdam, Barneveld en Opheusden.

Het kerkverband telt nu 23.786 (doop)leden. Er zijn 49 gemeenten, die gediend worden door zes predikanten. Er zijn op dit moment geen studenten in opleiding voor predikant.

In het kerkelijk jaaroverzicht spreekt ds. J. Roos zijn zorg uit over de uitholling van binnenuit en over de gevolgen van de ontwikkelingen van buitenaf. „Wat een rouwfloers ligt er op de gemeenten. Hoe weinig geestelijk leven wordt er gevonden. Wat een lauwe godsdienst wordt er over het algemeen waargenomen. Wat een vreselijke zonden vinden er ook in ons kerkelijke leven plaats.”

Toch is de situatie van de kerk niet hopeloos, schrijft de predikant uit Barneveld. „Ondanks dat het van onze kant hopeloos is, geldt dit echter niet van Gods kant, omdat Hij getrouw is in het vervullen van Zijn beloften.”

Ds. Roos schrijft verheugd te zijn dat de scheuring uit 1980 „geheeld kon worden.” Het ”hoofdstuk van 1980” is echter nog niet afgesloten. „We willen daarom hier de wens herhalen die we ook al in De Wachter Sions geschreven hebben, namelijk dat de wond die de „spijker van verdeeldheid in 1980” heeft veroorzaakt, voorgoed onschadelijk wordt gemaakt. Zoals we toen opmerkten, gaat niemand wat betreft deze droevige scheuring vrijuit, hetgeen ook de binnenverbandse gemeenten hebben erkend. Laat het daarom ons gebed zijn of de Heere wijze mannen wil verwekken om de restanten van deze schadeveroorzakende spijker weg te nemen. Dan blijven we niet hoofdschuddend bij deze ‘spijker’ stilstaan, of zelfs nog erger, dat we het goed vinden als de spijker op zijn plaats blijft zitten, maar ondernemen met de hulp des Heeren alle pogingen om deze te verwijderen.”

In het jaarboek wordt gemeld dat ds. F. Mallan tijdens zijn leven een testamentaire beschikking had ingesteld over de door hem nagelaten geschriften, geluidsdragers waarop hij het woord voert en zijn bibliotheek. Bewindvoerders zijn ds. J. Roos, M. Mallan, L. M. P. Scholten en O. M. van der Tang.

Erasmiaan schreef:

Wilhelm schreef:

Jongere schreef:In de geschiedenis van de kerk zijn er ontzettend rijke tijden geweest. Met veel geloofszekerheid.
De preken die ik lees uit die tijd zijn anders dan hoe ik ze nu hoor. Ik geloof dat dat tot nadenken moet stemmen.

Eens.
Het ontkennen van een welgemeend aanbod van genade kan niet anders dan gevolgen hebben.
Dit moeten we onder ogen zien. In kerken met een hyper-calvinistische inslag bestaat het gevaar dat een mens zo op zichzelf geworpen wordt dat hierdoor het Evangelie wordt verduisterd.
Dit mogen we toch wel zeggen ?

Als we de geschiedenis nagaan zien we dat in alle opwekkingen er een prediking gebracht werd die zeer radicaal was. De doodstaat van de mens werd aangewezen. Een scherpe wetsprediking. Maar anderzijds was er altijd een ruime prediking van het aanbod van genade. Hier mogen we toch de hedendaagse prediking wel naastleggen ?

Sjonge, wat wil je nu allemaal zeggen?! Als ik de preek van Jonathan Edwards lees, waardoor velen bekeerd zijn geworden (middelijkerwijs) dan is dat een hele normale preek, die zomaar van de kansels van de Gereformeerde Gemeente zou kunnen klinken. Of van de kansels van de Gereformeerde Gemeente in Nederland. Want daar ging het over. Gergemmers wordt wel eens verweten dat ze het verleden verheerlijken. Ik zie hier niet anders gebeuren maar dan om de prediking in de Gereformeerde Gemeente (in Ned) in een kwaad daglicht te stellen.

