Prediking en Zending zonder een Verzwakkend Aanbod

[refo]

De prediking moeten we helemaal niet ruim zien. Dat is juist het funeste van deze tijd. De Woordverkondiging door een gezonden dienaar des Goddelijken Woords. Vraag 65 van de HC is daar heel stellig in. De Geest werkt het geloof, maar (slechts) door de prediking en Hij sterkt het door de Sacramenten.

Wat de reformatie juist bestreed hebben we nu weer terug. We zijn oprecht van mening dat de prediking (maar) een verzameling woorden is, waar de Geest dan nog in mee moet komen. Bij de een is dat dan wel en bij de ander niet.
Het is anders. God Drieënig organiseert de dienst des Woords. Met minimaal één maar meestal alle wettig bevestigde ambten. Hij werkt daar het geloof. Door Zijn Geest, Die daarvoor het Woord alleen en het Woord totaal gebruikt. Restanten van die notie zijn nog wel aanwezig. Zo wil evangelisatie en zending als doel altijd lidmaatschap van de gemeente bewerkstelligen. Leesdiensten worden 'hulpmiddelen' genoemd.

Voorbeelden:
Tegen Cornelius zegt de Geest dat hij naar Petrus moet vragen.
Tegen Paulus zegt de Geest dat Ananias hem verder zal leren.
Voor de kamerling stuurt de Geest Filippus.
In alle gevallen zou de Geest eenvoudig rechtstreeks hebben kunnen werken. Maar Hij doet dat niet.

[Marco]

Refo,

In alle drie de voorbeelden die je aanhaalt predikt de Geest - al of niet door middel van mensen - buiten de kerk. Dat er opgeroepen wordt om zich bij de kerk te voegen is duidelijk. Maar het evangelie wordt wel degelijk ook verkondigd aan hen die nog niet bij de kerk horen. Om zich vervolgens onder de prediking binnen de kerk te scharen (voor zover dat bijvoorbeeld bij die kamerling mogelijk was).

[refo]

De 'kerk' was toen de apostelen. Dat waren door Christus Zelf aangestelde predikers. 'Predik het evangelie'. En dat deed Filippus. Er is een ambtsdrager-prediker, er is Woord er is verkondiging.

[Marnix]

Mee eens, wat ik bedoelde met het ruim zien van het begrip "prediking" is: Waar vindt die plaats? Dat is niet alleen in de kerk. Vraag en antwoord 65 geven aan dat de Geest werkt door de prediking van het evangelie. Daar waren we het al over eens.

Dat dit alleen door voorgangers en evangelisten zou gebeuren staat er echter niet. We zijn allemaal profeten en worden ook allemaal opgeroepen het evangelie uit te dragen. Door die prediking werkt de Geest ook.

[Erasmiaan]

De prediking moeten we helemaal niet ruim zien. Dat is juist het funeste van deze tijd. De Woordverkondiging door een gezonden dienaar des Goddelijken Woords. Vraag 65 van de HC is daar heel stellig in. De Geest werkt het geloof, maar (slechts) door de prediking en Hij sterkt het door de Sacramenten.

Wat de reformatie juist bestreed hebben we nu weer terug. We zijn oprecht van mening dat de prediking (maar) een verzameling woorden is, waar de Geest dan nog in mee moet komen. Bij de een is dat dan wel en bij de ander niet.
Het is anders. God Drieënig organiseert de dienst des Woords. Met minimaal één maar meestal alle wettig bevestigde ambten. Hij werkt daar het geloof. Door Zijn Geest, Die daarvoor het Woord alleen en het Woord totaal gebruikt. Restanten van die notie zijn nog wel aanwezig. Zo wil evangelisatie en zending als doel altijd lidmaatschap van de gemeente bewerkstelligen. Leesdiensten worden 'hulpmiddelen' genoemd.

Voorbeelden:
Tegen Cornelius zegt de Geest dat hij naar Petrus moet vragen.
Tegen Paulus zegt de Geest dat Ananias hem verder zal leren.
Voor de kamerling stuurt de Geest Filippus.
In alle gevallen zou de Geest eenvoudig rechtstreeks hebben kunnen werken. Maar Hij doet dat niet.

