Ik had vanmiddag al gepost maar om een of andere duistere reden is die niet op het forum terecht gekomen.

Wat is een hartsvriend(in)?

Ik heb een goede vriend. Hij heeft kerk verlaten, al jaren geleden. Heb hem leren kennen op de voetbalvereniging. Heeft huilend in mijn armen gestaan tijdens zijn scheiding.
We hebben veel gedeeld en ook veel meegemaakt met zogenaamde vrienden.

Over geloof kon ik praten met hem, alleen hij had zijn hart daarvoor afgesloten.
Inmiddels is hij, eenzaam, geëmigreerd. Met een paar anderen hebben we afscheid genomen en ik heb een pakje meegegeven met een brief wat hij pas in Australië mocht openen. Zo wist ik zeker dat hij daar een nederlandse Bijbel zou hebben. Er in lezen? Misschien nooit, misschien ooit.

Een vriend?
Ik hou het bij Toon Hermans:

Vriend

je hebt iemand nodig
stil en oprecht
die als het erop aan komt
voor je bidt of voor je vecht
pas als je iemand hebt
die met je lacht en met je grient
dan pas kun je zeggen:
'k heb een vriend

als je iemand hebt
die alles met je deelt
de tafel en het bed
één die nooit verveelt
als je iemand hebt
die al je zorgen heelt
weet je wat dat zeggen wil
weet je wat dat scheelt?

je hebt iemand nodig
stil en oprecht
die als het erop aan komt
voor je bidt of voor je vecht
pas als je iemand hebt
die met je lacht en met je grient
dan pas kun je zeggen:
'k heb een vriend

pas als je iemand hebt
die met je lacht en met je grient
dan pas mag je zeggen:
ik heb 'n vriend

En dankbaar mag ik zeggen.... ik heb ze en daar ben ik echt dankbaar voor.

gelukkig heb ik veel goede vriendinnen
ook al spreek/zie ik ze niet allemaal even vaak; je weet toch dat je verbonden met elkaar bent

ik heb ook verbroken vriendschappen; heel ingrijpend....
dat went nooit.
Soms droom ik dat het weer goed is ofzo; dan word ik verdrietig wakker
als je die mensen ziet dan doet het nog altijd pijn

fluitje schreef:Ik had vanmiddag al gepost maar om een of andere duistere reden is die niet op het forum terecht gekomen.

Wat is een hartsvriend(in)?

Ik heb een goede vriend. Hij heeft kerk verlaten, al jaren geleden. Heb hem leren kennen op de voetbalvereniging. Heeft huilend in mijn armen gestaan tijdens zijn scheiding.
We hebben veel gedeeld en ook veel meegemaakt met zogenaamde vrienden.

Over geloof kon ik praten met hem, alleen hij had zijn hart daarvoor afgesloten.
Inmiddels is hij, eenzaam, geëmigreerd. Met een paar anderen hebben we afscheid genomen en ik heb een pakje meegegeven met een brief wat hij pas in Australië mocht openen. Zo wist ik zeker dat hij daar een nederlandse Bijbel zou hebben. Er in lezen? Misschien nooit, misschien ooit.

Een vriend?
Ik hou het bij Toon Hermans:

Vriend

je hebt iemand nodig
stil en oprecht
die als het erop aan komt
voor je bidt of voor je vecht
pas als je iemand hebt
die met je lacht en met je grient
dan pas kun je zeggen:
'k heb een vriend

als je iemand hebt
die alles met je deelt
de tafel en het bed
één die nooit verveelt
als je iemand hebt
die al je zorgen heelt
weet je wat dat zeggen wil
weet je wat dat scheelt?

je hebt iemand nodig
stil en oprecht
die als het erop aan komt
voor je bidt of voor je vecht
pas als je iemand hebt
die met je lacht en met je grient
dan pas kun je zeggen:
'k heb een vriend

pas als je iemand hebt
die met je lacht en met je grient
dan pas mag je zeggen:
ik heb 'n vriend

En dankbaar mag ik zeggen.... ik heb ze en daar ben ik echt dankbaar voor.

ah dat gedicht heb ik ook wel s op rf gezet..


van harte mee eens fluitje!!!!

henriët schreef:@ Moni,
het is mogelijk, werkelijk waar.

