15 Want wij zijn Gode een goede reuk van Christus, in degenen, die zalig worden, en in degenen, die verloren gaan;

16 Dezen wel een reuk des doods ten dode; maar genen een reuk des levens ten leven. En wie is tot deze dingen bekwaam?

17 Want wij dragen niet, gelijk velen, het Woord Gods te koop, maar als uit oprechtheid, maar als uit God, in de tegenwoordigheid Gods, spreken wij het in Christus.

het Woord, hoe gebrekkig ook gepredikt, komt nooit ledig terug, maar heeft ALTIJD het resultaat waar het soverein door God tot bedoeld is.

memento schreef:

Ander schreef:Het is nogal wat om de prediking de schuld te geven. Onlangs sprak ik iemand uit onze gemeenten die vertelde over een huisarts die in zijn praktijk een reformatorisch bejaardenhuis had. Hij had gezegd dat er zoveel twijfel en onzekerheid is bij die oudjes of het wel goed is met hen. En ook toen werd gelijk de schuld gegeven aan de prediking.

Ik gaf niet de prediking de schuld. Maar als een predikant altijd maar meteen met de vinger naar de schapen wijst, in plaats van naar zichzelf, dan vraag ik me af: Heb je jezelf de vraag wel gesteld, of het niet aan jezelf ligt... Hoe kan een visser nu de vissen de schuld geven, als hij weinig vangt... Die kant zit ook aan de medaille.

Daarom, gelijk het volk, alzo zal de priester zijn.

Bert Mulder schreef:Is het niet misschien, dat men gewoon een foute voorstelling van de prediking heeft? Want de Schrift leert ons dat de prediking een twee snijdend scherp zwaard is, een ruik des doods, en een reuk des levens...

En is het niet zo, dat degenen die openlijk in de ZONDE van ongeloof leven, door de tucht afgesneden horen te worden, zodat de prediking en de tucht hierin samenwerken? En dat ziet men, helaas in de GGinN niet....(en in veel andere kerken)

En is het niet zo, dat het zeer waarschijnlijk is, dat de Heere bezig is Zijn kandelaar van Nederland (en van veel van Europa en de westerse wereld) te verwijderen? Dat we op die manier ook Zijn voetstappen van wederkomst horen? En dat de Heere een twist met ons heeft.

En is het niet zo, dat de Schrift leert dat we verwoest zullen worden, omdat we geen kennis hebben? Hoeveel tijd besteed het gemiddelde lid in prive Bijbelstudie? Hoeveel lezen er ooit een theologisch boek?

En hoeveel gaan de gemiddelde leden in gebed voor hun kerk, voor de prediking, voor de kerkenraad?

Hoevelen van de leden leven, zo niet openlijk, in rebellie tegen hun kerkenraad?

Zullen we even doorgaan?

In een ander topic werd een site aangeraden waar je preken kon beluisteren. En zo hoorde ik een preek over de tucht. Deze ds zei dat het onmogelijk is om de tucht toe te passen heden ten dage, want als het men niet schikt, dan laten ze hun attestatie overschrijven naar een ander gemeente die er wat anders overdenken en waar men niet onder de tucht komt te staan....

Hij nam als voorbeeld een jongetje die thuis aan tafel zijn groente niet wilde eten omdat hij het niet lustte. Hij werd op de deel gezet maar dat was een doorgang naar het huis van zijn oma en opa. Oma zag hem zitten en vroeg wat er met hem aan de hand was. Ja, hij lustte zijn boontjes niet. Nou, zegt ze kom maar wij hebben bietjes en die lus je wel en het jongetje ging mee met oma om daar zijn bietjes op te eten.

(Wat hier staat zijn mijn woorden, als je het precies wilt horen, dan moet je maar naar die site gaan en de preek beluisteren).

Tiberius schreef: Verder vind ik het criterium van Memento niet echt geweldig om dat hier bij te halen in dit geval, om zonder enige onderbouwing de prediking in het verdachtenbankje te zetten, terwijl er Bijbelse voorbeelden zijn van getrouwe predikers die geen vrucht hadden.
Het gaat er dus niet om om te zeggen dat prediking zonder vrucht per definitie onbijbels is, maar dat het gehanteerde criterium niet zo algemeen gebruikt kan worden als hier gedaan wordt. De DL geven dit aan om de prediker op te wekken, niet om de luisteraars en buitenstaanders een stok te geven om iemand te slaan.

