Adorote schreef:oeke boeke zoeke is schraalhans thuis.

Tiberius schreef:

Adorote schreef:oeke boeke zoeke is schraalhans thuis.

Inderdaad een absolute dijenkletser.

Adorote schreef:Met een koket sandaaltje aan de voeten , op het zomer terras is het goed warme melk drinken.

Rens schreef:Hij draagt altijd een wisseldaalder bij zich.


Wisseldaalder


Een wisseldaalder (ook wel wisselrijksdaalder) is een niet-bestaand geldstuk, die voorkomt in verschillende Nederlandse en Duitse volksverhalen.

De wisseldaalder is in deze verhalen steeds een geldstuk (waarvan indertijd werd aangenomen dat deze wel degelijk bestond) dat de wonderlijke kracht zou bezitten dat hij nooit op zou raken. Betaalde men iets met de wisseldaalder, dan kwam deze vanzelf terug in de beurs. Voorwaarde was wel dat dat hij nooit in zijn geheel mocht worden uitgegeven, met andere woorden er moest wat wisselgeld terugkomen.

Het probleem was, hoe aan zo'n geldstuk te komen. Een aantal sagen beschrijft een manier om een wisseldaalder te bemachtigen. Dat dit niet met rechte dingen toeging blijkt uit het feit dat in de meeste van deze verhalen de duivel een grote rol speelt. Het bekendste is wel die, waarbij men een kat in een zak moest stoppen en op middernacht op een kruispunt moest gaan staan. Dan kwam er een voorbijganger die vroeg wat je in de zak had. "Een haas," moest je dan zeggen, waarop de vreemdeling te kennen gaf deze te willen kopen. Dat kon en als betaling kreeg je dan de begeerde daalder. Je moest dan wel maken dat je wegkwam, want als de man (dat was natuurlijk de duivel zelf) door kreeg wat hij had gekocht, dan zou hij de verkoper zonder twijfel verscheuren.


.

Unionist schreef:

Rens schreef:Hij draagt altijd een wisseldaalder bij zich.


Wisseldaalder


Een wisseldaalder (ook wel wisselrijksdaalder) is een niet-bestaand geldstuk, die voorkomt in verschillende Nederlandse en Duitse volksverhalen.

De wisseldaalder is in deze verhalen steeds een geldstuk (waarvan indertijd werd aangenomen dat deze wel degelijk bestond) dat de wonderlijke kracht zou bezitten dat hij nooit op zou raken. Betaalde men iets met de wisseldaalder, dan kwam deze vanzelf terug in de beurs. Voorwaarde was wel dat dat hij nooit in zijn geheel mocht worden uitgegeven, met andere woorden er moest wat wisselgeld terugkomen.

Het probleem was, hoe aan zo'n geldstuk te komen. Een aantal sagen beschrijft een manier om een wisseldaalder te bemachtigen. Dat dit niet met rechte dingen toeging blijkt uit het feit dat in de meeste van deze verhalen de duivel een grote rol speelt. Het bekendste is wel die, waarbij men een kat in een zak moest stoppen en op middernacht op een kruispunt moest gaan staan. Dan kwam er een voorbijganger die vroeg wat je in de zak had. "Een haas," moest je dan zeggen, waarop de vreemdeling te kennen gaf deze te willen kopen. Dat kon en als betaling kreeg je dan de begeerde daalder. Je moest dan wel maken dat je wegkwam, want als de man (dat was natuurlijk de duivel zelf) door kreeg wat hij had gekocht, dan zou hij de verkoper zonder twijfel verscheuren.


.

Dan had hij dus een kat in de zak gekocht.

Nou, ik heb het geprobeerd. De eerste die langs kwam was een agent. Hij vroeg bars wat ik in die zak had en ik kreeg een boete wegens illegaal stropen. Toen ik liet zien dat het geen haas maar een kat was, kreeg ik er nog één wegens het beledigen van een politieman.

Dus als je nog es wat weet, met je wisseldaalders...