Jij zegt: de Geest werkt het geloof maar (slechts) door de prediking. In je eigen voorbeelden klopt dit al niet of is er op zijn minst tegenstrijdigheid. Cornelius was al rechtvaardig, wedergeboren zo zeggen de kanttekeningen. Jij durft toch niet te beweren dat er bij Cornelius geen geloof was, voordat Petrus kwam?
Paulus wordt gegrepen en bekeerd door een onmiddelijke werking van de Geest van Christus. Dus in Paulus wordt het geloof helemaal niet door de prediking gewerkt!
Bij de kamerling heb je gelijk maar de andere voorbeelden zijn mijns inziens juist een bewijs dat het geloof niet altijd door de prediking van een wettig gezonden dienaar wordt gewerkt!

Refo, waarom zet jij je af tegen het feit dat het Woord zonder de Geest geen kracht doet maar? Daar komt je standpunt in feite toch op neer?

[Afgewezen]

Hand. 8:5: En Filippus daalde af naar de stad van Samaria en predikte hun Christus.
...
12 Maar toen zij Filippus geloofden, die het Evangelie van het Koninkrijk van God en van de Naam van Jezus Christus verkondigde, werden zij gedoopt, zowel mannen als vrouwen.
...
14 Toen de apostelen die in Jeruzalem waren, hoorden dat Samaria het Woord van God aangenomen had, stuurden zij Petrus en Johannes naar hen toe.

Kennelijk hadden Petrus en Johannes een heel aparte positie in de eerste christengemeente(n).
En wat de kamerling betreft: deze kreeg individueel onderricht van Philippus. Niet een gebruikelijke situatie wat de prediking betreft!

[Bert Mulder]

De prediking moeten we helemaal niet ruim zien. Dat is juist het funeste van deze tijd. De Woordverkondiging door een gezonden dienaar des Goddelijken Woords. Vraag 65 van de HC is daar heel stellig in. De Geest werkt het geloof, maar (slechts) door de prediking en Hij sterkt het door de Sacramenten.

Wat de reformatie juist bestreed hebben we nu weer terug. We zijn oprecht van mening dat de prediking (maar) een verzameling woorden is, waar de Geest dan nog in mee moet komen. Bij de een is dat dan wel en bij de ander niet.
Het is anders. God Drieënig organiseert de dienst des Woords. Met minimaal één maar meestal alle wettig bevestigde ambten. Hij werkt daar het geloof. Door Zijn Geest, Die daarvoor het Woord alleen en het Woord totaal gebruikt. Restanten van die notie zijn nog wel aanwezig. Zo wil evangelisatie en zending als doel altijd lidmaatschap van de gemeente bewerkstelligen. Leesdiensten worden 'hulpmiddelen' genoemd.

Voorbeelden:
Tegen Cornelius zegt de Geest dat hij naar Petrus moet vragen.
Tegen Paulus zegt de Geest dat Ananias hem verder zal leren.
Voor de kamerling stuurt de Geest Filippus.
In alle gevallen zou de Geest eenvoudig rechtstreeks hebben kunnen werken. Maar Hij doet dat niet.

We zijn het hierop helemaal eens, Refo!

De prediking is de kracht Gods ter zaligheid!

Zoals we ook in de DL leren:

3/4-12. En dit is die wedergeboorte, die vernieuwing, nieuwe schepping, opwekking van de doden en levendmaking, waarvan zo heerlijk in de Schrift gesproken wordt, dewelke God zonder ons in ons werkt. En deze wordt in ons niet teweeggebracht door middel van de uiterlijke prediking alleen, noch door aanrading, of zulke manier van werking, dat, wanneer nu God Zijn werk volbracht heeft, het alsdan nog in de macht des mensen zou staan wedergeboren te worden of niet wedergeboren te worden, bekeerd te worden of niet bekeerd te worden. Maar het is een gans bovennatuurlijke, een zeer krachtige, en tegelijk zeer zoete, wonderlijke, verborgen, en onuitsprekelijke werking, dewelke, naar het getuigenis der Schrift (die van den Auteur van deze werking is ingegeven), in haar kracht niet minder noch geringer is dan de schepping of de opwekking der doden; alzo dat al diegenen, in wier harten God op deze wonderbaarlijke wijze werkt, zekerlijk, onfeilbaar en krachtiglijk wedergeboren worden en daadwerkelijk geloven. En alsdan wordt de wil, zijnde nu vernieuwd, niet alleen van God gedreven en bewogen, maar, van God bewogen zijnde, werkt hij ook zelf. Waarom ook terecht gezegd wordt dat de mens, door de genade die hij ontvangen heeft, gelooft en zich bekeert.

