huisman schreef:

Orchidee schreef:

Mara schreef:Mijn ouders steunden jarenlang de stichting tot behoud van de zondagsrust.
De zondagsrust was bij ons thuis heel strikt.
Niet overdreven wettisch door niet te koken, maar alles lopend, geen radio, alleen een keer het nieuws, boek lezen, niet handwerken, zelfs niet erover praten.
Ik vond het toen normaal, maar zou dit mijn kinderen niet aan willen doen.
Ik ben al blij dat ze zich houden aan de huisregels, zoals geen computer, geen tv, geen radio, alleen voor evt nieuws.
Maar ze mogen van mij wel met hun Nintendo DS spelen, een spel spelen, iets anders lezen dan een boek.
Als het zomer is, evt buiten spelen, of een balletje trappen op het schoolplein.
De zondag staat wel apart maar ik wil niet dat ze er een hekel aan krijgen.

Tja dat is iets wat mij altijd wel gestoord heeft...
Wel liefdesromannetjes enz. lezen, maar ik mocht nooit borduren...terwijl dat toch echt een hobby van mij is, en beslist geen werk, wie kan me dat uitleggen

Gewoon, eert uw vader en uw moeder, als dat de huisregels zijn is het je op grond van dat gebod om je er aan te houden.
Maar niet op grond van het gebod om de sabbatdag te heiligen.

Hm ja... zit wat in. Daarnaast: Ouders, verbitter uw kinderen niet.

Ik snap de regel ook niet, de Bijbel verbiedt het werken maar niet het borduren, fietsen op zondag enzovoorts. Aan de andere kant heb je ze te respecteren totdat je het huis uit bent.

Als we na de kerkdienst koffie gingen drinken bij mijn ouders en mijn moeder even een breiwerkje wilde laten zien, verbood mijn vader dat.
Weg, het is zondag. Dan vraag je het morgen maar.
Ik zei dan wel eens, pa wat geeft dat nou, mam wil even vragen of de mouwtjes lang genoeg zijn.
Nee, van maandag tot zaterdag mocht ze breien.
Ik vond dat wel eens een beetje te, maar goed, ik eerde mijn vader dus legde me er bij neer.
We gingen trouwens altijd lopend naar mijn ouders, op zondag dan, wij respecteerden dat hij niet wilde dat wij op zondag met de auto zouden komen.
Die meiden dragen soms een lange broek, maar nooit naar opa en oma.
Ik vond dat vanzelfsprekend eigenlijk, wij deden gewoon niet, ook niet na ons trouwen, waar mijn ouders verdriet van hadden.
Wij hebben wel tv, maar zetten hem nooit aan als mijn ouders hier waren.
Dat doe je meestal niet met visite, maar dan is het om andere reden.

huisman schreef:

Orchidee schreef:

Mara schreef:Mijn ouders steunden jarenlang de stichting tot behoud van de zondagsrust.
De zondagsrust was bij ons thuis heel strikt.
Niet overdreven wettisch door niet te koken, maar alles lopend, geen radio, alleen een keer het nieuws, boek lezen, niet handwerken, zelfs niet erover praten.
Ik vond het toen normaal, maar zou dit mijn kinderen niet aan willen doen.
Ik ben al blij dat ze zich houden aan de huisregels, zoals geen computer, geen tv, geen radio, alleen voor evt nieuws.
Maar ze mogen van mij wel met hun Nintendo DS spelen, een spel spelen, iets anders lezen dan een boek.
Als het zomer is, evt buiten spelen, of een balletje trappen op het schoolplein.
De zondag staat wel apart maar ik wil niet dat ze er een hekel aan krijgen.

Tja dat is iets wat mij altijd wel gestoord heeft...
Wel liefdesromannetjes enz. lezen, maar ik mocht nooit borduren...terwijl dat toch echt een hobby van mij is, en beslist geen werk, wie kan me dat uitleggen

Gewoon, eert uw vader en uw moeder, als dat de huisregels zijn is het je op grond van dat gebod om je er aan te houden.
Maar niet op grond van het gebod om de sabbatdag te heiligen.

Dat is wel erg gemakkelijk geredeneerd, ouders kunnen je wel weet ik veel wat opleggen, maar een waarom, mag je toch wel antwoord op hebben?