Wilhelm schreef:Voor de duidelijkheid : Ik heb het zeker niet bedoeld als kritiek richting Ds Roos. Ik ken zijn prediking niet goed genoeg om daar iets over te zeggen. Eenmaal heb ik een preek gehoord waar hij wel degelijk de genade aanbood. Missschien wil hij ook wel wat corrigeren binnen zijn kerkverband. Zijn positieve waardering van de prediking van de Erskines en Spurgeon zijn ook hoopgevend te noemen.

Wilhelm schreef:

Erasmiaan schreef:

Wilhelm schreef: Eens.
Het ontkennen van een welgemeend aanbod van genade kan niet anders dan gevolgen hebben.
Dit moeten we onder ogen zien. In kerken met een hyper-calvinistische inslag bestaat het gevaar dat een mens zo op zichzelf geworpen wordt dat hierdoor het Evangelie wordt verduisterd.
Dit mogen we toch wel zeggen ?

Als we de geschiedenis nagaan zien we dat in alle opwekkingen er een prediking gebracht werd die zeer radicaal was. De doodstaat van de mens werd aangewezen. Een scherpe wetsprediking. Maar anderzijds was er altijd een ruime prediking van het aanbod van genade. Hier mogen we toch de hedendaagse prediking wel naastleggen ?

Sjonge, wat wil je nu allemaal zeggen?! Als ik de preek van Jonathan Edwards lees, waardoor velen bekeerd zijn geworden (middelijkerwijs) dan is dat een hele normale preek, die zomaar van de kansels van de Gereformeerde Gemeente zou kunnen klinken. Of van de kansels van de Gereformeerde Gemeente in Nederland. Want daar ging het over. Gergemmers wordt wel eens verweten dat ze het verleden verheerlijken. Ik zie hier niet anders gebeuren maar dan om de prediking in de Gereformeerde Gemeente (in Ned) in een kwaad daglicht te stellen.

Het is mijn bedoeling niet geweest om een prediking binnen een bepaald kerkverband te bekritiseren. Het gaat mij om de vraag of we de prediking mogen toetsen. En dan mag je ook kijken naar de prediking die in het verleden zo rijk gezegend werd. Daarom noemde ik het aanbod van genade, welgemeend en onvoorwaardelijk, dat bij sommige predikers ontbreekt en dat bij onze vaderen, zeker ook bij Edwards, wel gevonden werd.
Wel houdt de GGiN als kerkverband offcieel nog steeds vast aan de leerdwaling alsof er geen onvoorwaardelijk aanbod van genade gepredikt zou mogen worden. En helaas kun je ook constateren dat er predikanten zijn in andere kerkverbanden waaruit hun prediking blijkt dat men deze lijn ook voorstaat.

Voor de duidelijkheid : Ik heb het zeker niet bedoeld als kritiek richting Ds Roos. Ik ken zijn prediking niet goed genoeg om daar iets over te zeggen. Eenmaal heb ik een preek gehoord waar hij wel degelijk de genade aanbood. Missschien wil hij ook wel wat corrigeren binnen zijn kerkverband. Zijn positieve waardering van de prediking van de Erskines en Spurgeon zijn ook hoopgevend te noemen.

Erasmiaan schreef:

Wilhelm schreef:

Erasmiaan schreef:

Wilhelm schreef: Eens.
Het ontkennen van een welgemeend aanbod van genade kan niet anders dan gevolgen hebben.
Dit moeten we onder ogen zien. In kerken met een hyper-calvinistische inslag bestaat het gevaar dat een mens zo op zichzelf geworpen wordt dat hierdoor het Evangelie wordt verduisterd.
Dit mogen we toch wel zeggen ?

Als we de geschiedenis nagaan zien we dat in alle opwekkingen er een prediking gebracht werd die zeer radicaal was. De doodstaat van de mens werd aangewezen. Een scherpe wetsprediking. Maar anderzijds was er altijd een ruime prediking van het aanbod van genade. Hier mogen we toch de hedendaagse prediking wel naastleggen ?