[Bert Mulder]

Waarom zeg je dan ook niet dat Calvijn, Olevianus, Ursinus, de Dordtse Synode, de Westminster Synode en de Statenvertalers gedwaald hebben.
Dan zou je tenminste consequent zijn. Want zij hebben allen een aanbod van genade geleerd.

De Statenvertalers gebruiken in hun kanttekeningen zelfs diverse malen letterlijk deze term zoals je weet.

Ik weet dat de discussie zinloos geworden is en ik zal nu ook verder maar stoppen. Toch spijt het mij dat voortdurend argumenten worden gebruikt vanuit de doodstaat van de mens en de particuliere genade alsof de leer van het aanbod daarmee in strijd zou zijn.

Nooit is door Calvijn, Olevianus, de Dordtse Synode, de Statenvertalers of de Marrow-men, enz. geleerd dat een mens bekwaam is om het Evangelie-aanbod te omhelzen dan alleen door de bijzondere werking van de Heilige Geest. En tóch leerden zij dat het Evangelie-aanbod (dat Christus en alle zaligmakende weldaden in Hem omvat) algemeen is. Het algemeen Evangelie-aanbod en particuliere genade gaan dan ook volkomen samen. Diverse afvaardigingen van de Dordtse Synode gaven dit reeds aan en baseerden het algemeen aanbod op de algenoegzaamheid van Christus. Door de Schotten en speciaal de Marrow-men (Boston, de Erskines, enz.) is deze leer nadrukkelijker in het licht gebracht, zij stonden daarin echter geheel in de lijn van de Reformatie.

Ik houd het dan ook liever bij deze 'ouden' dan bij de nieuwe schrijvers, of die nu Hoeksema heten, Steenblok of anders.

Met vriendelijke groet,
Zonderling

Dat zeg ik niet om de eenvoudige reden dat ze niet gedwaald hebben. Want, mijns insziens, hebben ze beslist geen "onvoorwaardelijk welmenend algemeen aanbod van genade aan alle hoorders" gepredikt of geleerd. Wat betreft Calvijn heb ik dat al eerder met citaten bewezen. Ursinus zou ik over kunnen typen, maar je kunt het ook zelf opzoeken in zijn behandeling over de roeping, geloof ik, in zijn catechismus verklaring. Olevianus heb ik niet in mijn bezit, moet je me maar eens bewijs "au contrare" sturen. Westminster ben ik niet zo in thuis dat ik dat op mijn vingertippen heb. Wat betreft de statenvertalers, hebben we eerder al bevestigd ook dat het woord 'aanbod' enigzins van betekenis veranderd is over de eeuwen.

Dus verder over het aanbod en de DL, hebben we ook al bevestigd dat Dordt geen "Onvoorwaardelijk welmenend aanbod van genade aan alle hoorders" leerden, in de eerste plaats omdat een aanbod, in de definitie van aanbod iets is dat aangenomen kan worden, wat tegen de leer van de totale verdorvenheid van de mens is, en in de tweede plaats, een aanbod zou geweigerd kunnen worden, wat tegen de onwederstandelijke werking van de Geest is. Lees dus wat dit betreft het hele 3e en 4e hoofd van de DL.
Heb je zelf ook toe moeten geven dat men geen aanbod aan zou kunnen nemen of weigeren. Zoals je zegt, verdere discussie op dat punt is zInloos, zijn we het eens.

Dan verder nog breng je hier de Marrowmen naar voren. En die hebben het 2e hoofd van de DL aangerand door hun leer dat Christus dood zou zijn voor allen. Het getuigenis der Schrift en DL is duidelijk, dat Christus, hoewel zijn dood genoegzaam is voor de zonden der hele wereld (staat niet: alle zondaren), toch is Hij alleen voor de Zijnen gestorven. Dus is er niet een Zaligmaker voor iedereen. Hoewel wij moeten liefhebben, en hun het Evangelie brengen, ook aan degenen die God, in Zijn raad van eeuwigheid al, nooit heeft liefgehad.

Dus sta je nu, Onvoorwaardelijk welmenend aanbod van genade aan alle hoorders lerende, al heel wankel op je 5 punten van het Calvinisme met slechts 2 poten over.