Orchidee schreef:

huisman schreef:

Orchidee schreef:

Mara schreef:Mijn ouders steunden jarenlang de stichting tot behoud van de zondagsrust.
De zondagsrust was bij ons thuis heel strikt.
Niet overdreven wettisch door niet te koken, maar alles lopend, geen radio, alleen een keer het nieuws, boek lezen, niet handwerken, zelfs niet erover praten.
Ik vond het toen normaal, maar zou dit mijn kinderen niet aan willen doen.
Ik ben al blij dat ze zich houden aan de huisregels, zoals geen computer, geen tv, geen radio, alleen voor evt nieuws.
Maar ze mogen van mij wel met hun Nintendo DS spelen, een spel spelen, iets anders lezen dan een boek.
Als het zomer is, evt buiten spelen, of een balletje trappen op het schoolplein.
De zondag staat wel apart maar ik wil niet dat ze er een hekel aan krijgen.

Tja dat is iets wat mij altijd wel gestoord heeft...
Wel liefdesromannetjes enz. lezen, maar ik mocht nooit borduren...terwijl dat toch echt een hobby van mij is, en beslist geen werk, wie kan me dat uitleggen

Gewoon, eert uw vader en uw moeder, als dat de huisregels zijn is het je op grond van dat gebod om je er aan te houden.
Maar niet op grond van het gebod om de sabbatdag te heiligen.

Dat is wel erg gemakkelijk geredeneerd, ouders kunnen je wel weet ik veel wat opleggen, maar een waarom, mag je toch wel antwoord op hebben?

Als de regels van de ouders niet ingaan tegen Gods geboden gaat denk ik het eren van de ouders voorop. En natuurlijk proberen verstandige ouders het ook uit te leggen waarom deze regels er zijn.
Maar het is ook heel gezond om als ouder te zeggen, waarom?....omdat ik het zeg.

Orchidee schreef:Dat is wel erg gemakkelijk geredeneerd, ouders kunnen je wel weet ik veel wat opleggen, maar een waarom, mag je toch wel antwoord op hebben?

Je zou het hen kunnen vragen.

Verder acht ik het niet kies om dergelijke meningsverschillen met je ouders hier op een openbaar forum te bespreken.
Dus on-topic verder maar.

helma schreef:

Gijs83 schreef:Het gaat hier niet over de verhalen uit de boekjes van de Stichting Zondagsrust, maar het gaat wel over zondagsrust:

Op de laatste bladzijde van de nieuwste Gezinsgids(deze week) staat een column over het zondagsleven in Canada. Daar ziet men lopen of op de fiets naar de kerk als recre-eren en dat kan niet op zondag. Terwijl hier juist een discussie over de auto word(eigenlijk min of meer werd inmiddels) gevoerd ziet men het daar juist als het aangewezen middel om naar de kerk te komen. Wat is er voor te zeggen en wat niet?

ha, dat klopt. Toen mijn zus in canada ging wonen en op de fiets naar de kerk ging werd er schande van gesproken. Iedereen komt met de auto.

Zijn het ook niet de lange afstanden? Of heb ik een verkeerd beeld in mijn hoofd?

Als je oudere mensen hoort, of je leest boeken uit de de vooroorlogse periode, was het heel normaal om een uur of zelfs meer te lopen.
Een enkele uitzondering daargelaten, wordt er al snel een fiets of auto gepakt.

Mara schreef:Als je oudere mensen hoort, of je leest boeken uit de de vooroorlogse periode, was het heel normaal om een uur of zelfs meer te lopen.
Een enkele uitzondering daargelaten, wordt er al snel een fiets of auto gepakt.

Ja, vroeger. Toen was dat normaal. Nu niet meer.

Gijs83 schreef:Het gaat hier niet over de verhalen uit de boekjes van de Stichting Zondagsrust, maar het gaat wel over zondagsrust:

Op de laatste bladzijde van de nieuwste Gezinsgids(deze week) staat een column over het zondagsleven in Canada. Daar ziet men lopen of op de fiets naar de kerk als recre-eren en dat kan niet op zondag. Terwijl hier juist een discussie over de auto word(eigenlijk min of meer werd inmiddels) gevoerd ziet men het daar juist als het aangewezen middel om naar de kerk te komen. Wat is er voor te zeggen en wat niet?