Sjonge, wat wil je nu allemaal zeggen?! Als ik de preek van Jonathan Edwards lees, waardoor velen bekeerd zijn geworden (middelijkerwijs) dan is dat een hele normale preek, die zomaar van de kansels van de Gereformeerde Gemeente zou kunnen klinken. Of van de kansels van de Gereformeerde Gemeente in Nederland. Want daar ging het over. Gergemmers wordt wel eens verweten dat ze het verleden verheerlijken. Ik zie hier niet anders gebeuren maar dan om de prediking in de Gereformeerde Gemeente (in Ned) in een kwaad daglicht te stellen.

Het is mijn bedoeling niet geweest om een prediking binnen een bepaald kerkverband te bekritiseren. Het gaat mij om de vraag of we de prediking mogen toetsen. En dan mag je ook kijken naar de prediking die in het verleden zo rijk gezegend werd. Daarom noemde ik het aanbod van genade, welgemeend en onvoorwaardelijk, dat bij sommige predikers ontbreekt en dat bij onze vaderen, zeker ook bij Edwards, wel gevonden werd.
Wel houdt de GGiN als kerkverband offcieel nog steeds vast aan de leerdwaling alsof er geen onvoorwaardelijk aanbod van genade gepredikt zou mogen worden. En helaas kun je ook constateren dat er predikanten zijn in andere kerkverbanden waaruit hun prediking blijkt dat men deze lijn ook voorstaat.

Voor de duidelijkheid : Ik heb het zeker niet bedoeld als kritiek richting Ds Roos. Ik ken zijn prediking niet goed genoeg om daar iets over te zeggen. Eenmaal heb ik een preek gehoord waar hij wel degelijk de genade aanbood. Missschien wil hij ook wel wat corrigeren binnen zijn kerkverband. Zijn positieve waardering van de prediking van de Erskines en Spurgeon zijn ook hoopgevend te noemen.

Wilhelm,

Ik word erg bedroefd van je postings. Ik bemerk bij jou dat je een bepaalde extreme kant opgaat wat vroeger niet zo was. Kerken hebben volgens jou een "hyper-calvinistische" inslag, de genade wordt verduisterd en de mens wordt op zichzelf terug geworpen. En je kunt natuurlijk geen namen noemen, maar iedereen weet wie jij op het oog hebt, gezien de manier hoe je in andere topics opereert en wat je eerder gezegd hebt. Dat zijn ernstige en forse aantijgingen. Ook de kreet: kerken ontkennen een algemeen aanbod vind ik erg vervelend klinken. Ik probeer een predikant niet op het etiketje dat op zijn voorhoofd geplakt zit te beoordelen maar op de inhoud van de preek. Wordt daarin echt het aanbod ontkent? En in welke zin? Waarom wordt het ontkent?

Wilhelm, ik hoop dat je niet meedoet aan de nestbevuiling die bij zovelen is waar te nemen, en dat je in het oog houdt waarom jou en mijn kerkverband is ontstaan.

Gr.,

E.

Als wij zo, naar eigen inbeelding, een ander soort geloof maken dan Christus ooit
vereist of verordend heeft, dan is het ook geen wonder dat wij Hem niet leren kennen.
Want wij richten hindernissen op en plaatsen slagbomen op onze weg. Wij boeien
onze handen en kluisteren onze voeten en zeggen vervolgens, dat wij niet vastgrijpen
of lopen kunnen. Zo is het met u, arme christenen, gesteld en het is uw eigen schuld.

memento schreef: Maar daarmee is de vraag niet van tafel: Als we de prediking van onze kerk nu (en een ieder vulle hier zijn eigen gemeente/kerkgenootschap in) naast de preken van het verleden die met rijke zegen bekroond zijn geweest leggen, zijn er dan verschillen? In zaken die aan de orde komen, de aanspreekvorm (appellerend of juist beschrijvend), evenwicht, verantwoording van de mens, wat staat centraal, welke verhouding uitleg/toepassing, functie van Christus, functie van de wet, etc.