Daarom wordt in onze kerken geen aanbod gebracht. Wat je wel in onze kerken kunt vinden is de Bijbelse Evangelie prediking. De prediking, die de kracht Gods ter zaligheid is, zoals Refo opmerkte. Zoals ook Paulus zegt, in Romeinen 10:

13 Want een iegelijk, die den Naam des Heeren zal aanroepen, zal zalig worden.
14 Hoe zullen zij dan Hem aanroepen,22) in Welken zij niet geloofd hebben? En hoe zullen zij in Hem geloven, van Welken zij niet gehoord hebben?23) En hoe zullen zij horen, zonder die hun predikt?24)
15 En hoe zullen zij prediken,25) indien zij niet gezonden worden?26) Gelijk geschreven is: Hoe liefelijk zijn de voeten27) dergenen, die vrede verkondigen,28) dergenen, die het goede verkondigen!
16 Doch zij zijn niet allen het Evangelie gehoorzaam geweest;29) want Jesaja zegt: Heere, wie heeft onze prediking geloofd?30)
17 Zo is dan het geloof uit het gehoor, en het gehoor door het Woord Gods.31)
18 Maar ik zeg: Hebben zij het niet gehoord?32) Ja toch,33) hun geluid is over de gehele aarde uitgegaan,34) en hun woorden tot de einden der wereld.35)
19 Maar ik zeg: Heeft Israel36) het niet verstaan?37) Mozes zegt eerst:38) Ik zal ulieden tot jaloersheid verwekken39) door degenen, die geen volk zijn;40) door een onverstandig volk41) zal ik u tot toorn verwekken.
20 En Jesaja verstout zich,42) en zegt: Ik ben gevonden van degenen,43) die Mij niet zochten; Ik ben openbaar geworden dengenen, die naar Mij niet vraagden.44)
21 Maar tegen Israel zegt Hij: Den gehelen dag heb Ik Mijn handen uitgestrekt45) tot een ongehoorzaam en tegensprekend volk.46)

En de prediking van het Evangelie neemt nooit de verantwoordelijkheid van de mens weg. Zoals we in de HC leren:

ZONDAG 4
Vr.9. Doet dan God den mens niet onrecht, dat Hij in Zijn wet van hem eist wat hij niet doen kan?
Antw. Neen Hij a; want God heeft den mens alzo geschapen, dat hij dat kon doen b; maar de mens heeft zichzelven en al zijn nakomelingen, door het ingeven des duivels c en door moedwillige ongehoorzaamheid, van deze gaven beroofd.
a Eph 4:24 b Ge 3:13 1Ti 2:13,14 c Ge 3:6 Ro 5:12

Vr.10. Wil God zulke ongehoorzaamheid en afval ongestraft laten?
Antw. Neen Hij, geenzins; maar Hij vertoornt Zich schrikkelijk a beide over de aangeboren en werkelijke zonden, en wil die door een rechtvaardig oordeel tijdelijk en eeuwiglijk straffen b; gelijk Hij gesproken heeft: Vervloekt is een iegelijk, die niet blijft in al hetgeen geschreven is in het boek der wet, om dat te doen c.

a Ge 2:17 Ro 5:12 b Ps 50:21 Ps 5:5 Na 1:2 Ex 20:5 Ex 34:7 Ro 1:18 Eph 5:6 (* Ps 5:5 AV = Ps 5:6 SV) c De 27:26 Ga 3:10

Vr.11. Is dan God ook niet barmhartig?
Antw. God is wel barmhartig a, maar Hij is ook rechtvaardig b; daarom zo eist Zijn gerechtigheid dat de zonde, welke tegen de allerhoogste majesteit Gods gedaan is, ook met de hoogste, dat is met de eeuwige straf aan lichaam en ziel gestraft worde.

a Ex 34:6,7 Ex 20:6 b Ps 7:9 Ex 20:5 23:7 34:7 Ps 5:4,5 Na 1:2,3 (* Ps 7:9 AV = Ps 7:10 SV, Ps 5:4 AV = Ps 5:5 SV, Ps 5:5 AV = Ps 5:6 AV)

[geledu]

@ Bert, even voor de duidelijkheid :
Jij noemt dus de leer zoals de Marrowmen, o.a. de Erskines en Thomas Boston, dat leren , een dwaalleer ?

[Bert Mulder]

@ Bert, even voor de duidelijkheid :
Jij noemt dus de leer zoals de Marrowmen, o.a. de Erskines en Thomas Boston, dat leren , een dwaalleer ?

Sta maar klaar met je rotte tomaten:

Ja

[Bert Mulder]

Dus nu hebben we een leer rustende op 2 punten van de 5 punten van het calvinisme, 2 van de 5 Dordtse Leerregels. Hebben we het nog niet over de woordjes "Algemeen" en "Welmenend" gehad.