het is wel moeilijk en ingewikkeld hoor,wij gingen uit de kerk... en opeens vrienden die we dachten te hebben.. weg .. en dan idd vertrouwen.. enz.
maar de HEere heeft andere ( echte) vrienden in de plaats willen geven.. zeg maar.
en ja, de een heeft meer behoefte daaraan dan de ander, dat is zeker waar.
Als ik kijk naar Jean van mij, die heeft wel vrienden, een hartsvriend, en verder kennisen zeg maar.
Bij mij ligt dat weer anders. Maar
vertrouwen krijg je vaak als je vertrouwen geeft zeg maar.
ik weet t ook niet zo goed.
Maar ik vind het verdrietig voor je.. als jij zegt geen echte vrienden te hebben. ........

Ik ben iemand die zich niet zo heel makkelijk geeft. Door alle vriendschappen die ik kwijtgeraakt ben is dat er niet makkelijker op geworden. Telkens weer probeerde ik alles te geven en er voor de ander te zijn, maar zodra je zelf wat zorgen hebt of het gewoon moeilijk hebt dan laten ze je in de steek of laten niets horen. Ik kan dat dus geen vrienden noemen.
Ik mis het eerlijk gezegd wel dat ik geen echt vrienden heb, al was het er maar 1! Samen met mijn zus heb ik wel iemand waar we altijd voor klaar staan en die ook voor ons er wil zijn, maar die is wel ruim 31 jaar ouder dan mij en ernstig ziek... Kan met haar over veel praten, maar niet over het geloof en dat is soms heel moeilijk, vooral omdat ze zo ziek is.
Het gedicht wat hier gepost is dat ken ik en ik kan dus niet zeggen dat ik dat heb.....

Moni schreef:

henriët schreef:@ Moni,
het is mogelijk, werkelijk waar.

het is wel moeilijk en ingewikkeld hoor,wij gingen uit de kerk... en opeens vrienden die we dachten te hebben.. weg .. en dan idd vertrouwen.. enz.
maar de HEere heeft andere ( echte) vrienden in de plaats willen geven.. zeg maar.
en ja, de een heeft meer behoefte daaraan dan de ander, dat is zeker waar.
Als ik kijk naar Jean van mij, die heeft wel vrienden, een hartsvriend, en verder kennisen zeg maar.
Bij mij ligt dat weer anders. Maar
vertrouwen krijg je vaak als je vertrouwen geeft zeg maar.
ik weet t ook niet zo goed.
Maar ik vind het verdrietig voor je.. als jij zegt geen echte vrienden te hebben. ........

Ik ben iemand die zich niet zo heel makkelijk geeft. Door alle vriendschappen die ik kwijtgeraakt ben is dat er niet makkelijker op geworden. Telkens weer probeerde ik alles te geven en er voor de ander te zijn, maar zodra je zelf wat zorgen hebt of het gewoon moeilijk hebt dan laten ze je in de steek of laten niets horen. Ik kan dat dus geen vrienden noemen.
Ik mis het eerlijk gezegd wel dat ik geen echt vrienden heb, al was het er maar 1! Samen met mijn zus heb ik wel iemand waar we altijd voor klaar staan en die ook voor ons er wil zijn, maar die is wel ruim 31 jaar ouder dan mij en ernstig ziek... Kan met haar over veel praten, maar niet over het geloof en dat is soms heel moeilijk, vooral omdat ze zo ziek is.
Het gedicht wat hier gepost is dat ken ik en ik kan dus niet zeggen dat ik dat heb.....

Moni,
Ook ik ben iemand die zich niet gemakkelijk geeft. Ja, in eerste instantie, ik weet t, lijkt dat zo, vanwege de spontaniteit die anderen waarderen, maar het echte mezelf geven, dan moet je wel een stukje dieper gaan zeg maar. En ook ik ken het om vriendschappen kwijt te raken. Waardevolle contacten, en toch, als ik er dan heel goed over nadenk, vraag ik me af, mis ik het? En waarom. Ik heb r zoveel anderen, echte vrienden en vriendinnen voor terug gekregen, die ik niet altijd wekelijks zie, sommigen een paar maanden niet, maar af en toe een mail oid, je weet van elkaar dat de intentie er is, in vreugde en verdriet er zijn voor elkaar.
Sommigen spreek ik dagelijks, via media, anderen wekelijks, anderen eens in t half jaar.
het zit niet in de kwantiteit maar in de kwaliteit. En het is ook heel moeilijk wanneer je vertrouwen beschaamd is om je weer te geven. Ik weet dat ook. Ik ken dat ook.
Ik weet nog wel de tijd dat ik het gevoel had dat niemand om me gaf enz enz enz.. en dat ik de HEere ging bidden om vrienden, ja, ik had ze wel, maar waar ik kwam.. ik was alleen ..
en toch, de Heere wil het gebed horen ook om zulke dingen.