We kunnen natuurlijk de kop in het zand steken, en er bij voorbaat vanuit gaan dat onze kerk fantastisch is, dat daarin de meest zuivere waarheid verkondigd worden, en iedereen verketteren die daar überhaupt maar enige vragen over stelt. Maar dwingt een situatie van doodsheid en lauwheid ons niet juist tot eerlijk zelfonderzoek. Zowel ons persoonlijke geestelijke leven (wie is Christus voor mij?), maar ook onze persoonlijke en kerkelijke theologie en dingen die we graag benadrukken. Dat geldt niet alleen voor de GGiN, maar voor onze hele gezindte.
.

lambertus myseras schreef: Hij vraagt: Wat leert de ondervinding dat God aan een ziel doet, die Hij wederbaart?
Dan antwootdt hij:
Eerst: De Heere verlicht en vernieuwd het verstand, Efeze 5:8: Want gij waart eertijds duisternis, maar nu zijt gij licht in den Heere, Efeze 1:18, Openb. 3:18, dat zij zichzelf zien in hun verloren staat.
Zij zien de genade in haar dierbaarheid, noodzakelijkheid, zij zien het geluk der vromen. Ze zien hun eigen onmacht en dat de Heere het moet werken; ze zien dat zij het niet hebben.
Daarna zien zij de noodzakelijkheid om de Heere Jezus als Middelaar te moeten heeben; de noodzakelijkheid van heiligmaking, van Gods nabijheid, van troost, van de verzekering en de ernst der zonde.
Zij zien de nietigheid van de wereldse ijdelheid en meer andere zaken, door een bovennatuurlijke verlichting des Geestes, die zij in de wedergeboorte ontvangen.
Dat onderscheid is zo groot als kaarslicht en zonlicht in het natuurlijke.
Schriftuurlijk licht voor alle natuurlijke mensen, hoe schrander zij naar de letter al die zaken ook zien en kennen, zij zijn toch allen geestelijk blinden en weten en geloven het niet, 1 Kor. 2:14: De natuurlijke mens begrijpt niet de dingen die des Geestes Gods zijn, hij kan ze niet verstaan. Daar komt het vandaan, dat geleerde en geletterde lieden, die geen genade hebben, zo moeilijk te overtuigen zijn. Als een vrome hen aanspreekt, zouden zij wel zeggen: Zijn wij dan ook blind, daar wij meer geleerdheid hebben, dan tien vromen tezamen?
Naar de letter is dat ook de waarheid, maar ach, helaas! zij hebben het nooit bij ondervinding, bij Geesteslicht gezien. Och! dat het de Heere beliefde de ogen der blinden te openen, tot Zjn heerlijkheid en tot hun eigen zaligheid.

huisman schreef:Toch jammer dat niemand ingaat op het citaat van Thomas Hooker want dat zou toch een oorzaak kunnen aanwijzen?

Ander schreef:Die laatste zin laat zien hoe het Evangelie verduisterd wordt. Men wordt op zichzelf geworpen onder het mom van een ruim Evangelie waarin men moet aangrijpen en toeëigenen. Dan is het maar net de vraag waar de donkerheid het grootst is: in de donkere rechterflank of in kerken waar men zich met neplicht, zonder het licht des Geestes, op de been houdt.

Bert Mulder schreef:

Wilhelm schreef:Het ontkennen van een welgemeend aanbod van genade kan niet anders dan gevolgen hebben.

En wat is dan het excuus van andere kerken in de gereformeerde gezindte, die volop het 'aanbod' preken, maar waar het ook helaas dood in de pot is?

steek hand even in eigen boezem....