Algemeen - betekend dat niet aan iedereen? Hoe kun je zeggen dat het een algemeen aanbod is, als velen, de meeste mensen in de wereld dat aanbod nooit gehoord hebben?

Welmenend - Dus wil je me zeggen dat God, welmenend een aanbod brengt aan degenen die Hij van eeuwigheid verworpen heeft? Dat God heel graag iemand zalig maken wil, die Hij in Zijn eeuwige raad verworpen heeft? Dus God spreekt zichzelf tegen? Of God wil wel, maar kan het niet?

Dus gaat hier ook de uitverkiezing, het eerste hoofd van de DL overboord....

Nog 1 punt over.

[Marco]

Bert,

Je redenering gaat mank. Als bij Albert Heijn de pindakaas in de aanbieding is en dat hier in het buurtkrantje wordt aangekondigd is, is dat een algemeen aanbod: Iedereen kan een pot pindakaas voor € 1,49 komen kopen. Ook jij. Toch krijg jij het krantje niet in de bus. Maar het aanbod was toch echt geldig - ook voor jou.

Nou kan je inderdaad stellen dat in bovenstaand voorbeeld het aanbod niet aan jou gedaan is - en daarom niet algemeen is. Dan heb je gelijk. Maar het aanbod geldt wel - en is dus wel algemeen. Is het daarmee niet stiekem een manier van spreken waar je het over hebt?

Iets dergelijks geldt met het aanbod van de genade: Hoewel het aanbod voor iedereen geldt, wordt het gepredikt aan hen die God daartoe van tevoren had bestemd en uitgekozen. Vervolgens werkt Hij het geloof bij hen die hij dáártoe van tevoren had bestemd en uitverkoren. Over deze laatste zaken gaan ook de DL.
Het lijkt mij daarom niet eenvoudig, de DL op deze discussie te betrekken.

[refo]

We zijn het hierop helemaal eens, Refo!
De prediking is de kracht Gods ter zaligheid!

Zoals we ook in de DL leren:
3/4-12. En dit is die wedergeboorte ....etc

Altijd prettig als iemand het eens is.
Maar vervolgens ga je toch de fout in die later opgekomen is. Doden horen de stem van de Zoon van God. Het horen is gelijk aan geloven. Dit proces is door de Dordtsche vaderen beschreven in genoemd artikel. Dat is gedaan contra de Remonstranten. Maar wat gebeurt er als je je verweert tegen een dwaling? Je gaat overdrijven. En dat is wat ze doen. De hele beschrijving van 3/4-12 is gericht op één ding: God moet en zal altijd eerder zijn! Natuurlijk is dat ook zo. Maar de wijze van die werking kunnen we niet begrijpen. Art 13 zwakt gelukkig art 12 af.
Maar de latere contra-remonstranten waren slimmer dan Dordt. Die zijn momenten in de bekering gaan onderscheiden. Want hoe kan een dode geloven? Dat kan niet! Dus kun je niemand iets aanbieden, tenzij hij of levend is. Deze lieden hebben de logica wel aan hun zijde. Maar toch is het onjuist. Want op verschillende plaatsen in de Bijbel wordt gezegd: doden zullen horen. En niet levenden. Helaas is een onderscheid aangebracht: eerst wederbaart God een mens, hij is dan gelovige, maar kent Christus nog niet. Later etc. Dan lijkt het precies te kloppen: een dode hoort dan , maar hij weet nog niet wat. Dat leert hij later. Maar dat kan op zichzelf niet. We weten in wie we geloofd hebben. Wie Christus niet kent, gelooft niet.

Ook de Geest krijgt een verkeerde taak toebedacht.
In plaats van dat de Geest geacht wordt Zich van het Woord te bedienen; zo het geloof werkt; dat het de Geest is die het Woord laat prediken. Is nu de gedachte gemeengoed dat er Woordbediening is, waar de Geest dan nog bij moet komen. Dan krijg je Berts bezwaar: wat bied je nou aan als prediker als de hoorder nog niet levendgemaakt is? Niets toch? Een dode hoort niets, wat zou je roepen.
Maar dat is de kwestie niet. De Geest laat prediken. Hij bedient Zich van het Woord. De genade komt laag bij de grond. Iedereen kan erbij. Het is werkelijk onbegrijpelijk dat er mensen zijn die zeggen: neen, dank u. het is eigennlijk niet eens mogelijk! De Geest is toch aan het werk? Tja, de één zegt: wat wil toch dit zijn. De ander zegt: ze zijn vol zoete wijn. Helaas komt dat (dat weigeren)ook doordat de prediker zelf daar geen zicht op heeft. Dat hij zegt: dit zijn mijn woorden, de Geest moet nu meekomen en dan wordt het pas waar. Dan zou de hoorder geen enkele verantwoordelijkheid hebben. Eerst moet de Geest nog werken en dan kunnen we verder. Maar zo ligt Hij als een blokkade voor de Zoon. En Die wil Hij juist verheerlijken!