De situatie die jij schetst, daar word ik heel verdrietig van, en dan voel ik me machteloos..
wat zou ik je een goede vriend -in gunnen, het is zo waardevol.
Wat een verdriet spreekt er uit je woorden.
Ik zou je willen helpen, maar ik weet niet hoe.
Wel mag en kan ik je wijzen op Jezus, Die een Vriend voor de Zijnen wil zijn,
en, je mag Hem ook bidden of de HEere je iemand op je pad brengen wil, al is het maar 1 iemand, waar je die vriendschap mee mag hebben zoals beschreven in het gedicht.

ontvang een hartelijke groet, Jet

henriët schreef:Moni,
Ook ik ben iemand die zich niet gemakkelijk geeft. Ja, in eerste instantie, ik weet t, lijkt dat zo, vanwege de spontaniteit die anderen waarderen, maar het echte mezelf geven, dan moet je wel een stukje dieper gaan zeg maar. En ook ik ken het om vriendschappen kwijt te raken. Waardevolle contacten, en toch, als ik er dan heel goed over nadenk, vraag ik me af, mis ik het? En waarom. Ik heb r zoveel anderen, echte vrienden en vriendinnen voor terug gekregen, die ik niet altijd wekelijks zie, sommigen een paar maanden niet, maar af en toe een mail oid, je weet van elkaar dat de intentie er is, in vreugde en verdriet er zijn voor elkaar.
Sommigen spreek ik dagelijks, via media, anderen wekelijks, anderen eens in t half jaar.
het zit niet in de kwantiteit maar in de kwaliteit. En het is ook heel moeilijk wanneer je vertrouwen beschaamd is om je weer te geven. Ik weet dat ook. Ik ken dat ook.
Ik weet nog wel de tijd dat ik het gevoel had dat niemand om me gaf enz enz enz.. en dat ik de HEere ging bidden om vrienden, ja, ik had ze wel, maar waar ik kwam.. ik was alleen ..
en toch, de Heere wil het gebed horen ook om zulke dingen.

De situatie die jij schetst, daar word ik heel verdrietig van, en dan voel ik me machteloos..
wat zou ik je een goede vriend -in gunnen, het is zo waardevol.
Wat een verdriet spreekt er uit je woorden.
Ik zou je willen helpen, maar ik weet niet hoe.
Wel mag en kan ik je wijzen op Jezus, Die een Vriend voor de Zijnen wil zijn,
en, je mag Hem ook bidden of de HEere je iemand op je pad brengen wil, al is het maar 1 iemand, waar je die vriendschap mee mag hebben zoals beschreven in het gedicht.

ontvang een hartelijke groet, Jet

Dank je voor je lieve woorden.
Mijn hoop is ook dat het eens waar mag worden voor mij: Hij is het die ons Zijne vriendschap biedt. Dat alleen is een vriendschap die waarde heeft.
Verdriet zit er zeker in mij, want ieder mens heeft toch vriendschap nodig en juist als het leven niet makkelijk is.

Het is inderdaad mogelijk om een hartsvriendin te hebben. In de ene periode zal die vriendin jou ergens doorheen moeten helpen, de andere periode jij je vriendin. Ik heb vrienden gehad, die het altijd over zichzelf hadden en misschien nog wel meer dan anderen. Zonder dat viel hun wereldje uit elkaar. Ze hadden geen onderwerpen of jan en alleman werd besproken. Echt diepgang was er niet. Ja alleen de dingen waar je samen lekker op kon vitten e.d. Bijna nooit vragen van: hoe is het met jou? Wel: Hoe is het, maar dan op een manier zodat je niet gaat zeggen dat er wel wat aan de hand is. Ik heb ook moeite met mensen die altijd klagen en nergens het positieve van inzien! Zelf probeer ik dat wel! En als je dit aangeeft zeggen ze: ja er luistert al steeds niemand, ik dacht bij jou wel mijn verhaal kwijt te kunnen. Ja dat mag, maar niet elke keer weer. Daar stoot je mij mee af. Ben ik een slechte vriendin?