Daar heb ik, in ieder geval, nooit van gehoord....

Het is te gek om (los) te lopen...

Het enige zou de lange afstanden zijn, maar er zijn bij ons ook mensen die dichtbij wonen, en gewoon lopen (of fietsen, hoewel dat hier niet zo populair is)...

Maar wij rijden een half uurtje naar de kerk

Alexandrium te Rotterdam is nu 7 dagen per week open.
Er zijn echter winkeliers (o.a. Linker) die gesloten blijven, niet alleen om religieuze redenen maar ook omdat er bijv geen personeel te krijgen is.
Nu dreigt de eigenaar met een boete.
Linker blijft er laconiek onder.
Raar toch, dat iemand je kan dwingen om op zondag open te gaan

Mister schreef:

Mara schreef:Als je oudere mensen hoort, of je leest boeken uit de de vooroorlogse periode, was het heel normaal om een uur of zelfs meer te lopen.
Een enkele uitzondering daargelaten, wordt er al snel een fiets of auto gepakt.

Ja, vroeger. Toen was dat normaal. Nu niet meer.

Gelukkig niet, ik moet er niet aan denken om iedere keer een uur heen en terug naar de kerk te lopen en dat twee keer op een dag Verder snap ik totaal niet hoe zoiets "normaal" geweest is, waar dat vandaan kwam. Waarschijnlijk toch een combinatie van moeite met verandering en het nemen van cultuur, gewoonten als maatstaf. Vroeger had je geen fietsen (of ze waren in ieder geval niet in het bezit van de meeste mensen) en dus ging men lopend naar de kerk... en toen de fietsen wat gangbaarder was het nieuw en blijkbaar dus fout.

huisman schreef: Maar het is ook heel gezond om als ouder te zeggen, waarom?....omdat ik het zeg.

Vind je dat gezond

Orchidee schreef:

huisman schreef: Maar het is ook heel gezond om als ouder te zeggen, waarom?....omdat ik het zeg.

Vind je dat gezond

Ja, jij niet dan? Het lijkt me dat kinderen ook moeten leren gewoon te luisteren, zonder te weten en/of te vragen waarom.
Doen wat gezegd wordt als je er het nut van inziet is niet zo moeilijk, maar doen wat gezegd wordt zonder dat je het begrijpt of als je het er eigenlijk niet mee eens bent is een stuk moeilijker. Maar juist het laatste is volgens mij inherent aan "gehoorzamen".

Willem schreef:

Orchidee schreef:

huisman schreef: Maar het is ook heel gezond om als ouder te zeggen, waarom?....omdat ik het zeg.

Vind je dat gezond

Ja, jij niet dan? Het lijkt me dat kinderen ook moeten leren gewoon te luisteren, zonder te weten en/of te vragen waarom.
Doen wat gezegd wordt als je er het nut van inziet is niet zo moeilijk, maar doen wat gezegd wordt zonder dat je het begrijpt of als je het er eigenlijk niet mee eens bent is een stuk moeilijker. Maar juist het laatste is volgens mij inherent aan "gehoorzamen".

Ja, je hoeft niet altijd te zeggen waarom. Soms is het gewoon zo als het is. Punt. Basta. Schluss.

Mister schreef:

Willem schreef:

Orchidee schreef:

huisman schreef: Maar het is ook heel gezond om als ouder te zeggen, waarom?....omdat ik het zeg.

Vind je dat gezond

Ja, jij niet dan? Het lijkt me dat kinderen ook moeten leren gewoon te luisteren, zonder te weten en/of te vragen waarom.
Doen wat gezegd wordt als je er het nut van inziet is niet zo moeilijk, maar doen wat gezegd wordt zonder dat je het begrijpt of als je het er eigenlijk niet mee eens bent is een stuk moeilijker. Maar juist het laatste is volgens mij inherent aan "gehoorzamen".

Ja, je hoeft niet altijd te zeggen waarom. Soms is het gewoon zo als het is. Punt. Basta. Schluss.