De reformatie had niet een aparte Solo Spiritu. Die kenden ze wel, maar als inbegrepen in Sola Scriptura.
Die hele aanbod discussies zijn in feite non-discussies. Het gaat over iets wat niet het probleem is.

[Bert Mulder]

We zijn het hierop helemaal eens, Refo!
De prediking is de kracht Gods ter zaligheid!

Zoals we ook in de DL leren:
3/4-12. En dit is die wedergeboorte ....etc

Altijd prettig als iemand het eens is.
Maar vervolgens ga je toch de fout in die later opgekomen is. Doden horen de stem van de Zoon van God. Het horen is gelijk aan geloven. Dit proces is door de Dordtsche vaderen beschreven in genoemd artikel. Dat is gedaan contra de Remonstranten. Maar wat gebeurt er als je je verweert tegen een dwaling? Je gaat overdrijven. En dat is wat ze doen. De hele beschrijving van 3/4-12 is gericht op één ding: God moet en zal altijd eerder zijn! Natuurlijk is dat ook zo. Maar de wijze van die werking kunnen we niet begrijpen. Art 13 zwakt gelukkig art 12 af.
Maar de latere contra-remonstranten waren slimmer dan Dordt. Die zijn momenten in de bekering gaan onderscheiden. Want hoe kan een dode geloven? Dat kan niet! Dus kun je niemand iets aanbieden, tenzij hij of levend is. Deze lieden hebben de logica wel aan hun zijde. Maar toch is het onjuist. Want op verschillende plaatsen in de Bijbel wordt gezegd: doden zullen horen. En niet levenden. Helaas is een onderscheid aangebracht: eerst wederbaart God een mens, hij is dan gelovige, maar kent Christus nog niet. Later etc. Dan lijkt het precies te kloppen: een dode hoort dan , maar hij weet nog niet wat. Dat leert hij later. Maar dat kan op zichzelf niet. We weten in wie we geloofd hebben. Wie Christus niet kent, gelooft niet.

Ook de Geest krijgt een verkeerde taak toebedacht.
In plaats van dat de Geest geacht wordt Zich van het Woord te bedienen; zo het geloof werkt; dat het de Geest is die het Woord laat prediken. Is nu de gedachte gemeengoed dat er Woordbediening is, waar de Geest dan nog bij moet komen. Dan krijg je Berts bezwaar: wat bied je nou aan als prediker als de hoorder nog niet levendgemaakt is? Niets toch? Een dode hoort niets, wat zou je roepen.
Maar dat is de kwestie niet. De Geest laat prediken. Hij bedient Zich van het Woord. De genade komt laag bij de grond. Iedereen kan erbij. Het is werkelijk onbegrijpelijk dat er mensen zijn die zeggen: neen, dank u. het is eigennlijk niet eens mogelijk! De Geest is toch aan het werk? Tja, de één zegt: wat wil toch dit zijn. De ander zegt: ze zijn vol zoete wijn. Helaas komt dat (dat weigeren)ook doordat de prediker zelf daar geen zicht op heeft. Dat hij zegt: dit zijn mijn woorden, de Geest moet nu meekomen en dan wordt het pas waar. Dan zou de hoorder geen enkele verantwoordelijkheid hebben. Eerst moet de Geest nog werken en dan kunnen we verder. Maar zo ligt Hij als een blokkade voor de Zoon. En Die wil Hij juist verheerlijken!

De reformatie had niet een aparte Solo Spiritu. Die kenden ze wel, maar als inbegrepen in Sola Scriptura.
Die hele aanbod discussies zijn in feite non-discussies. Het gaat over iets wat niet het probleem is.

Hier beschrijf je inderdaad een groot gedeelte van de problemen met de visie van de prediking in veel kerken in de gereformeerde gezindte.

[Zonderling]

Waarom zeg je dan ook niet dat Calvijn, Olevianus, Ursinus, de Dordtse Synode, de Westminster Synode en de Statenvertalers gedwaald hebben.
Dan zou je tenminste consequent zijn. Want zij hebben allen een aanbod van genade geleerd.