Wat ik altijd erg moeilijk vind is de aftand. Ik ben verhuisd naar de andere kant van Nederland. Ik had een vriendin waar ik heel veel mee omging. Ik at daar 2x in de week, wipte door de achterdeur onverwacht binnen. Dat mis ik toch wel. Je kunt wel afspreken, maar ten eerste kun je niet onverwacht even aangaan. Als ik er 2,5 uur voor rij en ze is er niet, baal je ook. Je moet echt een dag plannen. Het spontane karakter is eraf. Ik mis dat echt.

Ik vind het verhaal van albion wel boeiend om te lezen. Dan vooral dat voor de ene persoon kerkelijke verschillen totaal geen obstakel zijn en voor de andere juist wel.

Voor mij zijn ze dat namelijk ook juist wel. Dan bedoel ik niet zozeer dat het voor me uitmaakt in welke kerk iemand zit. Maar wel welke rol geloof speelt in iemands leven. Of op welke manier hij daarmee omgaat. Als geloof voor jezelf heel belangrijk wordt is het heel moeilijk om nog onbevangen om te gaan met (oude) vrienden bij wie dit helemaal geen rol speelt. Misschien is dat fout van me, dat weet ik niet. Ik kan ook minder makkelijk communiceren met mensen waarvan ik denk dat ik niet op één lijn met hen zit wat betreft geloof, bijv. ongelovige studiegenoten. Al gaat dat wel beter nu ik een tijdje studeer, dat was misschien ook 'wennen' na de middelbare school.
Anderzijds zie ik ook juist hechte vriendschappen ontstaan doordat je met elkaar over geloof kunt spreken en doordat dat hetzelfde betekent voor beiden.
Maar geloof wordt op die manier de kern van je leven dat ik me heel moeilijk kan voorstellen echte vriendschap te hebben zonder dat aspect daarbij.

Hoorde gisteren de uitspraak: Christenen hebben geen vrienden, maar zielsverwanten.
Vond daar wel wat inzitten.

Persoonlijk ben ik heel voorzichtig in vriendschappen. Ik herken mij wel in moni. ????? zullen misschien nu een aantal mensen denken.
Ik vergelijk mijn leven wel eens met een cirkel. Je hebt de buitenste schil, waar iedereen tegen aankijkt. Dan heb je een tweede schil, daar komen de oppervlakkige kennissen, dan de derde, daar zitten de goede vrienden, familie, gemeenteleden, dan heb je vierde, daar zitten die zielsverwanten en vertrouwenspersonen, dan de vijfde, je man (en gezin) en tenslotte de kern, daar zit je alleen. Hoe dichter je bij de kern komt, hoe hoger en dikker de muren worden.

Dat vriendschap voor altijd is, daar geloof ik ook niet in. Het zou kunnen, maar er kunnen zoveel verschillende factoren zijn die vriendschap kunnen ophouden. Soms alleen al fysieke afstand. Voor mij hoeft vriendschap niet per definitie voor altijd zijn, als je maar op het moment er voor elkaar kan zijn.

JolandaOudshoorn schreef:Hoorde gisteren de uitspraak: Christenen hebben geen vrienden, maar zielsverwanten.
Vond daar wel wat inzitten.

Persoonlijk ben ik heel voorzichtig in vriendschappen. Ik herken mij wel in moni. ????? zullen misschien nu een aantal mensen denken.
Ik vergelijk mijn leven wel eens met een cirkel. Je hebt de buitenste schil, waar iedereen tegen aankijkt. Dan heb je een tweede schil, daar komen de oppervlakkige kennissen, dan de derde, daar zitten de goede vrienden, familie, gemeenteleden, dan heb je vierde, daar zitten die zielsverwanten en vertrouwenspersonen, dan de vijfde, je man (en gezin) en tenslotte de kern, daar zit je alleen. Hoe dichter je bij de kern komt, hoe hoger en dikker de muren worden.