Als wij zo, naar eigen inbeelding, een ander soort geloof maken dan Christus ooit
vereist of verordend heeft, dan is het ook geen wonder dat wij Hem niet leren kennen.
Want wij richten hindernissen op en plaatsen slagbomen op onze weg. Wij boeien
onze handen en kluisteren onze voeten en zeggen vervolgens, dat wij niet vastgrijpen
of lopen kunnen. Zo is het met u, arme christenen, gesteld en het is uw eigen schuld.

Ander schreef:

Als wij zo, naar eigen inbeelding, een ander soort geloof maken dan Christus ooit
vereist of verordend heeft, dan is het ook geen wonder dat wij Hem niet leren kennen.
Want wij richten hindernissen op en plaatsen slagbomen op onze weg. Wij boeien
onze handen en kluisteren onze voeten en zeggen vervolgens, dat wij niet vastgrijpen
of lopen kunnen. Zo is het met u, arme christenen, gesteld en het is uw eigen schuld.

Wel een interessante quote. Hooker richt zich tot arme christenen. Wat bedoelt hij daarmee?

Er is geen beter bewijsreden in de hele wereld om te beproeven dat u recht hebt op
Christus dan deze, namelijk dat u de Heere Christus als een volkomen Zaligmaker en
als een enige Man aanneemt. In Johannes 1 : 12 staat geschreven: Maar zovelen Hem
aangenomen hebben, dien heeft Hij macht gegeven kinderen Gods te worden, namelijk
die in Zijn Naam geloven. Het Woord zegt niet: aan zovelen, die zo'n genegenheid tot
plichten hadden en zo'n kracht tegen verdorvenheden. Maar het zegt: als u Christus
wilt aannemen op die voorwaarden, waarop Hij Zichzelf aanbiedt. Er is geen beter
bewijs onder de hemel dan dit om te bewijzen, dat u een aanspraak hebt op de belofte.

-DIA- schreef:

memento schreef: Maar daarmee is de vraag niet van tafel: Als we de prediking van onze kerk nu (en een ieder vulle hier zijn eigen gemeente/kerkgenootschap in) naast de preken van het verleden die met rijke zegen bekroond zijn geweest leggen, zijn er dan verschillen? In zaken die aan de orde komen, de aanspreekvorm (appellerend of juist beschrijvend), evenwicht, verantwoording van de mens, wat staat centraal, welke verhouding uitleg/toepassing, functie van Christus, functie van de wet, etc.

We kunnen natuurlijk de kop in het zand steken, en er bij voorbaat vanuit gaan dat onze kerk fantastisch is, dat daarin de meest zuivere waarheid verkondigd worden, en iedereen verketteren die daar überhaupt maar enige vragen over stelt. Maar dwingt een situatie van doodsheid en lauwheid ons niet juist tot eerlijk zelfonderzoek. Zowel ons persoonlijke geestelijke leven (wie is Christus voor mij?), maar ook onze persoonlijke en kerkelijke theologie en dingen die we graag benadrukken. Dat geldt niet alleen voor de GGiN, maar voor onze hele gezindte.
.

Er zijn verschillen.
a. taalgebruik
b. volkszonden wisselen wel eens
Verder zie ik geen verschillen.
Verder wil ik wel opmerken dat de Kerk niet aan een bepaald kerkverband hangt. Maar dat is hopelijk ten overloede opgemerkt
Wat wel opmerkelijk is, dat 'moderne reformatorische mensen' vaak beweren dat er in de nadere reformatie werd gedwaald. Daarom zeggen ze ook: Lees Luther en Calvijn. En zelfs: leg bij voorkeur ook eens de Belijdenisgeschriften terzijde. Die staan de geleerde 'moderne reformatorische mensen' wel eens in de weg.
Niet zo moeilijk te bergrijpen. De reformatoren werkten weg tot het heil minder uit in details (standen, en bevindingen) lieten ze vaker weg. Hier is geen verschil, maar het verschil is, dat hier een eingenwillige uitleg aan wordt gegeven die de reformatoren zelf nooit hadden bedoeld.
Laten we dit allereerst doorzien. Want hier raken we van de weg, de eenvoud raakt zoek, en men weet het nu ineens veel beter als ons voorgeslacht. Het lijkt me een weg die bewust wordt ingeslagen. Mensen van deze weg zijn erg moeilijk te overtuigen. Lees hoe eenvoudig Lambertus Myseras het zegt in "Der vromen ondervinding op de weg naar de Hemel"