De Statenvertalers gebruiken in hun kanttekeningen zelfs diverse malen letterlijk deze term zoals je weet.

Ik weet dat de discussie zinloos geworden is en ik zal nu ook verder maar stoppen. Toch spijt het mij dat voortdurend argumenten worden gebruikt vanuit de doodstaat van de mens en de particuliere genade alsof de leer van het aanbod daarmee in strijd zou zijn.

Nooit is door Calvijn, Olevianus, de Dordtse Synode, de Statenvertalers of de Marrow-men, enz. geleerd dat een mens bekwaam is om het Evangelie-aanbod te omhelzen dan alleen door de bijzondere werking van de Heilige Geest. En tóch leerden zij dat het Evangelie-aanbod (dat Christus en alle zaligmakende weldaden in Hem omvat) algemeen is. Het algemeen Evangelie-aanbod en particuliere genade gaan dan ook volkomen samen. Diverse afvaardigingen van de Dordtse Synode gaven dit reeds aan en baseerden het algemeen aanbod op de algenoegzaamheid van Christus. Door de Schotten en speciaal de Marrow-men (Boston, de Erskines, enz.) is deze leer nadrukkelijker in het licht gebracht, zij stonden daarin echter geheel in de lijn van de Reformatie.

Ik houd het dan ook liever bij deze 'ouden' dan bij de nieuwe schrijvers, of die nu Hoeksema heten, Steenblok of anders.

Met vriendelijke groet,
Zonderling

Dat zeg ik niet om de eenvoudige reden dat ze niet gedwaald hebben. Want, mijns insziens, hebben ze beslist geen "onvoorwaardelijk welmenend algemeen aanbod van genade aan alle hoorders" gepredikt of geleerd.

Bert, ik reageerde op jouw stelling dat er helemáál geen aanbod van genade is, ook niet voorwaardelijk.

Dit schreef je namelijk, en dat geen 'slip of the pen', want je bent er behoorlijk consequent in:

Ik stel dat er GEEN aanbod van genade is aan iemand VOOR OF NA de wedergeboorte.

DÁÁROP reageerde ik zoals je hierboven van mij gequote hebt.
Het antwoord dat je nu geeft lijkt de mogelijkheid toe te staan dat er WEL een aanbod van genade is, maar niet onvoorwaardelijk, algemeen en welmenend. Kennelijk ben je van mening veranderd. Het wordt alleen lastig om zo discussie te voeren.

Maar goed, dat zij zo. Je staat nu dus kennelijk toe dat Calvijn, de Statenvertalers, Westminster Synode enzovoort TERECHT een aanbod van genade hebben geleerd, alleen ben je van mening dat dit aanbod niet onvoorwaardelijk, algemeen en welmenend is.

Wat betreft Calvijn heb ik dat al eerder met citaten bewezen.

Waar staat dit?

Ursinus zou ik over kunnen typen, maar je kunt het ook zelf opzoeken in zijn behandeling over de roeping, geloof ik, in zijn catechismus verklaring.

Ik heb zelf de catechismusverklaring en weet ook van diverse citaten over dit onderwerp.

Olevianus heb ik niet in mijn bezit, moet je me maar eens bewijs "au contrare" sturen.

Ik hoop van Olevianus citaten te plaatsen. Nog even geduld.

Westminster ben ik niet zo in thuis dat ik dat op mijn vingertippen heb.

Je hebt in elk geval de citaten gezien die ik gegeven heb uit de Grote Westminster Catechismus.

Wat betreft de statenvertalers, hebben we eerder al bevestigd ook dat het woord 'aanbod' enigzins van betekenis veranderd is over de eeuwen.

Woorden kunnen soms inderdaad van betekenis veranderen, maar in dit geval is dat niet het geval. De wens is hier de vader van de gedachte, maar het is taalkundig absoluut onjuist.

Dus verder over het aanbod en de DL, hebben we ook al bevestigd dat Dordt geen "Onvoorwaardelijk welmenend aanbod van genade aan alle hoorders" leerden, in de eerste plaats omdat een aanbod, in de definitie van aanbod iets is dat aangenomen kan worden, wat tegen de leer van de totale verdorvenheid van de mens is...