Noach heeft 150 jaar (dacht ik) gepreekt en het aangezegd en er was niemand die naar hem luisterde.

Erasmiaan schreef:

Jongere schreef:Ik kan wel leven met de gemaakte opmerkingen, m.n. ook met wat Afgewezen naar voren brengt.

Dus de Geest is geweken? Dat zegt Afgewezen immers met zoveel woorden. En dat is nu juist waar iedereen met zoveel kabaal tegen te hoop loopt, in dit topic.

Het ligt niet aan Gods Woord. Dat is levend en krachtig en scherpsnijdender dan enig tweesnijdend zwaard.

Wij hebben gezondigd. Het ligt aan de predikers, het ligt aan de toehoorders. En als je goed leest zie je dat ds. Roos zich insluit.

Het heeft alles met elkaar te maken. Prediking en prediker. Die dingen horen heel dicht bij elkaar. Bij de grote kracht van de Heilige Geest in de Reformatie, hoorde een ingrijpende verandering in de leer.
Afgewezen zegt terecht: het heeft niet alleen met de prediking te maken.
Het hoort heel dicht bij elkaar. Maar het is waar dat we onevenwichtig onze aandacht op één van de twee kanten kunnen leggen. Want we zijn misschien wel te gewend om te zeggen dat het aan de predikers ligt, terwijl, als we doorpraten, we eigenlijk niet accepteren dat er dan iets onevenwichtig zou kunnen zijn in de prediking.

We hebben nodig een reformatie in de kracht van de Heilige Geest. Niet minder, maar ook niet meer.

wij moeten die vinger in eigen boezem steken, en doen zoals Daniel:

3 En ik stelde mijn aangezicht tot God, den Heere, om Hem te zoeken met het gebed, en smekingen, met vasten, en zak, en as.

4 Ik bad dan tot den HEERE, mijn God, en deed belijdenis, en zeide: Och Heere! Gij grote en verschrikkelijke God, Die het verbond en de weldadigheid houdt dien, die Hem liefhebben en Zijn geboden houden.

5 Wij hebben gezondigd, en hebben onrecht gedaan, en goddelooslijk gehandeld, en gerebelleerd, met af te wijken van Uw geboden, en van Uw rechten.

6 En wij hebben niet gehoord naar Uw dienstknechten, de profeten, die in Uw Naam spraken tot onze koningen, onze vorsten en onze vaders, en tot al het volk des lands.

7 Bij U, o Heere! is de gerechtigheid, maar bij ons de beschaamdheid der aangezichten, gelijk het is te dezen dage; bij de mannen van Juda, en de inwoners van Jeruzalem, en geheel Israël, die nabij en die verre zijn, in al de landen, waar Gij ze henengedreven hebt, om hun overtreding, waarmede zij tegen U overtreden hebben.

8 O Heere! bij ons is de beschaamdheid der aangezichten, bij onze koningen, bij onze vorsten, en bij onze vaders, omdat wij tegen U gezondigd hebben.

9 Bij den Heere, onzen God, zijn de barmhartigheden en vergevingen, alhoewel wij tegen Hem gerebelleerd hebben.

10 En wij hebben der stem des HEEREN, onzes Gods, niet gehoorzaamd, dat wij in Zijn wetten wandelen zouden, die Hij gegeven heeft voor onze aangezichten, door de hand van Zijn knechten, de profeten.

11 Maar geheel Israël heeft Uw wet overtreden, met af te wijken, dat zij Uwer stem niet gehoorzaamden; daarom is over ons uitgestort die vloek, en die eed, die geschreven is in de wet van Mozes, den knecht Gods, dewijl wij tegen Hem gezondigd hebben.

12 En Hij heeft Zijn woorden bevestigd, die Hij gesproken heeft tegen ons, en tegen onze richters, die ons richtten, brengende over ons een groot kwaad, hetwelk niet geschied is onder den gansen hemel, gelijk aan Jeruzalem geschied is.

13 Gelijk als in de wet van Mozes geschreven is, alzo is al dat kwaad over ons gekomen; en wij smeekten het aangezicht des HEEREN, onzes Gods, niet, afkerende van onze ongerechtigheden, en verstandelijk acht gevende op Uw waarheid.

14 Daarom heeft de HEERE over het kwade gewaakt, en Hij heeft het over ons gebracht; want de HEERE, onze God, is rechtvaardig in al Zijn werken, die Hij gedaan heeft, dewijl wij Zijner stem niet gehoorzaamden.