Dat vriendschap voor altijd is, daar geloof ik ook niet in. Het zou kunnen, maar er kunnen zoveel verschillende factoren zijn die vriendschap kunnen ophouden. Soms alleen al fysieke afstand. Voor mij hoeft vriendschap niet per definitie voor altijd zijn, als je maar op het moment er voor elkaar kan zijn.

Mooi bijdrage Jolanda! Als je het zo bekijkt, kom je ook makkelijker over een verloren (noem het tijdelijke) vriendschap heen. Alleen vind ik het altijd moeilijk als mensen veel van je weten en die je dan nooit meer spreekt. Ik vraag me dan weleens af: heb ik mezelf niet teveel bloot gegeven?

vlinder schreef:

JolandaOudshoorn schreef:Hoorde gisteren de uitspraak: Christenen hebben geen vrienden, maar zielsverwanten.
Vond daar wel wat inzitten.

Persoonlijk ben ik heel voorzichtig in vriendschappen. Ik herken mij wel in moni. ????? zullen misschien nu een aantal mensen denken.
Ik vergelijk mijn leven wel eens met een cirkel. Je hebt de buitenste schil, waar iedereen tegen aankijkt. Dan heb je een tweede schil, daar komen de oppervlakkige kennissen, dan de derde, daar zitten de goede vrienden, familie, gemeenteleden, dan heb je vierde, daar zitten die zielsverwanten en vertrouwenspersonen, dan de vijfde, je man (en gezin) en tenslotte de kern, daar zit je alleen. Hoe dichter je bij de kern komt, hoe hoger en dikker de muren worden.

Dat vriendschap voor altijd is, daar geloof ik ook niet in. Het zou kunnen, maar er kunnen zoveel verschillende factoren zijn die vriendschap kunnen ophouden. Soms alleen al fysieke afstand. Voor mij hoeft vriendschap niet per definitie voor altijd zijn, als je maar op het moment er voor elkaar kan zijn.

Mooi bijdrage Jolanda! Als je het zo bekijkt, kom je ook makkelijker over een verloren (noem het tijdelijke) vriendschap heen. Alleen vind ik het altijd moeilijk als mensen veel van je weten en die je dan nooit meer spreekt. Ik vraag me dan weleens af: heb ik mezelf niet teveel bloot gegeven?

Zou dat erg zijn?? Als een vriendschap goed eindigt, dan ben ik er niet bang voor dat die mensen daar misbruik van maken. dat zou je zelf ook nietdoen!

Het volgende gedicht kwam ik tegen:


Een ware vriend is er altijd,
Beledigd, soms, maar heeft ook spijt.
Een ware vriend doet je soms pijn,
Omdat de waarheid zeggen, confronterend kan zijn.
Een ware vriend kletst niet achter je rug.
Maar geeft alleen, en vraagt niets terug.
Een ware vriend kan heel goed zwijgen
Kan een verward verhaal aan een stuk rijgen
Een ware vriend kun je vertrouwen,
en is iemand om onvoorwaardelijk van te houden.

JolandaOudshoorn schreef:
Dat vriendschap voor altijd is, daar geloof ik ook niet in. Het zou kunnen, maar er kunnen zoveel verschillende factoren zijn die vriendschap kunnen ophouden. Soms alleen al fysieke afstand. Voor mij hoeft vriendschap niet per definitie voor altijd zijn, als je maar op het moment er voor elkaar kan zijn.

Ik heb daar moeite mee. Ik zie vriendschap voor het hele leven. Ik weet zeker als ik mijn jeugdvriendin (die ik uit het oog verloren ben) op bel ik zo weer contact
met haar kan hebben. Dat heb ik in veel mindere mate met vrienden die ik veel later heb leren kennen.
Ik heb een paar collegae uit de tijd van de Udemans en ik zie ze bijna nooit, een stuurt altijd een kaart met m'n verjaardag en ik stuur altijd kaarten met kerst, maar
soms dan bellen ze dat ze een dagje af willen spreken (dat kan best wel na 2 of 3 jaar zijn) en dan hebben we weer zo de draad te pakken. Heel fijn.
Wij hebben wel een heel verschillend leven (ik heb nu een gezin), zij zijn vrijgezel en een stuk jonger maar ondanks de verschillen kunnen er goede gesprekken zijn.
Vriendschap is bij mij duidelijk voor het hele leven.