Laat ik eens wat citeren van Lambertus Myseras (1676-1740)

lambertus myseras schreef: Hij vraagt: Wat leert de ondervinding dat God aan een ziel doet, die Hij wederbaart?
Dan antwootdt hij:
Eerst: De Heere verlicht en vernieuwd het verstand, Efeze 5:8: Want gij waart eertijds duisternis, maar nu zijt gij licht in den Heere, Efeze 1:18, Openb. 3:18, dat zij zichzelf zien in hun verloren staat.
Zij zien de genade in haar dierbaarheid, noodzakelijkheid, zij zien het geluk der vromen. Ze zien hun eigen onmacht en dat de Heere het moet werken; ze zien dat zij het niet hebben.
Daarna zien zij de noodzakelijkheid om de Heere Jezus als Middelaar te moeten heeben; de noodzakelijkheid van heiligmaking, van Gods nabijheid, van troost, van de verzekering en de ernst der zonde.
Zij zien de nietigheid van de wereldse ijdelheid en meer andere zaken, door een bovennatuurlijke verlichting des Geestes, die zij in de wedergeboorte ontvangen.
Dat onderscheid is zo groot als kaarslicht en zonlicht in het natuurlijke.
Schriftuurlijk licht voor alle natuurlijke mensen, hoe schrander zij naar de letter al die zaken ook zien en kennen, zij zijn toch allen geestelijk blinden en weten en geloven het niet, 1 Kor. 2:14: De natuurlijke mens begrijpt niet de dingen die des Geestes Gods zijn, hij kan ze niet verstaan. Daar komt het vandaan, dat geleerde en geletterde lieden, die geen genade hebben, zo moeilijk te overtuigen zijn. Als een vrome hen aanspreekt, zouden zij wel zeggen: Zijn wij dan ook blind, daar wij meer geleerdheid hebben, dan tien vromen tezamen?
Naar de letter is dat ook de waarheid, maar ach, helaas! zij hebben het nooit bij ondervinding, bij Geesteslicht gezien. Och! dat het de Heere beliefde de ogen der blinden te openen, tot Zjn heerlijkheid en tot hun eigen zaligheid.

Het lijkt me duidelijk dat men dit soort theologie tegenwoordig niet meer wil.
Ik zou deze critici deze vragen willen stellen. Niet om ze hier te beantwoorden, maar om ze te ovderdenken.
Wat is hier dan mis aan? Waar wordt er gedwaald ten opzichte van de Reformatie?

memento schreef:De reacties die ik nu van sommigen hier in deze topic lees, doen me denken aan het volgende verhaaltje. Het jaar is 1850. Sjaan heeft honger. De hele dag heeft ze moeten leven op een half sneetje dungesneden brood. Sinds vader een ongeluk heeft gehad, is het thuis armoe troef. Met een rammelende maag ligt ze op bed. Op school speelt ze wel eens met Nellie. Nellie's vader is tuinder. Ze wonen ver buiten het dorp. Ook bij Nellie is het arm. Ze hebben geeneens een eigen pomp. Soms eet ze wel eens bij Nellie. Dan krijg je veel groenten, die Nellie's vader zelf verbouwd. Het bord is vol. Maar omdat ze geen pomp hebben is de groente niet gewassen. Als je het eet, knerpt het zand tussen je tanden. Sjaan ligt nog steeds op bed. Als ze aan Nellie denkt, dan denkt ze gauw: Bij ons zijn de borden wel leeg, maar als er een keer wat op ligt, dan is het tenminste wel schoon, zonder zand erin. En zo gaat Sjaan getroost slapen. Met een lege maag.