15 En nu, o Heere, onze God! Die Uw volk uit Egypteland gevoerd hebt, met een sterke hand, en hebt U een Naam gemaakt, gelijk hij is te dezen dage; wij hebben gezondigd, wij zijn goddeloos geweest.

16 O Heere! naar al Uw gerechtigheden, laat toch Uw toorn en Uw grimmigheid afgekeerd worden van Uw stad Jeruzalem, Uw heiligen berg; want om onzer zonden wil en om onzer vaderen ongerechtigheden, zijn Jeruzalem en Uw volk tot versmaadheid bij allen, die rondom ons zijn.

17 En nu, o onze God! hoor naar het gebed Uws knechts, en naar zijn smekingen; en doe Uw aangezicht lichten over Uw heiligdom, dat verwoest is; om des Heeren wil.

18 Neig Uw oor, mijn God! en hoor, doe Uw ogen op, en zie onze verwoestingen, en de stad, die naar Uw Naam genoemd is; want wij werpen onze smekingen voor Uw aangezicht niet neder op onze gerechtigheden, maar op Uw barmhartigheden, die groot zijn.

19 O Heere, hoor! o Heere, vergeef! o Heere, merk op en doe het, vertraag het niet! Om Uws Zelfs wil, o mijn God! Want Uw stad, en Uw volk is naar Uw Naam genoemd.

20 Als ik nog sprak, en bad, en beleed mijn zonde, en de zonde mijns volks van Israël, en mijn smeking nederwierp voor het aangezicht des HEEREN, mijns Gods, om des heiligen bergs wil mijns Gods;

21 Als ik nog sprak in het gebed, zo kwam de man Gabriël, dien ik in het begin in een gezicht gezien had, snellijk gevlogen, mij aanrakende, omtrent den tijd des avondoffers.

22 En hij onderrichtte mij en sprak met mij, en zeide: Daniël! nu ben ik uitgegaan, om u den zin te doen verstaan.

23 In het begin uwer smekingen is het woord uitgegaan, en ik ben gekomen, om u dat te kennen te geven; want gij zijt een zeer gewenst man; versta dan dit woord, en merk op dit gezicht.

24 Zeventig weken zijn bestemd over uw volk, en over uw heilige stad, om de overtreding te sluiten, en om de zonden te verzegelen, en om de ongerechtigheid te verzoenen, en om een eeuwige gerechtigheid aan te brengen, en om het gezicht, en den profeet te verzegelen, en om de heiligheid der heiligheden te zalven.

25 Weet dan, en versta: van den uitgang des woords, om te doen wederkeren, en om Jeruzalem te bouwen, tot op Messias, den Vorst, zijn zeven weken, en twee en zestig weken; de straten, en de grachten zullen wederom gebouwd worden, doch in benauwdheid der tijden.

26 En na die twee en zestig weken zal de Messias uitgeroeid worden, maar het zal niet voor Hem zelven zijn; en een volk des vorsten, hetwelk komen zal, zal de stad en het heiligdom verderven, en zijn einde zal zijn met een overstromenden vloed, en tot het einde toe zal er krijg zijn, en vastelijk besloten verwoestingen.

27 En hij zal velen het verbond versterken een week; en in de helft der week zal hij het slachtoffer en het spijsoffer doen ophouden, en over den gruwelijken vleugel zal een verwoester zijn, ook tot de voleinding toe, die vastelijk besloten zijnde, zal uitgestort worden over den verwoeste.

Bovendien moet de Geest niet alleen op de predikers zijn, maar ook op de gemeenteleden. "Och, dat al het volk des Heeren profeten waren..."
Overigens moeten we ook wel weer voorzichtig zijn met algemene beoordelingen. Soms werkt de Geest daar waar je Hem niet verwacht.
Tot slot: de prediking van overleden leraars kan ook nu nog tot zegening zijn! Dat is de andere kant.

Het is altijd een minderheid die daadwerkelijk gelooft. Je kan dopen wie je wilt, het zal altijd een minderheid blijven die daadwerkelijk gelooft. Zo is het altijd al geweest. (Op de uitzondering van bijzondere opwekkingen na.) De kerk is nou eenmaal wereld, en geen Kerk. Als we meer vrucht willen zien moeten we de straat op gaan ipv altijd dezelfde mensen het evangelie voorhouden.