JolandaOudshoorn schreef:Hoorde gisteren de uitspraak: Christenen hebben geen vrienden, maar zielsverwanten.
Vond daar wel wat inzitten.

Persoonlijk ben ik heel voorzichtig in vriendschappen. Ik herken mij wel in moni. ????? zullen misschien nu een aantal mensen denken.
Ik vergelijk mijn leven wel eens met een cirkel. Je hebt de buitenste schil, waar iedereen tegen aankijkt. Dan heb je een tweede schil, daar komen de oppervlakkige kennissen, dan de derde, daar zitten de goede vrienden, familie, gemeenteleden, dan heb je vierde, daar zitten die zielsverwanten en vertrouwenspersonen, dan de vijfde, je man (en gezin) en tenslotte de kern, daar zit je alleen. Hoe dichter je bij de kern komt, hoe hoger en dikker de muren worden.

Dat vriendschap voor altijd is, daar geloof ik ook niet in. Het zou kunnen, maar er kunnen zoveel verschillende factoren zijn die vriendschap kunnen ophouden. Soms alleen al fysieke afstand. Voor mij hoeft vriendschap niet per definitie voor altijd zijn, als je maar op het moment er voor elkaar kan zijn.

Dat van die cirkel is wel een mooi iets! Alleen de vijfde cirkel die ontbreekt bij mij, maar die zou ik kunnen vervangen door mijn zus waar ik mee samenwoon.

Vriendschap kan wel voor altijd zijn, maar heel vaak is het dat dus niet. Het is vaak zo pijnlijk als je zoveel voor iemand gedaan hebt en er altijd voor klaarstond als diegene dan ineens niets meer laat horen als de problemen over zijn. Je was dan goed genoeg voor een tijdje, maar meer ook niet.
Ik kreeg pas via hyves een mail over vriendschappen en dat vond ik heel treffend:

Mensen komen in je leven om een bepaalde reden,
Een seizoen of een heel leven.
Als je weet om welke reden het is, weet je wat je voor die persoon kunt doen.
Als iemand in je leven is om een reden, is het gewoonlijk omdat je een behoefte hebt geuit.
Ze zijn gekomen om je te helpen door een moeilijkheid heen, je te begeleiden met ondersteuning en je fysiek, emotioneel of spiritueel te helpen.
Ze lijken door IETS gestuurd en dat zijn ze ook.
Ze zijn er om een reden waarvan IETS het nodig vindt dat ze er zijn.
Dan, zonder dat jij iets verkeerd doet, of op zomaar een moment, zegt of doet deze persoon iets om de relatie te beëindigen.
Soms gaan ze dood, soms lopen ze weg.
Soms keren ze zich tegen jou en dwingen je tot een standpunt.
Wat we ons dan moeten realiseren, is dat aan onze behoefte is voldaan, onze wens is vervuld, hun werk is gedaan. Het gebed dat je opstuurde is beantwoord en nu is het tijd om verder te gaan.
Sommige mensen komen in je leven voor één seizoen, omdat het jouw beurt is om te delen, te groeien of te leren.
Zij brengen je een ervaring van vrede of ze brengen je aan het lachen. Ze kunnen je iets leren dat je nog nooit gedaan hebt.
Ze geven je gewoonlijk een ongelooflijke hoeveelheid vreugde.
Geloof het, het is echt, maar slechts voor een seizoen.
Relaties voor de duur van je leven, leren je levenslessen, dingen waar je op kunt bouwen om zo een solide emotionele fundering te hebben.
Het is jouw taak de lessen te accepteren.
Hou van die persoon en stop wat je hebt geleerd in alle relaties en situaties van je leven.
Men zegt: 'Liefde is blind maar vriendschap is helderziend'.
Dank je dat je een deel van mijn leven bent, of het nu is om een reden, voor een seizoen of voor het hele leven is.

Las vandaag in het RD"

"Gelovigen zijn heiden geworden, zonder dat ze het zelf in de gaten hebben".
(gesprek met Cor Mennen, pastoor)

nog een:

"Anders. Maar wordt het dan beter?""
(Klaas de Boer (mediteert))

en de laatste:

"Het blijft een vreemde taal voor die afgestudeerde lieden dat de domme Galileërs zulk
een wijsheid bezitten als de olie des Geestes hun tong vaardig maakt."
(Ds. E. Fransen citaat)