Normaal gesproken is dat het geval. Echter een gevallen mens is niet in staat om het aanbod aan te nemen. Dat is niet in strijd met de definitie van aanbod, de oorzaak ligt bij de mens.
Met hetzelfde recht kun je namelijk zeggen dat de mens niet ligt onder de eis van de Wet der tien geboden, want een eis veronderstelt dat hieraan kan worden voldaan. De mens kan daar niet aan voldoen, dus er is geen eis.
Ik hoop dat je ziet dat deze redenering niet opgaat.

...en in de tweede plaats, een aanbod zou geweigerd kunnen worden, wat tegen de onwederstandelijke werking van de Geest is.

Nee, het aanbod wordt door de uitverkorenen op Gods tijd omhelst, wat geheel overeenstemt met de onwederstandelijke werking van de Geest. Maar tot die tijd, zullen ook de uitverkorenen het aanbod verwerpen.

Lees dus wat dit betreft het hele 3e en 4e hoofd van de DL.
Heb je zelf ook toe moeten geven dat men geen aanbod aan zou kunnen nemen of weigeren.

We kunnen (en zullen ook) het aanbod wel weigeren, maar inderdaad niet aannemen, tenzij de Heilige Geest het zaligmakend geloof schenkt waardoor we het aanbod omhelzen.
Lees de geloofsbeschrijving van de Westminster Kleine Catechismus en daar staat van het geloof is "een zaligmakende genade, waardoor wij Hem [Jezus Christus] aannemen en op Hem alleen rusten tot zaligheid, zoals Hij in het Evangelie aangeboden wordt."
Dus ook de Westminster Kleine Catechismus leert dat Christus in het Evangelie aangeboden wordt en dat het geloof Hem omhelst ZOALS Hij in het Evangelie aangeboden wordt. Het aanbod kan dus worden omhelst door de onwederstandelijke werking van de Heilige Geest en anders zal het altijd worden verworpen.

Zoals je zegt, verdere discussie op dat punt is zInloos, zijn we het eens.

Toch voeren we nog discussie. Ik dank je dat je op mijn posting hebt willen reageren.

Dan verder nog breng je hier de Marrowmen naar voren. En die hebben het 2e hoofd van de DL aangerand door hun leer dat Christus dood zou zijn voor allen.

Nee, Bert, dan ken je de Marrowmen niet. De Marrowmen hebben de particuliere verzoening gehandhaafd en volop bevestigd dat Christus in effect alleen voor de uitverkorenen gestorven is. In een ander topic heb ik daarvan al zeer sterke bewijzen voor bijgebracht. Iets anders is dat zij - evenals de Nederlandse professoren op de Dordtse Synode en diverse anderen - leerden dat Christus' dood algenoegzaam is en op grond van deze algenoegzaamheid het Evangelie-aanbod tot allen komt die onder het Evangelie leven. Lees eens de Acta van de Dordtse Synode, het oordeel van de Nederlandse professoren over het tweede artikel !

Het getuigenis der Schrift en DL is duidelijk, dat Christus, hoewel zijn dood genoegzaam is voor de zonden der hele wereld (staat niet: alle zondaren), toch is Hij alleen voor de Zijnen gestorven.

Hier ben ik het mee eens.

Dus is er niet een Zaligmaker voor iedereen.

Dit woordgebruik is dan ook uit zijn verband gerukt. De Marrow-men leerden overduidelijk dat Christus alleen voor de uitverkorenen gestorven is.

Hoewel wij moeten liefhebben, en hun het Evangelie brengen, ook aan degenen die God, in Zijn raad van eeuwigheid al, nooit heeft liefgehad.

Dat er een verborgen raad en oordeel Gods is, is waar. Toch drukken de DL zich wat voorzichtiger uit over de liefde Gods dan jij nu doet. Zie DL I, 2.

Dus sta je nu, Onvoorwaardelijk welmenend aanbod van genade aan alle hoorders lerende, al heel wankel op je 5 punten van het Calvinisme met slechts 2 poten over.

Gezien het bovenstaande zijn we daar het dus lang niet over eens.

Daarom wordt in onze kerken geen aanbod gebracht.

Dus ook niet in de vorm waarin Calvijn, de Westminster en de Statenvertalers erover spreken??? Dan begrijp ik je eerste opmerking niet meer. Zie ook mijn vorige postings waarbij HEEL duidelijk is aangetoond dat de Statenvertalers en de Westminster WEL een aanbod hebben geleerd. We kunnen misschien nog verschillen over de vraag of dat aanbod voorwaardelijk of onvoorwaardelijk is en algemeen of bijzonder, maar een aanbod hebben zij zeer zeker geleerd.

M.vr.gr.,
Zonderling