Jongere schreef:In de geschiedenis van de kerk zijn er ontzettend rijke tijden geweest. Met veel geloofszekerheid.
De preken die ik lees uit die tijd zijn anders dan hoe ik ze nu hoor. Ik geloof dat dat tot nadenken moet stemmen.

Eens.
Het ontkennen van een welgemeend aanbod van genade kan niet anders dan gevolgen hebben.
Dit moeten we onder ogen zien. In kerken met een hyper-calvinistische inslag bestaat het gevaar dat een mens zo op zichzelf geworpen wordt dat hierdoor het Evangelie wordt verduisterd.
Dit mogen we toch wel zeggen ?

Als we de geschiedenis nagaan zien we dat in alle opwekkingen er een prediking gebracht werd die zeer radicaal was. De doodstaat van de mens werd aangewezen. Een scherpe wetsprediking. Maar anderzijds was er altijd een ruime prediking van het aanbod van genade. Hier mogen we toch de hedendaagse prediking wel naastleggen ?

Wilhelm schreef:

Jongere schreef:In de geschiedenis van de kerk zijn er ontzettend rijke tijden geweest. Met veel geloofszekerheid.
De preken die ik lees uit die tijd zijn anders dan hoe ik ze nu hoor. Ik geloof dat dat tot nadenken moet stemmen.

Eens.
Het ontkennen van een welgemeend aanbod van genade kan niet anders dan gevolgen hebben.
Dit moeten we onder ogen zien. In kerken met een hyper-calvinistische inslag bestaat het gevaar dat een mens zo op zichzelf geworpen wordt dat hierdoor het Evangelie wordt verduisterd.
Dit mogen we toch wel zeggen ?

Als we de geschiedenis nagaan zien we dat in alle opwekkingen er een prediking gebracht werd die zeer radicaal was. De doodstaat van de mens werd aangewezen. Een scherpe wetsprediking. Maar anderzijds was er altijd een ruime prediking van het aanbod van genade. Hier mogen we toch de hedendaagse prediking wel naastleggen ?

Sjonge, wat wil je nu allemaal zeggen?! Als ik de preek van Jonathan Edwards lees, waardoor velen bekeerd zijn geworden (middelijkerwijs) dan is dat een hele normale preek, die zomaar van de kansels van de Gereformeerde Gemeente zou kunnen klinken. Of van de kansels van de Gereformeerde Gemeente in Nederland. Want daar ging het over. Gergemmers wordt wel eens verweten dat ze het verleden verheerlijken. Ik zie hier niet anders gebeuren maar dan om de prediking in de Gereformeerde Gemeente (in Ned) in een kwaad daglicht te stellen.

Wilhelm schreef:Het ontkennen van een welgemeend aanbod van genade kan niet anders dan gevolgen hebben.

En wat is dan het excuus van andere kerken in de gereformeerde gezindte, die volop het 'aanbod' preken, maar waar het ook helaas dood in de pot is?

steek hand even in eigen boezem....

Bert Mulder schreef:

Wilhelm schreef:Het ontkennen van een welgemeend aanbod van genade kan niet anders dan gevolgen hebben.

En wat is dan het excuus van andere kerken in de gereformeerde gezindte, die volop het 'aanbod' preken, maar waar het ook helaas dood in de pot is?

steek hand even in eigen boezem....

En bert hoe zit het in noord amerika?

Auto schreef:

Bert Mulder schreef:

Wilhelm schreef:Het ontkennen van een welgemeend aanbod van genade kan niet anders dan gevolgen hebben.

En wat is dan het excuus van andere kerken in de gereformeerde gezindte, die volop het 'aanbod' preken, maar waar het ook helaas dood in de pot is?

steek hand even in eigen boezem....

En bert hoe zit het in noord amerika?

niet veel anders dan in Nederland vrees ik, hoewel ik denk dat Nederland voorop loopt....

Wilhelm schreef:

Jongere schreef:In de geschiedenis van de kerk zijn er ontzettend rijke tijden geweest. Met veel geloofszekerheid.
De preken die ik lees uit die tijd zijn anders dan hoe ik ze nu hoor. Ik geloof dat dat tot nadenken moet stemmen.

Eens.
Het ontkennen van een welgemeend aanbod van genade kan niet anders dan gevolgen hebben.
Dit moeten we onder ogen zien. In kerken met een hyper-calvinistische inslag bestaat het gevaar dat een mens zo op zichzelf geworpen wordt dat hierdoor het Evangelie wordt verduisterd.
Dit mogen we toch wel zeggen ?

Als we de geschiedenis nagaan zien we dat in alle opwekkingen er een prediking gebracht werd die zeer radicaal was. De doodstaat van de mens werd aangewezen. Een scherpe wetsprediking. Maar anderzijds was er altijd een ruime prediking van het aanbod van genade. Hier mogen we toch de hedendaagse prediking wel naastleggen ?

Ik citeer uit de Saambinder van vandaag, n.a.v. een boekbespreking van een boek van Thomas Hooker:

Misschien moet men van 'de arme twijfelende christen tot Christus getrokken' van de Engelse puritein Thomas Hooker zeggen dat het een uitmuntend medicijn biedt voor hen die altijd maar bekommerd blijven ronddolen in zichzelf, zich een levenlang blijven blindstaren op eigen verdorvenheden en steeds weer opnieuw 'de eigen zweer openkrabben zonder ooit tot de Geneesheer te gaan'. Wellicht is het boek echter minder geschikt voor hen die toch al zo gretig aanspraak maken op de beloften en op veronderstelde rechten tot Christus te gaan.

Die laatste zin laat zien hoe het Evangelie verduisterd wordt. Men wordt op zichzelf geworpen onder het mom van een ruim Evangelie waarin men moet aangrijpen en toeëigenen. Dan is het maar net de vraag waar de donkerheid het grootst is: in de donkere rechterflank of in kerken waar men zich met neplicht, zonder het licht des Geestes, op de been houdt.

Ander schreef:Die laatste zin laat zien hoe het Evangelie verduisterd wordt. Men wordt op zichzelf geworpen onder het mom van een ruim Evangelie waarin men moet aangrijpen en toeëigenen. Dan is het maar net de vraag waar de donkerheid het grootst is: in de donkere rechterflank of in kerken waar men zich met neplicht, zonder het licht des Geestes, op de been houdt.

Misschien is dat zo, ik laat dat oordeel voor jouw rekening.

Maar daarmee is de vraag niet van tafel: Als we de prediking van onze kerk nu (en een ieder vulle hier zijn eigen gemeente/kerkgenootschap in) naast de preken van het verleden die met rijke zegen bekroond zijn geweest leggen, zijn er dan verschillen? In zaken die aan de orde komen, de aanspreekvorm (appellerend of juist beschrijvend), evenwicht, verantwoording van de mens, wat staat centraal, welke verhouding uitleg/toepassing, functie van Christus, functie van de wet, etc.

We kunnen natuurlijk de kop in het zand steken, en er bij voorbaat vanuit gaan dat onze kerk fantastisch is, dat daarin de meest zuivere waarheid verkondigd worden, en iedereen verketteren die daar überhaupt maar enige vragen over stelt. Maar dwingt een situatie van doodsheid en lauwheid ons niet juist tot eerlijk zelfonderzoek. Zowel ons persoonlijke geestelijke leven (wie is Christus voor mij?), maar ook onze persoonlijke en kerkelijke theologie en dingen die we graag benadrukken. Dat geldt niet alleen voor de GGiN, maar voor onze hele gezindte.

De reacties die ik nu van sommigen hier in deze topic lees, doen me denken aan het volgende verhaaltje. Het jaar is 1850. Sjaan heeft honger. De hele dag heeft ze moeten leven op een half sneetje dungesneden brood. Sinds vader een ongeluk heeft gehad, is het thuis armoe troef. Met een rammelende maag ligt ze op bed. Op school speelt ze wel eens met Nellie. Nellie's vader is tuinder. Ze wonen ver buiten het dorp. Ook bij Nellie is het arm. Ze hebben geeneens een eigen pomp. Soms eet ze wel eens bij Nellie. Dan krijg je veel groenten, die Nellie's vader zelf verbouwd. Het bord is vol. Maar omdat ze geen pomp hebben is de groente niet gewassen. Als je het eet, knerpt het zand tussen je tanden. Sjaan ligt nog steeds op bed. Als ze aan Nellie denkt, dan denkt ze gauw: Bij ons zijn de borden wel leeg, maar als er een keer wat op ligt, dan is het tenminste wel schoon, zonder zand erin. En zo gaat Sjaan getroost slapen. Met een lege maag.